Roadtrip door Tsjechië – de afsluiter
Ondertussen zijn we al even terug van onze 3 weken roadtrip door Tsjechië
(hier het hele reisverslag). Toch maak ik nog graag even een nabeschouwing.
Planning
Het enige dat op voorhand vaststond van onze reis, is dat we een meerdaagse kanotocht wilden doen. En dat is tevens het enige dat we (twee weken) op voorhand geboekt hadden.
Voorts is er niet veel planning aan de reis niet te pas gekomen. Ik haalde in de bib een reisgids over Tsjechië en markeerde de highligts op een “Google My Maps” kaartje (zie hieronder). Dit kaartje kon ik dan ook offline via de app raadplegen op mijn telefoon.
Auto
We reden deze roadtrip in totaal 3000km met onze wagen. Dit viel ons een pak beter mee dan verleden jaar in Schotland toen we 3500km reden (en nog 2 ferries moesten nemen) op 2 weken.
De afstand Brussel-Praag is trouwens maar een 900-tal kilometer. Tsjechië is helemaal zo ver dus niet.
Om te mogen rijden in Tsjechië heb je een wegenvignet nodig, wij kochten deze in het eerste tankstation dat we tegenkwamen en betaalden hier €17 voor.
Het rijden in Tsjechië viel goed mee, al zijn er niet veel echt grote snelwegen zoals wij ze kennen. Meestal reden we aan 60km/u op gewestwegen doorheen dorpskernen (de auto’s lijken nog niet geband te worden uit de dorps/stadskernen).
We belandden ook soms op kleine slechte singletrackwegen in de bergen, snel ergens geraken was nooit het geval.
De Tsjechen zijn echter wel gedisciplineerde chauffeurs die niet zot doen.
Overnachtingen
Net zoals vorig jaar sliepen Bjeurn en ik in de auto en de kinderen in de daktent. Dit vergt elke dag wel wat organisatie. De daktent moet worden opgezet (10 minuutjes werk), en de banken in de auto moeten worden platgelegd om onze matjes en slaapzakken te kunnen installeren. Onze bagage die voornamelijk in plooiboxen zit moet dan gestapeld worden op de bestuurders en pasagiersplek in de auto.
We hebben nooit gewildkampeerd met de wagen. Dit is niet toegelaten in Tsjechië en ook niet echt gemakkelijk. Trouwens, de kampings kosten hier niet zoveel (€8 tot €24, maar meestal betaalden we €12). De kampings die we aandeden hadden trouwens allemaal WC-papier, een douchejeton moest wel meestal apart gekocht worden.
We hebben echter wel altijd nog een trekkerstent mee voor ons vieren, deze hebben we gebruikt op onze tweedaagse.
Op een moment dat het weer echt niet goed was, hebben we ook voor 2 dagen een huisje gehuurd via booking.com
Kosten
In Tsjechië betaal je in Tsjechische kronen (€1 is ongeveer 25 kronen). Betalen doe je best met de visakaart en geld afhalen best met de gewone betaalkaart maar daar betaal je wel een extra kost voor per afhaling, het is dus interessant om zoveel mogelijk met visa te betalen. Bij geldafhalingen moet je ook opletten dat je afhaalt en Tsjechische kronen en de conversie naar euro laat doen door je eigen bank.
Onze vakantie kostte ons alles inbegrepen (benzine, eten, ….) een kleine €2000 op 3 weken.
Tsjechië is zeker en vast een goedkoop vakantieland. Maar de tijden dat het belachelijk goedkoop was, die zijn wel gedaan.
Maar door de lagere prijzen hebben we wel meer horeca aangedaan dan we normaalgezien zouden doen. Een restaurantbezoek kwam met ons vieren trouwens op een €60 gemiddeld.
Typisch Tsjechisch
5 en 6 juli zijn feestdagen. Dit kan handig zijn om te weten.
We zijn veel toeristen tegengekomen, maar het grappige was dat dit voornamelijk de Tsjechen zelf zijn die in eigen land op vakantie gingen. Voorts zagen we nog enkele Slovaken en wat Duitsers. Maar voornamelijk Tsjechen dus.
Toeristische infoborden zijn meestal enkel aangegeven in het Tsjechisch. Google translate to the rescue !!!
Ook bij de Tsjechen zelf merkten we dat hun Duits meestal beter was dan hun Engels.
Tsjechen zijn ons opgevallen als vriendelijke outdoor mensen. Hier wordt veel gewandeld.
Als het regent komen de mensen ook buiten om slakken te plukken (iets wat we in de Baltische landen en Scandinavië ook al veel opmerkten)
De Tsjechen staan bekend als de grootste bierdrinkers van Europa. Toen Tsjechoslovakijke nog bestond, stonden ze mee op kop met de Duitsers. Na de splitsing kwam Tsjechië echter significant bovenaan staan.
Ik moet zeggen dat we dit ook wel gemerkt hebben. Als je bier besteld is dat meteen een halve liter en op elke kamping zagen we mensen al bier bestellen toen wij nog aan het ontbijten waren.
Ook traditie is het maken van een vuurtje om vettige worstjes op te roosteren (op een lange stok zoals bij de marshmallows). Op de meeste kampings mag je dan ook gewoon een vuurkring maken, waar je maar wil om je worstjes op te roosteren.
De avonden op de kampings waren ook bijna allemaal zeer luidruchtig.
Bier en gelach, muziek, gitaar en gezang, … allemaal tot na middernacht.
Gène kennen de Tsjechen ook niet, ik kan de blote mensen die ik gezien heb niet meer tellen. Niet dat ze met blootheid te koop lopen, ze zijn gewoon niet zo gegeneerd bij het omkleden enzo. Vele doucheruimtes zijn trouwens ofwel een gezamelijke doucheruimte, ofwel met een gezamelijke omkleedruimte (ter verduidelijking, mannen en vrouwen wel gescheiden)
Een herinnering aan het communisme zijn de zielloze communistische appartementsblokken.
Vreemd voor ons waren ook de onbewaakte overwegen. Geen bareel en soms zelfs geen seinlicht. De treinen toeteren dan ook zeer luid bij de overwegen. Niet altijd even plezant als je op een kamping nabij een overweg slaapt.
Natuur
De vakantie stond in teken van de zandstenen rotstransformaties. Ik bleef het mooi vinden, maar op een moment zij Vic “die rotsen zijn om van te kotsen”.
Ook veel bos in Tsjechië, veel beren en lynxen leven er echter niet meer. We zagen echter wel veel herten op onze avondwandelingen, en daar geniet ik ook van.
De kanotocht
Veel praktische vragen kreeg ik over onze kanotocht.
Wij regelden alles met Ingetour. We deden een kanotocht van 4 dagen van Vyšší Brod tot Boršov.
Onze wagen plaatsten we op een bewaakte parking aan het eindpunt, we werden met de bus naar de start gebracht. Voor ons slaapgerief en kookgerief hadden we een bagagetransport tot aan onze kamping (die ook werd uitgebaat door Ingetour).
We huurden 2 plastieken kano’s (voor 3 personen) met 2 waterdichte tonnen voor onderweg. Ook mogelijkheden zijn om een raft te huren (kan je met meer in en is stabieler), of een opblaasbare kano (ook stabieler).
Voor de kano’s, parking, bagagetransport, busvervoer (maar geen kampings) betaalden we samen €160.
