Riga … u was een fijne stad
Citytrippen is voor ons … zeker de tweede dag … altijd wat rusten, wat verwennerij, wat shoppen (minimaal natuurlijk want de bagage die we meesleuren moet beperkt zijn … maar gelukkig worden er soms kleren te klein en gaan zonnebrillen snel stuk). En zo was er vandaag …
Chillen in het park (en speeltuin)
Naar de markt … die op zich niet zo speciaal was maar wel cool dat deze gebouwen in WOI opslagplaatsen waren voor zepelins.
Vertoeven aan het water
Foto’s trekken nu de zon niet zo fel is (zon … waar?)
Beseffen dat de kinders toch nog wel klein zijn
alhoewel de dochter behoorlijk wat streken begint te krijgen.
Een tentoonstelling bezichtigen, die nogal wat dualiteit vertoont (Kristaps Zarins), in
de nieuwe moderne bibliotheek.
Poseren waar destijds de eerste gedecoreerde kerstboom stond
Iets gaan drinken in Bruklene, een toffe bike shop/café. Helemaal ons ding, de uitbater leek trouwens op de gebroeders Coppens en was even sympathiek (dat hij zijn baby bij zich had, hielp natuurlijk ook)
Coole paaltjes
Een etentje … ter nagedachtenis van de papie ❤
Een dag vol verwennerij is weer gepasseerd, vanaf morgen is het weer het sobere leven met fiets, tent en natuur … een mooie afwisseling, en het ene zou niet zo leuk zijn zonder het andere.
Riga met de local
We zijn enthousiast over Riga, wat een leuke stad !!! Alles op wandelafstand, vol met mooie art nouveau of jugendstil gevels. Alleen al voor de mooie gevels is Riga een bezoek waard. Maar er is nog meer ….
Het huis van een rijke koopman die, als ludiek statement op de gilde die zijn lidmaatschap had geweigerd, het huis tegenover de gilde kocht en er 2 beelden van zijn katten liet op plaatsen … met hun kont naar de gilde gericht (ondertussen zijn de katten hun kont weer fatsoenlijk gedraaid)
Een fontein die je met je handen kan besturen
De 3 brothers … de oudste gevels van de stad
En veel toffe bezienswaardigheden allemaal dicht bij elkaar.
Er is trouwens ook een groot park dat de binnenstad omsluit … precies Valencia maar in het klein.
‘S avonds spraken we af met Raitis, een Let die we een tijd geleden hebben leren kennen toen hij bij ons kwam couchsurfen. Plezant om een vriend te hebben die je kan meenemen naar een goede pub (het werd de Folkklubs Ala), wat tips kan geven betreffende welk gerecht we moeten kiezen, of welke regio we moeten bezoeken en die wat inside information kan geven over het land. Letland is pas sinds 1991 onafhankelijk en nu nog is meer dan 1/4 van de bevolking Russisch, dan snap je ook wel dat er wel wat wrijvingen (maar geen echte conflicten) zijn, en niet alleen op vlak van taalkwesties. Ook vertelde Raitis dat het helemaal niet evident is om een eland te spotten, hij had er bijvoorbeeld nog geen in het wild gezien.
Maar het werd eigenlijk vooral een toffe avond in een Letse setting.
Oei … een eland !!!
Afstand 61km – Hoogtemeters 75 – Bestemming Riga (Letland) – Overnachting AirBNB
De laatste dagen zagen we veel reetjes, de baan overstekend, al stokstijf staand in de kant (als ik niet beweeg zien ze me misschien niet), al grazend aan de bosrand in de avondzon …. Tof, want we willen al zo lang dieren spotten maar dat leek nooit zo gemakkelijk, waarschijnlijk door een combinatie van dat we nogal luid zijn, dat we niet opmerkzaam genoeg zijn en dat we op de verkeerde plaatsen zijn.
We hadden ook een discussie of er hier in Letland ook elanden leven. Deze rit is jammer genoeg gebleken dat ze hier inderdaad ook zijn … want we hebben er eentje gezien in de vorm van een roadkill. Compassie met de eland die er nog zo ongeschonden uitzag (ook al lagen haar ingewanden 4 meter verder) maar ook met de chauffeur van de auto. Het moet immers een serieuze klap geweest zijn want autoönderdelen lagen verspreid in het rond. Hebt dat maar voor dat er ineens een eland voor je auto springt.
