Tof … maar nooit meer zonder koffie !!!
Na de Mullerthal trail (waar Bjeurn de bagage droeg) ging ik nu nog een stapje verder … een meerdaagse staptocht MET tent en ZONDER man om alles te dragen. Mijn gezelschap voor de tocht waren dit keer immers niet mijn gezinsleden (hun agenda stond te vol) maar NoNonsonsmon An en Lies waren een zeer goed alternatief.
We waren immers uitgenodigd voor de trekkingdays van Decathlon in de Getevallei, waar we 2 dagen konden stappen in de regio Linter en Zoutleeuw en samen met de andere deelnemers overnachten op een bivakplaats.
We konden kiezen tussen een dagafstand van 10, 20 of 25 km … amai, was ik blij dat we voor de 20 km en niet voor de 25 km geopteerd hebben. Het was immers de eerste keer dat ik rondtrok met een zware rugzak met kookgerief en tent en dat was toch niet te onderschatten.
Over het inpakken van onze rugzak zijn op voorhand ook veel berichtjes gewisseld. Een staprugzak inpakken is toch nog iets anders dan het inpakken van een fietszak … het gewicht is veel belangrijker. Zo viel het me op hoe zwaar een jeansbroek is en twijfelde ik ook over de fles wijn. Bjeurn vertelde me dat stappers de wijn meestal overkappen in een plastieken fles, maar wij hebben thuis geen plastieken flessen, dus we losten dat anders op …. met een scoutstrucje …. ik verstopte de fles in een struik op de bivakplaats toen ik An daar ging oppikken. Wie geen plastieken flessen heeft moet slim zijn.
Natuurlijk maakte ik beginnersfouten, de rugzak die ik van Bjeurn leende niet afstellen op mijn lijf bijvoorbeeld, en het zwaarste item, namelijk de tent, bovenaan steken in plaats van onderaan, dat bekloeg ik me op het einde van dag één wel. De volgende dag nam Lies de tent over, tot we na 5km stappen vlak aan onze wagen passeerden … we maakten graag een kleine omweg om al hetgene dat we niet meer nodig hadden al in de auto te leggen.
Het weekend was echt wel de max, een wandeling door de bloesemstreek, 2 toffe madammen, workshops op de bivakzone (waar we niet naartoe gingen omdat we zoveel te vertellen hadden, al was ik beter wel naar de workshop “Rugzak inladen” gegaan), zelf op een vuurtje ons water koken en eten uit zakjes, schoon weer, ….
Alleen maakte ik een vreselijk verkeerde inschatting, ik ging ervanuit dat er wel koffie zou te verkrijgen ’s morgens … en dat was dus niet zo, en als ik ’s morgens geen koffie drink dan krijg ik hoofdpijn. Dus nooooit, noooooit ga ik nog hiken zonder mijn bialetti, en als ik dan toch bezig ben neem ik ook direct nog een appelsien mee.
Maar voor de rest … perfect weekend, voor herhaling vatbaar. Als beginnend stapper vond ik het héél gemakkelijk dat alles georganiseerd was en dat we gewoon maar de kaart moesten lezen en de wandelknooppunten volgen, maar feitelijk is het ook weer zelf te organiseren, een paalcamping zoeken en een route uitstippelen !!!
Nen dikke merci aan Walkie Talkie en Decathlon voor de uitnodiging … volgende keer ben ik graag weer van de partij !!!
Lopen in het Hallerbos
Jaren heb ik de hype van de boshyacinten in het Hallerbos langs me heen laten gaan, maar ik werd wel steeds benieuwder. En ineens was het ‘de moment’ en moest en zou ik ook eens gaan kijken. Wel liefst op een kalmer moment want ik ken ook de verhalen van de bussen toeristen die daar gedropt worden, en daar tussen staan, dat zag ik niet zitten.
Er zijn natuurlijk nog alternatieven voor het Hallerbos (het kasteelpark Ter Rijst in Pepingen bijvoorbeeld), maar het Hallerbos bleek voor mij toch het dichtsbijzijnde.
En zo trotseerden we op een woensdagmorgen de ochtendspits en reed ik met 2 loopvriendinnen naar het Hallerbos. Parkeren deden we op parking 2 op de Vlasmarktdreef in Halle, maar vermits het niet druk was hadden we zelfs nog verder kunnen rijden tot aan de inkom (die parking 8 blijkt) van het bos en de start van de hyacintenwandeling. Leuk detail .. er zijn zelfs dixies en ook genoeg picknickgelegenheid.
We kozen ervoor om de hyacintenwandeling (7km +1km) te doen, die is niet gemarkeerd maar een planneke en gpx-coordinaten zijn wel te downloaden op de site.
Op voorhand had ik wat schrik dat ik de loopvriendinnen zou ophouden omdat ik foto’s wilde trekken, maar bleek dat we aan elkaar gewaagd waren … wat wel tof is, want hun foto’s waren beter dan de mijne (misschien is het weer tijd voor een nieuwe telefoon)
Maar ik moet zeggen, het Hallerbos is niet overroepen, ik was zeer gecharmeerd, er zijn echt wel ongelooflijk veel hyacinten (8km lang) en het is echt prachtig, de witte bosanemonen zijn trouwens ook schoon. Onze foto’s geven een idee, maar ze kunnen het niet helemaal weergeven en alleen al voor de geur zou je tot daar moeten gaan.
Tegen het eind van onze toer kwamen ook de toeristenbussen toe en werden de fotolenzen groter en groter, ik denk dat het een goed idee was om voor een woensdagvoormiddag te kiezen.
Verjaardagsbrunch
Op 1 april werd Vic 9 en de week nadien organiseerden we een brunch voor zijn verjaardag. Ongelooflijk hoe hij altijd het eerste goede weer krijgt op zijn verjaardag en ik die 23 dagen later verjaar heb meestal schijtweer.
Om 8u ’s morgens vreesden we nog dat het net iets te fris zou worden om buiten te ontbijten, en we voorzagen fleecen dekentjes op de stoelen, maar om 10u was het al perfect en om 12u zochten we de schaduw op.
Voor het buffet voorzagen we wat koffiekoeken, havermoutpannenkoeken, fruitsla, versgeperst fruitsap en natuurlijk bubbels, yoghurt, quiche, pistolekes en sandwiches.
Maar inspiratie voor ons pronkstuk hadden we gehaald bij Els van Ten Tweelinden, daar kregen we tijdens ons verblijf bij hen dit als ontbijt … heerlijk.
Een bordje van roze pompelmoes, appelsien, ricotta met honing, pistachenoten, olijfolie en zwarte peper.
Per ongeluk was er nog taart, Vic kon weer kaarsjes uitblazen en nog beter … we hadden nog dessert voor de 2 dagen nadien.
