Met de fiets in Kopenhagen
Kopenhagen werd door Threehugger uitgeroepen als beste fietsstad ter wereld, dat moesten wij natuurlijk eens uittesten, en dus planden wij een citytrip per fiets. We nummerden onze hotspots en zetten deze in onze fietsgps en vertrokken voor een rit die 27km zou blijken, maar helemaal niet zo zou aanvoelen (misschien ook doordat we onze bagage op de camping achterlieten).
De superkilen en de Nørrebroparken waren een shot in de roos voor de kinderen. Vic won het basketbalspel en Liv presenteerde in het Engels het twisterspel.
De kleine zeemeermin is natuurlijk een must do. Al moet ik zeggen dat ik verrast was hoe groot ze was. Ik hoor al jaren iedereen zeggen dat de kleine zeemeermin zo klein is, dat ik me iets van het postuur als manneke Pis had voorgesteld.
Liv was teleurgesteld, want die zeemeermin had benen en daar kon ze echt niet van over.
Veel toffe, pakkende en mooie dingen onderweg.
En een super leuke verrassing om onze aardige Belgen Nathan en Adelyn terug tegen het lijf te lopen.
Ik had echter niet verwacht dat de vrijstad Christiana onze favoriet zou worden. Als we nog eens terugkomen zetten we onze tent daar, dat had perfect gemogen en gekunnen. Het (bijna) enige dat niet mag, is foto’s trekken van de Pusher street, waar de softdrugs wordt verhandeld. Toen ik dat deed werd ik vriendelijk verzocht hem weer te deleten.
Ook voor de kinderen was Christiana een hit … door de vrolijke kleuren, de toffe speeltuin, het skategebouw …. alleen jammer dat het er zo stinkt, aldus Liv (een overheersende geur van cannabis).
Fietsen in Kopenhagen was geweldig tof, brede fietspaden en gemakkelijk fietsen. Je ziet ook alle soorten fietsen, rikska’s, bakfietsen, tandems en heeeeeel veel cargofietsen, leuk om te zien.
De stad heeft wat gelijkenissen met Amsterdam, maar wat mij betreft fiets ik liever in Kopenhagen. In Amsterdam zijn de assertieve fietsende locals de schrik der 7 voetgangers, automobilisten en fietsende toeristen. En dat is in Kopenhagen helemaal niet zo.
De conclusie is unaniem enthousiast, kopenhagen is kindvriendelijk, fietsvriendelijk en sprankelend.
Aankomen in Kopenhagen
Afstand 17km – Hoogtemeters 73 – Bestemming Kopenhagen (Denemarken) – Overnachting camping Bellahoj
LEUK
- Toffe gesprekken met de andere kampeerders aan onze shelter. Een Russisch koppel dat liftend op reis is en enkel aan couchsurfing en shelters doet, en Jesus, afkomstig uit Guatemala maar wonend in Kopenhagen, die regelmatig aan de shelter slaapt om tot rust te komen en te vogelspotten.
- Fietsen door het hertenkamp van Jægersborg waar we wel honderden herten zagen.
- Vic die het eerste boek van Percy Jackson uitlas en Liv die in Hasse Simonsdochter aan het lezen is.
- Een super lekkere koffiekoek (het is zondag voor iets)
- Het dutje dat Bjeurn en ik in de tent deden terwijl het buiten aan het regenen was en de kinderen ergens in stilte in hun boek aan het lezen waren.
- Het betere bier dat hier te verkrijgen is.
MINDER LEUK
- Een dag vol regenbuien en onweer, miserie en natuurlijk ook terwijl we aan het fietsen waren.
- Inkopen doen en denken dat de prijzen nog wel meevallen, tot we beseffen dat we in Denemarken zitten en dat we voor de Deense kroon om te rekenen niet meer door 10 moeten delen, maar door 7,5. Blijkbaar kozen we ook de verkeerde winkel, het is bij de netto dat we moeten zijn, en niet bij de Irma.
- Een camping in een geweldige setting (aan een fort tussen de kanonnen) die ons weigerde omdat ze volzet was. Ik zeg altijd dat ik zelfs niet wil blijven in een camping die trekkers weigert, en zeker in de regen. Maar eigenlijk was ik liever daar gebleven dan in de camping waar we daarna belandden.
