De slappe duo’s
Afstand 28km – Bestemming Hornillos del camino (Spanje) – Hoogtemeters 123 – Overnachting Albergue municipal
Een rustige dag, Bjeurn en ik hadden een off-day, dat is het nadeel van al die herbergen die we doen … de ziektekiemen verspreiden vlot. Liv heeft geen stem meer en Bjeurn en ik voelen ons wat slap.
En op zo’n moment ben ik wel wat jaloers op de andere pelgrims, die bij aankomst even op hun bed kunnen gaan liggen terwijl wij schoolwerk met de kinderen doen.
Vandaag was ook de dag van mijn eerste val (samen met Vic die al 2 vallen met Bjeurn heeft gehad). Het woord “val” klinkt wel erger dan het is … nu vielen we tijdens een moeilijke afdaling maar we maakten geen snelheid … eerder omvallen dus. En de vallen met Bjeurn waren ook van die categorie. Ik ben wat blauwe plekken rijker en nu is Liv de enige die nog niet viel. (Maar Vic is de enige die nog geen vogelkak op zich heeft gehad)
Vandaag vroeg in bed en morgen hopelijk weer beter. (Het is trouwens ongelooflijk wat we hier af slapen)
Burgos
Afstand 65km – Hoogtemeters 628- Bestemming Burgos – Overnachting Albergue municipal
Oef … we kunnen het nog … ik begon al aan onze fietscapaciteiten te twijfelen, maar de 65km van vandaag was goed voor het zelfvertrouwen.
We reden tot in Burgos en dat was 35km bergop (hoogste punt van onze reis bereikt) en de laatste 30 bergaf.
Burgos is één van de grotere steden van de camino en heeft de mooiste cathedraal die ik tot nu toe zag… prachtig.
De albergue is met zijn 150 bedden een echte pelgrimsfabriek … maar wel een goede … een heel mooi vernieuwd gebouw in het midden van de stad met zicht op de cathedraal. Liv was wel tot tranen toe bewogen toen ze onder haar voeten kreeg dat ze tekende in het gastenboek … ze maakt altijd een tekening van onze fietsen, maar dat werd hier niet geapprecieerd … de arme stumperd was er niet goed van.
We wilden vanavond eens tapas gaan eten maar we hielden er geen rekening mee dat de eetgelegenheden pas tegen 20u open gaan. Koken op het grote terras van de albergue dan maar. Begrijpelijkerwijze tot grote teleurstelling van de kinders … Liv vond het maar een stomme dag!!!
Overnachten in een kerk
Afstand 37km – Bestemming Grañón – Overnachting Albergue San Juan Bautista
Het regende vanmorgen … goed nieuws want we sliepen dan maar een uur langer tot het over was.
37km deden we maar, maar voor mij waren het zware kilometers. We volgden de caminoroute (wat meer op en neer dan via de grote baan en op de koop toe op gravel … ik mocht mijn betere duwwerk eens tonen)
Nog steeds komen we sommige pelgrims van enkele dagen geleden tegen …. sommigen stappen meer dan wij fietsen… impressionant.
Ook kwamen we onderweg Belgen tegen en bleek de vrouw een fietsmakker van Bjeurn te kennen … weer een bewijs dat de wereld klein is.
Deze nacht slapen we in een kerktoren (jammer genoeg beneden), in een grote zaal met matten (waar wij luxebeesten ons matje bovenop legden). Er werd samen gekookt en gegeten en morgen is er ook gemeenschappelijk ontbijt, elke albergue heeft zo zijn eigen regels. Uit respect ging ik naar de mis, maar het bezinningsmoment laten we aan ons voorbij gaan. De kinderen hebben immers schrik van het grote beeld van een ter dood veroordeelde en bloedende Jezus met de doornenkrans op zijn hoofd, dat in onze slaapzaal staat. Vermits wij moe zijn is het niet zo’n grote opgave om ons gewoon erbij te leggen.
