Parijs Marathon – week 5/18 – gestart
Deze week ging het goed, ik heb het gevoel dat ik eindelijk gestart ben. De motivatie is er volop en ik geloof dat ik eindelijk klaar ben om me terug een gezondere levensstijl aan te meten. Dat komt eigenlijk vooral door Bjeurn. Ook hij streeft naar een beter marathongewicht en hij eet nog voorbeeldiger dan anders. Ondertussen heeft hij ook heel de weekmenu herbekeken en de dingen die neigen naar gehakt en dergelijke geschrapt.
Goede week dus … alhoewel ik nu nogal uitgeteld in de zetel lig met flanellen benen. Maar dat mag op een zondagavond met een halve marathon in de benen.
De cijfertjes
Aantal kilometers gelopen: 53 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,5 kg
Rusthartslag: 57
Training 1: 5.79 km – 31m:45s – 5:29 min/km
Een kort loopje, direct na ’t werk, nog voordat ik de kinderen ging halen. Een voordeel van vroeg beginnen. Lukt jammer genoeg enkel als ik met de auto ipv met de fiets ga werken (wat ik tegenwoordig regelmatig doe)
Training 2: 17.02 km – 1h:48m:49s – 6:24 min/km
Op woensdag is het training met de heidejoggers. Ik loop naar daar, doe al een toertje met de vroege shift, sluit daarna aan met de officiële shift en begin dan aan toer n° 3, die zo goed als aan mijn huis passeert.
Training 3:
2.40 km – 23m:15s – 9:42 min/km
Lopen met Liv
6.07 km – 36m:37s – 6:02 min/km
Tempoduurloop, of iets wat erop moest lijken. Vooral een gevecht tegen de wind
Training 4: 21.26 km – 2h:26m:01s – 6:52 min/km
Een halve marathon, gestart op het officiële loopmoment van de heidejoggers in het Bloso domein van Hofstade met nadien in beperkte kring nog wat knooppunten. (leve de knooppunten)
Blessuregewijs: alles ok
Parijs Marathon – week 4/18 – Tussendoor
Het was een vreemde week. Terwijl ik normaal 4 dagen per week werk, werkte ik deze week 5 extra lange dagen, en dat in de week van nieuwjaar. Gelukkig dat ik niet moest instaan voor het huishouden.
Mijn kilometers heb ik gelopen, maar allemaal strak gepland, tussendoor de feesten en hobby’s van de huisgenoten.
Het marathondieet begint morgen. Dat roep ik al de hele week … maar vanaf vandaag meen ik het ook (althans zou ik het moeten menen).
Ook ben ik begonnen met het regelmatig controleren van mijn rusthartslag. Eén keer per week probeer ik deze te nemen, op zondagmorgen net voordat ik opsta. Een abnormale hartslag (verhoogd of verlaagd) kan immers wijzen op overtraining.
Eigenlijk zou je deze elke dag moeten nemen en conclusies trekken uit het weekgemiddelde, maar dat gaat me net iets te ver.
De cijfertjes
Aantal kilometers gelopen: 38 km
Gewicht (gemiddelde van week): 59,4 kg
Rusthartslag: 57
Training 1:
10.05 km – 58m:22s – 5:48 min/km
Terwijl Liv op de skatetraining was, de voetpaden waren wel nog behoorlijk ijzig, dus het werd vooral een stratenloop.
Training 2:
6.60 km – 36m:58s – 5:36 min/km
Tempoduurtraining, net na de werkdag en net voordat we oudjaar gingen vieren.
Training 3:
5.77 km – 32m:06s – 5:34 min/km
Net na de werkdag en net voordat we werden verwacht bij de schoonmama om Bjeurn zijne verjaardag te vieren
Training 4:
16.22 km – 1h:45m:31s – 6:30 min/km
Terwijl mijn mama op de kindjes paste, konden Bjeurn en ik eens samen onze duurtraining lopen. Gezellig, dat zeker. Enkel jammer dat ons tempo niet helemaal overeen komt. Mijn hartslag was net iets te hoog als hij zou mogen zijn en die van Bjeurn was aan de lage kant.
Maar ach ja, rampen zijn dat niet, want … zoveel zullen we nu ook niet de luxe hebben om samen te kunnen lopen.
Blessuregewijs: alles lijkt ok … jeuj
2014 – het rapport
2014 was een fantastisch jaar. Het was het jaar dat de stress niet meer uit de verbouwingen en kleine kinderen kwam, maar eerder uit het bijna onmogelijke timemanagement voor de hobby’s van iedereen in dit huishouden.
Maar als dat de grootste bron van stress is, heb je eigenlijk niet te klagen.
Zoals elk jaar doen we gezapig verder met de verbouwingen, alhoewel we al bijna eerder van inrichting kunnen gaan spreken.
Dit jaar pakten we de zolder aan. Werd er geschilderd. Een nieuwe parket vloer werd gelegd, geschuurd en geolied. Daarna palmden we de kamers in. De grootste is nu onze slaapkamer, de andere deel ik met de kinderen en is naaikamer / hobbykamer / strijkkamer / speelkamer.
De verlichtingsqueeste blijft maar duren. Het idee dat we direct de definitieve verlichting willen is overboord gegooid wegens budgetaire redenen en ook omdat we zo goed als niks mooi vinden.
Ondertussen nam een schrijnwerker al onze deuren onder handen. Slepende deuren werden opnieuw afgesteld en schilderklaar gemaakt.
Vermits ik het schilderen van de gang en het binnenschrijnwerk niet zag zitten, is er nu een professionele schilder bezig. Deze is al een hele tijd aan het werk, wat me enkel maar bevestigt dat het een goede keuze was om dat uit te besteden.
Als de schilderwerken gedaan zijn zal ik eens een voor en na posten.
De kinderen zijn dit jaar weeral toffer en flinker geworden.
Liv houdt het meest van de scouts, maar ook van competitie inline skaten (en ze vindt het héél belangrijk dat het woord competitie erbij wordt vermeld, wat wel grappig is omdat Liv alles behalve competitief is), fietsen en gaan joggen met de mama.
Vic houdt van voetbal (hij vindt het zeer belangrijk dat we erbij vertellen dat hij bij de U7 speelt, alhoewel hij nog maar 5 is), mountainbike.
Nog steeds gaan ze wekelijks naar de zwemclub, waar ze niets schijnen te leren.
