Tour d’Europe … de voorbereiding
We waren wat afgeleid door een marathon die we moesten lopen, en eens deze gelopen was kwam het besef:”Shit, onze reis komt echt dicht bij, en we moeten nog super veel doen !!!“
Het zijn ook geen leuke dingen die we nu moeten doen
afscheidsfeestjes plannen (ik doe dat niet graag “feestjes organiseren”), schoolzaken waaronder schoolboeken proberen digitaal vast te krijgen (tot nu toe nog niet veel succes, op hoop van zegen want anders moeten we beginnen inscannen), EHBOkit samenstellen, bankzaken, verzekeringen, auto verkopen (en hopen dat hij nog even blijft rijden, dat is héél spannend), administratieve rompslomp, dingen aankopen, de fietsen tunen en eens kijken of we al onze bagage gaan meekrijgen, gepaste kledij zoeken om mee te nemen (dat is vooral voor mij een probleem, want ik wil er niet teveel als een trekker uitzien), ….
Je zou voor minder wensen dat je al op je fiets zat.
In elk geval, het aftellen begint en het verlangen om te vertrekken is groot. Dat merk je ook in het volgende filmpje dat we een tijd geleden maakten. Hier beantwoorden Liv, Vic en ik de vraag “Waar wil je het liefst naartoe?” (let ook op Liv en Vic als ik aan het woord ben)
Een heuse taarthack
Het jammere van een grote taartvorm, is dat de porties lang en smal zijn. Dat is om te beginnen niet gemakkelijk te snijden, en dat presenteert ook niet schoon.
Mijn schoonmama, leerde me echter deze lifehack voor het snijden van zo’n grote taart, een taarthack dus.
Je neemt een rond kommetje met kleinere doorsnede als de taart en drukt deze vorm licht in het midden van de taart, dan kan je met een mesje deze vorm uitsnijden. De eerste stukken snijd je gewoon van de buitenste cirkel af. Zowel simpel als geniaal !!!
Voor de geinteresseerden volgt hier ook nog het recept van deze taart, je moet er wat voor zijn, met de citroenzeste, maar mij beviel ze enorm.
“All-you-needcake” met pijnboompitten, amandelen, abrikozen en appeltjes
- 250g zelfrijzende bloem
- snuifje bakpoeder
- 250g gesmolten boter
- 150g rietsuiker
- 4 eieren
- 4el volle yoghurt
- een handvol gedroogde abrikozen
- 2 jonagoldappels
- 8 abrikozen (vers of uit blik)
- 1 sinaasappel
- 1 citroen
- 100g pijnboompitten
- 100g amandelpoeder
- Doe de eieren in een aparte kom en voeg de rietsuiker toe
- klop dit mengsel op met de mixer tot een schuimige massa
- Smelt de boter, voeg toe aan het eiermengsel en meng.
- Voeg de bloem en bakpoeder zachtjes toe aan het eimengsel tot een mooie egale massa
- Voeg de gesneden gedroogde vruchten, het amandelpoeder en de pijnboompitten en yoghurt toe
- Schil de appels en versnijdt ze in stukken van 2 a 3 cm, versnijdt ook de abrikozen en voeg ook toe
- Rasp de zeste van de sinaasappel en de citroen en voeg eveneens toe aan de ingrediënten
- Doe het beslag in een ingeboterde bakvorm en bak ongeveer 35 a 40 min in de oven op 180°C
Indien gewenst opdienen met mascarpone, gemengd met opgeklopte room en een snuifje vanillesuiker
Citytrippen in Wenen op sportschoenen
De marathon in Wenen liet zich goed combineren met een citytrip, een citytrip op het gemakje … waarbij we niet probeerden om kost wat kost alles gezien te krijgen, maar waarbij we op voorhand enkele leuke dingen uitzochten. Vermits we ook veel moesten rusten en eten zijn er ook wel wat café’s en restaurants in opgenomen.
Wenen is me zeer goed bevallen, een mooie propere en veilige stad vol impressionante en prachtige gebouwen, en allemaal in goede staat. Het openbaar vervoer er ook zeer goed geregeld en dat valt vooral op aan het feit dat je amper mensen per auto of per fiets ziet in de stad. Restaurant en cafébezoeken waren prijsgewijs zeer schappelijk. Wat me ook opviel is dat men in Wenen zeer godsdienstig is en dat de vele parken opvallend veel banken hebben (jammer genoeg hadden wij niet zo’n goed weer).
Toen ik me op voorhand informeerde wist ik niet goed of Wenen en ik een match zouden geven … maar ja hoor … het klikte tussen Wenen en mij. En dit zijn mijn aanraders.
Hotel
Benediktushaus
Ons hotel was een hit, een klooster gelegen midden in het centrum van de stad tussen allemaal prachtige gebouwen (Sissimuseum, Rathaus), het was zelf trouwens ook een schoon gebouw. Wat ook geweldig was, is dat de kamers enorm rustig waren, doordat ze uitgaven op het binnenplein van het klooster, nog nooit sliep ik zo rustig midden in een stad. Onze kamer was sober maar perfect in orde. Ontbijt was in goed en het personeel was super lief … op de marathondag prepareerden ze het ontbijt speciaal voor de lopers om 6u ipv om 8u.
En het was wel grappig dat we een kapel hadden en dat er paters rondliepen.
Te bezoeken
Rathaus
Dit is het stadhuis van Wenen, ga zeker ook eens een kijken in het binnenplein, ik vond dat echt adembenemend mooi. Hier worden ook veel evenementen georganiseerd, wij hadden het geluk dat de pastaparty van de marathon hier in een zaal doorging … prachtig, ook de finish van de marathon was trouwens hier.
In het Rathaus bevindt zich ook de toeristische dienst
Sissimuseum en Spaanse rijschool
Deze liggen vlak aan elkaar, hier moet je minimum eens doorwandelen, wat een pracht en praal.
Stephansdom
De Stephansdom in het centrum van de stad is een prachtige kathedraal, een beetje een eclectisch ook. Het heeft 1 hoge toren, en de andere is nooit afgewerkt geraakt, en het dak is op zijn minst speciaal te noemen. Ga zeker eens binnen.
Schönbrunn
Dit is het zomerpaleis van Sissi, het paleis zelf doet wat Disneyachtig aan, en je kan hier als je wil een hele dag spenderen. Het kasteel is gigantisch en telt blijkbaar 1441 kamers, waarvan er 50 te bezichtigen zijn. De tuinen van het kasteel zijn gratis te betreden, maar met een combiticket kan je ook de dierentuin (de oudste van de wereld), het museum, het doolhof in de tuin bezoeken.