- Onze camping, die een soort pop-up camping blijkt te zijn, maar dan het ongezellige soort, de huurchalets en receptie waren in werfcontainers, er was een douchecontainer (die nog het meest fancy was van de hele camping) en een tent waar je overdekt kan eten en zitten (heel handig met zo’n weer, dat moet gezegd). De toiletten en keuken zijn wel in een gebouw, maar die zijn zelfs naar onze normen (niet zo hoog meer) oud en vuil. De campinggasten bestaan uit een groot deel mensen die in Kopenhagen werken; blikjesrapers en riksjachauffeurs. Grappig detail, de bareel aan de receptie is manueel, altijd als er een auto binnen of buiten moet rijden, dan moet de persoon aan de receptie de bareel gaan opheffen. Maar misschien zegt de campingmaskotte (zie foto boven) meer dan mijn woorden. In elk geval … we waren van plan om 3 nachten te blijven, maar we besloten er 2 van te maken.
Al bij al toch nog een geslaagde dag … die camping went trouwens verbazend snel.
De Deense shelters
Afstand 42km – Hoogtemeters 141 – Bestemming Klampenborg (Denemarken) – Overnachting in één van de befaamde Deense shelterplaatsen
Van onze kinderen mag ik niet zeggen dat we in het laatste land zijn aangekomen, want dat is immers Legoland.
Maar we namen dus de ferry van Helsingborg in Zweden naar Helsingør in Denemarken. We beseften nooit dat Denemarken en Zweden zo dicht tegen elkaar lagen … je ziet vanaf Zweden al de gebouwen op het vasteland van Denemarken (en omgekeerd). Geen wonder dat die landen vroeger zoveel tegen elkaar gestreden hebben … die zitten gewoon op elkaar te kijken.
In de ferry deden we weer eens van taxfree, op de valreep kochten we nog een sticker van een eland voor op de fiets, en op onze auto thuis (als die nog wil starten als we terug thuiskomen, nadat er 14 maand niet mee gereden is).
En natuurlijk kochten we ook bier van meer dan 5% (maar die shop ging pas open vanaf we op Deense wateren zaten).
De eerste kilometers in Denemarken waren nog niet spectaculair …. dat het regende hielp er niet aan. Het valt op dat hier terug stenen huizen zijn, dat het niet meer zo spik en span is en dat er veel meer snelheidscontrole is.
In Denemarken is er geen “allemansrecht” meer (wel in de Baltische landen, Finland, Zweden en Noorwegen). Maar ze hebben wel héél veel shelterplaatsen en kampeerplaatsen waar je gratis 1 nacht mag verblijven. En iedereen die we tegenkomen is daar lyrisch over. Dit wilden we dus ook proberen, zo graag dat we niet rechtstreeks naar de camping in Kopenhagen reden, maar al stopten bij de dichtsbijzijnde shelter.
Al een geluk want we waren nog maar net aangekomen en het begon echt hard te regenen. Vic en ik lazen verder in Percy Jackson, één van de dagen zal Vic het eerste boek uit de reeks volledig hebben uitgelezen, en dat maakt me wel trots.
En zo zullen we dus slapen, in onze knusse shelter met groendak.
De avond werd afgesloten met broodjes op een stok en met muziek.
Duveltjesweer
Afstand 64km – Hoogtemeters 157 – Bestemming Domsten (Zweden) – Overnachting in de tent aan een shelterplaats
Wat een vreemd weer … het ene moment is het bijna heet en de volgende momenten zijn de wolken bijna zwart en regent het voor enkele minuten om dan terug plaats te ruimen voor zon. Duveltjesweer noemen ze dat, dacht ik. Ik had me laten wijsmaken dat Scandinavië heel stabiel weer had maar zoals Liv zegt “Het weer is hier stabiel onstabiel”. Maar ik klaag niet want ik denk dat dit zo een beetje mijn weer is, als het warmer wordt al 25 °C dan ben al niks meer waard.
Onze rit was weer schoon … de kattegattleden vinden we nu niet meteen een grote aanrader maar dit gedeelte was wel weer tof. Met ook weer genoeg vertier, s middags zwemmen in zee, ’s namiddags spelen in de speeltuin.
We vonden zelfs hier, waar het wat meer bebouwd is, een shelter aan zee. Jammer genoeg vonden Nederlandse scoutsvrienden deze eerst, onze tijd komt nog wel in Denemarken. We hebben ons maar niet mee aan het vuur geplaatst, de scoutsjongeren waren zo inverig aan het hout sprokkelen en kappen met hun bijl, dat we al moe werden door ernaar te kijken. Maar op een regenachtige avond is de tent een mooi alternatief … ik had trouwens wel eens behoefte aan een rustige avond.
