Blind date
“We weten maar één ding van Nele, en dat is dat ze lief is!”, zei Liv.
Nele nodigde ons immers uit op een etentje bij haar thuis in Rome, toen ze op de blog las dat we zouden passeren.
En een uitnodiging, dat vinden we altijd tof. Eens weg uit onze gezinsbubbel kan verfrissend zijn, nieuwe mensen leren kennen is altijd tof, en het is altijd zo hartverwarmend hoe gastvrij mensen kunnen zijn eens ze je verhaal kennen.
Het feit dat we Nele en Enzo niet kenden schrikte ons niet echt af, de contacten die ik/we in de loop der jaren via de blog legde vielen immers al altijd mee … en dat zou maar weer eens blijken.
Tot bij Nele geraken was echter geen sinecure, treinstations in renovatie, ingewikkelde tickets, onze tram die net in onderhoud was en niet reed en een bus waar je geen ticket op kon kopen waardoor we moesten zwartrijden (de andere passagiers verzekerden ons gelukkig dat er geen controle ging zijn). Zonder google maps, dat ons perfect vertelde welke trein, bus, tram we moesten nemen en waar we moesten afstappen, waren we er nooit geraakt. Gelukkig was Nele zo lief om ons nadien met de auto terug thuis te brengen … en we kregen meteen een toeristische route met gids … wat een stad “Rome”.
De avond was echt heel geslaagd … Belgisch bier, lekker Italiaans eten, goed gezelschap en kinderen die zich gedroegen.
Ik hoop alleen dat Enzo ons nog leuk vindt nadat we FC de kampioenen en Blind getrouwd (ik ben dat beginnen volgen via de VTMapp … laten we het een guilty pleasure noemen) hebben geïntroduceerd ten huize Nele-Enzo.
Echt een hele plezante avond … nen dikke merci!!!
Rome … een openluchtmuseum
Amai … de dag was vrij ambitieus … het begon al met ‘per ongeluk’ opstaan om 7u30 (we dachten dat het al 2u later was).
Rome heeft al indruk gemaakt !!! Vandaag op het programma …..
de eerste keer in Vaticaanstad (nieuw land op onze lijst) met een bezoek aan het Sint Pietersplein en de Sint Pieters Basiliek.
Vermits we een uur moesten aanschuiven konden we het plein goed aanschouwen.
Knap, groot, impressionant, al moet ik zeggen dat Bjeurn meer onder de indruk was als ik. Ik had een levendiger plein verwacht en ik kon me moeilijker over de stellingen, hekken, lege stoeltjes, …. zetten.
De basiliek binnenin is prachtig … sowieso … maar weer je wat ook schoon was. Op een bepaalde moment werd er in een zijbeuk een mis beëindigd en de priesters verlieten de kerk. We zagen een koppel twijfelen en op een priester afstappen met de vraag om iets (we weten niet wat) te zegenen. Dus de pastoor gaf hun beiden een kruisje en zegende hetgene ze mee hadden. En die mensen waren zo ontroerd, zo ingetogen gelukkig … echt waar kippenvel, tranen en bibbers tot in mijn knieën. Is het niet prachtig dat mensen hier zoveel troosts kunnen uit putten.
Engelenburcht en engelenbrug
Piazza Navone
Pantheon (wauw trouwens)
Trevi fontein
Vittoriano
En nog zoveel andere mooie zaken die we tegenkwamen
en schone uitzichtpunten die onfotografeerbaar zijn.
Ik vermoed dat we zeker 15km gestapt hebben vandaag, geen wonder dat de kinderen het op het eind wat moeilijk hadden !!! Want er was een druk programma en buiten een fontein waar 2 eendjes in zwommen en een speelgoedwinkel waar we eens binnengingen, was ee geen aangepast programma voor de kinders.
Ik had me al laten vertellen dat Rome één groot openluchtmuseum is … wel het is niet anders. Ik ben zeer zwaar onder de indruk, ik kan nog steeds amper geloven dat ik zonet in het Pantheon stond.
