Tour d’Europe – Wat is het verschil met een vakantie?
Wat zal het verschil zijn tussen onze 14 maanden fietsreis doorheen Europa en de fietsvakanties die we al eerder deden?
- het zal niet altijd goed weer zijn (voor onze zomervakantie kiezen we de bestemming op het allerlaatste moment aan de hand van de weersvoorspellingen, nu hebben we die flexibiliteit niet … we zullen trouwens ook de winter door moeten … in Spanje en Portugal weliswaar, maar toch)
- we zullen minder andere kinderen tegenkomen, want die zitten op ’t school
- het dagbudget ligt lager, we zullen dus zuiniger moeten zijn … veel meer zelf koken, minder toeristische en dure campings met zwembad, soms eens wildcamperen, drankjes of ijsjes in de winkel kopen in plaats van op een duur terrasje
- het zal minder toeristisch zijn, de campings minder vol, de stranden idyllischer en de bezienswaardigheden minder druk … wat wel leuk zal zijn
- we zullen moeten lesgeven aan de kinderen
- het zal niet altijd als “vakantie” aanvoelen
- we zullen zwaarder geladen zijn (denk aan computers, schoolgerief, winterkleding, …)
- en we zullen soms eens wat bergachtigere, winderigere streken aandoen … waardoor het fietsen zwaarder zal zijn
- we zullen er niet volledig tussenuit zijn … administratie zoals belastingsaangiften, … moeten we blijven doen
- we zullen thuis soms wat meer missen
- we kunnen niet rond belangrijke dingen heen plannen en we zullen dus dingen moeten missen (zoals familiefeesten, scoutskampen, een héél schooljaar, een marathon die we niet lopen, ….)
en zo zijn er ongetwijfeld nog veel meer dingen waar ik nu niet aan denk.
Maar als je wil weten wat voor de kinderen de grote verschillen zijn, dan moet je maar eens kijken op het filmpje, want zij hebben ook hun antwoord op deze vraag gegeven.
De box
Hoewel ik nog steeds in de ban ben van het minimalisme, is de minimaliseergolf wat stilgevallen.
Ik ben niet meer constant actief elke kamer aan het scannen om te kijken wat ons huis uit moet.
Ik veronderstel dat dat in fases gaat, en nu gaat mijn energie naar marathonvoorbereidingen, werk en het plannen van onze jaarreis … al de rest staat zo een beetje “on hold” … alles tegelijk gaat immers niet.
Maar het is niet omdat het “effectief minimaliseren” wat geminderd is, dat ik terug bij af ben.
Minimaliseren is noodzakelijk bij het minimalisme en meestal een eerste stap, maar nog belangrijker vind ik het om veel bewuster spullen mijn leven binnen te brengen en bewuster om te gaan met de spullen die ik al bezit.
Zo denk ik bij een nieuwe aankoop telkens
- hoe doe ik het nu, zonder dat voorwerp?
- is er iets anders dat kan dienen voor deze toepassing?
- als dit nieuw voorwerp binnenkomt, wordt er dan iets anders overbodig?
- kan ik de aankoop uitstellen?
- ga ik het effectief blijven gebruiken?
- zal het me op lange termijn gelukkig blijven maken?
En ik merk dat ik daardoor minder consumeer, dat ik mijn huidige spullen beter gebruik en dat ook probeer te doen tot ze versleten zijn … want minimaliseren is niet enkel wegdoen, maar kan ook trager, door de dingen te gebruiken tot ze versleten zijn.
Dekbedovertrekken bijvoorbeeld, daarvan hebben we er toch zeker voldoende, en het probleem was dat ik degene die het oudst waren, amper nog oplegde omdat ik ze beu was. Ze lagen dus maar ik de kast, ruimte in te nemen en niet verder te verslijten.
Nu probeer ik deze oudere dekbedovertrekken opnieuw meer te gebruiken, en heb ik er zelfs al 1 kunnen wegsmijten omdat het dan toch ineens gescheurd was … en dat geeft vreemd genoeg een goed gevoel, iets weg kunnen doen omdat het versleten is en het niet moeten vervangen.
Ik vind het trouwens wel ironisch, door minder stuks te hebben, kan je ze meer gebruiken, waardoor ze sneller verslijten en hoe minder de kans is dat je ze beu gezien geraakt en ze ergens ongebruikt in een hoek in de kast belanden.
Conclusie … door minder stuks te bezitten kan je ze sneller geoorloofd vervangen.
Bij mijn kleding is dat trouwens net hetzelfde, ik kuiste mijn kast op en inventariseerde wat overbleef (nog zeer veel). Nu zorg ik ervoor dat ik ook al mijn spullen effectief draag, de zaken die ik zelfs nu niet draag evalueer ik na een tijdje opnieuw, zo besef ik van sommige spullen toch dat ze niet meer bij mij passen en uit mijn kleerkast mogen verdwijnen, zo zijn er ook spullen die verslijten en soms koop ik nog iets bij (maar die doe ik wel bewuster dan vroeger)
Het gevolg is dat het aantal stuks in mijn kleerkast stilaan afneemt en dat mijn kledingbudget enorm gedaald is, terwijl ik het gevoel heb, dat ik meer keuze heb dan vroeger.
Hetzelfde bij conserven in de voorraadkast, schoonheidsproducten en huishoudproducten … ik heb al in maanden geen kuisproducten meer moeten kuisen omdat ik nog vanalles en nog wat in mijn rek heb staan dat eerst moet opgebruikt worden alvorens ik nieuw koop.
