Zeehonden spotten aan Holy Island of Lindisfarne
Rustdag – Afstand 28km
Vandaag was het een rustdag met als doel om het getijdeneiland Lindisfarne eens te bezoeken. Lindisfarne is enkel te bezoeken via een weg die alleen bij eb vrijkomt … vandaag was dat tussen 8u20 en 14u25 … een blitsbezoekje dus.
Eng is het niet, om op een straat in de zee te rijden (dat deden we verleden jaar ook al bij passage du gois in Frankrijk), maar de straat was op bepaalde plaatsen wel nog goed met water bedekt (en zout water is niet goed voor onze fietsen … terwijl ik schrik had dat mijn schoenen zouden nat worden dacht Bjeurn aan het materiaal)
Het Lindisfarne eiland bleek de moeite, we bezochten de kerkruïne en fietsten langs het kasteel. Maar we genoten ook van het zicht op dit vissersdorpje en van de natuur door krabjes te zoeken (ze zitten onder de dikke stenen in het water), door zeehonden te spotten en te proberen lokken (dat laatste lukte jammer genoeg niet).
In de namiddag klommen we terug naar boven, en spendeerden we de rest van de namiddag aan schoolwerk, fietsenonderhoud (en plakken van lekke band n°2), een spelletje schaak met Vic (die nog steeds niet tegen zijn verlies kan) en wat socializen met onze buren op de camping.
Deze avond lazen we opnieuw voor in Harry Potter en ineens schreeuwde Vic dat ik moest stoppen omdat het te eng was …vreemd, want het eerste boek lazen we uit en dat vonden ze geen van beide eng. Misschien ligt het aan de vermoeidheid of moeten we toch Harry Potter laten voor wat hij is en ons aan een ander voorleesboek wagen. Ik dacht al eventueel aan Kruistocht in spijkerboek of een andere Thea Beckman … of als jullie andere voorstellen hebben … laat maar komen.
Wind voor de storm
Afstand 67km – Hoogtemeters 516m – Bestemming West Kyloe (Engeland) – Overnachting camping old mil
Er was een heus uitzwaaicommittee op de vorige camping. De mensen zijn hier toch wel echt sympathiek, we maakten gisteren kennis met enkele Schotten uit Edinburgh met goede reistips.
Weer bezochten we een kasteel, het Warkworth Castle … en weer waren we onder de indruk … Bjeurn van de bierkelders en ik van the view vanuit de paleiskamers.
Voor een kustroute zagen we vandaag maar weinig kust, maar lunchen deden we wel met een schoon zicht op rotsen, zee en weides.
Er zijn weer meer hoogtemeters maar Liv en ik amuseerden ons kostelijk met de Pkes-taal (depe pepekepestapaal blijpijft depe mapax) en met het verzinnen en kwelen van klaagliedjes (waarom is het toooooch zoooo moeilijk, waarom is er toch bergoooop)
De camping is zeer winderig … ik vermoed een combinatie van regen op komst en van locatie (de naam van de camping ‘old mil’ wijst al op veel wind).
We mogen trouwens van geluk spreken dat we nog geen regen kregen want er werd 95% regenkans voorspeld.
Vanavond was het mageren Hans … we kwamen immers geen supermarkt meer tegen en in de nabijheid is er ook niets. We aten onze voorraad leeg en nog een blik pasta dat eigenlijk niemand echt lustte.
En dan vroeg in bed … ik hoop dat ik slaap voordat de storm losbarst.
Coast & Castle route
Afstand 57km – Hoogtemeters 253 – Bestemming Acklington – Overnachting Camping Railway Inn
Vanmorgen maakten we kennis met andere trekkers. Een Duitse vader die met zijn 2 zonen en 2 van hun vrienden fietste van Edinburgh tot Keulen, per dag deden ze 120 tot 150km. Wij doen dat ook maar zonder de 1 vooraan, merkte Liv op.
We hebben weer het gevoel dat we on een nieuw deel Engeland beland zijn. Een zeer schone en met momenten woest kustlandschap, idyllische kastelen, zo goed als vlak en met wind in de rug. Ook hebben we vandaag al enkele cycling tourers gezien … deze route is dus populairder dan de vorige bij de vakantiefietsers.
