Afstand 73km – Bestemming Ettington – Overnachting Campingplek bij Houndhill Inn free house

Als we nog eens naar een camping rijden moeten we deze best toch eens extra nachecken. We kwamen immers weer aan op een caravanpark waar we niet konden blijven omdat er geen sanitair aanwezig was. De eigenares was wel zo lief om ons ergens anders een plek te zoeken, en dat werd in de achtertuin van een free house  (en nu weten we eindelijk ook wat de term free house wil zeggen… nl een bar die niet gebonden aan een brouwerij en zo niet gelimiteerd is op vlak van bierkeuze).

 Wij houden ons echter aan het budget en consumeren bier meestal uit bierblikjes van de winkel … zo doen we dat trouwens ook met onze ijsjes, die eten we niet op een terras maar uit een family pack van de winkel. “Zijn wij een trekker of zijn wij het niet?”, dat is hier de leuze.

Het budget is momenteel lichtelijk overschreden maar UK is dan ook niet goedkoop. Campings bv. kosten meestal rond £25. Vandaag was het echter £8, zonder douches weliswaar  (wat hier niet heel ongewoon is), maar we hebben al meer betaald voor campings zonder douches. 

‘S morgens reden we langs oxford canal, waar we ons verwonderen over de smalle woonboten die daar lagen. Toen we echter aan de manuele sluis passeerden zagen we waarom …. de sluis was immers ook zeer smal. Aan een sluis leerden we 2 sympathieke mensen kennen die even hard onder onder de indruk waren van onze fietsen als wij van hun boot. 

De kinderen hielpen mee de sluis bedienen en in ruil kregen we een rondleiding in hun toffe boot. We zijn helemaal verkocht.

In de namiddag verwonderen we ons over een ander fenomeen … Toen we in volle snelheid een afdaling deden zagen we ineens dat er beneden een rivier over de straat stroomde. En daar ontmoetten we Steve, zijn dochter Abby en hond Molly, die er een dagje uit hielden om het begin van de schoolvakantie te vieren.
Onze kinders vonden het natuurlijk ook geweldig. T-shirts werden uitgetrokken en er werd lustig gespeeld in het midden van de straat … nooit gezien, zoiets … en zeer welkom op een hete dag als deze.

De rit was weer ambitieus en het fietsen blijft toch wel zwaar met 73km en 568 hoogtemeters, maar de sfeer zat goed en de kinderen waren in form.

Afstand 36km – Bestemming Uffington – Overnachting Britchcombe Farm

We moesten vandaag spaarzaam zijn met onze elektronica. Hoewel we zonnepanelen hebben en naafdynamo zijn we nog niet geheel zelfvoorzienend. De naafdynamo slaagt er wel in om onze garmin op te laden maar onze gsm’s en externe batterijen dat trekt hij precies niet …. waarschijnlijk omdat we niet snel genoeg fietsen.

’s middags aten we bij de lokale festiviteiten van Doggy Day, een ludieke hondenwedstrijd (verkiezing van hond met de witste staart, het parcours der verleidingen, met hondeneten waar ze aan moeten weerstaan, …). Hier kon Liv haar hartje ophalen en zoveel hondjes strelen als ze wou.

In de namiddag hadden we echter onze eerste platte band, wat goed uitkwam want zo leerden we 2 trekkers (blijkbaar heten wij “Bikepackers”) uit Birmingham kennen. Zij bevestigden wat we al gemerkt hadden, dat er in Engeland helemaal niet veel gefietst wordt. Ze wilden persé met ons op de foto om aan hun vrienden te tonen dat zij niet de enige zotten waren (ik moet nog wel wat oefenen met de selfiestick) en we hebben direct ook een slaapplaats in Birmingham aangeboden gekregen. Waar een platte band al niet goed voor kan zijn.
We reden ook op Fox Hill … de naam was niet gestolen … onderweg kwamen we 2 platgereden vossen tegen.