Voor de dingen die mijn huis moeten verlaten heb ik “de box”, een gewone plooibox van het warenhuis. In deze box leg ik alles dat mijn huis moet verlaten, met sommige van die zaken probeer ik anderen gelukkig te maken (zo maakte ik een vriendin blij met een sjakos die ooit nog van mijn oma was, mijn oma was blijkbaar ook geen minimalist want toen ze stierf koos ik enkele van haar handtassen en zelfs nu heb ik nog altijd 3 van haar handtassen in mijn bezit), een deel gaat naar de kledingcontainer en een ander deel gaat naar de kringwinkel.
Ken je dat, spullen die je krijgt waarvan je weet dat je ze nooit zal gebruiken? Een lelijk gratis shirt bij een loopwedstrijd, een accessoire bij suikerbonen, een sleutelhanger die je ergens kreeg, of iets met liefde gegeven maar totaal verkeerd gekozen …. die belanden hier ook direct in “de box”.
Ik vind het belangrijk om deze spullen direct af te zonderen en te zorgen dat ze mijn huis niet binnendringen.
Een tijd hield ik alles bij voor de rommelmarkt en had ik verschillende boxen, maar ik merkte dat die boxen me na een tijd ook zenuwachtig maakten, dus speel ik nu korter op de bal. Als “de box” vol geraakt moet hij het huis uit.
En zo … stap voor stap, op weg naar verbetering. Er is nog veel werk aan de winkel, maar al die overbodige spullen geraakten niet allemaal ineens in mijn leven, dus ik kan ook niet verwachten dat ze er allemaal ineens uit verdwijnen, maar zolang ik de goede richting uitga komt het wel goed.
Wenen Marathon – Week 12/18 – Ziek maar toch PR
Dit was een vreemde week, ik ben goed ziek geweest en ik denk dat ik nog nooit in mijn leven zoveel in mijn bed lag dan deze week.
Ik luisterde naar de de dokter die zei … “Je marathonschema is een leidraad, als je ziek bent heb je meer aan rust dan toch te blijven lopen … en je moet zeker deze kilometers zeker niet achteraf proberen inhalen” … en ik bleef zonder wroeging in mijn bed liggen.
Maar vanaf vrijdag voelde ik verbetering en zaterdag stond er een duurloop van 25km op marathontempo gepland in de vorm van een wedstrijd in Lier … de natuurloop.
Natuurlijk weet ik dat het verstandigste zou zijn om niet te lopen, en dat is waarschijnlijk ook de raad die ik aan een ander zou geven. Maar ik weet ook dat de duurlopen de belangrijkste lopen zijn in een marathonvoorbereiding … en trouwens “soms is de drang tot lopen groter dan het gezond verstand”
Ik liep dus toch mee, en ik moet zeggen, al dat geslaap van de voorbije dagen hadden precies toch heb vruchten afgeworpen.
Ik liep in het spoor van Bjeurn (die bij mij wou blijven als ik zou lopen aan een tempo van 12 km/u) en het ging verbazend goed … we hebben héél lang aan een pace van 4:53 gelopen (mijn ultieme doel als marathontempo)
De laatste 5km waren er echter teveel aan, het tempo ging genadeloos naar beneden en ik kon echt niks meer zeggen.
Uiteindelijk finishten we op 2u07min en aan een pace van 4:59, een schoon persoonlijk record voor mij, wat mij alvast de hoop geeft om op de marathon van Wenen ook een nieuw PR te lopen …. of de 3u30 erin zit, dat tracht ik echter te betwijfelen.
Wil je zien hoe het eraan toegaat bij de aankomst van zo’n wedstrijd, wil je weten in welk opzicht Bjeurn zo streng is voor mij en wil je weten wat mijn antwoord was op de vraag “zou je dit tempo kunnen volhouden voor een hele marathon?” … dan moet je naar het onderstaande filmpje bekijken.
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 34 km
Gewicht (gemiddelde van week): 57,7 kg
Training 1: met Bjeurn
7.98 km – 46m:56s – 05:53 min/km
25.50 km – 2h:07m:13s – 04:59 min/km
Help de pad de straat over !!!
In ons gezin is Liv “het natuurmeisje” !!!
Al van vorig jaar droomt ze ervan om te helpen met padden overzetten en dit jaar nam ze zelf initiatief en mailde ze de verantwoordelijke van onze regio dat ze wilde helpen. En zo trokken Liv en ik op een avond toen de schemer viel naar één van de overzetplaatsen.
Wat is nu die paddentrek?
In de loop van februari ontwaken amfibieën uit hun winterslaap en trekken ze massaal naar beken en poelen om zich voort te planten. Tijdens hun tocht moeten ze vaak een straat of een weg oversteken en lopen de padden en kikkers een groot risico om overreden te worden, ze doen er immers 2 minuten over om 1 meter te overbruggen.
De padden, kikkers en salamanders wagen voornamelijk bij schemerdonker, vochtig weer en zachte temperaturen (+7°C) de oversteek.
De paddentrek zit aan zijn hoogtepunt in maart en valt begin april terug stil.
Hoe werkt dat … het overzetten?
Om padden over te zetten heb je een emmer, fluo hesje, zaklamp en (eventueel) handschoenen nodig. Nadat de duister is gevallen komen de padden, kikkers en salamanders tevoorschijn. Deze worden gevangen en in de emmer gezet en daarna met zijn allen losgelaten in de buurt van het water.
De padden die worden overgezet worden ook geteld voor de statistieken, hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen vrouwtjes, mannetjespadden en koppeltjes, salamanders, kikkers, … ook de gesneuvelden op de weg worden in de statistieken opgenomen.
