Roadtrip dag 5 – Toeristischer moet het niet worden
Aantal stappen: 24 000
Overnachting: Camping Modřín (aan het Lipno stuwmeer)
Gespot: een eekhoorn (net toen ik bij het spelletje dat je een dier moest raden een eekhoorn had gekozen . . echt toeval) en een mol (in de vorm van een roadkill)
Vanmorgen werden we uit onze tent gebrand, maar net toen ik de zonnepanelen had geïnstalleerd sloeg het weer om en eigenlijk werd het de hele dag niet meer heel warm. Maar we waren wel snel uit ons bed en konden vroeg de tocht terug naar beneden aanvangen.
Deze was wat korter, minder avontuurlijker en alleen maar bergaf … dus de terugweg ging behoorlijk vlot. De shortcut die we deden was trouwens weer het mooist. Misschien een signaal om wat meer van het pad af te wijken.
Nu we boven zijn geweest (zie verslag gisteren) begrijpen we deze waarschuwingsborden veel beter.
En ook het logo van het Sumava National Park is toepasselijk beseffen we.
Een molleke is schattiger als roadkill dan in je tuin.
In de namiddag trokken we naar het stuwmeer van Lipno en tevens de meest toeristische plek (buiten Praag misschien) van Tsjechië.
Niet helemaal mijn ding. Veel volk, dure (zelfs naar Belgische maatstaf) overbevolkte winkels vol toeristen, crowded speeltuinen en allerlei vormen van al dan niet elektrische fietsen, fatbikes en steps die zich door de wandelaars manoeuvreren.
Ik hoopte op een dutje en een boek voor mezelf op de camping … maar wat niksen of zich in stilte bezig houden is aan Vic niet besteed. Dat werd bijgevolg een kort dutje.
Het campinglife is hier feitelijk best wel ok. Vuurtjes stoken waar je maar wil op het gras en een worst erboven braden is hier blijkbaar traditie.
Tsjechen staan bekend als de grootste bierdrinkers van Europa (zeker na de spitsing van Tsjecho-slovakije, want de Slovaken drinken blijkbaar een pak minder) en dat is ons ook al opgevallen. Bier (halve liters) zijn prominent aanwezig en het is geen uitzondering om ’s morgens al mensen te zien die aan de campingbar hun eerste pint drinken.
Nog een illustratie, toen we gisteren op de berg aan het kampvuur zaten met de locals, kwam er ineens een fietser aan met een rugzak vol bier en worsten. De nonkel van één van de hikers die hen kwam bevoorraden. 30km had hier daarvoor gefietst (onze reisgids zegt dat Tsjechen ook heel sportief zijn, bij deze weer bewezen)
Wat ook opvalt op de campings die we hier zien is dat er opvallend veel tenten zijn. Soms vrezen we dat tenten (en dan hebben we het over eigen tenten, en niet de ingerichte exemplaren) uitsterven op campings, maar hier moeten we daar geen schrik voor hebben. Hier zijn wij de specialekes met onze rooftoptent.
Wij zijn op reis nogal fan van de wegwerpBBQ. Niet ecologisch … wel zeer lekker.
En zo vierden we vandaag onze eerste Tsjechische feestdag, morgen is er nog eentje en daarna is het zondag. Wij zijn content dat er toch nog wel wat winkels open zijn. Een toeristische regio heeft toch ook zijn voordelen.
Roadtrip dag 4 – De dappere duo’s doen hun naam weer eer aan
Aantal stappen: 23 000 (maar sommigen tellen dubbel)
Overnachting: Emergency campside (trekkersplaats) Polednik in Sumava National Park
Gespot: een slang (maar een kleintje dat je zo in je broekzak kan steken, aldus Vic)
Wat een prachtige dag. We besloten op tweedaagse te gaan en kozen een trekkersplaats uit in het Sumava National Park om naartoe te wandelen. Deze plek waar trekkers hun tentje mogen opzetten ligt nabij een uitkijktoren op de top van een berg (1325m).
We klokten af op 14 km en 700 hoogtemeters. In het begin dacht ik dat deze wandeling helemaal niet zo spectaculair was. Buiten de vele reuzemierenhopen en de waarschuwingsborden voor de landmijnen (restanten van het ijzeren gordijn).
Maar dan namen we een omweg naar een prachtig meertje (hashtag NeverNotReading voor Liv). En daarna begon het avontuur echt.
We wilden natuurlijk een shortcut nemen en waagden ons aan een klein wegje, niet meer op de officiële trail.
De foto’s kunnen het niet echt tot zijn recht laten komen, maar ons wegje was volledig volgroeid, omgevallen bomem lagen op de weg en het was op sommige plaatsen zo drassig dat ik schrik had dat we zouden vast blijven steken in het moeras.
Ik had niet verwacht dat we deze vakantie dapper zouden moeten zijn. Enfin Bjeurn is dapper en wij hebben allemaal volle vertrouwen, al was ik met momenten toch niet op mijn gemak .
Ik peins dat we met zijn allen content waren toen we in de voormalig militaire toren ons eindpunt zagen.
Al moet ik zeggen dat ik super trots opnde kinders was want ze liepen uiteindelijk ook met een zwaren rugzak en de route was niet evident.
Op de bivakplaats was dik ok. Super knap, banken in overvloed en zelfs een overdekte vuurplaats.
Eten deden we met zijn allen recht uit de pot. We waren al zo zwaar geladen dat er geen ruimte meer voor borden was.
Het vreemde aan deze plek is dat hier hele bergflanken vol dode bomen zijn. Een zeer bevreemdende aanblik, precies apocalyps.
Blijkbaar is er in 2007 een orkaan geweest, waardoor er vele bomen omgewaaid waren en toen kwam er een houtkeversoort die het verzwakte bos helemaal vernietigde. De infoborden zijn hier jammer genoeg enkel in het Tsjechisch … dus sons moeten we wat gokken wat er staat.
Tijdens onze avondwandeling vonden we een half vergane houten wandelpad. Samen met het bos is precies het hele gebied verloederd. Jammer want het is hier echt wel de moeite.
