Wenen Marathon – Week 16/18 – Het lijf protesteert
Bovenstaande quote klopt niet helemaal … want ik weet wel dat er nog vermoeiende fasen in het leven zijn, als je kinderen hebt die slechte slapers zijn bijvoorbeeld. Maar wat ik elke marathontraining onderschat is hoe slopend die zware trainingsweken zijn. Elke keer beland ik wel eens in de lappenmand, maar nog nooit zo hard als deze keer (ik liep ook nog nooit eerder zoveel als deze keer)
De laatste weken ben ik moe, zeer moe. Ik vecht al weken tegen de koortsblaasjes (en ik verlies duidelijk), en ik heb nu nog een ontstoken oog en vermoeidheidshoofdpijn.
Op de koop toe heb ik ook een loopblessure opgelopen (een verrekking, denk ik), dinsdag merkte ik al dat het in mijn linker bovenbeen niet goed zat, donderdag negeerde ik het, en vrijdag keerde ik na 1 km al terug omdat het echt niet goed aanvoelde.
Ondertussen heb ik al 3 dagen niet meer gelopen en ik hoop dat het morgen toch wel over is. Maar ik maak me er niet te druk in, uiteindelijk is het zware werk al gedaan en is rusten en recupereren nu het enige dat ik echt “moet” doen. En vermits ik een week verlof heb moet dat ook wel lukken.
Op vlak van gewicht lukt het deze week wat minder, hoewel ik toch vrij gezond gegeten heb. Ik vermoed dat mijn lichaam in overlevingsmodus is doordat ik zo moe ben, en dat het afvallen daardoor moeilijk gaat. Of misschien maak ik me wat wijs … dat kan ook.
Geen filmpje vandaag, maar ik ben er zeker van dat jullie wel een keertje zonder kunnen.
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 24 km
Gewicht (gemiddelde van week): 57,7 kg
Training 1: lopen van het werk naar huis
11.21 km – 1h:08m:58s – 06:09 min/km
Training 2: lopen van thuis naar het werk
11.24 km – 1h:06m:38s – 05:56 min/km
Training 3: geblesseerd
1.64 km – 10m:13s – 06:14 min/km
Dienstmededeling – Broken Links
Misschien merkt een aandachtige lezer wel op dat hier (sinds vandaag) nogal veel links niet meer werken.
Wel, volledig aan mij te wijten … ik vond het formaat van mijn links niet goed en heb daarom alle links op mijn hele blog aangepast. Momenteel kan ik nog niet inschatten of ik hiermee een gigantische flater heb begaan. De gevolgen zijn immers nogal groot … dat zal je hieronder wel lezen.
Maar eerst zal ik even het verschil in de links illustreren.
Zo ziet de link van deze blogpost er nu uit
http://annelyse.be/brokenlinks
en zo zag ze er vroeger uit
http://annelyse.be/2016/03/26/dienstmededeling-broken-links
Je moet nu toch wel toegeven dat de eerste link er een pak eenvoudiger, mooier, minimalistischer en duidelijker uitziet. Maar het is natuurlijk niet enkel voor de looks dat ik deze wijziging heb doorgevoerd, de reden is de volgende.
Er vragen dikwijls mensen naar mijn marathonschema, het recept van mijn fameuze chocoladekoekjes, of iets anders. Meestal zeg ik dan dat ik het wel zal doormailen (en dat doe ik dan natuurlijk ook), maar het is toch veel gemakkelijker om gewoon direct een eenvoudige link te kunnen doorgeven … “Kijk eens op annelyse.be/marathonschema” of “Dat recept vind je gewoon op annelyse.be/chocoladekoekjes”
Ik moet zeggen, tot voor kort stoorden mijn ingewikkelde links me niet, maar The Minimalists (waar ik nogal fan van ben), die verwijzen in hun podcast nogal veel naar hun blogposts. En die links zijn altijd zo simpel dat ik regelmatig ook effectief ga kijken. Zo blijkt weer … “Eenvoud is geniaal !!!”
Jammer genoeg is het niet eenvoudig om het formaat van je bloglinks aan te passen, enfin dat is het feitelijk wel … maar de gevolgen zijn enorm, want niet enkel de links van je nieuwe blogposts zijn gewijzigd, maar ook de links van alle blogposts die ik in het verleden schreef (1827 om precies te zijn) zijn mee gewijzigd.
