Afstand 54km – Hoogtemeters 81 – Bestemming Nørre Nebel  (Denemarken) – Overnachting shelter

     

We fietsten de laatste dag westkust en het was weer een schoontje. We fietsten een groot deel op de landtong tussen de zee en de binnenzee Ringkøbing Fjord, en dat was daar schoon. Fietsen tussen de duinen, schone campings onderweg en leuk gelegen vakantiehuisjes en veel surfgelegendheid. 

Westkust is een aanrader (maar wees slimmer dan ons en fiets hem met de wind mee van Zuid naar Noord).

Vic had een serieuze off-day vandaag. Iedereen heeft daar eens recht op, dus vandaag lieten we hem maar wat doen. Maar morgen hoop ik dat mijn gezelschap op de fiets gezelliger is, en meer meefietst.

Er werd even gezaagd voor een camping, maar het werd een shelter op dit leuke terrein.

 

Het werden 2 shelters feitelijk, de keuken en de slaapkamer.

En zei ik al dat Vic een off-day had? 

Afstand 47km – Hoogtemeters 37 – Bestemming Ringkøbing (Denemarken) – Overnachting tipi-shelter nabij een haventje

Amper hoogtemeters, maar wel veel wind … denk maar niet dat het aan de westkust vanzelf gaat !!!

Het hoogtepunt van Vic zijn dag waren de 5 windmolens die we onderweg tegenkwamen. Blijkbaar een testproject waarin 5 verschillende molens met andere karakteristieken met elkaar werden vergeleken. 

Het is grappig dat de kinderen deze reis hebben beslist wat ze in hun verdere leven willen (Liv wordt dierenarts en Vic een wetenschapper), terwijl ik dat nooit geweten heb en waarschijnlijk altijd zoekende zal blijven. Ik weet wel dat hun ideeën waarschijnlijk nog talloze keren zullen wijzigen maar ik blijf het knap vinden … kinderen met een plan.

Ik ben dankbaar dat we hier in schoonheid kunnen eindigen, aan die mooie westkust, want het verlangen naar huis steekt op, in combinatie van weemoed als we bedenken hoe een mooie avonturen we hebben mogen beleven. Het is dus dubbel, ons gevoel, maar we voelen allemaal dat het nodig zal zijn om terug even thuis te zijn en op ons effen te komen. 

Zodat we opnieuw kunnen beginnen verlangen.

Slapen doen we aan een klein haventje in Ringkøbing, waar 3 tipi’s klaarstaan. Tipi’s met zoals het hoort bovenaan een gat … wij hopen het droog te houden in een nacht waarin regen wordt voorspeld.

We sprongen nog eens met zijn allen in het water (en waanden ons even in Zweden) maar dat springen bleek niet zo slim … proefkonijn Liv merkte dat het water niet zo diep was.

Terwijl de avond inzet en de lucht blauwroze kleurt horen we de tractors en pikdorsers naarstig verder werken. Het graan wordt binnengehaald en we vermoeden dat het een race tegen de tijd is want vandaag was een mooie dag maar vanaf morgen is het weer Denemarken hoe we het gewend zijn … regenachtig en nat.

Afstand 14km – Hoogtemeters 75 – bestemming Fjaltring (Denemarken) – Overnachting shelter

Niet veel gefietst vandaag, toen we 14km ver waren vonden we een plek waar we wel wilden blijven slapen en zo geschiedde.

We slapen in een shelter nabij een surfersplaats Høfde Q genoemd, er staan ook heel wat campers, de meeste van surfers, al zien we ampers surfers in het water. Volgens de verkeersborden mogen de campers hier niet blijven overnachten maar ik denk dat de meesten hier wel zullen blijven staan.

Schoon is het hier zeker, maar ook verschrikkelijk koud, de westenwind beukt er ferm in. Als er 1 ding is dat ik al beseft heb deze reis, dan is het dat ik niet van wind houd. Wind maakt onrustig, en dat merk je enorm als je de hele dag buiten zit.

Toch is er één iemand die van dit alles geen last heeft. Liv ging niet enkel zwemmen (dat deden de 2 jongens ook), maar ze bleek ook de rest van de namiddag in haar bikini rondlopen terwijl iedereen anders jassen, mutsen en lange broeken draagt. Was ik maar meer zoals haar.