Alle wegen leiden naar Rome
Afstand 32km – Hoogtemeters 264 – Bestemming Rome (Italië) – Overnachting een heel tof huisje via AirBNB net buiten het centrum
Alle wegen leiden naar Rome … maar toch zijn we blij dat we er allemaal heelhuids zijn geraakt. Op een bepaald moment heb ik heel hard gegild, omdat ik dacht dat de jongens zouden opgeschept worden!!!
Ik weet nog steeds niet wat er gebeurd was, ofwel was de chauffeur van de bestelwagen afgeleid door zijn gsm, ofwel vertikte hij het om te vertragen voor een fietser die zijn plaats opeist op de baan.
In elk geval … de chauffeur heeft het pleit gewonnen. Bjeurn is allerijl nog de kant in gereden om hem te ontwijken.
Maar we zijn in Rome, ik kan het haast niet geloven maar ik doe het toch want we hebben de Sint-Pietersbasiliek al gezien.
Ons huisje dat we via AirBNB huren valt ook super goed mee. Alle faciliteiten zijn aanwezig en het is waarschijnlijk het mooiste waar we al (via AirBNB) in gelogeerd hebben (wij kiezen vooral in functie van prijs).
Het is toch speciaal Rome, enerzijds is het een stad die enorm tot de verbeelding spreekt en waar ik nog nooit eerder was.
Anderzijds was ik enorm onder de indruk van een goede vriendin van mij die ooit van haar thuis tot in Rome fietste. En nu staan wij hier gewoon ook met onze fiets. Bedankt Karen, om me te inspireren tot fietsvakanties !!!
De moraal zit weer snor
Afstand 41km – Hoogtemeters 213 – Bestemming Ladispoli (Italië) – Overnachting kamperen in een olijfgaard met toestemming van de eigenaar
Waarschijnlijk lag het ook aan de goede nachtrust, maar vooral lag het aan Alessia dat de sfeer er vandaag veel meer in zat.
Alessia was het meisje dat ons ontbijt verzorgde in de B&B, wat een lieve en toffe jongedame. Ze zorgde voor een heerlijk ontbijt (vol zoets), waardoor mijn hoofdpijn verdween en ze was zo sympathiek. Knap dat een meisje van 21 zo’n goede gastvrouw kan zijn.
Onze schrik dat het niet zou klikken met Italië en de Italianen verdween, en de moraal was terug hoog.
Alessia vertelde ons ook waar we een SIMkaart konden kopen en nu zijn we terug mobiel met 20 Gb aan internet deze maand.
Ook onderweg viel het goed mee … de Italianen roepen enthousiast “Ciao” naar ons, of ze zwaaien en toeteren (waardoor ik wel altijd verschiet, maar mijn hart warmt toch altijd op van het gevoel welkom te zijn).
We hebben ook al een conversatie in het Italiaans gehad met 3 nieuwsgierige dames. Op het Italiaans moeten we nog wat oefenen maar gelukkig lijkt het wel wat op Spaans.
Onze tent placeerden we op een olijfgaard, mits toestemming van de eigenaar. De meeste campings zijn nog niet open dus ik denk dat we creatief zullen moeten zijn voor een plekje voor onze tent.
Het weer vandaag was heerlijk (18°C en zon naar mijn schatting) en hoewel er de komende dagen veel regen voorspeld wordt zal het de volgende weken naar alle waarschijnlijkheid steeds beter worden zekerst. Schoon vooruitzichten dus.
Een dag op de ferry
Fietsafstand 3km – Bestemming Civitavecchia (Italië) – Overnachting B&B Quattro Stelle al Porto
De ferry is voor ons het ideale vervoersmiddel, het is geen probleem om de fietsen erop te krijgen (we rijden ze gewoon binnen en parkeren ze ergens in de laadruimte) en het is goedkoop (Barcelona tot Civitavecchia kostte €133 voor 4 personen inclusief de fietsen die trouwens gratis waren). Maar dat wil niet zeggen dat we houden van reizen met de ferry.
Een ferry, dat klinkt leuk … precies een cruise! We hebben nog nooit een cruise gedaan, maar we hopen dat dat leuker is dan op de ferry zitten (zelfs al had onze ferry een -leeg- zwembad op het dek).
