Havermoutcake met vijgen
Per toeval kreeg ik toch wel een héél schoon bakboek (Home Baked van Yvette Van Boven) in mijn handen. Instant goesting, toffe recepten en goei tips en de heerlijkste havermoutcake !!!
Ik vind Yvette een toffe.
Ik was eerst wat sceptisch over het hele havermoutcake recept, want ik ben nogal een zoete en ik vond dat er maar weinig zoets in het recept voorkwam, maar de combinatie van de woorden “het gezondste wat er is” en “verrukkelijk” overtuigden me om het toch maar eens te proberen.
En amai … dit is “ne keeper”. Snel te maken, gemakkelijk en de omschrijving van het boek was absoluut terecht … verrukkelijk.
Dit is dus de snack die je als ontbijt of tussendoortje kan eten, vele gezonder dan een koek en zelfs geliefd bij mijn kinderen.
Havermoutcake met vijgen
Ingrediënten
- 6 eieren
- 6 eetlepels honing / ahornsiroop / dadelsiroop
- 4 eetlepels olijfolie
- 1 eetlepel kaneel
- 250 ml water
- 350 gram havermout
- 175 gram gedroogde vijgen, gevierendeeld (ander gedroogd fruit, of een mix kan ook)
- 2 handjes pitten / noten naar de goesting (hazelnoten, pompoenpitten, walnoten, amandelschilfers …..)
- 100 gram sesamzaad (eveneens te vervangen door iets anders)
Recept
- Meng de eieren, met de honing, olijfolie, kaneel en water in een kom.
- Voeg de havermout toe
- Schep het gedroogde fruit, de pitten, zaden en noten erdoor.
- Giet het beslag in een ingevette cakevorm en laat 30 minuten staan
- Bak 40 à 45 min in een voorverwarmde oven op 180°C
Als je houdt van gezonde baksels, dan zijn misschien ook kwarkbroodjes iets voor jou !!
Waarom ik niet geloof in bullet journals
Tegenwoordig kan je er niet naast kijken, de “bullet journals“, ook wel “BuJo” genoemd. Op instagram en pinterest zijn dat dure schriftjes waarin een grafisch talent met mooie headers en grafieken vanalles oplijst, turft en visualiseert.
In enkele blogs die ik lees word het bullet journal vooral gezien als een productiviteitstool, zoals in “Alles in het schrift en uit het hoofd”. Zo wordt de bujo gebruikt voor boodschappenlijsten, week- en zelfs jaarplanningen, diepvriesinventarissen, dagelijks gewicht, boeken die nog moeten gelezen worden, restaurants die moeten bezocht worden, moodtrackers, verlanglijstjes, aantal gelopen kilometers, schoonmaakroutines, mission statements, ….. en nog veel meer.
Ik hou van lijstjes, dat weet iedereen die me wat beter kent, maar ik kan er niet bij waarom je die zou willen bijhouden in een schriftje, nota bene. Ten eerste word ik al lichtelijk depressief van zodra ik een schriftje opstart, dat is nooit zo ordelijk en zo schoon als ik me had voorgenomen, waarop ik al na 5 pagina’s goesting heb om terug met een nieuw schriftje verder te gaan, maar dat is nog niet mijn voornaamste bezwaar.
Ik snap niet waarom we in deze digitale tijden zouden teruggrijpen naar papieren lijstjes! Waarom zou je bijvoorbeeld je bucket list op papier zetten, een bucket list is toch immers voor het leven en niet ’tot het boekje vol is’. Of neem je die bucket list dan steeds over in het volgende boekje? En wat doe je met al die boekjes? Bijhouden? Dat past niet in mijn minimalistische levensvisie.
Ik ben wel fan van de Getting Things Done filosofie “Get it out of your head and into a system“.
Het is vijf jaar geleden dat ik het boek Getting Things Done las, en dat heeft mijn leven echt veranderd. Ondertussen is het boek vernieuwd en ben ik ook de geactualiseerde versie aan het lezen (zware lectuur, maar zo de moeite waard).
Ik heb dus al mijn ‘losse eindjes’ in een systeem, maar dan wel een digitaal systeem. De invoer en raadpleging gebeurt via mijn telefoon of de computer en de gegevens zitten allemaal ‘in the cloud’ (leve de cloud). Mijn telefoon heb ik zo goed als constant op zak, dus dat is de perfecte tool om alles mee te beheren. Ik heb, om het overzichtelijk te houden, ook voor al mijn lijsten snelkoppelingen op mijn scherm, op de startpagina van de internetbrouwser op mijn computer ook trouwens.