De tol voor de eenvoud is dus groot. Vermits ik in mijn blog regelmatig verwijs naar oude blogposts, staat mijn blog vol met broken links.
Ondertussen heb ik via een tool het laatste jaar aan links weer aangepast (lees, hier heb ik al uren werk aan gehad) … nog 7 jaar aan links te gaan.
Vermits al mijn links veranderd zijn, zal iedereen die ooit iets van mij opgeslagen heeft, nu op een “broken link” stuiten en ook Pinterest zal niet meer verwijzen naar mijn blogposts.
Ik denk dat Google het ook niet zo leuk vindt, een site vol “broken links”, ik veronderstel dat mijn Google ranking serieus de dieperik in zal gaan en dat ik dat ook zal merken aan mijn statistieken.
De blogposts die me veel traffic bezorgden (zoals de “Moderne nieuwjaarsbrief” die me in december aan 5000 extra hits hielp en “Mensen zonder kinderen beseffen dit niet” dat in 2016 alleen al bijna voor 5000 extra bezoekers zorgde) zullen dat nu niet meer doen.
En ik besef ineens ook dat ik voor persoonlijk gebruik ook regelmatig link naar mijn eigen blogposts, bijvoorbeeld in de spreadsheet waar ik mijn weekmenu mee opstel. Daar heb ik een tabblad met mijn klassiekers, een 80-tal recepten die ik regelmatig maak.
Veel impact dus … en de cijferfreak in mezelf is eigenlijk héél benieuwd wat voor effect dit zal hebben op de statistieken.
Maar al bij al ben ik toch wel héél content mijn mijn vereenvoudigde links … ik zal echter nog contenter zijn als ik al de interne verwijzigingen in mijn blog op orde heb gesteld.
Het voordeel van opnieuw door de blog te moeten gaan, is dat ik sommige blogposts die ik al lang vergeten was opnieuw mag herontdekken.
In elk geval … sorry voor het ongemak en indien je een link zoekt die niet meer beschikbaar is, mag je me het altijd laten weten … dan fiks ik dat wel.
Brownies en greenies
In de Sister Bean at ik greenies, dit zijn –zocht ik achteraf op– groene brownies op basis van matcha.
Matcha is een Japanse groene thee in poedervorm, een exotisch ingrediënt dat ik niet bij collect&go kan verkrijgen. Meestal knap ik al af op exotische ingrediënten, maar die greenies waren echt wel héél lekker.
Na een korte online zoektocht vond ik een webwinkel met democratische prijzen, waar ik ook nog wat andere zaken vond die ooit op mijn lijstje van te exotische dingen beland waren …. chaithee en tefmeel (zou zeer goed zijn in de laatste dagen voor de marathon), en zo bestelde ik en werd er 2 dagen later geleverd en gebakken.
Het bakken deed ik op woensdagnamiddag met mijn 2 hulpjes. Ondertussen zijn ze toch al op een leeftijd dat ze het bakproces niet al te veel vertragen … en dat het zelfs onstpannend is.
We bakten niet alleen greenies, maar ook brownies, niet de klassieke brownies maar een “light” versie met courgette.
En er zijn zekerheden in het bakken, eiwit is pas stijf als je het ondersteboven voor je hoofd kan houden
en deeg moet voorgeproefd worden.
En dit is (een gedeelte van) het resultaat.
De brownies zijn inderdaad zeer luchtig en lekker, de greenies zijn wat zwaarder, maar daarom niet minder lekker … maar maak je geen illusies, het is niet omdat ze groen zien dat ze gezond zijn.
Greenies
- 150 g boter
- 80 ml zonnebloemolie
- 325 g fijne tafelsuiker
- 2 eieren
- 300 g bloem
- 2 el matcha (groen theepoeder)
- 2 tl bakpoeder
- 150 g pijnboompitten
- Verwarm de oven voor op 180 °C.
- Laat de boter smelten. Klop de gesmolten boter dan in een kom krachtig met de olie, suiker en eieren.
- Meng in een andere kom de droge ingrediënten en ½ theelepel zout. Schep dit mengsel door het ei-suikermengsel.
- Vet de bakvorm in met boter en bestuif hem daarna met bloem. Schep het beslag in de vorm en bak het ongeveer 25 minuten in de oven. De greenies moeten stevig aanvoelen.
- Laat afkoelen en snijd het gebak dan in 16 vierkantjes.
