Leuk en niet leuk
Afstand 51km – Hoogtemeters 96 – Bestemming Oropesa del Mar (Spanje) – Overnachting Camping Didota
Leuk
- We krijgen appelsienen van een Brit op de camping en we mogen zijn hamer lenen om onze haringen in te kloppen
- ‘S morgens komt er een Engels koppel naar ons met een papiertje met hun adres erop … ze vragen of we nog naar de UK komen en zeggen dat we altijd welkom zijn om bij hen te komen slapen.
- Veel gescheiden fietspaden vandaag
- Een mooie via verde
- Stokbrood met banaan
- Onderweg andere tandemfietsers tegenkomen en er een praatje mee maken
- Een lange mail van een vriendin, en een leuke update van een collega
- Slapen met het geluid van de zee
Niet leuk
- Onze Belgische campingbuurman, die gisteren met ons een praatje kwam doen, die vandaag vanop afstand stond te kijken naar hoe we onze tent opplooiden om dan heel luid en ostentatief tegen een andere campinggast te zeggen. I have mixed feelings about this, they say ‘apparently’ it is allowed in Belgium to take your children from school and do homeschooling. But I have mixed feelings, they say the children are good students … but I don’t know, I have mixed feelings about this. En die dan tegen ons zegt als we vertrekken Wacht even, ik vraag mijn vrouw of ze nog een foto van jullie trekt.
Al die oude mensen lijken op elkaar!!!
Afstand 52 km – Hoogtemeters 51 – Bestemming Moncofa (Spanje) – Overnachting camping Monmar
Ooh … gisteren was het veel te laat geworden. Ik denk dat we onbewust nog eens wilden profiteren van het feit dat we niet met de kinders op stok moesten, in de tent moet dat wel want buiten is het altijd donker en koud. We tellen al af naar zomeruur.
Ik kijk trouwens ook enkele keren per dag naar het weerbericht … en elke keer zegt dit me ook iets anders. Toch vrees ik dat we nog even zullen moeten wachten op de lente en dat er nog enkele koude nachten zullen volgen.
De rit was niet veel bijzonders
Wel spannend was dit brugje … Bjeurn was zo lief om mijn fiets ook maar mee over zetten. Ik ben toch echt geen held … maar gelukkig heb ik er wel eentje bij me.
Het stadje waar we in beland zijn doet wat vreemd aan. Het staat hier vol bouwsels die niet afgewerkt zijn en bouwprojecten die niet doorgaan.
Dat zie je wel meer aan de kust (ook van Portugal trouwens), maar hier is het wel echt frappant.
Op de camping kwamen we 2 mensen tegen die we nog al eens tegengekomen zijn. Natuurlijk konden we het ons niet meer herinneren, maar wij trekken dan ook dagelijks verder en we komen zoveel mensen tegen die een foto van ons willen trekken. Liv haar conclusie was gewoon de volgende “Tja, al die oude mensen lijken zo op elkaar!”
Random Snippets
- Valencia heeft het allemaal: goede en goedkope metroverbindingen, een mooie oude binnenstad, het geslaagde moderne gedeelte, dat ‘de stad van wetenschap en kunst’ genoemd wordt, een prachtig groot park in een voormalige rivierbedding midden in het stad waar speeltuinen, looproutes, fietswegen, …. zijn, toffe horecazaken, zee en strand, veel waterpartijen in de stad en overal bruisend !!!! Deze stad komt zeer hoog in onze top te staan en is wat ons betreft een grote aanrader … ook met kinderen.
- Dan zeggen ze dat er thuis niets gebeurd is … maar ze vergeten te zeggen dat wij Antwerpen blijkbaar niet meer binnen mogen met onze wagen door de lage emissie zone en binnenkort mag ik blijkbaar ook met onze auto niet meer tot aan mijn werk rijden. Ik weet niet of ik het ambetant moet vinden of toejuichen. Het zal in elk geval ons voornemen om minder de wagen te nemen en meer met de fiets te gaan werken in de hand werken.
- Vertrouwensspelletje “Laat uw haar knippen door uw man” …voor beiden niet gemakkelijk maar uiteindelijk wel geslaagd.