Een camping vinden was bijgevolg ook niet evident … de campings, die tenten aanvaarden (de minderheid), zitten zo goed als allemaal vol. We kunnen niet wachten tot we in Schotland zijn en het wildcamperen eens kunnen uittesten.
Tegen de middag hadden we nog maar 8km gedaan.
Eerst moesten we een overzetboot nemen, wat de kinderen bijlange niet zo spectaculair vonden dan de roltrap die we eerder de dag in het warenhuis namen “Wauw, een roltrap, dat is al kei lang geleden!!!”
We bezochten eerst Tynemouth Priory and Castle (waar we met onze English Heritage Pass weer gratis binnen mochten, die pass bleek een goede investering). Een locatie die eerst een klooster was, dan een kasteel en dan een oorlogsfort. We zagen de kanonnen van WOII en hoe de kanonskogels voorbereid werden, met op de achtergrond de zee en de overblijfselen van het klooster en de door de wind uitgesleten grafzerken … vrij spectaculair.
Gelukkig vlotte de namiddag beter. Buiten de moment dat we langs een drukke A weg werden gestuurd, dat was weer een angstmomentje. Alsof ik met de fiets op de E19 zat (maar dan legaal), zo voelde ik me toch.
Uiteindelijk kwamen we op een deftig uur (17u) op de camping (die naast een treinspoor ligt, daarmee de naam) aan … en het begon zelfs pas te regenen nadat onze tent recht stond.
Terug aan de kust
Afstand 32km – Hoogtemeters niet veel – Bestemming South Shields – Overnachting camping Sandhaven
Vanmorgen deden we het op het gemak en sliepen er 3 van de 4 uit. Bjeurn stond op om 7u (ons normale uur), maar de rest bleef nog 1,5 u liggen.
We belden nog even naar de camping waar we wilden overnachten maar daar meldden ze doodleuk dat ze geen tenten aanvaardden … en de omliggende campings waren ook enkel voor caravans. Een fenomeen dat we al meer hebben ervaren … Britten gebruiken blijkbaar geen tent maar een caravan, tenten zijn enkel voor trekkers (die hier amper zijn) en jongeren die dronken willen worden (en die de campings liever weren)
We belden alle campings in de buurt af en gelukkig konden we bij onze laatste optie toch nog een plekje verkrijgen.
Bij het vertrek maakten we nog kennis met Joe, hij en zijn vrouw hadden op een bepaald moment beiden hun job opgezegd, hun huis verhuurd en ze leven nu al 4 jaar als nomaden door Europa.
Joe legde ons ook uit dat je in UK, campsites hebt en certified locations CL. Deze laatste zijn goedkoper, zijn dikwijls onderdeel van een hotel / boerderij / plantencentrum / …. en hebben dikwijls maar een licentie voor enkele pitches (plaatsen). Dat verklaart waarom we dikwijls te horen krijgen dat de campsite vol is, terwijl het terrein nog zoveel open ruimte heeft. Gelukkig voor ons maken de meesten wel een uitzondering voor ons als we zeggen dat we cycling tourers zijn.
Enerzijds zag ik ernaar uit, anderzijds niet … het terugzien van de zee. Ik was heel content dat we de kust in het zuiden van Engeland eindelijk verlieten … veel tegenwind en toeristisch.
Maar toen we de zee hier eindelijk zagen was ik serieus onder de indruk. Geen hoogbouw, ruige rotsen langs rechts, een kasteelruïne aan onze linkerkant en zijwind. Dit zou wel eens goed kunnen meevallen. De route die we doen is trouwens de Coast & Castle route … kastelen zullen we dus nog wel meer tegenkomen.
Ondanks dat de temperatuur zeker niet boven 20°C ging, trokken de kinders hun zwemkleren aan en sprongen ze in de zee. Die hebben toch niet veel nodig om zich te amuseren.
Pesterijen
Afstand 61 km – Hoogtemeters 404 – Bestemming Haswell – Overnachting Colliery Farm
Op aanvraag van Liv startten we de dag met een bekentocht op de camping…waar ik eigenlijk ook van genoot.
Daarna reden we het wonderschone Osmotherley uit en we wuifden de schapen die gewoon op straat liepen uit toen we de wildroosters overfietsten.