Verder werd ik ineens geleidelijk aan, de vrouw van ‘de man met de baard‘
Familiegewijs was alles ook dik in orde. Ik kreeg er dit jaar een petekindje bij en volgend jaar verwachten we nog 2 baby’s in de familie.
Ik denk dat we minder op mini-tripjes gingen als de jaren voordien. De hobby’s en verplichtingen van de kinderen zitten daar ook voor iets tussen. Toch gingen we met vrienden (altijd dezelfde) fietsen in de biesboschen, naar Amsterdam en naar de Efteling (waar ik tot mijn verbazing niet over blogde). Fietste ik met mijn mama naar Munster en gingen we op oud-scoutsweekend en op pensioneringsweekend (om het pensioen van de koeka te vieren).
De grote vakantie was ook weer nen topper, fietsvakanties maken me echt wel gelukkig, ik droom alvast van de volgende.
Op sportief vlak was het super. Ik maakte mijn grote droom waar en liep mijn eerste marathon. Ondertussen zijn de trainingen voor de tweede marathon (Parijs) al gestart. Bjeurn hing zijn fiets aan de haak en doet de marathon van Parijs ook mee (voor hem zal het ook zijn tweede marathon zijn).
In 2014 klokte ik af op meer dan 1700 loopkilometers, meer dan ooit voordien en sneller dan ooit voorheen.
Dit jaar slaagde ik er ook in om de meeste van mijn woon-werk verplaatsingen met de fiets te doen. Alles bijeen fietste ik dit jaar 4000km, wat zeker een record zal zijn sinds ik over een rijbewijs beschik.
Dit jaar las ik 18 boeken, minder dan de voorbije jaren en volgens mij ook wat meer non-fictie. Zo las ik (en genoot ik van) het blogboek en nam ik me voor om meer te bloggen (wat tot nu toe nog niet echt gelukt is), en las ik net voor de marathon Het geheim van Hardlopen. Hieruit onthield ik vooral dat het bij een marathon ook zeer belangrijk is om scherp te staan. Waarna ik besliste om voor mijn volgende marathon ook effectief af te vallen (wat tot nu toe ook nog niet echt gelukt is).
The seven habits of highly effective people ben ik al ongeveer een jaar aan het lezen. Vreemd enerzijds vermits ik het wel een héél inspirerend boek vind.
In 2015 hoop ik het wel uit te krijgen, en ben ik van plan om me meer op non-fictie te richten (waaronder ook deze)
Op muzikaal vlak ben ik naar minder optredens gegaan als ik wel zou willen. Maar met “The Rolling Stones” heb ik toch een hoofdvogel afgeschoten.
De opera was minder ons ding (maar ik denk dat dat eerder aan de operakeuze lag … Blauwbaard/Winterreise).
De Sonos en het spotifyabonnement wordt hier ook goed genuttigd, dus ik ben in elk geval stilaan terug meer met muziek bezig.
Het stikmachien is in 2014 bitter weinig gebruikt, ik gaf de kinderen een initiatie maar maakte zelf bitter weinig. De liefde is niet over, maar in de prioriteitenlijst is dit toch wat gezakt. Ik koester geen wilde ambities, maar zou volgend jaar toch graag wat eenvoudige snelle projectjes tot een goed einde brengen.
Conclusie
2014 was een super jaar, al ben ik wel veel ziek geweest, wat ik wijt aan te weinig slaap en teveel hooi op mijn vork nemen.
Daarmee dat het voornemen voor 2015 zal zijn … meer slapen en minder streng zijn voor mezelf !!!
En hoe was jullie jaar?
Parijs Marathon – week 3/18 – Gezapig
De trage dagen van de afgelopen week hebben me blijkbaar deugd gedaan. Helemaal genezen ben ik nog niet, maar ik voel me toch al een pak beter. Hopelijk blijft dat zo, nu ik terug aan het werk moet.
Ik liep gezapig en zonder me veel van mijn schema aan te trekken. Maar vermits het aantal kilometers de volgende weken drastisch beginnen te stijgen zal ik toch eens moeten inpikken.
Laten we hopen op niet teveel winters weer zoals nu. De koude zal me niet tegen houden, maar op spiegelgladde banen ben ik toch niet al te scheutig.
Maar gelukkig is mijn mama in het bezit van een loopband.
De cijfertjes
Aantal kilometers gelopen: 35 km
Gewicht (gemiddelde van week): 59,1 kg
Rusthartslag: 62
Training 1:
2.65 km – 25m:52s – 9:45 min/km
6.08 km – 46m:23s – 7:37 min/km
Eerst liep ik een dikke 2 kilometer met Liv (telt als een opwarming), om daarna de resterende kerstkaartjes te gaan bezorgen. Zo goed ging het me die dag niet af, en dat merk je ook aan het tempo
Training 2:
17.95 km – 1h:54m:53s – 6:24 min/km
Van deze training heb ik genoten. 18 gezellige kilometers met mezelf, toffe muziek en leuke gedachten. De moraal zat bijzonder goed en op zo’n momenten is lopen echt genieten. Duurlopen, ik hou daar echt van, dat is iets dat ik de vorige marathontraining heb ontdekt.
Training 3:
2.63 km – 23m:17s – 8:51 min/km
Opnieuw een toertje met Liv en onze fantasiehond. Ik zou het eigenlijk graag meer doen, gaan lopen met de dochter. Maar eens ik weer aan het werk ben en de hobby’s terug aanvatten is daar nog maar weinig ruimte voor.
Dit telde voor mij amper als training, maar tof was het wel (en al 2 minuten sneller als enkele dagen geleden)
Training 4:
5.68 km – 30m:02s – 5:17 min/km
De goesting was er, maar het weer wou niet meewerken. Lopen op ’t straat bleek onverantwoord, dat had ik na 300m proberen al door. Dus ik ging de loopband van mijn mama maar gebruiken, maar dat was buiten de auto’s gerekend die me tot daar moesten brengen. De auto van Bjeurn geraakte niet meer open, en aan de mijne had ik ook het nodige werk om binnen te geraken en om hem sneeuw- en ijsvrij te krijgen. Bijna kroop ik gezellig terug in de zetel.
Op de loopband lopen is feitelijk best wel tof, alleen jammer dat ik het er snel zo warm op krijg.
Ik deed een kleine tempotraining. 6 minuten aan 10km/u, gevolgd door 6min aan 12 km/u, 6min aan 13 km/u, 6min aan 12 km/u en terug 6min aan 10 km/u.