Brownies met courgette
-
100 g courgette
-
100 g zwarte chocolade
-
1 el ongesuikerde bittere cacao
-
100 g suiker / honing / ….
-
4 eieren
-
2 el bloem
-
1 th lepel bakpoeder
-
snuifje zout
- Verwarm de oven voor op 150°C.
- Maak de courgette schoon, haal de schil eraf en gooi de zaadjes weg, snijd in blokjes.
- Laat de courgette enkele minuten stomen en mix vervolgens tot een puree.
- Laat de chocolade smelten au bain-marie en meng er vervolgens de cacao en de gemixte courgette door.
- Voeg het eigeel toe, evenals de suiker, de bloem, het bakpoeder en het zout.
- Klop het eiwit op en meng het voorzichtig onder het beslag.
- Schep het beslag in een taartvorm en bak 40 minuten op 150°C.
Het recept van de brownies vond ik hier, en het recept van de greenies komt uit “De Lekkerste Culinaire Hapjes van New York – Marc Grossman”
Vandaag ben ik niet bang
Vandaag ben ik niet bang
Ik ben droevig … omdat er zoveel mensen zijn omgekomen, en nog meer mensen werden verwond, voor alle mensen die een geliefde verloren hebben, omdat extremisme hier een voedingsbodem vindt.
Morgen ben ik niet bang
Morgen is het aan ons, om het leven terug op te vatten en om dit niet in de weg te laten staan van onze multiculturele samenleving, maar om hier samen sterker door te komen.
Places 2 Love
Voorbije week was een culinaire topper, waarin ik enkele nieuwe adresjes leerde kennen die ik ook met jullie wil delen … verrassend, gezond en sfeervol zijn de trefwoorden.
Tan
Al googelend leerde ik Tan in Elsene kennen, ik was immers op zoek naar een restaurant waar je gezond kan eten (een noodzaak in tijden van marathondieet). Helaas merkte ik dat dat blijkbaar geen kenmerk is waarmee restaurants zich graag profileren.
Gelukkig kwam ik toch nog hier terecht. Tan is niet zomaar een restaurant, het is een volledig concept (rauw food, wereldkeuken, biologische teelt, veganisme, gluten- en lactosevrij) dat zich verder zet in een grote winkel, traiteurdienst, kooklessen, ….
Je moet het restaurant trouwens al echt weten zijn, want het bevindt zich helemaal achterin de winkel (die open blijft zolang het restaurant open is, je kan dus achteraf de ingrediënten van je avondmaal daar ook kopen).
Hoewel wij niet extreem zijn in onze voeding hebben we hier echt van genoten. Veel groenten, heerlijke vis en verfijnde smaken. We misten enkel onze koffie (want dat wordt als toxisch beschouwd), maar onze thee zonder suiker smaakte perfect.
Wat ons betreft een aanrader, ook voor in de zomer, want het dakterras zag er ook gezellig uit. Dit was eens totaal iets anders (al was ik wel blij dat de kinderen er niet bij waren, want ik vermoed ten zeerste dat zij dit minder zouden appreciëren).
Revolver 57
Vilvoorde heeft me tot nu toe nog niet enorm weten bekoren … de kruitfabriek dat is een topper, maar verder kende ik er nog geen aanraders, tot ik Revolver 57 (dat onlangs opende) voorbij fietste.
Revolver 57 is een koffiebar en ontbijt- en brunch restaurant en helemaal mijn ding. Een ideaal plekje om een koffie te gaan drinken of te gaan brunchen, in gezelschap of alleen. Ik doe dat immers wel graag, zo eens alleen op trot. Dit is zo’n plekje waar je ook je laptop in het stopcontact mag pluggen om daar wat te werken. Maar dit is een plek waar ik even goed met vrienden, collega’s of mijn kinderen zou binnen wandelen.
Binnen is er beziens genoeg, weerhuisjes, revolvers en allemaal andere nostalgische voorwerpen.
Sister Bean
Sister Bean is al een tijdje een hot spot voor koffie, ontbijt en lunch in Mechelen. Op een kindvrij weekend trokken Bjeurn en ik hier naartoe, in het weekend is er immers een brunchbuffet.