En zo heb ik verschillende levende documenten en spreadsheets die ik al jaar en dag via google drive beheer.
- de gewichts- en groeicurves van mij en de kinderen (met een grafiek erbij natuurlijk)
- de maandelijkse meter- en kilometerstanden (eveneens met grafieken)
- mijn klereninventaris (met ongelooflijk veel statistieken)
- de reisgegevens en statistieken van onze Tour d’Europe
- ons weekmenu en mijn lijst met vaste recepten waaruit ik kan kiezen
- vakantie- en uitstapideeën
- verlanglijstjes (enfin, mijn verlanglijstje en ideeënlijstjes voor de anderen)
- bucket list
- bloginspiratie
- de GTD lijsten (someday-maybe, projectenlijst, ….)
- draaiboeken voor feestjes
- vaccinatielijst
- rekensheets voor het werk
- …
De meer vergankelijke en eenvoudige lijstjes hou ik (al dan niet gedeeld met Bjeurn) bij via google keep
- dingen die op zijn en gekocht moeten worden (voor zover dat we deze niet meteen aanvullen in de collect&go app)
- links naar mooie zetels (we hebben er ne nieuwe nodig)
- wat we volgende keer in de decathlon willen kopen
- ….
en voor sommige dingen gebruik ik een online tool
- mijn boeken die ik gelezen heb, of wil lezen beheer ik in goodreads
- mijn gelopen kilometers laad ik op via endomondo
- mijn todo-lijst (op zijn Getting things done, is dat de “next actions” en “waiting for” lijst) beheer ik via toodledo
- de agenda’s van ons gezin beheren we via google calendar
- recepten die me interessant lijken gaan in Evernote. Vind ik een tof recept in het boekske van de spar, dan trek ik er een foto van en zwier het online. Evernote is voor mij een verzameling waar het eens leuk is om in te bladeren, maar waarvan het geen gemis is als de inhoud ineens zou verdwijnen.
En een diepvrieslijst heb ik niet nodig, een kleine diepvries helpt daarbij.
MAAR, ik heb wel standaard een schriftje in gebruik, ik pleit niet voor complete papierloosheid. In dat schriftje bundel ik eigenlijk alles dat ik anders op losse papieren zou schrijven, om te vermijden dat ik overal papieren heb rondslingeren die ik niet meer terugvind. Ga ik naar de infoavond van de school / sportclub, dan schrijf ik daar op wat ik nodig vind (dingen die ik moet kopen, data voor de agenda, ….). Krijg ik een flyer die interessant is, of een papier dat ik moet invullen en terugbezorgen, dan steek ik dat in mijn schrift. Heb ik een idee voor een blogpost, dan kan het zijn dat ik in het klad daar wat schrijf.
Toch zie ik dat niet als een productiviteitstool, als het schrift vol is, moet ik niets overnemen en smijt ik het met veel graagte bij het papier en karton, om dan een nieuw schriftje op te starten dat wel een ordelijk pareltje zal zijn waar ik gelukkig van word.
Citroencake
Eén van de kleine dingen die ik gemist heb in mijn leven als fietstrekker, was bakken. Het is toch plezant om snel even wat cakebeslag te maken, in de oven te steken en te genieten van die heerlijke geur door het huis.
Vermits er nog 2 citroenen lagen slecht te worden in onze fruitmand koos ik voor citroencake en vond ik onderstaand recept bij “libelle lekker“, waar ik wel regelmatig inspiratie haal, want op deze site is het niveau over het algemeen niet al te moeilijk, ideaal voor mij dus.
De glazuur maakte ik niet zelf, maar ik gebruikte kant en klaar glazuur uit een pakje, dat had ik blijkbaar nog liggen in mijn voorraadkast en ik doe daar niet meer aan, aan voorraden van dingen die ik nooit of amper gebruik. Niet nodig nodig, want er is een grote winkel op wandelafstand van mijn huis en ik heb een dochter die daar graag naartoe gaat.
Ik denk er trouwens ook over om geen zelfrijzende bloem meer in huis te nemen, nu ik weet dat je dat gewoon zelf kan maken door 110g pattiseriebloem te mengen met 5g/1tl bakpoeder en 1/2 tl zout. Maar dit terzijde.