De camping vonden we via Archies (een campingapp) en is ook een toppertje. Heel basic maar in zo’n prachtige omgeving en zo rustig (er staan 4 tenten op een groot terrein) … wij mochten ons zetten naast onbewoonde tipi’s en gebruikmaken van hun kampvuurkring en tafel. Dit is de eerste camping waar we vuur mogen maken en we profiteerden ervan om van broodjes op een stok en marshmallows te doen.

En dan volgde er nog een fantastische zonsondergang. Memorabel.

Afstand 48km – Bestemming Marlborough- camping Postern Hill (van camping in the forest)

Kort verslag vandaag want de ene kilometer is de andere niet. Van de 48 kilometers van vandaag ben ik behoorlijk kapot … het was offroad en met veel hoogtemeters. En na elke bergop kwam een bergaf met grind, ongelijke grond en losse grote stenen. Mijn hand doet zelfs pijn van te remmen.

Maar vandaag was wel ongelooflijk mooi, voor het eerst had ik het gevoel dat we even alleen op de wereld waren. Alleen met de koeien en schapen weliswaar.

Ook de camping is weer de moeite (net als de ponycamping is hij ook van campingintheforest) … we zitten nu in het bos maar jammer genoeg wel zonder douches. 

Toen we moe op de camping (die we natuurlijk weer niet geboekt hadden) aankwamen stond er een plaatje “volzet” .. gelukkig weigeren ze backpackers nooit … chanceke want ik was echt wel stikkapot bij aankomst.

Deze voormiddag deden we Stonehenge. Ik vreesde dat het ging tegenvallen omdat enkele vrienden er blijkbaar niet zo van onder de indruk waren … maar wij waren dat wel … alle vier.

Afstand 77km (niet de intentie) – Bestemming Salisbury – Overnachting Camping Stonehenge campside & Glamping Pods

Met verdriet in ons hart verlieten we de vorige camping. We twijfelden nog om een extra nacht te blijven maar de lokroep van Schotland won (gelukkig moesten we onderweg nog wat paarden ontwijken)
75 km fietsten we vandaag, een record, niet geheel de bedoeling echter. 

Eerst moesten we volgens onze route door een bosweg die vrij onfietsbaar bleek … ik gaf het een kans, zette mijn zadel (op aanraden van Bjeurn) lager, dan kan je sneller je voeten zetten als je zou vallen. Maar nadat we in de eerste 100 fietsmeters al 2 keer wegschoven in de diepe sporen besloot ik dat  het toch niet zag zitten. Onze rechtsomkeer resulteerde echter in een dikke omweg. 

En dan nog het ergste … toe we zogezegd aan de camping toekwamen beseften we dat we het adres fout hadden overgenomen in de garmin en dat we nog 8 km van onze camping zaten. En dat is ver als je al 69 km in de benen hebt terwijl je de kinderen ’s morgens zei dat je 58km zou fietsen (wat ze al teveel vonden)

Gelukkig gaat het fietsen steeds beter en waren we nog niet echt moe. We zijn trouwens ook weg van de zee en de wind en genieten van het glooiend binnenland; de bergoppen die we behoorlijk vlot opgeraken en de bergaffen die we gezwind afrijden (Bjeurn toch … ikzelf ben iets minder gezwind)

Het verschil tussen onze beide kinderen begint ook heel duidelijk te worden. ‘S morgens om 7u komt Liv met een stralende lach vragen of ze mag opstaan. Terwijl we Vic een uur later met slaapzak en al de tent moeten uitdragen omdat hij niet wil opstaan en we de tent gaan afbreken. Vic heeft dan een ochtendhumeur voor de eerste uren. En in de namiddag als Liv haar pijp begint uit te gaan .. dan is Vic er helemaal door en dan zingt hij uit volle borst op de fiets … een plezier om op je fiets te hebben.