Wat er dan onaangenaam aan is, daar kan ik moeilijk de vinger opleggen. Ik vermoed de combinatie van deining van de zee en een tekort aan verse lucht in het schip. In de ferry hebben we altijd ‘ne voze kop’ en deze keer hadden zowel Bjeurn als ik echt hoofdpijn. Ik vermoed dat iedereen daar wat last van heeft want het lijkt of alle passagiers slechtgezind zijn.
Een ferry kan goedkoop zijn, zeker als je net zoals ons geen kajuit boekt om te slapen, wij vermoeden dan ook dat ze hun winsten maken op wat geconsummeerd wordt op de boot. Zo is er bijvoorbeeld een casino, de mogelijkheid tot WIFI voor €10 per dag, menig bar en een restaurant, dat eigenlijk de enige plek is waar je aangenaam kan zitten. Je had ook de truckersruimte (waar we eigenlijk niet mochten komen, maar wat iedereen wel deed) en daar werd dan vollembak gerookt onder het “non smoking sign”, er waren zelfs assenbakken.
Het was ons dus niet zo duidelijk waar we onze picknick konden eten (dit werd een keer het dek, en een andere keer een uithoek van het restaurant), ons rustig te zetten om huiswerk te maken (dit werd een bar) en te slapen (dit werd een ruimte vol vliegtuigzetels waar gelukkig niet veel anderen sliepen).
Ook voelden we ons 10 jaar terug gekatapulteerd, toen er nog geen rookverbod was in horeca. Heel het schip had een sigarettengeur, vermits zelfs het personeel zich niet aan het rookverbod hield.
De kinderen waren wel grappig, ze vroegen om naar de kids club te mogen gaan … meestal zijn ze daar niet voor te vinden, maar nu vonden ze dat het hoogtepunt van de overzet.
Toen we eindelijk in Italië aankwamen hadden Bjeurn en ik hoofdpijn en waren we slechtgezind. Op de ferry hadden we ook niet echt leuke contacten gelegd. Ik vermoed echt dat een ferry zich daar niet toe leent (vermits ik echt denk dat een ferry slechte vibes heeft) en misschien was ook het publiek, voornamelijk puberende kettingrokende scholieren, dat niet echt met ons matchte. We stelden ons luidop de vraag of Italië en zijn bewoners ons wel zou bevallen. (Spoiler … na een goede nachtrust ziet alles er rooskleuriger uit)
Gelukkig hadden we een B&B geboekt vlak aan de haven. We hadden trouwens nog heel wat te regelen, een plek boeken om te verblijven in Rome en de route inplannen. Groot was de frustratie toen het WIFI ons in de steek liet, soms is slecht werkend WIFI nog irritanter dan geen WIFI.
Enfin … ons verblijf in Rome is uiteindelijk geboekt en we weten hoe we er naartoe moeten rijden.
Update: Hoofdpijn en ne mottige kop is blijkbaar een (milde) vorm van zeeziekte. Een logische verklaring eigenlijk waarom we ons zo miserabel voelden … we waren gewoon zeeziek !!!
Feestboot
Een ferrydag is altijd wat speciaal, met sushi in een parkje bijvoorbeeld.
Maar ook van heruitstippelen van de route omdat Barcelona toch niet zo gemakkelijk binnen te rijden is met de fiets.
Barcelona is een geweldige stad .. maar niet met de fiets (en hoogstwaarschijnlijk ook niet met de auto, want die hadden evenveel rode lichten als wij)
We zochten en vonden in het Tres Xemeneies park de graffiti van een dorps- en scoutsvriend. Zeer schoon, maar dat was geen verrassing, kijk maar eens op zijn instagramfeed. Jammer genoeg was er wel al wat vandalisme op aangebracht … we probeerden deze wat te verdoezelen door ervoor te gaan staan.
In dit park trachtten we trouwens de tijd te doden tot we naar de ferry konden gaan.
Voor jongens is dat gemakkelijk .. talenkennis is niet nodig. Je zet je gewoon mee aan het basketbalveld en voor je het weet ben je aan het spelen met spiderman.