De cake werd gesmaakt door iedereen hier thuis. De kinderen, die geen koeken meer willen meenemen naar de school, maakten nu graag een uitzondering. Gelukkig wel dat ik Vic had laten meehelpen, want hij was naar eigen zeggen geen fan van citroencake, maar deze vond hij toch lekker omdat hij hem zelf gemaakt had.
Citroencake
voor de cake
- 2 citroenen
- 150g boter of vetstof (+ wat extra voor de cakevorm)
- 170g suiker
- 250g zelfrijzende bloem
- 3 eieren
Voor het glazuur
- 1 citroen
- 200g poedersuiker
Recept
- Rasp de schil van 2 citroenen en pers ze daarna uit.
- Laat de boter wat smelten zodat hij smeuig is en klop deze met de suiker tot een luchtige crème. Voeg één voor één de eieren toe.
- Meng er dan de bloem, het citroensap en de geraspte schil door. Vanaf het toevoegen van de bloem moet er met de spatel of lepel gewerkt worden, en niet meer met een klopper, want ‘zo heb ik geleerd’ anders klop je de lucht eruit.
- Giet het beslag in een ingevette vorm en zet 40 minuten in een voorverwarmde oven op 180°C. Test even met een prikker of de cake binnenin droog is. Laat afkoelen op een rooster en ontvorm.
- Roer de poedersuiker met het citroensap tot glazuur. Giet over de cake en strijk glad. Geef het wat de tijd om op te stijven. Bestrooi eventueel met wat extra poedersuiker.
De citytriplijst
Het laatste jaar tijdens onze fietsreis door Europa hebben we veel citytrips gedaan, en tijdens dat jaar heb ik ook veel mailtjes gekregen van bekenden en onbekenden in verband met citytrips.
En dat bracht me op het idee om een citytriplijst te maken, een lijst waar mijn citytrips gerangschikt zijn naar mijn voorkeur. Natuurlijk weet ik dat je steden eigenlijk niet zomaar kan vergelijken, er zijn zoveel parameters …. het seizoen waarin je gaat, van wat je verwacht in een citytrip. Om te shoppen zou ik je niet naar Belfast sturen, voor een gezellige terraske in de zon met een pint niet naar Stockholm en als je niet tegen de hitte en de drukte kan is Rome in de grote vakantie ook geen aanrader.
Deze lijst is vooral ludiek bedoelt, en ook om eens minder voor de hand liggende plaatsen aan te raden. Belfast bijvoorbeeld, daar dat is gewoon al een confronterende geschiedenisles die via ‘murals’ wordt zichtbaar gemaakt. Als ik denk aan Nantes, de stad aan de Loire, waar een reuzeolifant iedereen natspuit, dan word ik nog steeds vrolijk. En Matera, gekend voor zijn rotswoningen aan een kloof in het Italiaanse binnenland, was gewoon prachtig.
Gelieve geen mailtjes te sturen, dat mijn lijst niet klopt en dat het bijvoorbeeld toch wel onterecht is dat Oxford achteraan bengelt. Oxford en wij, dat klikte op die moment niet. Over smaken en kleuren moet men niet zeuren!!!
Wel leuk is als je in de commentaren jouw favoriete citytripstad achterlaat … of als je zegt waarom jij Oxford wel leuk vond.
De link naar de citytriplijst vindt je trouwens ook bovenaan deze site, in de header.
Stel je voor
Sleutels, boeken van de bib, de keukenschaar, een nieuwe binnenband die je meteen weet liggen.
Een voorraadkast waarvan je weet wat erin staat, dus nooit iets kopen dat je eigenlijk nog bleek te hebben.
Geen kasten waar alles uitvalt en schuiven die niet dicht geraken.
Altijd play-doh in huis, zodat met die play-dohset ook effectief kan gespeeld worden.
Een kruidenrek waar geen kruiden instaan die je niet gebruikt (en waarvan je zelfs geen idee hebt waarin je ze zou moeten gebruiken).
Geen thee in huis waarvan het aroma al jaren geleden is vervlogen.
Een kleerkast waarin enkel je lievelingskleren hangen, geen dingen die niet meer passen of waar je je niet comfortabel in voelt en zeker geen dure miskopen die je steeds beschuldigend aankijken.
Een schoenkast met schoenen die draagbaar zijn, geen hakken die moeten hersteld worden en schoenen die knellen.
Een overzichtelijke handtas.
Nooit meer iets kwijt.
Meer kwaliteit, minder kwantiteit. Geen 6 botte keukenmessen, maar 2 scherpe.