‘S avonds sloten we mee aan het kampvuur met wat Tsjechen die hun worsten en bier met ons deelden (de fotografen achter Vic ergens op een bovenstaande foto), een Fransman en een Oekraïner.
Weer een memorabele dag ❤
Update dankzij Ann-sophie. De kever is blijkbaar de letterzetter. In Harz heeft die ook lelijk huisgehouden. Een voordeel zou wel zijn dat er nieuwe bomen en ook loofbomen kunnen groeien ipv naaldbomen. Hier echter nog geen nieuwe loofboom gezien.
Roadtrip dag 3 – Auf wiederschnitsel Duitsland, Ahoi Tsjechië
Aantal stappen: 16 000
Overnachting: Kamping Antýgl (Aanrader)
Gespot: een hert in de verte (met verrekijker)
Zo werd ik wakker, eens een ander zicht … daktent ipv auto en Vic ipv Bjeurn.
Ik houd van het zicht vanuit de daktent … je hebt een 360 view en niemand ziet jou. Ik vermoed trouwens ook dat de daktent warmer is dan de auto.
In de Donau kan je ook zwemmen en de strandjes zijn er overvloedig. Het zwemmen in de Donau was dus een verplicht nummer voor we weer verder trokken.
Bjeurn was een beetje panisch (in zover Bjeurn panisch kan zijn … lees “Annelies overdrijft een beetje want dat is beter voor het verhaal”) dat we teveel water zouden binnenkrijgen en daar ziek van zouden worden, want hij zag een (denkbeeldige?) oliefilm drijven.
Ik had vooral schrik voor de koude, maar ik moet zeggen … de Donau was aangenaam en ik heb er echt van genoten.
Met de wagen namen we dit keer niet de grote wegen maar de toeristische route door Beieren. De bovenstaamde fotos zijn niet mooi maar wel kenmerkend.De typische gekleurde kerkjes met (oost-Europese?) torenspitsen met uurwerk.
Tot onze grote verbazing ook veel meipalen (wat me eraan doet denken dat ik Liv haar midzomerfeest eens moet bloggen want wij (en vooral Liv) hebben een ding met meipalen.
Middageten deden we onderweg en in de namiddag kwamen we, na net geen 1000km rijden, eindelijk aan in Tsjechië.
Waar we al direct werden begroet door lelijke winkels met tuinkabouters, houten windmolens en vreemde bollen waar we het nut nog niet van zien (ook tuindecoratie vermoedelijk).
Gelukkig werden we op voorhand verwittigd dat we een wegenvignet nodig hadden, want anders hadden we dat waarschijnlijk niet geweten tot we een boete zouden krijgen.
Altijd weer wat wennen … een nieuw land. Elke keer is dat hetzelfde liedje “Ai … ik weet niet eens hoe je ‘dank u’ zegt” (het enige woord dat je echt moet kennen).
Maar wat ons direct opviel.
Veel bos (in vergelijking met Duitsland), op elke stomme parking te betalen om te mogen parkeren en verbazend veel toeristen, vooral wandelend of per fiets (voornamelijk Tsjechen)
Ons eerste ijsje kostte ons een dikke euro (een Calipo-achtig ding want een Magnum variant was wel bijna 2 euro).
Wat ik ook vergeten was, was dat je hier cola’s krijgt van 33cl … dat vonden de kinders natuurlijk wel leuk (en terecht want net als in Duitsland zijn de pinten hier standaard een halve liter)
Overnachten doen we in natuurgebied Sumava, we zitten in de bergen en het is beduidend frisser.
Dat is voor mij eerder een goed ding.Onze camping is zalig en ligt aan een pittoreske rivier. We betaalden 300 czk (of €12) en iedereen die we ontmoetten (alleen maar Tsjechen) waren super lief.
Zo trakteerde een dame ons allen op een douche (want we hadden nog geen munten) en zo hebben we kei lieve buren die schrik hebben dat hun zoon zijn cello-handen zou blesseren bij het hout klieven voor het kampvuur.
Het grappige aan de kamping is dat je overal een vuurtje mag maken. Geen regels blijkbaar. Heerlijk.
We sloten de dag af met een wandeling van 5km. Amai … super knap. We wandelden langs een kanaal (we vermoeden dat dit gegraven is voor houtstammen over te transporteren), we kwamen zelfgemaakte vlotten tegen en we spotten een hert (in de verte met de verrekijker).
Ik verbaasde me erover dat we niet meer wild tegenkwamen want ale condities waren er … valavond, vlaktes, bosranden.
In onze auto ligt nog een ticket van euromillions dat we op deze moment niet kunnen verzilveren wegens geen internet. We dromen dus maar een dagje langer over onze campervan die we met onze winst gaan kopen.
Roadtrip dag 2 – Unesco werelderfgoed (en een onaangename verrassing)
Overnachting: camping Azur Regensburg
Aantal stappen: 18 000
Weer een dag van de grotere afstand vandaag, toch geraakten we nog niet in Tsjechië. Dat moet ook nog niet maar we verlangen wel naar goedkope ijsjes. Ten eerste herinner ik me nog heel goed de goedkope ijsjes tijdens mijn vakantie destijds met mijn ouders in Tsjecho-Slowakije. De ijsjes kostten minder dan 1 Belgische frank per bol en de rest van het eten vond ik toen niet lekker. Anderzijds is het hier warm, het lijkt me al lang geleden dat we een vakantie in zomerse temperaturen deden. We wanen ons hier in het Zuiden. … en we denken bijgevolg veel aan ijsjes.
Natuurlijk konden we ’s morgens niet vertrekken zonder nog eens te gaan zwemmen (we hebben Liv immers mee)
We eindigden in een dure (€50), maar gelukkig leuke, kamping in Regensburg en trakteerden ons daar direct op een drankje / ijsje.
Tevens de enige moment dat Bjeurn op social media zit … om zijn bier te untappen. (Untapped btw)
Eten was gewoon stokbrood met zalm, tomaat mozzarella en groenten. Meer moet dat soms niet zijn.