Uiteindelijk kwamen we aan in Riga, en als wij citytrippen, dan is het gegarandeerd slecht weer. Komt goed uit, want we slapen ook meestal binnen bij een citytrip. Het eerste onweer is al gepasseerd en morgen wordt het slechts 12°C. Zijn wij weer content om binnen te zitten.
Goei leven
Afstand 63km – Hoogtemeters 158 – Bestemming Kegums (Letland) Overnachting wildkamperen aan de rivier
De lente in de baltische landen is heel kort en onvoorspelbaar … dat hebben we gemerkt. Op 11 mei hadden we nog sneeuw en vandaag 14 mei zwommen we (of toch iets dat erop trok) in de rivier.
We volgden vandaag de Daugava, en vandaag zagen wel op 2 plaatsen (waaronder onze slaapplek) dat er een stuurmeer van gemaakt is. Impressionant.
Ligt het aan het mooie weer, aan het feit dat het weekend is of de combinatie van de 2, ik weet het niet … maar we merken dat we de laatste dagen nooit alleen zijn op onze wildkampeerplekjes. Van de plekjes aan de rivieren en meren wordt gretig gebruik gemaakt door vissers, jongeren, gezinnen die willen BBQ’en, ….Je vindt dan ook op veel plaatsen zitbanken, toiletten, schommels en vuurkringen … een zaligheid. Ik kan me inbeelden dat de zomers hier voor magische momenten zorgen, waar er de hele lange winter op geteerd wordt.
Kampvuur wordt een dagelijks ritueel … soms zelfs 2 keer per dag … in onze kleren zijn al veel gaatjes gebrand. Gaatjes van ’t goei leven.
Het kan verkeren
Afstand 65km – Hoogtemeters 103 – Bestemming Staburags (Letland – Overnachting wildkamperen aan het water
De Letten lijken iets enthousiaster dan dan Litouwers, zo krijgen we regelmatig een opgestoken duim te zien. Vandaag maakten we kennis met de schoolgaande jeugd (ja op zaterdag hebben ze hier school). In tegenstelling tot de ouderen die enkel Russisch of Lets spreken, spraken de jongeren verbazend goed Engels. Heel grappig was ook dat ze nadat de schoolbel was gegaan allemaal even terugkwamen met hun gsm en de vraag of ze een selfie met ons mochten nemen.
Vanmorgen hadden we geen water meer en besloten we aan te bellen om water te vragen. Blijkt dat veel woningen toch niet meer bewoond zijn, of enkel als vakantiehuis.
Speeltuinen kwamen we vandaag weer veel tegen, en het zijn er ook toffe … veel variatie, van oldschool exemplaren zoals waar wij vroeger op speelden, zelfgemaakte houten speeltuinen of nieuwe speeltuinen. Heel populair hier lijkt de dubbele schommel.
Wat je hier ook regelmatig vindt zijn openbare toiletten, dit is dan gewoon een kotje met een plank met een gat in … en met een hartje in de deur. Meer moet dat niet zijn, meestal zijn deze trouwens properder dan de openbare toiletten bij ons.
In Litouwen merkten we dat ze op vlak van recyclage al ver staan, zelfs op PETflessen en op blikjes is er statiegeld. Hier in Letland vonden we voor het eerst ongebleekt toiletpapier.
We vonden weer een knappe wildkampeerplek, vlak aan het water, met een picnicbank en met een vuurkring (zelfs met gekliefd hout). De toffe plekjes die we vinden zijn ook deels te danken aan een geweldige app die we onlangs geinstalleerd hebben, nl. Osmand (openstreetmap android). Hierop vind je alles wat je maar wil … speeltuinen, zitbanken, vuurkingen, bronnen, stranden, openbare toiletten, schuilhutten, uitkijktorens, …. een betalende app, maar een aanrader (je kan hiermee trouwens ook offline navigeren)
De zieligste roadkill zagen we vandaag … een ooievaar lag in de kant. Waarschijnlijk zit zijn vrouwtje in haar nest op de eieren te wachten op haar mannetje die eten is gaan zoeken en nooit meer zal terugkeren.