De streek die we daarna aandeden zou wat achtergesteld en industrieel zijn volgens de info die Andrew ons had gegeven. Van de omgeving zagen we echter niet zoveel vermits het cycle netwerk liep langs aangelegde fietspaden tussen het groen en bovendien volledig verkeersvrij. Het had fietsparadijs moeten zijn ware het niet dat er ontzettend veel fietshekjes stonden, die smaller en smaller werden en moeilijker en moeilijker. Op een bepaald moment was er elke 800m eentje en werden we meermaals ingehaald door dezelfde wandelaars, die zeiden dat we beter een auto zouden kopen (we weten niet of ze het meenden of niet).
We werden in elk geval behoorlijk gefrustreerd. Bergen kan ik plaatsen, maar zo’n pesterijen echt niet. Na enkele keren de fietszakken op en af te moeten halen en fietsen op te moeten heffen heb je het wel gehad met die hekjes. Ik moet zeggen dat ik me vandaag een ongewenste gast voelde op het National Cycle Network van de UK.
Er was nog een ambitieus stukje…. 35% naar beneden op dit wegje (wat stijler is dan de foto doet vermoeden) Maar zoals Liv zei “Beter naar beneden dan naar boven”
Voor de rest was onze dag geweldig
Eten deden we in een speeltuin, de kinders namen dat heel letterlijk.
En de camping is geweldig, we zitten op een kleine boerderij/camping met een heel schoon verzichten omgeven door weien met paarden en nabij de kippen.
De camping is zeer kleinschalig en de boer is zelf voor ons de inkopen voor het avondeten gaan doen.
En dan toonde hij ons Harry, zijn 16 weken oude Ierse havik.
Onze kinderen mochten hem strelen (vasthouden wilden ze niet meer nadat we de gehavende arm van de boer zagen).
Maar nadat Harry ineens Liv haar jas volkakte ontstond er wat wanorde en nam Harry de vleugels en ontsnapte.
En dat mocht nu absoluut niet gebeuren want blijkbaar mag hij enkel vliegen als hij honger heeft (want dan komt hij terug om te eten), maar nu had hij al enkele kuikens gegeten.
Enfin, de boer maar roepen en fluiten op Harry, die steeds verder vloog. We waren er al van overtuigd dat de vogel niet zou terugkomen (een oud scoutskampmoment indachtig waarbij iemand zijn afgerichte kraai meenam, en daar vrij liet vliegen, waarna we die kraai nooit meer terug zagen)
We vonden het al zo zielig voor de sympathieke boer …. maar, geheel onverwachts, keerde Harry weer. Eind goed, al goed.
Verder noordwaarts
Afstand 74km – Hoogtemeters 445 – Bestemming Osmotherley (Engeland) – Overnachting camping Cote Ghyll camping
Gisterenavond hebben we nog een hele tijd gespendeerd met onze warm shower host Andrew om onze route voor vandaag te plannen. Hij vertelde welke weg te verkiezen was en wij leerden hem hopelijk iets bij over het in kaart brengen van de route en het overzetten naar de garmin.
We wilden ongeveer 50km doen, maar bij gebrek aan campings werden het er 74. In ruil daarvoor herplanden en herplanden we tot ik de hoogtemeters schappelijk vond. We zitten immers tussen “the Pennines” en de “North York Moors”, en in deze laatste zit de stijlste helling van heel Engeland (+33%) … niet direct wat we in gedachten hadden om nog even op te fietsen.
‘S morgens namen we afscheid van onze hosts Andrew, Theresa en Ruth en Holy die net op tijd uit hun bed waren zodat we ook hen nog gedag konden zeggen. Een fantastisch gezin dat ons enorm verwende. Hoewel we weten dat we het komende jaar een zwervend bestaan zullen leiden, is het afscheid nemen toch altijd een beetje moeilijk. Andrew begeleidde ons met de fiets nog het eerste gedeelte en dan waren we weer “all by ourselves”
Onderweg zagen we nog de naweeën van de storm van gisterennacht, een straat die blank stond (we hebben echt wel de 2 goede dagen uitgekozen om aan Warm Showers te doen want het heeft tijdens de maand die we onderweg zijn nog nooit echt hard geregend … buiten de laatste 2 dagen, waarin wij binnen zaten)
Op de foto hierboven zie je hoe Liv de straat moest verkennen om te zien hoe diep het water was (een taakje dat ze natuurlijk zeer graag deed), zodat wij konden inschatten of we erdoor konden fietsen zonder natte voeten te krijgen.