We kozen trouwens voor Regenburg omwille van het feit dat de binnenstad unesco erfgoed is … en terecht. Tof stadje met goede vibes.
Al waren we helemaal fan van de traditionele klederdracht. De onderste foto is onze favoriet (let op de gelijknis met de vis)
Onderweg (Regenburg is op wandelafstand van kamping) zagen we verrassend genoeg beversporen (ik verwacht dat niet op de Donau en zeker niet in stedelijk gebied) maar jammer genoeg geen bevers.
Bij het zien van deze kanopassage hoopten we (Vic niet) dat we ook zo een spannende passage gaan mogen doen aan de sluizen op de Moldau tijdens onze kanotocht in Tsjechië.
Op t einde van de dag gingen de kinderen slapen en Bjeurn en ik nog iets drinken. Maar toen we terugkwamen kregen we de onaangename verrassing dat het blijkbaar in de daktent niet zo goed geklikt had tussen de kinderen. Liv lag immers ineens in de auto.
Opsplitsen dan maar zeker !!! Dit verklaart waarom het verslag van vandaag in de daktent werd getypt, en wat langer is dan normaal.
’t is die eenzaamheid, ….
Roadtrip dag 1 – Geierlay hangbrug
Aantal stappen: 23 000
Overnachting: Am Mühlenteich Camping
Ik moet zeggen dat ik op voorhand niet echt bezig was met de vakantieplanning van deze reis. Op zich niet anders dan anders want wij hebben de gewoonte om de avond op voorhand soms nog van bestemming te veranderen. Maar nu had ik me ook niet eens de moeite genomen om me te verheugen op de reis. Het enige dat ik wel al had gedaan was, in de bib, een boekje over Tsjechië en Polen halen. En toen ik in het weekend Tsjechië doorbladerde, wist ik, dit komt hier helemaal goed.
Vermits we dit jaar 3 weken congé hebben, is het allemaal wat relaxer. We doen net zoals verleden jaar een roadtrip met auto en daktent. De kinderen slapen op het dak en wij in de auto en we doen alsof we een campervan hebben.
We zijn precies wat bedrevener in het inpakken dan vorig jaar, onze bagage lijkt compacter. Vermits we ’s avonds in de auto slapen moet al onze bagage ’s nachts op de voorste zetels gepropt worden. Verleden jaar ging dat in mijn perceptie moeizamer dan nu.
Even ter verduidelijking. Het fietsen zijn we nog lang niet beu, maar Liv precies wel …. en een vakantie moet voor iedereen leuk zijn.
In plaats van een fietstocht wilde ze een meerdaagse kanotocht doen, en dat vonden wij ook een mooi alternatief.
Onze eerste tussenstop was er al na nog geen 400km … als trekker telt immers niet de bestemming, maar het onderweg zijn.
Ik had nog ergens op een lijstje de “Geierlay” staan, destijds de langste wandelhangbrug van Europa. Ondertussen zijn er al 2 langere (maar die lagen niet op onze weg).
En zo reden we tot het bezoekerscentrum in Mörsdorf waar we de Geierlayschleife, een schone wandeling van 7km, afstapten.
Plezant … en als de vakantiestemming er nog niet was, dan kwam ze toen wel.
Kamping zoeken was iets moeilijker … op de eerste kamping waren we niet welkom. Enfin … de kinderen waren niet welkom want het was een stiltekamping waar kinderen onder 14 jaar niet welkom waren. Ergens kan ik wel begrijpen dat mensen de rust verkiezen zonder kleine ruziemakers om deze te verstoren.
Maar zoals we al weten … uit een teleurstelling volgt meestal iets goed en hier was dat de toffe kamping Am Mühlenteig.
Er was een biergarten met restaurant met grote biertjes en lekkere frietjes met paprikapoeder (een hit bij onze kinders), schnitsel en bradwurst.
Geen compassie met onze veggie die het bij een slatje moest houden want haar worden waren “de vakantie is al lekker begonnen”.
Het toppunt van Liv haar dag was ongetwijfeld de zwemvijver op de kamping.
Bij mij was het misschien de avondwandeling zonder kinderen. Ik wijt het immers aan hun afwezigheid dat we een ree, een haas en een vos konden spotten.
Liv kwam trouwens daarnet in contact met haar eerste teek. Gelukkig had deze zich nog niet vastgezet. Ik ben alvast opgelucht dat we ons ingeënt hebben tegen tekenencefalitisch.
Benieuwd wat morgen brengt.
Denk eens … DISCGOLF !!!
Op zoek naar een toegankelijke, goedkope activiteit … die ook nog origineel is? Doe eens aan discgolf !!!
Discgolf is een combinatie tussen frisbee en golf. De bedoeling is om in zo weinig mogelijk worpen de frisbee in een mand (de hole) te laten belanden.
Wij leerden discgolf kennen in Estland en we zagen het daarna regelmatig terug in de Scandinavische landen. In die contreien is het enorm populair en in de parken waar wij ons tentje opsloegen was dikwijls ook een disc golf parcours. Maar blijkbaar komt het overgewaaid van de VS, waar de sport zeer populair is.
In België is de sport jammer genoeg nog niet zo doorgebroken. Voorlopig zijn er slechts 4 terreinen, waarvan 3 in Wallonië. In Nederland is de sport iets groter, al lijken de terreinen daar ook vrij beperkt.
Wij probeerden discgolf uit in het park Fort 3 te Borsbeek (dat trouwens vrij toegankelijk is) en we kwamen enthousiast terug. Aan onze frisbee techniek is zeker nog wat werk, dus aan een competitie deden we nog niet. En al vliegt mijn frisbee nog steeds niet super smooth, uiteindelijk belandde hij wel steeds in de mand.
Het park in Borsbeek was trouwens ook de moeite, met speeltuin, veel groen, leuke koeien, een natuurpuntwandeling van 4,5km en afleiding door de kleine sportvliegtuigjes die overvliegen.