Waar het mogelijk is worden paddenafsluitingen geplaatst, zodat de padden niet op eigen houtje kunnen oversteken. Deze afsluiting is ongeveer 50cm hoog en leidt langs beide kanten naar emmers. Kikkers en padden volgen de afsluiting en komen in de emmers terecht. Deze emmers worden dagelijks gecontroleerd en de gevangen dieren worden losgelaten aan de overkant.
De paddenoverzet gebeurt gecoördineerd (zie onderaan), werk dus zeker niet op eigen houtje.
De terugkeer
Na het paren trekken de padden terug weg, de vrouwtjes zodra hun eitjes bevrucht zijn en de mannetjes nadat de paarseizoen over is. In juli en augustus is het resultaat er, honderden padjes van amper een centimeter groot komen uit het water. Het fenomeen is zo opvallend dat er een woord voor werd uitgevonden: de paddenregen.
Jammer genoeg is de uittocht veel meer gespreid in de tijd en worden overzetacties dus niet georganiseerd.
Wist je dat?
- een vrouwtje pad veel dikker is dan een mannetje … het verschil tussen manneke en vrouwtje is zeer duidelijk
- de mannetjes eerder vertrekken naar de poel en langer blijven, ze willen geen kans tot paren onbenut laten
- vrouwtjes zelden alleen worden gevonden? De meeste vrouwtjes hebben al een mannetje op hun rug zitten, deze mannetjes laten de vrouwtjes niet meer los en laten zich op haar rug naar de overkant voeren. Soms zagen we zelfs een vrouwtje met 2 of 3 mannetjes op haar rug … om compassie mee te hebben.
- het verschil tussen een pad en bruine kikker niet zo héél duidelijk is. Kikkers springen beter en ze hebben een bruine vlek tussen hun ogen en hun voorpoten, ook hebben ze een witte keel.
- wij de eerste dag een 65-tal padden hebben overgezet en ook 1 salamandertje.
- in een emmer waarin padden worden gevangen altijd een stok zit, dat is om muizen, … de kans te geven om uit de emmer te klimmen als ze er per ongeluk zijn in gesukkeld. Muizen en padden wil je immers niet samen in een emmer hebben.
- er beduidend meer mannetjes als vrouwtjes zijn
- als er meerdere mannetjes op een vrouwtje zitten, het vrouwtje kan verdrinken in de vijver … daarmee krijgen we de raad om de mannetjes eraf te halen tot er maar één overblijft
Zoals te denken was de paddenoverzet helemaal Liv haar ding en heeft ze er vanaf nu een nieuwe hobby bij.
Willen jullie ook helpen, bezoek dan eens www.paddenoverzet.be en contacteer de verantwoordelijke van jouw regio.
Uitwaaien aan de kust
Tot rust komen … dat lukt me beter elders dan thuis … en de zee tijdens de winter, dat is een goede combinatie.
Op een weekend in februari viel alles goed, een uitnodiging van de toeristische dienst van Oostende, een uitnodiging voor een blogrun in Oostende (die ik eerst te ver vond), een voetballoos weekend en een man die net een week uithuizig was geweest. Ideale mix voor een kort weekend met het gezin aan zee.
Kleine teleurstelling toen Liv tot de conclusie kwam dat het aan de zee niet “warm” was, en dat de bikini dus niet mee moest, maar gelukkig hebben we buitenkinderen die niet snel lijden onder de koude.
We boekten een nacht in de jeugdherberg van Oostende (waarvan onze kinderen vonden dat het een chic hotel was en waarvan wij vonden dat de gezelligheid er nog wat moest inkomen), maar het had alles wat we nodig hadden en we waren vooral blij met de zelfkookkeuken, zodat we niet al onze maaltijden op restaurant moesten nuttigen.
Het weekend was kort (want niet scoutsloos), en buiten fort Napoleon en een blogrun voor mij, en een mislukte poging tot vliegeren (man en kinders) deden we niet zeer veel.
Maar eigenlijk hoeft dat ook niet, en is het gewoon al leuk om er even helemaal tussenuit te zijn, in een omgeving die zeer zeker niet gelijkt op onze dagdagelijkse.
Een omgeving met overzetboten
Een omgeving met de prachtige oranje Rock Strangers van Arne Quinze.
Een omgeving met meeuwen en vissen
Een omgeving met bunkers en constructies die we thuis niet zien
En zeer zeker zijn we volledig uitgewaaid.
Geluk voor kinderen in het Fort Napoleon
Door de toeristische dienst van Oostende werden we uitgenodigd op een lunch en op de expo “Geluk voor kinderen” in fort Napoleon. Gelukkig vonden we nog een voetballoze zaterdag en we maakten er direct een kort weekend Oostende van.
Het fort Napoleon is een zeer schoon gerenoveerd Vlaams erfgoed en prachtig gelegen op de oosteroever van Oostende temidden de duinen. De omgeving spreekt tot de verbeelding … havenactiviteiten (al dan niet meer in dienst), bunkers, vuurtorens, duinen, zee … ik hou wel van de lelijkheid van de havenindustrie, van de geschiedenis aan de hand van de oorlogsmonomenten en van de materialen die lijden onder weer en wind.
Over “weer en wind” gesproken, wij waren blij dat deze activiteit een binnenactiviteit was, want er was zeer veel wind (zelfs naar kustnormen), er was regen en het was betrekkelijk koud.
Onze kinderen zijn altijd blij dat ze eens met ons op restaurant mogen gaan, maar een restaurant zoals dit … dat hebben we nog nooit met hen gedaan. De locatie was zo idyllisch dat zelfs de kinderen onder de indruk waren.