En ja … het kan verkeren … de lente lijkt ingezet, morgen wordt er zelfs al 18 °C voorspeld en later op de week zouden we zelfs de kaap van 20°C halen.
Water met ijsblokjes
Afstand 61km – Hoogtemeters 263 – Bestemming (Letland) – Overnachting wikdkamperen in een groot open veld tussen de bomen
Vannacht hadden we toch weer koud … niet verwonderlijk, zelfs het water in onze drinkbussen was bevroren en ook de vodden waarmee we onze tent droogwrijven waren stijfbevroren.
De route van vandaag ging door de armste regio van Letland, een regio met zeer weinig bewoning en eenvoudige houten huisjes met een WC in de tuin, de tijd is hier precies blijven stilllestaan.
De omgeving is eentoniger dan gisteren, minder meertjes, veel velden, bossen en af en toe een dorp dat bestaat uit enkele huisjes. We waren blij nog een klein winkeltje te vinden om ons avondeten te kopen.
Op de wegen is er vrij veel vrachtverkeer, gelukkig zijn de wegen zo rustig dat het niet gevaarlijk wordt.
Internet is wat minder evident dan in Litouwen, met Edge of H krijg ik het verslag niet online gezet.
Onze lunchplek had wat weg van de woonplaats van de teletubbies, groen glooiend terrein met een meertje .. wij hadden echter nog wel een zwaan.
Kamperen gebeurt op een groot open veld, onzichtbaar achter de bomen. Zelfs een kampvuur was mogelijk … ideaal om een symbolische verbranding te doen van onze taalboeken, want de taallessen voor dit schooljaar zijn afgewerkt. Vaarwel taalbende!!!
Nu is het dit jaar enkel nog rekenen, taal houden we verder op niveau met verslagen in het dagboek en lezen op de ereader.
De dappere duo’s in Letland
Afstand 61km – Hoogtemeters 202 – Bestemming Svente (Letland) – Overnachting wildkamperen aan een meer met vuurkring
Met spijt in het hart reden we Litouwen uit, langs het meer waar Ignalina, de grootste kerncentrale van Europa staat. Deze omstreden kerncentrale (dezelfde soort als de Tsjernobylreactors en mocht er iets verkeerd of kapot gaan, dan is een herhaling van ’s werelds grootste catastrofe met kernenergie haast onafwendbaar) wordt ontmanteld, dit was 1 van de voorwaarden voor de toetreding tot de EU. Voor de inwoners van Visaginas (voornamelijk mensen die destijds voor de werkgelegenheid in de kerncentrale naar daar zijn verhuisd) is dit wel een ramp, in de vorm van 5000 hooggeschoolde werklozen. En voor Litouwen is dit ook een financiële catastrofe omdat 80% van de energie hiervandaan kwam. Dit is dan de menselijke kant van het hele verhaal, die ons verteld werd door de sympathieke hoteluitbaatster Tatiana.
Nog even geniet van Litouwen, en dan ….
LETLAND
En zoals je ziet is Letland ook dik in orde … we zijn blij om te zien dat er ook meren zijn met charmante plekjes met overdekte banken, stijgers en speeltuinen. Recycle art is hier trouwens ook present … we like !!!
Het is nog steeds koud maar buiten enkele kleine sneeuwbuien droog, en dat maakt een groot verschil. De weersvoorspellingen geven verbetering aan, we hopen dus dat dit de laatste dag onder 10 °C was en dat de laatste vriesnachten ingaan.
De handdoek in de ring
Afstand 23km – Hoogtemeters 154 – Bestemming Visaginas (Litouwen) – Overnachting hotel
En vannacht had ik het …. te warm. Ik heb het precies eindelijk gevonden, de ultieme manier om warm te slapen :luchtmatras + slaapzak (comfort 15) + slaapzak (comfort 8) + liner + fleece dekentje nog eens mee in deze 3 slaapzakken + sokken + legging + thermisch hemdje met een bivakmuts eraan. Laten we hopen dat dit geen toevalstreffer is want binnenkort voorspellen ze -3°C.