- Shoppen … alhoewel we dit jaar een minimalistische garderobe hebben waar zelfs de capsule wardrobes van 33 stuks per seizoen niet aan kunnen tippen mogen we gelukkig nog soms shoppen dankzij de kinderen die serieus uit hun kleren groeien. Voorts zijn we ook min of meer van de puur technische kledij afgestapt. Als je een jaar hetzelfde moet dragen is het belangrijk dat je iets draagt waar je je goed in voelt. Zo werd mijn sneldrogende afritsbroek een tijd geleden ook vervangen door een jeansbroek, en daar ben ik nog elke dag dankbaar voor.
- Morgen terug op de fiets … na een langere pauze in een huis met een keuken, verwarming, bed en badkamer doet dat altijd terug wat raar. Maar we weten wel dat het leven op de fiets en in de tent weer snel went. Wij zijn klaar voor nieuwe avonturen.
Valencia in de zon
Mooi weer … profiteren en citytrippen als de echten dus.
Het stadhuis was gratis te bezoeken (eens we onze wapens hadden ingeleverd … zakmes, leatherman) en héél hard de moeite.
Ook een must-do is de prachtige mercado … alhoewel het vlees soms iets te gruwelijk stond uitgestald (en de kippetjes zijn eigenlijk nog het minst eng)
De cathedraal gingen we niet binnen … maar we aten wel aan het plein.
En in het musea de bellas artes (gratis inkom) waren we weer aangenaam verrast door de kinderen hun interesse en goede manieren.
Alhoewel deze beide verdwenen waren toen we aan de Belgische schilders aankwamen. Door deze pose werden ze terecht gewezen door de zaalwachter, ikzelf vond het nog niet zo erg … zolang ze niet beginnen lopen en lawaai maken ben ik al lang tevreden. Maar we proberen de regels van het huis te volgen natuurlijk *moeilijk soms*
Onze kinderen zijn ‘vinders’. Liv was dolgelukkig met deze ring die ze vond.
En dan was er de beloning … we wandelden de prachtige “Jardines del Túria” in. Hoe geweldig is dat … een 9km lang park om te sporten, spelen, lopen, wandelen, fietsen, genieten. Je zou voor minder een rivier willen verleggen!!!
Maar de grootste beloning voor de kinders was de Gulliver speeltuin in het park. Dit is een gratis speeltuin, met ingangscontrole (zodat je kinders niet zomaar kunnen verdwijnen) in het park. En daar ligt een grote Gulliver (van Gullivers reizen … mijn kinders kenden dat dus niet) op de grond waar ze op kunnen spelen … vol glijbanen, touwen om op te klimmen. Een heel originele speeltuin die blijkbaar ook heel plezant was want we hebben onze kinderen meer dan een uur niet meer gezien.
Valencia … wij zijn helemaal fan!!!
Valencia in de regen
Na het inoefenen van hoofdletters en breuken trokken we de stad in, om ‘Valencia in de regen’ te aanschouwen.
De eerste stop was het office de tourisme … we hebben al geleerd niet teveel van deze informatiepunten te verwachten en zo bleek nu ook. Er werd naar ons hoofd geslagen met betalende stadsrondleidingen en toen we vroegen wat gratis was, kregen we een blik “Ah, ’t zijn weer van die schoeiers” (inderdaad … we bekennen).
We kwamen buiten met niet zoveel extra info maar we hadden nu wel een stadsplan, en dat was het doel !
Een eerste verkenning door de stad leerde dat Valencia het mooiste treinstation heeft. De vertrekhal doet wat denken aan Antwerpen Centraal, maar dan wel minder mooi, maar de buitenkant en de inkom in art deco zijn zo prachtig !!!
Ook het postgebouw is een pareltje, en het stadhuis en de mercado bezochten we langs buiten, het was immers al te laat om nog binnen te kunnen. Gelukkig hebben wij de luxe van tijd … dat is voor mañana.
Uiteindelijk gingen we maar schuilen in een biercafé, waar Vic in zijn fameuze gebarentaal (gesten dat dat manneke kan hebben) bierkaartjes vroeg aan de barman. In de voormiddag hadden we een website van 2 fietsers uitgepluisd, die de wereld rondfietsten met een budget van €3 per dag … we moesten ermee lachen dat we met dit cafébezoek ons weekbugdet er al bijna zouden hebben doorgejaagd.