Onderweg kwamen we nog een fietser tegen “I’m looking at all your gear, do you know you’re heading to the steepest hill of whole England?” Wist hij veel dat wij een geheim wapen hadden, Andrew met zijn inside informatie om deze steile heuvel te vermijden.
De kinderen blijven het fietsen plezant vinden. Vic oefent dagelijks op het nabootsen van een sirene, met als doel de wandelaars aan de kant te laten gaan zonder dat we moeten bellen. En een leuk tijdverdrijf is ook zwaaien naar de passanten (die onze fietsen dikwijls “Amazing” vinden), maaltafels oefenen vind hij iets minder leuk.
Liv is ondertussen al expert in het omrekenen van miles naar kilometers … en ook de kommagetallen begint ze te snappen.
Tegen dat we op de camping aankwamen waren we niet echt moe, ondanks het feit dat de hoogtemeters voornamelijk in de laatste 20km zaten.
Osmotherley is schoon, alsook de camping, die een riviertje heeft die door de speeltuin stroomt. Toen we aankwamen was de camping echter helemaal vol …gelukkig sturen ze trekkers niet gemakkelijk weg en kregen wij een apart plekje achter de jeugdherberg … met een klimboom helemaal alleen voor ons.
En we trekken verder noordwaarts, de omgeving wordt desolater en we hebben bijna terug kust in zicht.
Citytrippen in York
Op een rustdag het kalm aan doen, dat zou toch niets voor ons zijn. En zo gingen we citytrippen tot de kinderen er bijna bij neervielen.
York is helemaal ons ding, super charmant, niet te groot, vol ambiance en met aanlokkelijke eetgelegenheden.
We hielden van
Holgate windmill – gerestaureerd en effectief werkend (als er genoeg wind is)
De cold war bunker (waar we gratis binnen konden met de English heritage pass die we ons bij Stonehenge hadden aangeschaft), al was het soms wel wat gruwelijk
Het wandelen op de York City Walls
Museum gardens met St. Mary’s Abbey (of wat ervan overbleef nadat Henry VIII ze liet verwoesten)
De cathedraal (waar we enkel ons hoofd eens binnenstaken)
Eten op het gezellig terras van de Old White Swan (alhoewel de buurt van Little Stonegate er ook aanlokkelijk uitzag)
Clifford’s Tower (jeuj voor de English heritage pass)
En een wandeling langs de Snickelways van York … een route uit een geweldig boekje dat we van Andrew, onze host, meekregen… helemaal Vic zijn ding.
Warm showers in York
Afstand 47km – Bestemming York (Engeland) – Overnachting Warm Showers bij Andrew en zijn familie
Het was een rustige rit vandaag, mits wat ruzie met de fietspoortjes (blijkbaar hebben gewone fietsers het al moeilijk met deze … en wij met ons breed stuur al zeker), maar niets wat wat hefwerk niet kan oplossen.
Onderweg naar York passeerden we Selby en bezochten we de abdijkerk. Inpressionant mooi … wat we onthouden is dat de klok op de toren als officiële uur voor Selby wordt gebruikt en dat er bijgevolg dagelijks iemand in de toren moet klimmen om de klok op te winden. En dat het pronkstuk “de Jesse window” dat dateert van 1330 in 1906 een brand overleefde doordat de brandweer er bleef water op spuiten zodat het gespaard bleef.
York maakte een zeer goede eerste indruk … op het fietspad naar York kwamen we eerst al dit kunstwek tegen.
dan passeerden we het schone Bishopthorpe Palace, passeerden we de paardenrenbaan.
om tenslotte uit te komen in Rowntree Park (met speeltuin natuurlijk en eekhoorns die zo tam zijn dat ze zelfs posseren voor de foto)
En dan zaten we ineens pal in centrum York .. als eerste impressie kan dat tellen … ik was althans direct verkocht.
Ook kwamen we onderweg naar onze warm shower host nog een fietscafé tegen … daar konden we niet aan weerstaan.
En tenslotte kwamen we aan bij onze host Andrew en zijn familie … een hele warme ontvangst met alles erop en eraan in een prachtig huis in centrum York. Wij zijn weer met ons gat in de boter gevallen. Het is vandaag trouwens een regenachtige dag, dus we zijn héél blij dat we net nu kunnen profiteren van een echt bed in een echt huis.
