Puffen
Afstand 60km – Hoogtemeters 557 – Bestemming Vitré (Bretagne Frankrijk) – Overnachting Camping Municipal St Etienne (aanrader)
Puffen vandaag … met 28 °C hebben we toch nog die zomer die we in juli en augustus gemist hebben … en de vooruitzichten zijn ook nog zeer goed. Gelukkig al iets minder warm dan de voorspellingen van enkele dagen geleden … toen zag het er naar uit dat we een hittegolf zouden krijgen.
In combinatie met 60km en 557 hoogtemeters werd het een vermoeiende dag. Een mooie ook, zo was er het leuke Fougères waar we doorreden en ook Vitré waar we overnachten lijkt héél knap. Maar tegen dan was ik al zo moe en oververhit, dat ik Bjeurn afblafte toen hij voorstelde om nog even rond te lopen in Vitré. Maar morgen gaan we er naar de bakker en halen we onze schade in.
De camping is één van onze favorieten … heel goed bij prijs en tof. Precies een ferm opgeknapte ruïne en alle faciliteiten zijn aanwezig .. inclusief “free wifi”, wat van pas komt want we hebben nog steeds geen Franse SIM-kaart met mobiel internet. We dachten dat België duur was voor internet, maar een maand internet (wel met 4 Gb) zou ons €45 kosten. Toch nog even de markt verkennen.
En kinderen die blijven graag lezen … zelfs ons Vicje heeft een boek gevonden dat hem precies aanstaat (verboden te lezen)
We krijgen het de mensen wel maar niet aangeleerd dat we Belgen zijn en geen Duitsers. We overwegen een grote B op onze vlag te tekenen.
Mont Saint Michel
Afstand 43 km – Hoogtemeters 210 – Bestemming Tremblay (Bretagne – Frankrijk) – Overnachting La Ferme de la Rondaie (een camping of iets wat erop moet lijken)
Nadat we afscheid hadden genomen van onze bejaarde vrienden op de camping trokken we naar Mont Saint Michel, in de gehele regio is deze ook prominent aanwezig, maar ook ter plaatste vond ik het magnifiek. Te voet (over een brug … want bij hoogtij ligt dit in de zee) of per shuttle bus kon je gratis tot op het eiland komen waar je in deze middeleeuwse setting via nauwe straten en veel trappen tot boven aan de abdij kon wandelen.
Vermits er ook een route naar Santiago De Compostella vanaf Mont Saint Michel loopt haalden we hier onze eerste stempel … de camino is voor ons officieel begonnen.
We zijn ook Bretagne binnengereden. Bjeurn verzamelde bij het office du tourisme al direct handige fietskaarten … die hij daarna bij de bakker al weer vergat. Gelukkig dat hij het nog op tijd merkte en er effectief voor terug ging. Hij was immers niet enkel zijn fietskaarten op de toog vergeten, ook zijn gsm bleek erbij te liggen!!! Chanceke.
De route liep weer voornamelijk verkeersvrij … veel mensen die we tegenkomen vinden het toch zo onveilig op de wegen, maar wat ze niet beseffen is dat wij met de fiets net die wegen, die je als automobilist te zien krijgt, trachten te vermijden. En in Frankrijk lukt dat tot nu toe zeer goed.
De camping vonden we op Archies maar is eigenlijk eerder een boerderij waar we in de tuin mogen slapen. Een tuin met zwembad (leuk), met grote enthousiaste hond (minpuntje … wij, en dan spreek ik over Bjeurn en mezelf, zijn immers geen hondenmensen en we hebben schrik dat deze grote enthousiaste loebas ons materiaal gaat beschadigen) en bedenkelijk sanitair (nadat ik de douche zo goed had uitgespoeld dat ik erin durfde douchen was het warm water op)
Camping sauvage op zijn best!!!