Hier was het tevens mogelijk om gezond te eten … eitjes, granola met yoghurt en fruit, quiche, vers brood en verrassende slatjes, …. met honger zijn we zeker niet buiten gegaan, en toch hebben we het wel gezond kunnen houden …. daar houden we van. Ik heb daar trouwens ook enkele ideetjes opgedaan om zelf ook eens thuis te proberen, en ik dronk mijn eerste chai (smaakt naar meer)
Ook op vlak van interieur zit het hier ook goed, smaakvol ingericht … maar als ik dan toch een kleine tip kan geven zou ik zeggen, reserveer op voorhand en vraag een plekje boven.
Ik zou zeggen … deze drie zaken, daar kom ik zeker terug … en misschien is dit ook zo. Maar eigenlijk ga ik steeds liever ergens naartoe waar ik nog nooit geweest ben.
Dus hebben jullie ze ook voor mij, aanraders in de ruime regio Mechelen-Vilvoorde?
Wenen Marathon – Week 15/18 – De zwaarste trainingsweek
Hoeraaa …. de zwaarste trainingsweek in aanloop naar de marathon is voorbij. Deze week liep ik 81km …. nog nooit eerder liep ik zoveel kilometers in een week !!!
Alhoewel ik serieus onder de indruk ben van mezelf, hoorde ik al van verschillende collega’s “Loop jij maar zo weinig, ik liep destijds meer dan 100km per week”.
Gelukkig moet je jezelf niet spiegelen aan anderen, maar enkel aan jezelf … ik blijf dus aangenaam verbaasd over mijn eigen prestaties.
Ook op vlak van gezond eten ben ik goed bezig.
Snacks beperken zich tot tomaatpartjes met zout, yoghurt in al zijn vormen (frozen yoghurtrepen enzo), een wortel, …. Suiker is “des duivels”, toch in mijn geval, want eens ik begin aan de koeken, snoep, …. ben ik weer vertrokken voor een hele tijd goesting in zoet.
Een collega vroeg me “Als je zoveel loopt, dan mag je ook super veel eten zeker?” Awel, dat valt me dik tegen. Ik heb niet de indruk dat ik zoveel meer eet dan normaal, ne mens heeft feitelijk (jammer genoeg) niet veel nodig.
Ik moet zeggen, deze week heb ik niet veel genoten van het lopen. De trainingsvermoeidheid neemt toe en de goesting neemt af. “Niet over nadenken, gewoon doen”, dat was mijn moto.
Maar toch waren er enkele leuke momenten … lopen met Bjeurn en Liv en bij toeval een nieuw loopstukje in ons dorp ontdekken, een duurloop die ik met Bjeurn kon doen in het Zoniënwoud omdat de beide kinderen op logement waren.
Onze duurloop was 36km, langer dan ik vorige jaren liep. Een duurloop is niet enkel interessant om de uithouding te trainen maar ook als test. Zo heb ik ontdekt dat ik de marathon niet wil lopen met mijn loopschoenen die ik daarvoor kocht, ik ga mijn vorig paar hergebruiken, na 25km deden mijn tenen immers vrij veel pijn ondanks dat de schoenen niet te klein zijn.
Verder zijn mijn knieën deze marathontraining mijn zwakke plek, ik heb gebeden dat ze het niet zouden begeven en ze hebben het uitgehouden.
En nu begint het interessante deel van de marathontraining dus “de tapering”, wat staat voor afbouwen en recupereren. De afstanden gaan drastisch naar beneden (13km max), het belangrijkste dat ik nu nog moet doen is voldoende rusten en gezond eten. Maar wat moest getraind worden is getraind, dat gedeelte van de voorbereiding is zo goed als afgesloten.
Het filmpje hieronder is wat anders opgebouwd als de andere filmpjes … ik heb het immers mentaal deze week zwaar gehad en ik had ook niet altijd goesting om elke loop iets te filmen.
Maar speciaal voor jullie heb ik alle stukjes uitgeselecteerd waaruit blijkt dat het lopen me deze week niet goed afging … wat random stukjes gezaag dus … omdat het niet altijd positief moet zijn (perfectie is immers maar saai)
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 81 km
Gewicht (gemiddelde van week): 57,4 kg
Training 1: lopen van het werk naar huis
11.52 km – 1h:05m:44s – 05:42 min/km
Training 2: een natuurpuntwandeling in de buurt
16.01 km – 1h:35m:41s – 05:59 min/km
Training 3: met Bjeurn en Liv ons dorp beter leren kennen
5.96 km – 48m:59s – 08:13 min/km
Training 4: naar ’t werk
11.34 km – 1h:07m:19s – 05:56 min/km
Frozen yoghurt repen
Op de facebookpagina van mijn favoriete diëtiste vond ik het recept voor deze yoghurtsnack, belachelijk eenvoudig en eens wat anders.