De kanotocht was super en met momenten spannend, doordat we barrages (kleine watervallekes aangepast aan de kano’s) moesten overbruggen. Wij kantelden 1 keer om, zonder veel erg. Wel kan je alle barrages bypassen en zijn er voorzieningen om de kano uit het water te heffen.
De kanotocht was een succes. Ze was gevarieerd met natuur, stad (je vaart helemaal door Cesky Krumlov, beschouw als de tweede mooiste stad -na Praag- van Tsjechië), industrie en wat spanning met de barrages. Er is ook voldoende bevoorradingsmogelijkheid onderweg, er moet dus geen eten ingeslagen worden.
Vermits alles zo gemakkelijk en goed geregeld is, is deze kanotocht héél toegankelijk voor iedereen.
Bij goed weer en (verlengde) weekends kan het wel héél druk zijn. Hou hier rekening mee en boek niet in het weekend of 5 en 6 juli die feestdagen zijn.
Voor mij vroeg deze kanotocht naar meer, maar dan volgende keer echt “into the wild”
Onze toppers
Ik kan met de hand op het hart zeggen dat dit een fantastische vakantie was. Het hele reisverslag lees je hier, maar hieronder vind je onze uitgelichtte toppers.
- De meerdaagse kanotocht
- Elke dag een hertje als dessertje (Avondwandelingen met bijna een garantie op het spotten van hertjes)
- De Via Ferrata (klimmen langs een rotswand … behoorlijk avontuurlijk en spannend)
- Onze tweedaagse in het Sumava national park, waar we overnachten op een bergtop in een naaldbos dat helemaal dood was door de letterzetter (een kever die verzwakte naaldbomen aantast)
- Het grotbezoek in de Moravische karst
Roadtrip dag 19 – Praag-tige afsluiter
Aantal stappen: 26 000
Gespot: een grote waterrat in de Moldau
Overnachting: dezelfde caravan camping van gisteren
Citytrippen in Praag !!!
Het plan was om niet te proberen alle highlights mee te pikken. We gebruikten de Belgische app “use-it“. No-nonsence tourist info made by young locals. Misschien ken je ze wel van hun leuke stadskaarten. Wel … ze hebben ook een app met verschillende wandelroutes en fait divers.
Zo zagen we de Praagse zelfmoordbrug, waar al 200 mensen zich van het leven hadden beroofd tot er een 4 meter omheining gezet werd. Zo zagen we jammer genoeg niet de afgehakte hand aan de muur in de Sint Jacobskerk. De legende gaat immers dat er een dief wou stelen in de kerk en dat een beeld hem vastgreep tot de bewakers kwamen. Als straf is zijn hand afgehakt en deze hand hangt nog steeds in de kerk.
Wij kozen voor een wandelroute net buiten het centrum (die misschien wel wat teleurstelde) en we pikten aan in het centrum.
In het centrum stapten we vooral van souvenirwinkel tot souvenirwinkel. We hadden namelijk de fout gemaakt om de kinderen zakgeld te geven. Dit om van hun constante gebedel voor een kadotje af te zijn. Blijkt echter dat de kinderen een pak kritischer zijn als ze dat kadotje ‘zelf’ moeten betalen. Dat resulteerde in een lange en intense queeste die bleef doorgaan tot we uiteindelijk nog wat bijlegden en we hun keuze wat stuurden (een magneetkoord voor fotos en kaartjes aan de hangen).
Maar hoewel we niet alles uit deze citytrip geperst hebben, zijn we het er allemaal over eens dat Praag een geweldige stad is.
Ik was vooral onder de indruk van alle mooie jugendstil gevels, Liv van de drukke Karelsbrug, Vic van de hand die we niet gezien hebben en Bjeurn van de uitzichtpunten over de stad.
Eten deden we trouwens in de aangeraden pizzeria hier op de blog. Als echte locals wandelden we naar de gezellige kelder (met airco … oef) van Kmotra (de eerste pizzaria van Praag na de val van de muur). Een beetje grappig was dat de man met de 100% gids in zijn handen vriendelijk verzocht werd om boven te gaan zitten in de “U Fleku” (Tourist trap). Merci voor de tip Kris.
Wij hebben zelf ook nog een tip. Wij gingen bier proeven in Pivovarský dům. Er zaten speciallekes tussen zoals netelbier, bananenbier (bah), koffiebier (goed volgens Bjeurn)
Om terug naar de kamping te gaan gebruikten we weer Uber. Ik heb me laten vertellen dat je een nieuw woord pas tot het jouwe mag rekenen als je het 3 keer hebt gebruikt. Ik neem aan dat dit ook voor ervaringen geldt … we moeten dus nog 1 keer Uberen om ‘echte ubergebruikers’ te zijn.
Onze camping vond ik best ok MAAR (ik heb me trouwens ook laten vertellen dat je alles voor de maar mag negeren).
… maar we hebben toch wel 2 farsen meegemaakt. Ik had het al wat door toen de dame van de kamping me zei om de deuren ’s nachts goed af te sluiten. De eerste nacht werd er dus gestolen op de kamping, vooral mannenkleding en eten. Blijkbaar door een gekende drugsverslaafde uit de buurt. Onze buurman had 2 paar schoenen laten buiten staan en die waren beiden weg ’s morgens. Het was een beetje een grappig zicht toen hij naar het centrum vertrok op zijn watersandalen, maar het had nog erger gekund want ik zag dat zijn crocs er ook nog waren.
Het tweede voorval vond ik nog wat verontrustender. Toen we ’s avonds terug aankwamen zagen we dat er een grote brand was geweest. Ik vreesde eerst dat het op de kamping was en dat onze auto gewoon afgebrand was, maar het bleek het gebouw naast onze camping. Als je weet dat onze auto op 20 meter stond van de brandhaard dan besef je ook dat we heel veel chance hebben gehad met de wind. Dat er geen enkele schade aan onze auto en daktent was, is een klein wonder.
En daarmee zit het er weer op, hierna rijden we weer naar huis. 910km ligt Praag van ons thuis. Vreemd eigenlijk dat Tsjechië zo een grote onbekende is.
Roadtrip dag 18 – Buiten de comfortzone
Aantal stappen: 18 000
Gespot: 2 grote slangen op de Charles bridge (zie foto ergens onder) #flauw
Overnachting: Caravan camping Praag
Op omze weg naar de eindbestemming Praag, maakten we nog een tussenstop in Děčín om de via Ferrata “Shepherds wall” te klimmen.
Dit zijn verschillende klimparcours op een rots die vrij toegankelijk zijn. Vermits wij geen klimmateriaal hebben moesten we het materiaal ter plaatse huren (een €8 per persoon).
Op de website staat dat het parcours ook geschikt is voor absolute beginners maar ik moet zeggen dat ik dit toch wel al redelijk pittig vond. Zelfs Bjeurn vertelde me achteraf dat hij het ook wel met momenten wat eng vond en de kinderen hadden ook wel eens een angstmomentje onderweg. Ik natuurlijk ook, maar als je kinderen hebt moet je laten uitschijnen dat je helemaal ‘zen’ bent. Gelukkig was ik als laatste en zagen ze niet dat mijn benen soms letterlijk begonnen te trillen. Zo heb ik ook eens ervaren van waar de uitdrukking “knikkende knieën” komt.