Deze avond kwamen we pas laat op de camping aan maar toch waren de kinderen zo dapper om nog aan hun eerste schoollessen te beginnen. “Oh tof, het is toch maar een saaie camping” en “Jeuj, ik zit al in de vierde en de rest van mijn klas nog niet” klonk het. Hopelijk blijft het enthousiasme zo groot.

Afstand 41km – Bestemming Brockenhurst  (New Forest) – Overnachting Camping Hollands Wood (Dikke aanrader)

We keken enorm uit om naar New Forest te gaan. Dit is een natuurgebied met riviertjes waar wilde Pony’s uitgezet zijn.

Maar eerst moesten we Southampton door (met je zwaar beladen fiets in een stad rondrijden is nooit heel leuk). 

Enfin we geraakten veilig de stad door maar ook op een afgescheiden fietspad op het fietsnetwerk schuilt gevaar. Tijdens een afdaling botste Bjeurn tegen een laaghangende tak …. resultaat …. helm gedeukt en volledig gebroken en hijzelf waarschijnlijk zelf iets whiplash-achtig. Serieus verschieten, maar tegelijk beseffen we dat die helm echt wel zijn werk heeft gedaan, want zonder helm had het een ander verhaal geweest. Ondertussen hebben we al een nieuwe helm gekocht en hopen we dat na een nacht rust alles beter in plaats van slechter zal aanvoelen.

De eerste camping waar we ons wilden zetten, was prachtig. Gelegen naast een beekje, ideaal om in te spelen en met paarden overal in de buurt (tot tussen de caravans toe).Maar daar werden we weggestuurd …enkel mensen met een chemisch toilet mochten er overnachten. Wat een desillusie… tranen bij Liv, en Vic was ook maar stil. 

Gelukkig bleek de volgende camping ook super tof, een plekje tussen de bomen dat uitgeeft uit het graasveld. En ook hier liepen er pony’s tussen de tenten. Al was Bjeurn minder fan nadat er zelfs eentje over een spandraad van onze tent struikelde (die tent moet wel nog 14 maand meegaan hé)

Dikke aanrader, deze camping en New Forest !!! (Tip . Kies voor een weekdag en een periode waarin de Engelse scholen nog bezig zijn … anders wordt het zeer druk) 

Dammen bouwen en in het water spelen ging hier trouwens ook.

Wat ook grappig was, was dat we op de camping een belgisch koppel met kinderen tegenkwamen dat we nu al voor de derde keer tegenkomen deze vakantie, eerst op een andere camping, dan aan de seven sisters en nu weer hier. It’s a small world after all (en onze kinderen zijn content dat ze weer eens Nederlandstalige speelvriendjes hebben)

Afstand 58km – Bestemming Netley Abbey, Southampton – Overnachting camping Sunnydale Farm 

Weersgewijs hadden we vandaag een overgangsdag… vertrokken in T-shirt met een stralende zon, maar onderweg overvallen door een stortbui. Liv had nadien zelfs zo koud dat we haar induffelden als een eskimo (bivakmuts en wanten inclusief) …. niet normaal, een Liv die het koud heeft. Maar vanaf morgen belooft het weer steeds beter te gaan worden en binnen enkele dagen zouden we de 20°C zelfs halen.

De dag stond in het teken van ontmoetingen … deze morgen ontmoeten we een Duits koppel die rondtrekken met een bestelwagen, en vroeger ook fietsvakanties deden. Zij trokken deze foto van ons.

En deze namiddag ontmoetten we Sheila… een kranig 86 jarige dame die ons uitnodigde om bij haar iets te komen drinken, wat we natuurlijk niet afsloegen. Liv kreeg zelf nog een pak koekjes mee omdat ze zo genoot van de koekjes die ons werden aangeboden.

