Het venijn van de Apennijn
Afstand 43km – Hoogtemeters 941 – Bestemming nabij Potenza (Italië) – Overnachting wildkamperen op een winderig veld
“It’s not the distance, it’s the speed that’ s killing you”… dat wordt (in mijn perceptie terecht) gezegd bij een marathon.
Maar wij hebben iets anders ondervonden bij het fietsen.
It’s not the height, it’s the steepness that’s killing you!!!
Vandaag was immers vreselijk, er stonden wat hoogtemeters op het programma, maar niet onoverkomelijk. Bleek dat al die hoogtemeters aan een stijgingspercentage van 8% en meer waren.
Misschien zegt dit je niets … stel je dan voor dat je zo steil moet fietsen dat je je constant afvraagt of je niet beter zou afstappen voor je omvalt.
Misschien denk je “8%, dat valt toch nog mee” … denk dan je koersfiets weg en beeld je in dat je zit op een fiets van 60kg (als je een vrouw bent) of 90kg (als je een man bent) met daarop 2 personen, waarvan de kleinste bij het trappen niet eens zijn eigen gewicht compenseert.
We hoopten vandaag het hoogste punt van 1000m voorbij te zijn om te kunnen dalen tot warmere oorden.
We geraakten tot de top … en we weten meteen waarom die windmolens daar staan … zooooo winderig.
We geraakten echter niet tot beneden in warmere oorden. Het was immers al laat en ook mijn remmen konden de bergaf niet meer trekken, die moesten sowieso eerst vervangen worden.
Uiteindelijk belandden we op één van de mooiste plekken waar we ooit wildkampeerden. Jammer genoeg ook het winderigste, zodat we er minder van konden genieten.
Alhoewel het ondanks de wind wel tof was … we zetten direct de tent op om er niet meer uit te komen. We installeerden ons samen op het picknickdeken in de tent en onze wraps aten we koud, zodat er niet moest gekookt worden.
We danken Giuseppe nog voor de wijn die hij ons meegaf … hij smaakte deze avond enorm (en koeken hebben we kog steeds in overvloed).
Dubbel betrapt
Afstand 39km – Hoogtemeters 981 – Bestemming nabij Satriano di Lucania (Italië) – Overnachting kamperen in de tuin van mensen die we tegenkwamen.
Wat een dag weer … vanmorgen kwam er een andere boer langs het veld en die was super boos dat we er geslapen hadden … zelfs de kinderen hielpen niet als joker. Hij maande ons aan om direct ons gerief bij elkaar te pakken en te vertrekken. Gelukkig hadden we net gegeten … enkel de koffie was nog niet gezet.
Het grappige was, dat 5 minuten later de oma van gisteren langskwam om ons koekjes te brengen. We hebben niet meer proberen te achterhalen van wie het veld was … we zijn gewoon blij dat we de boze boer gisterenavond niet tegen zijn gekomen.
Enerzijds snap ik wel dat boeren het niet plezant vinden dat er wildkampeerders op hun veld staan … anderzijds laten we het altijd even proper achter als we het gevonden hebben, daar maken we een erezaak van.
Voorts stond er vandaag een bergrit op het programma en eindelijk was de route ook eens echt mooi.
En lunchen deden we op een charmant plekje aan een bergriviertje … ik wou dat we er konden blijven.
De hellingen waren net te steil om gemakkelijk te zijn, daarmee dat we vandaag niet eens aan 40km geraakten.
Op het eind merkte Bjeurn dat de kinderen toch wel echt onze joker zijn. Hij zei tegen Vic om bij de fiets te wachten toen hij aanbelde om achter water te gaan vragen. Maar toen die man Bjeurn alleen zag werd hij weggestuurd. Pas toen ik kwam aangefietst en de man ineens onze fietsen en onze kinderen zag was zijn argwaan weg. We kregen water … en natuurlijk koeken (we krijgen tegenwoordig meer koeken dan we opkrijgen).
We hadden chance met het plekje voor de nacht. Terwijl Bjeurn op mij aan het wachten was (ik fiets trager) werd hij aangesproken door een man en we vroegen of we onze tent ergens konden zetten bij hem … en nu staan we in zijn schapenwei. En we hebben zonet nog water en een fles wijn gekregen (jammer genoeg is het te koud om ze nog buiten op te drinken), en een uitnodiging om morgen koffie te komen drinken. Zalig.
Momenteel zitten we op 800m hoogte, een pak hoger als gisteren en toen was er al nachtvorst … we verwachten dus weer een koude nacht.