Ik vermoed dat we een klein uurtje over de beklimming hebben gedaan (natuurlijk kozen we ook de warmste dag van de hele reis uit) en toen we aankwamen waren we vuil, bezweet (door angst en de warmte), hongerig, wat geschaafd, opgelucht en heel moe (door de inspanning en de adrenaline).
Ik dacht de hele klim bij mezelf “Amai, dit gezin drijft me soms wel ver uit mijn comfortzone”. Maar als we dan achteraf evalueerden, kwamen we allemaal tot de conclusie dat dit voor herhaling vatbaar was (maar niet nu meteen).
Dus als je wat avontuurlijk bent … dit is sowieso een aanrader.
Na veel file kwamen we in de late namiddag aan op de camping in Praag. We zitten op een eilandje in de Moldau. Je hebt de rustige camping en de feestcamping en de onze zou de rustige moeten zijn.
Onze Praagse avond was een succes. Praag heeft goede vibes. We struinden langs de Moldau (één lange toog), aten ons avondmaal (pizzabroodjes uit onze favoriete winkel, de Lidl) daar op een bankje, kloegen dat het te warm was, wandelden over de Charles Bridge, klommen de trappen tot het Praagse kasteel (waar we niet binnen durfden omdat we 2 zakmessen meehadden), waren teleurgesteld in de Lennon wall en gingen onder druk van de kinderen bijna elke lelijke souvenirwinkel binnen.
Ik zorgde nog even voor een hoogtepunt toen we naar huis moesten. Google maps stuurde ons naar de tram, maar we hadden geen tickets, online kon je die enkel kopen met een kaske van de bank (dat ik niet mee had), we hadden ook geen kleingeld, en we hebben ook nog geen contactloze kreditkaart. Probleem !!!
Alternatief 1, nl. te voet gaan, viel niet in goede aarde bij de kinders. Maar dan stelde ik voor om Uber eens uit te testen. Amai, dat ging verbazend vlot. App installeren, account aanmaken en kreditkaart ingeven. De prijs verscheen, we bevestigden en 2 minuten later werden we opgepikt.
Vic fluisterde me opgewonden toe dat hij nog nooit een taxi had genomen.
Wel, ik was al bijna even opgewonden door mijn eerste positieve Uberervaring.
Roadrip dag 17 – Relax, take it easy
Aantal stappen: 20 000
Gespot: we deden een uitgebreide studie van de kampingzwanen en kampingmuizen
Overnachting: dezelfde kamping als gisteren
Reizen met de kinderen wordt minder evident. Voor ons is het nieuw maar ouders met puberende kinderen kunnen er waarschijnlijk over meespreken. Ons Vicje vindt nog alles tof, zolang hij maar bij ons is. Bij Liv is dat niet meer het geval. Soms is alles stom en vlucht ze liever in de boeken.
Daarmee namen we vandaag een rustdag, we zitten hier immers goed.
Liv nam dat letterlijk door bijna te slapen tot de middag, wat vrij uitzonderlijk is voor onze vroege vogel. De reis was echter wel al vrij intens dus ze kan er maar deugd van hebben gehad.
Voorts vulden we de dag met frisbee (onze nieuwe hobby)
En lieten we Liv al lezend achter terwijl wij nog eens gingen wandelen (vooral Bjeurn heeft geen zittend gat)
We verwonderden ons over de lelijke poot van zwanen. Liv dacht eerst dat het kleintje een mismaakt pootje had tot we merkten dat de grote zwanen ook één zwarte verrimpelde poot omhoog hielden.
We bestudeerden ook uitgebreid het gangenstelsel van de muizen op de kamping. Hier op de kamping zijn echt veel muizen en ze hebben een heel druk onder- en bovengronds wegennet waar ze dikwijls uit komen piepen. Ze piepen trouwens met zoals zo een siliconen piepspeelgoed.
En eindelijk was het ook nog eens strandweer. (al vond Vic deze 21°C al te warm … duidelijk een zoon van zijn moeder)
Wegens gebrek aan een winkel in de buurt en geen goesting om de auto te nemen (lees daktent terug af breken, mattekes en slaapgerief uit de koffer halen, …) sloten we de dag weer af in hetzelfde restaurant. Zonder knoedels, maar met frietjes en schnitsel.
Morgen trekken we verder naar Praag. Uw ultieme tips (camping, café, restaurant, bezienswaardigheid, …) zijn welkom.
Roadtrip dag 16 – Al die rotsen zijn om van te kotsen
Aantal stappen: 17 000
Gespot: reetjes met de verrekijker en waarschijnlijk 2 bruine kiekendieven
Overnachting: Autokemp Česká Brána
Vaarwel kampingbuizerd, hop naar de bruine kiekendief !!!
We maakten vandaag de oversteek van het Boheems paradijs (Cesky Raj) naar Boheems Zwitserland (České Švýcarsko) met 2 tussenstops.
Eerst naar nen Husky. Husky is immers het Tsjeschische outdoormerk en op de kampings hier zie je dat de meeste tenten van Husky zijn. Een online prospectie leerde ons dat dit wel eens de winkel kon zijn om nieuwe slaapzakken te kopen. Ikzelf had immers dringend een nieuwe slaapzak tot diep in de negatieve temperaturen nodig. Ik hou immers wel van winterkamperen maar ik ben ook degene die het snelst koud heeft. En een hele nacht kou lijden, ik heb dat al veel gedaan maar nog nooit plezant gevonden. -12°C comforttemperatuur is het geworden, ik kan amper wachten tot het winter wordt.
Bjeurn gaat ook een serie warmer (comforttemperatuur 0°C) en schuift zijn oude slaapzak door naar Vic die zijn kinderslaapzak stilaan ontgroeit. Onze kinderen hebben het ’s nachts immers nooit koud (vandaar onze stelling “hoe ouder hoe kouder”).
Op de weg ook nog een toeristische highlight “Panská skála” oftewel de orgelpijpen. Een 30 miljoen jaren oude basaltstenen (gestolde lava) formatie met symmetrische zeshoeken van ongeveer 20 a 25 cm diameter.
Impressionant dat dit zo oud en zo natuurlijk is. En ook zot dat hier dan niets rond gedaan werd, geen pijl, zelfs geen betaalparking. Ter plaatse kon je gewoon op de 20m hoge basalt klimmen. Heerlijk … een pareltje.
Op reis smijten we niet veel eten weg, dit restje van gisteren uit een zakje smaakte koud ook nog heerlijk.
De kamping kozen we weer in functie van water. We hopen morgen een duik in de zwemvijver te kunnen nemen (morgen terug boven 20°C). We hebben ondertussen ook onze hangmat gehangen dus ik hoop daar morgen ook mijn boek te kunnen uitlezen.
De kinderen vroegen wat op deze nieuwe plek te beleven was en ik moest weer zeggen “Bizarre rotstransformaties van zandsteen en kloven”.
“Jak, weer wandelen”, aldus Liv. En “weer rotsen, ik moet daarvan kotsen”, aldus Vic.
Vic zijn opmerking was eerder grappend, maar ik snap de kinderen wel een beetje. Ik weet immers nog maar al te goed dat ik wandelen als kind ook niet zo tof vond.
We hielden het vandaag wat chill en cullinair met een terrasje en typisch Tsjechisch eten (goulasch, alle soorten noedels, zuurkool… en gelukkig ook nog een stukje vis voor de vegetariër). Content dat we eindelijk eens typisch eten van hier aten en dat het iedereen ook nog eens gesmaakt heeft.