Hartje voor de camino
Afstand 52km – Hoogtemeters 732 – Bestemming Ventosa – Overnachting wildkamperen op een veld aan de caminoroute
Waar ik ons misschien in het begin wat buitenstaanders voelde op de camino (met gezin terwijl velen er alleen aan beginnen, met de fiets terwijl bijna iedereen te voet is), is dat gevoel nu helemaal weg. De andere caminogangers vinden het gewoon tof wat we doen en beschouwen ons ook als echte pelgrims. Ongelooflijk hoe snel dat het caminogevoel in je kruipt, en hoe onbeschrijflijk de caminosfeer is.
De fietsroute loopt niet altijd samen met de wandelroute maar vandaag reden we grotendeels op de wandelweg. En door onze 2 laatste rustige dagen kwamen we ook veel mensen van de eerste dagen terug tegen … zo plezant … precies een grote familie. Het is trouwens ongelooflijk hoeveel volk er is. Albergues met 90 bedden geraken nog steeds volzet (en er zijn meerdere albergues per dorpje)
Gisteren waren er de pelgrimskinderen en vandaag verbroederden we verder met deze 2 toffe Fransmannen, waar we gisteren al mee aan de praat raakten. De ene met een zelfgemaakte en zelfontworpen wandelkar uit PVC-buizen en de andere met een wandelstok die hij zelf maakte en waar veel verhaal en emotie in zat.
We kregen trouwens al veel complimenten op onze kinderen, gisteren waren er 3 afzonderlijke mensen die zeiden dat we zo’n lieve en flinke kinderen hadden (jaja … ze zijn onderweg al veranderd *knipoog*)
Vanavond besloten we het wildkamperen eens terug op te vatten … en zo slapen we straks op een veld vlak aan de camino. Tegen 16u is er trouwens geen pelgrim meer te zien … maar we zijn er zeker van dat we tegen 6u ’s morgens de eerste stappers voorbij zullen zien komen.
Pelgrimskinderen
Afstand 21km – Hoogtemeters 221 – Bestemming Los Arcos – Overnachting albergue Isaac Santiago
Vandaag deden we het traag … zo traag (samen met de 7km van gisteren) dat we de stappende pelgrims van enkele dagen geleden terug ontmoeten … wat leuk is natuurlijk.
Het was ook de dag van de pelgrimskinderen … we ontmoetten immers 2 gezinnen met een kindje, weliswaar jonger als de onze, maar toch klikte het. En de ouders stelden de vriendschap ook op prijs want onze kinderen zijn al wat op de zorgende leeftijd, en zo konden de vermoeide ouders ook even bekomen.
Geen lang verslag vandaag maar de rit was zeer mooi … niet langs de grote baan maar langs de pelgrimsweg vandaag.
We passeerden de wijnfontein aan het klooster van Irache (en er zat nog wijn in … want blijkbaar is hij tegen de middag toe meestal uitgeput). Wees gerust … Bjeurn tapte niet de hele fles vol (hij werd trouwens op zijn vingers getikt door een gids)
De kerk van Santa Maria in Los Arcos was de meest overweldigende tot nu toe … Bjeurn en ik zijn wel niet zeker dat het helemaal onze smaak is (niet dus), maar iedereen was wel onder de indruk.
Onze Albergue wordt uitgebaat door 2 toffe Vlaamse dames uit Lier, en we kregen een VIPkamertje voor 4 toegewezen. Goed, dan kunnen de kinderen nog eens goed en rustig slapen. Leuk detail … de man op de muurschildering is de oprichter van de Albergue en we hadden de eer om hem IRL te ontmoeten (en hij trekt er nog steeds op)
Internetdate met een ander gezin
Afstand 7km – Hoogtemeters 171 – Bestemming Ayegui – Overnachting Camping Iratxe Ciudad De Vacaciones
Ik volg al enige tijd de blog van mobile homework, een gezin die met hun 5 kinderen in de camper Europa doortrekken … en nu moest het lukken dat wij zeer dicht in elkaars buurt vertoefden … tijd voor een kennismaking IRL (in real life) dus.