En het eten was zo lekker … dat de kinderen zelfs meer van hun vis dan van hun frietjes aten.
De tentoonstelling “Geluk voor kinderen” is gebaseerd op het boek “geluk voor kinderen” en het spel gelukgsvogels van Leo Bormans.
De expo zelf is interactief, zo moesten we doorheen het fort op zoek naar de 10 geluksvogels en telkens hoorden hier opdrachten bij. Zo werden er vragen gesteld aan de kinderen (bv. wie zijn je beste vrienden, wat maakte je het laatst gelukkig, wat zijn jouw negatieve puntjes en wat kan je hier aan doen, ….) en ik moet zeggen, ik verschoot soms van de antwoorden. Mijn kinderen zijn geen grote vertellers en ik kwam zelfs wat nieuwe dingen te weten.
De opdrachten hadden een wisselend succes, zo was ik bij de origami vooral blij dat we Bjeurn bij ons hadden en tikkertje leek maar niet aan zijn einde te komen … een kleine impressie kan je zien in onderstaand filmpke
Na enkele uren gespendeerd in het Fort Napoleon trokken we verder zeewaarts, waar we nog een geocache zochten en vonden (je bent er niet geweest als je er niet gecached hebt) en daarna verkleumd en nat terug naar de westeroever trokken.
Ken je ze, de bank die ook bij Oon in beeld kwam.
De expo “Geluk voor kinderen” loopt nog tot 10 april en is wat ons betreft een aanrader.
Wenen Marathon – Week 11/18 – Afwijken van de routine
Deze week werd er afgeweken van de looproutine, normaalgezien loop ik van en naar ’t werk op dinsdag en donderdag en is er een duurloop op zondag.
Deze week was helemaal anders. Allereerst was Bjeurn in de US en nam ik enkele daagjes verlof op alles thuis geregeld te krijgen, en vervolgens was er nog een Blogrun in Oostende (waar we dan direct een weekend met ons verenigde gezin van maakten).
Met het gewicht gaan het de goede kant op en ik lijk wat van de suiker afgekickt, want dat is mijn grote probleem, eens ik begin te snoepen kan ik niet meer stoppen … ik wijt dat aan een suikerverslaving, suiker vraagt immers altijd naar meer en ik ben een gemakkelijk slachtoffer.
Hoewel ik nog niet van mijn koortsblaasjesgolf verlost ben, voel ik me precies toch al wat beter in mijn loopvel … ik heb alvast terug energie om te lopen en ik begin er opnieuw in te geloven.
Vreemd toch, dat ik elke marathonvoorbereiding wel een moment heb, waarin ik het gevoel heb dat ik energieloos ben en dat ik er alleen maar trager op word.
Deze week liep ik slechts 1 keer alleen, voor de rest kreeg ik gezelschap van Liv, Bjeurn, een loopvriendin en een bende bloggers, met hen liep ik zelf aan de zee …. leuk, waren alle weken maar zo.
De credits voor deze foto en voor de blogrun gaan naar Heidi van Living by the sea
En hier zie je Lies foto’s trekken (natuurlijk) en rechts de rest van de blogclub lopen op het staketsel in Oostende.
En het compilatiefilmpje (bovenaan) is een must-see, omdat die Liv zo schattig is
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 58 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,3 kg
Training 1: Alleen
13.01 km – 1h:05m:20s – 05:01 min/km
Training 2: Gezapig met Liv
6.00 km – 44m:57s – 07:29 min/km
Training 3: Duurloop met een vriendin via de wandelknooppunten rondom Tervuren
25.44 km – 3h:06m:53s – 07:21 min/km
Training 4: Gezapig met Liv en Bjeurn (te snel na het eten, waardoor Liv flanellen benen had)
6.03 km – 46m:17s – 07:40 min
Training 5: Met een bende bloggers
6.03 km – 46m:17s – 07:40 min/km
Random Snippets #16
Straf … ik heb net een week verlof achter de rug en nog altijd ben ik moe, met het ene koortsblaasje na het andere. Op woensdag ben ik sowieso thuis en deze voormiddag spendeerde ik volledig in mijn bed. Als je je moe voelt, dan kan je maar beter slapen … sleep is underestimated !!!
Elke nacht minstens 7u slapen is trouwens één van mijn voornemens, het lukt betrekkelijk, maar er zijn nog steeds teveel nachten dat ik het met minder doe.
Een volgende voornemen maakte ik me toen ik overlaatst de dag bij een vriendin spendeerde. Zij heeft een stoomoven die ze zo goed als dagelijks gebruikt.
Ik heb een stoomoven die ik zo goed als nooit gebruik … en de reden daarvoor is, dat ik hem eigenlijk niet goed genoeg ken. Daar komt dus vanaf nu verandering in !!!
Ik startte vandaag al met wortelpuree, linzen en kip. De wortels, aardappel en linzen maakte ik in de stoomoven (met de vriendin via WhatsApp to the rescue met goede tips … zo kreeg ik de tip om de boter en melk eerst in de puree al op te warmen in een pot op het vuur, en daarna daarin de wortels en aardappels bij elkaar te stoempen … een wereld van verschil blijkbaar … nu ben ik geen fijnproever, maar dit experiment was alvast zeer geslaagd)- Het is vasten en ik ben al meer dan een week sober … ik laat namelijk de alcohol deze vasten.
Tot nu toe is het nog niet echt moeilijk geweest, maar ik ben er zeker van dat de verleiding er soms wel zal zijn.