Na een korte avondwandeling gingen we terug naar de kamping. Waar we nog reetjes konden spotten aan de overkant van het water en zo ook nog aan de praat kwamen met een sympathieke Zwitserse familie (we merken trouwens op dat wij dikwijls goed matchen met Zwitsers, misschien omdat die ook altijd goed hun talen spreken en openstaan voor een gesprek in een andere taal).
De Zwitsers vroegen wat we zagen door onze verrekijker, maar zij waren zelf niet zo onder de indruk van een hertje meer of minder. Thuis zagen ze er ook dagelijks. Hierbij was ik officieel niet enkel jaloers op hun campervan maar ook op hun herten.
Let’s call it a day. Slaapwel !!!
Roadtrip dag 15 – Boheems paradijs
Aantal stappen: 15 000
Overnachting: Kemp Kacanovy te Kacanovy (Cesky Raj oftewel Boheems Paradijs)
Gespot: hertjes in het veld vanuit de auto en enkele buizerds die boven onze kamping op de thermieken zweefden.
Vandaag brachten we door in het het Boheems paradijs. Ik was al content dat we er geraakt zijn want de gps stuurde ons binnendoor en dat was wel echt “binnendoor”, via een singletrackbaan die er echt wel zeer slecht bij lag en die eigenlijk vroeg om een jeep. Gelukkig was het slechts enkele kilometers op die rampzalige weg.
De kamping hadden we slechts op 1 criterium geselecteerd …. een zwembad, dat hadden de kinderen wel verdiend.
Op zich een goede kamping maar er zijn wat eigenaardigheden. Ten eerste is de uitbater een beetje vreemd (creepy) en heeft hij ook overal regeltjes ophangen. Ik heb niet de moeite gedaan om google translate erbij te halen want ik heb een hekel aan teveel regels. Maar we krijgen wel constant naar ons vijs. De kinderen moeten schoenen aandoen, je mag enkel douchen tussen 19u en 9u30, …. en de kampinguitbater staat ook altijd op onze vingers te kijken. We durven nog amper iets doen … rara waar onze grapjes vandaag allemaal over gaan.
Bij het nakijken van de reviews van de kamping zag ik trouwens dat wij niet de enige mensen zijn die dit zo ervaren, dit is de grootste kritiek op de kamping.
Voorts is het hier wel dik ok, ik zou hem nog steeds aanraden als je doortrekt. Het zwembad is 25m bij 12m en neemt bijna de helft van het kampeerterrein in. Een gigantisch zwembad dus voor een kleinschalige kamping (we staan hier met 6) … heerlijk … en het zou nog heerlijker zijn geweest als het wat warmer was.
De reisgids klapten we niet meer open, we besloten gewoon zelf een wandeling te plannen via Osmand, en we zagen via de Points Of Interests dat er “remarkable stones” en “viewpoints” in de buurt waren. Die remarkable stones dat zijn dus de zandstenen (net zoals in Adrspach) waardoor de streek zo bekend is. Alleen zijn deze waarschijnlijk niet de mooiste van de streek. En bijgevolg ook niet de drukst bezochtste.
Enfin … we beloofden de kinderen dat onze wandeling niet langer zou zijn dan 8km en ik had zelfs nog 90m over. Maar wat een ferme wandeling, de schoonheid/afstand verhouding zat bijzonder goed.
Vandaag zijn we ook eindelijk begonnen met het uitbreiden van onze vogelkennis. Als wij een roofvogel zien kunnen we niets meer tegen elkaar zeggen dan “Hey kijk, een roofvogel”, niet echt een diepgaande omschrijving. Maar we hebben deze reis wel een verrekijker (Bjeurn zijn plechtige communiekado) en een vogelboekje mee. En na grondig spotten en inlezen zijn we tot de conclusie gekomen dat er buizerds boven ons hoofd vlogen.
Geen avondwandeling deze keer, want we hoorden volop schoten van jagers aan de plek waar ik onze wandeling had uitgestippeld.
Wel een spelletjesavond met zelfgemaakte (te lopende) pudding.
Jammer genoeg geen afsluiting aan de bar want die was om 21u20 al gesloten. Maar als afsluiter hier nog een foto van “rommeltje Daems”
Rodtrip dag 14 – Voor mij een dagtocht en een hertje als dessertje
Aantal stappen: 30 000Overnachting: in hetzelfde huisje als gisteren. De eerste keer dat we 2 nachten op ’t zelfde blijvenGespot: Een slang (adder) en veel hertjesDagtocht: 18km – 795 hoogtemeters – max. hoogte 1388m
Ocht, ocht, ocht … vandaag dagtocht. Zin, zin, zin … gelukkig had iedereen er goesting in.Voor het startpunt van onze dagtocht reden we al een stuk de bergen in. Tot we niet meer verder konden op de singletrackbaan omdat ze te steil was en we amper nog terug omhoog geraakten nadat we moesten stoppen om iemand te laten passeren. Ik had al even schrik dat we ons achterwaarts terug tot beneden zouden moeten laten bollen.
We hadden niet door toen we vertrokken dat we feitelijk licht underdressed waren. In de bergen kan het weer immers nogal snel keren en dat gebeurde ook. Met momenten zaten we in een dikke mistwolk die dan weer even snel verdween als ze gekomen was.
Bovenstaande foto’s aan de bron van de Elbe illustreren dat, de foto’s zijn met nog geen 2 minuten tussen getrokken.
Dit schattige hutje heeft dus een slaapcompartiment wat ons doet vermoeden dat je dus ook enkele plaatsen hebt in het reuzengebergte waar je mag overnachten.Liv was de hele wandeling in de weer met bessen plukken waarmee ze dan in ons huisje grenadine maakte. Benieuwd naar het resultaat waar we morgen van mogen proeven.Het grappige was ook de slang (google leert ons dat het een adder was) die ineens op ons pad kwam. Liv en ik maar gillen en Bjeurn maar roepen “waar is het fototoestel, waar is het fototoestel?” (In de zak van zijn gillende madam, dus hij was te laat om nog een mooi shot te kunnen nemen)
Een infobord onderweg vertelde ons dit. Wij maken ervan dat er vroeger een natuurlijk evenwicht was toen er nog wolven en lynxen in de bossen woonden. Nu zijn deze echter uitgestorven in het reuzengebergte en de herten maken de bossen stuk, dus jagers moeten ze afschieten.
Na het avondeten gingen Bjeurn en ik ook nog eens op hertenjacht. Amai … dat was weer een succes. Nu hebben we zelfs nog enkele filmkes kunnen maken (zie instagram)Avondwandelingen lonen, dat hebben we deze vakantie wel gemerkt.Geen kinderen, valavond, open vlakte nabij een bos … dat is het recept voor een hertje als dessertje.
Ps. Liv shockeren doe je zo
Roadtrip dag 13 – Binnen in het reuzengebergte
Aantal stappen: 21 000
Gespot: niks noemenswaardig
Overnachting: binnen in een authentiek huisje met speksteenkachel in het Reuzengebergte Rokytnice nad Jizerou
In het oorspronkelijke plan stond er een tweedaagse in het Reuzengebergte gepland, in eerste instantie een biertocht. Daarna dachten we gewoon een wandeling in elkaar te steken en ergens te wildkamperen onderweg.
Helaas voor ons is er deze 2 dagen net zeer slecht weer met onweer voorspeld. En als je hoog in de bergen zit is een onweer niet zo veilig. We besloten dus ons plan te herzien en een huisje te huren in dit reuzengebergte.