Hoe lang je hier ook plant te spenderen … dit is sowieso een aanrader. Wij fietsten met de stadsfietsen tot hier en deden dan een kleine wandeling in de tuin (want we moesten onze benen sparen), maar kinderen kan je hier gerust een hele dag entertainen. Wel niet vergeten om op voorhand de Sissi-films nog eens te bekijken om helemaal in de stemming te komen.
Hundertwasserhaus
Hundertwasser is de Gaudi van Wenen, hij zette zich af tegen de saaie architectuur en streefde een ontwerp na dat dicht tegen de natuur stond. Geen rechte lijnen, grillige vormen en veel kleuren. Maar hij had ook een visie, het was een visionair feitelijk, want met zijn ecologische ideeën was hij zijn tijd ver vooruit.
Ook de tijdelijke tentoonstelling van Peter Piller konden we trouwens appreciëren. Was het maar beter weer, dan deden we een terraske (alhoewel het binnen ook echt wel tof is om iets te gaan drinken)
Judenplatz
De Jodenplaatst is een rustig en idylisch plein (zeker by night). Hier staat het jodenmuseum en op het plein staat ook een gedenkteken voor de Oostenrijkse joden die in de 2e wereldoorlog zijn omgekomen.
Toffe geocache
We hadden al een tijdje een trackable in ons bezit. Dit is een voorwerp met een unieke code die van geocache naar geocache reist, sommigen hebben een speciaal doel en de onze wou naar de bergen.
We hadden niet verwacht dat we in centrum Wenen een geocache zouden vinden die zo groot is dat je er een koeiebel (want dat hing aan de trackable) kon in verstoppen, maar blijkbaar kan je ook midden in een grote stad inventief zijn. Deze was zelfs niet al te moeilijk om te vinden, het enige dat moeilijk was, was om deze subtiel te pakken, zodat de muggles (de onwetenden die geen besef hebben van het bestaan van geocaches) ons niet zagen.
Meer info over geocachen vind je trouwens hier.
Horeca
Rasouli
Een leuk klein eetcafé op de hippe Yppenplatz, de kaart is niet enorm uitgebreid maar het biologische eten is wel heerlijk .. zoals ik het thuis niet gemaakt krijg. Wij bestelden wraps en rijst met spinazie & tofu.
Dit restaurantje is leuk ingericht, ik voelde me er meteen thuis, ook mede dankzij de bediening, een schat van een meisje.
Xpedit Lager
Dit is een tof ingericht Italiaans restaurant, waar verdacht weinig pasta te verkrijgen is. We hebben echter wel heerlijk gegeten aan democratische prijzen.
Europa
Tevens een leuke plek om iets te drinken of te eten is dit eetcafé, gezellig, druk maar gemoedelijk.
Radlager
Dit café bezochten we na onze marathon, hier maakten we de symbolische switch van lopen naar fietsen, terwijl we bier dronken en quiche en brownie aten.
Dit café is zeer schoon ingericht, met dure vintage fietsen, achterin is er trouwens nog een fietsenmaker, toch waren we (lees Bjeurn) wat teleurgesteld dat er geen Paris-Roubaix te zien was.
Mels craft beer diners
Dit was een vonst van de brouwer in ons gezelschap. In dit modern doch smaakvol ingerichte biercafé zit je als bierliefhebber sowieso goed. Ja kan kiezen tussen 400 verschillende bieren, of je kan 5 proevers van 11cl van de 27 tapbieren. En als eten zijn er lekkere hamburgers.
Café central
Dit staat bekend als het allermooiste koffiehuis van Wenen, en daar moesten we geweest zijn, net zoals al die anderen, zo moesten we aan de ingang al aanschuiven voor een plekje.
Deze zaak is echter een goed geoliede machine, een al snel hadden we een plekje. Wij aten hier het lunchmenu van de dag en dat was zeer lekker en goed bij prijs. Wat wel het nadeel is van zo’n goed geoliede machine is, is dat het eten ook zeer snel komt en dat je (ik ben daar vatbaar voor) het gevoel krijgt dat je even snel weer weg moet, om plek te maken voor de volgende gasten.
Maar misschien is het dat toch wel waard, want de omkadering is zeer schoon … en de gebakjes die er uitgestald staan zien er zeer lekker uit.
Heisse wurst
Ook ne must, heisse wurst gaan eten aan een kraampje op ’t straat
Sky
Deze sky bar is niet de hoogste van Wenen, maar wel de moeite. Ze is in een grote winkelstraat gelegen en geeft uitzicht over de Stephansdom. Het is hier dat we opmerkten dat deze kathedraal wel een zeer opmerkelijk dak heeft. Voor Bjeurn mocht deze sky bar nog hoger zijn, maar het zicht is wel echt al super. Bij ons was het terras niet open en we mochten het ook niet betreden om langs buiten eens een kijkje te gaan nemen, maar als het terras open is, is dit zeker een enorme aanrader. En ga dan niet via de winkel, maar met de glazen lift vooraan aan het gebouw.
Waar we geen tijd meer voor hadden
Fabios
Eén van de betere restaurants in Wenen
Cha-No-Ma
Een theehuis waar je traditionele Japanse thee kan drinken. Ik wou daar de matcha latte eens proberen, want tegenwoordig ben ik in de ban van latte en van matcha.
Naschmarkt
Grote en exotische markt in Wenen, vooral op vlak van eten kan je daar je hart ophalen. Deze markt grenst aan de grootste rommelmarkt in Wenen.
Phil
Dit is een boekencafé, je kan hier op je gemak iets drinken en terwijl wat lezen in de vele boeken, en als je wil kan je het ook kopen, het interieur zou ook de moeite zijn en de sfeer gemoedelijk.
Das Möbel
Je kan hier eten, maar eigenlijk draait het om het interieur, dat je daar ook kan kopen
Mochi
Een Japans restaurant, moet een aanrader zijn. Wel te reserveren.
Designershoppen
Rondom Lindengasse zijn er veel leuke designerwinkeltjes.
Der dachboden
Een skybar met retro inrichting … ik heb het daar wel mee, skybars. Jammer genoeg ben ik weer niet de enige, het kan er dus druk zijn.
Meinl’s weinbar
Hier wandelden we ’s avonds voorbij (voor de marathon, dus toen we nog geen alcohol mochten drinken) en dat zag er daar zo gezellig uit, een grote wijnwinkel en onderaan een bar met een houten toog, waar je volgens mij heerlijk aan wijnproeverij kan doen.
Bananenbrood zonder toegevoegde suikers
Bij de meeste recepten voor bananenbrood wordt een pak suiker toegevoegd, zoals ook mijn vorige, maar bij Iris vond ik dit recept waarbij geen extra suiker wordt toegevoegd.
Dit is ideaal om de dag te starten … niet al te hoog aan koolhydraten, geen beleg nodig en de vetten die je binnenkrijgt zijn gezonde vetten.