Voor Bjeurn is dat ook niet moeilijk, hij heeft nogal een grote aaibaarheidsfactor en had al direct kennis gemaakt met een dakloze man, die Bjeurn €10 wou geven, omdat hij zo’n mooie baard had en omdat reizen veel geld kost. De man had ook al een boeiend leven achter de rug, hij speelde samen met de Beatles en met Ike en Tina Turner. En hij bezit in Barcelona veel huizen, ook in Zwitserland trouwens. Maar 25 jaar geleden heeft hij er vrijwillig voor gekozen om nooit meer in een huis te slapen.
Uiteindelijk kregen we het echt te koud en gingen we verder wachten in de bar aan de ferry terminal, tot we mochten inschepen. Veel wachten … de ferry nemen .
Het is duidelijk dat we nog geen ervaren ferrygangers zijn, en dat er ook wel veel verschil op zit. Dit is een partyferry … met veel jonge mensen die op en af lopen, al dan niet verkleed. Met veel jongeren in het casino en waar men zich niet veel aantrekt van het rookverbod.
Pas om 1u ’s nachts hadden we door waar verwacht werd dat wij zouden slapen, hadden we dat maar eerder geweten, een grote ruimte met wat volk zoals wij (trekkkers dus) en meer dan plek genoeg om ons matje te leggen en rustig te slapen tot 9u ’s morgens.
Zondag staat voor gratis
Weer citytrippen … mits wat vertraging vermits een loopwedstrijd de busregeling verstoorde.
Op het programma stonden de zaken die enkel op zondag gratis waren, of enkel op zondag te bezoeken zijn.
De Cathedraal van Barcelona kon ons bekoren, da’s op zich al straf na de Sagrada Familia. Deze was niet zo lichtrijk maar wel prachtig.
Ook het stadhuis was de moeite … maar ze was wel vrij donker. Ik zou er niet graag mijn vergaderingen houden.
Jammer genoeg geraakten we niet meer in het Parc del Laberint, waar er op zondag gratis inkom is.
Maar we gingen wel (deels roltrapgewijs) de Montjuic op, waar we genoten van het uitzicht en waar we een kleine wandeling deden langs het olympisch stadion.
En tenslotte gingen we eens tot boven in de Arena … die is omgebouwd tot winkelcentrum met op het bovenverdiep een restaurantgedeelte en terras met zicht over de stad.
En dan de bus terug naar de camping, de kinderen zijn content dat dit de laatste keer is, want ze worden beide nogal snel wagenziek (da’s niet erfelijk want Bjeurn en ik hebben daar nooit last van). En er zit ook soms vreemd volk op de trein, Bjeurn zat daarnet naast een man die altijd in zijn handen klapte en dan gelukzalig lachte, maar Vic zat tegenover een man die ineens met zijn hand op de ruit sloeg dan kermde van de pijn. Vic was de rest van de rit niet echt meer op zijn gemak (en braver dan anders).
Op de camping, waar het dit weekend echt vollembak was, loopt alles terug leeg. Blijkbaar spenderen veel mensen uit Barcelona hier hun weekends. En nu rijden ze allemaal met de vuilniszak op het dak van hun auto, op de voorruit of aan hun spiegel naar buiten (waar de afvalcontainers staan)
Morgen verlaten wij ook de camping en wordt het een gevulde dag. Dan fietsen we tot Barcelona (maar 20km) waar we wat zullen rondhangen, want om 22u vertrekken we met de ferry richting Italië. We zijn al volop lijstjes aan het maken wat we moeten kopen (eten voor 3 maaltijden want we komen pas om 19u aan) en wat we moeten meenemen op de ferry (want je mag niet meer in de laadruimte als het schip vaart).
Ps. Geen paniek als jullie na dit bericht een paar dagen niets van ons horen, we zijn niet in de handen van de maffia gevallen. Een nieuw land binnenkomen is echter een nieuwe simkaart aankopen, ik weet niet hoe gauw dat zal lukken eens we in Italië zijn en ik weet ook niet of mijn Spaanse simkaart roaming toelaat. Ik blijf bloggen maar misschien verschijnt alles in vertraging.