Vanmorgen vertrokken we na het onbijt in de pelgrimsherberg naar hen, en het was toch wel de volle 3 km fietsen tot hun camperplaats. Vermits het best wel gezellig was gooiden we onze fietsplannen om en in plaats van 40km verder te fietsen besloten we gewoon naar een camping in het nabije dorp te gaan … dat gaf ons wat meer tijd.
De kinderen hebben er nieuwe kameraden bij. Vic bouwde kampen en beklom bergen met Boas en Jona en Liv speelde vooral met Vera, die even oud was. Wat een zaligheid, kinderen ontmoeten van eigen leeftijd die ook nog eens Nederlands praten.
Ondertussen zitten we na 3 dagen weer op een camping … afgrijselijk duur maar we hebben besloten om ons erovee te zetten en daar niet meer over te klagen.
We merken dat de afwisseling van pelgrimshuizen en campings toch echt wel plezant is. Bij de pelgrimshuizen heb je een unieke sfeer, maak je echt deel uit van de camino, leer je veel mensen kennen, heb je de luxe van een bed, …. maar bij een camping heb je dan weer volledige vrijheid in je handelen (we maken lekker veel lawaai en morgen slapen we uit ) en we merken dat we blij zijn om terug eens met ons vieren te zijn.
Het ritme van de camino
Afstand 54km – Hoogtemeters 831 – Bestemming Estella-Lizarra (Spanje) – Overnachting Albergue Parroquial San Miguel
Het ritme van de camino zijn we nog niet gewoon … om 6u ’s morgens werden we door de Duitse vrijwilligers van de albergue gewekt, dus om 8u waren we al aan het fietsen.
Met onze 831 hoogtemeters hadden we een stijgingsindex van 15 en dit is één van de hoogste van onze reis. Toch fietste vandaag vlot weg. We reden namelijk constant op een grote nationale weg die zowat in onbruik is geraakt sinds er een tolvrije snelweg werd naast gelegd. Goed voor ons … grote mooie wegen met lange hellingen en mooie afdalingen die de 10% nooit overschrijden, voor ons alleen.
We dachten nog eens te kamperen maar de camping was zo triest gelegen, net naast een stinkfabriek … en ze kostte dan nog eens €27 (terwijl we gisteren minder betaalden voor onze albergue), dus we besloten toch weer naar een pelgrimshuis te trekken. Degene die we nu hebben is donativo (vrije gift) en wordt uitgebaat door 2 lieve dames uit de US en Canada die ons verwelkomden met zelfgemaakte soep. De uitbaters maken een pelgrimshuis toch wel voor een deel wat het is … en dit zijn schatjes met een gemoedelijke aanpak zonder al teveel regeltjes.
Liv en Vic kregen van de Slovaakse Patricia elk een fossiel en gaven haar in ruil hun ketting die ze al de hele vakantie beurtelings wisselden. Mijn hart smolt toen ze kwamen vertellen dat ze hadden besloten om Patricia de ketting te geven.
Morgen proberen we toch naar een camping te mikken. De kinderen worden moe en … in een pelgrimshuis mag je niet uitslapen en kan je geen rustdag houden en daar hebben we nog eens behoefte aan … zeker met dit nieuwe vroege ritme.
Jammer genoeg zijn hier betrekkelijk weinig campings en zijn ze behoorlijk duur vergeleken met Frankrijk.
Prachtig Pamplona
Afstand 48 km – Hoogtemeters 350 naar omhoog en 819 naar beneden – Bestemming Pamplona (Spanje) – Overnachting pelgrimsherberg Paderborn (aanrader)
Een ander ritme in de Albergue … om 6u45 ging de wekker want om 7u werden we aan het ontbijt verwacht en om 8u moesten we de herberg uit zijn. Om 7u kwam er trouwens ook iemand langs om iedereen die nog in bed lag wakker te maken … streng!!!
Het ontbijt was 1 toast met confituur (niet voldoende) en om 8u waren we al vertrekkensklaar maar het was nog behoorlijk donker en koud.