Ik heb even moeten zoeken naar de perfecte werkwijze maar die heb ik nu gevonden.
En ik ben er zeker van dat dit een klassieker wordt ten huize Annelyse, wij zijn immers sowieso al grote yoghurteters en weet je wat ook het leuke is … dit is een snack waar je je niet aan overeet.
Vandaag ben ik al de hele dag aan het genieten van een maaksel uit één potje Griekse yoghurt (met het schrijven van deze blogpost is het laatste stuk nu ook op).
Dat komt helemaal goed met mijn marathondieet !!!
Frozen yoghurt repen
- Griekse yoghurt
- Diepvries frambozen die ik al wat heb laten ontdooien in de frigo (natuurlijk kan je ook andere dingen verwerken aardbeien, bessen, kiwi, banaan, ananas, citroensap, geraspte kokos, chocoladebrokken, amandelschaafsel …. de mogelijkheden zijn legio )
- Zoetstof (optioneel … maar ik voeg dit er wel bij)
- Meng de Griekse yoghurt, de frambozen en de zoetstof
- Strijk het mengsel dun uit in een ondiepe plastieken doos (een schotel met bakpapier is ook een mogelijkheid)
- Vries voor enkele uren in
- Haal uit de vorm (gaat gemakkelijk bij de plastieken doos) en breek in stukken
- Onmiddellijk op te eten
Gezond en eenvoudig – amandelkoekjes !!!
Je kan niet altijd een appel of een wortel snoepen, soms mag het net iets meer zijn … zoals deze amandelkoekjes.
En het toffe eraan is, dat ze niet enkel gezond zijn (relatief gezond, want aan noten kan je je ook dik eten) maar ook nog eens supereenvoudig te maken, hier maakte Liv ze.
Het recept bestaat uit 2 ingrediënten, amandelschilfers en eiwit. Wij bewaren tegenwoordig overschot aan eiwit in de diepvries, en vandaag kwam dit van pas.
Amandelkoekjes
- eiwit (niet stijfgeklopt)
- amandelschilfers
- optioneel: suiker / zoetstof (dit deden wij niet)
- Warm de oven voor op 150°C
- Meng de amandelschilfers met het eiwit (optioneel kan je er ook suiker of zoetstof tussen mengen)
- leg bakpapier op een ovenschotel of rooster
- Verdeel de amandelen in hoopjes op het bakpapier en druk ze plat
- 20 minuten in de oven afbakken
Random Snippets #17
- “Oh mama, ik vind het zo leuk dat jij een blogger bent !!!”, zei Liv toen ik vertelde dat ik tickets had gekregen voor “Helden van de Zee”.
En zo gingen we naar Kinepolis en zagen we voor de voor de verandering eens een film die geen tekenfilm was. Soms vraag ik me af of ze niet gewoon voor de popcorn zo graag naar de cinema gaan, maar de film viel ook in de smaak (net zoals het zicht op het Atomium trouwens, misschien moeten we volgende keer dat eens bezoeken)
Een pause tijdens de film is echter wel zeer irritant … onmogelijk om mijn kinderen dan kalm te houden, dan willen ze precies beide bewijzen dat ze de luidruchtigste kinderen van de gehele bioscoop zijn.
- Hoewel het nog héél koud is, krijgen we toch al lentekriebels. Onze tandem wordt wel enkele keren per week gebruikt, maar meestal voor korte afstanden binnen het dorp. Dit weekend fietsten Liv en ik nog eens naar de toverbibliotheek (de bib in Vilvoorde, die zo geautomatiseerd is dat de kinderen het de toverbibliotheek noemen). Dat is toch wel echt het voordeel aan een tandem, er wordt nog meer dan vroeger gefietst met de kinderen.
- Liv is ons Waarommeke, haar “waarom-fase” is (tot mijn grote spijt) nog steeds niet over .
Toen ik zei dat vette vis goed is tegen ontstekingen, vroeg Liv “Waarom?”