Blessuregewijs: alles lijkt ok
Graag traag
Alhoewel ik deze kerstvakantie relatief veel moet werken, genoot ik afgelopen dagen toch van een verlengd weekend in kerstsfeer.
Deze keer deden we het allemaal wat trager. We stonden elke dag wat later op. Keken naar kerstfilms, en werden met zijn allen (terug) fan van Mary Poppins. Alhoewel ik er op het einde wat droevig van werd. Toen Mary zonder afscheid vertrok met de woorden “Practically perfect people never permit sentiment to muddle their thinking”.
We deden van monopoly, maar slaagden er niet in om het spel ook effectief uit te spelen. Ik was even vergeten hoe lang zo’n spel kan duren. Deze keer werd er niet gesmeten met kaarten/geld/hotels/ …. de pechvogel van het spel kon gemakkelijk worden opgekocht met briefjes van 10 (heerlijk, kindjes die nog niet zo goed kunnen tellen en die je zo gemakkelijk terug een lach op hun gezicht kan toveren).
Ook de kinderen hadden precies nood aan onthaasting.
Kinderactiviteiten beperkte zich tot een wandeling door de China Lights in de Zoo, joggen met de dochter aan een zeer gezapig tempo van 10min per kilometer (in gezelschap van onze fantasiehond), het maken van een sneeuwman.
En last but not least een wandeling op kerstavond naar 2 jaarlijkse traditie, die misschien weer net een beetje te ruig was. 2 keer water oversteken en ploeteren door doornen en modder, met 2 kinderen, een baby in draagdoek en een zwangere dame. Stoer, maar we doen het voor de vuurwerkstokjes, de chips en de champagne.
In navolging van vorig jaar claimden we 25 december tot gezinsdag. We vierden met ons vieren en gaven elkaar nuttige kado’s.
Flanellen dekbedden waren de hit vorig jaar, dit jaar was het thema ‘iets voor in huis’.
Liv heeft nu schoon kapstokken in haar kamer (geen excuus meer voor rondslingerende kleren/pyjama’s/badjassen), Vic heeft een rendier boven zijn deur hangen (die de spoken moet verjagen) , Bjeurn heeft gekozen voor verlichting in onze slaapkamer en mijn kado, een tijdschriftenrek, zal hopelijk eind januari geleverd worden.
En zo zijn we weer een stap dichter bij een ingericht huis.
Een nieuwe traditie is ook dat er op 1 januari een korte fotocompilatie / presentatie wordt gegeven voor de familie, met de hoogtepunten van het jaar.
Niet alleen tof, maar ook een goede motivatie om onze foto’s eens op orde te brengen. Al dagen zijn we foto’s aan het synchroniseren, harde schijven aan het opruimen, filmpjes aan het bekijken en te back-uppen.
Ik veronderstel dat we morgen eindelijk klaar zijn om te beginnen aan onze selectie.
Morgen nog genieten van het laatste familiefeest en de laatste dag van mijn verlengd weekend, daarna zal de lokroep van het werk weer klinken. Maar vermits mijn 3 huisgenoten nog van een week vakantie kunnen genieten veronderstel ik dat ik nog even ‘zen’ kan blijven.
Parijs Marathon – week 2/18 – Belabberd
Vrijdag hadden we eindejaarsfeest van het werk. Ik droeg een schoon kleedje, met -voor de gelegenheid- nog eens hakskes die me na een uur al behoorlijk veel zeer deden.
Was het omdat ik de hele week al zo moe was, lag het aan de hakken, … het lag in elk geval niet aan de drank want ik was bob … maar toen ik thuis kwam voelde ik me ziek en katerig.
Na een héél weekend uitzieken, leek ik vandaag terug in orde. En de werkdag ging me wonderwel af, maar toen ik thuis kwam vloeide al de energie weer weg. Nen dafalgan, met donsdeken in de zetel, en herhaling van het weekendscenario.
Hopelijk morgen terug fit en energiek, want dat ‘niet lopen’ werkt op mijn systeem, en van dat gebrek aan energie word ik lichtelijk depri.
Gelukkig dat de dagen terug aan het lengen zijn.
Het gewicht is ook de verkeerde kant op gegaan en vermits ik zonet een pakje M&M’s heb leeggegeten voorspel ik voor de komende week ook niet veel goeds.
Ik ben niet blij met mezelf. Maar ik zal proberen niet te streng voor mezelf te zijn en nog eens op tijd in bed te kruipen.
Wat we wel al gedaan hebben, is ons hotel in Parijs vastgelegd. De goesting is er alvast, nu de rest nog
De cijfertjes
Aantal kilometers gelopen: 21,5 km
Gewicht (gemiddelde van week): 59 kg
Training 1: 5.62 km – 31m:36s – 5:37 min/km – alleen
Training 2: 15.94 km – 1h:45m:06s – 6:36 min/km – met de heidejoggers
Training 3 en 4: te ziek om te trainen
Blessuregewijs: alles ok, en misschien heeft mijn ziekte wel een gunstig effect voor de schenen.
Hoe werkt de tempoduurtraining?
Ik besef heel goed dat deze blogpost voor de meesten niet interessant zal zijn.
Ik kreeg echter wat vragen omtrent de opbouw van mijn tempoduurtrainingen. Hier is hoe ik deze opbouw.
Dus, indien geen interesse, klik dit gerust weg en kom later nog eens terug. Ik ben niet van plan om een gewoonte te maken van dergelijke posts.
HET MARATHONSCHEMA – HARTSLAGZONE’s – TRAININGSSOORTEN
Voor mijn eerste marathon deed ik een inspanningstest, waarin mijn hartslagzones bepaald werden. Ondertussen loop ik zo goed als altijd op hartslag.
Het bepalen van de hartslagzone’s kan ook theoretisch of door middel van een veldtest, maar een individuele test in een gespecialiseerde instantie is natuurlijk altijd accurater.
Als je op hartslag loopt, zijn er enkele standaard trainingssoorten.
In mijn trainingschema voor de marathon zitten er 3 soorten trainingen.
- EXT1-zone voor de wekelijkse lange duurloop
- EXT2-zone voor de kortere lopen 2 keer per week
- 1 keer per week waag ik me aan een tempoduurloop.
De 2 extensieve trainingen zijn duidelijk, je loop de afstand gewoon in de daarbij horende hartslagzone.
Aan intervaltraining waag ik me nog niet. Met mijn blessuregevoeligheid lijkt me dat al niet zo’n goed idee. Intervaltrainingen zijn nogal belastend en vragen veel recuperatie. En eigenlijk heb ik ook geen zin in intervaltrainingen.