’t is vandaag de eerste schooldag
Afstand 60km – Hoogtemeters 394 – Bestemming Pontaubault – Overnachting Camping La Vallee de la Selune**
’t is vandaag de eerste schooldag … maar een totaal andere als de vorige jaren. We kweelden wel volgens onze familietraditie de hele dag door het lied “’t is vandaag de eerste schooldag” van Will Tura, maar de rest van de dag was eerder atypisch voor een 1 september.
Wij zijn trouwens al 6 weken bezig met lesgeven. Vic kent al bijna alle maaltafels (buiten 7 en 8) en dat begint te vlotten en Liv begint de kommagetallen te begrijpen. Lesgeven doen we deels op de fiets en voorts op de camping in de schoolwerkschriften die we aankochten (en die verantwoordelijk zijn voor 5kg bagage).
De dag was weer zomers en de rit relatief vlak en weer bijzonder mooi … Frankrijk stelt nooit teleur. We reden voornamelijk langs de zee en in de baai aan Mont Saint Michel. Het bezoek aan Mont Saint Michel is voor morgen maar we zijn nu al onder de indruk … de kerk en het klooster die gebouwd zijn op een rots in zee zijn immers al van ver prominent aanwezig.
1 september wil ook zeggen dat de gezinnen met kinderen terug thuis zijn en dat Liv en Vic de enige kinderen op de camping zullen zijn (wat nu eigenlijk ook al dikwijls zo was).
Vandaag vinden ze het alvast niet al te erg. Ze hebben al contact gelegd met onze nieuwe Nederlandse buren, die de kinderen al direct verwenden met een pannenkoek met jam. Het heeft dus ook zijn voordelen, geen andere kinderen.
Onze camping is trouwens best wel ok … er zitten veel Nederlanders (en die weten meestal waar het goed is). En momenteel zitten Bjeurn en ik in een schommelbank van het gratis wifi te profiteren.
Off-road
Afstand 60km – Hoogtemeters 507 – Bestemming Bricqueville sur Mer (Normandië Frankrijk) -Overnachting camping Aire naturelle Ferme de Hauts Vents
Na een dagje rust kriebelde het om weer te gaan fietsen en andere horizonten te verkennen, alhoewel we niet goed uit ons bed geraakten (ligt vermoedelijk mede aan de gratis pinten die we gisteren op de camping nog kregen omdat de barman zijn leidingen wou kuisen en het vat eerst moest af zijn).
De morgen bracht veel mist en ook weer veel condens in onze tent … zelfs als het niet regent moeten we soms met een kletsnatte tent vertrekken. Vermits de nachten nog vrij warm zijn gaan we vanacht eens slapen met enkel de vliegenramen gesloten in de hoop wat minder condens te hebben.
We deden 40 kilometer verkeersvrij op de voies vertes maar de allermooiste kilometers waren deze op een off-road stuk dat we via de garmin gepland hadden. Soms moet je de gok wagen als er een niet geasfalteerd pad op de route ligt … doen we het of niet. Wij waagden het maar achteraf gezien was het super geschikt als mountainbike of trailrunning route, maar niet voor zwaargeladen trekkingfietsen met zakken aan de zijkanten.
Enfin … we deden net geen rechtsomkeer maar op een bepaald moment twijfelden we wel.
We hebben ook de eerste aanwijzing naar de compostella-route gezien … spannend. Als alles volgens plan verloopt kunnen we morgen of overmorgen de eerste stempel in ons pelgrimsboekje laten zetten.
Liv wordt 9
Liv werd 9, dat werd dit jaar anders gevierd als normaal. Geen kado’s hadden we afgesproken maar wel een dag in teken van de jarige.
We zitten alvast op de perfecte verjaardagscamping met leuk zwembad, en ook het weer zit snor. Liv had al enkele weken duidelijk gemaakt dat ze in Frankrijk wou verjaren want ze wou mooi weer op haar verjaardag.