Mullerthal Trail
Na het fietshoofdstuk (dat nog niet afgesloten is hoor, hoogstens even op pauze) wou ik graag een wandelhoofdstuk starten. En zo trokken wij in de Paasvakantie naar Luxemburg (het land … van Liv moet ik er altijd Groothertogdom voor zeggen), regio Mullerthal. Deze regio wordt ook wel Klein Zwitserland genoemd, en dat alleen al was een goede reden om te veronderstellen dat het daar wel mooi zou zijn.
We besloten daar de Mullerthal Trail te stappen, als onze eerste meerdaagse wandeltocht met het gezin. Vermits het de eerste keer was, besloten we niet te ambitieus te zijn en kozen we niet voor de tent, wat eigenlijk wel gemakkelijk zou gegaan zijn, want campings genoeg in de buurt en de trail leent zich trouwens ook wel tot wildkamperen, maar maakten we er een luxeversie van met overnachtingen in jeugdherberg en hotel.
Mullerthal Trail
De Mullerthal Trail is volgens mij het paradepaardje van Luxemburg, goed onderhouden, veel groene bankjes onderweg, duidelijk bewegwijzerd, en veel vuilbakken op de route (behalve wanneer je ze nodig hebt natuurlijk).
De Trail bestaat uit 3 lussen van elk een kleine 40km, mijn eerste gedacht was om zo’n 2 lussen te wandelen op 4 dagen. Gelukkig zette Vic me snel weer met mijn voeten op de grond met de mededeling dat hij dat toch net iets te ambitieus vond (en terecht). Uiteindelijk kozen we ervoor om 3 dagen te nemen voor route 2, want die beloofde het meest spectaculair te zijn met rotsen, kloven, watervallen, …..
En de Mullerthal Trail bleek inderdaad geweldig, het was 1 groot hoogtepunt met smalle kloven, waarin we die zaklamp echt wel nodig hadden en waar soms zelfs de rugzak amper door kon. Waar ik me aangenaam in verbaasde is dat we relatief weinig volk tegenkwamen, misschien omdat het weer zich niet echt van zijn beste kant liet zien.
Dag 1 – De natte dag
Dag 1 was een natte dag, met voorspellingen die gelukkig veel dramatischer waren (23mm neerslag) dan het uiteindelijke weer. Na 5 kilometer besloten we unaniem dat dit al de mooiste wandeling was die we samen deden. Ik had uitgerekend dat het ongeveer 14 km zou zijn tot aan het eindpunt, uiteindelijk klokten we op meer dan 17km af, maar de kinderen waren dapper en ik troostte ze met het feit dat dit de zwaarste dag zou zijn, morgen zou het droog blijven en zou het sowieso korter zijn (gelukkig dat ze toen niet wisten dat afstanden inschatten niet mijn sterkste punt is).
Eindigen deden we in een echt hotel … luxe !!! Alhoewel, de dure Dame Blanche met koude chocoladesaus uit een bus was toch wel een afknapper (maar de flammenkuche was wel lekker).
Afstand: 17,5km | Hoogtemeters: 388 | Totale tijd: 6u21 | Mullerthal Route 2 van Echternach naar Mullerthal | Overnachting: Hotel Le Cigalon
Dag 2 – De koude dag
Dag 2 was droog, maar “koud”, ik had zoveel spijt dat mijn handschoenen nog in onze auto staken, gelukkig is de rest van de familie wat warmbloediger. We passeerden langs de waterval “Schiessentumpel”, het pronkstuk van de wandeling, als je onze foto’s vergelijkt met die van op internet, dan zie je dat we toch veel regen gehad hebben. Eten deden we op een knappe picknickplaats waar de kinderen het leuk vonden om met hun schoenen in de rivier te gaan staan tot ze natte voeten hadden.
Vermits ik de kinderen ook al lang geleden heb beloofd om eens een wandeling te maken met een stuk door een oude spoorwegtunnel waarvoor je een zaklamp nodig hebt om te kunnen zien, deden we ook de uitbreiding van route 2, daarin zat namelijk zo’n spoorwegtunnel … groot was de ontgoocheling toen we daar aankwamen en het om een zeer verzorgde en goed verlichte tunnel bleek te gaan.
De route bleek langer dan ik dacht, en de moraal van de kinderen zat op een bepaald moment laag. Dus we stelden ze voor de keuze, ofwel stoppen we, zoals gepland, in Scheidgen waar we de bus nemen naar de jeugdherberg, ofwel stoppen we al vroeger en nemen we daar al de bus. Trots was ik op mijn kinderen toen ze toch besloten om voor een recorddag te gaan, en eens die beslissing genomen was, zat het ook weer goed met de motivatie.
Vic was trouwens ook in zijn nopjes met de schedel die hij onderweg vond … geen idee van welk dier.
’s avonds aten we trouwens nog een heerlijke hamburger in An-Haal te Echternach, waar ze buiten hamburgers ook nog lekkere bieren schonken, meer moet dat niet zijn.
Afstand: 20,5km (excl. 1,2 km van de bus naar de jeugdherberg) | Hoogtemeters: 423 | Totale tijd: 7u04 | Mullerthal Route 2 met uitbreiding van Mullerthal naar Scheidgen | Overnachting: Jeugdherberg Echternach
Dag 3 – De schone dag
Op dag 3, de dag dat het weer begon te keren, stond het laatste deel van de tocht op het programma. Nu was het enkel stappen van de jeugdherberg tot aan het eindpunt van gisteren en dan was de cirkel rond en konden we weer met de bus tot Echternach gaan.
Het laatste deel van de route was iets minder spectaculair dan de vorige dagen, maar daarom niet minder mooi. We kwamen onderweg een paar wildkampeerplekjes tegen waar de kampvuurkringen nog lagen en er al droog hout lag te wachten op de volgende kampeerders … toen miste ik mijn tent wel.
De wandeling was korter en we hadden nog tijd om Echternach te bezoeken dat een schoon centrum heeft en een leuke speeltuin, alhoewel onze kinderen dat stilaan beginnen te ontgroeien.
Afstand: 10,6 km (excl. 1,2 km van de bus naar de jeugdherberg) | Hoogtemeters: 333 | Totale tijd: 3u20 | Mullerthal Route 2 van Echternach naar Scheidgen | Overnachting: Jeugdherberg Echternach
De kinderen
Onze kinderen hebben dat echt super goed gedaan, we zijn tot de conclusie gekomen dat ze ondertussen (9 en 10jaar) even goed stappen als ons, maar ze hebben soms wel wat meer motivatie nodig.
Een goede motivatie waren ook onze wandelstokken, blij dat de kinderen daarmee zijn. Ik denk dat we de enige waren die daar rondliepen met onze stokken, maar ze helpen echt wel, alhoewel ze ook zorgden voor extra valpartijen, zeker bij Liv die regelmatig over haar stokken struikelde.
De kinderen wilden ook persé met een eigen rugzakje stappen, waarin hun eigen kleren zaten en bij Liv ook nog haar ereader, hoewel dat eigenlijk wel stoer van hen is vond ik het vooral schattig.