Speeltuindag
Afstand 55km – Hoogtemeters 358 – Bestemming Kellington (Engeland) – Overnachting Camping Kellington Manor hotel
Waar een ander zijn tent plaatst op een plek waar er ’s morgens schaduw is, zoeken wij een zonneplek op … in de hoop dat de tent droog is voor we ze moeten inpakken. Vanmorgen mochten we nog eens het trekkersgeluk van een droge tent ervaren (in dezelfde categorie staan ook wind in de rug, een bergaf die net zo steil is dat je niet moet trappen, maar ook je remmen niet moet gebruiken, een picknicktafel tegenkomen als je net wil stoppen om te eten, het juiste koude bier tegenkomen in de winkel, …. )
Het fietste vlot vandaag, en we zouden misschien zelfs nog wat verder gefietst zijn, moesten we de dag nadien geen slaapplaats in York hebben vastgelegd.
Het plannen van de dagetappes is niet gemakkelijk, de ene 50km is de andere niet.
Vandaag namen we dan maar de tijd om alle speeltuinen die we tegenkwamen aan te doen.
We strandden in Kellington, een dorpje dat je moeilijk charmant kan noemen, waar je ook kijkt, altijd zijn er wel hoogspanningskabels, windmolens of elektriciteitscentrales in het zicht.
Ook de camping is van een ander niveau dan de vorige, maar met zijn £7 zeer goedkoop … en er is een speeltuin, dus de kinderen zijn content.
Trouwens … dat is ook één van de geneugten van het trekkersbestaan, waar het niet leuk is, weten we dat we weer snel weg zijn.
We hadden eindelijk eens de tijd om onze travelbug te droppen. Wij zijn namelijk geocachers en speciaal voor deze reis hadden we een travelbug gekocht die we zouden droppen op de dag dat wij vertrokken op onze reis. Om dan achteraf te kijken wie het meeste gereisd had, wij met de fiets, of onze travelbug van geocache naar geocache. Wel … wij hebben in elk geval al een maand voorsprong genomen (en we hebben onze travelbug dan nog eens gedropt in een geocache die gemiddeld maar 1 keer per maand gevonden wordt)
Last day Peak District
Afstand 48km – Hoogtemeters 541 – Bestemming Birdwell – Overnachting Camping Green Springs touring park
We zwaaiden met graagte de saaie camping gedag, maar het was puffen om er weg te geraken, de eerste 1,5km deden we al 100 hoogtemeters.
We volgen vanaf vandaag de Trans Pennine Trail (die helemaal leidt van de West maar de Oostkust). Het eerste deel waar we inpikten op de route liep dit samen met de Longdendale Trail. Ook hier had vroeger een spoorlijn gelopen dus het ging gezapig naar boven en was wonderschoon. Met langs de ene kant waterreservoir en langs de andere kant ruw bergachtig gebied. We hoopten de bergen door te geraken via de tunnels, maar die waren beide afgesloten … de bergen moesten we over.
Zwaar (we hebben weer veel moeten duwen) maar wondermooi tussen de groene bergtoppen (moorland) met zijn schaapjes, we zullen het Peak District missen (de verzichten althans, de stevige klimmen iets minder).
Maar de Trans Pennine Trail was niet enkel zwaar, en waren ook enkele zeer mooie en zeer gemakkelijk fietsbare stukken tussen. Enkel jammer van de fietshekjes waar we niet altijd tussen geraken (gelukkig is er soms nog de paardensluis, waar we de fietsen kunnen over tillen)
Dat we uit het Peak District kwamen merkten we al meteen aan ons mobiel internet, ik had begot terug 4G en kon de 2 laatste verslagen online zetten.
De camping is één van de mooiere met velden, een grasplein licht golvend met gras bijna zo schoon als bij de Parre thuis (een vriend en tuinaanlegger), omgeven door bomen, hoge grassen en mooie bergflanken.
Het eerste werk bij aankomst is altijd het opzetten van de tent, was deze keer zeker nodig want de tent was echt druipnat en moest eerst drogen. Gelukkig gaat dat snel en was het vocht en de muffe geur helemaal weg na ons avondmaal.