Je merkt dat het hier vooral gekend staat als skigebied en dat merkten we ook aan de beschikbare pensions, het skisfeertje plakt er nog aan.
Wij kozen voor een appartement in een typisch huisje met een grote tuin op den buiten. In de tuin lopen schapen met lammetjes en rondom het huis is hier een beestenboel. 2 honden en 2 katten strijden om onze aandacht.
Libor, onze gastheer verstaat geen woord Engels maar we converseren relatief gemakkelijk via google translate. Libor is een sympathieke man die ons vertelt wat de hoogtepunten van de streek zijn en die ons aanbood om een lam te doden voor ons (we weten niet of dit een grapje was).
Onze plek is iets kleiner dan we verwacht hadden. We slapen met zijn vieren in een kamer die ook de keuken en eetkamer is. En die ook nog eens grotendeels ingepalmd wordt door een grote keramische speksteenkachel.
We mochten hier onze was doen (eindelijk terug propere kleren, dat was al lang nodig) dus momenteel hangt de hele ruimte ook nog eens vol met onze was die aan het drogen is.
Het voelt heerlijk om nog eens binnen te zijn, ons in de zetel te ploffen met een boek, pizza in de oven te bakken en gewoon even te chillen.
In de namiddag deden we nog een wandeling met Libor zijn highlights. Super, al was het bij eentje een hele wandeling lang, dik tegen de goesting.
Het (figuurlijke) hoogtepunt was een plekje waar bronwater uit een houten reservoir liep en waar 2 mokken klarstonden zodat je wat vers bronwater kon drinken. Hoe geweldig is dat.
Het (letterlijke) hoogtepunt van onze wandeling lag in de mist … geen geweldig uitzicht dus.
Al heeft zo een mistige omgeving ook wel charme.
Geen avondwandeling vandaag, binnen maakt me lui.
Roadtrip dag 12 – Wij verkiezen het tweede mooiste
Aantal stappen: 17 000
Gespot: 1 roadkill reekalf, 3 hertjes aan de bosrand tijdens het autorijden en bij de avondwandeling ben ik gestopt met tellen bij 10 :-)
Overnachting: Kemp Kamenec – Teplice nad Metuji
Zo een dag dat het maar niet stopt met regenen en dat je niet wil opstaan. Zo begon vandaag.
‘S Morgens opkrassen in de regen en bij het vertrek zien dat er al 2 vrouwen aan het bier zitten. Je zou denken, dat is als troost omdat ze hun hele dag in het water zien vallen. Wij weten echter beter … op elke kamping zien we hetzelfde verbazingwekkende fenomeen, de halve liters worden al geschonken voordat wij onze tanden gepoetst hebben.
Het was weer een dag van lange afstand in de auto. De regen was dus nog niet zo storend. Al had onze picknickplek gezelliger gekunnen.
Voor vandaag stonden de rotsen van Adrspach op het programma. Dit zijn zandstenen rotstransformaties en gekend als een hoogtepunt in Tsjechië. Pas na een grote wekenlange brand ergens rond 1840 is dit pareltje herontdekt, voordien had de natuur het volledig overgenomen.
En inderdaad … het was echt super knap. Zo had je het olifantenplein
En de burgemeesteres (rechts) en de burgemeester (links)
En ik heb nog veel andere kei schone en instagramwaardige fotos.
Maar voor ons was dit een enorme tegenvaller. Deze plaats voelde het heel pretparkachtig aan. Je moest al inkom betalen om binnen te mogen, je mocht niet afwijken van de mooi aangelegde wegjes en we hadden geluk dat het al heel de dag geregend had want anders was het nog veel drukker.
Misschien is dit super knap … maar een gevoel van “vrijheid” en “into the wild” en al had ik totaal niet.
Wij stonden daar als onnozelaars met onze wandelstokken voor een hike, die die bleken enkel een last, ze bleven vaststeken in de knuppelpaden en Liv liet de hare in het water vallen.
Vandaag hebben we beslist om onze reisgids weg te leggen en meer onze eigen weg te gaan. Want soms is het tweede mooiste (of zelfs het derde mooiste) de betere optie.
De kamping die we kozen bleek een voltreffer, ze hebben het hier volledig begrepen wat een trekker nodig heeft. Een vriendelijke ontvangst, eettafels onder een afdak, ne warmen douche, een plek om de gsm op te laden, een terras en bier, een gemoedelijke sfeer.
Wij aten Lidl vanavond (wij zijn op reis enorme Lidl fans en dit was nu de eerste keer). De pot schafte sushi, gehaktballekes met mosterd in, zalm, verschillende bulgur/quinoa en andere slatjes, rauwkost. En een potje chocoladepudding als dessert. Feestmaal !!!
Na het avondeten gingen Bjeurn en ik nog eens een avondwandeling doen, zonder de kinderen deze keer (ze hebben nog een klein trauma van gisteren).
Maar ze hebben iets gemist …. deze wandeling* was misschien wel het hoogtepunt van de reis voor mij. Nog nooit zoveel herten gezien op 1 wandeling… en niet even in een glimp, neen enkele beesten (met gewei en al) bleven lang in het zicht. En als kers op de taart hadden we ook nog eens de verrekijker mee. Eén groot hoogtepunt, en als we dachten dat we het wel gehad hadden, dan kwamen er nieuwe exemplaren op onze weg. Magnifiek.
Wel moesten we wat aan quickhicking doen, het werd immers al weer snel donker en ons doel (een uitkijkpunt) was nogal technisch.
En weet je wat weer straf was, dat uitzichtpunt was zo een rots als is het park van daarnet (de lokomotief) … maar dan gratis en wel met een gevoel van “Wauw, ik ben hier helemaal alleen en ik heb al dat moois voor mij”.
Toen we terugkwamen was de kamping al op slot, nog even onze technische skills moeten bovenhalen om over het hek te klimmen. ❤
* vanaf de kamping de groene wandelroute tot het uitkijkpunt Lokomotiva (ongeveer 4,5km heen en terug). Extra tip, installeer Osmand op je telefoon.
Roadtrip dag 11 – Grottentocht
Aantal stappen: 26 000
Gespot: Gene vette, een dode zanglijster (bepaald volgens ons vogelboek), een platte muis en een pad
Overnachting: Kamp relaxa in Sloup (met zijn €8 de goedkoopste tot nu toe)
Onze dag begon in mineur, toen we de kamping wilden afrijden zagen we ineens een ziekenwagen, politiewagen aan de kant en ineens kwam er ook een grote helikopter die spectaculair landde op een plek die voor mij onmogelijk leek … op een bospad. We zagen grond, takken en bladeren opstuiven. Bleek dat er een fietser was aangereden vlak aan de kamping. Kiekevel … als ik gelovig was zou ik bidden, nu kan ik enkel hopen dat alles weer goed komt.
Daarna stond ons een rit van 3u te wachten … op naar de Moravische karst.
Dit is een gebergte uit kalkplateaus waar door deelse oplossing door water spectaculaire kloven zijn ontstaan. Er zijn ook talloze grotten waarvan er 4 toegankelijk zijn. De Punkva-grotten zijn het hoogtepunt, maar jammer genoeg waren deze al voor de komende 2 weken volgeboekt (dankzij de blog van Elke hadden we dat gisteren toch al gecheckt)
Als alternatief besloten we dan de Sloupsko-Šošůvske jeskyně te bezoeken en te wandelen tot aan de Macocha-kloof en terug (een 11km wandeling). Onze timing zat echter niet zo goed want er waren enkel geleidde wandelingen (met uitleg in het Tsjechisch) op specifieke uren.