De route2 van de Mullerthal Trail staat aangegeven als “zwaar” op hun site, maar wij vinden dat het eigenlijk goed meevalt, alles is goed bewandelbaar en je moet nergens klimmen of afdalen langs een touw, dus het blijft veilig en relatief gemakkelijk.
De jeugdherberg van Echternach
3 nachten van de 4 sliepen we in de jeugdherberg van Echternach, er lopen immers goede busverbindingen langs de route. Over de jeugdherberg was ik héél positief, zeer schoon, verzorgd en nieuw, schappelijk van prijs (dat is niet altijd het geval bij jeugdherbergen), en in een héél mooie omgeving.
De jeugdherberg ligt langs het meer van Echternach, en als je een toertje rond het meer doet kom je verschillende speeltuintjes tegen.
Ook heeft de jeugdherberg een toffe klimzaal, vermits je ook vanuit elk verdiep zicht hebt op de klimzaal konden we er niet onderuit en moeten we de laatste dag wel gaan klimmen.
De processie van Echternach
Als je aan Echternach denkt, dan denk je natuurlijk aan de processie. We zochten youtubebeelden op en we zagen daar mensen van links naar rechts springen verbonden aan elkaar door witte zakdoeken, maar 3 stappen naar voor en 2 stappen terug, dat konden we er toch niet van maken. Maar een zoektochtje op het net leerde ons dat dat ritme in 1947 afgeschaft is, omdat het voor teveel chaos zorgde.
De processie vindt trouwens plaats elk jaar op dinsdag na pinksteren en ze duurt blijkbaar uuuuuuren.
Conclusie
Een absolute aanrader, echt … maar volgende keer met de tent !!!
Operatie terug in de broek
Ik had natuurlijk al wel door dat de cijfers op de weegschaal geleidelijk aan de hoogte ingingen en ik merkte ook dat er nog maar 1 jeansbroek* was waar ik nog in geraakte, maar het was pas toen ik op mijn telefoon deze foto tegenkwam die Liv van mij getrokken had, dat mijn alarmbel afging …. ik MOET op dieet !!!
Ik weet dat ik zo’n dingen zeg dat ik negatieve commentaren krijg, want ik ben niet dik, dat weet ik ook wel. Maar desalniettemin is er 5 kilogram bij, geraak ik niet meer in mijn jeansbroeken en voel ik me niet meer goed in mijn lichaam. Ze zeggen dat je je niet met anderen mag vergelijken, enkel met jezelf. Wel als ik mezelf vergelijk met dat meisje van weleer dat wel in mijn jeansbroeken geraakte, dan wil ik liever haar zijn. Dat meisje zou een marathon trouwens ook 25 min sneller lopen, berekende ik hier, ook weer iets om jaloers op te zijn.
Nu ik me aan het verdedigen ben wil ik trouwens ook nog eens iets rechtzetten: als ik niet zou af en toe zou opletten, dan was ik al lang bolleke rond. Na mijn afstuderen was ik immers op mijn zwaarst (nog zwaarder dan nu dus), op een bepaald moment was daar ook weer die alarmbel, ben ik gezond beginnen eten en viel ik héél gemakkelijk een dikke 7 kg af, waarop ik me voornam om het nooit nog zover te laten komen.
Waarmee ik wil zeggen dat ik constant wel wat moeite moet doen om op gewicht te blijven, vooral ook omdat ik van nature uit nogal gulzig ben. Het punt dat ik hier wil maken is dus dat de opmerking “Gij moet toch niet op uw lijn letten, gij zijt toch smal” niet klopt, “Ik ben/was smal OMDAT ik op mijn lijn let” … en dat is iets héél anders.
Het dieet dus, wat houdt dat in?
- 2 stukken fruit per dag
- Een extra portie groenten per dag (ik las overlaatst ergens dat 99% van de bevolking te weinig groenten heeft en ik veronderstel dat ik daar sowieso bij ben)
- 1l water per dag buiten de maaltijden
- Matig met alcohol
- Geen ongezonde versnaperingen (als in 4 franchipannekes als ik ’s avonds in de zetel zit, stiekem aan de paaseieren zitten, mezelf ’s avonds ne chocomousse maken bij gebrek aan iets anders in huis, de chips voor het bezoek opeten en de volgende dag een nieuwe zak te moeten kopen, in de snoepautomaat op het werk niet 1 maar 3 dingen draaien, …..)
- Eens nadenken of die tweede portie voor de honger of de goesting is (voor de honger is natuurlijk toegelaten)
- Blijven bewegen … wat feitelijk geen probleem is
- Wat extra aandacht aan de boodschappen, zodat er altijd lekkere gezonde alternatieven zijn
- Zorgen dat de franchipannekes in huis snel opgegeten worden en ze nooit meer in huis halen .. franchipanneks zijn den duvel !!!
Niets extreems dus, gewoon wat minder eten en de aanbevelingen van de nieuwe voedingsdriehoek volgen.
Peptalks, toffe tips, eenvoudige gezonde recepten en mensen die meedoen met #operatieterugindebroek zijn natuurlijk altijd welkom!
* en zoals jullie zien geraakte ik in mijn lelijke afritsbroek ook nog (net)
Euro Space Center
Onder het moto “geen kado’s maar belevingen” kreeg Vic voor zijn verjaardag een bezoek aan het Euro Space center, dat gebouw dat we telkens tegenkomen aan de autostrade als we naar de Ardennen rijden spreekt immers al jaren tot onze verbeelding, en zo gingen we op een druilige regenachtige dinsdag tot daar.
In het Euro Space center kan je een geleide rondgang doen en optioneel is er het planetarium en de Maan- en Marswandeling, wij gingen voor de full option, je wordt immers maar 1 keer 9 jaar !!!
Planetarium
De film in het planetarium was wat mij betreft niet echt een must, ik zat net iets te prop tegen de andere mensen gedrukt en het was misschien net iets te ingewikkeld om te volgen voor de kinders.
Maan-en Marswandeling
Dit is wel een must-do, zeker met kinderen. Met een virtual reality bril op je hoofd kan je ervaren hoe het is om op de Maan en op Mars te stappen, enfin niet stappen maar springen … op de Maan en Mars moet je springen, leerden we.
We zagen in deze demonstratieruimte trouwens nog veel anderen coole attracties, maar dat was blijkbaar voor de kampen die daar georganiseerd worden, zo een kamp in het Euro Space center dat moet plezant zijn, misschien wel jammer dat het er gedurende het hele bezoek dik wordt opgelegd dat je de echt spectaculaire dingen enkel kan doen op de kampen.