Maar tempoduurtraining doe ik wel wekelijks. Dit is tevens de zwaarste training van de hele week. Maar het is wel goed om de snelheid wat te verhogen en het brengt wat variatie in het lopen (ook niet onbelangrijk).
De ene week loop ik de TD1 (minder intensieve tempotraining), de andere week ga ik voor TD2 (al wat pittiger).
Maar hoe maak je deze schema’s?
OPSTELLEN TEMPODUUR 1
Dit is een training met lichte versnellingen van 10 à 20 minuten met lange rustpauses.
De lichte versnellingen worden gelopen in TD1-zone en de opwarming, rustpauses en cooling downin EXT1-zone.
Dit is een voorbeeld van een lange en korte TD1 training. Ik maak deze op in een rekensheet. Via de inspanningstest ken ik de snelheden die overeenkomen met mijn hartslagen, zo kan ik de afstanden inschatten.
Het opstellen van het schema is wat spelen met combinaties en volgende regeltjes.
- Voor opwarming en cooling down neem ik altijd 15 minuten.
- De rustpauses tijdens de tempoduurtraining zijn 5 minuten.
- De versnellingen zijn 10 tot 20 minuten.
OPSTELLEN TEMPODUUR 2
Dit zijn kortere snellere versnellingen afgewisseld met rust. De rustperiode is de helft (of nog iets meer) van de inspanningsperiode.
De versnellingen worden gelopen in TD2-zone en de opwarming, rustpauses en cooling down in EXT1-zone.
Dit is een voorbeeld van een lange en korte TD2 training.
Voor het opstellen van deze schema’s gelden de volgende regels.
- Voor opwarming en cooling down zijn altijd 15 minuten.
- De recuperatie tussen 2 reeksen is 5 minuten.
- Een reeks mag in totaal 6 tot 20 minuten zijn.
Ik vind het leuk om de reeksen telkens even lang te laten duren, maar met een andere verdeling. Zo kan ik de opbouw gemakkelijker memoriseren (dat is eigenlijk niet nodig omdat ik deze trainingen in mijn hartslagmeter programmeer, maar ik vind het altijd geruststellend om te weten wat er nog moet komen)
Zo zie je hier reeksen van 12 minuten. De ene keer 2*6min, de volgende keer 3*4min, en de laatste keer 4*3min. - De rustpauses in de reeksen bedraagt de helft of van de inspanning voordien.
Plezant dus … het opstellen van de tempoduurtrainingen. Wat spelen met een rekensheet en puzzelen met verschillende combinaties, om zo tot een zo mooi mogelijk resultaat te komen.
16 lifesavers voor spitsuurouders
- Introduceer goede gewoontes!!! Deze gewoontes zijn de basis, dit zijn je “lifesavers”
Jas consequent aan de kapstok hangen, wekelijks de betalingen doen, meer water drinken, op tijd in bed kruipen, …
Gewoontes introduceren neemt tijd, 21 dagen heb ik me ooit laten vertellen. Doe dit één voor één, en neem je tijd om ze je eigen te maken. - Voor alles een vaste plaats.
Rondslingerende zaken hebben dikwijls geen ‘vaste en eenduidige’ plaats.
In onze badkamer slingeren pyjama’s, handdoeken, badjassen, … allemaal rond omdat ze geen vaste plaats hebben.
Ik ben begonnen met het opsnorren, kopen, en (laten) installeren van haakjes. Haakjes voor in de slaapkamers en de badkamer.
En samen met die haakjes, zullen er ook afspraken komen. Wat waar hoort (en vooral ‘waar niet’ hoort) - Geef je slaap niet op voor meer tijd … dat komt de rust in je hoofd zeker niet te goede
- Trappenpost. Al van gehoord?
De meesten doen het wel. Dingen die naar boven moeten, alvast op de trap leggen, in de hoop dat de volgende die naar boven moet het meeneemt.
Maar bij mij had het kind geen naam … vanaf nu dus wel.
Ik hoor me al roepen … “Deur dichtdoen … en vergeet de trappenpost niet !!!!” - Strijk wat minder. Een vriendin van mij strijkt (zo goed als) nooit. De hemden van de man, gaan van het wasmachien direct op de kapstok om te drogen, en eens ze droog zijn gaan ze met kapstok en al terug de kast in. Jeansbroeken, kinderhemdjes, …. worden daar ook niet gestreken.
Ik strijk al niet zoveel, maar dit inspireerde me toch om ‘nog minder’ te strijken. Jammer genoeg heb ik wel al gemerkt dat de truc met het hemd niet voor elk stofke lukt, maar voor sommige hemden is dit een waardig alternatief. - Koken is -bij mij althans- een grote bron van stress, net omdat het in het spitsuur gebeurt.
Maar er zijn wel wat hulpmiddeltjes.
De dubbele portie koken en een deel invriezen.
Dubbele portie aardappelen / rijst klaarmaken en de volgende dag eten of verwerken in stoemp, gebakken patatjes/rijst, nasi, ovenschotel …
Al een deel voorbereidingen voor de volgende dagen doen. Zo maakte ik gisteren de voorbereidingen voor de quiche van vandaag (oudercontact), zodat ik enkel nog bij elkaar moet kappen en in de oven steken, en maakte ik ook nog chili sin carne voor donderdag (donderdag is koningin van de spitsuurdagen) - Minder improvisatie en last-minute, meer voorbereiding (en liefst genoteerd en niet in je hoofd).
Hieronder horen weekmenu, het regelmatig op voorhand checken van de agenda, de kadotjeskast, het verlanglijstje voor iedereen in je familie dat je héél het jaar door aanvult …. - Durf ‘neen’ zeggen. Dikwijls zeggen we te snel ‘ja’, uit beleefdheid of om anderen te pleasen. Zonder ons eerst af te vragen wat hiervoor zal moeten wijken, en of je je hiervoor wel wilt engageren.
Wat kan helpen is een time-out. Niet direct ‘ja’ antwoorden, maar jezelf tijd geven om er eerst na te denken. Ook kan je eventueel nog met een tegenvoorstel komen. - Stop met multitasken.
Multitasken is een mythe. Dit houdt eigenlijk in dat je constant switcht tussen verschillende taken, waardoor je maar op 60% van je totale efficiëntie werkt. - Werk in batches.
Gelijkaardige taken samen uitvoeren.