Afstand 41 km – Hoogtemeters 62 – Bestemming Klinkby (Denemarken)  – Overnachting shelter

Gisterenavond was het nog plezant, we bleken vanuit onze shelter een schoon zicht op de vuurtoren te hebben en vermits de vuurtoren zelfs 24/24 open blijft konden we hem nog eens betreden. 

We zaten nog steeds in het natuurpark en dat zagen we ook … overal in de omtrek was het donker.

Op zo een magnifieke plek waren we natuurlijk niet alleen. Er kwam nog een groep van 2 koppels aan (dachten we toch), een zwangere vrouw en partner en een groep van 3 fietsers op een fatbike (je weet wel … die fietsen met die gigantisch dikke banden om in het zand te fietsen … die om onbegrijpelijke reden ineens zeer populair zijn … meestal elektrisch, want duw dat maar eens voort). In elk geval deze groep fietsers hadden geen elektrische fatbikes en de fatbikes waren waarschijnlijk wel handig om tussen de duinen te fietsen.

De 2 koppels bleken uiteindelijk geen koppels te zijn, maar 2 vrouwen die een excursie hadden geboekt onder begeleiding van de 2 mannen die een beginnend outdoorbedrijf runnen.

De rit was schoon maar nat. 

We reden langs een lange landtong tussen zee en binnenwater naar Thyborøn, voorhet laatste deel moesten we nog een ferry nemen en dat was per kilometer gerekend zeker de duurste ferry van de hele reis met zijn  €21 voor 2km ferry.

Maar Thyborøn was zeer de moeite, zijn kust staat vol maar dan ook echt vol met (verzakte) bunkers. Een overblijfsel van de Duitse Atlantic wall in de tweede wereldoorlog. Zeer zeer impressionant.

Eentje was ingericht als shelter … maar ik was blij dat ik daar niet in moest slapen.

Uiteindelijk zijn we beland in een shelter iets meer binnenland. Een shelter met alles erop en eraan maar eentje die ons hart niet doet zingen. We zijn te verwend geweest en we beginnen meer en meer aan thuis te denken. Ik ben zelfs de weersvoorspellingen al aan het checken voor bij onze thuiskomst.

Deze snodaard wil trouwens ook nog even gedag zeggen nadat hij hier gezellig tegen mijn voeten wou komen kruipen.

Afstand 37km – Hoogtemeters 161 – Bestemming Lodbjerg (Denemarken) – Overnachting shelter aan de vuurtoren van Lodbjerg

Met spijt in het hart reden van vanmorgen het national park Thy uit. De speling op de trappers van de zwarte fiets was zo groot geworden dat we niet zeker meer wisten of we zo nog tot legoland zouden geraken. We maakten dan maar een ommetje van 30km richting fietsenmaker.

Na 1,5 uur daar wachten waren we €100 armer maar hadden we weer een gerust hart want de vriendelijke fietsenmaker kreeg het gemaakt. Niet evident, zo bleek, want hij had het gepaste stuk niet hij moest dan nog een adaptor laten draaien bij iemand van het dorp. Fietsenmakers blijken meestal wel toffe mensen, en zo hier ook. De fietspassie was trouwens duidelijk zichtbaar in de detail, zelfs de halsband van de hond was gemaakt uit een fietsketting.
We reden dan weer goedgeluimd het park terug binnen en stopten aan een shelter die maar een 6-tal kilometer van de vorige lag. Het leven is toch eenvoudig en stressloos als je tijd hebt.

De shelter is trouwens weer heel schoon gelegen, vlak aan de vuurtoren die je ook kan beklimmen.

Nadien deden we nog een wandeling door de duinen, slechts 2 kilometer, maar het bleek toch wat zwaarder dan we hadden gedacht, maar ook weer zo schoon. We zijn content dat we toch nog genoeg tijd hadden voor een ommetje westkust.

Afstand  34km – Hoogtmeters 73 – Bestemming Stenbjerg (Denemarken) – Overnachting shelter

Eindelijk bereikten we de westkust, na een tijd had ik het wel gehad met het binnenland dat zeker mooi is maar niet spectaculair en waar elk vrij plekje is opgevuld met graanveld.

We reden het national park Thy binnen en het eerste kuststadje was Klitmøller, ook wel Cold Hawai genoemd omdat er ook veel surfers zijn. Na 14 dagen regen was dit de eerste zonnige dag, maar koud was het inderdaad nog steeds.