Een huis dat standaard ordelijk is, en zelfs de kinderen ruimen mee op, ze kunnen dat want alles heeft een eigen plek en is gemakkelijk bereikbaar.
Een rommelschuif, die volgens anderen eigenlijk niet rommelig is.
Een archief waar je alles in terugvindt, van dat garantiebewijs tot je EANcode van de elektriciteit.
Puzzels, gezelschapspellen die nog compleet zijn, en een fietslicht dat niet plat is als je het nodig hebt.
Kasten met nog vrije ruimte, schuiven die enkel op de bodem gevuld zijn.
Minder keuzestress.
Een leeg keukentablet.
Stiften en balpennen die effectief schrijven, een tube lijm waarvan de mond niet dichtplakt, batterijen waarvan je zeker bent dat ze vol zijn.
Een diepvries waarin niets voor jaren blijft steken, en een frigo die overzichtelijk is en waarin geen eten bederft.
Kleren en linnengoed dat de kans krijgt om te verslijten alvorens je ze beu bent.
Een huis dat gemakkelijk opruimt en kuist.
Vrije ruimte in de agenda, een avond in de week waarop er echt niets gepland is.
Zoveel geld uitgeven als nodig is, niet zoveel geld uitgeven als er binnenkomt.
Kinderen die minder zagen omdat ze iets willen hebben, en die beseffen dat spullen niet gelukkig maken.
Geen kado’s krijgen waar je niet blij mee bent.
Geen spullen in huis, waarvan je niet weet waarvoor ze dienen.
Een snoepkast met enkel lekkere dingen, geen harde snoepjes die niemand eet en koeken die wak zijn of verkruimeld.
Minder spullen waar meer zorg voor wordt gedragen. Minder spullen, maar je bent er wel blijer mee.
Minder tijd nodig om je klaar te maken, want je moet minder keuzes maken en minder zoeken naar je spullen.
Minder toestellen in huis die stuk gaan, veel ruimte innemen en elektriciteit verbruiken.
Een huis zonder afleiding, een tafel die niet eerst moet worden leeggemaakt worden voor je eraan kan eten.
Kinderen die minder rommel maken, omdat hun rommel sneller opvalt.
Tevredener zijn en minder willen.
In de mogelijkheid zijn om financieel een stapje terug te zetten.
Koekendozen, drinkbussen, haarrekers … die niet verdwijnen.
Geen schaamte voor de status van je huis bij onverwacht bezoek.
Alle voorwerpen in huis worden effectief gebruikt, of maken gelukkig.
Je vergeet niet meer om de spullen die je hebt geleend terug te geven.
In je foto-archief staan enkel de mooie foto’s, geen wazige, dubbels, slechte of groepsfoto’s waarvan je nog moet beslissen op welke iedereen het best staat.
Een overzichtelijke inbox, zonder emails die je onbewust bent vergeet te beantwoorden.
Je bent enkel omringt door mensen die je gelukkiger maken en die je goed over jezelf laten voelen.
Meer overzicht en meer rust in je hoofd.
Ik ben er nog niet helemaal, maar wel al goed op weg. Dit zijn enkele redenen waarom ik volop aan het minimaliseren ben. Een echte minimalist zal ik wel nooit worden, maar ik zie wel heel veel voordelen in de minimalistische levensstijl die ik nastreef.
Herbruikbare groente- en fruitzakjes
Toen ik me wat aan het verwonderen was aan het feit dat bij ons in de buurtwinkel de biogroenten in plastiek worden verpakt, in tegenstelling tot de niet-bio varianten, besloot ik om ook eens iets nuttigs te doen.
Een half uurtje duurde het om naar boven te gaan, voile uit mijn stoffendoos te halen en deze te verwerken tot herbruikbare groente- en fruitzakjes. Zo moet ik geen plastieken zakjes meer gebruiken om mijn groentes in te steken alvorens ze te wegen.
Nu er enkel nog aan denken om ze effectief mee te nemen als ik naar de winkel ga.
Zelf yoghurt maken
- 1l volle gepasteuriseerde melk
- 2 volle eetlepel volle levende yoghurt (check dat er op het potje staat dat er levende bacteriën/fermenten inzitten)
- Voedingsthermometer (optioneel, maar wel handig)
- 1 el suiker of 1 el poedermelk (optioneel, maar zorgt wel voor dikkere yoghurt, ik gebruik tegenwoordig de poedermelk vermits ik vind dat dat betere resultaten geeft)
- Yoghurtmaker / thermos / stoomoven / hooimadam
Je hebt de elektrische toestellen maar dat van ons is feitelijk niets meer dan een grote isoleerkan met een inhoud van 1l en je kan creatief zijn, met een gewone thermos of een hooimadam kan je ook al aan de slag.