Spektakelparcours
Het spektakelparcours is een rondgang van ongeveer 1,5h van zaal tot zaal. Je krijgt een headset in het Nederlands en het toffe is dat de kinderen een aparte uitleg krijgen op kindermaat. Jammer is dat je de groep moet volgen en niet je eigen tempo kan bepalen. Eindigen deed het parcours met een 5D film, waar wind en trillingen de vierde en vijfde dimensie waren. Een beetje een pretparkgevoel, ik moet dus niet vertellen dat dit wel een hit was.
Buiten
Buiten aan het Euro Space Center (dus het onbetalende gedeelte) is een speeltuin en start er ook een ruimtewandeling van 6km. Deze deden wij niet, het regende tijdens ons bezoek en wij waren trouwens op doortocht naar Müllerthal waar we 3 dagen zouden wandelen, de behoefte bij ons was er dus niet. Toch denk ik dat deze wandeling een mooie aanvulling is op het bezoek.
Conclusie
Wel tof, niet WAUW. Maar Vic was héél tevreden met zijn kado en het heeft sowieso indruk gemaakt op de kinderen … Vic zei me gisteren nog “Het is toch vreemd dat sterren als ze ouder worden steeds maar groter worden hé, je zou denken dat ze opbranden en kleiner worden”.
Wij zijn dus content dat we gegaan zijn.
Praktisch
Wij spendeerden van 10u tot 14u (inclusief lunch) binnen.
Picknicken is toegelaten in het restaurant op voorwaarde dat je een (duur) drankje koopt, maar bij mooi week kan je gemakkelijk buiten eten aan de speeltuin.
We betaalden €74 voor ons gezin van 4.
Het Eurospacecenter ligt aan de uitrit 24 van de E411 en er is een ruime gratis parking voorzien.
Wij houden van speelbossen
Speelbossen, een geweldig iets, toch? Wij zijn alvast fan en we combineren ze graag met een wanding of met een geocache. De afgelopen maanden gingen we naar het vliegbos en het everzwijnbad.
Vliegbos
Het vliegbos was een tip van Kaat, een goede tip. We deden eigenlijk krak hetzelfde als Kaat, we parkeerden onze wagen in Zaventem aan de Felix Goosensstraat, we volgden dezelfde wandeling en we downloaden ook de app Airtraffic om te kijken waar de vliegtuigen heen vlogen, maar ik denk dat wij net iets heviger waren in het speelbos.
We hebben ons trouwens geïnspireerd door deze activiteit voorgenomen om nog eens met de fiets tot bij zaventem te fietsen, Airtraffic terug te downloaden en eens volop vliegtuigen gaan spotten, want we hadden de smaak te pakken maar we vonden dat we nog niet dicht genoeg bij de landingsbaan konden komen. En er zijn wel plekjes waar je zo goed als onder de landingsroute bent, maar daar kan je dan weer niet parkeren met de auto. Wij komen dus nog eens terug met de fiets en een picknick.
Everzwijnbad
Nog nen helen toffe is het speelbos Everzwijnbad in het Meerdaelwoud in Oud-Heverlee. Daar kan je een hele wandeling doen van speeltuig naar speeltuig, er zijn zelfs spellekes voorzien.
De plek is sowieso al tof enkel en alleen voor het speelbos, maar we zagen dat er ook een leuke BBQplaats is EN er is ook een toffe paalkamping in de buurt, een paalkamping waar we wel al eens verbleven, maar het was wel echt een goeike. Wij prenten het dus in ons geheugen dat we ooit eens moeten terugkomen om eerst te BBQ’en en dan te gaan slapen op de paalkamping.
Praktisch Everzwijnbad Meerdaalwoud
Meer info hier
Wij parkeerden ons trouwens op de ruime parking op de Weertsedreef 1 3050 Oud-Heverlee
Ja, ik was het bijna vergeten, maar ik doe ook mee met 40 dagen bloggen, dit is blog 28/40 en eveneens de laatste van de reeks. Geen 40 blogs maar mijn blogachterstand is hiermee al weer wat bijgewerkt en de bloggoesting is weer terug . Meer info hier en alle deelnemers vind je hier!
En Katleen … nog nen dikke merci voor diene sjot onder mijn gat
Verbruikt een smartphone echt evenveel als een koelkast?
Onlangs hadden we een discussie op het werk, er werd beweerd dat een smartphone evenveel energie verbruikt als een koelkast … iets dat ik onmogelijk kon geloven … maar de tegenpartij was vrij zeker van zijn zaak en ik eindigde de discussie met de woorden “ik kom hier nog op terug”.
En vandaag had ik een dag vrijaf en ik besloot eens te berekenen wat het energieverbruik van beide toestellen is, ik nam mijn koelkast (A+++ kastmodel met geïntegreerde diepvries) en telefoon (samsung S7) als voorbeeld.
Onze koelkast verbruikt jaarlijks 175 kWh, dat is na te kijken in de technische specificaties. En als je rekent met een prijs van €0,27 /kWh dan kost dit ons jaarlijks € 47,3.
Mijn telefoon heeft een ladingscapaciteit van 3000 mAh en wordt opgeladen met een spanning van 5 Volt. Dit geeft dat een oplaadbeurt 15 Wh vergt, en bij dagelijks opladen kom ik uit op 5,5 kW, dit kost jaarlijks € 1,5.
Conclusie … mijn koelkast verbruikt 32 keer meer dan mijn smartphone, en een gewone kleine koelkast gebruikt 15 keer meer dan mijn smartphone.
En het is waar dat het opladen van je smartphone je maar €1,5/jaar kost (ik had dat ooit ergens eens gelezen en ik kon daar toen al niet van over, maar nu ik het zelf berekend heb geloof ik het wel)
Ik mailde deze info trots door naar mijn collega’s, waarop ik doodleuk het antwoord kreeg “Ik hoop dat je je niet teveel verveelt tijdens je verlof!”
Ik moet jammergenoeg dit leuke nieuwtje ook nuanceren, onze telefoon zelf verbruikt misschien niet veel energie, maar aan de kant van de communicatie-infrastructuur is het verbruik wel een pak meer dan mijn koelkast.
Enfin … mijn verlof is dus begonnen, na vandaag ben ik nog een weekje vrij, en vanaf nu laat ik dit energievraagstuk volledig los.
Ja, ik was het bijna vergeten, maar ik doe ook mee met 40 dagen bloggen, dit is blog 27/40 en dit zal misschien de laatste blog van deze reeks zijn. En alhoewel ik de 40 zal ik niet halen, vind ik het niet zo’n slecht resultaat. En de bloggoesting is terug en dat is tenslotte wat telt.
Meer info hier en alle deelnemers vind je hier!
Magnifiek mooi maar zonder zever zeer zwaar
Mannekes toch, ik had al wel eens een trail gelopen (zelfs een héél leuk filmke over gemaakt … was ik al vergeten), maar de trail waar we ons zaterdag voor engageerden, dat was toch van een totaal ander kaliber.