Wat de camino inhoudt wordt hoe langer hoe duidelijker, de camino kan je niet negeren … overal stappen pelgrims (er zijn vooral stappers, fietsers kom je niet zoveel tegen), op de camino ben je nooit alleen.
Onderweg kwamen we bij toeval nog een koppel tegen die ook een Tour d’Europe deden per pino hase … jammer genoeg was hun tour bijna ten einde.
Soms heb je van die dagen dat alles klopt en dat was vandaag.
Een route langs pittoreske mooie bergdorpjes, met veel meer bergaf dan bergop.
Een tweede ontbijt met veel choco in een toffe speeltuin (met banken met pedalen)
En dan via een mooie en verkeersvrije “via verde” Pamplona binnen rollen en te passeren aan een albergue aan het water en nog eens knal aan het stadscentrum, die slechts €6 per persoon kost … de keuze was snel gemaakt (kamperen kunnen we nog genoeg doen).
Er was nog tijd genoeg om Pamplona te bezoeken en de stad was het helemaal … zoooo schoon.
De kinderen waren ook onder de indruk van de stierenloop die jaarlijks door het centrum gehouden worden (er zijn veel foto’s en verwijzingen te bewonderen langs de route)
Jaja … Pamplona … zit in ons hart.
De dappere duo’s overwonnen de Pyreneeën
Afstand 29km – Hoogtemeters 1144 – Bestemming Roncevalles (Spanje) – Overnachting Albergue de peregrino’s
Spannend … vandaag de Pyreneeën over. De weersvoorspellingen waren niet zo goed, waar het gisteren 29°C was voorspelden ze nu 18°C met de hele dag regen … daar was ik wel wat onzeker over. Dat was niet nodig … had ik toen al maar geweten dat we ideaal fietsweer zouden krijgen. Het was een pak frisser, bewolkt en soms een heel klein beetje regen om ons te verfrissen als we het te warm kregen.
De Pyreneeën vielen al bij al wel mee. De eerste 15km was hard, daar zaten wel wat stijle hellingen in die ons (zelfs Bjeurn en Vic) deden afstappen en duwen. Bjeurn was ervan overtuigd dat we max. 7% stijging zouden hebben, maar het eerste gedeelte was het beduidend meer op sommige stukken. Daarna volgden we de grote weg en zoals het de grotere wegen typeert was de stijging veel geleidelijker, en werd het een pak gemakkelijker.
Liv en ik waren vandaag een duo en we voelden ons als filmsterren omdat enkele auto’s stopten om foto’s van ons te trekken of om ons moed toe te spreken of eens te claxoneren. Ik was echt content dat Liv ook kon genieten van deze rit. Zo was ze enorm onder de indruk dat ze in het dal de schaduw van een wolk kon zien.
Maar ook Vic deed het goed (alhoewel we de jongens vandaag amper zagen, ze waren net iets sneller als ons). Maar wanneer we de jongens zagen was het altijd een groot kabaal … hoe luider Vic zingt of roept, hoe contenter hij is.
We leerden onderweg ook Belgen kennen, zij deden al enkele keren een stuk van de camino en elke 2 jaar nemen ze 10 dagen congé om de tocht verder te zetten … in 2022 denken ze Santiago de Compostella te bereiken. Is dat niet geweldig, zo’n volharding.
Ook vond Bjeurn een vleermuisje op de weg .. we waren allemaal onder de indruk hoe schattig zo’n beestje is … we legden het aan de kant te rusten.
Ik heb altijd aantrek van de honden … tegen wil en dank. Waarschijnlijk omdat ik ’s middags de worst snijd.
Na 27km stijgen waren we eigenlijk niet enorm moe (ondanks stijgingsindex +40) … maar ik was wel wat verontrust door het weer dat naar ons toe kwam, in de vorm van een pikzwarte wolk.
En daarmee eindigden we in onze eerste pelgrimsherberg te Roncevalles. En als we dan toch decadent aan het doen waren bestelden we direct een pelgrimsmaaltijd en ontbijt erbij.