‘S morgens kwam Vic ons slaapcompartiment ingeslopen om Liv haar verrassing voor te bereiden. Een verjaardagskaart gemaakt uit de kartonnen verpakking van Magnums, balonnen opblazen om haar stoel te versieren, … schattig hoe serieus Vic dit opnam en hoe hard hij Liv een leuke verjaardag gunde.
Het ontbijt werd wat specialer dan normaal met een klein verjaardagstaartje en kinderchampagne.
Natuurlijk was er een heel klein kadotje. Balonnen (om zandmannekes mee te maken) en een haarlint, meer hebben we dit jaar niet nodig en het was voor ons ook leuk om te zien dat Liv heel tevreden was hiermee.
Verder spendeerden we de dag in het water, op het water en aten we pizza in het park.
De beste dag ooit zei Liv ’s avonds … dat zegt ze wel meer, maar blijft altijd leuk om te horen.
Vakantiekriebels
Afstand 64km – Hoogtemeters 527 – Bestemming Saint Symphorien le Valois (Normandie in Frankrijk) – Overnachting Camping Etang des Haizes (aanrader)
Ik was bijna vergeten wat een zalig vakantieland Frankrijk weer was. Het werd een dagje waarbij we genoten van de zon (warm), de heerlijke baguettes (wat anders dan het sandwichbrood in Ierland en UK), de Franse kazen, …
We volgden een deel van de Eurovelo 4 route (die samenviel met Tour de Manche) en voornamelijk bestond uit verkeersvrije wegen en oude spoorwegen (voies vertes) … ook Frankrijk is een prachtig fietsland. En de fietsbarrieres zijn hier veel gemakkelijker dan in Engeland … we moeten er zelfs niet voor afstappen.
Tijdens ons middagmaal verschoten we wel zeer hard van deze Saint Bernard die gemeen naar ons gromde. Ik had schrik dat hij de muur ging overspringen … zeker omdat de kinderen het niet konden laten om hem uit te dagen.
Bewijs … de kinderen zijn tegenwoordug goede vrienden.
We kozen speciaal voor Liv een camping met zwembad (ze verjaart namelijk morgen en dan houden we een rustdag en wordt zij in de watten gelegd).
De camping bleek nog beter dan we hoopten. Schoon, groen, zalig zwembad en doordat de Fransen al terug met de school zijn begonnen ook zeer rustig. De kinderen hebben al wat Nederlandse vrienden gemaakt (dus zij zijn zeker content). In combinatie met het prachtige weer zijn we helemaal in vakantiestemming.
Begin van een nieuw hoofdstuk
Eindelijk kwamen we aan met de ferry … uiteindelijk hebben we allemaal nog vrij goed geslapen. Vic en Liv lagen op de zetel en Bjeurn en ik hadden ons matje opgeblazen en ons op de grond gelegd. Vic zei achteraf zelfs dat hij precies in een bed geslapen had.
Maar we sliepen wel weinig … niet slim om een plek te kiezen aan de bar en het podium. Nadat de karaoke eindelijk gedaan was begonnen de drinkebroeders (die ik achteraf herkende als de truckers) steeds luider en luider te worden. Gelukkig zijn we goede slapers.
Onze vriend Thomas was ook moe … hij ging ’s nachts nog naar de cinema, die gratis was vanaf 1u ’s nachts (je bent een trekker of je bent het niet).
In Cherbourg aangekomen gingen we direct naar de camping, die eerder marginaal bleek (maar zo erg is dat niet als je weet dat je de volgende dag weer mag vertrekken). Het rechts rijden was wel even terug wennen.
Veel deden we niet … een dutje, een winkel zoeken die zondag open is (wat een luxe was de UK en Ierland … daar waren winkels bijna 24/24 en 7/7 open), Cherbourg bezoeken, een speeltuin en schuilen voor de regen (dat laatste was niet de afspraak .. awoe voor regen)
Nu is het 20u30 (19u30 Engelse tijd) en iedereen ligt al in bed. We zijn zo ontregeld door de ferry dat we waarschijnlijk geen last zullen hebben van het uurverschil.