Jammer genoeg heeft dit brood het ontbijt niet gehaald, het is een 4-uurtje geworden. Deze keer heb ik alles samen gekletst in de blender, volgende keer ga ik toch de correcte volgorde eens volgen en ook de moeite doen om de eieren luchtig te kloppen … ik veronderstel dat de consistentie dan iets meer broodachtig wordt en iets minder boddingachtig.
Lekker zal het sowieso wel blijven
Bananenbrood
- 3 rijpe bananen
- 50 gram ontpitte dadels (eventueel met rozijnen of cranberry’s)
- 3 eieren
- 100 gram amandelmeel
- 50 gram havermout
- 1 ½ theelepel bakpoeder
- 1 handje ongebrande noten (walnoten, amandelen, pecanoten, hazelnoten, ….)
- Oven voorverwarmen op 180°C
- Verpulver de havermout in je keukenmachine tot meel en doe terug in het potje
- Meng de bananen met de dadels in je keukenmachine (of met staafmixer) tot een glad beslag.
- Klop in een andere kom de eieren luchtig op en voeg wat zout toe.
- Meng dit eimengsel met de bananenpuree.
- Voeg hierna het amandel-, havermoutmeel en bakpoeder toe aan het beslag en roer het goed door.
- Roer tot slot de ongebrande noten erdoor.
- Giet het mengsel in de cakevorm en zet in de oven. Bak je bananenbrood in 45-50 minuten af, als de bovenkant van de cake te donker wordt, dek dit dan af met bakpapier.
- Check of je bananenbrood gaar is door er een satéprikker in te prikken. Is deze schoon en droog als je hem eruit haalt, dan is je brood klaar.
- Laat de cake afkoelen op een rooster
Tour d’Europe … in de pers
Wauw … wij staan in een boekske … en dan nog een super leuk … waar ik tot nu toe nog nooit over gehoord had.
Far Out gaat over buitensport en dat gaat breed, van ultralopen (marathon de sable enzo) tot toegankelijke dingen … dichtbijwandelingen, bergwandelingen met kinderen, …. voor ieder wat wil dus. En het is nog gratis ook, te verkrijgen bij Outdoor winkels.
De kinderen vinden het alvast zeer ferm … en ik had een stok achter de deur toen mijn baas me vroeg of ik me nog niet bedacht had en toch niet wou blijven … “Neen, dat gaat niet, want ons avontuur staat al gedrukt, nu moeten we wel gaan”.
Ik weet niet of de onderstaande foto’s leesbaar zijn als je erop klikt, anders kan je ook hier lezen
Mijn Vienna City Marathon – Marathonblues ???
De marathon van Wenen is achter de rug … eindelijk, want de voorbereiding was zwaar en bleef precies maar duren. Over de marathon valt veel te vertellen, daarmee dat ik het wat opsplits in verschillende blogposts. Deze blogposts gaat over “na” de marathon.
Na de marathon waren er nog enkele pijnlijke momenten, dat eerste moment was toen we moesten buigen om onze chip van onze loopschoen te verwijderen, auch. En verder doen het wandelen, traplopen (vooral naar beneden), gaan zitten, … ook allemaal pijn, ik vrees trouwens ook dat ik een teennagel ga verliezen. We voelen ons een beetje zoals in dit hilarisch en herkenbaar filmpke.
Maar het blij gevoel overheerst. We zijn beide content met onze tijd, we zijn opgelucht dat die marathon en zijn voorbereiding (die eigenlijk nog het zwaarst is) achter de rug is en we verwelkomen na 2 volle maanden (bij mij toch) terug de alcohol in ons leven.
Na het lopen van de marathon, een douche en een massage trokken we dus op café. En om symbolisch de knop te draaien van onze marathon naar het nieuwe avontuur in het verschiet, deden we dit in een fietscafé. Voor degenen die het gemist hebben, vanaf juli fietsen we voor 14 maand Europa door met ons gezin op 2 tandems.
In elk geval … de pintjes smaakten en het eten ook … ik trok me trouwens eens niets meer aan van wat nu paste of niet, ik nam gewoon waar ik zin in had … het was al een hele tijd geleden dat ik dan nog mocht doen.
De avond sloten we trouwens af in een bierbar … zeer geslaagd.
Komt er nog een nieuwe marathon? Wel … wij hebben onze kop gedraaid richting fietsavontuur. Ik heb het gevoel dat nu dit marathonverhaal afgesloten is, dat we ons eindelijk kunnen focussen op onze volgende uitdaging.
Maar eigenlijk ben ik er zeker van dat er nog ooit een marathon volgt, een marathon waarin ik probeer te finishen binnen de 3u30, een marathon waar ik de voorbereiding nog iets anders zal aanpakken. Er is maar één voorwaarde, we moeten het kunnen combineren met een citytrip (Berlijn, New York, Rome, …. de mogelijkheden zijn legio)
Maar first things first … nu focussen we ons op gezin, fiets en Europa.
Wij kijken met volle goesting uit naar onze Tour d’Europe!!!
Lees ook
- het relaas over de dagen voor de marathon
- het marathonverhaal
- alles wat ik schreef van voorbereiding tot Wenen Marathon
Mijn Vienna City Marathon – D-day
De marathon van Wenen is achter de rug … eindelijk, want de voorbereiding was zwaar en bleef precies maar duren. Over de marathon valt veel te vertellen, daarmee dat ik het wat opsplits in verschillende blogposts, afhankelijk van hoe snel ik het geschreven krijg verschijnen ze ook hier. Dit is de belangijkste, marathondag.
Marathondag, die begint met omkleden, 2,5u op voorhand uitgebreid ontbijten (wit brood, want veel koolhydraten en weinig vezels met honing, confituur, choco), veel drinken tot 2u op voorhand (water en koffie), en dan hopen dat je naar ’t toilet kan gaan. In ons hotel waren ze zo lief om het ontbijt 2u vroeger dan normaal klaar te zetten, dat is eens wat anders dan je eigen sandwiches met confituur eten in de hotelkamer.
We waren ook niet de enige marathonlopers daar, niet verwonderlijk vermits we het perfecte marathonhotel hadden.
Daarna is het vertrekken naar de start. Verleden jaar in Parijs heb ik daar anderhalf uur koud geleden en dit wou ik niet meer. Ik had een looptruitje met lange mouwen (dat ik onderweg mocht dumpen), een slechte trui (die ik aan de start zou dumpen) en een vuilzak van 240l om me warm te houden. Je kan niet geloven hoe gelukkig die vuilzak me gemaakt heeft, “vuilzakgeluk” noemen ze dat denk ik.