Hoewel ik niet dagelijks iets alcoholisch dronk (in de week normaalgezien niet) is er wel een nieuwe traditie ontstaan … als ik in de zetel plof is het met een pot thee naast mij. Zo gezellig vind ik dat.
- Ik probeerde nog eens yoghurt te maken … en ik dacht dat het een lumineus idee was om mijn yoghurt op de chauffage te zetten … helaas mislukte de yoghurt … na 8u zat er nog steeds lauwe melk in mijn thermos. Misschien is het op de chauffage net iets te warm en moet ik het eens op de vensterbank plaatsen ipv op de radiator.
Maar volgende keer probeer ik het eens in mijn stoomoven !!! - Ik wist het niet, maar cactussen kunnen dus imploderen … geen idee wat ermee gebeurd is, ik vermoed te weinig water, maar onze cactus is dus echt geïmplodeerd.
- Vorig weekend kregen we 2 keer een ontbijtpakket, de eerste keer via de #boostyourpositivity van Danone. De volgende dag via een pakket dat we via de Scouts bestelden.
Maar het leukste was nog de verrassing van onze kinderen. Liv dekte de tafel met schoon servies en tafelkleed en al … en verder hadden ze elk nog een kado en briefje voor ons gemaakt. En dat het eerste stuk van mijn schoon servies tijdens dat ontbijt sneuvelde kon de sfeer niet verpesten.
Snippets zijn korte stukjes, snippers.
De Random Snippets zijn een verzameling van nutteloze weetjes en gedachtekronkels die ik nog even levend wil houden voordat ze samen met de rest verzinken in de vergeetput der vergankelijkheid
Wenen Marathon – Week 10/18 – de week waarin het nog altijd minder ging
Ik weet niet wat er met me aan de hand is, maar net als vorige week ging het me deze week weer moeilijk af.
Ik had nochtans een hele week verlof, wat ideaal zou moeten zijn om wat uit te rusten, maar toch bleef ik moe (met koortsblaasjes er gratis bovenop). En als ik moe ben, dan zit ik niet goed in mijn vel, en dan begin ik te snoepen en dan ben ik weer boos op mezelf omdat ik vind dat ik zo weinig karakter heb.
Dit is de eerste week dat ik zelfs minder liep dan dat mijn schema voorschreef … laten we hopen dat ik door deze rustperiode opnieuw wat uitgerust ben en dat het nu terug allemaal wat beter mag gaan. Dat zou goed uitkomen want de 6 zwaarste marathonvoorbereidingsweken zijn ingegaan … met duurlopen van meer dan 20 kilometer.
Vandaag liep ik een duurloop van 26 kilometer met Bjeurn terwijl de kinderen naar de scouts waren. Ideaal, zo wegen die trainingen niet te zwaar door op ons gezinsleven. Bjeurn heeft de laatste 2 weken ook minder gelopen door een blessure aan de hamstrings, gelukkig lijkt die ellende aan de beterhand, en ook bij mij ging het lopen betrekkelijk goed … ik had het gevoel dat ik zelfs een hele marathon zou kunnen lopen als het zou moeten (in een slechte tijd dan wel)
En hier, het wekelijkse compilatiefilmpje … waarop je eigenlijk vooral mijn favoriete looptoer te zien krijgt.
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 44 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,8 kg
Training 1: Mijn favoriete parcours dat met de regen van de laatste weken een trailparcours was
11.01 km – 1h:04m:17s – 05:50 min/km
Training 2: Avondloopje met Liv en Bjeurn
6.64 km – 44m:45s – 06:44 min/km
Training 3: Duurloop met Bjeurn (laten we het een valentijnsloop noemen)
26.09 km – 2h:40m:44s – 06:10 min/km
Over kinderen die graag wandelen
Een mama die zegt “Kom we gaan wandelen !!!”, waarop de kinderen “Jeuj !!!” roepen
… ik kan me niet inbeelden dat dit vroeger bij mij thuis zo was.
In ons gezin is dit echter wel zo … deze vakantie (met aanhoudend snertweer) zijn we zelfs 2 keer gaan wandelen.
Maandag skipten we onze geplande wandeling met spijt in het hart wegens gevaar voor omvallende bomen, maar woensdag wandelden we wel (gedeeltelijk in de regen) en vandaag verkozen we een wandeling met vrienden boven “gaan zwemmen” (al heb ik de kinderen er wel niet aan herinnerd dat er eigenlijk zwemmen in een subtropisch zwembad op de agenda stond)
De prijs van de leukste wandeling blijft nog steeds de Ninglinspo (Liv haar woorden), maar deze van vandaag kwam toch hoog in onze ranking en hij werd officieel verkozen de natste wandeling (en nat en modderig staat gelijk aan tof bij ons) die we ooit deden … daarmee deden we hem ook 2 keer.
Als we gaan wandelen kiezen we vaak voor geocacheroutes of voor natuurpuntwandelingen … dit was een combinatie van beide … een geocacheroute in het Silsombos in Nederokkerzeel … 6 km volgens deze route met onderweg 12 geocaches (waarvan we er 2 niet vonden en 1 per ongeluk oversloegen) … niet te lang, maar met dit koude en natte weer meer dan ambitieus genoeg.
Wat me opvalt is dat ik echt sterke kinderen heb. Ze klagen niet als ze natte voeten hebben, ze mopperen niet dat hun handen koud hebben en ze zagen niet dat ze moe zijn. Als ik zin heb om er de brui aan te geven zeggen zij “Neen, we geven niet op, we zijn toch niet van suiker”.