De team trail in La Roche, 27 km en meer dan 1000 hoogtemeters. Het belleke had moeten rinkelen bij die +1000 hoogtemeters, maar misschien maar gelukkig dat ik de impact daarvan niet ten volle besefte.
Echt waar … die eerste 5 kilometer was vreselijk, en masse allemaal achter elkaar, constant omhoog en weer omlaag, aan een te hoog tempo op een single track. En ik maar denken “Doeme toch, ik ben hier de zwakke schakel, dit komt hier helemaal niet goed”.
Tot op de splitsing met de toer van 16 km heb ik me zitten afvragen of we niet beter gewoon voor de 16 km in plaats van de 27km zouden kiezen.
Waarom het een teamtrail was dat werd me ook duidelijk, dat was dus omdat je voor elkaar moest zorgen, want het parcours was niet zonder gevaar. De ene vriendin maakte eerst een val en liep daarna nog eens tegen een boom en Katoke (mijn partner) had op kilometer 14 een serieuze val, resultaat een dikke en blauwe knie. De andere lopers troostten ons met de woorden “Het is nog maar efkes”, waarop wij piepten “Maar wij doen de 27 km en niet de 16, wij zitten nog maar in de helft”.
Maar een lichtpuntje waren wel de bevoorraadingen met chips, cake, tuckoekjes, snoepjes, appelsien, pannenkoeken à volonté.
En hoewel het parcours ongelooflijk zwaar was, was het echt magnifiek mooi. Ik had echt spijt dat ik dat niet kon delen met mijn gezin … op een bepaald moment zag ik een prachtig plekje aan het water, ideaal om te wildkamperen en wou ik gewoon dat ik mijn tent bij had.
Prachtig dus, bijna allemaal onverhard, soms te lopen, maar meestal te stappen, te klimmen, te springen, te glijden of zelfs te waden door het water.
En goed gezelschap … dapper gezelschap ook, Katoke had immers voor januari nog nooit meer dan 10km gelopen. Gelukkig dat ik niet wist wat ons te wachten stond, want ik zou haar anders nooit hebben gevraagd om mijn looppartner te zijn, compleet geschift.
De laatste 10km hielp het gezelschap en de muziek (spotify to the rescue) ons erdoor en uiteindeljik kwamen we aan op 4u38 minuten. Ik wil niet zeggen dat marathons gemakkelijker zijn, maar ik loop mijn marathons wel een pak sneller (een uur ofzo) dan deze 27km. Dat is toch wel een indicatie zijn van de moeilijkheidsgraad van deze trail.
Maar daarna was het zalig, nagenieten met ons gezicht in de zon en een drankje in ons hand, en daarna iets gaan eten in de toffe taverne Le Chasselet (als we ook nog eens meedoen, gaan we terug naar daar).
Enfin … ik geniet er al 2 dagen van na, het was echt een hele mooie ervaring. En de stijfheid herinnert me er steeds weer aan, de eerste nacht nam ik wijselijk een dafalgan om te kunnen slapen en de nacht nadien werd ik elke keer wakker als ik moest bewegen, stappen doe ik voorlopig nog als een robot.
En nu is er een beetje het zwarte gat, het grote doel is gepasseerd, nog even nadenken over een nieuwe uitdaging … ik heb al een idee !!!
Citytrippen in Mechelen met de kinders
Wij hebben vroeger nog 5 jaar in Mechelen gewoond, maar nog nooit was ik in de Sint Romboutstoren geweest, een koude pedagogische studiedag in januari leek me een geschikt moment daarvoor, druk zou het niet zijn en de weersomstandigheden waren goed genoeg om uit te testen of je inderdaad het Atomium in de verte kan zien.
De kinderen hadden er eerst niet zoveel goesting in, maar passeren aan een speeltuin, kan al eens helpen.
Vic zijn dag echter was pas héél geslaagd toen we de Flying Tiger tegenkwamen en hij daar slijm mocht kopen van zijn zakgeld. Tja … het hielp zeker om de sfeer wat op te krikken.
De Sint Romboutstoren was voor ons echt nen aanrader … hoewel het echt wel vermoeiend was om tot boven te gaan. We vonden het trouwens ook wat eng (ik ook, maar dan onopvallend), het was daar nogal donker (ik vraag me nog altijd af of ze niet vergeten waren het licht beneden aan te doen), soms hadden we wat hoogtevrees en Vic had op een bepaald moment het gevoel dat de toren ging instorten.
Op een bepaalde moment liepen we tussen de klokken door en hoopten we echt dat ze niet zouden beginnen luiden.
Maar sowieso is het echt wel de moeite om tot boven te gaan en onderweg eens te stoppen op elk verdiep en eens goed rond te kijken en de info te lezen. En het is zeker interessant om in de uurwerkkamer alle radars en het draaiorgel te zien bewegen.
Boven aangekomen merkten we dat je inderdaad het Atomium kan zien (en het was niet eens zo helder). Eerst kreeg ik me maar niet geörienteerd en had ik geen idee waar ik moest kijken, gelukkig was er nog 1 slimmeke mee die nuchter zei “Het zal we daar zijn, naar waar de verrekijker gericht staat’.
Via het Dijlepad wandelden we dan weer terug tot aan onze auto. Dit was weer een geslaagde uitstap, die weer maar eens bewees dat cultuur ook leuk kan zijn en dat je niet ver moet gaan om leuke dingen te doen.
Random Snippets #22
Weer eens tijd voor de Random Snippets, ze zijn niet allemaal even interessant, maar laat ik beginnen met het plezantste
-
Rond 11 juni word ik weer meter, van een meisje dit keer … spannend ❤
-
- Terwijl dit verschijnt ben ik waarschijnlijk wat aan het stressen, vandaag is immers D-day op loopgebied. Samen met een vriendin loop ik de Team Trail in La Roche van 27km en meer dan 1000 hoogtemeters. Vooral dat laatste baart me nogal wat zorgen.
Het feit dat ik me al een week niet goed in mijn vel voel en dat mijn knie zeer doet, is ook niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Anderzijds hebben we wel goed getraind en is een trail ook niet hetzelfde als een loopwedstrijd. Tijdens een trail is het toegestaan om te stappen en om even te pauzeren aan de bevoorading.
Enfin … nu ben ik waarschijnlijk havermoutpannenkoeken aan het eten en dat is sowieso al een goed begin van de dag.
- Terwijl dit verschijnt ben ik waarschijnlijk wat aan het stressen, vandaag is immers D-day op loopgebied. Samen met een vriendin loop ik de Team Trail in La Roche van 27km en meer dan 1000 hoogtemeters. Vooral dat laatste baart me nogal wat zorgen.
-
- Ons huis is geselecteerd als meetpunt voor Curieuze Neuzen. Ik ben echt eens benieuwd naar het resultaat, want als ik naar het werk fiets vraag ik me toch dikwijls af hoe het gesteld is met de luchtkwaliteit in onze buurt.