Het plezante is ook dat dit héél toegankelijk is, zowel kinderen, sportivo’s als de minder sportieve medemens kunnen hier veel plezier aan beleven. Wat me doet bedenken dat dit ook een hele leuke teamactiviteit met collega’s zou kunnen zijn.
Wil je eens iets anders doen? Denk dan discgolf !!!
Nuttige links
Hoe sportiever, hoe depressiever … maar het komt allemaal wel weer goed !!!
Als hier lang niets te lezen valt, wil dat niet noodzakelijk zeggen dat er iets mis is. Dit jaar was waarschijnlijk wel mijn slechtste blogjaar ooit en dat ligt voornamelijk aan het feit dat ik vollembak aan het programmeren en aan het carrièreswitchen ben (waarschijnlijk één van de beste beslissingen uit mijn leven).
De laatste 2 maanden waren echter wel behoorlijk kak.
Ik kreeg een nekhernia net op het moment dat ik mijn voorbereiding voor de marathon van Antwerpen, helemaal en met volle goesting, had afgewerkt. Ik ben nog 2 weken blijven geloven dat ik nog ging kunnen starten, maar die hoop bleek ijdel.
Maar die marathon was nog niet het ergste. Ik heb er al 3 gelopen dus de kop was er wel af en ik had ook niet het gevoel dat er een ferm PR inzat.
En als marathonloper weet je dat de marathon onvoorspelbaar is, dat is “part of the game”. De start halen is misschien nog moeilijker dan de finish halen.
Erger was de allesoverheersende pijn. Ik kan zeggen dat dit het pijnlijkste was dat ik in mijn leven al heb meegemaakt. Niet de nekpijn zorgde voor last, maar vooral de uitstralingspijn tot in mijn wijsvinger* was vreselijk. En pijnstillers blijken feitelijk niet te werken tegen zenuwpijnen.
Op het hoogtepunt durfde ik niet meer gaan slapen en stond ik van pure ellende weer op om 3u ’s nachts, om na een paar weken totaal ‘op’ te zijn. Ik heb nog nooit zoveel gehuild, zowel van de pijn als van de frustratie. Drinken deed ik met een rietje omdat ik mijn hoofd niet meer naar achter kreeg. En wandelen, fietsen (de pijn tijdens het fietsen was het allervreselijkst), lopen, gitaar spelen, …. was allemaal onmogelijk.
Het verdikt hernia is ook ongelooflijk hard bij mij aangekomen, ik wou immers geen hernia, dat past toch niet bij mij. En dan nog een nekhernia … dat klinkt nog belachelijker dan gewoon een hernia.
De neurochirurg vertelde me dat dit typisch is voor sporters, dat sporters daar psychologisch meer van afzien dan niet-sporters. Hoe sportiever, hoe depressiever!!! En dat ik het echt niet teveel in mijn hoofd mocht laten spelen. Gemakkelijk gezegd, moeilijker gedaan.
Want in mijn hoofd speelde dat enorm, ik ben geen persoon om niet te kunnen bewegen en ik zag op een bepaald moment echt geen licht aan het einde van de tunnel. Ik moet zeggen dat ik héél dankbaar was voor het geduld van mijn omgeving (mijn gezin en mijn studiegenoten waren goud waard) … want zelfs ik was mijn eigen gezaag beu gehoord.
Een hernia maakt ook eenzaam, ik ben immers niet het type persoon dat gezelschap opzoekt als het minder goed gaat.
En als kers op de taart … begonnen mijn sollicitaties net te lopen als ik volop in herniacrisis zat. Amai, dat was een geweldige tijd.
Maar zoals mijn nieuwe lijflied zegt “Het komt allemaal wel weer goed“.
De neurochirurg vertelde me immers dat de pijn van een nekhernia na 2 maand uit zichzelf moet verdwijnen en over het algemeen ook niet meer terug komt. Ik ben nu exact 2 maanden en een infiltratie verder en inderdaad … ik ben al een héél pak beter en ik kan terug zo goed als alles. Het begon met wandelen en toen ik eindelijk terug kon fietsen heb ik maar meteen het lopen ook weer opgepikt.
Het goede nieuws dat mijn neurochirug ook had, was dat die nekhernia niet veroorzaakt is door het lopen. Want echt, ik kan die sarcastische opmerking “Lopen is toch gezond hé!” niet meer horen.
Ik was ook wel opgelucht om te horen dat ik mezelf niet kapot gelopen heb, en nog opgeluchter toen de dokter me vertelde dat ik gewoon terug marathons mocht gaan lopen als ik voel dat ik er terug klaar voor ben.
Ik heb veel nagedacht de afgelopen maanden, over ergonomie, veel losse gedachten.
– bikepacking is misschien toch beter is dan hiken met een zware rugzak – mijn rugzak waar ik dagelijks mee rondloop is te zwaar en dat ligt ook aan mijn ‘salad in a jar’ – kijken op de smartphone is helemaal geen ergonomische houding – als programmeur zal het een uitdaging zijn om gedurende de dag voldoende te bewegen en ik zal daar echt goede gewoontes in moeten vinden – ik geloof volledig dat zitten het nieuwe roken is – kleermakerszit is een zeer goede houding, ik moet meer zo in de zetel zitten – …
Ik heb ook veel nagedacht over afwisseling. Ik geloof immers dat het veel beter is om alles met mate te doen en voldoende te variëren. Jammer genoeg ben ik geen gematigd persoon, ik moet altijd overdrijven.
Maar focussen op 1 ding, is dus niet zo verstandig, want als dat 1 ding wegvalt … dan is er dat zwarte gat. En weet je waar ik blij voor was, als ik om 3u ’s nachts niet meer kon slapen? Dan was ik content dat ik dat programmeren nog had, want dat was het enige waar ik mezelf nog in kon verliezen. Als ik niet kon slapen zette ik me achter de computer en werkte ik verder aan mijn project. Tenminste iets dat ik graag deed en nog kon doen !!!
Ik heb me dus ook voorgenomen om mijn risico’s wat te spreiden en naast lopen ook wat meer ga fietsen.
Om dus positief te eindigen … het komt dus allemaal wel weer goed en “een hernia is niet het einde” !!!