Het werd dus een ultrasnelle en ingekorte wandeling (speedhikers) gevolgd door een geleid bezoek in de grot.
De grot is misschien niet de mooiste, maar we vonden hem toch redelijk impressionant. Op een bepaald moment kwamen we in een grote ruimte met een geweldige akoestiek waar we allemaal eens geluid mochten maken. Een Tsjechische dame zong een mooi lied dat zo mooi klonk dat zelfs de kinderen onder de indruk waren. En toen was het aan ons en deden de Daemskes het geluid van ne scheet na … ge kunt daar echt nergens mee komen.
In de grot worden trouwens soms kamerconcerten gegeven en ook speleotherapie. Dat laatste is een therapie voor asmatische kinderen die baat zouden hebben bij de vochtige ionische lucht.
De grotfoto’s zijn trouwens 40 kronen waard (deel door 25 en je hebt de prijs in euro), want je moest betalen om foto’s te mogen nemen. Dan was de parking eens gratis :-).
De kloof hebben we jammer genoeg niet meer kunnen bezoeken. Te laat en te ver omrijden om er met de auto nog te geraken.
Eten deden we nog eens op restaurant waar we heerlijk en een beetje Tsjechisch aten voor €44 (hoofdgerecht, drankjes en een koffie en chocomelk als afsluiter).
Ter afsluitimg van de dag stippelde ik nog een avondwandeling uit. Soms mogen de kinderen dan wat lezen in de daktent maar nu moesten ze van mij verplicht mee. Mannekes … ik heb ze een klein trauma bezorgd. Ik was precies vergeten dat de dagen terug beginnen korten. Ineens was den bos donker en eng, en het wegje dat ik wou inslagen bleek ook niet te bestaan.
We hebben dus geen dieren gezien (die zie je trouwens ook beter aan een open vlakte aan de bosrand) en ik vrees dat ik de kinderen niet gemakkelijk meer mee ga krijgen. Dat Vicje had echt veel schrik en Liv was ook niet op haar gemak.
Fait divers
Het alcoholpercentage in bier wordt hier aangegeven in stamwortpercentage (het aantal vaste stoffen in het wort voor de gisting tot bier). Een bier van 12° komt overeen met 4° bij ons. Al een chance want het zijn hier allemaal halve liters.
Is dees niet de leukste caravan ever?
Als ik niet beter wist zou ik denken dat Rod Hlavacku wel 235 jaar was geworden. Ik ben er wel al uit dat Rodina familie betekent en Rod geslacht. Maar ik begrijp dees nog niet volledig.
Roadtrip dag 10 – De laatste kanodag :-(
Aantal stappen: 13 000
Gespot: avondwandelingen lonen, deze keer zagen we nog eens een hertje (wie snel is kan het filmpke nog zien op mijn instagram stories)
Overnachting: Autocamp Trebon – Jiří Neubauer
Afstand per kano: 20km
Soms heb je van die dagen dat je denkt, het was een rustige dag. En dan kijk je terug naar de ochtend en die lijkt alweer dagen geleden omdat er ondertussen weer zoveel gebeurd is.
Dat het nog maar vanmorgend was dat de kinderen zelf 200 kronen mochten gaan wisselen (in hun beste Engels) en daar dik in het zak gezet werden zodat Bjeurn zich moest gaan moeien. Ik vind dat altijd zo jammer, dan wil je je kinderen wat zelfstandigheid bijbrengen dan dan worden ze gewoon opgelicht … want dat was het dus. Liv had nog in haar beste Engels proberen duidelijk maken dat het wisselgeld niet klopte maar die dame hield zich van den domme tot Bjeurn zich kwam moeien. Enfin … we laten het los.
Het was vandaag ook de laatste kanodag. Een dag met meer natuur maar misschien ook eentoniger dan vorige dagen. Barrage 11 deden we ongemerkt (niet zo spectaculair dus) en barrage 12 was verboden (en terecht) per kano, daar moesten we uitstappen en te voet met de kano de barrage overbruggen.
Team Peddel (Liv en Bjeurn) bevestigden hun cliché weer. Elke keer dat die 2 samen in een kano zitten hebben ze wel eens kletterenden ambras. Dat was zo in Åland, in de Biesbosch en ook nu weer. Zo hadden Vic en ik (de Lovers) voor enkele kilometers een verstekeling … tot de gemoederen weer bekoeld waren.
Liv in de boot hebben heeft ook wel zijn voordelen. Ze is degene die de boot te water laat en uitstapt als de boot ergens vast zit.
Nadat we aankwamen reden we tot Třeboň. Een kunstmatig merengebied voor karperkweek en mooi om te wandelen. Maar om één of andere reden voelen we het niet. Dat ligt waarschijnlijk aan de schrale kamping (eigenlijk heb ik een hekel aan kampings en mis ik het wildkamperen).
Avondeten was weer typische trekkerskost … wraps.
Ter info … omdat ik er al veel vragen over heb gekregen. Bjeurn en ik slapen dus in de auto. Onze achterbanken kunnen volledig plat gelegd worden zodat we een plat vlak hebben waar we dan matjes opleggen. De kinderen slapen boven ons in de danktent. En al oms gerief staat op de voorzetels … we zijn dus beperkt in bagage.
Om toch nog even verder te gaan met mijn 10 000 stappen challenge deden Bjeurn en ik nog een avondwandeling. Verrassend mooi voor zo kort te zijn feitelijk. Strand, bos, kerk midden in een park en een spooky kerkhof door alle lichtjes. Het hoogtepunt voor mij was toch weer het spotten van een hertje. Dat maakt mijn dag altijd goed.
Bjeurn en ik sloten de avond af in de bar waar we de rest van de reis planden. Teveel te zien … te weinig tijd. Polen schrappen we van de planning … misschien een optie voor volgend jaar.
Om 23u30 gingen we slapen en zagen we nog een lichtje in de daktent. Niet Liv maar Vic zat daar nog stiekem te lezen. Nog eentje in de #nevernotreading club.
Roadtrip dag 9 – De spectaculairste etappe
Aantal stappen: 13 000
Afstand kanotocht: 17km met 5 barrages
Gespot: niks noemenswaardig
Overnachting: Kemp Koruna
Hierboven zie je alle barrages die we op onze kanotocht tegenkomen. Den eerste was naar ’t schijnt de moeilijkste en dat was ook degene waar Liv en ik kantelden. Vandaag deden we barrage 6, 7, 8, 9 en 10.
Op instagram staan er nog eens 2 filmkes.
Het eerste de afdaling van de WannabeBoys (of het YOLO-team), waar je ziet dat Bjeurn serieus moet bijcorrigeren.
Wat je niet ziet is dat er na hen een raft met 2 volwassenen en 6 kindjes omklinkt. Serieus verschieten, begeleiders en kindertjes waren toch wat aangedaan. Wij trouwens ook, want al kwam iedereen er met de schrik van af … er was een jongetje een kwartier nadien nog aan het wenen. *compassie*
Enfin … daarna moesten Liv en ik (Dreamteam) nog gaan. Allez, wij moesten natuurlijk niks, want je kan de barrages overal bypassen door de kano uit het water te tillen. Maar we deden de barrage toch, onder aanmoediging van Vic die ons toeriep “Jullie gaan kantelen meisjes!!!. Maar we bleven toch succesvol recht, al kregen we keiveel water binnen en vloog ik van mijn zitbank. Ik was content dat ik onze kano veilig aan de kant kreeg want een kano vol water is heel onstabiel.