De betalingen eens per week uitvoeren. Dingen waarvoor je het huis moet verlaten bundelen, zoals de kinderen naar de zwemles brengen en terwijl het glas daar in de glasbol dumpen, …. - Haal zaken uit je spitsuur
Kleren ’s avonds al klaarleggen (2 setjes kleren als je kinderen zich niet zomaar een keuze laten opdringen), tafel al dekken, boekentassen klaarzetten, … - Wees alert voor vervuilde tijd.
Facebook, email die overladen wordt met nieuwsbrieven, het wachten tijdens de sportactiviteit van je kinderen - Durf jezelf af te sluiten. Soms heb je tijd nodig om eens ongestoord te kunnen werken zonder afleiding. Zet die smartphone af, boek dat hotelletje niet terwijl je met een half uur naar de tv kijkt.
- Noteer procedures. Dit is iets wat ik vrij frequent doe, noteren hoe ik iets moet doen. In evernote heb ik een bestandje van hoe ik mijn dingen moet klasseren zodat ik ze snel terugvind, we hebben een lijst met alles wat we nodig hebben op een fietsvakantie, voor verjaardagsfeestjes en reizen wordt een draaiboek gemaakt, ….
- Het klokjessysteem. Een vriendin (waarvan ik regelmatig tips deel, want ze heeft heerlijke tips maar geen blog) heeft het klokjessysteem ingevoerd voor de weekends. Per dag wordt er een klokje getekend en daarin worden eerst ‘de moetjes’ gepland (met een realistische timing). Daarna mag iedereen van het gezin nog om de beurt zijn wensen inplannen (alleen gaan kledingshoppen, zwemmen, leren vingerhaken, …… ) . Vooral voor kinderen, die alles het liefst ‘nu’ willen, kan dit voor duidelijkheid en rust zorgen.
- (her)verdeel taken. Dit gebeurt het best in samenspraak met iedereen van het gezin, als je je zelf geëngageerd hebt voor iets, is het ook gemakkelijker om dit na te leven.
Als tip voor zo’n gesprek heb je het voorbeeld van de ketchupfles. Elke vrijdag wanneer de wekelijkse frietjes gegeven worden, gaat de ketchupfles rond. En mag de persoon die deze vastheeft een verhaal vertellen, de andere mogen enkel vragen stellen.
Als ik dat zou toepassen, zou ik dat dan wel niet met een ketchupfles doen, want ik ken mijn pupillen, die fles zou snel op de grond liggen. Wij eten trouwens ook niet elke week frietjes. Maar de essentie spreekt me wel aan.
Lifesavers voor spitsuurouders
Een tijdje geleden ging ik naar een workshop van Sara Van Wesenbeeck over haar boek “Lifesavers voor spitsuurouders”
Op voorhand grapte ik al thuis “Dat ons leven zou veranderen”,
de dag nadien zei Liv al “Ik wou dat je nooit naar die avond was gegaan!”
Want de workshop was voor mij de moeite waard. Niet dat daar ineens ‘de tip’ voor een stressvrij leven werd meegedeeld, maar het zette me wel aan het nadenken … voor dagen en dagen. Telkens stelde ik me weer de vraag, “Waarom krijg ik het niet onder controle?”
En ik ben tot een (voor mij) verrassende conclusie gekomen.
Je kan blijven organiseren en plannen en aan timemanagement doen … maar teveel is teveel.
Ik denk dat ik al 7 ballen in de lucht hou (om het met haar woorden te zeggen), maar ik wil er 8 in de lucht houden. En als ik daar uiteindelijk in zou slagen, wil ik er weer 9 in de lucht houden.
Een vriendin zei me ooit “wil je niet gewoon teveel?”. Ik denk dat ze gelijk heeft … het is de aard van het beestje (een beestje dat nooit tevreden is)
Mijn werkpunten zijn bijgevolg ….
meer uitbesteden
En dan niet enkel de taken maar ook de verantwoordelijkheden. De losse eindjes in een ander zijn hoofd steken.
Niet gemakkelijk, want ik heb nogal de neiging tot het denken van “Wat ik zelf doe, doe ik beter”.
Maar dat zal ik moeten loslaten en de anderen het dan ook gunnen om het op hun manier te doen.
niet zo naar mijn limieten proberen te streven
De tijd dat ik nog wist wat verveling was, ligt al even achter mij. Ik kan wel 1001-dingen verzinnen die ik nog moet/wil/zou kunnen doen.
Niet enkel verplichte nummers zoals huishouden, verbouwen en naar hobby’s rijden, maar ook leuke dingen zoals lopen, bloggen, tijd met de kinderen, tijd voor vrienden en familie, ….
Met als gevolg dat ik gefrustreerd geraak omdat ik nog zoveel te doen heb, maar zo weinig energie om het ook effectief te doen.
Want het probleem is niet altijd een tekort aan tijd, maar dikwijls een tekort aan energie. Iedereen kent waarschijnlijk wel het gevoel dat hij enkel nog maar zin heeft om in de zetel te ploffen (voor de tv).
In plaats van frustratie zou ik beter denken “Morgen is er weer een nieuwe dag”, om vervolgens een lang warm bad te nemen met een glaasje wijn.
Natuurlijk kan het nog allemaal nog efficiënter, maar ik denk dat ik al vrij efficiënt ben.
Ik blijf natuurlijk wel streven naar verbetering (want ik vind al die systemen wel tof), maar daar ligt mijn grote probleem niet echt. Dat ligt bij mezelf ;-)
En zo snappen jullie ook, waarom Liv wou dat ik nooit naar deze avond was gegaan.
Toen ik hen nog eens wees op hun verantwoordelijkheden (boekentas op zijn plaats zetten na ’t school, jas aan de kapstok, na ’t school brooddoos in keuken leggen, agenda en huistakenmap zelf terug in boekentas steken, …..) besefte ze dat dit ook impact op haar ging hebben.
Inspirerend dus voor mij, vooral omdat ik al een tijdje aan het worstelen ben. En daarmee ben ik niet alleen.
Waar ik het nog niet over heb gehad, zijn de tips die ik daar heb opgepikt. Hieraan wijd ik binnenkort (laten we afspreken morgen) eens een volledige blogpost.
Parijs Marathon – week 1/18 – Definiërend
Het is zover, de training voor de marathon van Parijs is gestart. De trainingschema’s hangen alvast op de koelkast.
Het leuke aan deze marathon is, dat ik hem samen met Bjeurn ga lopen … althans dat is het plan.