Vic: “Waar bleven jullie zolang? Wij staan hier al meer dan een half uur te wachten” (ook leuk te horen als je al puffend boven op de berg aankomt)
Vic: “Ik ga de kabel er eens insteken, misschien zit daar nog elektriciteit in” (Vic kan niet aanvaarde dat de iPod plat is)
Liv: “Ik zie mezelf later al als dierenarts, en dan heb ik ook zeker een hond”. (Ik zie dat eigenlijk ook nog gebeuren, ik heb echt bijna compassie met het kind dat ze van ons geen hond krijgt)
Betrapt op wildkamperen
Afstand 45 km – Hoogtemeters 910 – Bestemming omgeving Oliveto Citra (Italië) – Overnachting poging tot wildkamperen maar betrapt
Wat een vermoeiende dag … 910 hoogtemeters op 45km, waarvan de eerste 25 zo goed als vlak waren.
Ik ben eigenlijk te uitgeput om veel te schrijven, maar we kwamen weer zo’n mooie mensen tegen dat het zonde zou zijn om daar niets over te vertellen. Laten we gewoon de dag overslaan en doorgaan naar de avond (ik wil ook nog wel zeggen dat we vanmorgen ook weer verwend zijn door onze gastfamilie met lekkere Italiaanse koffie en een kilo koeken … die al goed van pas gekomen zijn).
In elk geval … we hadden een toffe wildkampeerplek gevonden … precies een kampterrein van de scouts … groot, open en schoon zicht.
En toen de tent opgezet, de matjes opgeblazen en de slaapzakken uitgepakt, kwam daar ineens de eigenaar aan … direct al teken te doen dat we onze tent daar niet mochten zetten. Ik vertelde in mijn beste Italiaans dat we met de fiets waren, en dat we moe waren en dat we maar 1 nacht wilden overnachten. En gelukkig ontdooide hij direct (het hielp misschien ook dat de kinderen benieuwd kwamen kijken).
In elk geval . . we kregen toestemming om een nachtje te blijven … en de man waarschuwde ons dat zijn hondje wel hard kon blaffen maar niets zou doen.
Een uur later stond de man er opnieuw met de hele familie, zijn dochter Carmella die heel goed Engels sprak, en zijn moeder. En ze hadden water en beschuiten voor ons mee.
Waar we eerst schrik hdden dat we zouden weggestuurd worden, voelden we ons nu weer zo welkom en zo hadden we weer een leuke kennismaking met een Italiaans gezin.
Het is moeilijk om niet van Italianen te houden.
Bij Alfredo
Afstand 55km – Hoogtemeters 328 – Bestemming Battipaglia (Italië) – Overnachting kamperen in de tuin van een manege bij Alfredo
De rit vandaag was echt niet veel bijzonders … vooral drukke wegen en daar waar de wegen dan niet druk waren, lagen ze weer vol met afval … echt frappant, ik ben benieuwd of dit in heel Italië zo is … laten we hopen van niet.
In Salermo aangekomen zagen we een tipje van de Amalfikust (achter Vic), moet zo mooi zijn, maar wij gaan er noet langs. Iemand wijs (Bjeurn) zei me ooit “Concentreer je niet op wat we niet gaan doen, maar focus je op wat we wel zullen zien” … een goede raad, die ik dikwijls in gedachten houd.
‘S avonds wilden we wildkamperen (geen campings hier, laat staan open campings), maar de goesting was er niet echt. In Italië sluiten ze bijna alles af, zodat je er niet op kan en wat niet is afgesloten, dat ligt vol met afval.
Uiteindelijk reden we het erf van Alfredo op en vroegen daar of we onze tent mochten opzetten. Een goede keuze was dat, want onze kinderen begonnen direct te spelen met de kinderen die daar ook woonden en er was vanalles te zien … konijnen, paarden, varkentjes, ….
Bovendien zijn Alfredo en zijn familie heel lief … we kregen al een koffie en cake aangeboden. De koffie wordt hier trouwens totaal anders dan in België gedronken. De koffie is super zoet en wordt in een klein plastieken bekertje gedronken … wel zeer lekker vind ik persoonlijk (maar ik ben dan ook een zoete).
De nachten zijn nog steeds koud … daarom lezen Vic en ik samen in één slaapzak, gezellig. Als de temperaturen nog eens tot het vriespunt gaan (is mogelijk de komende dagen) steek ik Vic de hele nacht mee in mijn slaapzak.