Die laatste zin hebben ze geleerd van mij, maar ik vrees soms dat ik de zwakke schakel in dit gezin ben, want ik lijk meer te lijden onder de koude en regen … dat belooft voor op onze grote fietsreis.
Zei ik al dat het daar nat en modderig was?
Wel … Liv doet alvast niet mee aan “plassen ontwijken”
Vic ook niet trouwens
Ik ben jaren lang te fier geweest om me lelijke wandelschoenen aan te schaffen, maar ik had nooit gedacht dat ik zoveel plezier aan die lelijke schoenen zou beleven.
Het meest grappige moment … Vic die zijn bot in de modder verliest
Goei stappers … zie maar hoe ze de tred erin zetten
En hier sè, een geocache vermomd als boomstam
Sneeuwklokjes … dat was precies al lang geleden dat ik deze nog zag
En niet op foto maar ook zeer plezant … die warme en welverdiende chocomelk nadien.
Mijn reclamecode !!!
De tijd dat het merendeel van de blogs (gelukkig niet de mijne) voorzien was van de banner “Blog zonder reclaam” is al lang voorbij. En dat merk je ook enorm … dat reclame zich, al dan niet subtiel, in de blogs en social media nestelt.
Ook hier is er soms al eens een samenwerking met één of ander bedrijf gepasseerd. In het verleden kreeg ik ooit een stofzuiger van Dyson, kreeg ik al eens een bedrag uitbetaald voor een post voor Zalando, werd ik uitgenodigd op events van Lego en Playmobil, ging ik naar de “Boost your positivity” brunch van Danone, deed ik een night run met Decatlhon en kreeg ik een runlight, mocht ik van provincie Antwerpen meedoen aan een wandeling met brunch, werd ik met het gezin verwend in Pairi Daiza …..
Sommige dingen zou ik nu niet meer doen (voortschrijdend inzicht), maar aan de meeste dingen zou ik wel opnieuw meewerken … de producten die ik kreeg, dat zijn producten waar ik ook achter sta en activiteiten … iets leuks doen met het gezin of met andere bloggers, dat is gewoon plezant.
Ik zeg ook veel “Neen“, als ik bijvoorbeeld word aangesproken door een sokkenmerk met de vraag om een artikel te schrijven in ruil voor een paar sokken (met een suggestie over de inhoud van de blogpost), tegen een speelgoedgigant die vraagt naar een samenwerking, een tandpastamerk dat een verrassing wil opsturen, pannen waarvan ik niet weet waarom ze nu weer zo speciaal zijn …
Er is immers ook de andere kant … wanneer er “gratis spullen” worden opgestuurd, wordt er ook verwacht dat je daar over schrijft … en daar heb ik niet altijd veel zin in. Dit is ‘mijn’ blog en hobby en ik heb hier graag de vrijheid om te schrijven wat ik zelf wil.
En als ik mijn naam aan iets verleen, dan moet ik daar ook achter staan en moet het ook bij mij passen, het moet geloofwaardig zijn. Sinds ik het minimalisme aanhang denk ik steeds vaker … waar ga ik dat dan weer zetten, heb ik dit wel echt nodig, zal dit mij gelukkig maken?
Op zich vind ik niet dat er iets mis is met reclame op blogs, ik beschouw het als een leuke extra die bij het bloggen komt … want bloggen is wel een hobby, maar er kruipt toch verdomme veel tijd in.
Wat ik tegenwoordig wel jammer vind, is dat er geen transparantie meer is. “Is dit nu een gesponsorde blogpost of niet?” dat is een vraag die ik me dikwijls stel bij het lezen van blogs of het kijken naar instagramfoto’s. Tegenwoordig lees je ook regelmatig een review met onderaan de vermelding “dit is geen gesponsorde blogpost” … wel sympathiek dat die bloggers dat ter verduidelijkheid vermelden, maar eigenlijk zou dat niet nodig moeten zijn. De blogposts die gesponsord zijn, die zouden dat moeten vermelden !!!
Wat ik dan ook jammer vind, is dat sommige blogs hun authenticiteit lijken te verliezen door al die al-dan-niet-reclame-posts, want “Wat is nu echt?” vraag ik mezelf dan telkens af.
Daarmee dat ik naar jullie toe verduidelijk … Ja, hier wordt soms reclame gemaakt (maar dat is slechts een kleine minderheid van de blogposts, de samenwerkingen zijn een leuke extra en geen doel op zich en ik heb zeker niet de ambitie om ooit van mijn blog te kunnen leven)
Als er een samenwerking met een bedrijf wordt gesloten mag je er zeker van zijn dat ik er eerlijk over schrijf en dat ik transparant ben … als ik iets kreeg, dan zal ik dat ook vermelden. Bovendien zijn alle blogposts in samenwerking met een bedrijf voorzien van de tag “reclame“ (update … ik veranderde de tag “samenwerking” naar “reclame” nu in het nieuws kwam dat influencers verplicht zouden worden om betaalde blogposts of blogposts waar een gekregen product of dienst wordt besproken, te vergezellen van het label “reclame”)
Wat ik vond van de nieuwste Marie Kondo “Spark Joy”
Het is hier geen geheim dat ik een grote fan ben van Marie Kondo … zo blijkt onderzoek (het gebruik van de zoekfunctie op mijn blog) dat ik haar naam al in liefst 8 blogposts vernoemde.