Veel samen trainen zal misschien niet mogelijk zijn, integendeel, het zal er niet gemakkelijker op worden om de trainingen in te plannen. Maar we kunnen elkaar alvast motiveren en oppeppen.
Ik kijk trouwens ook al uit naar onze citytrip. (tips voor leuke hotellekes in Parijs zijn welkom)
Dit was een week waarin ik doelen en strategie definieerde.
Het doel is de marathon binnen de 4u lopen (dan kan ik dat eindelijk schrappen van mijn bucket list).
De strategie is de volgende
- Het schema blijft onveranderd, vorige keer werkte het goed … ik begin dus terug met het trainen op hartslag en ik train minimum 3 keer per week, de 4de training is optioneel.
- Deze keer ben ik wel van plan om echt wat gewicht te verliezen en zo tijd te winnen (want ik berekende hier, dat ik 8min sneller loop, als ik 2kg minder weeg als vorige keer … waarmee ik onder de 4u zou aankomen). Er zitten nieuwe batterijen in de weegschaal en deze keer is gewicht geen geheim (en hoop ik zo wat gemotiveerder te blijven)
- Ik ga proberen om minimum 7u per nacht te slapen
- En ik probeer mijn dagelijkse cola zero te bannen (welk effect ik hiervan verwacht is me niet zo héél duidelijk … minder drang naar zoets denk ik)
Bloggewijs zal ik elke zondag een samenvatting van de week proberen te geven (om jullie niet teveel te vervelen met loopverslagen).
Hierin vertel ik dan hoe ik de week ervaren heb (deze week dus definiërend)
Een mooie grafiek met in het blauw de aantal kilometers van het schema, in het rood het werkelijk aantal gelopen kilometers en in het oranje het gewicht.
Ik ben dus goed bezig als de rode lijn niet onder de blauwe komt en als de oranje lijn naar beneden gaat ;-)
Verder volgt nog een kleine samenvatting van de trainingen en andere dingen die ik wil delen.
De cijfertjes
Aantal kilometers gelopen: 37 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,7 kg
Training 1: 5.56 km – 31m:55s – 5:45 min/km – alleen
Training 2: 14,29 km – 1h:32min – 6:26 min/km – met de heidejoggers
Training 3: 6.20 km – 36m:27s – 5:53 min/km – met Bjeurn
Training 4: 10.00 km – 46m:27s – 4:39 min/km – eindejaarsjogging in Kampenhout.
Een wedstrijd die ik al jaren probeer mee te lopen. Geef mij maar zo’n gezellige stratenloopjes zoals deze.
Hier heb ik vandaag een dik persoonlijk record gelopen, mijn vorige 10K record direct met 3 minuten verbroken. Misschien doordat ik mezelf de eerste keer ooit voordien warm liep (niet mijn idee). Ik loop in elk geval nog altijd op wolkjes.
Blessuregewijs: op de hoede voor de rechterscheen
Loopblog? Of naaiblog?
Ge dacht waarschijnlijk … “Dat begint hier verdacht veel op een loopblog te lijken, terwijl ik dit enkele jaren klasseerde in mijn feedreader als naaiblog”
Wel goed nieuws … soms wordt hier ook nog wat genaaid. Kijk eens wat we hieronder hebben.
Waarschijnlijk zeggen bovenstaande lapjes stof je niets, maar het is echter wel iets handig … een running belt.
Hierin kan je gsm, sleutels, zakdoekjes, gellekes en andere nuttige zaken kwijt tijdens het lopen. Zonder dat het op- en neer zit te schodderen. Ik maakte het volgende deze tutorial.
Gemakkelijk en snel te maken, handig om mee te lopen en goedkoop. Het enige nadeel is, dat het tijdens de zomer wel warm is. Voor de marathon heb ik me toch nog iets anders gekocht, maar dit doet het ook prima.
En kijk eens hieronder … nog iets
Vermits we (de man en ik) deze week starten aan het trainingsschema voor de marathon van Parijs maakte ik nog volgende ‘icepack-zakjes’, naar bestaand voorbeeld. Handig, zeker voor ons, want blessures loeren weer om de hoek (shin splints bij mezelf, achillespezen en kuitspier bij de man).
Ge denkt nu waarschijnlijk … ze heeft ons hier weer goed liggen, dat is en blijft hier een loopblog.
Tja, ik plan weer wekelijks een trainingsverslag van marathontraining.
Maar tussendoor hoop ik het ook nog te hebben over kinderen, kinderentertainment, snelle eenvoudige recepten, flitsen uit het dagelijkse leven, nutteloze weetjes, en andere interessante en minder interessante zaken.
En hierbij kregen jullie ook alvast eens een blik op mijn naaikamer, want het is hier toch ook een beetje een verbouwblog.
Een naaikamer met -voorlopig- dubbele functie, atelier voor mij en speelkamer voor de kinders (daarmee de Dino).
De speelkamer zal waarschijnlijk nog wel verhuizen … als ik nog eens de moed vind om deze eerst te schilderen (juist ja … met momenten is het hier ook een schilderblog)
Eind van een tijdperk … begin van een tijdperk
EIND VAN EEN TIJDPERK
Ik vrees dat we zitten aan het eind van een tijdperk. Op de schoot zitten van de Sint, daar worden ze te oud voor.
Dit jaar zagen de kinderen de Sint weliswaar op ’t school, op de scouts en op de voetbal, maar een persoonlijk praatje op zijn schoot was er niet meer bij.
Deze foto met Vic (2e links) en de rest van de U6/7 in de voetbalkantine, is het beste dat ik kon krijgen en zal ‘de sintfoto van 2014’ worden.
Vanaf nu kan het enkel maar bergaf gaan. Ik hoop dat Liv volgend jaar zo snugger is om te beseffen dat onsterfelijkheid zelfs niet voor een goedheilig man is weggelegd.
Alhoewel ik wel vermoed dat ze zo leep zal zijn om haar ongeloof niet luidop te uiten (stel je voor dat ze volgend jaar geen blaffend en springend hondje krijgt)
Net zoals die keer dat de tandenfee haar was vergeten, waarop ze teleurgesteld opstond “Ik wist wel dat de tandenfee niet bestaat en dat de mama’s en de papa’s dat geld daar gewoon leggen!!!”.