En zo was de hele dag een beetje … vol avontuur, regelmatig veel water in de kano en bijna tranen toen ik met mijn schenen tegen de zitbank voor mij aanknalde.
Het grappige van vandaag was dat de WannabeBoys wel zijn omgekanteld, niet bij een barrage maar bij het instappen in hun kano. Bjeurn stond nog veilig aan de kant en Vic en de kano klonken om. Op zo een moment zie je ook dat iedereen voor elkaar zorgt op het water. Een jongen van naar schatting 14 hielp met de boot terug leeg te scheppen en alles te verzamelen.
Voorts was de etappe pittoresk. Super graaf om zo Český Krumlov te bezichtigen.
En daarnaast was er weer de natuur, mooie mix.
Geen paniek dat we helemaal back to basics gaan. Onderweg stopten we om te ontbijten met koffiekoeken, ’s middags stopten we aan een bar (#nevernotreading) aan de oever voor de lunch (inclusief biertje van 50cl, want zo hoort dat hier).
En de rest van onze zondigingen is zelfs niet gedocumenteerd.
Het is toch nog een klein jongetje … dat zeggen Bjeurn en ik vaak (dankbaar) tegen elkaar. Hopelijk blijft hij nog lang dammen bouwen.
Avondeten was deze keer wel back to basics … trekkersmaaltijd noemen we dat.
En dit is de camping, we hebben de indruk dat de feestvierers eruit zijn en we enkel met de sportivo’s overblijven. Hier komen trouwens zowel backpackers, kanoërs als fietstrekkers aan. En die fietstrekkers, dat pikt toch altijd wel een beetje.
Op deze moment liggen we in de tent met het gekabbel van de rivier.
Op de achtergrond speelt een getallenteerd kampvuurgitarist (met sixpack … dat heeft Vic daarnet opgemerkt) die zou kunnen doorgaan voor de Tsjechische versie van onze Bart Peeters. Best aangenaam om zo in slaap te mogen vallen.
Ps. Je hebt dus de kajaks, de harde kano’s, de opblaasbare kano’s en de rafts hier op het water. Kajaks zie je hier bijna niet (die kunnen ook niet veel bagaga meenemen). Maar de harde kano’s zoals wij hebben, die zijn dus minder stabiel dan de opblaasbare varianten. De rafts die zijn normaalgezien superstabiel (behalve daarnet dus). De harde kano’s zijn vanzelfsprekend wel het graafst.
Roadtrip dag 8 – Český Krumlov, een stad vol optische illusie
Aantal stappen: 21 000 (en tevens de 60e dag op rij dat ik meer dan 10 000 stappen zet. Hiermee heb ik een persoonlijk doel bereikt en heeft Garmin me met een badge beloond)
Gespot: blauwe libellen (volgens Vic), waterjuffers (volgens Liv) en mits wat googelen sluit ik me aan bij Liv
Overnachting: kemp Vltavan (net zoals de vorige kampings uitgebaat door Ingetours (waar we de kano’s huurden). Hier belooft het wel rustiger te worden want de bar sluit al om halftien.
Vandaag legden we 13km af per kano (gisteren waren het er 21) en zonder omkantelen nu. Al zie je op ons instagramfilmke dat wel misschien toch wel wat chance hadden, super vlot gaat het nog niet.
Gisteren hadden we 3 van die hoogteverschillen (waarbij we bij de eerste kopje onder gingen), vandaag waren het er 2 … en morgen zijn het er veel.
We worden wel steeds professioneler, we hadden deze keer een spons in de kano waarmee we het laatste water uit de kano konden verwijderen. De kano omkantelen is dus niet voldoende want er blijft water in de randen staan, en dat laatste water zorgt er voor dat je altijd met je voeten in het water zit. NIET aangenaam. Maar vandaag bleven onze voeten dus droog.
Voorts zat ik deze keer met Vic in de kano (Team Lover … omdat wij altijd zo lief zijn voor elkaar). Ik verschoot van dat klein manneke, hij deed goed zijn deel van het werk. En er was minder discussie dan gisteren in de boot van het Dreamteam.
De kanotocht bood natuur en industrie. Ik heb wel iets met de lelijkheid van industrie, misschien omdat ik zelf nog in fabrieken heb gewerkt en omdat ik ooit mijn eindwerk op Bayer in de Antwerpse haven deed, wat ik toch wel een fascinerende omgeving vond.
Slechts 13 km op het programma en dat gaf ons de kans om te citytrippen te gaan in Cesky Krumlov. Dit stadje is Unesco werelderfgoed en volgens de reisgids de tweede mooiste stad in Tsjechië (na Praag). Ik geloof dat volledig. Een prachtige oude binnenstad met prominent mooi kasteel.
Wat ook speciaal was en steeds terugkwam, was dat de muren van de gebouwen via optische illusie precies relief hadden.
Naast citytrippen gingen we ook op prospectie. De binnenstad ligt immers in een lus omringd door de Moldau. Morgen belooft een prachtig maar moeilijk parcours. Veel snelle hoogteverschillen te overwinnen (zie bovenstaande foto de rechtse passage), ik hoop dat we droog blijven maar neem mijn voorzorgen. Slippers en warme kleren in de ton.
Liv ziet het alvast zitten om morgen met mij de hoogteverschillen te trotseren. Ik ook dan.
Roadtrip dag 7 – het Kantelteam
Aantal stappen: 16 000
Overnachting: Kemp Nahoŕany aan de Moldau (feestcamping vol kanoërs)
Gespot: 2 muizen en een een vis die wel 30 cm hoog uit het water sprong en dat 2 keer na elkaar. Jammer genoeg geen bevers want sporen van bevers zagen we genoeg
Ik was gisteren op 2 vlakken mis. Ten eerste over het uitslapen. Het slapen ging al zeer moeilijk door de feestvierders die om 3u ’s nachts nog eens lawaai kwamen maken aan onze tent en dan werden we uit onze tent gebrand door een zon die zich dan de rest van de dag niet meer zou laten zien.
Voorts is de Moldau geen Lesse. Als je op de Lesse kajakt dan moet je al veel moeite doen om om te kantelen. Je moet eens raden hoe lang het duurde tot Liv en ik met de kano omsloegen … nog geen 10 minuten.
Op de Moldau zijn dus wat sluizen. En voor de kano’s zijn er dan passages met geleidelijker verval voorzien. Zie het als een glijbaan (een redelijk enge) waar je met de boot over moet.
De eerste passage was het dus al zo ver. We waren al euforisch want we hadden het gehaald, maar blijkbaar kraaiden we te vroeg victorie want ineens sloegen we om. Achteraf konden we er mee lachen maar op de moment zelf waren we toch wat in shock.
Gelukkig hadden we ons geen zeer gedaan, zaten onze spullen in een waterdichte ton en is mijn gsm waterbestendig … want die is in mijn zak volledig mee ondergedompeld. Zelfs mijn sletsen lagen tot mijn grote verbazing nog in de boot en onze peddel werd door iemand opgevist.