Dit is onze laatste nacht in Zweden, morgen varen we naar Denemarken, dat volgens het onderzoek dat we deden het duurste land van de EU zou zijn (Noorwegen en Zwitserland zijn nog duurder maar geen EU), voor ons niet zo een probleem vermits je daar ook veel gratis kampeerplaatsen en shelterplaatsen hebt, dus dat compenseert weer. We verwachten hier wel niet zoveel oude Amerikaanse wagens te zien en ook minder Deense campers want die worden blijkbaar zeer zwaar getaxeerd. Het 2,8% bier van Zweden zullen we alvast niet missen, de rest misschien wel.
Shelterplaats ontmoetingsplaats
Afstand 60km – Hoogtemeters 256 – Bestemming Lervik (Zweden) – Overnachting in de tent aan een hele toffe shelterplaats
Het slechte weer is gearriveerd, vanmorgen was het nog zonnig en warm maar ergens gedurende de dag is het gekeerd.
De route was vandaag weer wat mooier en ook drukbereden, zo ontmoetten we een Belgisch koppel dat de route fietstte met bagagetransport en een koppel uit Berlijn die wisten wat de eetbare paddestoelen waren en onderweg veel plukten. Dat vond Liv ongelooflijk cool en wil ze ook kunnen, Liv is aan het lezen in de “kinderen van moeder aarde” trilogie van Thea Beckman en dat maakt veel indruk, ze is nog meer “into nature” en waar ze vroeger nog wel soms vlees wou eten wil ze het nu helemaal niet meer, en liefst ook geen vis. Met als gevolg dat wij ook zo goed als vegetarisch eten.
Er was 1 bergop van 150 hoogtemeters met stukken van 10% helling. We voelden ons wel stoer toen we anderen zagen afstappen terwijl wij het wel haalden. Niet dat er iets mis is met afstappen maar als je zo zwaar geladen als ons kan blijven rijden waar de lichtpackers afstappen, dan mag je wel fier zijn. Ik denk ook dat dat aantoont hoe sterk we deze reis geworden zijn.
Onze overnachtingsplek is weer heel schoon, een shelterplaats bij de zee en in het bos.
De shelter hebben we, tot teleurstelling van de kinderen, afgestaan aan onze 2 nieuwe Waalse vrienden Nathan en Adelyn, hun tent is niet waterdicht en stappers hebben voorrang zekerst.
Maar het leuke aan zo een shelterplaats is ook het ontmoeten van nieuwe mensen. Zo hadden we een hele gezellige avond met de Walen, die tot hier gelift zijn. Zo vond Vic een nieuw gezin, half Zweeds half Schots, waar hij de avond mee doorbracht. Zo is er ook nog een Portugees gezin aangekomen, leerden we een koppel uit Kopenhagen over de 6 verborgen reuzen. En zo zaagt Liv nu voor een paard nadat ze de avond in de paardenwei doorbracht met haar favoriet “Hinniker”.
Tof plekje, weer goed gevonden want zelfs de locals vroegen ons hoe we deze plek toch gevonden hadden.
In haar vorig leven was Liv vast zeemeermin
Afstand 71km – Hoogtemeters 201 – Bestemming Halmstad (Zweden) – Overnachting wildkamperen op het strand
Al een week voorspellen ze een lange periode van regen, en al een week schuift de regen telkens een dag op. Vandaag was het zelfs een prachtige dag …. maar de regendagen blijven wel in het vooruitzicht als een zwaard van Damocles.
Lunchen deden we op het strand, je mocht er weer niet kamperen, maar wel zwemmen, luieren, kwallen spotten en zandkastelen bouwen. Liv was in haar vorig leven vast een zeemeermin, we weten al van jongsaf dat ze zot is van water en hier voelt ze zich helemaal thuis. Als ze nog maar water ziet begint ze te glunderen (ongeacht de temperatuur) en ze kan er niet snel genoeg inspringen.
Vic was dan waarschijnlijk een troubadour. Ik vind hem zo schattig als hij onder de douche van de camping, op toilet (zelfs op restaurant), of tijdens het spelen luidkeels zelfverzonnen liedjes zingt.
Tijdens het fietsen was ik even choco … gelukkig kent ook Liv dat fenomeen (hongerklop) en ging ze meteen eten halen toen ik me aan de kant neerplofte … zo moeten duo’s zijn.
Voor de nacht vonden we een strandje waar de tent wel welkom was. Tof voor Liv want de dagen waarop ze 2 keer per dag kan zwemmen zijn het best, tof voor Bjeurn ook want hij wordt half depresief van campings en tof voor de ukulele na een periode van verwaarlozing.