De kinderen deden een gebedje voor sint-Jacobus in de prachtige kerk.
Wel een belevenis … de alberge on Roncevalles is één van de grotere, maar recent en zeer smaakvol gerenoveerd en de uitbating gebeurt (tot grote vreugde van de kinderen) door Nederlandse vrijwilligers. We slapen in een gemengde slaapzaal maar in hokjes van 4 … komt dus goed uit.
Dit jaar doen blijkbaar ook significant veel Koreanen de camino (reden … er is een documentaire in Korea over de camino op tv vertoond)
In de herbergen moet je om 22u in he bed liggen, en om 8u ten laatste buiten zijn, niet echt ons ritme. En je moet er ook stil zijn, ook niet echt ons ding … vanaf morgen terug kamperen. Maar eerst genieten van ons echt bed!!!
Bezoek in Saint Jean Pied de Port
Afstand 36 – Hoogtemeters 638 – Bestemming Saint Jean Pied de Port – Overnachting Municipal De Plaza-Berri
Een bergrit was weer lang geleden … vandaag vonden we de stijgingsindex uit. #Hoogtemeters/#kilometer is onze stijgingsindex. Bij meer dan 10 spreken we van serieus geaccidenteerd en naar de 20 toe vinden we het bergachtig.
Het was al lang geleden dat de stijgingsindex nog zo hoog lag, maar Liv zei wel 10 keer “Ik was vergeten hoe mooi de bergen waren”
Vandaag was dus een mooie voorproef voor morgen (dan willen we de Pyreneeën overwinnen)
Gisteren zagen we 1 groep pelgrims, maar vandaag kwamen we toe in pelgrim walhalla… Saint-Jean-Pied-de-Port … waar velen de tocht aanvatten. Je ziet trouwens verschillende soorten … wandelaars, fietsers met hetzelfde materiaal als wij, maar ook mensen die veel meer basic gaan (zie foto) en zelfs mensen op elektrische fietsen die ons voorbij steken in hun winterkledij terwijl wijzelf vandaag in bloot bovenlijf en bikini reden (29°C).
Ook in het pelgrimscentrum was het een komen en gaan … we zijn niet meer alleen, dat is zeker.
Tof stadje ook .. met op de koop toe de camping municipale midden in het stadscentra en aan riviertje met strandje. Toplocatie!!!
We kregen ook de eerste keer bezoek. Katrien, die deze blog leest en op een boogscheut (naar Franse normen) van hier woont. Met een selectie van (de betere) Belgische bieren (en glazen!), frisdrank voor de kinders en hapjes, kwam ze langs en wij bedankten met een simpele trekkersmaaltijd.
Het werd een geslaagde blind date … het bier was misschien niet de beste voorbereiding voor morgen, maar werd wel zeer geapprecieerd. Echt tof !!!
Wildkamperen op een voormalig camping
Afstand 61km – Hoogtemeters 652 – Bestemming Saint-Palais – Overnachting camping sauvage op het terrein van de camping municipale die niet meer blijkt te bestaan
We hadden het niet meer verwacht maar vandaag kwamen we onze eerste medepelgrims tegen. Een grote groep wandelaars die elkaar onderweg waren tegengekomen en nu samen verder reisden. Zo had je een jong meisje met guitalele (kleine gitaar), een andere dame die alleen reisde en nog 2 koppels. Ze wandelden 25km per dag en dachten binnen 40 dagen in Santiago De Compostella aan te komen. Het jonge meisje vertelde dat ze net zoals wij vertrokken was aan Mont Saint Michel en 40 dagen had gestapt vooralleer ze haar eerste ontmoeting met een medepelgrim had. Dat heb je dus als je buiten het seizoen de camino doet, alhoewel ik vermoed dat we vanaf morgen we meer mensen zullen tegenkomen … velen starten immers vanaf Jean-Pied-De-Port (waar wij morgen zullen zijn)
We merken dat we Les Landes uit zijn … gedaan met dennenbossen en terug wat geaccidenteerder, welkom in het Baskenland. En in de verte zien we de Pyreneeën … ze lachen ons uit … euh toe (aldus Bjeurn)
Aan de Sorde-l’Abbaye kregen we onze eerste pelgrimskorting. Schoon daar, al moet ik zeggen dat de kerk me een beetje spookachtig voorkwam.