Pompeii
Pompeii was zo de moeite, ongelooflijk wat er allemaal bewaard bleef en hoe groot en mooi de Pompeii site is. Ook tof voor de kinderen, die in hun spelletjes wel veel verbeelding hebben, maar hun dan weer veel minder kunnen voorstellen als we archeologische restanten vinden. Pompeii is eigenlijk nog zo intact dat het heel werkelijk en tastbaar is .. echt knap.
Morgen trekken we verder, we steken door via Matera naar Lecce. Het zal een pak kouder en bergachtiger worden, een mooie afwisseling na al dat citytrippen van de laatste tijd. We kijken er weer naar uit.
Liv tegen Bjeurn: “Doe niet zo belachelijk”.
Ik (tegen Bjeurn) : “We hebben deze reis net op tijd aangevangen, want een jaar later vindt ze je nog veel belachelijker dan nu”
Liv: “Huh?”
Vic (legt uit): “Oude mensen worden elk jaar belachelijker”
Processierupsen
Afstand 29km – Hoogtemeters 198 – Bestemming Pompei (Italië) – Overnachting Camping Fortuna Village
De voormiddag brachten we bij de fietsenmaker door … hydraulische remproblemen laten oplossen … en direct nog eens een gebroken spaak laten herstellen. Hiermee hebben de gebroken spaken, de platte banden van de troon gestoten. Jammer… wij vervangen liever een band als een spaak.
We hebben het verkeer in Napels succesvol getrotseerd. Als je het eenmaal doorhebt is het niet meer zo angstaanjagend als het eruit ziet. Eenmaal je ‘offensief’ je move hebt gemaakt, laten de andere chauffeurs je er immers gemakkelijk tussen. Je moet niet verwachten dat men zijn pinker gebruikt, afslaat in de richting van zijn voorsorteervak, of zelfs maar rijdt in de correcte rijrichting … maar men laat je er wel tussen. Op één of andere manier is men wel hoffelijk, er wordt dikwijls geclaxoneerd, maar niet lang en luid, iedereen rijdt zoals het hem belieft, maar men anticipeert wel op de anderen. Zo las ik ook het verhaal van een deel van de verkeerslichten die niet werkten doordat er geen geld was om het onderhoud te betalen … en in een andere stad zouden er dan veel accidenten gebeuren, maar niet in Napels. Daar is men het gewend dat iedereen maar wat opdoet. Een zootje ongeregeld, of een stad met een hoek af.
Vanmiddag hadden we ook een leuk vertier, een processierupsenparcours maken. Je moet enkel de voorste van de wijs brengen en de rest volgt. Processierupsen … ik moet zeggen dat ik ze in België nooit zag, maar in Spanje en Italië zijn ze zeer talrijk.
Ondertussen zijn we aangekomen in Pompei, en hier zijn de campings wel open, er zijn er zelfs 4. Al goed dat we de reviews gelezen hebben, want er staan er zijn er enkele waar de bungalows per uur worden verhuurd (update: in onze camping blijkbaar ook) en waar het er nogal luidruchtig aan toe gaat. Daar hadden we nu niet zoveel behoefte aan. Onze kinderen weten tegenwoordig al ongeveer wat straatmadeliefjes zijn (die vrouwen die op een stoel zitten aan een ongezellige straat met veel afval, en een vuurtje stoken tegen de kou …. de arme vrouwen … we zien toch ook wel veel ellende).
De camping waar we nu zitten is zeer schappelijk van prijs, met zijn €18 veel goedkoper dan de goedkoopste die we in Spanje aandeden. Jammer wel dat de meeste cmpings in Italië pas half april terug open gaan. Wildkamperen is immers leuk, maar een warme douche ook.
Morgen Pompei… we zijn benieuwd.
De sfeer opsnuiven in Napoli
We hadden al veel negatiefs gehoord over Napels, zowel van de Italianen zelf als van de buitenlanders (de Belgen die we kennen), vooral over de criminaliteit hoorden en lazen we veel.
Tot mijn grote verbazing vonden wij Napels wel een héél leuke stad, vanaf het moment dat we er binnenfietsten eigenlijk.
Waarschijnlijk omdat we voorbereid waren, want Napels is geen typische citytripstad.
Het is een mooie stad … waar een zootje ongeregeld in leeft. Ik heb veel moeten lachen, met alles dat ik zag gebeuren. Ik moest lachen met die jongeman die Bjeurn toeriep als “Jésus, Jésus”, om een kruisteken te slagen toen Bjeurn doorhad dat het tegen hem was. Ik moest echter niet lachen toen een ongeregelde duif op mijn hoofd kakte.