Valencia staat bekend om zijn rijstschotels en tot ons groot plezier is er een zaak met afhaalmaaltijden in onze buurt. En zo aten we typisch Valenciaans met fideua, paella Valenciana, arroz al horno, dat door iedereen werd gesmaakt.
We merken dat we ook genieten van het huiselijke van ons appartementje, thuis eten, skypen met de familie nu we eens een goede wifi-connectie hebben en wat plannen. De goesting naar andere landen is er volledig .. we kochten al reisgidsen van Italië, de Baltische landen en Scandinavië (met dank aan de gevers van boekenbons). Wat niet evident bleek … want ebooks hebben blijkbaar nog niet zo’n uitgebreid gamma, we kochten dan maar de Engelstalige reisgidsen die beschikbaar waren. Geen Capitool zoals ons werd aangeraden, maar er zit wel een Rough Guide tussen. Het proces van ebooks kopen en op de ereaders krijgen blijft omslachtig, daarvoor alleen heb je eens nood aan een kleine pauze.
Chillen in Valencia
Onze stop in Valencia is er natuurlijk om te citytrippen.
Maar zo een stop gebruiken we ook om
- wat terug ‘op ons effen’ te komen (iedereen was heel moe dus we slapen al eens uit)
- wat extra aandacht aan de school te besteden (voor Vic zitten de maaltafels er al goed in, nu zijn het de hoofdletters waar we ons op focussen)
- het verder plannen van onze route (het heeft geen zin om aan mijn mama te vragen waar we naartoe gaan, want we weten het zelf amper … onze plannen veranderen constant … en dat vinden we niet erg)
- de was en de plas (jammer genoeg ging de wasmachine van de airBNB stuk toen onze kleren erin zaten, gelukkig genoeg is er op 100m een goed wassalon)
- wat zetelhangen (want dat hebben we onderweg niet, ne zetel)
Maar enfin … buiten de nuttige zaken hebben we Valencia toch al een beetje kunnen verkennen.
Er is hier alvast veel leven in de stad, volledig in het centrum zijn we nog niet geraakt maar ambiance is er overal precies wel.
We bezochten het strand, dat héél groot is. En hoewel het niet echt strandweer is was het toch een hit want de strandspeeltuinen zijn plezant volgens onze kinders.
Onderweg kwamen we deze tegen … zeer vreemd … een soort van boetedoening leek het. Een 30-tal mannen en vrouwen die in een ijzeren zware constructie (verzwaard met melkkartons …) liepen en begeleid werden door een orkest. Wie weet waar dit voor staat mag het altijd zeggen want wij weten het niet.
Ook bezochten we de (relatief nieuwe) stad van Kunst en Wetenschap … heel impressionant om tussen deze gebouwen door te lopen, ook voor de kinders (die eigenlijk wel heel goed zijn in citytrippen)
En de stad van Kunst en Wetenschap gaat over in de Jardí del Túria. Dit is een park van 9km lang in de rivierbedding van de Turia (die is verlegd nadat er in 1957 een ernstige overstroming was). Dit park is echt wel geslaagd, je wandelt onder de bruggen door in een rustig en mooi park terwijl je midden in de stad zit, wel tof. En in het park zijn er speeltuinen, mini golfterreinen, ….
Jammer dat we de fietsen helemaal tot op het balkon van het appartement op de 3e verdieping hebben gesleurd, want het leent zich daar perfect tot fietsen (tot lopen ook trouwens, maar ik maak mezelf niet meer wijs dat ik deze reis nog eens ga lopen)
100% regenkans maar gelukkig geen regen
Afstand 54km – Hoogtemeters 171 – Bestemming Valencia (Spanje) – Overnachting AirBNB
100% regenkans zei de voorspelling … en er viel geen druppel !!! Al een chance want het was sowieso al een héél moeilijke rit … zeer koud en winderig (tegenwind natuurlijk).
Toen we in Valencia aankwamen was iedereen uitgeput. Zo uitgeput dat we amper konden genieten van het aankomen aan de imposante moderne bouwwerken in de stad van wetenschp en kunst, laat staan dat we foto’s trokken.