Zenuwen zetten zich altijd op mijn blaas, ik denk dat ik wel 6 keer naar ’t toilet ben gegaan voor de start, gelukkig waren er genoeg dixies aan de startvakken (en anders zou mijn vuilzak ook voor discretie kunnen zorgen … gelukkig was dat niet nodig, maar je zou ervan verschieten wat je allemaal ziet aan de start van een marathon … ik zal niet in detail treden).
Ik weet ondertussen ook dat als ik genoeg drink de dagen voordien en ’s morgens, dat ik 2u voor de start mag stoppen met drinken en dat ik dan onderweg niet moet stoppen om te plassen (wat ik tijdens mijn trainingen gegarandeerd moet doen)
Het weer was ideaal, het kon niet beter. Het was bewolkt, ik vermoed rond 10 a 12°C en geen spatje regen gedurende de hele dag, al die zorgen die ik me voordien maakten bleken voor niets. Gelukkig, want een marathon in de koude en de regen is geen lachtertje denk ik.
Net zoals verleden jaar kroop ik bij Bjeurn in het startvak, dit jaar was er echter wel geen controle die ik moest omzeilen. Wat ik nu wel enigszins jammer vond, was dat we samen met de mensen van de halve marathon en van de aflossingsmarathon startten. Dit omdat je nu niet meer het gevoel had van samenhorigheid, zo van “Iedereen zit hier in hetzelfde schuitje, al deze mensen moeten deze marathon lopen”.
Toen ik in het startvak mijn garmin aanzette bleek hij mijn hartslag niet te kunnen vinden, teveel prikkels door alle andere hartslagmeters in de buurt. Ik deed nog enkele verwoede pogingen toen het startsein al gegeven was, maar er was niets aan te doen … ik moest de marathon lopen zonder hartslag. Gelukkig heb ik ondertussen ook wel wat loopervaring en besefte ik dat het zonder hartslagmeter ook wel zou lukken.
Bjeurn ging er direct vandoor en ik startte bij de laatsten van het startvak
Ik had me voorgenomen om deze marathon eens te citytrippen en héél veel aandacht voor mijn omgeving te hebben, wel … dat lukte de eerste 5 kilometers maar daarna was het ook weer gedaan met rondkijken. Jammer, maar dat lukt met dus echt niet om me nog eens op de omgeving ook te concentreren. Ik heb zelfs het zomerkasteel van Sisi gemist, waar we zijn langs gelopen.
Onderweg ben ik Bjeurn wel nog eens tegen gekomen, op een plek waar de lopers langs de andere kant van de straat terugkeerden. Het grappige was, dat ik zo in de war was en dat ik dacht dat Bjeurn “achter” mij liep, en dat zou niet logisch zijn tenzij er iets gebeurd was. Gelukkig besefte ik na een tijd dat Bjeurn niet achter mij liep, maar 3 kilometer voor mij. Dat was toch een geruststelling.
Voor de rest was het druk, maar niet echt “te druk” onderweg. Wat ik wel niet goed kon verdragen zijn de rochelaars, lopers kunnen soms vieze mensen zijn. Tot 2 keer toe heb ik iemand “schmutzigaard” toegeroepen omdat ze vlak voor mijn voeten rochelden. Eén keer spatte het zelfs tot op mij.
Ik snap niet dat ze niet als normale mensen kunnen doen, inslikken of een zakdoek meenemen, of als het echt moet, voor hun eigen voeten rochelen in plaats van voor die van een ander.
Het lopen ging op zich vlot, ik heb het zwaarder gehad dan tijdens de marathon van Parijs (waar ik van start tot einde genoot), maar minder zwaar dan in Amsterdam (waar ik geen moment genoot).
Ik heb nog even gehoopt dat mijn ultieme doel 3u30 mogelijk was, ik startte aan een gemiddelde pace van 4:54, maar stilaan kwam er toch verval en besefte ik dat 3u30 een utopie was, maar een persoonlijk record wel moest lukken.
De route was iets heuvelachtiger dan ik gehoopt had, en bij momenten was er iets te veel wind naar mijn goesting. De waterbevoorradingen waren frequent aanwezig, maar vond ik te kort. Bjeurn vond dat niet, maar die liep natuurlijk minder in de drukte door zijn snelheid. Op een bepaalde moment miste ik het water en kon ik enkel nog zo’n blauw drankje meegrabbelen, dat was niet het plan en niet ideaal voor mijn maag.
Een cruciale fout die ik ook maakte is om te lopen met gellekes die ik nog nooit eerder geprobeerd had. Ik had er immers niet meer voldoende van mijn eigen merk, en ik had er dan maar wat van een ander merk bij. Degoutant, dat ging amper binnen, bijna moest ik overgeven.
Op kilometer 20 kreeg ik pijn in mijn heup en na kilometer 30 deden ook mijn knieën serieus pijn. Ik besefte toen al dat ik stijver zou zijn dan na de marathon van Parijs.
De laatste kilometers begon ik nog wat snelheid te verliezen en werd ik ook constant ingehaald. Ik snapte dat echt niet, want het was nu niet dat ik zoveel snelheid verloor, die anderen moesten trouwens toch ook moe zijn! Niet goed voor de moraal en pas na de wedstrijd snapte ik het, degene die me inhaalden waren de mensen van de aflossingsmarathon. Typisch … de snelste persoon loopt het laatste gedeelte.
De laatste kilometers waren toch echt wel de zwaarste “ik snapte niet dat een marathon niet gewoon 40km is, dat is toch ook al veel”, en ik was echt content toen ik er eindelijk was, en blijk dat de laatste 500m bergaf waren. Maar al bij al heb ik nog vrij comfortabel gelopen, ik kan immers niet verwachten dat ik elke marathon kan lopen zonder af te zien … ik vrees dat Parijs een uitzondering was.
Eindresultaat 3:35:04
Dit was niet mijn ultieme doel (3:30), maar wel een persoonlijk record, ik ben dus zeer content.
Ik wist immers tijdens de voorbereiding al dat mijn ultieme doel net te hoog gegrepen zou zijn.
Deze tijd is in lijn met mijn voorbereiding en ik denk niet dat er meer in zat.
Toen ik aankwam was Bjeurn niet op de plek van afspraak, vreemd … “Is hij nu al pintjes gaan halen?” vroeg ik me af?
Neen, Bjeurn heeft het héél lastig gehad tijdens de marathon. De laatste 10 km kreeg hij pijn in zijn linker kuit en de laatste 2 kilometers moest hij soms zelfs stoppen door de zeer, die legde hij al mankend af. Daardoor heeft hij een serieus verval gehad tijdens de marathon.
Hij klokte af op 3:16:50, een hele schone tijd en eveneens een persoonlijk record, maar wel een tijd die nog beter had kunnen zijn zonder pech.