Skooters zijn overal, op de straat maar evengoed op de stoep of op een plein. En op die skooters zit dan een 12-jarige, een volledig gezin, iemand met 6 sixpacks water, …
Het verkeer is druk, men toetert graag, er wordt amper gestopt voor voetgangers en zelfs op het voetpad of op het zebrapad ben je niet veilig.
Graffiti is aangebracht zowat overal waar men aan kan … echt elke muur of poort is beklad.
En dan is er ook nog zo’n vreemde stoet die soms passeert met enkele jongemensen die wat muziek maken, en nog meer jongelui die erbij lopen met een zak waar je je vriendelijk wordt gevraagd wat geld in te steken.
Maar Napels is ook de stad van de vele steegjes vol leven en vol streetfood.
De stad die nog steeds dweept met Maradona.
De stad die uitkijkt op de Vesuvius.
Een stad met eens andere souvenirkraampjes.
De stad met het wonder van het gestolde bloed van San Gennaro dat 3 keer per jaar weer vloeibaar wordt in de Duomo.
Napels … we hebben de dag weer overleefd en zijn (nog) niet beroofd, nu hopen dat onze fiets morgen ongeschonden uit de chaotische garage komt.
We moeten geloven dat Italianen toffe mensen zijn
Afstand 52km – Hoogtemeters 222- Bestemming Napels (Italië) – Overnachting in een mistroostig appartement via booking.com
De dag begon goed … koffie en koekjes bij onze boer en zijn familie.
En daarna vertrokken we richting Napels, nog meer als de vorige dagen zagen we veel gedumpt vuilnis op de wegen. We vroegen ons af of dit te maken had met de vuilniscrisis van enkele jaren geleden in Napels, maar toen we internet begonnen uitpluizen ontdekten we dat het probleem veel groter en triester was.
Onderweg kochten we nog een kilo! buffelmozarella (de specialiteit van de streek) die we werd overhandigd als mozarellabollen in een grote zak vol water. Niet gemakkelijk in het transporteren … met een kleine lek tot gevolg.
We gaan moeten gaan geloven dat Italianen lieve mensen zijn. Toen we ons middags op een bankje zetten en het brood begonnen te snijden kwam iemand van het cafe aan het plein een tafel en stoelen brengen. En toen Vic een crisis kreeg gaf een jongeman hem 2 auto’s om mee te spelen (crisis opgelost).
De aankomst in Napels was wel een tegenvaller. Het appartement met privé parkeergelegenheid dat ik geboekt had, bleek geen privé parkeergelegenheid te hebben. Onze fietsen staan nu dus in een betaalgarage die overvol staat (auto’s en fietsen mogen niet op slot omdat ze deze moeten verplaatsen om de achterste eruit te halen). Ook is er in het appartement geen zonlicht… alle ramen geven uit op een hoge schacht, zelfs het balkon is een donkere schacht. We voelen ons een beetje in het zak gezet … en dan vooral door de garage. Gelukkig blijven we hier maar 2 nachten.
We besloten dan maar uit eten te gaan, omdat we triest werden van het appartement, en al een eerste impressie van Napels op te doen. Die eerste impressie was goed en de pizza (uitgevonden in Napels) was zeer lekker.
Dat Napels levendig is kan wel gezegd worden, veel volk op de straten, brommertjes die je bijna van je sokken rijden en rijen aanschuivende mensen aan de restaurants.
We houden wel goed onze spullen in het oog want we zijn al veel gewaarschuwd door Italiaanen dat de criminaliteit hier bijzonder hoog ligt.
Met deze haan in het stadscentrum moesten we trouwens ook lachen.
Tussen de serres
Afstand 54km – Hoogtemeters 136 – Bestemming Mondragone (Italië) – Overnachting kamperen op het veld van de boer tussen zijn serres
Enfin … ik heb goed geslapen … Bjeurn niet … rara wie ‘de waker’ is in ons gezin.
Om 6u30 stonden we zoals afgesproken op en toen Bjeurn de tent uitstapte was ook de eerste wandelaar weer daar. Maar grappig genoeg reageert niemand eigenlijk vreemd als daar een tent in het park staat.
Er was veel tijd vandaag om te fietsen … gelukkig maar want we hadden ook de nodige pech. Een hydraulische rem heeft het begeven, een gat in de remkabel … en geen fietsenmaker in de buurt. Ik ben geen fan van die hydraulische remmen (maar op dat punt is Bjeurn het niet met mij eens), in mijn perceptie hebben ze ons al veel miserie en geld gekost …. een gewone remkabel kan je tenminste zelf vervangen.