Maar het leuke was dat we in Valencia voor 5 nachten een appartement hebben gehuurd via AirBNB. We zitten dus warm en comfortabel, er is zelfs een oven … die we direct gebruikten om pizza’s in te bakken.
En deze eerste avond toen de kinderen in bed lagen deden we zaken die ik zo gemist had … langer opblijven dan de kinders, in de zetel zitten met een stiekem pak chips en een biertje.
Kamperen tussen de mandarijntjes
Afstand 56km – Hoogtemeters 387 – Bestemming Carcaixent (Spanje) – Overnachting kamperen op een mandarijnenveld met toestemming van de eigenaar
Ja … het vroor vannacht … en ja … ik had het koud (ondanks dat ik mijn trui nog eens rond mijn slaazak had gebonden) … en ja … Bjeurn had het ook koud … en neen … die 2 arme kindertjes hadden het geen koud, die sliepen weer zalig.
Maar kom … vandaag trekken we weer richting kust en dalen we naar warmere oorden, anders had ik wel een dagje extra willen blijven want deze regio is echt mooi, het dorpje trouwens ook.
Ook de kinders wilden langer blijven trouwens… een camping met zoveel speelgoed hadden we nog nooit.
Onderweg passeerden we nog bronnen en oude wasplaatsen … schoon.
De rit was voorts weer de moeite en voornamelijk bergaf (alhoewel we bijna evenveel hoogtemeters deden als gisteren en toen was het bijna allemaal bergop … dat vindt iedereen bij ons moeilijk te begrijpen).
Mijn broek trok ik echter van de hele dag niet uit, het is de eerste dag deze reis dat ik niet met blote benen fiets, zo koud!!!
We kwamen ook weer in de bewoonde wereld terecht, wat betekent dat wildkamperen moeilijker wordt. Toen we wat stonden te drentelen en te discussiëren aan een niet onderhouden veld passeerde er net een landbouwer. We vroegen aan hem of we ons ergens mochten plaatsen en hij hielp ons met het toewijzen van een ‘droge plek’ (belangrijk want we verwachten regen). Geen wildkamperen dus vannacht, maar ‘logeren op privéterrein’. Dat is iets beter voor onze nachtrust vermits we geen schrik moeten hebben om weggestuurd te worden.
We verwachten ook een warmere nacht maar de weersvoorspellingen wijzen ook op regen … vanaf middernacht … en voor een hele week lang.
Gelukkig komen we morgen aan in Valencia, waar we 5 nachten gaan AirBNB’en.
Koudste nacht op komst?
Afstand 55km – Hoogtemeters 460 – Bestemming Bocairent (Spanje) – Overnachting camping Villa Carmen
Toen we vanmorgen wakker werden stond er een man aan onze tent, een beetje boos. Niet omdat hij de eigenaar van de grond was maar omdat we onze tent ergens geplaatst hadden waar bij regenval heel veel water komt te stromen. En inderdaad bij regenweer moet je echt wel opletten waar je de tent zet, want waterafvoer kan hier een probleem zijn. Volgende keer misschien toch wat voorzichtiger (zelfs al wordt er geen regen voorspeld), want de man had wel gelijk … en ik vond het eigenlijk wel lief dat hij zich er zo druk in maakte.
De nacht was redelijk koud geweest … waarschijnlijk was het ’s nachts tegen het vriespunt (vermoeden we vermits mijn garmin ’s morgens 3°C aangaf en die van Bjeurn 0,5°C).
Het bleef eigenlijk héél de dag koud … normaal waarschijnlijk vermits we terug noordelijker rijden en momenteel ook hoger zitten.
De route was vandaag wel mooier … we kwamen op een via verde en we stegen zeer geleidelijk tot 600m hoogte.
We zagen hoe de olijven geoogst werden, grappig eigenlijk. Ze leggen netten onder de boom, dan schudden ze met een elektrisch schutmachien aan de takken tot de olijven eruit vallen, en dan legen ze de netten met olijven in grote emmers.
Voorts kwamen we weer wat roadkills tegen.
De camping waar we belandden wordt door Nederlanders uitgebaat. We zijn de enige campinggasten en zijn wel content met de persoonlijke aanpak, de mooie tuin, het prachtige uitzicht, de campingkeuken en de overdekte eetplaats.