- het review van haar eerste boek “The Life-Changing Magic of Tidying Up”
- wat Marie Kondo me (buiten kleren opvouwen) nog had geleerd
- hoe mijn kleerkast eruit zag nadat ik alles had uitgesorteerd en opgeplooid à la Konmari
(en ongelooflijk maar waar, maar mijn kleerkast ziet er nog ongeveer hetzelfde uit … met wat minder kleren weliswaar … en mijn kousen, die draai ik terug in een prop … sorry sokjes) - enkele terloopse vermeldingen
Met andere woorden … ik ben fan … ondanks de zweverigheid in het boek heb ik er héél veel uitgehaald en haar methode blijkt te werken voor mij. In haar boek beweert ze dat er nog nooit iemand van haar leerlingen hervallen is, en ik kan daar precies in komen … in mijn hoofd is er echt een klik gemaakt en stilaan begint zich dat ook te tonen in ons huis. Vrienden waren onlangs enorm onder de indruk toen ik een lade open trok en daar maar 3 dingen bleken in te zitten. Ik was trots natuurlijk, want ik ben in héél mijn leven nog niet veel geprezen om mijn orde.
Het tweede boek van Marie Kondo is héél wat praktischer en een pak minder zweverig, maar voor mijn gevoel ook een pak minder inspirerend. Waar het eerste boek eerder high level ging over hoe het opvouwen op de Konmari manier, ging dit boek veel dieper in op de praktische kant van het opruimen.
Ik heb echter in de periode dat ik volledig geïnspireerd van het eerste boek was, youtube erbij genomen … en via filmpjes kreeg ik héél de manier van opvouwen en opbergen onder de knie. Eigenlijk is youtube ook het ideale medium om te leren opvouwen … in een boek kan je dat nooit zo duidelijk naar voor brengen (alhoewel ik de illustraties wel mooi vind).
Sinds ik digitaal lees, maak ik ook markeringen in boeken, maar om eerlijk te zijn heb ik deze keer niet veel passages aangeduid.
Misschien ben ik al een te grote Konmari-expert om nog veel aan dit boek te hebben, maar toch blijf ik het gevoel hebben dat het eerste boek veel inspirerender is. Ik raad jullie dus aan, om het eerste boek zeker te lezen en het tweede boek te laten voor wat het is.
Maar dit is ‘mijn’ mening, want ik las al bij 2 andere dames dat zij het tweede boek wel konden appreciëren.
Het volgende boek dat ik zal lezen is “Everything that remains” van “The Minimalists”. Ik ben eens benieuwd of dat zal inspireren. Want hede ten dage zijn deze minimalisten mijn beste vrienden, zowel via hun podcast als via youtube.
Vette dinsdag met citroentaart en wafels … diet starts tomorrow
Vette dinsdag, de dag voordat de vasten begint … dan gaan we traditiegewijs wafels eten bij de mamie.
Dit jaar was het een hele dag feest, we waren immers te gast bij een vriendin en haar 4 kinders in Mechelen. Vermits parkeren in Mechelen nogal duur en maximaal voor 2u mag, namen we de bus. De bus is eigenlijk zo handig dat ik me afvraag waarom ik deze niet meer neem … niet moeten rijden, geen parkeerplaats moeten zoeken en geen risico op boetes voor overdreven snelheid. Vertragingen en wachten in de regen zijn dan weer het nadeel. Maar soit … we dwalen af.
Zo’n dagje full house was echt wel plezant, we kwamen om 10u al in Mechelen aan, en brachten samen een dag vol gezelligheid door. We lieten we de kinderen zichzelf entertainen en ondertussen dronken we koffie, thee, aten we soep (met ballekes), sandwiches, haalden we de vaatwas uit, legde Elke me uit hoe zij haar stoomoven gebruikt (ik gebruik de mijne veel te weinig) en vertelde ik over Marie Kondo, luisterden we K3, werden volledige handen volgekleurd met tatoestift, droomden we van vakantie, … en bleven we maar bijpraten.
Voor de gelegenheid maakte ik citroentaart (ik had nog een blik gecondenseerde, gesuikerde melk staan in de berging en vermits ik een minimalist geworden ben, probeer ik mijn voorraden weg te werken, citroentaart was het eerste recept met gecondenseerde, gesuikerde melk dat ik online vond).
Van de 6 kinderen viel deze bij niemand in de smaak, maar de volwassenen die ik zag doorheen de dag, konden hem wel appreciëren en ook voor mij is dit recept voor herhaling vatbaar … zie onder voor het uitgeschreven recept.
Daarna sprongen we terug op de bus richting mamie … die ook vlak aan een bushalte op die lijn woont … toch wel echt gemakkelijk zo’n bus … ik ga proberen om dat in het vervolg niet meer te vergeten.
De mamie die bakt elke “vette dinsdag” wafels voor vriendinnen, buren en familie. Ook weer een huis vol gezelligheid.
Een topdag, vette dinsdag … morgen start de vasten … voor mij is dat er eentje zonder alcohol en met gezonde voeding.
En jullie … doen jullie mee aan de vasten?
Recept Citroentaart
- 250 gram speculaas
- 125 gram gezouten roomboter
- 1 blikje gecondenseerde gezoete melk (+- 300 gram)
- 3 citroenen en zeste van 1 citroen
- 2 eieren
- Maal de speculaasjes fijn en voeg daar dan de gesmolten boter aan toe en vermeng alles goed tot een stevig deeg.
- Bekleed een ronde bakvorm met bakpapier of vet in met boter en bestuif met bloem.
Stort het speculaasdeeg in de vorm en verdeel goed over de bodem; strijk glad met de onderkant van een vochtige lepel. - Zet tenminste 1 uur in de koelkast.