* Grappig detail … aan de hand van welke vingers tintelen, kan je blijkbaar weten aan welke tussenwervelschijven de hernia zich bevindt.
Bezoek aan de koninklijke serres
Op onze planning voor Paasdag stond een bezoek aan de koninklijke serres in Laken gepland. Elk jaar zijn deze immers 3 weken toegankelijk voor het publiek, dit jaar is dit van 19 april tot 10 mei.
Pasen werd dus een dag waarop we vroeg opstonden, eerst nog eieren verstoppen (we worden er met de jaren nonchalanter in, we bedachten pas toen we al in bed lagen dat er nog eieren moesten verstopt worden). Daarna eieren rapen (de zoon, want onze dochter ging liever eieren rapen bij een vriendin) en dan met de fiets naar Laken.
Laken ligt op 16 kilometer van onze woonplaats en we (lees Bjeurn) besloten met de fiets te gaan. Ik maakte me wat zorgen om Vic, maar amai … diene jongen heeft me aangenaam verrast. In het heengaan reden we vlot met een gemiddelde snelheid van 17km/u en in de terugweg haalden wel bijna 21 km/u.
Ikzelf lig serieus in de lappenmand en fietsen is voor mij nu onmogelijk (de marathon volgende week in Antwerpen is trouwens ook geen optie meer), maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan fietsen … leve onze pino hase tandem !!!!
Maar enfin … het ging over de koninklijke serres. We kwamen daar dus aan om 9u30 toen het daar net open ging. We waren zo goed als de enigen met de fiets, maar bijlange we waren bijlange niet de enigen. Ik was content dat we daar zo vroeg waren, want het zou er enkel drukker op worden.
Het bezoek was zeer de moeite … ik denk dat we er anderhalf uur spendeerden en we waren danig onder de indruk. Die tuin was ontzettend groot, het paleis ferm en de serres bleven maar komen (let ook op de details, bv. de kroon op de serre) !!!!
Vic was het na een tijdje wel beu, want hij vond het allemaal hetzelfde, en enerzijds snapte ik wel wat hij bedoelde, want vele planten kwamen regelmatig terug. Ik kon het echter wel appreciëren, zonde dat dit domein slechts 3 weken per jaar toegankelijk is. Zot ook, dat er zeker 40 man werkzaam is bij het onderhouden van de tuin.
We sloten af met een lekker mattentaartje op een gouden bordje om daarna aan te schuiven aan het familiefeest. Dit was een -well spent- voormiddag.
Voila … dit was mijn tip voor jullie. Grijp je kans en bezoek de koninklijke serres nog dit jaar !!!
Praktisch
* Inkom €2,5 per volwassene, kinderen onder 18 jaar mogen gratis binnen
* Meer info vind je hier
De carrièreswitch – update
Al een dikke 6 maand ben ik aan het studeren en ik heb het mij nog geen seconde beklaagd. Programmeren lijkt echt wel mijn ding te zijn, al besefte ik niet toen ik aan de opleiding begon, van hoever ik kwam. Voorkennis nihil en ik had zelfs nog nooit een computer vanbinnen gezien.
Ondertussen
- Kocht ik voor €1 een oude computer en installeerde ik er zelf linux op (Xubuntu voor de geïnteresseerden). Ik kocht daarbij voor €23 een nieuwe SSD schijf die ik zelf op mijn nieuwe computer installeerde en ik recupereerde ook nog een oude harde schijf uit een andere computer om wat extra opslagruimte te hebben.
- En zo zag ik voor het eerst een moederbord. Ik moet zeggen dat ik zeer trots was op mezelf, maar ook blij met mijn goei hulplijn. Een hulplijn die bv. subtiel zei “het lijkt dat uw computer en uw toetsenbord niet communiceren,” (in plaats van me kei hard uit te lachen omdat mijn toetsenbord niet was aangesloten aan de computer). Ja …. ik heb een paar echt goei klasgenoten.
- Plan ik een Raspberry Pi te kopen, om met de kinderen wat te experimenteren (en te leren programmeren in Minecraft)
- Heb ik mijn eerste certificatie gehaald, ik ben nu “Oracle Certified Associate, Java SE 8 Programmer”. Voor dit pittige examen heb ik hard gestudeerd en ik ben er bijgevolg ook héél trots op.
- Heb ik een paswoord dat zowel azerty als querty compatibel is
- Ben ik begonnen aan mijn eerste grote project. Ik wil namelijk mijn budgetfile (je weet wel de spreadsheet met YNAB functionaliteit) helemaal zelf gaan programmeren, om zo een afgelikte applicatie te hebben en te kunnen gebruiken. Ik kijk er al naar uit om die applicatie volledig naar mijn hand te zetten. En ook hoop ik dat het een mooi projectje is om aan eventuele werkgevers te tonen.
- Voorts krijg ik constant onder mijn voeten van sommige klasgenoten dat ik teveel bezig ben met Nederlandstalige shit, IT nerds schamen zich blijkbaar als ze een boek in het Nederlands lezen.
- ik kreeg alle afleveringen van Game Of Thrones (met Engelse ondertitels) van iemand toegespeeld. Ooit las ik alle boeken (in het Nederlands … tssss), maar die reeks op scherm zien is ook heerlijk. Ik ben helemaal hooked. Ik heb ook wel moeten beloven om als tegenprestatie Monty Python and the Holy Grail te bekijken.
- ik heb trouwens een hele lijst met films en series die ik nog zou moeten zien en boeken die ik nog zou moeten lezen als ik wat mee wil kunnen praten en quoten. Ik ben dus gene filmkijker en hoe langer de lijst wordt, hoe minder goesting ik erin heb. Star wars, Star trek, Docter who (met voorkeur de 7e en 9e dokter), Rick& Morty (iew tekenfilm), One punch man, Supro the dragon, Godfather, Falty towers, A Fish called Wanda, alles van Monty Python, My Hero Academia, Running man, Brazil (en het hele oeuvre van Terry Gilliam), Ghibli, Back To The Future, Indiana Jones, Final Space (Netflix), … is maar een kleine greep uit alles wat me al aangeraden is.