Is Vic there?
Afstand 69km – Hoogtemeters 237 – Bestemming Blommen (Zweden) – Overnachting camping Rosendal
We merken dat we terug zuidelijker aan het gaan zijn, de avonden en nachten worden warmer (jeuj), maar ook de omgeving wordt toeristischer (ook meer fietsers), stranden zijn voorzien van pictogrammen “verboden kamperen”, terrein wordt vertrouwder en het ongerepte is wat weg. We krijgen het gevoel dat we steeds dichter bij huis komen.
Gisteren hebben we echter onze planning nog eens gemaakt en we beseften dat we ruim op schema zitten en dat we de keuze hadden tussen kalm aan doen of er een extra stuk aan te breien. Het werd het tweede, we zullen er in Denemarken ook een deel westkust van jutland erbij nemen. Die nieuwe plannen geven toch wel weer nieuwe energie.
Onderweg kwamen we een sympathiek Zwitsers koppel tegen (weer Zwitsers, we hebben de indruk dat ze ook graag biketouren, en ook dat ze sympathiek zijn).
Marcus en Helen vergezelden ons voor 10 kilometer, zij maken een fietstoer via Zweden en Denemarken. We merken dat we meer fietsers deze landen combineren, logisch ook, want er zijn goede ferryverbindingen. Ik merkte op dat Helen en Marcus weinig bagage meehadden, enkel achterzakken en daarop nog een grotere zak, want het is opvallend dat vele fietsers toch heel veel mee sleuren (wij ook hoor, maar wij hebben wel het excuus dat onze wanten en wintergerief ook nog allemaal in onze zakken zitten). In elk geval hoop ik volgende reis ook veel lichter te pakken. Grappig detail, Marcus en Helen beweerden alles mee te hebben wat ze nodig hadden, zelfs teveel want hun zwemgerief hadden ze nog niet gebruikt. Maar dat ligt aan hen, onze kinderen zijn vandaag echter wel in de zee gesprongen.
Nog 2 zaken die we in Zweden leerden kennen en die je hier zeer veel ziet. De M-verkeersborden, die aangeven waar de straat wat breder is en 2 voertuigen elkaar kunnen kruisen en de langlaufers op wieltjes.
De camping is wat een vergane glorie camping zoals we dat noemen. De speeltuin ligt onder de omgevallen boom, evenals een houten huisje. Maar de douches waren wel zalig en we moesten hier geen € 0,5 per 3 min insteken.
De avond spendeerden we met het zoeken naar Vic die een nieuwe vriend gemaakt had en daarna spoorloos verdwenen was. Ik begon al net iedereen op de camping aan te spreken en zijn foto te tonen toen hij, een pak na bedtijd, kwam aangewandeld. Hij had met zijn nieuwe vriend en zijn gezin de camping verlaten en was met hen naar het strand gegaan. Soms kunnen mijn kinderen me toch verbazen, want dat is nu iets dat ik nooit verwacht had dat hij zou doen. Ik verwacht ook niet dat andere ouders gewoon een wildvreemd kind meenemen weg uit de camping, maar tja … op andere ouders heb ik geen vat.
Soit, uiteindelijk kon ik wel begrijpen wat er gebeurd was, de andere ouders zagen er geen graten in om hem mee te nemen en Vic had niet verwacht dat ze de camping gingen verlaten en kon er niets zeggen door de taalbarière.
Een klein drama nu en dan kan misschien eens geen kwaad, zowel Vic als wij zijn eens goed geschrokken en ik denk dat we er allemaal uit geleerd hebben.
Kattegattleden
Afstand 55km – Hoogtemeters 225 – Bestemming Åsa (Zweden) – Overnachting Åsa camping & Havsbad
Het was een moeilijk afscheid vanmorgen … het klikte wel met de Zwitsers Nadine, Gaëtan, Lucette en Fyn.
Zowel tussen de volwassenen als de kinderen. Liv spendeerde de afgelopen dag met babysitten op Fyn en dat ging haar wel af (en Nadine ook). Ze had Fyn graag mee naar huis genomen, en ze gaf ons de toestemming voor nog een baby te nemen. Toen we Vic zijn mening vroegen, zei die dat hij eigenlijk liever nog een oudere broer wou. We zijn er dus nog niet uit.
Vanaf vandaag fietsen we de kattegattledenroute. Deze benaming heeft niets met katten en hun gat te maken, maar is genoemd naar het kattegat, de zeestraat tussen Zweden en Denemarken.