Het “Dreamteam” (zoals Liv en ik onself noemden werd al het Kantelteam genoemd door de Wannabees (het jongensteam).
De route was op zich was wel echt tof en schoon. Hoewel er een commerce rond hangt was het vandaag niet te druk op het water. Met momenten waanden we ons helemaal alleen.
Met commerce bedoel ik af en toe een drijvende kanobar, cafés langs de kanten, boten met vriendemgroepen in matrozentenu, …
En dan heb je nog de campings, die zijn de exponent. Er heerst een beetje een festivalsfeer, voor de rust moet je hier niet zijn. Onze buren bijvoorbeeld zijn een bende twintigers zonder kinderen, die toen wij even in onze tent schuilden voor de regen onze bank kwamen pikken. Ik veronderstel dat ze tot de late uurtjes veel luidruchtig plezier op onze bank zullen beleven. (Ik broed op een ludieke wraakactie in de ochtend)
Maar het was een heel toffe dag, zeker in de namiddag toen we als team wat meer op elkaar afgestemd begonnen raken. Het duurde bijvoorbeeld even voor ik door had dat Liv helemaal niet in het midden van haar bankje zat, waardoor we telkens bleven afwijken naar de kant die ik moest bijsturen. En Liv maar zeggen “Mama, ik ben veel sterker dan jij, voor elke slag die ik doe moet jij er 5 doen”
En zo moesten we Liv ook afleren om bij elk moeilijk moment haar ogen dicht te doen, haar aan de kant te zetten en zo de kano in onbalans te brengen en luid te gillen “IK WIL NIET KANTELEN”. Klein traumake te verwerken blijkbaar. Al was er voornamelijk wat dramaqueengehalte bij)
Neen echt nen hit bij ons allemaal … ondanks de regen en de verkleumingen bij Vic en mezelf
Lessons learned
- Enkel badkostuum en ev. regenjas aan in de boot want als je met kleren omkantelt is alles nat (en heb je het de hele dag koud)
- Een reddingsvest is ook nuttig om het zitbankje wat zachter te maken.
- Kanoërs (en Tsjechen) begroeten elkaar met “Ahoi”. En Vic doet dat met “Ahoi kameraadjes”
- Die waterdichte tonnen zijn geen overbodige luxe.
- Weet dat je deze kanotocht niet in een verlengd Tsjechisch weekend mag plannen (5 en 6 juli zijn feestdagen)
We sloten onze dag af met pizza, uno, frisbee, een avondwandeling en een kampvuur gelijk de echten (bijna … want de worstjes ontbraken).
Morgen meer van dees plezier, maar eerst uitslapen?
Roadtrip dag 6 – Bjeurn zijn oude knoken kunnen het niet aan
Aantal stappen: 19 000
Gespot: een ree in het veld terwijlnwe voorbij ree-den met de wagen
Overnachting: Camping Kemp Pod Hrází (Vyšší Brod)
We dachten dat we vroeg opstonden toen we om 7u30 ons bed uit sprongen. De camping was echter al vol leven.
Tsjechen zijn naast bierdrinkers, helemaal niet preuts (al veel bloot gezien hier), proper (zwerfafval zien we hier amper en mensen lijken de gewoonte te hebben om op te rapen wat ze onderweg toch tegen te komen), sportief, vleeseters (zoals geroosterde worstjes boven het kampvuur) … ook vroege vogels te zijn.
Onze eerste stop voor vandaag was de Lipno treetop walk. Wandelen op een pad hoog tussen de bomen naar een uitkijktoren (blijkbaar zijn er zo wel meer in Duitsland en omstreken)
Er waren verschillende opties … met kabelbaan naar boven gebracht worden, met een grote step (heel populair hier) naar beneden gaan. Er was zelfs ook een attractieparkachtige toestand met bobsleebaan.
Wij kozen gewoon voor de basics (de kinderen zijn dat al zo gewoon dat er zelfs geen gezaag is). We wandelden 1km naar boven en beklommen dan de toren. En de kinderen mochten via de schuifaf (30 min aanschuiven) naar beneden glijden. Een grappig momentje toen Liv het in de glijbaan meteen op een luidkeels gillen zette en de hele aanschuifrij in lachen uitbarstte.
Daarna reden we verder tot Boršov om daar onze auto achter te laten en ons met de bus naar Vyšší Brod te laten vervoeren. In tussentijd ving Vic wel 12 visjes, lazen Liv en ik een boek … en ging Bjeurn op wandel want wat lummelen is echt zijn sterkste punt niet.
Morgen starten we immers aan een vierdaagse kanotocht over de Moldau.
Onze daktent en het merendeel van onze spullen lieten we samen met de auto achter. Nu is het vier dagen met een minimum aan gerief … back to basics. Bjeurn mist vooral zijn stoel … zijn oude knoken kunnen het niet goed aan zonder de luxe van een stoel.
Ik verschiet er nog steeds van hoe zwaar onze rugzakken wegen als we met slaap en kookgerief op trot gaan. Dat ligt natuurlijk ook deels aan het feit dat de kinderen hun eigen gerief nog niet allemaal kunnen dragen.
Als we met de bus naar het beginpunt rijden merken we dat we daar niet alleen zullen zijn op de Moldau. Net als de Lesse op een zonnige dag in het weekend. Een vrouw vertelt ons dat het zelfs op het nieuws gekomen was, de stormloop voor de kanotochten op de Moldau de laatste dagen. Het mooie weer en de feestdagen zitten er zeker voor iets tussen. We hopen dat de drukte toch nog wat afneemt. Het verlengde weekend is bijna om (morgen zondag) en ook het weer gaat wat keren. In plaats van tegen de 30°C zal het de volgende dagen rond de 20°C schommelen.
Alles op onze camping staat in thema van de Moldau. Ik veronderstel dat iedereen hier morgen in een kano zit. Veel kinderen ook … wat tof is voor Vic. Hij mengt zich al snel in een balspel. Wat is het toch gemakkelijk om een typische jongen te zijn.
We bestuderen de route al wat en merken dat er verschillende hoogteverschillen en sluizen op ons parcours zitten. Het belooft spannend en ook mooi te worden. Liv heeft er al op voorhand plezier in.
Als avondactiviteit verkennen we het stadje. Goede vibes !!! Voor Vic kopen we nog een hoedje, vermits hij zijn pet in de auto vergeten is. Een schoon hoedje, ik hoop het binnenkort te kunnen aanslagen. Liv krijgt iets waar ze al jaren over zaagt … een visnetje.
Een bezoek aan het kerkhof mag ook niet mankeren, dat is één van onze dada’s. Dit was een kleurrijke bedoening met veel bloemen en overal foto’s van de overledenen. De urnen staan in een glazen vitrine samen met een foto en persoonlijke spulletjes. Vreemd licht ook … te wijten aan een golden hour en dreigende donderwolken die overkwamen.
De nacht belooft moeilijk te worden. Hoewel er op onze kamping veel plaats is, is er een tent op 2 meter van ons komen staan. We horen momenteel het gesnurk tot bij ons. Voorts lijkt iedereen nog wakker, zijn er kampvuurgezangen, veel gepraat en gelach. Wat ik wel begrijp wat het is ontzettend warm en het lijkt maar niet af te koelen.
De luide radiomuziek die werd opgezet is wel wat minder. Maar wij zijn gelukkig goede slapers en als de zon ons morgen niet de tent uitbakt zijn we ook van plan om uit te slapen.