We bereiden ons nu (mentaal) voor op de -naar ik verwacht- koudste nacht tot nu toe. Verleden nacht heeft het hier oo de camping alvast gevroren. Ik beklaag me al een hele dag dat ik destijds toch geen donzen slaapzak met comforttemperatuur 0°C heb gekocht ipv een synthetische met comforttemperatuur 8°C (die ik combineer met een liner en een slaapzak met comforttemperatuur 15°C).
Alvast een goede nacht gewenst, wens ons maar hetzelfde.
Koude wind op kop
Afstand 37km – Hoogtemeters 530 – Bestemming Elda (Spanje) – Overnachting wildkamperen
Er zijn van die dagen dat we ons in een sprookje wanen … en andere dagen die hard zijn.
Zoals vandaag, een dag vol hevige wind, die dan ook nog eens koud was en natuurlijk vanuit de richting kwam waar wij naartoe moesten. De weg was al voornamelijk bergop maar zelfs bij de weinige stukken bergaf die we hadden moest er nog altijd stevig getrapt worden om niet terug naar boven geblazen te worden. En bij momenten werden we bijna van onze fiets of van de weg geblazen.
We zijn niet heel ondersteboven van de camino del sid. Het is zeker niet het mooiste dat we al gezien hebben in Spanje, misschien zijn we verwend.
Ons eerste zwijn zagen we vandaag … dood aan de kant. Echt zonde dat we het wild voornamelijk aangereden en dood tegenkomen.
Na 18 km reeds had ik het volledig gehad met de wind en we hadden afgesproken dat we rond 15u al zouden stoppen. Jammer genoeg vonden we geen geschikte slaapplaats en vonden we pas rond 16u30 iets min of meer geschikt.
Misschien was dat nog niet al te erg, want het was zo koud dat er niet veel anders te doen was dan ofwel ons warm fietsen ofwel in de tent kruipen (wat we nu al om 18u30 deden)
Onze wildkampeerplek is niet volledig verborgen dus we hopen dat we geen ruzie krijgen met de eigenaar van het stuk land waar we op staan. We hebben al €20 in handbereik, maar hoe donkerder het wordt hoe geruster we zijn dat er niemand ons nog zal wegsturen.
Verder hopen we ook dat de wind snel gaat liggen. Niet alleen hopen we morgen beter te vorderen, maar ook slaapt dat niet zo aangenaam, die windvlagen die zich op onze tent uitleven.
Start camino del cid
Afstand 53km – Hoogtemeters 297 – Bestemming Elche (Spanje) – Overnachting wildkamperen tussen de rotsen
Iedereen proper, kleren vers gewassen, de elektronica opgeladen en een kus van Pierrette van de camping … we zijn klaar voor de camino del sid die we gaan volgen tot in Valencia. Alicante en Benidorm zullen we tot onze grote schaamte skippen want wij willen liever weer wat meer het binnenland in.
250km is het tot in Valencia, waarvan de eerste dagen weer bergop, en de laatsten weer bergaf.
Ik verschoot ervan dat we vandaag aan 52 km kwamen want na 34 km was ik al helemaal uitgeteld … maar wat eten wil dan wel eens helpen.
Onderweg kregen we weer regelmatig een duim omhoog van de voorbijgangers en wat bemoedigend geklaxoneer van de automobilisten … hoewel ik me er soms serieus van verschiet is dat altijd plezant.
De rit was niet bijzonder mooi maar de slaapplaats die we vonden is wel weer de max … en het is er eentje waar de kinderen veel lawaai kunnen maken en waar we een kampvuur kunnen doen. Wel opletten voor de schorpioenen … ik had nooit gedacht dat ik zo vaak tegen de kinders zou zeggen “opletten voor schorpioenen als je stenen opheft”, alhoewel we er na Cabo de Gata geen meer zagen zijn we toch op onze hoede (trouwens ook voor slangen… die we tot onze spijt al lang niet meer gespot hebben).
Na 4 dagen in een bed te slapen ben ik blij om terug op mijn vertrouwde matje, kussen en in mijn slaapzakken te kunnen liggen. De rest van de familie heeft er minder last van … maar ik slaap toch het best in onze tent.