De route was mooi, en totaal anders dan we van Zweden gewend zijn, vlakker en meer velden, ook minder geschikte afgelegen wildkampeerplaatsen en firepits.
Voor de overnachting kozen we dus maar één van de vele campings op de route, dat was nog niet zo slecht want het heeft nogal geregend en dan is een warme douche en een keuken en eetruimte wel heel plezant. Wat wel jammer is aan de campings is dat we daar niet op de ukulele durven spelen … we zijn net nog niet goed genoeg.
Maar we ontmoetten wel Duitsers die ons helemaal warm hebben gemaakt (maar dat waren we feitelijk al) over Noorwegen en die Zweden vonden tegenvallen na de westkust van Noorwegen, en Denen die ons helemaal warm maakten voor Århus, dat we binnenkort binnenfietsen en dat trouwens ook culturele hoofdstad 2017 is.
Lazy sunday
We deden nog eens van lazy sunday … plezant, daar niet van, maar nu kriebelt het weer om terug verder te fietsen. Morgen starten we de kattegattleden, een 370km lange fietsroute aan de westkust van Zweden van Göteborg tot in Helsingborg. Daar beslissen we of we al naar Denemarken doorsteken of we dat pas in Malmö doen.
Ondertussen zijn we de baas van de camping, we vinden dat we de baas zijn als wij er al het langst zijn. Dat zijn we waarschijnlijk niet, maar we verschoten er wel van hoe leeg de camping ineens was om 11u (jammer genoeg vertrokken ook Liv en Vic hun kameraden), misschien is dat wel typisch aan een stadscamping.
Onze Zwitserse vrienden zijn vandaag ook aangekomen. Liv heeft zich bezig gehouden met babysitten (en daar was ze, naar eigen zeggen, heel moe van). Op het einde van de dag zag ik haar met een grote lach de tent uitkomen … ze had besloten om 2 van haar knuffeltjes aan de kindjes te geven, ’t is toch een lieveke, ik was echt trots.
Hoewel dat het weer wat kwakkel was, wandelden we toch naar een meer waar de kinders maar al te graag insprongen. Net zoals echte Zweden zitten ze er niets mee in dat her niet zo warm is.
Göteborg
Eigenlijk hebben wij het een beetje gehad met de citytrips … de natuur zijn we nog bijlange niet beu, de steden al wat sneller blijkbaar. Wat helemaal niet wil zeggen dat er iets mis in met Göteborg.
We deden een aangeraden wandeling door de stad en pikten daar onze impressies uit.
Viewpoint skansen kronan … waardoor we 192 trappen moesten klimmen deden we enkel met ons kakelnestje. Liv bleef liever beneden want het leek haar te vermoeiend, maar toen wij terug tot bij haar kwamen was ze helemaal buiten adem van “haasje over” te spelen in de speeltuin.
Hotel Avalon met zwembad op het dak … de zwemmers zouden wel beter hun handen uit hun broekje houden, want iedereen beneden had dat gezien natuurlijk.
Veel park … waar de hipsters komen picnicken en het statiegeld op blikjes een heuse commerce geworden is. Elke 2 minuten passeert er iemand om te vragen of je blikje al leeg is.
Waterfonteinen aan het beeld van Poseidon.
Openbaar toilet met groendak
Feskekörka, een vismarkt in een gebouw dat net een kerk is.
De Teslashop … waar Bjeurn zeker binnen wou. We weten nu dat de naamgeving van de Teslawagens (Model S, Model 3, Model X, Model Y) van SEXY komt, dat Tesla’s in Noorwegen relatief goedkoop zijn tegenover de andere wagens door alle voordelen (geen tax, gratis parkeren, gratis elektriciteit, …) maar dat dat in Zweden nog niet zo is. Dat verklaart waarom we zoveel elektrische wagens in Noorwegen zagen. In Zweden zien we feitelijk ongelooflijk veel oude Amerikaanse sleeën.
Werken aan Vic zijn looks … eerst nieuwe kleren kopen want hij groeit gelijk kool. Zijn smaak is natuurlijk niet de mijne, zijn broek moest van hem vooral “veel zakken” hebben (voor al zijn rommel in weg te steken). Gelukkig vonden we iets waar we ons beiden in konden vinden. En dan kochten we nog een folieke … een lego-trui (zie verder). Voorts mocht ik nog wat experimenteren met zijn haar, zijn nieuwe kapsel (dat iedereen hier in het noorden heeft) vindt hij geweldig. Dotjes, staartjes, vlechtjes, los … de jongens mogen het hier allemaal, al was Vic zijn vlecht wel even snel weer los.