We deden een nieuwe poging tot schoolwerk en dat lukte wonderwel. Eén op één lesgeven en volledige aandacht van de lesgever doet veel. Bjeurn legde met ruitjespapier de oppervlakten uit aan Liv en ik maakte met Vic een raster waar we al zijn ingebeelde hondenvriendjes en hun eigenschappen in oplijstten. Zo leer je ook schrijven, verdubbelen en verenkelen en eindklank -d of -t .
Tegenwoordig wordt er ook minder ruzie gemaakt … we beloven 2 snoepjes als dessert als er een dag geen ruzie gemaakt wordt … en dat heeft effect … zalig.
Tot slot wil ik jullie allemaal nog bedanken voor de lieve en leuke reacties. We antwoorden niet op alles, maar alles wordt hier wel voorgelezen en wordt heel hard op prijs gesteld.
Record aantal hoogtemeters
Afstand 39km – Hoogtemeters 706 – Bestemming Broadbottom – Overnachting Camping Lyme field Garden center
We wilden de dag starten met een goede warme douche, maar weer eindigde deze met water dat ermee stopte net als ik volledig ingezeept was. Een goede douche is precies net zo zeldzaam als goed mobiel internet.
De rit was zwaar, maar de omgeving prachtig. We zijn precies ineens in een ander land beland, het doet wat Schots aan (of wat we ons daar bij voorstellen), maar Schotland is nog niet voor meteen.
Als we boven op een berg zijn heb ik echt geen zin om terug af te dalen .. het uitzicht is veel te schoon. Overdag is het 17°C en dat is voor mij tijdens het fietsen een grote hulp … als het niet te warm is zie ik die bergen allemaal wat beter zitten.
Zelfs op wegen als deze hierboven, die op het cycle netwerk liggen maar eigenlijk onfietsbaar zijn.
De kinderen doen het goed, ze trappen steeds flinker mee. En op de bergop zeggen ze zoals bij Rox “falen is geen optie!!!” Als ik dan toch moet afstappen duwen ze mee, en ben ik moe dan stoppen we even terwijl zij tot 10 tellen, en daarna duwen we weer verder.
De kinderen hebben het trouwens naar hun zin, ze waren blijkbaar goed voorbereid want ze klagen niet als de camping niet veel om het lijf heeft en ze zagen niet constant achter een ijsje. Die krijgen ze echter wel regelmatig, maar dan uit de shop (als we er een tegenkomen). Eigenlijk zijn de kinderen vooral blij met de vele aandacht die ze de hele dag van ons krijgen.
Voor de landkaart hebben Liv en Vic niet bijster veel interesse. Overlaatst gingen we hen eens de kaarten tonen en laten zien wat we al deden en waar we naartoe gaan maar dat leidde tot een spraakverwarring. Zij waren heel enthousiast omdat ze dachten dat we een spelletje kaart gingen spelen, het enthousiasme was wat minder toen ik de landkaart boven haalde.
Schoolwerk lukt de ene dag al beter als de andere, vandaag lukte het helemaal niet. Het zijn lange dagen en de eerste prioriteit is misschien om deze voor de kinderen terug wat korter te maken. Dat lukt vlot op een camping zoals vandaag waar niets te beleven valt maar minder goed op een familiecamping waar de kinderen op vakantieritme leven.
Vic is de jongen van de uitdagingen .. hij wil eens 100km op 1 dag doen. Of dat in Engeland zal zijn, dat tracht ik te betwijfelen.
Ondertussen is het avond, zijn de kinderen in de tent en zijn Bjeurn en ik omgeven door kleine stekende vliegjes (waarvan ik de naam vergeten ben en niet kan opzoeken want er is geen internet) …. zelfs een bivakmuts en sjaal brengen maar matig soelaas, maar muggenmelk schijn wel wat te helpen. Schoon zicht.
De camping is niet veel zaaks maar wel goedkoop. En eigenlijk +18 jaar, want er rijdt veel vrachtvervoer rond. Liv en Vic zijn hier dus illegaal, maar ssssht.
Tissington Trail
Afstand 25km – Bestemming Buxton – Overnachting Camping The Royal Oak
Gisterenavond deden Bjeurn en ik nog een planningssessie in een pub met free WiFi, de dronken en luidruchtige Britten moesten we erbij nemen.