- Klop de gecondenseerde melk en de eieren lang en luchtig (klop evt. de eiwitten van de eieren apart goed luchtig en spatel die door het mengsel), voeg er dan het sap van de drie citroenen en de zeste van 1 citroen aan toe en klop alles weer goed door. Het is belangrijk om alles heel goed luchtig te kloppen want anders blijft de taart plat.
- Verdeel het citroenmengsel over het speculaasdeeg in de vorm en zet die in de oven.
Laat 15 minuten bakken op 180 °C (bij mij waren dit 25 minuten) - Haal uit de oven, laat afkoelen en zet minstens 1 uur in de koelkast alvorens te serveren.
Wenen Marathon – Week 9/18 – de week waarin het minder ging
Wat er deze week gebeurde, dat kan ik moeilijk vatten. Wegens andere plannen liep ik deze week niet van en naar het werk … wat inhoudt dat ik 2 andere tijdssloten moet vinden om mijn trainingen te doen.
En dat had (met moeite weliswaar) best kunnen lukken, maar ik vond de energie niet.
Ik ging deze week 3 keer lopen en het ging van geen kanten. De eerste keer lachte ik het nog weg, de tweede keer was met Liv (dus dat is altijd wel chill, telt misschien zelfs niet mee) maar de derde keer moest in onderweg zelfs pauzeren op een bankje.
Ik was vandaag van plan om nog te gaan lopen … ik had zelfs mijn loopkleren aan … maar ik voelde dat ik moe en slechtgezind was … dus ik deed die kleren uit en nam in plaats daarvan een goed warm bad.
Volgende week hopelijk beter … want het gemakkelijke deel is achter de rug, volgende week starten de 6 zware voorbereidingsweken, met duurlopen van meer dan 20 km.
Voor een impressie van de loopweek maakte ik weer het youtube-filmpje … niet zo lang, want niet zoveel gelopen (en de rest van Liv haar moppen heb ik eruit geknipt) … veel plezier ermee
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 40 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,7 kg
Training 1: Lopen van een natuurpuntwandeling met vriendin
16.84 km – 2h:05m:22s – 07:27 min/km
Training 2: Avondloopje met Liv
5.36 km – 41m:03s – 07:40 min/km
Training 3: Mislukte duurloop
18.05 km – 1h:54m:27s – 06:21 min/km
Random Snippets #15
- Hoeveel pech kan een dame hebben? Ik in elk geval 2 keer!!! “Pech” toen ik vanmorgen naar ’t werk fietste en ineens (gelukkig op 300m van het werk) platte band kreeg. En nog een keer “pech” toen ook mijn andere band ineens lek was terwijl ik terug naar huis fietste.
Gelukkig heb ik al het benodigde plakgerief (inclusief vochtige doekjes om nadien mijn handen proper te maken) mee, en ben ik ondertussen al vrij bedreven in banden vervangen en plakken.
Al moet ik zeggen dat ik op het werk de mannen van mij moest afslagen, om toch maar de kans te hebben om mezelf zelf te mogen depanneren …. tijdens de regen in Vilvoorde city echter, was ik blij dat ik mezelf ondertussen de skills heb aangeleerd. 9 minuten heb ik blijkbaar nodig alvorens ik opnieuw kan vertrekken, niet slecht.
- Hoewel ik van mezelf vind dat ik vrij georganiseerd ben, slaagde ik er toch in om bij een vriendin op bezoek te gaan terwijl ze mij een mail had gestuurd om dit bezoek te verplaatsen.
Een beetje gênant moment toen ik daar met mijn 2 kinderen aan de deur stond, maar het was toch gezellig. - Net als vele bloggers kreeg ik ook 3 valentijnskaartjes in de bus, een teaser, een kleine hint en de onthulling. Ik met enkele dagen vertraging, want op één of andere reden doen we maar om de paar dagen onze brievenbus open. Gelukkig is er instagram om me eraan te doen denken dat ik eens in de bus moet kijken. Ik miste door mijn nonchalantie immers bijna de einddatum om me in te schrijven voor de verrassing … een ontbijtpakket van Danone.
- Ben ik blij dat niet enkel wij, maar ook de kinderen graag fietsen. Daarnet toen we van de oma naar huis vertrokken was het ruzie om bij mij achterop te mogen zitten, liever dat dan gewoon met de auto mee. Nochtans … in mijn herinnering zit zo’n bagagedrager toch niet zeer comfortabel.
- Hoe meer ik fiets, hoe meer boetes ik schijn te krijgen. Ik reed deze maand 50 km met de auto en slaagde erin om weer een boete te krijgen, en dat terwijl ik van mezelf vind dat ik toch een voorzichtige chauffeur ben.
- De leukste traditie EVER is Maria Lichtmis … dan nodigen we altijd iemand uit en eten we pannenkoeken.
Alhoewel “vette dinsdag” (alias vastenavond) ook héél tof is … dan is het bij mijn schoonmama altijd wafelenbak … ook een toppertje. Leve de leuke tradities.
- In mijn dorp is er onlangs een loslopende kangoeroe gesignaleerd, en als het nu uit één bron kwam zou ik het niet geloven, maar verschillende mensen hebben het beest (’t was zelfs zone grote) onafhankelijk van elkaar gezien. Hoe grappig is dat, als je moet remmen omdat er een kangoeroe oversteekt.
Snippets zijn korte stukjes, snippers.
De Random Snippets zijn een verzameling van nutteloze weetjes en gedachtekronkels die ik nog even levend wil houden voordat ze samen met de rest verzinken in de vergeetput der vergankelijkheid