-
- We hebben een nieuwe auto en dat is serieus aanpassen, hij is groot en dat is tof, want dat hebben we speciaal zo gekozen omdat ik ervan droom om daar wat korte trips mee te maken en onderweg in te kunnen slapen, maar toen ik gistereren uit de parking wou rijden zat ik helemaal blok tussen de wagen achter mij, de paal links van mij en de eveneens grote wagen die zich naast mij geplant had. Al geen goed begin, ik vraag me af hoe dikwijls ik nog ga vloeken in de wagen.
-
- De vasten loopt vlot, enfin toch op het gebied van alcohol … ik kan trots zeggen dat ik al 37 dagen alcoholvrij ben en dat ik het er eigenlijk nog niet moeilijk mee gehad heb, maar dat ik toch zeker ben dat ik op 1 april het glas nog eens zal heffen op een succesvolle vasten. Het gezond eten en het 40 dagen bloggen, dat verliep wat minder goed … laten we dat deel maar vergeten.
-
- Ik ben mijn eerste (enfin, eigenlijk het tweede) soloreisje aan het plannen … normaalgezien fiets ik ergens in juni naar Keulen. De route ligt al vast …. hoe ik ga teruggeraken en waar ik ga slapen dat is nog een raadsel.
-
Ondertussen heb ik al mondharmonicales n°3 achter de rug. Ben ik al beter geworden … ja!!! Ben ik al goed … neen !!!
Mijn ultieme doel is ook de grond in geboord, ik wou zo graag de intro van Baantjer kunnen spelen (dat schoon stuk van Toots Thielemans), maar blijkbaar is dat enkel te spelen om een chromatische mondharmonica en niet op een diatonische (die ik dus heb). Wat een desillusie, zelfs de beltoon van mijn gsm was de Baantjer intro, om me te motiveren.
Vermits ik lessen diatonische mondharmonica volg en ik ook niet van plan ben om nog een andere mondharmonica te kopen, zal ik me best gewoon een ander ultiem doel moeten zoeken. Tips zijn welkom, al vermoed ik niet dat hier veel harmonicaspelers meelezen.
-
Wij (= de kinderen en ik) verplaatsen onze tegenwoordig vaak met de step … we moeten tegenwoordig immers nogal veel in centrum Mechelen zijn op ambetante uren, en de snelste manier is soms nog met de auto tot buiten de ring rijden en dan de step uit de koffer halen en tot in het centrum steppen. En dat is feitelijk ook nog eens super plezant, al snap ik niet hoe het komt dat die kinderen veel sneller kunnen steppen dan ik.
-
- Sinds ik zoveel sneakers draag heb ik een hekel gekregen aan felgekleurde sokken met motiefkes. Gelukkig heb ik een dochter wiens voeten bijna even groot zijn als de mijne, die graag mijn sokken overneemt. Geef mij maar onopvallende zwarte exemplaren die ik in batch aankoop, wat ook gemakkelijk is om de weessokken drastisch te verminderen.
-
- Ik ben weer helemaal in de ban van Roosbeef ❤
Snippets zijn korte stukjes, snippers.
De Random Snippets zijn een verzameling van nutteloze weetjes en gedachtekronkels die ik nog even levend wil houden voordat ze samen met de rest verzinken in de vergeetput der vergankelijkheid.
Ontspullen
Minimalisme begint bij ontspullen
Minimalisme gaat om veel meer dan over ontspullen, maar in mijn ervaring begint het toch dikwijls bij het ontspullen, nadat je hebt ontspult zie je de dingen helderder en kan je weer verder. Waar dat minimalisme eindigt dat is moeilijker te zeggen, ik voel alvast dat ik nog niet op het eindpunt beland ben en ik merk dat de keuzes die ik maak een pak bewuster zijn geworden.
Hoe ontspullen?
Ontspullen kan op verschillende manieren. Marie Kondo zegt dat je per categorie alles moet aanpakken en enkel bijhouden wat je blij maakt (Does it spark joy?). Ik was zwaar geïnspireerd na het lezen van Marie Kondo haar boek, maar zo drastisch als zij het wil, heb ik het niet aangepakt.
Joshua, van The Minimalists, deed op een dag al zijn spullen in dozen en nam er telkens uit wat hij nodig had (ziehier hun Tedtalk), wat na enkele weken nog in de dozen zat ging weg. Een vrij efficiënte manier, maar eveneens drastisch. Onlangs las ik op de blog van Nele (ontspulcoach) over haar keukenexperiment, dat feitelijk op hetzelfde neerkwam, maar zich beperkte tot de keuken. Nele deed al haar keukenspullen in dozen en ze haalde er enkel uit wat ze op dat moment nodig had, en na 5 weken deed ze weg wat er nog in de dozen overbleef … dit lijkt me al een pak realistischer.
Als je houdt van een uitdaging kan je het ook spelenderwijze doen, via het 30-Day Minimalism Game, zoals An en haar gezin.
Ik heb me wel laten inspireren door Marie Kondo en The Minimalists, maar ik deed het op mijn tempo (veel trager dus).
De kleerkast
In 2015 startte ik met project kleerkast, want mijn kleerkast (en alles wat er niet in paste) was wel het grootste schandaal in ons huis. Zo’n groot schandaal dat het volgens mij de druppel was die mijn transitie naar het minimalisme triggerde.
Ik starte met een grote opkuis, alles dat ik niet meer zou dragen deed ik weg en ik nam me voor om wat er overbleef ‘wel’ te dragen. Sindsdien heb ik een klereninventaris die ik minutieus bijhoud en die me leert dat mijn kledingbudget met meer dan 75% gedaald is, en dat ik van 42 paar schoenen naar 26 paar schoenen gegaan ben.
Dit is nog niet het eindpunt, ik ben nog steeds bezig met mijn oude kleren af te dragen, ik had immers zoveel kleren dat ik geen tijd had om ze veel te dragen, waardoor ze ook niet versleten.
Het is niet mijn bedoeling dat ik niets nieuws meer mag komen, ik vind kleding nog steeds héél tof, maar ik heb wel 2 regels “Als ik iets bijkoop, dan moet er ook iets anders weg” en “Wat in mijn kleerkast hangt moet ook gedragen worden“.
Ik ben eens benieuwd met hoeveel paar schoenen ik ga eindigen.
Ter info … ik ben soms een beetje een freak … een kleerkastinventaris is natuurlijk helemaal niet nodig als je wil ontspullen (maar het is wel tof)
Gebruiken of wegdoen !!!
Na mijn kleerkast begon ik Marie Kondo gewijs aan alle andere categorieën, en dezelfde filosofie bleef gelden, “Gebruiken of wegdoen“.
Er bleef veel, in de berging nam ik alles onder de loep en maakte ik mijn weekmenu op basis van onze voorraad die ik wou wegwerken. Onze dekbedovertrekken hield ik allemaal, ik ben nu wel van mening dat 3 dekbedovertrekken (2 katoenen en 1 flanellen) per bed voldoende zijn maar nu hebben we er 5 en ooit zullen ze ook wel eens verslijten.