De aanblik op zee was magnifiek, terug wilde golven (dat was al even geleden … de Baltische zee heeft geen golven en aan het kattegat is de zee ook niet echt wild), paars en groen begroeide duinen en vele grote aangespoelde dode krabben.

De kinderen sprongen meteen enthousiast in het water, maar pas na het zwemmen merk je het verschil tussen onze beider kinderen. Vic ziet er zo uit (zie foto boven) en Liv geniet nog steeds na.

’s middags aten we in Nørre Vorupør, waar Liv weer ging zwemmen en de rest wijselijk niet.

De namiddag sloten we dan nog eens af aan de kust van Stenbjerg, net aan onze shelter. Daar waren we gewoon helemaal alleen in een prachtige setting. Altijd plezant om de schoon plekskes alleen voor ons te hebben, ik vermoed dat de prijs die we daarvoor betalen het mindere weer is. Awel … dat hebben we ervoor over.

De zee was wild en gevaarlijk, met veel stroming, vertelden de 3 zwemmers me. Net zoals in België mag je hier in feite enkel zwemmen in bewaakte zones.

Net op tijd waren we aan de shelter, na ons kwamen 2 jongens aan, duidelijk teleurgesteld dat ze hun tent moesten opstellen. Zo is dat, met shelters, je hoopt altijd dat je als eerste bent en dat jij erin mag slapen. En een shelter mislopen is niet leuk. 

Maar meestal zet je je over de teleurstelling en volgt er nog een gezellige avond. Nu dus ook met Ule en Johannes, 2 Deense 15jarige jongens. Jong maar ik vond ze verbazend matuur. Ule zat bij de blauwe scouts (niet Christelijk) en Johannes was in zijn vrije tijd een vikingacteur in zijn stadje Ribe (en hij had een leatherman-armband, aldus Bjeurn).

We zouden nog een selfie getrokken hebben de dag nadien, maar ze lagen beiden nog in hun tent als wij al vertrokken. 

Afstand 40km – Hoogtemeters 256 – Bestemming Klitmøller (Denemarken) – Overnachting in een shelter in het bos

De afstanden worden korter, we zitten immers ruim op schema en het weer is wat te slecht voor rustdagen. Jammer want morgen zitten we eindelijk aan de westkust en we hadden een dag zon, zee en strand wel zien zitten. Klitmøller noemen ze trouwens “Cold Hawai”, er zijn blijkbaar heel veel surfers. Ik verwacht me aan een soort Tarifa, met dezelfde temperaturen als toen we daar in de winter waren, maar of dat klopt dat zullen we dus morgen zien.

Vandaag was nat, zelfs te nat voor een kampvuur. We zijn blij met onze shelter waar we gelukkig als eerst aankwamen. Na ons kwamen er nog een motard en 2 hikers aan die hun tent moesten opzetten. Aan de Westkust is het blijkbaar de boodschap om op tijd te zijn als je voor de shelter mikt.

Morgen zou het droger worden … en kouder, met voorspellingen van 17°C tot 19 °C voor de komende 10 dagen zullen ze in Denemarken niet snel aan hun derde zomerdag van het jaar komen. En wij hopen op nog een mooie nazomer in België.

Maar we laten het niet teveel aan ons hart komen. Liv en Vic doen verder aan houtbewerking, Liv kon zelfs eten met haar zelfgemaakte lepel. Pintjes smaken ook als het koud is en de ukelele en de ereaders draaien weer overuren.

En totaal iets anders … zo zien trekkersvoetjes eruit als je geen zin hebt om je voeten proper te wrijven voor je in je sandalen springt. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat Liv nog steeds zoveel op haar blote voeten rondloopt.

Afstand 15km – Hoogtemeters 78 – Bestemming Nykøbing (Denemarken) – Overnachting Shelter aan het water

Plezant dat het was, het bezoek bij familie 44!!! Ik weet niet of zij beseffen hoeveel deugd het doet om eens aan te schuiven aan een rijk gedekte tafel (met speculaaspasta en zachtgekookte eitjes) om eens verpamperd te worden en vooral hoe tof het is om nog eens het gevoel van vriendschap te ervaren. Want hoe tof het ook is om met je gezin rond te trekken, we missen allemaal wel eens een plezante tijd met anderen.

We vertrokken niet graag, maar dat is de tol van het trekkersbestaan.