Sagrada familia
De dag stond in het teken van de Sagrada Familia, voor mij het hoogtepunt van Barcelona 10 jaar geleden.
En ik was blij dat de kinders ook heel enthousiast waren over deze basiliek die nog steeds niet af was.
Bjeurn en ik gingen eens terug in onze gedachten (en spiekten eens in de foto’s) en op die 10 jaar is er toch veel veranderd. Toen we 10 jaar geleden deze kerk bezochten (toen was ze nog niet tot basiliek gewijd door de paus), was het echt nog een werf … het dak was zelfs nog niet volledig dicht.
Nu is het echt impressionant binnenin. Veel details, mooie glasramen en toch eigenlijk sober. Heel ferm …. we verkozen dit unaniem tot de mooiste kerk die we al zagen (en we hebben er de laatste tijd al veel gezien)
Toch kan ik moeilijk geloven dat deze basiliek in 2026 al af zal zijn. De grootste toren staat er zelfs nog niet op.
Maar … ik kom graag nog eens terug als ze af is.
Voorts was het buiten koud
En in de metro warm … zo kon Vic eindelijk zijn Barcelona shirt tonen.
We konden niet genoeg krijgen van Gaudi en wandelden langs het prachtige casa Batlló (door Gaudi en nu eigendom van de familie Bernat … van de Chupa Chups-lolly’s)
En we sloten de avond af aan Font Màgica.
Barcelona … het was vandaag weer de moeite.
Barcelona … de liefde is er nog
Bovenstaande foto vat onze voormiddag goed samen … onophoudelijke regen (sinds ’s nachts al), maar gelukkig is er wel een bank onder een afdak aan de receptie (met WIFIhotspot). Wel moeten dit plekje wel delen met de werknemers van de camping die de speeltuin aan het installeren zijn.
Vermits de camping nogal deprimerend is, zochten we toch nog een alternatief om te verblijven in Barcelona zelf. Maar de prijzen waren nog deprimerender dus besloten we gewoon om toch op de camping te blijven maar onze ferry naar Italië een dagje eerder te boeken.
In de namiddag stond er trip naar Barcelona op het programma, ondanks dat het zou blijven regenen. Gelukkig kloppen de weerberichten niet altijd en was het heel de tijd grijs maar droog.
Ik was benieuwd of de Barcelona-liefde er nog zou zijn … maar ja … eens daar wist ik het meteen … dit is een geweldig toffe stad !!! Ook de kinderen zijn al fan, en Bjeurn is terug fan … want hij was al alles van 10 jaar terug vergeten.
Op het programma stond flaneren op de Ramblas met -zoals dat hoort- een ijsje in onze pollekes, alleen kwam de onze niet van de kraam maar uit een familiepak van de carrefour.
En verder wandelden we wat rond, een mercat (hier Sint Josep) is ook altijd fijn.
Hierboven een beeld van Columbus.
Bjeurn: “Weet je naar waar die wijst?”
Liv: “Naar Amerika”
Vic: “Kan die Amerika zien van zo hoog?”
Zicht van de haven op Montjuic.
De cathedraal
We hebben al zin in morgen, voor meer Barcelona !!!
Verlaten camping
Afstand 30km – Hoogtemeters 290 – Bestemming Castelldefels (nabij Barcelona, Spanje) – Overnachting Camping Estrella de mar
We hebben lang geprobeerd om via AirBNB, booking.com of Warm Showers een overnachtingsplaats in Barcelona te vinden maar het was allemaal extreem duur. In Barcelona zelf is er ook geen camping, dus we besloten om naar de dichtstbijzijnde camping te gaan en deze als uitvalsbasis te nemen.
De eerste 20km fietsen waren bergop maar we werden beloond met een mooie afdaling met zicht op Barcelona in de mist. Magisch!!!
En ook de route was best wel tof … totdat we Barcelona wat meer naderden en in het dorp van onze camping aankwamen.