Waarop ze de volgende morgen wild enthousiast opstond omdat de tandenfee dan toch gekomen was.
het archief van de vorige jaren -> 2013, 2012, 2011, 2010, 2009, 2008, 2007
BEGIN VAN EEN TIJDPERK
Bjeurn is soms een beetje moediger dan ik. Hij maakte het ambitieuze plan om met de kinderen te gaan mountainbiken. Dwars door d’ hel van Weit … een tocht van 15km (+3,5 km enkel naar het startpunt). En dat terwijl we om 12u al fris gewassen op een verjaardagsfeest moesten zijn.
Ik had al visioenen met vallende kinderen, bokkende kinderen die niet meer verder willen, huilende kinderen, verkleumde kinderen, mountainbikers die onze kinderen omver rijden, mountainbikers die ambetant zijn omdat onze kinderen de boel ophouden, een preek van de schoonmama omdat we te laat op het feest aankomen, ….
Maar geen van allen was waar (allé, sommige dingen wel een beetje … dat vallen, huilen en bokken is even gebeurd, maar het kind in kwestie heeft zich goed herpakt).
De kinderen hebben super flink gefietst, Vic blijkt een mountainbiketalent (onverschrokken en nen doorzetter), de organisatie was super, de andere mountainbikers zagen onze kinderen gewoon als een extra hindernis en niet als een ergernis, we hadden nog tijd voor een afsluitend drankje en waren toch op tijd op het feest (mits academisch kwartier).
Een nieuw tijdperk dus, waarop we activiteiten met de kinderen kunnen doen die we zelf ook leuk vinden. Voor volgend jaar staat dit alvast terug in de agenda (misschien kunnen we de jaarlijkse Sint-fotoreeks dan vervangen door Hel-Van-Weit-fotoreeks)
Absurditeiten
- Abonneren op de verwittiging van de bib dat je boeken gaan vervallen, kan enkel als je ook de spam (voorleesmomenten enzo) erbij neemt.
- Een Collect&go depot (Mechelen) waar je geen leeggoed meer kan binnenbrengen. Daarvoor moet je in de winkel (enkele kilometers verderop) zijn.
- Op een koude dag als deze, naar ’t werk fietsen en onderweg moeten stoppen om kleren uit te doen omdat je onpasselijk wordt van de warmte.
- Op ’t werk aankomen en de vraag horen “kom jij nog steeds met de fiets? Is dat niet te koud?”
- De huidige versie van een document extensie ‘nieuw’ geven, of ‘laatste versie’
- Die mooie zonsondergang delen op instagram … en merken dat 20 anderen die je volgt dit ook deden. (je kan zonsondergang ook vervangen door regenboog)
- Tijd maken voor ontspanning, wat dan weer tot stress leidt
- Automobilisten die in een lange file voor een rood licht, die op de gemarkeerde oversteekplaats voor fietsers en voetgangers stilstaan, zodat deze niet veilig kunnen oversteken.
- Ik die elke dag teken probeer te doen naar deze automobilisten dat ze dat fietspad moeten vrij laten, alsof ik ze allemaal kan opleren en binnen een maandje alles beter is.
- Batterijen weggeven (na 4 jaar niet te gebruiken) en daarna beseffen dat de Sint speelgoed brengt met die welbepaalde batterijen. (dacht ik dat hot wheels van die opwindbare autokes waren … mispoes)
- Tijdens het joggen gebeten worden door een hond(je) en nog onder uw voeten krijgen van het baasje (blijkbaar kunnen kleine scharminkels ook jachthonden zijn, en mag je daar niet langs lopen).
- Ik die zo aangedaan was van het voorval, dat ik niet eens reageerde dat ze haar hond dan dichter aan de lijn moest houden
- Bugs in het domoticasysteem waardoor ik al 2 keer denk dat we met een inbreker zitten (de tweede keer belde ik gelukkig de man ipv de politie)
- De sint die al bij zijn aankomst in Antwerpen zegt dat er geen stoute kinderen zijn, waardoor deze niet meer vatbaar zijn voor mijn dreigementen dat ik het aan de sint ga vertellen
- Net tussen 2 marathontrainingen door, wanneer ik gewoon wat voor het plezier loop en zeker niet opbouw, loert een blessure om de hoek (shin splints)
Waarom ook jij een marathon kan lopen (als je echt wilt)
Een marathon lijkt een heroïsche daad, enkel voor helden.
Boekjes zoals runners world, waarin enkel de superhelden met een pace van 4 minuten aan bod komen, lijken dat enkel te bevestigen.
Maar een marathon, dat is ook weggelegd voor de gewone mens … als je echt wil!!!
Want ik hoor de excuses al komen.
Ik droom van een marathon te lopen maar … ik heb geen tijd, dat gaat niet met mijn knieën, ik vind het saai om zo lang te lopen, ik kan dat niet …
Excuses zijn gemakkelijk gevonden … en het probleem is dat ze meestal zo geloofwaardig zijn dat zelfs jij ze gelooft.
“Geen tijd” wil eigenlijk zeggen ‘”geen prioriteit” … deze is het gemakkelijkst te weerleggen. Inderdaad, je moet niet beginnen aan een marathonvoorbereiding als de focus er niet is. Je verbouwing is waarschijnlijk niet het meest geschikte moment.
Maar voorts gaat het vooral over prioriteiten stellen en uiteindelijk valt de tijdsinvestering best wel mee. Elke hobby neemt immers tijd in beslag.
Blessures …. de schrik der zeven lopers. Blessures kunnen je voorbereiding fiks in de war brengen en in het slechtste geval zetten ze een kruis over je geplande marathon.
Maar of dat zo zal zijn, weet je enkel als je de voorbereiding ook effectief aanvangt.
En blessures zijn nooit leuk, maar ze betekenen niet altijd het einde.
Zo ben ik nog altijd zwaar onder de indruk van Sylvie (uit het canvas programma “Marathon“). Zij liep de marathon van New York uit, ondanks blessures. Haar langste duurloop was 17km, de conditie bouwde ze op met alternatieve trainingen.
Een loopvriendin van mij geraakte ook geblesseerd aan haar knie, en dat net in de zwaarste weken van de marathonvoorbereiding. Ze was enkele weken ‘out’, en haar deelname stond in twijfel. Maar ze liep toch, en finishte met een mooie tijd, als was ze nooit geblesseerd geweest.
Mijn huisdokter twijfelde ook of hij de start van zijn marathon zou halen wegens hardnekkige blessure, en hij verbrak zijn vorige record met 20 minuten.