Van mijn verzorgingsproducten deed ik veel weg, waaronder 4 bussen haarlak terwijl ik dat toch nooit gebruik. Andere producten gebruikte ik verder op en nu blijf ik over met enkel “mijn essentials”.
Kuisproducten, dat is ook zoiets dat ik nog volop aan het wegwerken ben, dat gaat natuurlijk niet zo snel vermits ik niet graag poets, maar hoeveel bussen instanet, allesreiniger, kalkverwijderaar, ontvetter, ovenkuismiddel, … kan een mens hebben? Veel !!!
Enfin, stilaan wordt de vooraad kleiner en worden ze vervangen door de meer ecologische kuisproducten.
Maar er ging ook veel weg, naar de kringwinkel, naar het containerpark (ik zette mijn containerparkvrees opzij), via freecyclegroepen op facebook, ….
Ondertussen heb ik zo goed als elke categorie gehad en begint de tweede ronde. Wij hebben standaard dozen klaarstaan voor het containerpark, kledingcontainer en kringwinkel en die moeten nog regelmatig weggedaan worden. Ik merk dat dingen waar ik een tijd geleden nog geen afscheid kon nemen, in de tweede ronde wel mogen gaan.
Ontspullen … een process
Ontspullen, dat is voor mij een process. We hebben al veel overbodige spullen weggedaan en momenteel zitten we in de fase “opgebruiken van onze overvloed die we al hadden”. We zijn we nog niet op het punt beland dat we enkel hebben wat we nodig hebben of wat ons gelukkig maakt.
En ik ben nog niet in de fase dat mijn spullen zoveel gebruikt worden dat ze eerder verslijten dan dat ik ze beu ben. Het is natuurlijk niet leuk als je lievelingsspullen verslijten, maar anderzijds is het zo’n zonde dat je geen tijd hebt om van je spullen te genieten omdat je er zoveel hebt.
En zo blijven we bezig … ontspullen is een jarenproject, maar gelukkig ervaar je de voordelen al veel sneller.
Meer lezen?
Al mijn blogposts over minimalisme vind je hier.
Meet je smartphonegebruik
Ik las bij Nononsonsmoms iets interessant over het beperken van het smartphonegebruik. Ik ben zelf ook nogal een intensieve gebruiker, en ik probeer soms wel eens te minderen, maar voorlopig ben ik nog niet van plan om er echt drastisch iets aan te doen.
Ik heb echter ook al een eerste stap ondernomen en sinds een tijd staat de app Mobiledna (door de universiteit van Gent) op mijn telefoon. En de resultaten zijn enerzijds dik shockerend, maar anderzijds zijn er ook verzachtende omstandigheden.
Resultaat
- Dagelijks gebruik ik 31 apps (gemiddelde 22)
- Dagelijkse duur smartphonegebruik 3u33min (gemiddelde 3u16min)
- Gemiddeld aantal keer dat ik een melding krijg, dat mijn scherm of een led oplicht 77 keer (gemiddelde 147 keer)
- Langst gebruikte applicaties Google maps gevolgd door Facebook, Google Chrome, Feedly en WhatsApp
- Meest gebruikt WhatsApp, Gmail, Facebook, Feedly, Google Chrome
Verzachtende omstandigheden
- Ik gebruik mijn telefoon voor zeer veel nuttige zaken, voor ukulele en mondharmonica tabs, muziek en podcasts beluisteren, foto’s trekken, de agenda, mijn lijstjes raadplegen (weekmenu en recepten enzo), als kaart bij het wandelen, om te bellen …
- Als ik met iemand afspreek dan zit ik niet op mijn telefoon.
- Ik kijk wel zeer weinig tv …
- en als ik kijk dan dikwijls op de telefoon (omdat de tv meestal bezet is door de huisgenoten die niet naar Blind Getrouwd en consoorten kijken)
- Google maps is mijn langst gebruikte App, en telt mee bij nuttig gebruik.
- Ik heb beduidend minder meldingen dan de gemiddelde persoon die mee deed aan het onderzoek, dat kan kloppen want veel meldingen staan standaard af.
Werkpunten
- Facebook neemt toch nog wel veel tijd in beslag, teveel.
- Ik moet er nog eens werk van maken om weer eens een grote kuis te doen in mijn meldingen, vooral die Facebook Messenger daar wil ik af, ik vind dat zo storend, dat bolleke dat ineens op uw scherm springt, en als je dat dan wegveegt vergeet je te antwoorden.
- Ik heb in weze geen probleem met smartphonegebruik, maar wel als het storend is voor anderen of als het voortvloeit uit gewoonte of verveling is.
En hoe zit dat smartphonegebruik bij u? Weet je het, wil je het weten en ben je bereid om te minderen?
Ja, ik doe ook mee met 40 dagen bloggen, dit is blog 22/40. De 40 zal ik niet halen. Maar ik heb de bloggoesting wel teruggevonden, en dat is tenslotte wat telt.
Meer info hier en alle deelnemers vind je hier!
Liège Sans Enfants
Hoe groter de kinderen worden, hoe meer wij stap voor stap onze vrijheid terugkrijgen. Ooit trooste ik mezelf met het mantra “Elk jaar wordt het gemakkelijker” … en nu is het het moment dat het effectief gemakkelijker is. Het toppunt van gemakkelijk denk ik, want geen van de kinderen zit al in de pubertijd. Vandaag waren we van 7u30 ’s morgens tot 18u ’s avonds vrij van kinderen. En dat vraagt om een uitstap.
Naar Luik, ook wel de vurige stede of Jeruzalem aan de Maas genoemd … voor ons zal ze onthouden worden als die ‘koude stad’, want het was een bitterkoude ijsdag (en dat voor Maart) dat we Liège bezochten. Maar naast dat was Luik veel meer … een stad die ons beide charmeerde.
De citadelwandeling van Luik stond al een tijd ergens op een lijstje, op aanraden van Kaat. Wij besloten om de wandeling te combineren met een citytrip. Ik had al gelezen dat parkeren in Luik niet gemakkelijk is, wij volgden de tip van Kaat en parkeerden ons bovenaan de berg aan het ziekenhuis, goedkoper dan in een stadsparking en gemakkelijk. En je begint direct met een hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) in de vorm van een schoon panorama over Luik.
Luik blijkt ook echt een stad middenin het groen, om af te dalen tot het centrum moesten we het bos door en daarna door een intigrerend straatje, rue du Bâneux, enkel via een voetweg bereikbaar, waar een gezellig linkse sfeer heerste.
De terugweg naar boven was een pak vermoeiender … trappen, trappen en nog eens trappen die zelfs mij – in topvorm voor onze team trail volgende week (27km en +1000 hoogtemeters) – serieus buiten adem brachten.