Waarom we het al zolang doen met deze slaapzakken, en geen nieuwe kopen? Wel … ten eerste denken we elke vriesnacht “Dit zal wel de laatste keer zijn”, en verder denk ik dat een reis als deze, voor een heel jaar doorheen de seizoenen, altijd om compromissen vraagt. Met een andere slaapzak zouden we het in de zomer dan weer veel te warm hebben, en aan een apparte zomer- en winterslaapzak gaan we niet sleuren, we hebben nu al zoveel mee. Het enige waarvan ik misschien spijt heb, is dat we destijds geen donzen slaapzak kochten maar gingen voor de synthetische versie. Maar al bij al was onze keuze zo slecht nog niet … maar we hadden dat fleeceke wel sneller in 2 moeten knippen.
De nacht ging dus goed … maar dan … begon het te sneeuwen en was het echt heel koud. Toen het droog was vertrokken we dan maar, als het zo koud is dan kan je maar beter fietsen.
Met bivakmutsen, regenbroeken, vuilniszak onder de jas en plastiek rond de sokken van de kinderen (sportschoenen hebben geen zin want als die nat zijn dan drogen ze van de hele week niet meer).
De koude is zo erg nog niet … maar koude en nattigheid dat is pure ellende. Toen we uit de winkel kwamen sneeuwde het weer en wisten we niet waar kruipen van de kou … onze lunch aten we onder het afdak van de winkel en we reden daarna naar het dichtsbijzijnde hotel. De handdoek in de ring voor vandaag, zelfs voor de dappere duo’s is het soms even teveel.
Slaapwarm
Afstand 63km – Hoogtemeters 414 – Bestemming Mažėnai (Litouwen) – Overnachting wildkamperen nabij een kerkhof
Het is hiet prachtig, ik geloof niet dat al eerder een land mij zo in alle aspecten heeft weten bekoren als Litouwen. Meestal neem je de lelijke buitenwijken, de te drukke banen, … er wel bij omdat er ook veel moois is, maar Litouwen vind ik (wat ik al gezien heb) voornamelijk heel schoon. Misschien veel van hetzelfde … maar dat geeft me dan weer een heel ontspannen gevoel.
Maar het is koud … echt bitter koud … ik slaap al 3 nachten slecht van de koude en zelfs Vic heeft schoorvoetend moeten toegeven dat hij vannacht koud had (de kinderen vinden het zowat een statussymbool om nooit koud te hebben en te kunnen zeggen “mama is onze zwakke schakel”).
Bivakmutsen, regenbroeken, sjaals, handschoenen, … worden overdag weer bovengehaald.
En deze nacht hebben we elk een extra laag (Bjeurn en ik hebben ons fleeceke in 2 gesneden om mee in onze slaapzak te steken en de kinderen slapen deze nacht eens niet in enkel hun onderbroekske, ze dragen zelfs hun bivakmuts en hun slaapzak is goed dichtgesnoerd. En we hebben “slaapwel” vervangen door “slaapwarm”. Vannacht geloof ik erin!!!
Voor morgen is er maximum 5°C voorspeld, in combinatie met lichte sneeuw of regen. En daarna moet het geleidelijk minder koud worden. Hieraan had ik me niet verwacht toen ik las dat de gemiddelde meitemperatuur in Litouwen 18°C was. Maar geen paniek … we vinden het nog altijd tof en we zijn ons ervan bewust dat we de titel “de dappere duo’s” moeten verdienen.
Vanmiddag aten we aan een bivakzone gelijkaardig aan onze overnachtingsplek van gisteren (maar groter en nog luxueuzer met een BBQ-plek en een steiger) en onderweg kwamen we nog enkele bivakzones tegen. Wij zagen het al helemaal zitten om terug zo’n overnachtingsplaats te vinden … maar natuurlijk noppes. Uit pure ellende hebben we ons om 18u aan het kerkhof moeten zetten.
Het fietsen is hier trouwens glooiend en altijd op en neer maar nooit steil .. Liv en ik moeten altijd lachen als we bordjes met “helling 6%” zien … wij zijn wel meer gewoon.