De camping maakte Liv direct depri … het kind had zoveel verwacht van Barcelona en dan kom je terecht in een vreemde camping zonder speeltuin.
De sfeer op de camping is ook bizar, overwinteraars zitten hier niet meer, die zitten meer in het zuiden waar het warm is. Er zijn veel permanente huisjes en caravans op de camping, die allemaal verlaten zijn. Ik vermoed dat vooral Spanjaarden hier een buitenverblijf hebben en hier in de zomer naartoe komen.
Onze tent is de enige tent die er staat (dat is dan wel weer normaal) en ondanks het feit dat het hier een gigantisch grote camping is, denk ik dat we zo goed als alleen zijn.
Vreemd en niet echt om vrolijk van te worden. Anderzijds hebben we een betaalbare slaapplaats en is er een goede busverbinding naar Barcelona. Onze tent blijft toch wel wat onze vrijheid.
Een goede dag voor de statistieken
Afstand 59km – Hoogtemeters 616 – Bestemming omgeving Sant pere Molanta (Spanje) – Overnachting wildkamperen op een wijngaard
Een toffe rit, al hebben tot onze spijt de appelsienenbomen plaats gemaakt voor de wijngaarden. Hoewel we dikwijls langs de N-340 (drukke baan dus) hebben gereden was het veelal verkeersvrij, er loopt immers dikwijls een parallelweg langs de drukke weg.
Fietsers die we onderweg tegenkomen vinden ons altijd tof. Meestal krijgen we een omhooggestoken duim te zien … maar deze wilden persé met ons op de foto.
Het weer was prachtig, zo mooi dat we tijdens onze middagpauze al verlangden naar schaduw … zalig.
Deze foto is trouwens niet getrokken tijdens de middagpauze, daarvoor zoeken we wel altijd een leuker plekje … maar soms gaat het fietsen echt niet meer en heb je behoefte aan koolhydraten … ONMIDDELLIJK. In het begin aten we dan koeken, maar nu doen we het met appels, gedroogde dadels en vijgen.
Goed gefietst ook … “Weer een goede dag voor de statistieken”, zeggen Liv en ik altijd als zowel afstand en hoogtemeters boven het gemiddelde liggen (daggemiddelde is na vandaag 45,6km en 355 hoogtemeters)
Slapen doen we op deze wijngaard, vrij dicht tegen de grote weg … maar iedereen was te moe om nog lang verder te zoeken naar een meer geschikte plek. Ondertussen zijn we er ook wat geruster op … zolang we niet teveel in het zicht staan, niets beschadigen en het proper achterlaten denk ik dat we niemand hinderen, en heb ik de indruk dat niemand er echt om lijkt te geven dat we hier staan met onze tent.
Soms passeert er trouwens ’s morgens wel eens een wandelaar aan onze tent … en dan zeggen ze vriendelijk goededag en gaan ze weer verder.
Zonsopgang … één van de laatste!
Afstand 51km – Hoogtemeters 325 – Bestemming Valls (Spanje) – Overnachting wildkamperen op een oude olijfgaard
We zorgden dat we op tijd onze tent uit waren, het is misschien de laatste keer deze reis dat we de zon zien opkomen uit de zee. Vandaag ging de zon op om 7u38, maar als we binnen een week in Italië zitten is dit al voor 7u. Dan zijn we daar ook al vanaf … donkere ochtenden … dan zijn het enkel nog de avonden die nog te donker zijn naar onze goesting. Italië is trouwens een achteruitgang tov Spanje … daar gaat de zon weer vroeger onder. Ik had er nooit een uitgesproken mening over, maar “leve het zomeruur .. wij tellen al af”.
Vandaag kwamen we zonder internet te zitten … stress … gelukkig heeft Orange Spanje ook een telefonische helpdesk, waar je net zoals in België een kwartier op wacht gezet wordt (met “All you need is Love” van de Beatles door een koor gezongen)
Verboden geweren … ik hoorde echter wel constant schoten. Jagen … dat doen ze hier toch wel heel graag.
Onze overnachtingsplaats werd een oude olijfgaard (aan een vervallen huisje), en het is eigenlijk wel een tof plekje. Veel open ruimte en zon en toch uit het zicht van alles en iedereen.