En morgen begint het nieuwe hoofdstuk, dan fietsen we de camino naar Santiago de Compostella … dan zijn we pelgrims inclusief stempelboekje en geloofsbrief.
Einde van een hoofdstuk
Op deze moment (dat ik dit schrijf, niet dat dit online komt want internet@sea is niet zo sterk) verlaten we Ierland en zitten we op de ferry naar Frankrijk (Rosslare-Cherbourg). Hiermee sluiten we ook het hoofdstuk van de Britse en Ierse eilanden af.
Engeland, we beleefden hier 30 prachtige dagen en waren zo blij met het National cycle network … en hoe onfietsbaarder deze wegen, hoe mooier. We pasten voor het Lake district maar deze staat op onze bucketlist (op een minder bepakte fiets)
Schotland, was magnifiek, wildkamperen op de mooiste plaatsen. Schotland smeekte haast om meer, en de westkust van de highlands staan bijgevolg ook zeer hoog op de verlanglijst.
Noord-Ierland, waar Belfast een enorme indruk naliet. Een dubbele stad … zo mooi en toegankelijk en tegelijk ook zo’n pijnlijk verleden dat nog zo vers is.
Ierland, waar we de allersympathiekste en gastvrije mensen ontmoeten, en de Westkust die we niet aandeden is voor volgende keer.
Zo merken we dat hoe meer we reizen, hoe meer er op onze bucketlist komt te staan.
Maar nu is het gedaan met links rijden (dat na een 3-tal dagen best wel wende, waar ik echter niet aan wende was dat stuur dat rechts stond bij de auto’s, met als gevolg dat ik altijd oogcontact zocht met de passagiers), gedaan met ponden, adaptorstekkers en we zijn klaar voor wat meer zon en wat goedkopere prijzen.
Maar eerst moeten we nog de 17 u in de ferry doorkomen. Het was al vreselijk, maar nu blijkt dat er een karaoke wordt gehouden op het plekje waar we dachten ons eens heerlijk te nestelen voor de nacht (dat heb je dus … als je slechts 2 dagen op voorhand de ferry regelt … geen vaste stoel of slaapcabine)
Gelukkig zijn we in aangenaam gezelschap van Thomas, een Franse fietstrekker die we hier leerden kennen. Hij trok voor 4 maand rond in Europa en deed meer dan 10 000 km … en vond onderweg ook nog een job, waarvoor hij binnenkort naar Burkina Faso verhuist (en van plan is de eerste Warm Showers Host daar te worden)
Creatief speelgoed
Afstand 41km – Hoogtemeters 256 – Bestemming Rosslare (Ierland) – Overnachting St Margaret’s Beach Camping and Caravan Park
Na afscheid van Ellen en Sil, onze hosts van gisteren vertrokken we weer voor een rustig dagje fietsen.
Een toffe rit zonder al te veel hoogtemeters, we hadden zelfs een deel vlak!!!
De kinderen amuseerden zich met een truukje dat ik ooit van een babysitter heb geleerd … fluiten op een rietje. Alhoewel Vic zich in de voormiddag vooral frustreerde op het feit dat hij het niet kon … we waren allen opgelucht toen ook hij het onder de knie had.
Al snel kwamen we aan op de camping, dat was weer al even geleden, maar ’t bleek een goeike voor trekkers als wij … op 5min wandelen van de zee (langs een pittoreske weg), gratis wifi dat een bereik heeft op de ganse campsite, sympathieke uitbaatster, binnenkeuken met fornuizen, waterkoker, toaster, binneneetzaal met stopcontacten aan elke tafel die vrij te gebruiken zijn, goei douches waar je niet voor moet opleggen, … en sympathieke mensen. Enige minpunt voor Liv, geen speeltuin.