Maar we zijn beide blij met deze ervaring en onze schone medaille (er zit een diamant in).
Wat deden we nadien? Ben ik stijf? Loop ik nog een marathon?
— Wordt vervolgd —
Lees ook
- het relaas over de dagen voor de marathon
- alles wat ik schreef van voorbereiding tot Wenen Marathon
Mijn Vienna City Marathon – de dagen voordien
De marathon van Wenen is achter de rug … eindelijk, want de voorbereiding was zwaar en bleef precies maar duren. Over de marathon valt veel te vertellen, daarmee dat ik het wat opsplits in verschillende blogposts, afhankelijk van hoe snel ik het geschreven krijg verschijnen ze ook hier. Dit is alvast het relaas van de dagen voor de marathon.
Zoals gewoonlijk maakten we ook van deze marathon een citytrip, 3 nachten zouden we in Wenen verblijven, van vrijdag tot en met maandag … met de marathon op zondag. Dit jaar was het omwille van de aanslagen nog wat spannend, maar uiteindelijk konden we toch vliegen vanuit een Zaventem, dat we niet meer herkenden … zoveel politie en militairen, precies een plaats in oorlog. We zouden opstijgen om 7u10 en er werd aangeraden om 3u op voorhand op de luchthaven te zijn. Wij mikten naar 2,5u op voorhand maar waren er slechts 2u op voorhand vermits de taxichauffeur ons met 25 min vertraging ophaalde (hij was in slaap gevallen).
In de luchthaven van Wenen aangekomen, gebeurde er nog wel iets grappigs. Ineens stapt iemand naar mij toe met op zijn gsm een instagramfoto van mij. “Hé ben jij dit?, ik volg jou op instagram”. En zo leerden we Jimmy kennen, die zijn eerste marathon in Wenen ging lopen, en die we achteraf ook nog terug zagen. Hashtags kunnen dus ook leiden tot plezante en onverwachte ontmoetingen. Ik had immers een foto vanuit het vliegtuig op instagram gezet met hashtag #viennacitymarathon, waarop hij tot de conclusie gekomen was dat ik op hetzelfde vliegtuig moest gezeten hebben als hij.
Ik was blij dat we voor de marathon nog enkele dagen in Wenen hadden, ik was immers héél moe gedurende de laatste voorbereidingsweken. Die 2 nachten in Wenen voor de marathon hebben me deugd gedaan … veel en goed geslapen, en weg van de dagelijkse beslommeringen … dat kan ook wel eens helpen.
Ons hotel was trouwens het ultieme marathonhotel, midden in het centrum (aan de finish gelegen) en super rustig.
De eerste dag in Wenen bezochten we de marathonexpo, hier moesten we onze nummer ophalen (die gigantisch groot bleek). Ik had me verwacht aan een sfeerrijke bedoening zoals bij Amsterdam en Parijs, ik was trouwens van plan om hier mijn “zwarte loopschoenen” voor op onze fietsreis eens te kopen, maar het bleek een héél trieste bedoening, klein en ongezellig.
De rest van de dag citytripten we wat in de regen, dit laatste was eigenlijk niet zo goed voor de moraal. We hebben immers de hele dag koud gehad en de weersvoorspellingen voor de marathon gaven nog slechter weer, 12°C (gevoelstemperatuur 10°C) met 55% kans op regen. Ik begon serieus te twijfelen aan mijn marathonoutfit, vreesde dat ik de hele marathon koud zou hebben en bekloeg mezelf dat ik geen regenjasje mee had. Onterechte vrees bleek achteraf, maar ja, achteraf is het altijd gemakkelijk.
We wilden onze benen wat sparen en namen veel de metro, maar uit de gegevens van de stappenteller die ik de dag voordien van Bjeurn (zijn werk) gekregen had, bleek dat we meer dan 20 000 stappen gedaan hadden. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om een citytrip te doen en tegelijkertijd je benen te willen sparen.
Dag 2 gebruikten we wijslijk de stadsfietsjes van Wenen en bezochten we Sisi haar zomerpaleis, en ondertussen carboloaden (koolhydraten stapelen) natuurlijk.
Deze dag waren we al meer uitgeslapen, regende het minder, hadden we het warmer en zat onze moraal terug een pak hoger. Ook verkenden we het parcours en de finish en ’s avonds gingen we naar de pastaparty van de marathon.
Wel, zo zielig als de expo was, zo impressionant was de pasta party. Deze vond immers plaats in het Rathaus in Wenen (het stadhuis), en dit gebouw is echt ongelooflijk magnifiek.
De avond sloten we al vroeg af, om op het hotel de voorbereidingen te doen … onze vuilzak voorbereiden (volgende post meer hierover), startnummer bevestigen, chip aan de schoenen bevestigen, loopkleren al eens passen (Bjeurn dan, dit is blijkbaar iets mannelijk?) en klaarleggen, vorige marathonstatistieken nog eens bestuderen, parcours wat bekijken, …. en vroeg in bed kruipen. Tot mijn grote verbazing sliep ik na 11 minuten (zegt mijn stappenteller, en het kan wel eens kloppen)
-wordt vervolgd-
De marathontenue
Wat neem je mee tijdens een marathon?
- Sportbh, van decathlon kreeg ik deze sportBH met nog een hartslagmeter die je er kan in klikken, zeer content van, ik moet zeggen dat ik mijn gewone hartslagband niet veel meer gedragen heb
- Naadloze slip (niet op foto)
- Loopsokken
- Loopschoenen, echter niet de schoenen die ik speciaal voor de marathon kocht … die bezorgden me tijdens de laatste lange duurlopen immers zere tenen, ik loop dus voor alle zekerheid met mijn vorige marathonpaar, deze hebben al bewezen dat ze me 42km kunnen dragen zonder dat ik pijn krijg
- Geluksoorbellen (nu ben ik deze wel op de foto vergeten te zetten), deze had ik de vorige 2 marathons ook aan had. Dit zijn vleugels (symbolisch), ze zijn vrij lang, maar storen niet tijdens het lopen
- Garmin Forerunner 305, deze is al zo goed als antiek, ik denk dat hij ouder is dan 5 jaar, toch ben ik er nog zeer content van, alhoewel hij niet meer waterdicht is … hopelijk regent het dus niet teveel tijdens de marathon, dat het niet zal regenen heb ik al opgegeven.
- Loopshirt, met korte mouwen, ik krijg het immers nogal snel warm tijdens het lopen, toch begon ik vandaag onze eerste dag in Wenen te twijfelen over deze keuze, het is hier immers koud en nat en het belooft voor zondag niet veel beter.