Ikzelf ben al jaren regelmatig geblesseerd. Ik ben in een continu gevecht met shin splints en ben onlangs meer dan 7 maand ‘out’ geweest met iets ongedefinieerds. Het was mijn grote angst dat ik niet aan de start van de marathon zou geraken … 50% gaf ik mezelf. Tot mijn grote verrassing geraakte ik niet één keer geblesseerd (mits soms eens een pijntje … maar dat is nooit te vermijden)
Lopen is saai, dat argument kan ik begrijpen, dat was ook één van mijn grote angsten.
Ik kon me wel inbeelden dat ik het niet zou kunnen opbrengen om alleen te gaan lopen, uren aan een stuk, in de voorbereiding. Soms vind ik 10 kilometer immers al saai.
Vreemd genoeg ben ik meestal met veel goesting gaan lopen … dankzij deze 5 dingen.
Afwisseling, focus, een concreet doel, een trainingsschema (waar ik me goed bij voelde) en zelfvertrouwen (dankzij de inspanningstesten wist dat ik het goed aanpakte).
30 km lopen lijkt saai … als in ‘3 keer zo saai als 10 km lopen’. Ik kan het nog altijd niet helemaal verklaren, maar dat bleek niet zo te zijn, integendeel.
Het waren niet de duurlopen waar ik het meest tegenop zag, de tempolopen bleken erger (meer belastend ook). Maar gelukkig zeggen ze dat je bij een eerste marathon niet op snelheid moet trainen … die tempolopen zijn dus optioneel.
Laat je niet wijsmaken dat jij geen marathon kan lopen.
Loopboeken en tijdschriften richten zich vooral op de top en subtop, degenen die een marathon binnen de 3u lopen en belachelijk veel kilometers per week afmalen. Irritant vind ik dat.
Aan de start van een marathon staan er immers mensen in alle soorten en gewichten. Laat je niet afschrikken door loopboeken of tijdschriften die zich niet focussen op de gewone mens.
Gelukkig kende ik zo’n gewone mens, mijn grote voorbeeld, mijn mama, die op haar 41 startte met lopen en enkele jaren later een marathon liep (met een doenbaar trainingsschema, en slechts 3 trainingen per week).
Ook las ik ooit over Oprah Winfrey, die meer dan 100kg woog toen ze startte met lopen en uiteindelijk een marathon liep in de mooie tijd van 4u29min.
Een marathon is zo zwaar als je deze zelf maakt. It ’s not the distance that ’s killing you, its the speed.
Een marathon lopen in 4u, 5u of zelfs 6u is nog steeds een geweldige prestatie.
Er zijn zoveel mensen die iets niet doen, omdat ze het direct goed willen doen.
Met als resultaat dat ze het uiteindelijk nooit doen … en dat is zonde.
Soms moet je gewoon je twijfels/angsten opzij zetten, het risico nemen en er gewoon voor gaan !!!
Ouderschap … constant het ritme bijsturen
Sinds ik mama ben, moet ik constant het net gevonden ritme bijsturen aan nieuwe situaties. “Dynamisch” kan je het ouderschap wel noemen.
Eerst wordt het kind geboren, met een huilbaby was de aanpassing meteen groot. Ik herinner me nog dat Bjeurn me ooit -vermoeid- vroeg: “Is ‘dit’ nu ons leven”?
En zo volgenden er nog meer momenten waarop het ritme moest worden aangepast.
- Een tweede kind (dat viel nog mee)
- de overstap van creche naar school (rampzalig, echt)
- verandering van werklocatie van de man, 60km verder (dat we oplosten met nieuw werk voor mij)
En daarna ging het beter.
- Het tweede kind ging ook naar ’t school, een dikke verbetering zowel op vlak van tijd als financieel.
- Ik begon 4/5e te werken … een zaligheid.
En ik dacht … dat het ergste achter de rug was. Genieten tot ze in de pubertijd komen!!! De lagere school leeftijd is toch de gemakkelijkste leeftijd , zeggen ze … niet?
Inderdaad, lagere school kinderen zijn geweldig.
Niet meer zo schattig weliswaar , maar in ruil krijg je wel veel terug; zelfstandigheid, intelligentie, toffe babbel, toffe activiteiten om met ze te doen, minder kuren …
Heerlijk vind ik dat, geen buggy’s meer, geen dutjes meer, in de auto stappen en gewoon vertrekken want de kinderen klikken zelf hun gordel vast.
En om 7u des morgens, komen ze even langs om te vertellen dat ze opstaan, waarop ze naar beneden gaan en zelf de tv opzetten. In het beste geval dekken ze nog de tafel en geven ze de kat eten.
Maar er is ook een keerzijde aan lagere school kinderen, namelijk hun hobby’s.
Hier is dat inline skate (3 keer per week), voetbal (3 keer per week), zwemmen (1 keer per week), scouts (1 keer per week).
Daardoor moeten we elke dag wel ergens zijn (buiten vrijdag). En het is een hele uitdaging om huiswerk, avondeten, hobby, bad in één avond gepropt te krijgen.
Er moet dus weer iets veranderen, weer op zoek naar een nieuw ritme.
Mogelijke oplossingen
- Naschoolse activiteiten reduceren … maar scouts en zwemmen vind ik te belangrijk, de voetbal schrappen is geen optie voor de zoon, en het inline skaten is te belangrijk voor de dochter.
- Vroeger opstaan, om vroeger naar het werk te kunnen vertrekken en dan ook weer vroeger te kunnen stoppen. Niet echt een optie … 5u50 vind ik al vroeg genoeg. Vermoeidheid werkt trouwens stress in de hand.
- Mijn fiets terug inruilen voor de auto om te gaan werken. Dit heb ik héél zwaar overwogen, maar neen. Ik ben trots en blij om met de fiets te kunnen gaan werken. Het is goed voor de mobiliteit van anderen, mijn gezondheid, het milieu en natuurlijk ook voor onze portemonnee.
- Voor enkele dagen per week naschoolse opvang zoeken waar ze avondeten krijgen en huiswerk kunnen maken. Lijkt ideaal, ik ben de zoektocht alvast gestart.
Voorlopig kwam ik enkel tot het volgende, waar ik wel veel van verwacht.
’s morgens wat minder op het gemak doen en mijn ontbijt uitstellen tot op het werk. Getest en uitgeprobeerd … spaart me 20 minuten uit. En op 20 minuten kan je veel doen tijdens de avondspits.
Hopen dat het werkt dus, en hopen dat het alleen maar beter wordt … tot ze in het middelbaar zitten, want “kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen”.
Maar gelukkig –naar ’t schijnt – ook “grote kinderen, terug wat meer vrijheid voor de ouders”.