Na de skypesessie met de familie gisteren begint het ons te dagen … het einde van ons avontuur is nabij en dat voelt confronterend en dubbel. Deze avond hebben we ook de laatste dagen geboekt … die zullen we namelijk doorbrengen in legoland, een mooie afsluiter.
Op de camping praatten we nog met onze buurvrouw, ze vertelde dat ze op haar 45 jaar in de zetel zat, al rokend en met een kapotte rug, peinzend dat ze nooit nog zou kunnen werken. Op haar 51 stopte ze met roken, deed haar auto weg en kocht een fiets. Na 2 weken rookstop merkte ze al dat ze veel meer energie had en nu is ze een totaal andere persoon… een sportieve en fiere vrouw die leeft voor fietsreizen. Een mooi verhaal vond ik dat.
Op de camping hebben we waarschijnlijk ook al de naam “schoeiers van de camping”. Een man smijt een blikje in de vuilbak en Vic kon een kreet niet onderdrukken, plots komt die man terug met een zak vol lege blikjes en hij zegt “Het was gewoon maar blik zonder statiegeld dat ik wegsmeet, maar als je wil mag je deze zak hebben”. Vic content (speciaal mensen zenne, die blikjesrapers)
De dappere duo’s met losse pollekes?
Afstand 35km – Hoogtemeters 228 – Bestemming Göteborg (Zweden) – Overnachting camping Liseberg
De wekker ging af om 7u, ik duwde hem af en de volgende moment was het 9u47 en lagen de beide kinderen met de ereader in bed te lezen. Tja … we zullen het nodig gehad hebben.
Het schone weer had plaats gemaakt voor regen, gelukkig moesten we vandaag niet te ver en konden we eten onder een afdak aan de supermarkt. En ik heb de indruk (maar Bjeurn tracht dat te betwijfelen) dat wegen die wat nat zijn door de regen, gemakkelijker fietsen.
In Göteborg gingen we maar weer eens op camping, de tentvelden zijn zo klein dat we onze stormkoorden zo dicht mogelijk tegen de tent vastharingen, maar dat de passanten er nog steeds over struikelen. We lazen ergens in een boekje dat campings 5% tenten ontvangen en voorts vooral caravans, campers en mensen die in cottages van de camping verblijven. Een jammere tendens die kamperen op camping een pak minder charmant maakt. En zo voelt het hier ook wat … de tenten weggestoken op de verloren hoekjes. Maar we hebben wel een keuken, overdekte tafels om aan te eten en een speeltuin, dat is dus héél goed. We kunnen zelf minigolf spelen als we willen, de kinderen zijn al volop aan het pleiten daarvoor. Ik herinner me vooral die laatste keer toen ik een golfstick tegen mijn hoofd kreeg door een gefrustreerd kindje.
Bjeurn heeft vandaag onze goede naam al wat besmeurd. Hij was aan het koken en de gsm van een ander was onbewaakt aan het laden in de keuken, je kent dat wel … stekker in het stopcontact en gsm op de stekker. Tot op de moment dat de gsm begon te vibreren en de gsm de pompbak in trilde. Bjeurn wil de gsm terugleggen en net op dat moment komt de eigenaar binnen. Bjeurn probeert uit te leggen waarom hij met zijn gsm in zijn handen staat en krijgt als antwoord “jaja”, terwijl de gsm uit zijn handen wordt gegrist.
Wild glamping
Afstand 64km – Hoogtemeters 516 – Bestemming Kungälv (Zweden) – Overnachting wildkamperen op een daarvoor voorziene plek Romesjön
Zeiden we gisteren nog dat vroeg vertrekken loont, deze morgend geraakten we maar niet vertrokken. Telkens geraakten we weer aan de praat met Nadine en Gaëtan.
Fietsmateriaal vergelijken, klagen over onze ortliebzakken met rolsluiting die toch niet zo waterdicht zijn als we zouden willen (wij … werd beaamd door hen, daarmee dat zij zijn overgeschakeld op ortliebs met een sluitflap), vertellen dat de weehoo kwalitatief toch nog verbeteringen kan gebruiken (zij … en dat werd dan weer beaamd door ons, want hoewel de weehoo al veranderd is blijven sommige pijnpunten er nog), ervaringen over fietsreizen met kinderen delen, …. er is zoveel te vertellen. Dat is net het charmante als het jammere aan het (fiets)trekken, er zijn veel contacten en enerzijds zijn ze héél vluchtig anderzijds toch intens. En je leert wel veel mensen kennen, maar je moet ook telkens weer afscheid nemen … terwijl je nog zoveel wil vertellen en vragen.