Na een kaartspelleke maaltafels, konden we eindelijk naar de zee. Eindelijk zeg ik, want Liv wou al zolang haar balonnen met zand vullen om zandmannekes te maken.
Die kleren bleven trouwens niet lang aan … onze kinderen trotseren de zee, ook al is het maar 18°C.
Niet weten wat de dag brengt
Afstand 62km – Hoogtemeters 615 – Bestemming Enniscorthy (Ierland) – Overnachting in de tuin van Ellen en Sil
Een nacht in een echt bed, scrambled eggs als ontbijt … wat een luxe. Samen met Jacky, Ted en natuurlijk de honden (die even dol waren op onze kinders dan zij op hen) hadden we nog een gezellige ochtend. Liv sprak trouwens voor het eerst de woorden uit “hier wil ik blijven!!”, wat voor Jacky en Ted ok was … maar een jaar vond Liv toch net te lang.
Na een rondleiding in de tuin met ongelooflijk uitzicht (jammer genoeg onfotografeerbaar wegens de zon, maar wie wil nu geen berg in het gezichtsveld) en vijver met koi’s vertrokken we weer, niet wetend wat de dag brengen zou. Het enige dat we wisten is dat er weer geen camping in de buurt was. Normaal ben ik graag goed voorbereid maar ik vind het wel plezant om niet te weten wat de dag zal brengen.
De rit was met als gisteren mooi en het weer heerlijk. Zwaar ook wel, we deden niet bijzonder veel hoogtemeters maar wel wat venijnig steile stukken die me dwongen tot afstappen en duwen waardoor ik weer het respect van Vic verloor.
Het vinden van een overnachtingsplek was nog gemakkelijker dan gisteren. We belden aan bij Ellen en Sil en mochten direct onze tent in hun voortuin opzetten. Terwijl Liv en Vic speelden met Sarah en Sinead, de kleinkinderen. De taalbarrière was geen probleem … er is immers google translate.
Wederom een gezellige avond en een leuke kennismaking, Sil en Ellen reden met ons nog naar Vinegar Hill waar je een mooi uitzicht over de stad en en bergen hadden, Sinead danste een traditioneel Ierse dans voor ons en Sarah gaf wat meer uitleg over Hurling, de Ierse sport die ze beoefent.
We zijn zo blij dat we toch de ferry in Rosslare nemen in plaats van in Dublin … hadden we dat gedaan dan hadden we het mooiste stuk en de liefste mensen gemist.
Ierse gastvrijheid
Afstand 55km – Hoogtemeters 680 – Bestemming Baltinglass (Ierland) – Overnachting bij Ted en Jacky in een echt bed
Het was een goede dag vandaag, vol aangename verrassingen en leuke ontmoetingen.
Het begon al met de zon … die vanaf ’s morgens vroeg al scheen en niet meer wegging. De rit was ook prachtig, het is heel landelijk en glooiend onder Dublin.
Toen we even stopten om de weg te bestuderen ontmoetten we Joseph, die bij het afscheid een armbandje in de Ierse kleuren aan Vic gaf.
Later in de voormiddag leerden we Jack kennen die ons een koffie aanbood bij hem thuis … daar zeggen we natuurlijk geen “neen” tegen, zelfs al waren we pas laat vertrokken in Dublin en hadden we dus nog niet zoveel kilometers gefietst.
Het werd een koffie buiten op het terras met een magnifiek zicht, met veel lekkers en een zeer toffe babbel met Jack en zijn vrouw Barbara. Ieren zijn vriendelijke mensen … dat is weer bevestigd.
Om iets voor 17u startten we de zoektocht naar een plekje voor onze tent. Bij de eerste 2 huizen hadden we geen succes, maar dan kwamen we aan bij Ted en zijn zoon Seán die ons een plekje in de voortuin aanboden om onze tent te zetten. Na het plekje in de voortuin kwam een koffie, dan het gebruik van het sanitair, daarna het gebruik van de keuken, dan een ijsje voor de kinders en een Guinness voor ons en toen ook Jackie (Ted zijn vrouw) thuiskwam van haar werk werd ons een kamer in het huis aangeboden.