Ook grappig is, dat als je een dorp uitrijdt dat er direct is aangegeven hoe ver het nog tot het volgende dorp is.
Nog iets typisch … overal staat het vol met houten kunstwerken …. we hebben echt al pareltjes gezien … ze zijn hier zeker creatief met hout (dat ze overigens genoeg hebben).
En dat groene kleine huisje … dat is de waterput … ook iets dat bijna iedereen heeft.
Voorts is de ooievaar allom aanwezig .. er staan zelfs regelmatig solitaire elektriciteitspalen met als enige nut het ooievaarsnest te herbergen.
Allen de mensen zijn nog niet enthousiaster om ons te zien … ze zien ons wel maar slechts enkelingen groeten ons terug als we enthousiast zwaaien. We nemen het maar niet persoonlijk op.
❤ Litouwen ❤
Afstand 54km – Hoogtemeters 298 – Bestemming Antakalnis (Litouwen) – Overnachting paalcamping
Als we nog niet volledig overtuigd waren van Litouwen, dan zijn we dat nu helemaal.
Vandaag was koud, maar gelukkig bleef het wel vrijwel droog.
We fietsten net zoals gisteren op de Eurovelo11 en de wegen zijn zeer rustig en zeer mooi.
De ooievaars broeden op hun nest, eekhoorntjes klimmen in de bomen, alle grote houten kruisen hebben een in verhouding hele kleine Jezus erop hangen, de yochurt en melk koop je hier in zakken, de tuinen staan vol gekleurde ?bijenkasten? en er is ongelooflijk veel water en bos.
In de namiddag vonden we per toeval een paalcamping met alles erop en eraan. Om het met Liv haar woorden te zeggen “Oh my God, hier is zelfs wc-papier!”
En inderdaad, onze plek ligt aan een meer en we hebben een overdekte tafel, een wc-huisje (met erin een plank met een gat), een vuurkring met hout erbij, een waslijn en zelfs een omkleedhok. Pure luxe dus, onze avond had niet beter kunnen zijn.
We hebben al de sporen en het werkterrein van een bever gezien … nu nog de bever trachten te spotten.
Fietsen in Litouwen
Afstand 61km – Hoogtemeters 583 – Bestemming Radžiūnai (Litouwen) – Overnachting wildkamperen op een stuk land naast een klein meertje
De eerste fietsdag in Litouwen was alvast schoon, door bossen, langs dorpjes vol houten gekleurde huisjes en meertjes. Water hebben ze hier alvast genoeg en jammer genoeg regende het dan nog nagenoeg de hele dag.
In Bergamo waste ik nog alle jassen met product om ze waterdicht te maken, maar in mijn perceptie heeft het niet heel veel geholpen. Jassen zijn precies enkel de eerste maand waterdicht … en dat geldt zelfs voor Bjeurn zijn dure Gore-tex Pro. Ik denk dat ik nog het droogst blijf in mijn decathlonjas.
In elk geval, voor de kinderen maakten we een extra waterdicht regenkleed. Liv was in de wolken, aan Vic hebben we moeten uitleggen dat ridders vroeger ook een rokje droegen. Goed gerief in elk geval, die regenkleedjes … morgen breiden we het gamma misschien uit met regensokken.
We wisten al dat er in de Baltische landen veel mensen paddestoelen gaan plukken in het bos. Vandaag merkten we dat ze ook in grote getale huisjesslakken plukken.
Herten zagen we nog niet maar wel al veel vogels (ze hebben hier gigantische nestkasten) waaronder ooievaars, wilde ganzen, ….
De mensen zijn een pak minder hartelijk en spontaan dan in Italië, dat is even wennen, maar we geven niet op!!!
Het laatste deel van de dag was het best … de zon kwam erdoor en wij konden genieten van onze plek en vogels spotten, terwijl de kinders slakken verzamelden. Bjeurn en Liv zien het trouwens helemaal zitten om ne keer versgeplukte slakken klaar te maken en op de eten.
TTIWWP
De fietsen zijn zo goed als nieuw … alle tandwielen, rem- en versnellingskabels, remblokjes vervangen en Bjeurn zijn achterwiel is helemaal herspaakt. We hopen nu gesteld te zijn tot het eind.