De kilometers gingen vlot vandaag…. we worden sterker (maar wat ook meespeelde is dat we niet langs de kustlijn fietsten … morgen is de laatste dag in de buurt van de zee en daarna trekken we landinwaarts…. en ik zal de zee niet missen … want zeewind tegen hebben is geen lachertje )

De camping van vandaag is een eerste waar we ons echt goed voelen. Er is geen eettafel of speeltuin, maar wel iets anders dat ons een aangenaam gevoel bezorgt, openheid, ruimte, bomen, veld ..

Voor de kinderen waren er Nederlandstalige vriendinnetjes Britte en Floor (mama, haar naam betekent “vloer”). 

Veel kindjes ontmoetten we hier nog niet, in de UK is het immers nog 2 weken school. Over schoolkinderen gesproken …. Liv en Vic hun mond viel bijna open bij het zien van het schooluniform toen een school net uit was. (grijze broek of rok, wit hemd, blauwe blazer en das)

Ook Bjeurn sloot nog een vriendschap, hopelijk begint ook hij nu niet te zagen achter een hondje.

En mamie … deze laatste foto is voor jou

Op een rustdag is het altijd even zoeken wat dat dag zal brengen. Op dat vlak zijn de fietsdagen gemakkelijker …. geen discussies, gewoon fietsen en zien langs welke speeltuin, bezienswaardigheden, … de weg ons leidt. 
Vandaag stonden er een bezoek aan Chichester op het programma en in de namiddag natuurlijk zwembad.

Chichester was leuk …we deden enkele leuke geocaches, maar geen van al was groot genoeg om onze travel bug in achter te laten. We hebben immers een travelbug die samen met ons moest vertrekken en dan zouden we vergelijken waar onze travelbug na 14 maand overal zou geweest zijn … wij zijn echter al gestart en onze travelbug nog niet (.. tot daar de symboliek)

Ook bezochten we de cathedraal… ook een aanrader voor kinderen, zij mochten de muisjes zoeken.

wandelden we door de tuinen van de Bisschop (en aten een appel in zijn zetel)

En keken we wat bowls (petanque maar dan anders en zonder de pastis)

In de namiddag moesten we wel gaan zwemmen (en ja … zelfs op een koude regenachtige dag is het aangenaam in een zwembad van 28°C)

Eten deden we wegens de regen in de tent … lukt vlot …. ruim genoeg

De avond sloten we af .. als schoeiers  (of trekkers met een budget) in de bar waar we niets dronken, maar wel profiteerden van de warmte en de wifi om de volgende etappe te plannen (dat onder luid en jammer genoeg ook vals gekweel van de karaoke die daar plaatsvond … Ambiance)

Afstand 37km – Bestemming Chichester – Overnachting Camping Lake side Holiday Park

We vertrokken bij Jeroen en Jane met versgewassen kleren (we hebben wel al 2 weessokken) en na een volwaardig Engels ontbijt. Het was Jeroens en Jane’s bedoeling om ons wat lokale specialiteiten voor te schotelen en daar zijn ze met glans in geslaagd.

Nen dikke merci.

Deze dag deden we nog eens kalm aan, slechts 37km werden afgelegd (al telden de kilometers aan de kust wel dubbel door de stevige wind)… en omdat de kinderen zo flink zijn besloten we naar een camping met zwembad te rijden (zo vind je er hier niet veel) … op deze camping zouden we dan ook onze rustdag nemen.
Tijdens het fietsen hadden we al de eerste brokken … er is een sluiting afgescheurd van een ortliebfietszak en het bagagerek van de fiets is beschadigd door onze bob (het aanhangwagentje). Daar heb ik een hekel aan, als het materiaal begint te slijten … maar ik vermoed dat een jaar lang trekken wel zijn tol zal eisen van al ons materiaal. Anderzijds ben ik ook wel eens benieuwd naar “hoe kwalitatief” alles zal blijken te zijn.

In de namiddag gingen we zwemmen, aan de receptie hadden ze ons verteld dat het water 28°C was … dat klinkt alvast veel (mag ook wel want de buitentemperatuur is deze reis nog niet boven de 20°C uitgekomen) … maar ik vermoed dat zelfs een koud zwembad de kinderen niet zou tegenhouden om erin te springen.