Bleek dat de ferry Troon-Larne die we wilden nemen afgeschaft is. Verandering van route dus …. en vermits we niet willen toegeven op Edinburgh het stuk Ierland hoogstwaarschijnlijk ingekort worden. Enerzijds jammer, anderzijds is het ook wel heel leuk om zo flexibel te reizen.
Een rustige dag vermits we het gisteren zo zwaar hadden. We fietsten het Peak District binnen via de Tissington Trail, dit is een super mooie en relatief toeristische fiets- en wandelroute op de plek waar vroeger een spoorlijn liep. Het was volledig bergop maar zo gestaag dat we het amper merkten … het fietste zalig en we hadden een prachtig uitzicht op de mooie glooiende omgeving.
Tegen 13u kwamen we al aan bij de camping en installeerden we ons.
De camping was direct goedgekeurd, een schone setting, picknickbank, vuurkorf, en BBQ tot onzer beschikking en als klap op de vuurpijl zijn we de enige campinggasten … waarschijnlijk omdat we in de middle of nowhere zitten (alhoewel de pub die bij de camping hoort zeer druk bezocht is)
In de namiddag profiteerden we van onze vrije tijd om de fietszakken uit te rommelen op zoek naar verloren gewaande spullen, de tent uit te kuisen, een dutje te doen, hout te sprokkelen, ons onder te dompelen in een luisterverhaal, eentje gaan drinken in de pub en een mislukte skypepoging naar het thuisfront te ondernemen.
Het weer is gekeerd en voor ’t eerst in dagen was er terug regen. Dat hield ons echter niet tegen om een vuur te maken. Bjeurn ontpopte zich tot vuurmeester en Vic tot zijn enthousiaste leerling.
Bij gebrek aan winkels in de buurt, maakten we een sobere maaltijd klaar die bestond uit kliekjes, maaltijden uit zakjes waar je water en melk moest bijvoegen (maar waar we enkel water bij deden vermits we geen melk hadden), een blik worstjes en wat naanbrood dat we roosteren op het vuur. Het smaakte heerlijk …. en de marshmallows nadien maakten het helemaal af.
Tot slot kropen we vroeg in bed (zal wel meer gebeuren als het regent) en lazen we “Harry Potter en de steen der wijzen” uit.
Een goede nacht slaap zal iedereen deugd doen want morgen staan er misschien niet super veel kilometers maar wel een record aan hoogtemeters op het programma.
Een marathon gefietst
Afstand 42km – Bestemming Ashbourne – Overnachting Camping Callow Top Holiday Park
De vermoeidheid kruipt erin … Vic had vanmorgen helemaal geen zin om op te staan en bij mij ging het fietsen van geen meter. Op een bepaald moment had ik gewoon zin om aan de kant wat te wenen (wat ik niet deed, ter info, want dat helpt je niet verder). In elk geval, we fietsten een marathon en ik vroeg me af wat het meest vermoeiend is … een marathon lopen of er eentje zwaar beladen, in volle zon in Engeland fietsen. Ik moet wel toegeven, ik stapte ook een beetje, het was al lang geleden dat ik nog was afgestapt … maar 18% helling dat lukte me vandaag niet. Bjeurn en Liv geraakten trouwens wel boven, het is niet voor niets dat Vic het duo Liv-Bjeurn “de sterke” noemt, en het duo Vic-Annelies “de slappe”.
Toen we de camping verlieten werden we na 2 kilometer al ingehaald door een werknemer van deze camping … Liv had haar trui daar laten liggen. Zo lief dat ze nog de moeite deden om deze te bezorgen … onze schaarse spullen zijn immers zeer onmisbaar.
De nieuwe camping is een hit, met zwembad en speeltuin (niet gemakkelijk te vinden in Engeland, zelfs speeltuinen zijn schaars op campings). Speciaal gekozen voor de kinderen … want dat verdienen ze nu echt wel. Het is trouwens waarschijnlijk de laatste warme dag, want het weer gaat terug omslaan (regen en frisser), dus we moeten profiteren.
De nieuwe camping is een echt kinderparadijs met kinderanimatie enzo, maar dat vinden de onze niet zo plezant. Ze verkozen hun schoolwerk te maken.