Ook Vic is nieuw, ik mocht zijn haar eindelijk knippen. Wel 2 keer vandaag om precies te zijn, want bij nader inzien vond hij de eerst coupe toch niet zo geslaagd (ik ook niet trouwens). Nu is het beter, maar of zijn nieuwe snit het echt schoon is, daar ben ik nog niet uit. Maar hier trekken we ons dat allemaal niet aan, we hebben een jaartje volledige vrijheid van uiterlijk !!!
’s namiddags combineerden we 2 dingen die ik weleens graag doe … een begraafplaats bezoeken en geocachen. Door dat laatste belandden we ook op een tof terras van het beste café tot nu toe in Litouwen. Dat zijn de beste cafékes … degene die je niet zoekt, maar die je overkomen.
Nog een laatste keer slapen in ons appartement op onze tempurmatras, daarna zijn we terug toegewezen op onze tent.
Ik ben zo benieuwd voor de volgende dagen, zullen we wel winkels tegenkomen, waar zullen we slapen (er zijn bijna geen campings en “warm showers” onderweg), zal het weer meevallen (de voorspellingen zeggen dat de temperatuur zakt en dt het zal regenen), zullen we veel dieren spotten, zal het schoon zijn, komen we in the middle of nowhere terecht of valt dat wel mee?
Veel onbekende factoren dus … spannend !!!
Ps. Ik weet het TTIWWP (this tread is worthless without picture), maar foto’s van Vic zijn kapsel zullen nog wel volgen.
Reunited with the bikes
Oh .. wat waren we blij toen we onze fietsen gingen ophalen bij DHL en we ze helemaal ongeschonden konden terugzien. Onze fietsen uit handen geven … dat voelde toch wat als je eerste baby naar de creche doen en denken dat niemand daar, er zo goed voor kan zorgen als jij.
Nen dikke merci Guy en de anderen van DHL voor het transport van onze babies.
Ondertussen brachten we de fietsen ook al binnen bij de fietsenmaker … we stelden de vraag of ze een wiel konden herspaken tegen zaterdagavond en dat zagen ze zitten. Maar toen we de fietsen dan binnendeden kwam er ook nog het gedacht om remkabels en versnellingskabels te vervangen, kettingen te vervangen, tandwielen te vervangen, krankset te bekijken omdat er speling op zit, … De fietsenmakers gaan goed mogen doorwerken.
De rest van de dag was citytrip … hier zien ze Europa nog graag trouwens, er waren Europese festiviteiten gaande.
We gingen ook nog eens op restaurant en deze keuze was speciaal voor de kinderen … we gingen eten in het Cat Café.
Daar lopen 15 katten rond die je kan aaien en die graag mee aan de tafel komen zitten. Heel plezant, maar een beetje te strikt naar onze goesting en met ijzeren hand gerund (bij het binnenkomen moest je overschoentjes aandoen en handen wassen, als het interessant werd en de katten elkaar in de haren wouden vliegen was er altijd wel iemand van het personeel die het zag en het voorkwam, … ). De kinderen waren super enthousiast en daarvoor doe je het natuurlijk, maar geef Bjeurn en mij maar liever een bruine kroeg.
Vilnius
Ja … Vilnius is weer eens iets helemaal anders. Wat bescheidener, maar wel heel sympathiek. Vilnius is tussen heuvels gebouwd en dat geeft prachtige zichten op de stad en op de daken (die ook al dikwijls ferm de moeite zijn) van de vele kerken.
De kathedraal was letterlijk het hoogtepunt.
De Gediminastoren geeft een geweldig zicht op de stad … als je er geraakt … de weg was steil en met kasseien, gelukkig hebben we onze hakken thuisgelaten.
Hier heb je een zicht over Vilnius, het nieuwe en het oude stadsgedeelte.
De Sint Annakerk is gemaakt uit 30 soorten verschillende bakstenen en Napoleon zei ooit dat hij het in zijn zak wou steken en mee naar huis nemen.
Relax
In de Literatu straat hangen allemaal kunstwerkjes aan de muur. Het gebit was de favoriet van de kinders.
Fietsen … het blijft een zwak !!!