- Maar ik deed wel al een beetje mijn best en genoot van Life Of Brian (Monthy Python), The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy (eerste boek), Black Mirror (Netflix), Maniac (Netflix)
- Gamen is ook een populaire activiteit in mijn nieuwe omgeving, maar ik heb al gezegd dat ik daar niet mee ga beginnen. Ik ben wel al eens gaan gluren op Discord maar ben daar al snel tot de conclusie gekomen dat ik het jargon niet beheers. Ik ben een echte ‘noob’ en zal dat waarschijk ook blijven. Nog iets waarover ik niet kan meepraten. Misschien maar best want ik zei onlangs tegen iemand dat ik nog een echte gamer ging worden vermits ik me ging verdiepen in Minecraft (weet ge nog … puntje 2). Waarop het antwoord kwam “Eigenlijk wordt Minecraft niet beschouwd als gamen”. Soit, ik veronderstel dat “Just Dance” op Vic zijn Nintendo Switch dan zeker geen gamen is (ik heb het niet durven vragen).
- Maar al begrijp ik bij de helft van de gesprekken niet waarover het gaat, snap ik de clou niet van het merendeel van de meme’s die worden gedeeld, is er maar 1 iemand die (onder druk van zijn vriendin) ook naar Blind Getrouwd kijkt, …. Toch voel ik me op mijn plaats in deze groep.
- Ben ik ondertussen een nerd geworden? Nog niet denk ik … een echte nerd ben je pas als je ook bijhorend nerdy T-shirt hebt. Al moet ik toegeven dat ik al wat aan het nadenken ben over mijn eerste exemplaar.
6 maand ben ik dus al bezig, ik zit al over de helft van mijn opleiding en ik vind het ongelooflijk wat ik allemaal bijgeleerd heb en ik ben gretig naar wat er nog op het programma staat.
Ergens in september hoop ik terug aan het werk te gaan, voltijds. De eerste contacten worden nu gelegd en hoe langer hoe meer begin ik vacatures in het oog te houden. Ik moet zeggen dat ik er héél veel zin in heb om mijn carrièreswitch ook te gaan verzilveren.
Ik ga terug wat meer bloggen … maar jullie moeten ook iets doen
Ik krijg langs alle kanten onder mijn voeten dat ik terug wat meer moet bloggen. Geen gebrek aan inspiratie, maar tegenwoordig moet alles wat wijken voor mijn carriereswitch en bijhorende studies. En niet alleen het bloggen moet wijken, maar zowat alles een beetje.
Maar ik mis het bloggen wel wat … ook voor mijn persoonlijke archief. Dus ik ga er eens terug aan beginnen.
Hieronder doe ik weer eens een poll, en dan kunnen jullie 1 of meerdere dingen aanvinken. Ik maak er dan een erezaak van om ook iets te schrijven over het meest gevraagde onderwerp.
Speciale aanvragen kan je altijd in de commentaren kwijt.
En voor wie me echt mist op deze blog, of wil weten wat mij (en mijn huisgenoten) op dit moment boeit … op instagram ben ik wel nog redelijk actief. Ik zie jullie ook graag daar !!!
Laden ...Gemberdrank
Ondertussen ben ik al 42 dagen alcoholvrij en tot mijn grote verbazing bleek dit tot nu toe niet zo héél moeilijk. Wat wel jammer is, is dat het héél saai kan zijn om geen alcohol te drinken. Cola zero gaat op den duur ook vervelen en bovendien worden uw tanden daar zwart van. Alcoholvrij bier is niet altijd even lekker, alhoewel ik Carlsberg 0,0% wel kan waarderen. Ne sportzot ook trouwens, maar dat alcoholvrij bier bevat 0,5% alcohol en dat vond ik valsspelen.
Los daarvan loop ik binnen 4 weken een marathon loop en heb ik me toch wel min of meer op marathondieet gezet. Wat eigenlijk vooral betekent dat ik ’s avonds, wanneer de kinderen in bed liggen, de koekenkast niet meer mag plunderen. Zo een gemis kan je het best invullen door een ander plezier.
Mijn alcoholvrije drank en klein plezier heb ik nu gevonden in de vorm van gemberdrank, volgens een receptje dat Katoke (bedankt daarvoor) me ooit doorspeelde.
Heerlijk, echt waar en de liters gaan er vlot door … Bjeurn is immers ook fan. Ik prijs me gelukkig dat het drankje niet zo kindvriendelijk is en dat onze kinderen het bijgevolg te straf vinden.
Ik maakte deze keer 5 liter, en ik kreeg de vraag hoe lang het drankje goed blijft. Ik moet zeggen dat ik daar geen idee van heb, maar dat ik wel vrij zeker ben dat deze flessen eerder op dan slecht zullen zijn (we hebben een feestje morgen)
Gemberdrank
- 1l water
- 40g geraspte gember
- sap van 1 citroen
- 1,5 el honing
- Breng het water tesamen met de geraspte gember, het citroensap en de honing aan de kook
- Op het moment dat het mengsel kookt, zet je het vuur af en laat je het afkoelen
- Zeef het mengsel
- Proef het resultaat, als het te straf is kan je nog altijd wat verdunnen met water en ev. wat suiker toevoegen
- Bewaar in de frigo
Het gemberhoofdstuk is nog niet afgesloten, het volgende experiment is het brouwen van gemberbier. Mijn gemberbug is alvast aan het gisten. Wordt dus hoogstwaarschijnlijk vervolgd.
Mijn 11 kindvriendelijke outdoor aanraders
Dit weekend stonden wij als informant op de fiets- en wandelbeurs in Gent. Ik gaf er een presentatie over de Mullerthal Trail (met kinderen) en voorts lichtten we wat leuke outdoor trips uit die we deden met (en eentje zonder) de kinderen.
Graag deel ik de links ook nog eens hieronder, als je zin hebt in een leuke outdoor trip, dan zijn dit mijn 11 aanraders !!!