De kinderen zaten er natuurlijk niet mee in dat het zo lang duurde, die profiteerden ervan dat ze weer krabbekes konden vangen.
27°C was het vandaag, onze warmste dag van 2017. Perfecte temperatuur voor mij. Jammer genoeg gaat het vanaf morgen keren en wordt er veel regen verwacht en temperaturen onder de 20 °C. Nu lijkt dat nog moeilijk te geloven.
We vreesden dat het vandaag niet zou lukken om een goede wildkampeerplek te vinden, daarmee lieten we de kinderen al eens onderweg zwemmen in de zee. Kwestie van ’s avonds geen teleurgestelde kinderen te krijgen als de tent niet aan zee of meer zou belanden.
Maar Zweden stelt weer niet teleur … en onze teamwerk ook niet. We vonden een plek 12 km verderop aan een meer, en lieten aan de kinders de beslissing of we nog tot daar zoude fietsen. Ineens konden ze de wereld aan, natuurlijk lukte dat nog en het feit dat het 12km bergop was dat hinderde ook niet. Wat het vooruitzicht op een duik al niet kan doen, onze tent was nog nooit zo snel ingericht. De dappere duo’s zijn (soms) nogal een team.
Onze plek is weer de max … eigenlijk kan je het hier amper wild kamperen noemen in Zweden, we hebben weer héél wat faciliteiten, picnicbanken, toilet, omkleedruimtes en een mooi meer met steiger, we lachen er altijd mee dat onze wildkampeerplekken meer luxe hebben dan de campings in Spanje. Laten we het dus maar wild glamping noemen.
De avond valt terug, we lieten ons ’s avonds zelfs verrassen door het donker, toen we rond 22u30 onze wandeling op zoek naar wild maakten, merkten we dat het al te donker was … dat was een maand geleden wel helemaal anders, het is terug wennen om in het donker te gaan slapen onze pillichten terug nodig te hebben.
Krabbekes vangen
Afstand 48km – Hoogtemeters 351 – Bestemming Ellös (Zweden) – Overnachting caming Malö (aanrader)
De nachtrust in ons minihutje van gisteren was toch niet wat we ervan hoopten, eerst viel Vic van de bank waar hij op sliep en legden we hem mee op de grond bij ons … waardoor het wel heel krap werd. En door het stof in het hutje kregen we een verstopte neus waardoor we nog minder goed sliepen. Maar gezellig was het wel.
De dag van vandaag was prachtig … we zijn echt in een schone omgeving beland, een eilandarchipel die met bruggen en ferries verbonden wordt. En het is zo rustig hier!!!
We waren al vroeg vertrokken vanmorgen (dat heb je als je geen tent moet afbreken) en dat loonde. We dachten te wildkamperen maar toen we al rond 15u voorbij deze camping kwamen, met tenten aan het water in een idyllisch decor, veranderden we van gedacht.
De kinders zagen we amper, die hielden zich bezig met krabbekes vangen. Daar heb je niet anders voor nodig als een touwtje met een wasspeld aan, waartussen je een geplette mossel klemt.
Wij praatten ondertussen met een Zwitsers fietsgezin dat ook was aangekomen, met een kleintje van 5 en eentje van 1 jaar (in chariot fietskar en weehoo) fietstten ze al vanuit Bergen al tot hier. Dapper, want hoewel ze de rallarvegen route (episch maar ook hoog, koud en vol sneeuw) met de trein omzeilden hadden ze toch veel regen te verduren. Maar dit koppel was dan ook niet aan hun proefstuk toe, ze leerden elkaar destijds kennen toen ze beiden een grote fietsreis maakten (en met groot bedoel ik meer dan 3 jaar).
Topdag dus … zelfs de koude douche kon daar niets aan veranderen.
Mini wildernis hut
Afstand 50km – Hoogtemeters 371 – Bestemming Sotanäs (Zweden) – Ovenachting wilderness hut
We zijn terug aan de kust, en ik had er wat schrik voor want ik hou wel van de natuur in het binnenland en ik draag nog steeds mijn Costa del Sol trauma wat mee.
Maar het eerste dat we van de kust zagen was al wonderschoon. Fjällbacka was het eerste stadje waar we de kust zagen en dat was wel toeristisch, maar ook héél charmant met zijn rotsen en eilandenarchipel. We hadden de indruk dat het wel wat mondain was, tof, zo konden wij onze ogen uit kijken bij de boten in verschillende maten en soorten.