Ik zeg je niet vaarwel mijn vriend
Afstand 44 km – Bestemming Rosliston – Overnachting Camping beehive
Het verblijf bij Darren en Rohini was perfect. We ontbeten samen in de tuin, kregen nog een lunch en cake (a lot of delicious cake) mee en ze begeleidden ons nog naar de winkel waar we met hun hulp de beste prijs kwaliteit kregen. Powerbanks (want de onze hadden het begeven), zonnecreme in blok, SD-kaart en de inkopen voor het avondeten.
We zeiden geen vaarwel, maar tot ziens … dit bezoek heeft ons echt veel energie en enthousiasme gegeven en we zijn weer heel wat wijzer geworden door hun tips&tricks en geïnspireerd door hun levenswijze.
Op aanraden van Darren bezochten we het National Memorial Arboretum in Alrewas … een ingetogen eerbetoon aan de Britse oorlogsslachtoffers waar we weer veel te lang bleven, en waardoor we dan ook weer laat op de camping aankwamen. En weer verloren we een weddingschap omtrent de afstand. Tijd dat we stopen met weddingschappen afsluiten of dat we beter beginnen plannen. Dat laatste zou moet lukken met de tips van Darren, die eigenlijk een youtube-kanaal met al zijn touringadvies zou moeten opstarten, indachtig.
De camping is één van de betere … bomen en plek om kamp te bouwen en een vriendinnetje voor Liv en vriendjes voor Vic. Het eerste cricket-spel is een feit !!!
Op het eind van de dag nam Bjeurn nog een koude douche … het valt ons op dat de prijs van de douche omgekeerd evenredig is met het warm water.
Hoewel we beiden een UK-simkaart met data hebben, blijkt het internet niet goed te werken, blijkt trouwens niet abnormaal te zijn. Het zal de eerste keer (maar waarschijnlijk niet de laatste keer) zijn dat het verslag met vertraging online komt. Hopelijk blijven jullie er niet voor op.
Nieuwe vrienden in Birmingham
Afstand 71km – Bestemming Birmingham – Overnachting bij Rohini en Darren die we enkele dagen geleden leerden kennen tijdens onze platte band
De rit (die weer langer werd dan we planden… waardoor we weer een weddingschap met de kinderen verloren) stond in het teken van canal routes. In de voormiddag was het pad langs het kanaal echter niet zo aangenaam. De weg was zo smal en zo dicht tegen het water dat ik echt schrik had dat we in het water zouden belanden … en ook de kinderen waren er niet gerust op (enkel Bjeurn was op zijn gemak).
Het resultaat was dat we een deel te voet afleggen en dat heel mijn linkerkant geneteld en geschramd is van de bramen (die ik verkoos boven het kanaal).
In de namiddag kwamen we nog een rivier tegen die over de straat loopt, dat is blijkbaar niet abnormaal hier en heet een “ford”.
We reden trouwens onze 1000e kilometer vandaag …ik had echter niet verwacht dat we de 1000e kilometer zouden terugrijden met een huilende Vic in de hoop zijn knuffel die hij onderweg verloor terug te vinden. (Gelukkig vonden we hem)
Van de stad Birmingham hebben we niets gezien … we reden binnen langs de kanalen (blijkbaar zijn er meer dan in Venetië) en kwamen dan via een park op onze bestemming. Nog nooit zo rustig en relax door een stad gereden, heel speciaal ook. Liv heeft er een filmpje van gemaakt dat (als het gelukt is) op ons YouTube-kanaal zou moeten staan (link ergens in de rechter sidebar)
Deze nacht brengen we door bij Rohini en Darren thuis, de 2 bikepackers die we enkele dagen geleden tegenkwamen. En wat een ontvangst was dat … veel en lekkere zelfgemaakte baksels, indiaas eten, slaatjes, fruit, en het heerlijkste dessert met koekjesbodem, bananen en slagroom waar ik jammer genoeg de naam van vergeten ben, de betere lokale biertjes, een wasmachine voor onze vuile kleren en een douche voor het vuile lijf, wifi en elektriciteit, zoveel fietstips dat ons hoofd ervan duizelt (ze hebben duidelijk zeer veel meer ervaring dan wij), suggesties voor onze route en een aangename babbel buiten op hun terras.
Deze avond was er eentje dat ons sowieso zal bijblijven. Ongelooflijk dat een platte band tot zoveel moois kan leiden.