Voorts braken er 2 spaken in mijn wiel. Dat kunnen we (lees Bjeurn) wel zelf maken … het is alleen nogal veel werk. Ambiance dus.
Veel foto’s zijn er niet getrokken … de elektronica begint leeg te geraken. Als de powerbanks zouden doen wat ze beloofden, dan zou er geen probleem zijn, maar dat is dus niet zo. Gelukkig hebben we nog zonnepanelen.
Door de mechanische pech was het al vrij laat toen we op zoek gingen naar een kampeerplek. Net toen we dachten dat we een plekje gevonden hadden begon er een boer (die we niet gezien hadden) naar ons te roepen. Hij zei dat we daar niet moesten staan, dat was niet goed. We mochten ons tussen zijn serres zetten, want daar was het beschut tegen de wind en daar was betere ondergrond, en hij had water om ons te wassen. Super lief dus. Nadat we wat aan de praat geraakten zei hij dat hij ons om 8u morgen komt halen en dat we dan bij hem thuis koffie mogen komen drinken. Toch weer een lieveke hé.
Er is nog 1 ding beter dan wildkamperen en dat is kamperen met toestemming van de eigenaar. Veel beter voor de gemoedsrust … nu kan Bjeurn ook nog eens goed doorslapen.
Slecht gekozen
Afstand 59km – Bestemming 307 – Bestemming Gaeta (Italië) – Overnachting wildkamperen op een slechtgekozen plek
Schoon weer en een mooie rit.
Lunchen op het strand terwijl de kinders zandkastelen maken.
En voor het eerst in lange tijd mochten de voeten terug in het water.
De kust tussen Rome en Napels is schoon, maar we merkten op waar we voor gewaarschuwd waren. Het strand is grotendeels afgesloten. De toegang wordt immers dikwijls dichtgemaakt omdat deze behoort tot het restaurant, strandbar, … ervoor. In principe is de kustlijn van iedereen, maar als je er niet geraakt ben je daar niets mee.
Hier merken we ook het verschil tussen Portugal en Italië, in Portugal sparen ze kosten nog moeite om het strand toegankelijk te maken, in Italië niet. We hopen dat dit een lokaal fenomeen is.
Kinderen zijn als aapjes … soms moet je ze eens in de bomen laten klimmen.
Voor onze overnachting hebben we ons mispakt. Alle campings die we tegenkwamen bleken nog gesloten, we reden bijgevolg naar een schiereiland en kozen voor een doodlopende straat op een berg. Jammer genoeg was dit ook een uitzichtpunt.
We besloten dus eerst te eten en onze tent pas op te zetten na zonsondergang.
Verliefde koppels kwamen en gingen. Maar na de zonsondergang kwamen er ook 4 hangjongeren met hun brommertje, en passeerde er nog een wandelaar met een beer van een hond. Toen deze uiteindelijk allemaal weg waren (wij kekennde hangjongeren weg en zij ons, wij wonnen) begonnen we aan het opzetten van de tent. Maar we waren nog niet klaar of daar kwamen weer 4 jongeren langs, we zeiden dan maar vriendelijk goedendag. We vermoeden dat dit viertal een joint kwamen roken (want een half uur later reden ze weg met de auto, slecht schakelend en zonder de lichten aan).
Als we dan eindelijk in onze tent lagen kwamen er ineens luid blaffende honden met hun baasje aan, niet aan de leiband natuurlijk (ik denk dat dat enkel in België verplicht is). Ik vreesde even dat ze in aanvalsmodus waren, maar de baasjes konden ze al een chance toch sussen. En als je denkt dat het daarna wel rustig was … denkbdan maar gauw iets anders … er passeerden er nog mensen met een hond, één iemand struikelde zelfs over een haring van de tent.
We zijn sowieso gezien, ik hoop enkel dat niemand beslist dat we storen en de politie op ons afstuurt. Goed slapen zullen we vannacht waarschijnlijk niet doen, en de wekker staat om 6u30. Joy !!!
Italië stopt niet onder Rome
Afstand 51km – Hoogtemeters 84 – Bestemming Lungomare di Sabaudia (Italië) – Overnachting wildkamperen
De kinderen hebben gepleit voor een extra nacht, en ik ben ervan overtuigd dat we zeer welkom waren gebleven bij onze nieuwe vrienden. Maar na het ontbijt, het live volgen op tv van een viering in de gouden tempel in Punjab, de obligate groepsfoto’s, een rondje op de pino hase, puppy knuffelen. .. namen we afscheid en trokken we verder. Dat is ook het leven van een trekker, weggaan op de hoogtepunten op zoek naar een nieuw verhaal.