- Looptrui, niet mijn schoonste, want als ik het echt te warm krijg smijt ik hem gewoon aan de kant, ik denk echter dat ik heel de marathon in een lelijke trui zal moeten lopen ipv in een schoon luchtig shirt.
- Looprokje, dit rokje gaat ook al 2 marathons mee. Vreemd om in blote benen te lopen, want dit jaar deed ik dat nog maar 1 keer en toen was het veel warmer dan het weer dat ze nu voorspellen … maar toen kloeg ik dat het te warm was, dat zal nu niet gebeuren.
- Petje, tegen de zon, vorige 2 keren was dat nodig, maar nu zal dit op hotel blijven.
- Spibelt, zeer handig om je spullen in weg te steken
- Zakdoeken
- Gellekes, ééntje voor elke 5 kilometer
Voorts nog een nummer en plastiek zak om ons warm en vooral droog te houden aan de start.
Ik ben er bijna klaar voor, morgen is D-day!!!
Koolhydraten stapelen (het leukst aan een marathon)
Deze marathonvoorbereiding pakken we de laatste week voor de marathon iets anders aan dan vorige keer, iets minder extreem.
Eerst was er het koolhydraatarme gedeelte. Zondag liepen we eens goed door zodat onze glycogeenvoorraden leeg waren, en dit werd gevolgd door 4 koolhydraatarme dagen. Waar we dit vorige keer zeer extreem deden, ontbeet ik deze keer nog elke morgen met koolhydraten nl. chiapap met een halve banaan. Dit is me toch een pak beter bevallen dan vorige keer waar we misschien wat te extreem waren en waar ik echt snakte naar koolhydraten. Deze keer heb ik er amper moeite mee gehad …
Nu volgt het leukste, het koolhydraten stapelen, toch doen we dit ook iets minder extreem. Vorige keer aten we 3 dagen lang 10 gram koolhydraten per kilogram lichaamsgewicht.
Nu bouwen we rustiger op, 2 dagen aan 7 gram en enkel de laatste dag aan 10 gram per kilogram lichaamsgewicht. Voor mij komt dit dan aan 400 gram koolhydraten en de laatste dag 570 gram koolhydraten, en dat laatste is echt gigantisch veel.
Koolhydraten stapelen is zeer zeker nodig, je moet immers genoeg energie hebben om de marathon uit te lopen zonder “de man met de hamer” tegen te komen.
Maar nadeel is wel dat die koolhydraten ervoor zorgen dat je ook weer veel bijkomt in gewicht, en dat met de koolhydraten ook water mee wordt vastgezet in je lichaam (weer extra gewicht). En extra gewicht is weer een tragere tijd (2 kg = 7 minuten)
Een moeilijk evenwicht dus.
Vanaf vandaag eten we dus veel koolhydraten, zo min mogelijk vet en zo min mogelijk vezels (dit laatste weer voor het gewicht, zoveel mogelijk restenvrij eten)
Onze voeding zal de komende dagen bestaan uit pannenkoeken, brood met tefmeel, pasta (geen volkoren en niet opnieuw opgewarmd), rijst, fruit, rozijnen, dadels, maiswafels, honing, crackers, cola, en water water en nog eens water (want koolhydraten nemen nog extra veel water op)
Ik tel dus ook echt mijn koolhydraten, met behulp van de voedingsetiketten, fotolijsten die ik van mijn dietiste kreeg en apps zoals “Mijn eetmeter” en “sweetbee Carb”. Een deel is al verpakt en gelabeld (yeps … ik ben een strever)
Ondertussen staat Bjeurn ongelooflijk mager. Zo mager dat hij het constant koud heeft, hij kijkt er al naar uit om binnenkort weer wat te mogen bijkomen (en liefst met de hulp van bier).
Van Zaventem is er ook goed nieuws, we kregen bevestiging dat we kunnen opstijgen en landen op Zaventem. We kunnen zelfs eventueel terug met de bus naar daar (alhoewel ik betwijfel of we dan op tijd op de luchthaven aankomen, misschien wordt het dus toch nog een taxi)
We zijn ook van plan om enkel met handbagage te reizen, spannend, ik deed dit nog nooit eerder, meestal neem ik altijd veel te veel mee, maar de nieuwe “minimalistische ik”, moet dit kunnen.
Al is het gevolg dat ik Wenen héél de tijd op sportschoenen met doorkruisen (dat hoort er eigenlijk ook wat bij, bij een marathontrip, hoe herken je immers anders je mede-marathonlopers).
Dit heeft wel als gevolg dat Bjeurn zijn vloeibare carboloaders niet zal kunnen meenemen.
En ondertussen lijkt het ook in orde te komen met de weersvoorspellingen, 14°C en bewolkt … ideaal voor mij.
Hartige eiermuffins (koolhydraatarm)
Koolhydraatarm eten … klinkt gemakkelijker als het is. Wat neem je bijvoorbeeld mee voor de lunch tijdens het werk? Geen boterhammen, zeker geen belegd broodje, geen wrap, ….
Maar deze hartige eiermuffins (hierop gebaseerd) zijn wel een optie, en ze zijn nog beter als je er een slatje met noten of kaas bij eet … heerlijk … jammer dat ook de kinderen ze lusten. Zeker Liv moet ik in het oog houden.
Hartige Eiermuffins (6 à 7)
- 6 eieren
- zout en peper
- 1 el olie
- 1 teentje knoflook
- 1/2 tl fijngemalen komijn
- 1/2 rode paprika, in stukjes gesneden
- 1 kleine ui, in stukjes gesneden
- handjevol verse spinazie
- 2 tl tomatenpuree
- 100 g gerookte zalm, in stukjes gesneden
- verwarm de oven op 180°C en vet een muffin bakvorm in (of gebruik bakpapier … beter eigenlijk)
- klop de eieren los en meng de tomatenpuree, zout en peper, zalm hier doorheen.
Smelt olie in een pan op middelhoog vuur en fruit de ui. Voeg hierna de knoflook en komijn toe en bak 5-10min op een laag pitje. Voeg dan de paprika en spinazie toe en bak even kort mee. - Haal de pan van het vuur en doe alles bij in het eiermengsel en roer goed door elkaar. Giet vervolgens in de muffin bakvorm en bak 15-25 minuten in de voorverwarmde oven (tot de satéprikker er schoon uitkomt)
Voedingswaarden per muffin (1/6)
153 kcal
9,4 g eiwitten
8,2 g vetten
4,0 g koolhydraten
Wenen Marathon – Week 17/18 – afbouwend
Dit was trouwens de eerste keer dit jaar dat ik in blote benen liep … dat was dan wel weer tof.