Geweldige mensen en toffe vogels
Afstand 35km – Hoogtemeters 91 – Bestemming Bigastro (Spanje) – Overnachting camping Pedrera
Vandaag werd er opnieuw gelachen, zelfs Vic kon al een beetje lachen met het poortincident van gisteren en vond zichzelf wel stoer met zijn verband rond zijn hoofd.
Het werd weer een verrassende dag. Toen we ’s morgens opstonden waren Fran en Jacinto al druk bezig met vogels te ringen (dit doen ze om de 10 dagen voor een periode van 5 uur) De tuin stond vol met netten om de vogels te vangen, waarna de vogels onderzocht werden op lichaamsvet, gemeten en gewogen werden en geringd werden (indien ze nog geen ring hadden).
Het loslaten van de vogels mochten de kinders doen (en wij ook) … en dat was plezant natuurlijk … zie maar op de instagramfilmpjes (Liv en Vic)
Het wegen van een vogeltje gebeurt trouwens zo.
En dit was een specialleke, een musje met een witte veer in elke vleugel.
Ik moet bekennen dat ik nooit iets speciaals met vogels heb gehad, maar dat ik het nu begin te begrijpen wat zo tof is aan het vogelspotten. Fran en Jacinto zijn zeer enthousiasmerend.
En dan was het tijd voor het afscheid, dit was echt weer een geweldig verblijf. Wij zijn hier zeer sympathiek onthaald en de sfeer was hier in huis altijd open en relax. Heerlijk, en dat vonden ook de kinderen. En verwend dat we zijn … er werd 2 keer speciaal voor ons gekookt (Murcia Salad, Pasta met ingemaakte tomaten, Koolsla, zarangollo… ) ik heb de receptjes genoteerd, dat maak ik thuis opnieuw. En we hebben weer zoveel bijgeleerd over de Spaanse en Murciaanse gewoontes (in Murcia doen ze bijvoorbeeld overal citroen op, zelfs de chips eten ze met citroen en peper erop gesprenkeld).
Hier zijn ze sè: Fran, Jacinto en Vincente, samen aan de nectarineboom die al in bloesem staat en aan de beruchte poort. Nen dikke merci voor alles!!!
En naast Viento (de pup die al veel aan bod kwam) is er ook Pete, deze hond kocht Jacinto samen met het huis. Daarvoor had het huis 3 jaar leeggestaan en leefde Pete hier als zwerfhond en moest hij voor zichzelf zorgen.
Onderweg met de fiets kwamen we trouwens deze trailer vol tijgers tegen. Ik moet zeggen dat ik me niet op mijn gemak voelde. Schone dieren, dat wel … maar ik zag gewoon in hun gedrag dat ze ons als lekker hapje zagen.
En alsof het vandaag nog niet zot genoeg was, kwamen we deze onderweg tegen, een groep felgeschilderde duiven. Na wat zoeken op het internet blijkt dit iets typisch Spaans te zijn, namelijk suelta. Dit is uit de tijd van franco. Een groep felgeschilderde duiven (voor herkenbaarheid) moeten achter een duivin vliegen en ze worden daarop gekwoteerd.
Uiteindelijk … na een korte en vlakke rit kwamen we aan op de camping waar we hartelijk onthaald werden. We kregen zelfs een upgrade naar een kleine bungalow in plaats van onze tent te moeten opzetten. Zalig!
A perfect day … en wat drama !!!
Fran, onze host nam ons mee naar de salinas van San Pedro del Pintar. Daar had hij een experiment opgezet om een bepaald soort vogels te kunnen vangen met een nieuwe techniek, jammer genoeg bleek deze opstelling niet te werken.
Maar de voormiddag was voor ons toch wel plezant, wij hadden immers initiatie vogelspotten. Zo weten we nu dat flamingo’s in vlucht lijken op een stok met vleugels, en leerden we de ‘stone turner’ kennen, een vogel die amper opvalt en die stenen draait terwijl hij er eten onder zoekt.
Vermits onze kinderen (en wij misschien ook) geen geduld hebben om 2u stil en in de wind te wachten aan de verrekijker, deden we nog een wandeling aan het strand.
Onze kinders zouden ook onze kinders niet zijn als ze weer niet iets ‘vonden’ om mee te spelen.