Het werd een mooie rit eerst tussen kiwivelden en dan weer aan de kust.
Ook werden we weer veel aangesproken door lieve en geïnteresseerde Italianen … zelfs in de supermarkt stonden we ineens in het midden van de belangstelling toen de winkeldame het luid uitriep toen ze ontdekte dat we met de fiets vanuit België kwamen.
En Bjeurn was geshockeerd toen andere mensen hem vertelden dat Italië stopt onder Rome …
Na 6 dagen binnen slapen zijn we content om onze tent nog eens te mogen gebruiken. Het vinden van een wildkampeerplekje was niet zo eenvoudig maar uiteindelijk zitten we op een plek waar we zelfs een kampvuur konden maken … niet slecht dus.
Vermits Bjeurn en ik vandaag 19 jaar verliefd zijn tekende hij nog een hart van vuur voor mij … meer moet dat niet zijn.
De Via Appia leidt ons naar de Sikhs
Afstand 69 – Hoogtemeters 504 – Bestemming Campoverde (Italië) – Overnachting Op logement bij Sikhs die we leerden kennen.
Misschien is de Via Appia Antica wel de mooiste weg waar we ooit op reden. Deze oude (van 300 van Ch) heerweg is prachtig … groen en vol met restanten van oude bouwsels. Niet altijd even gemakkelijk te befietsen, maar wel prachtig en rustig … we moesten de weg enkel delen met koeien, geiten en schapen. Aanrader!!!
Maar ook tof is, dat we vannacht bij Sikhs slapen. Het leek eerst niet gemakkelijk om een plek te zoeken, op de eerste plek waar we aanbelden zeiden ze ons na lang twijfelen en telefoneren om verderop te vragen of we onze tent ergens kwijt konden. Verderop vroegen we dan aan een meisje op straat of we onze tent in de olijfgaard mochten zetten, en dat was geen probleem voor haar. 2 minuten later echter stond de hele familie, die Sikhs bleken, bij ons en werden we binnen uitgenodigd voor een koffie en wortelsap. We mochten blijven slapen bij de pater Familia, die enkele kilometers verderop woonde. Kinderen mee in de auto en wij achter de auto die ons 5 km met de 4 pinkers aan begeleidde.
Tussen de kinderen klikte het direct, Vic en Liv waren dolenthousiast om te blijven logeren (en Vic vroeg al om 2 nachten te mogen blijven)
Allemaal speciaal wel, het eerste dat Ravinder zei is dat Sikhs geen alcohol en sigaretten mogen, maar blijkbaar steekt het toch niet super nauw want het eerste dat we samen dronken in zijn huis waren pintjes.
Ongelooflijk lief en gastvrij is iedereen hier. We zijn hier goed verwend met een traditioneel maal (en we eten met plezier met de handen) en een bed. Liv slaapt bij haar nieuwe vriendin Sehajpreet, en Vic bij zijn vriend Harman en bij de grootouders Davinder en Ravinder. Wij slapen in een kamer alleen en de papa vn Sehajpreet en Harman in de zetel … echt een open huis hier.
En duidelijk een andere cultuur … maar kinderen houden evenveel van de iPad als de onze en de volwassenen trekken even graag foto’s om dan door te sturen met WhatsApp al wij.
Een zeer verrassende dag … eentje om te koesteren.
Rome tips
Voor onze Rometrip kregen we veel tips, van zowel vrienden als locals, die ik graag wil delen. Niet alleen voor jullie, maar misschien kom ik ooit wel terug, en dan maak ik graag af waar we gebleven zijn *noteert* ‘ToDo … activiteiten vanaf n°14 en alle horeca’.
Rome is immers een geweldige stad, je struikelt er bij wijze van spreken over de geschiedenis, en alles zien en doen is onmogelijk.