Met veel plezier pakten we de tent, de matjes en de slaapzakken terug in, om ze in te ruilen voor een echt bed. Misschien een les voor volgende keer … begin niet te snel al je slaapgerief op te blazen en uit te pakken.
De avond met Ted, Seán en Jackie was heel gezellig. Ted noemt zijn huis een “open house” waar iedereen welkom is … wij voelden ons alvast zeer op ons gemak en heel verwend bij deze sympathieke mensen en hun honden (in Ierland schijnt iedereen een hond te hebben, wat onze kinders geweldig vinden)
Elke dag is anders en je kan ze niet te vergelijken, soms gaat het moeizaam of zijn de omstandigheden hard (wat ook zijn charmes heeft … vooral achteraf), maar dit was een heerlijke dag die enkel maar meer goesting en energie geeft.
Nog een dagje Dublin
Citytrippen in de regen … dat is leuker als er koffiebars, shopping en andere indooractiviteiten mee gemoeid zijn … en laat dat net niet de dingen zijn die op het programma van een trekker staan, of toch niet van trekkers die er voor 14 maand tussenuit zijn.
De Guinness brouwerij en de Kilmainham Goal (de gevangenis) die volgens TripAdvisor de belangrijkste activiteiten zijn in Dublin, deden we dus niet.
Op onze lijst stonden wel de gratis activiteiten zoals Sint Stephens Green (park met speeltuin), gallery of photography, National history museum (met opgezette dieren), National library, City Hall, Sint Patricks Cathedral, Dublin Castle, Gallery of modern art en Christ Church Cathedral … wat we niet allemaal aandeden.
Als we zouden vragen aan de kinderen wat het hoogtepunt was ben ik er zeker van dat zij de busrit zouden antwoorden. We werden immers opgepikt aan de camping met een hop-on-hop-off bus (zo’n rode dubbeldekker met open dak) … en daarmee reden we via de autostrade tot in centrum Dublin … genietend van Ierse meziek in de heenrit en het einde van Sjakkie in de chocoladefabriek in de terugrit.
De kinderen worden creatiever en flinker naarmate de tijd vordert en ze maken een pak minder ruzie. We hebben al een heleboel zelfgemaakte speelgoed, van katapults tot popjes … en hun knuffeltjes worden gekoesterd. Ik zal Roald Dahl gelijk moeten geven dat de tv de creativiteit doodt … wij hebben hem alvast nog niet gemist.
De ergste regen lijkt hier achter de rug … maar toch ben ik een beetje jaloers als ik lees dat er in België een hittegolf verwacht wordt, terwijl wij het met 17°C moeten doen. Langs de andere kant, mag ik ook niet vergeten dat ik niet tegen de hitte kan en dat ik er zeker niet graag in fiets.
In elk geval … het is jullie gegund … zet de rosé maar koud.
In Dublin’s Fair City
… where girls are so pretty, I first set my eyes on sweet Molly Malone
… en niet enkel onze ogen. Vermits Molly’s boezem al zo verkleurd was meende Bjeurn dat het geluk bracht om deze aan te raken.
Liv leidde ons door de stad via de gezellige Temple Bar wijk naar de winkelstraat, waar ze met Vic iets wou kopen van de zakcent die ze enkele dagen geleden van John kregen.
Even een crisismomentje
Maar ook snel weer opgelost na een bezoek aan de speelgoedwinkel en het restaurant.
Meet trouwens “Pixie” … een pinguïn die ons het komende jaar zal vergezellen, Liv koos een vosje “Foxie”
En wij hadden genoeg aan elkaar en een Guinness.
Omdat we van de bus waren gezet wegens gepast geld met briefjes ipv alles in munten, bezochten we nog enkele kunstzinnige snickelways van Dublin.