En stempels voor ons pelgrimsboekje die halen we ook in gemeentehuizen … zoals deze in de plaatselijke château.
Het was bijna 18u toen we op het campingterrein aankwamen … en bleek dat deze niet meer bestond en de dichtsbijzijnde camping 14km terug was. We merken dat we in zo’n dingen relaxer worden. We hebben onze tent gewoon neergeplant op de voormalige camping (wateraansluiting werkt zelfs nog) en we doen dan maar aan “camping sauvage”. Zo heel “sauvage” is het echter niet. We zitten tussen 2 voetbalvelden in en de plaatselijke joggingclub, paardrijclub, Johnny met zijn brommertje en talrijke wandelaars zijn al gepasseerd.
Geen schrik dus voor everzwijnen, eerder om weggestuurd te worden (ondertussen is het echter al donker dus we zijn er vrij gerust in)
Rusten in Dax
Bjeurn had er nog geen behoefte aan, maar ik wel … een nieuwe rustdag. Als ik iets onderschat had was het toch wel hoe vermoeiend de dagen wel zouden zijn, en hoe vol ze zouden zitten. Gelukkig zijn de dagen wel héél leuk vermoeiend.
In elk geval … ik had zin om nog eens te slapen en om in mijn bed te blijven liggen tot ik niet meer moe was. Dat bleek 9u30 te zijn. En ik was niet als laatst uit mijn bed, toen Vic hoorde hoe laat het was zei hij “Ik draai me nog eens om, maak me maar wakker als het 10u is”. Vic is dus duidelijk geen ochtendmens (in tegenstelling tot Liv die al bijna 2 uur aan het lezen was)
In Dax was niet echt veel te beleven …tenzij je van thermen houdt. Er was wel een mooie cathedraal (die wel niet fotogeniek bleek te zijn)
Rara … welke apostel is Jakobus (Saint-Jacques)? (De camino loopt immers tot het graf van apostel Jakobus in Santiago de compostella)
Stierenrennen zijn hier ook al populair, we wanen ons al een beetje in Spanje. Wel kwamen we ineens tot de conclusie dat we nog bijna geen woord Spaans kennen. Dus zijn we met het gezin een spoedcursus “Duolingo” aan het volgen. We kunnen al zeggen dat we een man/vrouw/jongen/meisje zijn en dat we melk/een appel drinken/eten.
Nog veel werk aan de winkel, maar de moeite waard want Spanje is waarschijnlijk het land waar we het meeste tijd zullen doorbrengen.
De Harry Potter saga ten einde
Afstand 41km – Hoogtemeters 83 – Bestemming Dax – Overnachting Camping l’Oree du Bois
De Harry Potter Saga is ten einde … ik las alle boeken uit en ze zijn nu ook allemaal in detail verteld aan de rest van de familie. Aan wie zich wil verliezen in een verhaal kan ik deze boeken ten zeerste aanraden … de hype is volledig terecht.
Ondertussen zit ik nog wel in discussies verwikkeld, met Nenoo en met mijn gezin, over wie nu de held van het laatste boek is. U mag uw mening altijd in een mailtje sturen (dan kan ik mijn opinie wat onderbouwen)
Nu is er het zwarte gat … ten eerste moet ik nog wat bekomen van de intense Harry Potter marathon … ten tweede is een van onze ereaders gesneuveld.
Onze dure kobo aura H2O ereader bleek een miskoop. Waterdicht en stofdicht … maar zo fragiel. Een kleine val van de ereader, met beschermingshoesje, in het gras zorgde ervoor dat het scherm voor eeuwig in “sleeping mode” blijft staan. Ironisch genoeg met het boek “Nooit meer slapen” van Willem Frederik Hermans op zijn scherm.