Activiteiten
- Vaticaans museum
Zeker de moeite. Je kan hier een hele dag doorbrengen, maar dat is eigenlijk geen must vind ik, het is al super impressionant om gewoon door alle zalen en gangen te wandelen, te kijken naar de vloeren, muren, plafonds en beeldhouwwerken en uiteindelijk al summum de Rafaël kamers en de Sixtijnse kapel te aanschouwen. - Colosseum (in combiticket met Forum Romanum)
Wat een iconisch en fotogeniek gebouw, binnengaan is voor mij niet echt een must … langs de andere kant zit dat mee in het combiticket met Forum Romanum. - Forum Romanum (in combiticket met Colosseum)
Dit is een enorm groot ‘park’, een verzameling van overblijfselen van triomfbogen en tempels in het oude Rome, mits wat verbeelding waan je terug je daar. Echt tof om te doen. - Sint Pietersplein en Sint Pietersbasiliek (gratis)
De begane grond is gratis te bezoeken, de wachtrij moet je wel voor lief nemen, maar het is sowieso de moeite waard. Als je tot in de koepel wil gaan (en dat is volgens onze gastheer een aanrader), dan moet je wel een ticket kopen. - Pantheon
Dit was mijn favoriet, toegang is gratis (maar de geruchten zeggen dat dit niet lang meer zal duren), een bezoek binnen is echter wel echt te moeite … doen. - Trevifontein
Aan deze fontein is het ontzettend druk, ik zou zeggen, kies een geschikt tijdstip, want op het piekuur is het daar niet zo aangenaam. - Engelenburcht en Engelenbrug
Een bezoek binnen deden we niet, maar langs buiten is dit alvast een must - Piazza Navona
Een plein op zowat de oudste buurt van Rome, dit plein werd gebouwd op een oude atletiekbaan, de archeologische resten zijn zelfs nog zichtbaar. Hier viel het ons pas op dat de Romeinen alles ‘op’ elkaar bouwen. De basis van oude resten zitten ettelijke meters onder de grond, ook hier. - Fontana dell’Acqua Paolo
Wat uit het centrum, maar wel met een prachtig uitzicht over Rome - Il Vittoriano
Dit gebouw is nog niet zo heel oud (van 1911) en ook niet zo populair bij de Romeinen die het blijkbaar “de bruidstaart” of “het typmachien” noemen. Wij vonden het ook niet zo geweldig, maar het is nu eenmaal een groot en opvallend gebouw in het stadsbeeld (en nadien goed voor de orientatie) - De Spaanse trappen
Tja … passeert er eens zou ik zeggen … tijdens het shoppen - De Travestere wijk, ideaal om te gaan eten, een ijsje te eten of een terrasje te doen, ook gekend als een jodenbuurt.
- Via Appia
De eerste weg die naar Rome leidde en ook de belangrijkste. Nu kun je er wandelen en fietsen waarbij je graftomben, oude Romeinse beelden, resten van een Romeins stadion en villa’s uit de keizertijd tegenkomt. Wij zijn benieuwd, want langs deze weg zullen we Rome verlaten (hoe ironisch). - De Testaccio wijk, hier zouden de niet katholieke begraafplaats en de pyramide een aanrader tot bezoeken zijn
- Het beeld van Romulus en Remus op de Campidoglio
- Het Leonardo Da Vinci museum, waar je een heleboel van zijn machines zelf kan uitproberen (ook ideaal met tieners blijkbaar)
- Villa Borghese (met museum en bijhorende park, in dit laatste kan je gratis vertoeven)
- Basiliek van San Clemente
Zou (deels) onder de grond zijn - Markt Campo de’Fiori
Een openluchtmarkt met voornamelijk eten en bloemen
Horeca
IJS
- Il gelato di San Crispino (aan de Trevi fontein)
- Giolitti (bij het colosseum)
- La Palma (bij het colosseum)
KOFFIE
- Sant Eustachio
RESTAURANT
- Fico
- Il desiderio preso per la coda
- Gusto, vlak bij Via Del Corso
kies hier voor de aperitivo, een buffet met cocktail voor €10 - Da Tonino (via governo vecchio)
typisch Romeinse keuken - L’isola della Pizza
populair bij de toeristen, maar ook bij de locals …. en terecht - Bar Pompi (via albalongo)
De beste tiramusu van heel Rome
Tips
- Elke eerste zondag van de maand kun je in Italië gratis naar musea die door de Italiaanse staat worden beheerd. In Rome betekent dit dat je op de eerste zondag van de maand geen entree hoeft te betalen voor het Colosseum en het Forum Romanum, voor de Galleria Borghese, voor Palazzo Barberini, voor het GNAM (Galleria Nazionale d’Arte Moderna), voor Villa Giulia, voor de Terme di Diocleziano, voor het Palazzo Massimo, voor Crypta Balbi, voor de Thermen van Caracalla en voor de Engelenburcht.
- De laatste zondag van de maand is de toegang tot de Vaticaanse musea (en Sixtijnse Kapel) gratis.