Dublin … check
Afstand 62km – Hoogtemeters 466 – Bestemming Dublin (Ierland) – Overnachting camping camac valley tourist
Aangekomen in het langverwachtte Dublin. We probeerden een plekje via Warm Showers te bemachtigen … maar blijkbaar werkt dat medium toch niet zo goed voor gezinnen … een camping vlak aan de snelweg dan maar, ook goed voor ons. De douches kosten €2 per 6 minuten, maar er is ook een speeltuin en dat compenseert ruimschoots.
Liv ontpopt zich tot een groot meisje … zich terugtrekkend met de iPod waarop Clouseau staat (de goei nummers, die van de eerste CD’s die ik nog allemaal van buiten ken), luisterverhalen of met een boek. Ze is echt een boekenwurm aan het worden, vandaag las ze Mathilda van Roald Dahl uit (één van mijn allerlievelingsboeken van vroeger… ik ben er wat van aangedaan)
En Vic blijkt tegenwoordig de sociale van de kinders te zijn. Overal een praatje gaan slaan (Praten jullie Nederlands?, Hello my name is Vic!, Can I play with you? … passeerden al allemaal de revue)
En soms is het ook gewoon gemakkelijk om een jongen te zijn, denk ik. Dikwijls worden er balspelen gespeeld en dan voeg je je er gewoon tussen en doe je mee … welke taal je ook spreekt.
Morgen gaan we citytrippen … maar daarna blijven we toch nog even in Ierland. Blijkbaar moet je er niet van uitgaan dat er elke dag een Ferry naar Frankrijk vaart. In Dublin is dat 1 keer per week en dat was gisteren… verder fietsen tot Rosslare dan maar.
Heerlijk, die flexibiliteit.
Tot slot dronken we nog een lekker biertje … en om het etiket moest ik lachen “You can’t choose your family, but you can choose your beer.”
Al denk ik dat ik het met die familie ook goed getroffen heb.
Verwend door onze gastheren
Afstand 40km – hoogtemeters 509 – Bestemming Bru Na Boinne (Ierland) – Overnachting Camping Newgrange Lodge
‘S morgens werden we nog geïnviteerd bij Paddy en zijn vader John, hier kregen we een tweede ontbijt van thee en koeken. We trokken de obligatoire selfie en na een gezellige babbel en een rondleiding door het 300-jarig huis vertrokken we, met een zak vol koeken en chocolade. Liv wist John zelfs zo te charmeren dat ze een zakcent meekreeg (die ze lief en spontaan deelde met Vic)
Ook Django, de enthousiaste geadopteerde weeshoond werd gedag gestreeld.
Dit was weer een toffe ontmoeting waar ik energie van kreeg … zo content dat we net daar aanklopten.
Zelfs platte band nummer 4 kon de sfeer niet bederven (3e platte band van het aanhangwagentje trouwens, die een minderwaardige kwaliteit buitenbnd heeft, zo zien we maar weer dat kwaliteit loont)
Deze dag werd gecategoriseerd als regendag, en toen we een “Soup kitchen” tegenkwamen tegen de middag besloten we ons daar op te warmen. Maar binnengekomen bleek het al snel voor minderbedeelden te zijn (te zien aan de klanten, aan de bordjes waarop stond dat alcohol en drugs verboden waren, aan het ontbreken van sloten op de wc-deuren, …
Maar we waren welkom en kregen er heerlijke kippensoep met een boke, aardappels (lang geleden) en onze eerste tas koffie van de dag, in ruil voor een vrije donatie.
Daarna bezochten we (op aanraden van Paddy) de 5000 jaar oude Newgrange tombe, waar net zoals bij Stonehenge de zonnenstand een belangrijke rol speelt. In de winter wordt de tombe voor 10 minuten verlicht en dat geeft een magisch effect. De site was de moeite en tot onze aangename verrassing weer gratis dankzij onze English herritage pass.
Schoon
Maar ook weer nat