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 38 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,3 kg
Training 1: toertje loenhout (tijdens onze midweek)
8.95 km – 45m:28s – 05:05 min/km
Training 2: avondloop thuis
10.01 km – 55m:11s – 05:31 min/km
Training 3: kort snel avondloopje
5.80 km – 29m:04s – 05:01 min/km
Training 4: mezelf leeglopen voordat het scandinavisch dieet begint
12.02 km – 1h:01m:49s – 05:09 min/km
De laatste week voor de marathon – Scandinavisch methode
De laatste week voor de marathon is aangebroken, net zoals vorige keer gaan we voor de Scandinavische methode.
Wat is de bedoeling?
Als je genoeg energie wil hebben tijdens de marathon moet je zorgen dat je spieren vol glycogeen (=koolhydraten) zitten, deze glycogeen is immers je brandstof. En hoe meer je daarvan hebt, hoe minder kans om de man met de hamer tegen te komen. De man met de hamer, is het fenomeen waarbij je koolhydraten opgebruikt zijn en het lichaam overschakelt op de verbranding van vetten.
Vetten verbranden, dat mag dan wel goed klinken, maar dit levert minder energie en verbruikt meer zuurstof. Een ontmoeting met “de man met de hamer” resulteert in slappe benen en niet meer vooruit geraken. Of, zoals ik ergens las, het was alsof er een olifant uit een boom op mijn schouders was gesprongen en ik hem de rest van de wedstrijd moest meedragen.
Ik ben de man met de hamer in mijn vorige 2 marathons niet tegengekomen en ik wens dat nu ook niet te doen.
Wat kenmerkt de Scandinavische methode?
Je loopt jezelf leeg (eens goed doorlopen) zodat al je glycogeenvoorraden uitgeput zijn.
Hierna snakt je lichaam naar koolhydraten om de voorraden terug aan te vullen. Maar in plaats van koolhydraten te eten ban je deze voor 4 dagen. Je lichaam komt zo in uithongeringsmodus.
3 dagen voor de marathon begin je dan koolhydraten te stapelen, en doordat je lichaam in hongersnoodmodus was neemt het veel beter de koolhydraten op en kan het meer glycogeen stapelen als in normale omstandigheden. Waardoor je dus meer energie hebt tijdens de marathon.
Tijdens de Scandinavische voorbereiding wordt er ook niet meer gelopen (wat ik stiekem wel een opluchting vind), maar tijdens het stapelen plan ik wel een gezapig kort 5km toertje … al is het maar om mijn zelfvertrouwen wat op te krikken.
Dat dit goed werkt, is al bewezen, toch zijn er wel wat addertjes onder het gras. Je hebt namelijk risico op slecht herstel, verminderde weerstand tegen ziektes en infecties, gevoel van zwakte, lusteloosheid, gebrek aan zelfvertrouwen, maag- en darmklachten, verminderd concentratievermogen en slecht humeur.
Waar we de koolhydraten vorig jaar zeer strikt banden, willen we dit nu wat minder extreem doen, deze keer zal ik nog wel fruit eten bijvoorbeeld, en ook naar mijn lichaam luisteren.
Hoe ziet een normale voorbereidingsweek eruit?
Trainingsintensiteit danig verminderen, maar niet stoppen met lopen en de laatste 3 dagen koolhydraten stapelen. En dit werkt ook, ik heb het zelf al geprobeerd.
Wat is je ervaring met deze Scandinavische methode?
Wel, vorige keer heb ik echt besef hoeveel ik van koolhydraten houd, zeker bij het ontbijt. Ook vond ik dat eten zonder koolhydraten ontzettend veel voorbereiding vraagt, je moet echt op voorhand nadenken en voorbereiden. Het is echt wel een luxe als je gewoon naar het werk kan vertrekken met een brooddoos met een boterham met een schel kaas en een appel.
Ik merkte vorige keer ook dat ik minder verzadigd was na de maaltijd, ik vroeg me de hele dag af, of ik nu honger had of niet … en dat is een vreemd gevoel, ook niet zo aangenaam.
Ik had echter wel geen last van mijn humeur (en ik vermoed mijn omgeving ook niet), of van concentratiestoornissen, echter wel van vermoeidheid en een slap gevoel.
Het was Bjeurn die er meer last van had, en een constante lichtheid in zijn hoofd ervoer.
Waarin zitten koolhydraten?
Aardappels, brood, crackers, pannenkoeken, linzen en peulvruchten, pasta, rijst, (gedroogd) fruit, alles zoet (chocolade, honing, suiker, frisdrank, cake, …..)
Wat kan je dan wel eten?
Yoghurt, noten, vlees, vette vis, groentes, advocado, kaas, …
In de praktijk is dit
- omelet met groenten
- tonijn met ei en koude groentjes
- een yoghurt met noten
- advocado met halfzongedroogde tomaatjes
- soep … veel soep
- slatjes met noten en kaas
- chiapudding (melk met chiazaad mengen en een nacht in de frigo laten staan tot het een papje wordt, zoeten met vanille-extract of iets anders … geleerd van Josie) -> chia bevat wel 42g koolhydraten, maar vermits je er toch maar 1 eetlepel per dag van mag eten, is dit niet al te veel.
- zalm met advocadosla
- ovenschotel met rode biet (rode biet is een superfood voor lopers)
- Snelle tajine met lamsvlees
- Hartige eiermuffins (recept hier, want aanrader)
- water … veel water, want we willen niet gedehydrateerd aan de start komen
Ik zal ze missen … mijn koolhydraten, maar dan zal ik des te meer kunnen genieten van het koolhydraten stapelen, want dat volgt hierna !!!
Ga eens logeren op een boerderij
Ik wou er een midweek tussen uit … Bjeurn kreeg 2 opties, ofwel ging ik weg met de kinderen en lieten we hem alleen thuis achter, ofwel zochten we iets dicht tegen zijn werk, zodat hij mee kon.
Het werd optie 2 … een dichtbij-vakantie dus ook … maar wat voor één !!!
We kozen voor een boerderijvakantie in de Sneppelhoeve in Loenhout, en daar hebben we een zeer goede keuze aan gemaakt, ik zou het aan iedereen aanraden.
De sneppelhoeve wordt uitgebaat door Valérie, een vriendelijke dame, die wat parallellen vertoonde met Liv. Al als klein kind zot van dieren, maar thuis telkens te horen gekregen “Als je later groot bent, dan mag je zoveel dieren houden als je wilt”. Wel, dat is inderdaad wat Valérie deed.
Ons appartement was ruim, zeer mooi ingericht en met een prachtig uitzicht. Wel grappig dat we boven de stal van de ezels zaten, maar buiten een sporadisch gebalk hadden we geen last van onze onderburen.