De kust hier is een kruising tussen wat we van Noorwegen verwachten (maar dan in het mini) en Åland (de eilandenarchipel tussen Finland en Zweden).
De kustweg is wel wat drukker dan we gewend zijn, omwille van de camperkaravaan. De campers blijken hier toch vooral van Zweden en Noren te zijn (en in mindere mate Duitsers natuurlijk, die kom je overal tegen), we hebben de indruk dat Zweden graag in eigen land op vakantie gaan.
Ook Liv was onder de indruk van al het schoons, ik vind het echt heerlijk om te merken dat de kinderen dit ook kunnen appreciëren.
Ondanks de charme van de kust kozen we toch voor een overnachting meer in het binnenland. We hadden een wilderness hut gevonden op de kaart, het is altijd wel de vraag wat je gaat aantreffen, maar we besloten het er toch op te wagen, ondanks de 100 extra hoogtemeters, waarvan het laatste deel via een wandelpad. Niemand zei dat het gemakkelijk zou worden!!!
Het meertje van op de kaart bleek een moeras te zijn, maar toch waren we direct verkocht door dit schattige mini-huisje. De deur is ongeveer een meter hoog en binnenin is net genoeg plek voor 4 slaapmattekes. En er is een kampvuurkring met voldoende hout en toelating om vuur de maken (in Noorwegen was dit steeds verboden op onze kampeerplekken in de zomer).
Na het avondeten deden we nog eens een mini-hike, en als echte Noorderlingen plukten we onderweg blueberries. Het valt op dat Liv elke dag meer puberstreken krijgt. “Ik kan me best inbeelden dat jullie het hier mooi vinden, maar dat is geen reden om van alles foto’s te blijven trekken”: zei ze met bijval van een zucht en roloog.
Wij maakten ook nog eens broodjes op een stok … dat vindt wel nog iedereen leuk.
Ondanks dat we aan een moeras zitten zijn er verrassend weinig muggen. We kunnen niet bevestigen dat er in Scandinavië veel muggen zijn (hopelijk blijft dat zo).
Ps. Gisteren tijdens de avondwandeling van Bjeurn en mij zag ik mijn eerste wilde en levende eland. Ik heb het nog niet aan Liv durven vertellen want zij is nu de enige die er nog geen gezien heeft.
Opnieuw in Zweden
Afstand 57km – Hoogtemeters 619 – Bestemming Tanum (Zweden) – Overnachting wildkamperen aan een niet zo bereikbaar meertje
Terug in Zweden, we zijn er stiekem blij om. De rit was direct weer wat fermer en de winkels wat schappelijker van prijs. Wel meer blikjes aan de kant van de weg, maar dat vonden we ook toen we Noorwegen binnenreden. Bjeurn besloot dat het een grensfenomeen is (Zweedse winkels aanvaarden immers geen Noorse blikjes en omgekeerd).
De grens mocht er ook zijn, een natuurlijke afscheiding door een rivier.
De rit was zeer ferm, maar er was ook veel wind (tegenwind, of wat had je anders gedacht). Ik ben 2 keer letterlijk van mijn fiets geblazen en Bjeurn 1 keer. Telkens als de wind blies vroeg Liv “Wat doen we verkeerd?”. Tja, we rijden gewoon de verkeerde richting uit, met windrichtingen houden we geen rekening bij het plannen van de route, en we hebben de indruk dat we meer tegen- dan meewind hebben.
Een nieuwe roadkill. Ik verschiet ervan dat we in het Noorden meer (levende en dode) slangen tegenkomen dan in het zuiden. Vic is er overlaatst zelfs bijna op één gestapt. Gelukkig dat hij hoog kan springen.
Zien jullie het ook? De klokkentoren staat hier meestal naast de kerk ipv erop. Hier staat ze zelfs aan de overkant van de baan.
We hebben onze tent weer aan een meer gezet, een atypisch meer, waar geen weg heen loopt (we moesten door het hoge gras fietsen om er te geraken) en waar geen steiger staat (we moesten erin stappen en de bodem voelde super voos aan onze voeten).
Het is terug mooi weer, gelukkig, maar we merken wel dat het nadeel aan waterdichte fietszakken is dat het water dat erin geraakt, er niet meer uit geraakt. We hebben gisteren veel water binnengekregen in de zakken. Vandaag stond er in sommige zakken nog steeds een plas. Het zal ons leren, Ortliebzakken moet je langs beneden sluiten met behulp van de riem die erbij is. Wij hebben de riemen niet meegenomen en sluiten de zakken langs boven. Beginnersfout blijkbaar.