Ik hou van die gevels
We bezochten ook Uzupis, een ludieke ministaat in Vilnius, waarin vrijheid centraal staat. Deze wijk protesteert tegen de vercommercialisering van de oude stad en zit vol kunstenaars en vrijbuiters die wonen in aftandse huisjes.
De oude binnenstad heeft nog veel geheimen, maar we kunnen we al zeggen dat we al heel wat gezien hebben. Maar wees gerust … ook voor de kinderen wat wils … in Vilnius zijn er tenminste speeltuinen, dat was in Italië heel wat minder.
Een nieuw hoofdstuk … de Baltische staten
Eigenlijk mag je dat niet zeggen … de Baltische staten … want Litouwen, Letland en Estland zijn geen staten meer, dit stamt nog uit de sovjettijd, maar nu zijn dit 3 afzonderlijke en onafhankelijke landen.
In elk geval … vandaag vlogen we vanuit Bergamo in Italië naar Vilnius in Litouwen. Een mooie luchthaven trouwens in Bergamo, met zicht op de bergen. Vic speelde er wat op de piano maar werd vriendelijk verzocht om daarmee te stoppen (wat ik flauw vond)
Liv zag het helemaal zitten, de eerste keer vliegen, met een eigen rugzakje en daarin haar spulletjes en de ereader. Achteraf was ze nog steeds enthousiast … maar de turbulentie mocht wat harder en de landing mocht wat spectaculairder. “Tof hé vliegen!!!”, riep ze me steeds toe als er turbulentie was.
Ik heb het er wat moeilijker mee, met dat vliegen, want steeds meer word ik me bewust van de impact op het milieu en initieel was het niet het plan om een vliegtuig in onze reis in te plannen. Anderzijds ben ik blij dat dit ons de kans geeft om snel naar van Zuid naar Noord Europa te gaan nu de temperaturen daar ook stijgen. Als “trage reizigers” hadden we anders nooit zoveel tijd in het Noorden kunnen doorbrengen (tot ergens in augustus zullen we fietsen in Baltische staten en Scandinavië).
Aangekomen in Vilnius was iedereen geradbraakt … om 5 u opstaan zal er iets mee te maken hebben.
Maar we raakten verbazingwekkend vlot tot aan ons appartement met het openbaar vervoer. Leve google maps en de vriendelijke Litouwer die vertaalde voor ons aan de bushalte. Het is trouwens ook leuk dat mijn 20Gb internetpakket uit Italië hier ook verder loopt, ik denk dat ik dit voor deze reis verder zal behouden.
Nu is het weer de ogen uitkijken en wennen aan een nieuw land. Of het algemeenheden zijn weten we nog niet maar we merkten alvast op dat
- ons appartementsblok een eigen concierge heeft voor 24u/24u en dat die ook het vuilnis komt ophalen in de gang.
- in ons appartement geen afval gesorteerd wordt
- Litouwers grote mensen lijken
- je soms toch wat oostblokgevoel overvalt door de gebouwen
- er veel bier in blik is (en ook veel keuze)
- dat onze buurtwinkel tot 22u open is
- dat het eten anders is … we aten al koude rode bietensoep met ei, Cepelinai (gevulde aardappelknoedels in de vorm van een zeppelin), een bietensla en enkele andere slatjes uit het versvak van den “IKI”. Geen groot succes bij de kinders echter.
Ons appartement is dik ok, net buiten het centrum maar de busverbinding is goed, ruim, licht, met garage en goedkoop. Het stond nog maar net op AirBnb en we hebben Inga, de eigenares, wat op snelheid gepakt. Tv en internet was nog niet in orde, en er zijn nog wat kinderziektes in het keukenmateriaal (zoals dat er maar 2 messen zijn).
Maar dat Inga zeer sympathiek is maakt veel goed … en ook het feit dat we hier slapen op een tempur-matras (ik heb ze daarnet al even getest). Vic was er minder blij mee want als die matrassen koud zijn, zijn ze nogal hard, en ons vermoeid jongetje sprong er iets te enhousiast op en kwam een pak harder terecht als hij verwachtte … het leven kan “hard” zijn als je moe bent.