Zoek het op op internet, want ik weet dat ook niet. Waarop Liv mijn gsm neemt en begint te typen en zegt “Waw mama, daar staan allemaal super interessante dingen op, zoals: Waarom is Pluto geen echte planeet?, Ik heb dringend een gsm nodig! “ - Ik dacht dat Wenen het volgende tripke zou worden, maar in de paasvakantie volgt er nog iets tof!!! Ik ben immers graag weg, want zoals veel vrouwen kan ik me thuis niet zo goed ontspannen.
- Ik leg tegenwoordig meer kilometers af als zwakke weggebruiker, dan met de auto.
Jammer genoeg merk ik ook op dat zwakke weggebruikers zelfs op het voetpad of op het zebrapad niet altijd gezien worden.
Zo werd ik vorige week bijna omvergereden door een wagen terwijl ik overstak op het zebrapad (op de autobaan stonden zelfs haaientanden), maar volgens de automobilist was ze niet in fout want ze werd verblind door de zon. Gisteren tijdens mijn duurloop liep ik op het voetpad en werd ik bijna van de weg gemaaid door een wagen die uit een parkeerplek kwam. Hij kwam pas stilstand toen ik op zijn ruit klopte …. en daar kon hij niet mee lachen, scheldpartij tot gevolg.
Ik snap héél goed dat zwakke weggebruikers niet altijd gezien worden (ik ben ook een automobilist en maak ook fouten), maar ik heb het er héél moeilijk mee dat de automobilisten hier telkens mij verantwoordelijk achtten.
- Sinds Liv een paddenoverzetter geworden is, hebben we geen pad meer gezien. Het is te koud voor de beestjes.
Ondertussen zitten we zelfs in de vaste beurtrol en elke zaterdagmorgend gaan we emmersleegmakencontroleren … hopelijk wordt het deze week wel paddenweer.
Snippets zijn korte stukjes, snippers.
De Random Snippets zijn een verzameling van nutteloze weetjes en gedachtekronkels die ik nog even levend wil houden voordat ze samen met de rest verzinken in de vergeetput der vergankelijkheid
Wenen Marathon – Week 14/18 – Zo goed als voorbereid
Weer een goede loopweek achter de rug, veel trainingen gedaan … maar dat ligt vooral aan het feit dat ik de 2,75km met de Decathlon onmogelijk kon meetellen als een volwaardige training. Voorts vind ik achteraf gezien dat ik ook snel gelopen heb.
De belangrijkste training was de duurloop aan marathontempo … want deze geeft al een eerste indicatie voor de marathon zelf … zeker omdat ik vorig jaar, voor de marathon van Parijs dezelfde training (zelfs dezelfde looptoer) deed.
Ik kan dus vergelijken en concluderen dat ik in Wenen sneller moet kunnen lopen dan in Parijs.
Deze duurloop deed ik vandaag, evenals de 5km met Liv tijdens de wedstrijd van de heidejoggers, ik ben nu echt stikkapot … morgen welverdiende rustdag … en als ik het lopen echt mis kan ik onderstaand filmpke nog eens bekijken.
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 61 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,1 kg
Training 1: lopen van het werk naar huis
11.60 km – 59m:17s – 05:07 min/km
Training 2: lopen met Team Decathlon om de kiprun LD te testen (telt eigenlijk niet mee, wegens te kort)
2.75 km – 17m:01s – 06:11 min/km
Training 3: lopen naar het werk
11.80 km – 1h:01m:53s – 05:15 min/km
Training 4: korte vrijdagavondloop (uittesten kipruns)
6.01 km – 31m:57s – 05:19 min/km
De ideale plaats voor een duurloop
Net zoals “Verandering van spijs doet eten”, geldt “Verandering van omgeving doet lopen !!!”.
En een ideale omgeving voor een duurloop is het Zoniënwoud in Brussel. In Oudergem starten immers 3 ontzettend mooie looptoeren van verschillende lengtes.
Voor een lange duurloop probeer ik altijd wat variatie in te brengen, soms via de fietsknooppunten, soms via een natuurpuntwandeling, soms via de wandelknooppunten en nu via een aangegeven toer in het Zoniënwoud.
Lopen in het Zoniënwoud is super, het is daar zeer schoon, je zit midden in de natuur en met een beetje geluk zie je een reetje oversteken.
Je loopt onverhard en verkeersvrij, jammer genoeg moet je wel 2 keer een drukke baan over, maar dat zien we met veel liefde door de vingers.