Groot was de teleurstelling toen bleek dat het zwembad niet toegankelijk was wegens problemen met de chloor. Ijsjes-to-the-rescue dan maar.

Voorts is de camping wel ok …. er is een eettafel beschikbaar en een speeltuin dichtbij … dat is al heel belangrijk

’s avonds deden we onze eerste BBQ, als trekker kunnen we enorm genieten van het concept wegwerpBBQ (alhoewel het ecologisch natuurlijk niet helemaal correct is). 

En de kinderen leren ondertussen ook eens iets eten waar ze vroeger hun neus voor optrokken.

Na het avondeten zei Liv “Als je me zou vragen wanneer ik het beste ooit had gegeten, weet je wat ik dan zou zeggen? ….  bij Jeroen en Jane”

(En ik maar denken dat ze doelde op onze lekkere BBQ)

Afstand 37 km, bestemming Worthing, overnachting bij oud-collega vriend Jeroen en zijn geliefde Jane

Vanmorgen was het sober ontbijt … restjes (tortilla met confituur bij gebrek aan brood en droge cornflakes bij gebrek aan melk)

Ik beloofde de kinderen dat we niet veel zouden fietsen, niet meer dan 25km, als het toch meer zou worden moest ik een kwartier langer uit Harry Potter voorlezen (ze zijn helemaal verslingerd) …. een weddingschap die ik verloor.

Maar de tocht was wel de moeite … we fietsten langs Brighton dat toch wel de moeite was. De krijtrotsen waren super tof (veel mooier dan de Seven Sisters volgens Vic), maar er was ook een soort Venetië met woningen aan het water met elk een speedboot voor de deur (de ene al groter dan de andere) waar Vic wel zou willen wonen.

Deze overnachting stond al lang vast, we zouden bij een vroegere collega van mij, Jeroen, ontvangen worden. Jeroen werkte tot enkele maanden voor hetzelfde bedrijf als ik maar de liefde deed hem emigreren naar Groot Brittannië.
Jeroen begeleidde ons de laatste kilometers met de fiets tot bij hem thuis … en de toeristische informatie kregen we er gratis bij.

Jeroen en Jane hebben ons echt super verwend. Eerst was er English tea met scones with clotted cream and jam …. een specialiteit van Cornwall (noot … eerst de jam en dan de clotted cream)

Daarna kregen we (wat een geluk dat we een zondag kozen voor ons bezoek) Sunday roast (in ons geval roasted beef met Yorkshire pudding en Roasted patatoes). Heerlijk … als ik zo ontvangen word krijg ik ook altijd zin om eens te koken en vergeet ik dat ik dat niet graag doe.
De avond werd afgesloten met locale bieren en de Portugese overwinning van het EK (eigenlijk had het Engeland tegen België moeten zijn).

Afstand 46km – Bestemming Peacehaven (tussen Newhaven en Brighton) – Overnachting gelijk partycrashers 

We worden sterker met de dag … 3 stevige klimmen stonden vandaag op het programma en bij geen enkele moesten we afstappen. Mijn angst voor de bergen begint te verdwijnen … maar misschien word ik overmoedig.
Voorts voelde ik me vandaag wel als zo’n tractor op de weg. Ken je dat, dat je op de baan achter een tractor zit en dat je wat zit te vloeken achter je stuur en dat je die tractor zo snel mogelijk voorbij wil rijden. Wel … die irritante tractor, die zijn wij.

Een verrassende dag vandaag. We wilden tot Brighton geraken maar toen we onderweg het visitor center van The Seven Sisters (super schone krijtrotsen) tegenkwamen, wilden we deze toch ook meepikken. Tegen de goesting van de kinderen nog een wandeling  van 3 mijl erbij … maar Vic stapte al een chance door “want ik wil er snel vanaf zijn”

De rotsen waren gelukkig wel de moeite, maar tot Brighton geraken werd ambitieus. Om 17u30 waren we op 10km van de camping en was de pijp van de kinderen helemaal uit.