De miniatuurezels waren echt wel het onze favorieten, volgens mij is er geen dier zo schoon als deze beestjes. Wat ik ook niet wist, is dat ezels zo lief zijn … die bedelden echt constant om geknuffeld te worden. En het is echt leuk als de kinderen vragen “Mag ik de ezels gaan knuffelen?” in plaats van “Mag ik op de iPad / tv kijken?”
We hoopten om deze vakantie ook een ezelbevalling live mee te mogen maken, maar deze scoop kregen we jammer genoeg niet. Wist je trouwens dat een ezeldracht ongeveer een jaar duurt, en dat er een maandje speling op kan zitten?
Verder denk ik dat ik deze vakantie een ezelspecialist ben geworden. Valerie vertelde met veel liefde en enthousiasme over de beestjes … en wat ze niet aan mij vertelde, dat hoorde ik dan wel later van Liv.
Een ezel is een gezelschapsdier, je mag het nooit alleen houden want dan kwijnt het weg. Een ezel is een zeer slim dier (maar varkens zijn nog slimmer). Terwijl shetlandpony’s tegen pokkenweer kunnen en zelfs niet onder een afdak gaan staan als het regent dat het giet, is een ezel zijn vacht is niet waterdicht en moeten deze naar binnen als het regent, deze diertjes vragen dus best wel wat onderhoud. Ezels zijn super zacht en de kleine ezeltjes hebben zo’n schattig donsvachtje.
Maar buiten de ezels was er nog andere afleiding
… de shetlandpony’s en de longwool schapen
… de kippen, de ganzen en de kalkoen, die ons 30 eieren schonken waaronder 1 ganzenei (waar Liv serieus van onder de indruk was)
… de 3 varkens, lief, gulzig en onstuimig, een plezier om deze eten te geven. De vrouwtjes heetten trouwens Maggy en Margriet … rara naar wie ze genoemd zijn !!!
… de honden, hier op de foto de kleine Olav
… de 4 katten, ééntje met een maar 3 poten (maar een achterpoot kunnen ze blijkbaar best wel missen), ééntje met een stompje staart en Boris en Basiel, de 2 jonge wilde kittens die graag bij ons in het appartement op bezoek kwamen, tof gezelschap.
… een hooizolder
… en voor de korte verplaatsingen en de avondwandelingen waren er de go-carts
… en dan was er nog een pingpongtafel
Het was echt een heerlijke vakantie, met continu afleiding voor de kinderen. Het is echt wel ontspannend om niet zelf altijd voor de entertainment te moeten zorgen … dat deden de dieren wel. Voor een keer moest ik ze niet van achter een scherm plukken, maar kon ik ze gaan zoeken in de stal, op het erf of in de wei.
Tof dus, ideaal voor dierenliefhebbers die graag de lusten maar niet de lasten ervan hebben. We zullen ze inderdaad missen onze ezeltjes (en dan zeker onze favoriet Woepi … en het lijkt of dat wederzijds is … deze foto werd immers bij het afscheid getrokken)
Zo blijkt maar weer dat een vakantie niet altijd ver of spectaculair moet zijn om goed te zijn !!!
En wat we daar allemaal deden omgeving Loenhout, dat volgt nog een blogpost van, en die vind je binnenkort hier.
Vic zijn verjaardagstaart
Zijn verjaardag is morgen … op 1 april, maar een taart kreeg hij onlangs al.
Mijn zus zei me dat de taart er walgelijk uit zag, en ik snap enerzijds wel wat ze daarmee bedoelt. Dit is immers een serieuze chocoladebom vol met kleurstoffen. Mijn zus is trouwens ook zo’n persoon die bij de desserts dikwijls past met de mededeling “Neen dank u, ik ben niet zo’n zoete”. Daar ben ik altijd zo jaloers op, ik wou dat ik dat ook kon zeggen (en menen).
Dat de taart bij mij wel in de smaak viel is dus niet verwonderlijk. Ik ben eigenlijk zelfs niet eens een kieskeurige eter; zoet, hartig, zout, vol met kleurstoffen of biologisch …. ik kan het allemaal smaken, zolang je er maar dik van wordt.
Maar niet enkel bij was deze taart een hit, zowel op het kinderfeestje als bij de familie die de overschot voorgeschoteld kreeg (gelukkig was niet niet de kant van de familie waartoe mijn zus behoort) werd ze ten zeerste geapprecieerd.
Het recept zag ik passeren op pinterest en komt origineel van Albert Heijn. Hieronder het recept, let wel … dit wordt gemaakt met een springvorm van 18cm, ik had echter enkel een vorm van 26cm en maakte de biscuit met 5 eieren ipv met 3 en gebruikte de regel van 3 voor de overige ingrediënten.
Ik zou echter wel aanraden om voor de springvorm van 18cm te gaan, want onze taart was echt belachelijk groot, en de spieën belachelijk smal.
Verjaardagstaart met M&M’s (12 porties)
Biscuit
- 100 ml volle melk
- 180 g zwarte chocolade
- 1 mespunt zout
- 175 g suiker
- 200 g boter
- 3 eieren
- 200 g zelfrijzend bakmeel
Chocomouse
- 4 eiwitten
- 4 el suiker
- 4 latten zwarte chocolade
Afwerking
- 325 g Kitkat mini’s (kinderchocolade werkt even goed en Leo’s waarschijnlijk ook)
- 210 g M&M’s crispy
Keukenspullen
- bakpapier
- springvorm (Ø 18 cm)
- satéprikker
- feestelijk lint
Recept
- Maak chocomouse (zo) enkele uren op voorhand en laat afkoelen in de koelkast
- Verwarm de oven voor op 180 °C. Bekleed de bodem van de springvorm met bakpapier en vet de randen in met boter.
- Laat chocolade samen met de melk “au bain-marie” smelten, en laat nadien 5 min afkoelen.
- Klop ondertussen in een ruime kom de boter, suiker en een mespunt zout met een mixer tot een luchtige, witte massa. Dit duurt 5 min.
- Klop een voor een de eieren erdoor. Voeg pas een volgend ei toe als het vorige is opgenomen.
- Spatel het chocolademengsel door het beslag.
- Zeef het meel boven het beslag en spatel het er voorzichtig door.
- Schep het beslag in de springvorm en bak de taart in het midden van de oven in ca. 45 min. gaar. Controleer na 30 min. op gaarheid met een satéprikker. Laat de taart op een rooster 1 uur en 30 min. afkoelen.
- Verwijder de vorm en snijd de taart horizontaal doormidden. Bestrijk 1 helft met een deel van de chocolademousse. Leg de andere helft er omgekeerd (voorzichtig) op en bestrijk de bovenkant en zijkant van de taart met de rest van de chocolademousse. Breek de KITKAT’s doormidden en zet ze rechtop rondom de taart. Strik het lint om de taart. Bestrooi de bovenkant met de M&M’s.