Wat ook super is, is dat de routes zeer goed aangegeven zijn, geen enkele onduidelijkheid die zou kunnen leiden tot twijfel. Heerlijk als je gewoon wil lopen zonder je al te veel met de route te moeten bezig houden. Wel is dit niet het gemakkelijkste loopparcours, er zijn wat hoogtemeters te overwinnen, maar onoverkomelijk zijn ze nu ook weer niet.
En zo deed ik daar mijn vorige duurloop, de bedoeling was om 29km te lopen en voor ik startte vroeg ik me af “Gaat dat niet verschrikkelijk saai zijn, en kan ik het wel?”
Ik had echter beter moeten weten … duurlopen doe ik aan zeer lage hartslag en mijn duurlopen zijn helemaal niet de meest vermoeiende looptrainingen. Maar vfreemd genoeg vergeet ik dat telkens weer.
Voor ik het besefte zat ik helemaal in “the flow“, het plan was om de 3 routes te lopen en zo uit te komen op 29km, maar toen ik de langste ronde gedaan had, ging het zo goed dat ik besliste deze ronde nog eens te lopen om zo uit te komen op 36km.
Ik moet zeggen, dat overkomt me niet zo veel, dat het lopen zo goed gaat dat ik er met plezier een stuk aan brei … ik veronderstel dat dit een geval was van “runners high” of “in the zone” zijn.
In elk geval, ik wijd het aan het toffe parcours.
Dit was trouwens de eerste keer dat ik 36km liep op een marathontraining en ik vind dat serieus zottekes … da’s begot bijna een marathon. In de voorbereiding van mijn 2 vorige marathons liep ik maximaal 32km (en dit telkens 1 keer).
Voorts staan er nog 2 lange duurlopen op het programma, één van 22km en één van 32km. De 32km plan ik terug in het Zoniënwoud, tenzij jullie mij een ander parcours kunnen aanraden (wat ik sowieso ten zeerste zou appreciëren)
Praktisch
Op de site van het Zoniënwoud vind je het startpunt en een kaartje met de 3 routes (zogezegd 5, 10 en 20km), maar ondertussen weet ik hoe het leuker en gemakkelijker kan, zie maar hieronder op het kaartje dat ik wat aangepast heb.
De officiële start is immers niet goed gelegen, deze bevindt zich immers aan het sportcentrum en niet aan de eigenlijke looprondes en je kan veel beter starten op de ronde zelf (hierdoor zijn de rondes dan wel telkens 2km korter, maar wees gerust je mist geen mooie kilometers).
Parkeren: op het einde van de Charles Schallerlaan in Oudergem
Startpunt: gewoon rechtdoor het bos inlopen tot je aan het Pijnenpad komt, hier start de signalisatie.
Signalisatie: Groen 3km – Blauw 8km – Rood 18km
Tour d’Europe … wat vinden de kinderen van het “thuisonderwijs”
Tijdens onze fietsreis zullen we de kinderen zelf moeten lesgeven … “thuisonderwijs” zoals dat contradictorisch heet.
Gelukkig voor ons kunnen ze tot nu toe op ’t school goed volgen en zullen we net die schooljaren weg zijn die het gemakkelijkst te skippen zijn, namelijk het 2e en het 4e leerjaar.
Onze school is ook zeer positief over onze plannen en ze willen ze ons hier zeker goed bij begeleiden, dat maakt het allemaal wat gemakkelijker.
Maar wat vinden de kinderen van dat thuisonderwijs, zien zij het zitten, zullen ze willen luisteren naar ons en denken ze dat wij slim genoeg zijn om hun de maaltafels, kommagetallen, …. bij te brengen?
Dat vertellen ze zelf in onderstaand filmpje.
Wenen Marathon – Week 13/18 – Runners High
Dit was een goede loopweek, alhoewel je in het filmpje zal zien dat er een serieus dieptepunt was (ik zou bijna compassie hebben met mezelf … moest ik niet weten dat het uiteindelijk allemaal wel meeviel), maar eveneens een hoogtepunt (ook wel leuk om terug te zien) … ik veronderstel dat ik toen een gevoel van runners high had ervaren.
Deze week deed ik wat kalm aan (behalve op loopvlak), ik voel immers dat mijn weerstand nog niet is wat hij moet zijn. Ik kruip dus op tijd in bed en ik heb me voorgenomen om even terug met de auto naar het werk te gaan, kwestie van mezelf wat te sparen en niet te diep te gaan … dat mag wel als je 67 km op een week loopt.