   

Ver fietsten we niet, we besloten te profiteren van het mooie weer (eenmalige gebeurtenis in Denemarken). Ik merkte trouwens dat ik niet geestelijk maar wel lichamelijk verslaafd ben aan koffie, ik dronk immers 24u geen koffie en dat resulteerde in hoofdpijn … vreemd want ik beschouw mezelf niet als een koffiejunkie.

We vonden een toffe shelter aan het strand, een plek die populair blijkt bij Denen die de hond uitlaten. Eén voor één kwamen ze een gesprekje met ons doen, en allemaal kloegen ze over de natte en koude zomer, die tot nu toe slechts 2 dagen boven 25°C telt. Liv oefende als hondentrainer (ze heeft feitelijk echt talent  .. zo zonde dat ze van haar ouders geen hond krijgt), en we leerden dat honden een zwemmersstaart kunnen krijgen (zoals in een tenniselleboog).

Liv is na de ontmoeting met Mats nog meer in de ban van hout en zakmessen en spendeerde de rest van de namiddag aan houtbewerking en ze besliste dat ze een zakmes wil voor haar verjaardag.

    

Verse zelfgevonden oesters, BBQ en marshmallows  … zo sloten we de dag af, en met regen natuurlijk, we zitten al aan een reeks van 13 opeenvolgende regendagen en we gaan voor meer !!!!

Afstand 52k – Hoogtemeters 347 – Bestemming Ørding (Denemarken) – Overnachting in het vakantiehuisje van familie 44

Het klooster waar onze vikingshelter stond, is nu een retraitehuis. Dat vertelde een theatermaker die we de vorige avond hadden ontmoet, hij verbleef daar regelmatig. We namen op zijn aanraden nog een kijkje in de tuin en zagen daar een tuin met veel liefde en creativiteit ingericht. 

   

De fietstocht vond ik niet zo plezant feitelijk. Veel regen (en dan nog liefst tijdens eetpauzes), kinderen die onderweg vertrouwensspellekes speelden maar niet te vertrouwen bleken en veel wind (we werden bijna van de 1,5km brug geblazen).

Maar we hadden wel een leuk vooruitzicht, we werden immers uitgenodigd bij Ilse en haar gezin. Ilse is een blogvriendin die al even terug gaat, maar dan vooral online, en alhoewel ik er gerust in was is het altijd een beetje spannend wat dat geeft in het echte leven en dan nog met de 2 gezinnen erbij.

Maar toen er een ontvangscommitee van 3 fietsers ons al tegengemoet fietste, wist ik dat alles dik in orde ging komen. En inderdaad!!! 

We werden welkom geheten in een mooi vakantiehuisje (Ilse haar specialiteit) en de sfeer was meteen ongedwongen en tof. Mats was zo lief om zijn kamer met ons te delen en Filip kookte ons een heerlijke maaltijd voor ons. Tussen de kinderen onderling klikte het meteen, Vic en Nand hadden elkaar meteen gevonden en Liv deelt een interesse in hout, stokken en zakmessen met Mats. En voortaan kunnen we met al onze computerproblemen bij Arne terecht en met al onze elektriciteitsproblemen bij Filip ;-).

Wij zijn er expert in om binnen te zitten als het echt hard regent, en vanaf het moment dat we binnen waren begon het te gieten, maar daarna was het dan weer schoon en kregen we een prachtige gouden avond. 

Afstand 60km – Hoogtemeters 459 – Bestemming Ørslevkloster (Denemarken) – Overnachting shelter in de vorm van een vikingschip

De condities vandaag waren dezelfde als die van gisteren … met een beetje minder regen maar wat kouder, maar de moraal zit weer een pak beter. Zo moet dat … je mag eens een off-day hebben, maar bij die ene dag moet het dan ook weer blijven … dat is de afspraak die Liv en ik in het begin van de reis maakten.

Vic voelt zich wat nutteloos nu hij niet meer mee kan trappen, maar ik betwijfel of Bjeurn er veel last van heeft … ze gaan nog steeds behoorlijk snel vooruit … en Vic zorgt voor de ambiance (eigenlijk is er niet veel veranderd)

Deemarken was tot nu toe glooiend met veel landbouw, maar we komen stilaan ook aan een gebied met veel water. 

Fietspaden zijn dikwijls gemengd, maar knallers zijn er niet welkom.

Onze shelterplaats is de max, we zitten hier op een oude vikingsite (vertelde een passant ons daarnet), en de shelter is geheel in de stijl van een vikingschip gemaakt, en de toilet is een klein museum en het huisvest ook een nest merels.