- Het openbaar vervoer is niet zo handig, maar met de hulp van een smartphone met internetverbinding en google maps kom je overal.
- Als je online tickets besteld ben je sneller binnen, dan doe je van “skip the line” (magische zin hier), maar dan betaal je ook €4 per persoon extra
- Geniet en probeer niet alles te zien.
De Sixtijnse Kapel
Op het programma, vroeg opstaan om aan te schuiven aan het Vaticaans museum. We weten het wel, je kan ook online boeken en dan moet je niet aanschuiven… maar dat kostte dan ook weer €4 per persoon extra. Uit principe deden we het niet!
Het wachten was trouwens plezant, elk kind met een ereader verdiept in een boek, totdat Liv … die helemaal in de wereld van haar boek zat … ineens achterover viel, over het hekje. Gelukkig was de Kobo niet stuk … want we weten uit ervaring hoe fragiel die zijn.
Het Vaticaans museum was echt knap … alhoewel het niet echt geschikt is voor (onze?) kinderen. Gelukkig hebben ze zich wel heel goed gedragen, wat niet wil zeggen dat ze het ook hebben geapprecieerd. Liv en Viv besloten immers unaniem dat de Sixtijnse Kapel stom is en enkel goed om een stijve nek van te krijgen (hun woorden, niet de mijne … ik vond vooral dat ik niet in het juiste gezelschap verkeerde om er volop van te genieten).
Enkele impressies …. deze 2 foto’s hierboven zijn schilderingen, 2D dus en geen 3D.
Prachtige plafonds en topografische muurschilderingen.
Tegenwoordig vragen we trouwens altijd aan de persoon met het duurste fotoapparaat om een foto van ons te trekken, in de hoop dat onze voeten er dan wel op staan.
Uiteindelijk viel Liv nog eens op de beroemde trap in het Vaticaans museum en zagen we nog geen minuut later nog een (andere) dame zwaar ten val gaan. Een speciale trap (het valt niet op maar het zijn eigenlijk 2 trappen), maar zeer gevaarlijk vermits hij start als hellend vlak en je geen treden meer verwacht.
In de namiddag werden het nog Spaanse trappen en shoppen … de meisjes hebben terug een haarborstel (dat is dus het item dat deze reis het snelst verslijt) en we kunnen ook terug onze teentjes rood lakken met onze nieuwe nagellak.
En toen waren we echt stikkapot en gingen we naar huis.
De wereld is klein … deze avond kregen we bezoek van een studiegenote van Bjeurn die nu al 8 jaar in Rome woont. En zo’n ontmoetingen zijn altijd plezant !!!
Thuis in Rome
Rome komt zeer hoog op mijn lijst van citytriptoppers (die lijst bestaat trouwens niet, maar ik ga hem echt eens maken want ik krijg tegenwoordig veel mailtjes betreft citytrips). Wat een stad, je struikelt hier bij wijze van spreken over de geschiedenis … ongelooflijk, achter elke hoek is er wel iets spectaculairs te zien.
Vandaag op het programma (en zelfs gratis want het is de eerste zondag van de maand) het Colosseum en Forum Romanum.
Deze keer gingen we met de bus … van zodra we een plek hadden gevonden om tickets te kopen. Na 2 km vonden we een kiosk, en vanaf dan ging het vlot (smartphone met internet blijft wel een noodzaak).
Het colosseum is sowieso impressionant, zoals je je het voorstelt … maar daarom niet minder overweldigend. We spendeerden er veel tijd, eens rondlopen, dan picknicken met zicht op colosseum en aan het eind van de dag als de rij niet meer zo lang was een bezoek binnen.
Forum Romanum was ook tof … en gróót, met een beetje verbeelding kon je je echt inbeelden hoe je in het oude Rome stond.
Kanttekening, ze hebben het nog niet durven zeggen, maar ik denk dat de kinderen Rome minder appreciëren. Hier vind je geen speeltuinen en ze zijn nog iets te klein om te kunnen inschatten hoe bijzonder dit alles is. Zij zijn deze gebouwen nog niet tegengekomen in hun geschiedenisboeken.
Op restaurant gaan, dat hebben we hier nog niet gedaan … avondeten start (net als in Spanje en Frankrijk) nogal laat, en dat valt moeilijk te rijmen met ons ritme (en vooral met dat van de kinderen), wij zijn immers zoals de kippen … we gaan met het donker op stok.
Maar we genieten ook van ons “(t)huis” voor 5 dagen. Een thuis waar het warm is, met een keuken en zelfs een oven, tafel en stoelen en een zetel … zalig.