Alleen het continu geblaf van de honden uit de buurt laat ons merken dat we niet alleen zijn.
Hoe Est?
Afstand 47km – Hoogtemeters 583 – Bestemming l’Hospitalet de l’Infant (Spanje) – Overnachting Camping Cala d’Oques (tof)
We zullen het (een dag in retard) maar kort (proberen te) houden.
Gisteren hebben we nog zo laat zitten plannen dat ik te moe was voor het verslag. We weten nu alvast dat verblijven in Barcelona buitensporig duur is … in mijn perceptie was dat 10 jaar geleden niet zo. Ik begin te snappen waarom elke persoon die in Barcelona woont die we tegenkomen zegt dat Barcelona echt niet meer leuk is om te wonen, of dat zelfs de meest positieve persoon zegt dat hij het ‘haat’ dat Barcelona zo toeristisch is geworden. Benieuwd of wij Barcelona anders zullen ervaren dan 10 jaar geleden. Ik heb Liv blijkbaar wel al enorm enthousiast gemaakt … ze ziet er enorm naar uit!
En na deze citytrip nemen we daar de ferry naar Italië (nabij Rome). Onze plannen veranderen continu … maar Sardinië waar eerst sprake van was, is nog niet definitief afgeschreven, misschien een maandje later (beter weer dan ook).
2 grappige ontmoetingen telde de dag. ‘S morgens ontmoetten we Luca, de zwerfhond (althans dat dachten we eerst) die Vic zo deed verschieten dat deze zijn cornflakes omgooide, om daarna rustig deze cornflakes zelf op te likken.
Na een tijd hoorden we constant gefluit en geroep … maar de hond maakte geen aanstalten om ons te verlaten.
Uiteindelijk verliet ik onze wildkampeerplek dan maar om de hond terug te gaan afzetten aan het dichtsbijzijnde huis waar er zo op hem geroepen werd.
Maar de hond had er absoluut geen zin in, hij bleef precies liever bij ons. Als wij rechtsomkeer maakten volgde hij ons trouw .. we moesten hem echt tot bij zijn baasje brengen zodat ze hem kon overnemen. Liv wou hem natuurlijk weer houden … ik vond hem echter iets te zenuwachtig, ik werd er zelf nerveus van.
En daarna kwamen we deze Est “Risto Prii” tegen … een fietstrekker begot. Die zie je niet veel meer tegenwoordig!
Risto is vertrokken in Gran Canaria en fietst nu terug tot in Estland. Grappig want hij heeft al voor een groot deel hetzelfde gedaan als wij, maar hij pakt het wel anders aan. Hij is bijvoorbeeld wel tot in Cadiz geraakt … die brug die verboden is voor fietsers en waar de auto’s 120 mogen rijden … daarlangs is hij Cadiz binnengefietst.
Ook heeft hij gewildkampeerd in Gibraltar … straf in zo’n klein landje een plek vinden om stiekem te slapen.
Nu rijdt hij richting Estand … een plan dat we ook ooit hadden, tot we beseften dat het weer dan niet zo aangenaam zou zijn … en Risto kloeg nu al van de kou.
Fietstrekkers zijn allemaal anders en Risto zag eruit of hij gewoon vertrokken was op zijn stadsfiets, met de grootste tent die hij kon vinden erop gebonden, een jogamatje, de fietstassen van zijn moeder en om te navigeren een smartphone met google maps (en natuurlijk een gebroken scherm)
En weet je dat het toffe is … dat gaat ook !!!!
Super leuke ontmoeting … hopelijk zien we hem terug in Estland.
Na een klein incident (waar Bjeurn en ik elkaar kwijt raakten onderweg) kwamen we aan op de camping. Een camping zoals ze allemaal zouden moeten zijn … een tof zicht (hier op zee)… rustig … en met verwarmde douches … en naar Spaanse normen zeer schappelijk van prijs.