Wandelen aan de Ninglinspo vind ik een echte aanrader voor gezinnen met kinderen die nog niet de wandelmicrobe te pakken hebben. De Ninglinspo is de enige bergrivier van België en er loopt een korte (8km) maar redelijk spectaculaire wandeling langs. In de zomer neem je best je badpak mee, want dan kan je er spelen in de rivier en glijden van de natuurlijke glijbanen die er gevormd zijn.
Het verdronken land van Saeftinghe is ook héél plezant. Dit is een natuurgebied op Belgische en Nederlands grondgebied aan de Westerschelde dat tijdens vloed gedeeltelijk onder water komt te staan. Er worden regelmatig excursies georganiseerd, maar ook zonder gids kan je al een korte wandeling maken. Botten zijn een vereiste en van modder houden is meegenomen. Ideaal om te combineren met een bezoek aan Doel.
Dan zijn er de speelbossen, bossen met spelelementen gemaakt uit natuurlijke materialen. Zo heb je het vossenhol, het Everzwijnbad en het vliegbos, En natuurlijk nog veel anderen
De Mullerthal trail heb ik dit weekend zo aangeprezen, dat ik hem al wat beu ben. Maar hij blijft zwaar de moeite … lees het verslag maar, want veel ga ik er niet meer over zeggen.
Dan is er het paalkamperen, dit is een beetje toegelaten wildkamperen. Een mooi plekje is gegarandeerd, het kost je niks … het enige dat gevraagd wordt is wat respect voor de omgeving. Mooie deal denk ik dan.
In Nederland heb je de natuurkampeertereinen, wij gingen met mijn petekind naar de luxecamping “Ottermeerhoeve“, en dat was de max. En volgende keer kiezen we er een meer basic kamping uit.
Kanoën op de Biesbosch (een natuurgebied in Nederland) staat zeer hoog in mijn top !!! Wij deden hier een tweedaagse en sliepen in een tentje op de paalkamping (maar op de Biesbosch zijn nog veel andere leuke overnachtingsmogelijkheden, zeker de site eens checken)
Over onze roadtrip in Schotland en de hikes daar (tip https://www.walkhighlands.co.uk) ben ik ook nog zeer enthousiast!!! Ik zou zo terug gaan.
Geocachen is feitelijk een geweldige hobby, ik vraag me af waarom het bij ons al zo lang geleden is dat we het nog deden. Wil je weten hoe je eraan begint, en waarom het zo tof is. Bekijk dan zeker de links eens.
Je moet niet ver gaan om iets schoons te zien en in België zijn er ook plaatsen waar je gerust kan wildkamperen zonder betrapt te worden. Bjeurn en ik wandelden de Eislek trail en we sliepen wild in onze hangmat.
Kamperen moet niet beperkt worden tot de zomer. Winterkamperen is ons héél goed bevallen en het Stropersbos met zijn wilde paarden is de mooiste paalkamping waar ik al was. Alleen eens een winterslaapzak aankopen om me ’s nachts warm te houden.
Voila dat waren ze, voor vragen weet je me wel te vinden (contactpagina)!!!
Hopelijk kan dit een beetje inspireren. Een van de volgende laat ik weten wat mij geïnspireerd heeft op de fiets- en wandelbeurs.
Mijn yoghurtmachine
Al enkele jaren kweek ik mijn eigen yoghurt op. Tot enkele maanden terug deed ik dat met een isoleerkan, dus geen elektrische yoghurtmaker.
Omdat ik het omslachtig vond om de melk op de goede temperatuur te brengen en mijn yoghurt ook wel eens mislukte, begon ik hoe langer hoe meer te overwegen om me een elektrisch exemplaar aan te schaffen.
De temperatuur van de melk is immers redelijk kritisch, 43°C is de streeftemperatuur. Is de melk enkele graden te warm, dan sterven de yoghurtbacteriën en is de melk te koud, dan doen ze hun werk niet.
Maar sinds ik me bekeerd heb tot het minimalisme duurt het altijd een hele tijd eer ik effectief ook tot een aankoop overga. Uiteindelijk kreeg ik voor enkele maanden de yoghurtmaker van een vriendin, die enkele maanden in het buitenland zat, in bruikleen. Dit toestel werd bijna dagelijks gebruikt en ik was super content van de eenvoud in gebruik en van het goede resultaat.
Nog voor mijn vriendin terug in België aankwam kocht ik mijn eigen toestel.
Een yoghurtmachine is een vrij eenvoudige machine die niets meer doet dan voor een constante optimale temperatuur zorgen. De belangrijkste keuze die je moet maken is of je voor een toestel gaat met één grote yoghurtpot of een toestel waar je meerdere kleine potjes yoghurt kan in maken.
Ik koos voor een grote yoghurtpot, waar ik een liter melk in kwijt kan. De reden daarvoor was dat ik vrees dat ik er een knoeiboel van zou maken als ik in elk potje afzonderlijk melk en yoghurt moet gieten. Wij zijn trouwens ook grote (yoghurt)eters en met een klein potje kom ik waarschijnlijk ook niet toe.
Maar ik hoor de mensen met de kleine potjes dan weer zeggen dat ze het gemakkelijk vinden dat de yoghurt al direct een potje zit en dat je dat ’s morgens dan snel kan meegrissen naar het werk. Het is dus maar wat je verkiest.
Iets waar ik content van ben bij mijn toestel, is dat er 2 yoghurtpotten bij zitten, zo kan ik al een verse lading maken met de ene pot als ik de andere nog aan het leegeten ben.
Voorts heb ik ook nog een ziftje waarin ik de yoghurt kan laten uitlekken om zo een dikke Griekse yoghurt te bekomen.
Yoghurt maken is nu ook veel minder omslachtig. Ik doe een liter volle melk in de beker, voeg 2 eetlepels yoghurt toe (met levende fermenten), optioneel een lepel melkpoeder en ik zet deze voor een 6-12 tal uur in de yoghurtmachine. Geen gedoe meer met melk opwarmen tot de gewenste 43°C.