Ik heb wel weer enorm veel gesnoept … typisch, als ik me zwak voel, dan vlieg ik in de suikers … nog een maand proberen om de schade te beperken.
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 65 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,4 kg
Training 1: lopen van het werk naar huis
11.70 km – 1h:07m:32s – 05:46 min/km
Training 2: lopen met Liv
5.79 km – 44m:18s – 07:39 min/km
Training 3: lopen naar het werk
11.30 km – 1h:06m:56s – 05:56 min/km
Training 4: duurloop
36.00 km – 3h:56m:24s – 06:34 min/km
De perfecte havermoutpannenkoeken
Ik heb even gezocht naar het perfecte recept voor havermoutpannenkoeken, maar ondertussen staat het op punt en heb ik een recept met niet al te exotische ingrediënten die gemakkelijk bakken.
Met dank aan jullie tips en het recept van de hapjesprinses, ik startte immers van haar recept maar paste de ingrediënten wat aan naar wat er standaard in mijn keukenkast staat en ik maakte het ook wat eenvoudiger … eieren scheiden en apart eiwit stijfkloppen, dat is immers mijn ding niet … bij mij ging alles samen de blender in.
Een heerlijk ontbijt … net iets minder saai als doordeweekse havermoutpap en in mijn geval ideaal omdat ik straks nog 29km moet lopen.
Havermoutpannenkoeken
- 250 g havermout
- 400 a 500 g melk
- 2 eieren
- 1el honing
- 1/2 tl natriumbicarbonaat of 2 tl bakpoeder
- snuifje zout
- Doe de havermout in de blender en maal tot fijn poeder
- Voeg de eieren, honing, natriumbicarbonaat/bakpoeder en het zout toe aan de blender
- Voeg geleidelijk aan de melk toe en blend tot het een homogene massa is
- Maak je pan warm en doe er boter in.
Ik giet rechtstreeks van de blenderkan in de pan, en ik vul niet mijn hele pan … ik maak kleine pannenkoekjes … dat bakt gemakkelijker.
Er passen 2 tot 4 pannenkoekjes in mijn koekenpan, met dit deeg lukt dat, het is immers minder lopend en dikker dan gewoon pannenkoekendeeg
Waarom ik geen hoge hakken meer draag!
Sinds mijn 21 draag ik hoge hakken en ik was er meteen serieus aan verknocht, ik zag ze graag en droeg ze zo goed als altijd.
Ik was het meisje dat de hele nacht fuifde op haar hoge hakken en daarna nog 2km naar huis wandelde op dezelfde hakken.
Ik was de hoogzwangere dame waartegen ze zeiden “Draag jij nu nog altijd hakken?”
Ik droeg hoge hakken tot ongeveer een tweetal jaar terug … toen liep ik “op mijn hakken” door Planckendael en ik zag daar een mama met botten zonder hakken en ik zou ze zo van haar voeten hebben kunnen trekken.
Hoge hakken zijn immers NIET comfortabel en wie anders beweert, die liegt !!!
En ja … hoge hakken zijn elegant en ze laten je er slanker uitzien, maar ze hebben ook veel nadelen.
Zoals gezegd, zijn ze oncomfortabel, ze zorgen voor verkorte kuitspieren (niet goed voor een loopster), ze zijn niet goed voor je rug en ook niet voor je tenen, ze vragen veel onderhoud (om de haverklap nieuwe zooltjes onder de hakken laten steken) en trouwens veel plaatsen zijn niet hakvriendelijk (gras, roosters, kasseien)
Ik ben dus overgeschakeld op sneakers, platte schoenen en schoenen met lagere hakken. Zo kocht ik nog botjes met hakken van 4 cm en pumps met hakken van 6 cm en daar loop ik wel héél comfortabel op. En tot mijn verbazing bestaan ze wel, mooie elegante schoenen zonder hak … mits wat harder zoeken.
Maar het is niet omdat ik geen hoge hakken meer koop, dat ik er geen meer heb. In mijn schoenenkast staan nog wat exemplaren met hakken van 8 tot 10 cm, en héél soms draag ik ze nog … want ik vind ze nog wel ferm … maar dan alleen op dagen dat ik niet zoveel moet staan en stappen. En als ik dan thuis kom ben ik altijd blij dat ik mijn pantoffels mag aandoen.
Dat was nu echt een goede beslissing “stoppen met hoge hakken !!!”