Maar ik heb beloofd aan Bjeurn dat ik het ga loslaten (lees ik heb er al genoeg over gezaagd) … we zijn dus op zoek naar een nieuwe goedkope ereader (in Frankrijk) … tips naar winkels of merken zijn welkom.
En als we deze hebben waag ik mezelf misschien aan de “Games of thrones” reeks.
Ik moest van Bjeurn trouwens zeker nog in het verslag vermelden dat we een wielrenner eraf hebben gereden (voorbijgestoken dus) …
Op het vlakke halen we soms wel 20 km/u … tegenwoordig is het trouwens bijna volledig vlak. Benieuwd wat dat gaat geven als we binnen enkele dagen de Pyreneeën over moeten.
Oh dennenboom
Afstand 80km – Hoogtemeters 233 – Bestemming Lesperon (Frankrijk) – Overnachting camping Lou Payou
We hebben het overleefd … het wildkamperen in het bos. Even was het spannend toen we buiten zaten en ineens een dier hoorden … en Bjeurn natuurlijk direct op zoek wou gaan naar dat beest terwijl ik hoopte dat het snel zou verdwijnen.
In elk geval … ik sliep erna zalig (en Bjeurn niet want zijn matje was te hard opgeblazen … zei hij)
We reden 80km (gaat vlot op de lange rechte, vlakke en verlaten wegen), door dennenbos met tussendoor charmante dorpjes. De 10 kilometer langs de autostrade was ook wel entertainend want de jongens probeerden elke trucker er -met succes- toe te brengen om op ons te claxoneren.
Het is trouwens nog 1000 km tot Santiago De Compostella vanuit Moustey.
In Pissos (Liv ligt al een hele dag strijk met de naam) werden we aangesproken door de pastoor die ons een koffie en warme chocomelk klaarmaakte.
80 km is trouwens een record … daarmee een speciale traktatie … caramelijsjes met gezouten boter én nog een drankje … we mogen eens zot doen !!!!
Veel kerken trouwens ook vandaag en de uitspraak van de dag was van Vic. Ik heb hem enkele dagen geleden namelijk uitgelegd dat je met het wijwater een kruisje op je voorhoofd maakt, vandaag fluisterde hij me in de kerk eerbiedig toe “Ik maak altijd het teken van zedenleer”
Wildkamperen in Frankrijk
Afstand 62km – Hoogtemeters 158 – Bestemming Belin-Béliet – Overnachting wildkamperen in een naaldbos
Er is een eerste keer voor alles, dit is de eerste keer wildkamperen wanneer het officieel niet mag. Als je in frankrijk wil wildkamperen mag dat tussen 19u en 7u en op voorwaarde dat je op een uur van de openbare weg verwijderd bent … geen van die voorwaarden hebben we nageleefd. Maar 15 km omrijden om een camping te vinden, dat zagen we niet zitten.
Het is ook de eerste keer dat we wildkamperen in een bos … best wel spannend. Bjeurn hoopt straks een reetje te spotten en ik hoop vooral dat er geen everzwijn in onze tent gestormd komt.
Constant horen we geritsel en andere geluiden die we niet kunnen thuisbrengen. Ook heb ik de indruk dat ik iets hoor ronken … laten we maar aannemen dat dat de krekels zijn en geen everzwijn snurkend in zijn diepe slaap.
We waren alvast wel zo slim om ons afval hoog in een boom te hangen, ver genoeg weg van onze tent.
We zijn trouwens beland in het Parc naturel régional des landes de Gascogne. Volgens een bewoonster van de regio “een heel saai stuk rijden, wel 100 km met enkel dennenbomen”. Maar wij genieten wel van de kalmte en de wegen die geen einde te lijken hebben en waar we bijna geen auto’s tegenkomen.
We komen ook steeds meer pelgrimshuizen tegen … zo ook dit pareltje (zie gebouw achter het pelgrimsbeeld), jammer genoeg kwamen we hier langs toen we maar 12km op de teller hadden.
Benieuwd wat de nacht brengt … slaapwel !!!