Weg van de zee is het beter
Afstand 56km – Hoogtemeters 461 – Bestemming Tortosa (Spanje) – Overnachting wildkamperen midden op een berg met zicht op het verlichte Tortosa beneden
Ik had niet verwacht dat het gedeelte Valencia Barcelona nog zo mooi ging zijn. Maar we slagen erin ver genoeg van de kust te blijven zonder te hoog in de bergen te zitten en -echt waar- het is prachtig … ver van de zee is alles mooier.
We passeren zoveel appelsienenbomen (met heerlijke appelsienen), olijfbomen, amandelbomen in bloesem, …
We aten aan een tof riviertje. En iedereen die we onderweg tegenkomen op de kleine baantjes zwaait vriendelijk naar ons, echt een mooie afsluiter voor Spanje.
De rit was eigenlijk ook vrij easy … tot de 2 laatste kilometers nadat we Tortosa uitreden. Steil bergop … pittige afsluiter.
Maar het was het wel weer waard. Ver weg van de campings is eigenlijk ook alles beter, wildkamperen geeft altijd (nu ja … meestal) de mooiste verzichten en de meest idylische plekjes.
Vannacht staan we op een berg met zicht op Tortosa, dat schoon verlicht beneden ligt. We staan op een domein waar vroeger een groot bouwsel moet gestaan hebben, maar waar niet veel meer van overblijft buiten een grote ingangspoort naar een lap grond.
Liv heeft vanavond maar weer eens bewezen dat ze zeer stoer is. Ze was vlak voor het slapengaan nog eens gaan plassen en ze komt terug en zegt doodleuk “Ze jagen hier waarschijnlijk op everzwijnen, ik kwam nen zwijnekop tegen bij het plassen”. Dan vroegen we haar om dit te tonen en Liv was dus ‘in den donker’ ‘kei ver’ gaan plassen en inderdaad … er lag een schedel van een zwijn in het bosje. En ons mademoiselle was er helemaal niet van onder de indruk.
Niet met de zwijnekop maar met een jammerlijke roadkill.
Toeval
Afstand 50km – Hoogtemeters 427 – Bestemming Càlig (Spanje) – Overnachting wildkamperen op een olijfgaard
Wat een ongelooflijk toeval dat we vandaag op de camping dorpsgenoten tegenkwamen. Dorpsgenoten die we niet direct kenden, maar zoals in dorpen de gewoonte is, vind je na wat dieper graven altijd wel een link, hier was dat mijn mama. (Ps. Chris, al je dit leest, je hebt de groetjes van mijn mama)
Het grappige is ook dat de dorpsapothekeres nog tegen hen gezegd had dat ergens Elewijtenaars in Spanje fietsten, dat ze ons misschien zouden tegenkomen … en ziet nu! We hebben er inderdaad een heel leuke ontmoeting aan overgehouden.
Onze route week wat af van de kust en dat is meestal tochwel mooier en toffer.
Het nadeel was wel dat we amper winkels tegenkwamen. En toen we er dan eentje vonden was het net 14u en begon de siësta. Gelukkig mochten we nog even binnen en deden we een winkelrace voor 2 dagen (morgen is het zondag, dus dan is er ook niets open). Enfin … met hulp van de kinderen is het min of meer gelukt, ik denk niet dat we al ooit zo snel gewinkeld hebben.
Eindelijk nog eens wildkamperen … de hele route leende zich daar precies toe. We lieten prachtige plekjes aan ons voorbij gaan want we willen terug naar 50 km/dag gaan want Italië roept …
Uiteindelijk slapen we op een olijfboomgaard, een tof plekje maar zoals we veel merken wordt er weer gejaagd … we horen in de verte de knallen en ook op het veld zien we hulzen. We dachten dat het jachtseizoen ten einde was, maar blijkbaar toch niet.
Vroeg in bed is niet altijd stom, de kinderen beluisterden nog enkele lecturamasprookjes … een typische winteractiviteit eigenlijk, en eigenlijk ook nog wel interessant … zo leren ze de klassiekers eens kennen. Vandaag was dat onder andere “De nieuwe kleren van de keizer”, ik had er nooit bij stilgestaan dat mijn kinderen dat sprookje niet kenden.