Deze keer zijn er zelfs muggennetten voorzien, geen idee waarom want we hebben nog niet veel muggen in Scandinavië gezien, maar we zullen wel in een hemelbed slapen.  

Grappig detail .. in de toilet staan 2 toiletten naast elkaar. Zo deden de vikingen dat, “tesamen” .. en wij nu dus ook. Geen geheimen, alles delen ….

…. behalve hier, als ik stiekem mijn reep chocolade aan het opeten ben. Dat lukte trouwens maar net ongemerkt. Geheimen zijn moeilijk op een “Tour d’Europe”.

Afstand 56km – Hoogtemeters 344 – Bestemming Ulstrup (Denemarken) – Overnachting shelterplaats aan een internaat

Nat, nat vanmorgen … niet door de regen maar door de condens/dauw. Die condens blijft een mysterie .. zelfs als we het dauwpunt in het weerbericht opzoeken kunnen we het niet voorspellen wanneer onze tent nat of droog zal zijn. Wind is niet altijd een garantie voor een droge tent en water in de buurt wil niet zeggen dat de tent nat zal zijn. Enkel onder bomen slapen wil al eens helpen om de tent droog te houden, maar dennenbomen geven hars en als het waait slapen we ook liever niet onder een boom. We zijn dus maar gestopt met voorspellen en nemen het gelijk het komt. En elke morgen klinkt als eerste vraag “Is de tent nat?”

De rit was schoon maar niet spectaculair. Liv en ik hielden ons bezig met het nummerbordenspelletje. Een leuk woord vormen met de letters van de nummerplaten, en wie een woord heeft gevormd dat de ander doet lachen krijgt een punt, met Liv werkt zo’n subjectieve puntentelling probleemloos. Het helpt natuurlijk wel als er één van de partijen er minder op gebrand is te winnen. Maar in Denemarken is het spel niet zo leuk, ze werken hier maar met 2 letters en het zijn ook geen willekeurige combinaties. We waren dus snel uitverzonnen.

We gaan stoppen met het lachen om het feit dat de hoogste ‘berg’ in Denemarken slechts 170m is. Want we dachten dat Denemarken plat was, maar vandaag was het toch glooiend en op sommige momenten ging het fietsen moeizaam traag.

Eten deden we aan het water, waar de honden aan de snor moeten.

Eén van de spannende dingen aan Denemarken zijn de shelters. Je mag dus niet zomaar wildkamperen maar er zijn wel heel veel shelterplaatsen en kampeerterreinen waar je wel mag overnachten. Deze kan je vinden via een app … weliswaar het Deens en met nog wat vraagtekens voor ons. Je kan dus shelters reserveren (maar we hebben geen idee waar je dat kan doen en hoe je moet zien of de shelter al gereserveerd is voor iemand). Sommige shelters zijn betalend, maar dat staat in de app ook niet vermeld. En soms staat er ook een telefoonnummer bij, maar we weten niet of dat informatief is, of dat je je op voorhand moet aanmelden.
De eerste keer was het een grote shelter in het bos nabij Kopenhagen, en hadden we vuurkring met hout, tafels en een toilet. Blijkbaar was de shelter gereserveerd (zei iemand ons de dag nadien). We vermoeden door de kajakkers die ons nogal boos aankeken toen ze aankwamen en daarna hun tent installeerden. Vermits de shelter groot genoeg was voor zeker 20 personen en wij er maar met 4 in lagen voelen we ons niet schuldig.

Gisteren was het gewoon een kampeerterrein met een vuurkring (zonder hout, en ook geen sprokkelhout) en zelfs geen toilet … basic dus! Maar er was wel een meertje waar we konden in zwemmen, dat was dan weer een pluspunt. 

Vandaag vonden we iets vreemd … een shelterplaats horende bij een internaat, met een telefoonnummer bij vermeld. Toen er niemand opnam besloten we gewoon tot daar te rijden en te kijken of we er terecht konden.

De shelter bleek naast de school te staan, dus we vermoeden dat we er welkom zijn. Een luxeshelter met zowat alles wat je verlangt, enkel de toilet die er zou zijn, die hebben we niet gevonden … maar in onze zoektocht vonden we wel een stopcontact. En dat is ook veel waard in dagen dat de zon amper schijnt.