Maar het was de moeite … sowieso!!!
Onze verder impressies van Luik …
- Koud
- Luikse wafels (oh zo heerlijk)
- als je een shopper bent kan je hier je gading vinden (een dagje shoppen in Luik is zo gek nog niet)
- De doopvont (1 van de 7 wonderen van België) in de Sint-Bartolomeüskerk … nog impressionanter omdat het daarbinnen warm was en buiten koud
- Het station (van de architect Calatrava) dat terecht één van de mooiste van de wereld genoemd wordt … maar ik was al gewaarschuwd door mijn Waalse collega’s dat het ook wel een koud trekgat is (en dat konden we ondervinden)
- Bier drinken in de plaatselijke brouwerij (aanrader, en bij terraskesweer een must) … jammer dat ik nog in mijn alcoholvrije vastenperiode zit, maar mijn bitter lemon smaakte ook ongelooflijk goed.
- Neen tegen kernenergie
- De fontein met beelden in badkostuum aan het hospitaal waar we ons parkeerden … het leek met dit weer een beetje ongepast (het was trouwens wel grappig dat de ijspegels aan beelden hun vingers hingen)
- 30 000 stappen
- Luik …. zeer zwaar de moeite
De dag eindigde terug in Mechelen, waar we de dochter terug in onze armen sloten en haar trakteerde op de vegetarische fastfood van de Krewelligen Bidet, ook een aanrader trouwens … maar je moet je wel haasten want de zaak staat te koop (zonde trouwens).
Ja, ik doe ook mee met 40 dagen bloggen, dit is blog 21/40. Maar het lijkt ondertussen vrij logisch dat ik 40 niet zal halen. Maar ik heb de bloggoesting wel teruggevonden, en dat is tenslotte wat telt.
Meer info hier en alle deelnemers vind je hier!
Loopbaanbegeleiding (the end)
Mijn loopbaanbegeleiding is beëindigd … enfin, ik hou nog 2 sessie over die ik kan inboeken op het moment dat ik daar nood aan heb, ik veronderstel dat ik deze eerder voor de praktische kant ga inzetten, nl. bij het solliciteren.
Loopbaanbegeleiding is niet vrijblijvend, als je dit goed wil doen vergt het héél wat inzet en reflectie. Ik kreeg immers altijd taken mee naar huis en de sessies zelf zijn leuk maar ook wel intensief, maar voor mij was de loopbaangebeleiding een zeer positief verhaal, in die mate zelfs dat ik dit regelmatig aanraad, zelfs bij mensen die niet van plan zijn om van werk te veranderen.
Wat bracht loopbaanbegeleiding me bij?
Ik las ergens dat loopbaanbegeleiding niet zorgt voor spectaculaire inzichten, en inderdaad dat klinkt logisch, normaalgezien ken je jezelf toch wel al redelijk goed, dus het zou vreemd zijn als je ineens het licht ziet.
Ik heb echter wel één spectaculair inzicht gehad, dat je moet vertrekken vanuit je sterktes en de dingen die jou energie geven. Eens je deze in kaart hebt gebracht is het de kunst om je situatie aan te passen zodat je je meer in deze energiegevers kan situeren.
Het feit dat er tijdens de loopbaanbegeleiding vanuit de sterktes werd vertrokken, was allereerst al goed voor mijn professioneel zelfvertrouwen, en dat was op dat moment nodig.
Maar eigenlijk is dat toch ook gewoon logisch, dat je de dingen doet waar je goed in bent en die je graag doet in plaats van de dingen die die energie uit je zuigen.
Hoe geschift is deze maatschappij, dat we van jongs af aan al altijd focussen op werkpunten en op het negatieve in plaats van verder te bouwen op onze sterke punten die ons plezier en zelfvertrouwen geven.
Voor de laatste sessie moest ik een handleiding van mezelf schrijven en ook enkele werkpunten aanbrengen, en weet je wat ik mooi vond … de verbeterpunten die eruit kwamen, dat waren punten waar ik echt wil aan werken. Ik heb nog veel andere zwakke punten, maar ik heb geen goesting om deze te verbeteren want ik weet dat ze me nooit plezier zullen geven. Kan ik dat dan niet beter aanvaarden en me volop concentreren op de dingen waar ik wel blij van word?
Voorts helpt loopbaanbegeleiding om jezelf in kaart te brengen, waar ben je goed in, waar krijg je energie van, wat vind je belangrijk, … Dit zijn zaken die je normaalgezien van jezelf al wel weet en super verrassend zijn deze natuurlijk niet. Maar het helpt wel om dingen luidop uit te spreken, door iets te benoemen wordt het ook ineens echt en gewichtiger.
Ook wordt er gefocust op wat jij zoekt in een nieuwe werksituatie … wat is voor jou belangrijk op gebied van waarden, werkrelaties, werkcontext en jobinhoud.
Een bijkomend voordeel aan loopbaanbegeleiding is, dat als hieruit komt dat je je moet heroriënteren, dat je hiervoor ook recht krijgt op opleidingscheques hiervoor. Niet onbelangrijk want met een extra diploma bovenop het middelbaar onderwijs heb je normaalgezien geen recht op deze opleidingscheques.
Hoe kies je een loopbaanbegeleider?
Dit vind ik niet gemakkelijk, ik ben afgegaan op mond-op-mondreclame en ik ben uitgekomen op iemand die ik al kende en waarvan ik het gevoel had dat dit wel zou klikken. Ik ben héél dankbaar dat ik me niet heb laten tegenhouden doordat ik deze persoon ook in het dagelijkse leven ken, want het bleek een hele goede match.
Op de site van de VDAB kan je ook de loopbaangebeleiders in de buurt opzoeken en er wordt ook gelinkt naar hun website, die dikwijls een begeleidende tekst bevat die al een eerste impressie geeft.
En wat doe je daar dan mee?
Blijven in je oude job, mits enkele aanpassingen zodat je hier weer meer energie van krijgt of bewust kiezen voor een nieuwe job, die matcht met jouw energiegevers en strookt met jouw belangrijkste waarden.
* Elke 6 jaar in een loopbaan hebben we via de VDAB recht op 8u loopbaanbegeleiding, en dit voor de prijs van €80 … dit staat volledig los van je werkgever, dus deze hoeft dit niet te weten. Loopbaanbegeleiding dient niet enkel om je te positioneren in een nieuwe job, maar kan ook inzichten geven ter verbeteringen in je huidige werksituatie.
Ja, ik doe ook mee met 40 dagen bloggen, dit is blog 20/40. Vermits we nu al dik over de helft zitten in de vastenperiode en ik nog maar net halverwege zit bij de blogberichten, lijkt het vrij logisch dat ik 40 niet zal halen. Maar ik heb de bloggoesting wel teruggevonden, en dat is tenslotte wat telt.
Meer info hier en alle deelnemers vind je hier!