Geen idee of het ligt aan de keuze van mijn basisproducten maar ik ben zot van het resultaat … een iets wat lopende yoghurt die een textuur heeft waar ik enorm van hou … moeilijk te omschrijven, maar ik zou het als elastisch benoemen.
Starten doe ik met bovenstaande producten (Colruytshopper #nospon), een vriendin van mij doet het met halfvolle melk, ik zweer bij volle melk. Maar eigenlijk is het vooral experimenteren welke melk en yoghurt het beste resultaat geven, want daar durft naar ’t schijnt wel wat verschil in zitten.
Meer info
- Meer details over hoe ik mijn yoghurt maak? Lees dan ook eens hier.
- Ken je de yoghurtbloemetjes of kefir, waarmee je eenvoudig yoghurt kan maken zonder extra toestellen? Hier schreef ik ooit meer over melkkefir.
- Vegan en geen yoghurtmachine? Maak zelf je yoghurt op basis van cashew- en amandelnoten
- Vegan met yoghurtmachine? Wel, blijkbaar kan je ook op basis van soyamelk yoghurt opkweken.
Appel Yoghurttaart
Ongelooflijk hoe de tijd vliegt. Deze appel yoghurttaart staat al bijna 10 jaar op de blog en verdient een update. Dit is de succestaart van mijn schoonmoeder en ondertussen ook van mij. Gemakkelijk om te maken, gezond (woorden van mijn schoonmama, niet van mij) en altijd nen topper.
Liv vraagt regelmatig aan de mamie om hem te bakken voor haar verjaardag, zoals hierboven toen ze 10 werd. En ik grijp regelmatig terug naar dit recept (zoals vandaag) als ik taart moet maken en als het snel en stressloos moet gaan.
Appel Yoghurttaart
De hoeveelheden zijn voldoende om een ronde vorm tot diameter 32cm te vullen, als je een in een grote ovenplaat wil bakken (zoals mijn schoonmama altijd doet) dan verdubbel je de hoeveelheden
- 300g zelfrijzende bloem
- 1 koffielepel bakpoeder
- 1 pakje vanillesuiker
- 2 kopjes (200g) fijne suiker
- 3 eieren
- 1/3 kopje (50ml) olie
- 0,25 l yoghurt (mager of vol, gaat beide)
- 4 appels
- Schil 3 appels en snijdt in blokjes (laat 1 appel over voor straks)
- Meng de bloem met het bakpoeder, de vanillesuiker, suiker, eieren, olie, yoghurt tot een gladde massa.
- Voeg de blokjes appel toe en meng onder het beslag.
- Vet de bakvorm in en stort het beslag in de vorm.
- Versier de taart met het versneden vruchtvlees van de 4e appel.
- Bak de taart 45 minuten in een voorverwarmde oven van 180°C.
- Zet de oven uit en laat de taart nog 10 minuten staan
Een dag B-mine
Sinds ik begon met minimaliseren zijn we ook gestopt met verjaardagskado’s te geven, enfin .. we geven geen spullen meer, maar wel ervaringen (dikwijls in de vorm van een verrassing)
Voor Bjeurn plande ik een dagje B-mine, in de voormiddag zouden we daar gaan klimmen en in de namiddag snorkelen tussen vissen.
Het geheim bewaren is niet volledig gelukt, want ik had op voorhand aan de kinderen verteld wat we zouden doen en Vic had blijkbaar zoveel schrik dat -toen we aan tafel wat geheimzinnig tegen Bjeun aan het doen waren- hij er ineens uit floepte “Mama, daar gaan toch geen haaien tussen zitten?“
Enfin … misschien goed dat Vic zich versproken had want toen we in de auto naar B-mine zaten, vroeg Bjeurn ineens “We gaan toch niets doen waar ik mijn lenzen voor nodig heb hé?”
Doeme … tochwel !!! Gelukkig is Beringen zo klein dat je het centrum kan binnenrijden en tot op 20m van het kruidvat kan rijden. Dat issue was gelukkig snel opgelost.
In de voormiddag gingen we klimmen in de klimzaal Alpamayo. We zijn tegenwoordig in de ban van het klimmen en we hebben al enkele zalen gedaan, maar deze was toch wel de meest impressionante die ik ooit zag. Een grote boulderzaal, de hoogste klimmuur waar ik ooit boven geraakte (18m) een gezellige bar … maar vooral de bewaring van de authentieke elementen was magnifiek.
Het grappige was, dat een ex-collega mij een tijdje geleden deze klimzaal aanraadde … en 3 keer raden wie ik daar tegenkwam … diezelfde ex-collega die ik al in een vijftal jaar niet meer gezien had. Kei tof ook … want we kregen er een kleine training boulderen van hem gratis bovenop.
In de namiddag was het tijd voor de iets exotischere activiteit, snorkelen tussen vissen. Een tijdspanne van 2 uur kregen we hiervoor en dat was net voldoende. Plezant … zeer zeker, het is iedereen goed meegevallen. Nog spectaculairder dan ik had gedacht. Want er waren wel héél veel vissen en die zwommen wel héél dichtbij, verschieten soms ook als je ineens oog in oog staat (drijft, zwemt) met zo een vis. En ook wel grappig als je ineens iets glibberig in je hand voelt.
Onder ons zaten de duikers, in het bad waren ook wat autowrakken en bouwsels en aan de kant zat zelf een zeemeermin … er is blijkbaar ook een zeemeerminnenclub.
Na het zwemmen bezochten we nog even de avonturenberg, waar de kinderen zich uitleefden en we de mountainbikers in de gaten hielden.
Plezante locatie B-mine … voor mij was alles een dikke aanrader en een reden om tot in Beringen te trekken (vergeet wel je lenzen niet)
Praktisch
- klimzaal Alpamayo
- reserveren is niet nodig
- klimmen kost €10 (+€3 voor schoenen)
- De bar heeft een beperkte eetkaart (croque monsieurs en soep)
- Snorkelen bij Todi
- zeker (online) reserveren
- snorkelen kost €15
- Er is ook een brasserie (geen idee van het aanbod
- De avonturenberg
- gratis en een must om eens tot boven te wandelen