En net toen passeerden we aan een veld met een grote feesttent die vol mobilhomes stond. En ze waren zo  vriendelijk om ons ook te laten overnachten in ruil voor een donatie voor het goede doel. Win-Win. Deze campeerplaats is waarschijnlijk zelfs de mooiste die we in de UK al hadden. Met zicht op de zee en naast een grote speeltuin …. de buren die zeggen dat ze niet van kinderen houden en ze in de microgolven willen steken (huh) nemen we erbij (we houden wel onze kinderen in het oog) evenals het feit dat onze tent gedoopt werd door een hond die er ineens tegen plaste en dat de feestmuziek tot middernacht zal klinken.

Grappig detail .. vakantiefietsers zie je hier (in tegenstelling tot Nederland en Frankrijk) bijna niet … maar een half uurtje later stond hier nog een Amerikaanse fietsster te bedelen voor een overnachtingsplekje.

Afstand 54km – Bestemming Camber – Overnachting Camping Camber Sands

Vandaag was een Off-day (voor mij althans, Bjeurn vond dat het nog wel meeviel)… net zoals deze er ook soms zijn in het dagelijkse leven, zijn ze er blijkbaar ook op een reis.

Het begon al ’s nachts toen Vic verschillende keren huilend wakker werd met buikpijn.

‘S morgens was het wisseldag en ruilden Bjeurn en ik van fiets (en kind … want de kinderen hebben elk hun vaste fiets). Maar blijkbaar was het niet zo eenvoudig om het aanhangwagentje (dat ik echt de bergen niet op krijg) op Bjeurn zijn nieuwe fiets te zetten. Enfin, na een hoop aanpassingen aan het bagagerek slaagde Bjeurn er dan toch in (gelukkig dat ik zo’n handige man heb, maar wel jammer van al de tijd die we ermee verloren)

Daarna ging het enkele kilometers vlak, en zagen we Folkestone in het dal liggen. Ik was er nog overtuigd dat we Folkestone gingen by-passen, maar ineens ging het steil naar beneden en het enige dat ik kon denken was “Als ik dat terug bergop moet fietsen lukt me dat nooit!!! Is hier nu nooit iets vlak? Geen wonder dat je hier in Engeland niemand ziet fietsen”.

Op de koop toe werd Liv in de afdaling nog 3 keer gestoken door één of ander beest en kregen we weer pech met de remmen en met het spatbord dat steeds achter de fietszakken bleef haperen. Niets dat Bjeurn niet kon oplossen, maar toen we ’s middags aten in een prachtig speelpark vol met tamme eekhoorntjes in Folkestone  hadden we nog geen 9km afgelegd.

De rest van de rit ging uiteindelijk nog vrij vlot. Er was zoals gewoonlijk een stevige tegenwind maar tot mijn verbazing bleef het vlak. Vic en ik vulden de tijd met zangwedstrijden en dieren raden (moeilijk spel met iemand die denkt dat een slak een insect is)

En we zagen veel kerkjes als deze, omgeven door oude grafzerken … overdag charmant en ’s nachts decor voor een hororfilm.

Uiteindelijk kwamen we dan toch aan op de meest schrale camping waar ik ooit was en waar de meeuwen blijven schreeuwen. We kregen korting omdat de boiler stuk was en er dus geen warm water was. Tof voor de kinderen … dan moesten ze niet douchen.

Maar er was wel een mooi strand waar we een avondwandeling maakten. En waar de kinderen voor de foto deden of ze elkaar tof vonden (manman … die twee hebben deze reis al super veel ruzie gemaak).

Zo kom de dag toch in schoonheid eindigen .. benieuwd wat morgen brengt.