De namiddag spendeerden in Murcia. Murcia is niet zo een grote stad en de cathedraal is de belangrijkste bezienswaardigheid, dus op een halve dag hadden we het wel gezien. Het was wel zeer plezant rijden tot daar, 5km vanaf het huis van Fran … en zo goed als alles langs een fietspad langs het water.
Maar er was wel wind
veel wind
En door een samenloop van ongelukkige omstandigheden beleefden we ons klein trauma van de reis.
Bij het aankomen bij Fran openden Liv en Vic de poort, sloten het opnieuw en opeens viel die zware poort uit zijn geleiding en viel om, op onze twee kinderen.
Héél vies als zo’n zware poort op je kinderen terecht komt, we moesten het echt opheffen om hun eronderuit te halen en de kinderen waren serieus in shock (net als wij en als Fran en Jacinto trouwens).
Uiteindelijk viel de schade mee, blauwe plekken voor Liv en een hoofdwonde voor Vic. Maar vooral Vic is heel de avond in een shock gebleven … zelfs de bachbloesems hielpen niet. Wat hondentherapie bleek hier echter wel soelaas te brengen.
Een accident is snel gebeurd, dat merkten we vandaag maar weer. Ik moet waarschijnlijk niet vertellen dat we onze kinderen nog eens goed hebben vastgepakt.
Via Verde
Afstand 78km – Hoogtemeters 384 – Bestemming Murcia (Spanje) – Overnachting Warm showers bij Francesco
Een serieuze afstand deden we vandaag, een beetje per ongeluk, want ik was in de waan dat de Via Verde die we gingen nemen maar 40km lang was … niet dus.
Maar zo tof …. de Via Verde del Noroeste is een fiets wandelpad langs een oude spoorweg. Zeer mooi en praktisch altijd lichtjes bergaf en met rugwind… ik denk dat fietsen met een elektrische fiets hetzelfde aanvoelt.
Het leuke hier is dat het hier ook helemaal anders is dan in de rest van Spanje … het ziet er helemaal niet Europees uit met zijn rotsige “badlands” (die door het woestijnklimaat van Almeria en Murcia veel voorkomen)
De aankomst bij onze Warm Shower host Fran was zeer aangenaam, hij woont met 2 vrienden Vincente en Hycint samen buiten de stadskern in een huis met zwembad en grote toffe tuin vol appelsienenbomen en andere groenten en fruitbomen. En er zijn ook 2 honden waaronder 1 puppy, die laatste is de favoriet van de kinders.En er heerst een relaxe aangename sfeer.
Regio Murcia is volgens hen ook een zeer aangename plek om te wonen, er is nog ruimte om landelijk te wonen en toch dicht tegen de stad (Murcia is de 7e grootste stad van spanje) en het is er nog betaalbaar.
Onze hosts zijn allen ornithologen, vogelkenners dus. Ze wisten ons te zeggen dat de zwerm die we overlaatst zagen zwarte ibissen waren, en die komen in Europa blijkbaar niet zoveel voor. Leuk om eens wat meer over vogels te horen want onze kennis gaat niet veel verder dan ooievaar, lepelaar, flamingo en ‘een’ roofvogel.
Morgen gaan we mee op stap met Fran die via een speciale techniek vogels zal vangen om te ringen. Tof.
Sneeuw
Afstand 45km – Hoogtemeters 468 – Bestemming Cehegín (Spanje) – Overnachting Albergue aan via verde van Caravaca naar Murcia
Nooit gedacht dat we deze reis sneeuw zouden zien (tenzij ver weg op de top vn een berg), en vandaag maakten de kinders zelfs een sneeuwman. Het was echter niet zo erg als het wel klinkt, het was slechts een overblijfsel van een week geleden … maar het toont wel aan dat het soms koud kan zijn op een hoogte van 900 meter.
Voorts was onze rit prachtig … er hieft niet altijd zee te zijn voor een schoon zicht, integendeel misschien zelfs.
Slapen doen we vanacht binnen. We volgen morgen een via verde aar Murcia en onderweg zijn er spoorwegstations omgebouwd tot albergues. Klinkt goed maar de leut was er wat af nadat alle afspraken die we maakten met de verantwoordelijke in het honderd liepen, de douche koud was en de slaapkamer ook.
Maar kom .. we slapen binnen met veel dekens op ons en we hebben geen tent moeten opzetten.