Superheroes Annelies en Liv

Een marathon lijkt een heroïsche daad, enkel voor helden.
Boekjes zoals runners world, waarin enkel de superhelden met een pace van 4 minuten aan bod komen, lijken dat enkel te bevestigen.

Maar een marathon, dat is ook weggelegd voor de gewone mens … als je echt wil!!!

Want ik hoor de excuses al komen.
Ik droom van een marathon te lopen maar … ik heb geen tijd, dat gaat niet met mijn knieën, ik vind het saai om zo lang te lopen, ik kan dat niet …
Excuses zijn gemakkelijk gevonden … en het probleem is dat ze meestal zo geloofwaardig zijn dat zelfs jij ze gelooft.

“Geen tijd” wil eigenlijk zeggen ‘”geen prioriteit” … deze is het gemakkelijkst te weerleggen. Inderdaad, je moet niet beginnen aan een marathonvoorbereiding als de focus er niet is. Je verbouwing is waarschijnlijk niet het meest geschikte moment.
Maar voorts gaat het vooral over prioriteiten stellen en uiteindelijk valt de tijdsinvestering best wel mee. Elke hobby neemt immers tijd in beslag.

Blessures …. de schrik der zeven lopers. Blessures kunnen je voorbereiding fiks in de war brengen en in het slechtste geval zetten ze een kruis over je geplande marathon.
Maar of dat zo zal zijn, weet je enkel als je de voorbereiding ook effectief aanvangt.
En blessures zijn nooit leuk, maar ze betekenen niet altijd het einde.

Zo ben ik nog altijd zwaar onder de indruk van Sylvie (uit het canvas programma “Marathon“). Zij liep de marathon van New York uit, ondanks blessures. Haar langste duurloop was 17km, de conditie bouwde ze op met alternatieve trainingen.
Een loopvriendin van mij geraakte ook geblesseerd aan haar knie, en dat net in de zwaarste weken van de marathonvoorbereiding. Ze was enkele weken ‘out’, en haar deelname stond in twijfel. Maar ze liep toch, en finishte met een mooie tijd, als was ze nooit geblesseerd geweest.
Mijn huisdokter twijfelde ook of hij de start van zijn marathon zou halen wegens hardnekkige blessure, en hij verbrak zijn vorige record met 20 minuten.

Ikzelf ben al jaren regelmatig geblesseerd. Ik ben in een continu gevecht met shin splints en ben onlangs meer dan 7 maand ‘out’ geweest met iets ongedefinieerds. Het was mijn grote angst dat ik niet aan de start van de marathon zou geraken … 50% gaf ik mezelf. Tot mijn grote verrassing geraakte ik niet één keer geblesseerd (mits soms eens een pijntje … maar dat is nooit te vermijden)

Lopen is saai, dat argument kan ik begrijpen, dat was ook één van mijn grote angsten.
Ik kon me wel inbeelden dat ik het niet zou kunnen opbrengen om alleen te gaan lopen, uren aan een stuk, in de voorbereiding. Soms vind ik 10 kilometer immers al saai.

Vreemd genoeg ben ik meestal met veel goesting gaan lopen … dankzij deze 5 dingen.
Afwisseling, focus, een concreet doel, een trainingsschema (waar ik me goed bij voelde) en zelfvertrouwen (dankzij de inspanningstesten wist dat ik het goed aanpakte).

30 km lopen lijkt saai … als in ‘3 keer zo saai als 10 km lopen’. Ik kan het nog altijd niet helemaal verklaren, maar dat bleek niet zo te zijn, integendeel.
Het waren niet de duurlopen waar ik het meest tegenop zag, de tempolopen bleken erger (meer belastend ook). Maar gelukkig zeggen ze dat je bij een eerste marathon niet op snelheid moet trainen … die tempolopen zijn dus optioneel.

Laat je niet wijsmaken dat jij geen marathon kan lopen.
Loopboeken en tijdschriften richten zich vooral op de top en subtop, degenen die een marathon binnen de 3u lopen en belachelijk veel kilometers per week afmalen. Irritant vind ik dat.
Aan de start van een marathon staan er immers mensen in alle soorten en gewichten. Laat je niet afschrikken door loopboeken of tijdschriften die zich niet focussen op de gewone mens.

Gelukkig kende ik zo’n gewone mens, mijn grote voorbeeld, mijn mama, die op haar 41 startte met lopen en enkele jaren later een marathon liep (met een doenbaar trainingsschema, en slechts 3 trainingen per week).
Ook las ik ooit over Oprah Winfrey, die meer dan 100kg woog toen ze startte met lopen en uiteindelijk een marathon liep in de mooie tijd van 4u29min.

Een marathon is zo zwaar als je deze zelf maakt. It ’s not the distance that ’s killing you, its the speed.
Een marathon lopen in 4u, 5u of zelfs 6u is nog steeds een geweldige prestatie.
Er zijn zoveel mensen die iets niet doen, omdat ze het direct goed willen doen.
Met als resultaat dat ze het uiteindelijk nooit doen … en dat is zonde.

Soms moet je gewoon je twijfels/angsten opzij zetten, het risico nemen en er gewoon voor gaan !!!