- Start met proper materiaal om besmettingen te voorkomen.
- Warm de melk in de micorgolfoven tot 43°C (tussen 32°C en 49°C zijn de bacteriën actief, erboven gaan ze dood, eronder worden ze inactief). Dit kan variëren naar gelang de bacteriëncultuur.
De temperatuur kan met een voedingsthermometer worden gemeten, maar volgende truck van de foor werkt ook. Steek je (propere) vinger gedurende 7 sec in het mengsel, het moet warm zijn, maar wel vol te houden. Als je het te heet vindt is het sowieso te warm. - Meng de yoghurt eronder (optioneel met suiker of poedermelk).
- Giet in de isoleerkan.
- Laat gedurende 8-12tal uur staan op een warme plaats (niet mee schudden want dat vertraagt het process).
- Zet in de frigo en een 3-tal uur later is het klaar voor consumptie.
- Voeg fruit, honing, …. naargelang de goesting.
- Hou 2 eetlepels bij als starter voor de nieuwe kweek.
Je kan niet tot in het oneindige verderkweken, na -tig aantal keer zal je merken dat de starter uitgewerkt is. Dan is het tijd om een nieuwe starter te gebruiken.
- je kan ook een elektrische gesofistikeerde yoghurtmachine gebruiken, maar vermits het bij mij al zeer goed werkt met mijn isoleerpot lijkt dit voor mij niet nodig. (alhoewel ik eens ga experimenteren met het machien van mijn collega)
- dit kan ook in glazen yoghurtpotten in de stoomoven. De stoomoven moet dan 6u op 47°C worden ingesteld.
- bij zeer warm weer heb je zelf geen isoleerkan nodig. Zet de yoghurt afgedekt in een warme ruimte en het komt wel goed.
- in plaats van met volle yoghurt als starter kunnen er ook yoghurtfermenten in poedervorm gebruikt worden, dit is iets betrouwbaarder als starter. Dit yoghurtferment kan je online kopen, maar ik haalde het mijne gewoon bij de apotheker.
- je kan ook experimenteren met kefir (zou nog gemakkelijker zijn), griekse yoghurt ……
- wil je nog dikkere yoghurt, dan kan je na de bereiding, de yoghurt laten uitlekken in een schone handdoek.
Update
Ondertussen kocht ik ook een elektrische yoghurtmachine en schreef ik er ook een verslag over.
Ken je trouwens de yoghurtbloemetjes of kefir, waarmee je eenvoudig yoghurt kan maken zonder extra toestellen? Hier vind je meer info over melkkefir.
2,5 week terug thuis
Thuiskomen is leuk, maar ook héél overweldigend.
We kwamen na een jaar leven zonder agenda en todolijst terug in de realiteit, het dagdagelijkse leven. En in dat dagdagelijkse leven hadden we een inhaalslag te doen … veel administratie in orde brengen, een huis terug inrichten, ons leven terug opnemen, tijd spenderen met familie in vrienden en een nieuwe routine proberen in te bouwen.
Maar sinds gisteren heb ik het gevoel dat er terug rust in mijn hoofd is. Alle mails zijn gelezen en vooral beantwoord, mijn petekindje is al eens blijven slapen (in de tent natuurlijk), de toestand in huis is terug wat naar mijn goesting, de kinderen hun kleerkast is aangevuld, de haren zijn geknipt (ja ook die van Bjeurn), de hobbies zijn terug opgestart (ik ben zelfs al eens terug gaan lopen … STIJF!!!), de meeste mensen heb ik al teruggezien, de obligatoire eerste vragen zijn beantwoord (de meest originele en toffe gaat naar een collega van Bjeurn “Heb je geen intellectuele uitdaging gemist”), en ik heb zelfs al eens naar mijn baas gebeld.
Ik ben trouwens niet de enige die het wat chaos in mijn hoofd had na de thuiskomst, Liv die op 30 augustus verjaarde, was dat ’s morgens zelfs vergeten. Zo hard leven we in het NU.
Er zijn nog wat opvallende zaken aan het terug thuiskomen. Er is een weegschaal en ik zit boven mijn streefgewicht (iets waar ik op de reis nooit ben bezig geweest), er is een spiegel (en ik merk dat ik hier minder content ben met hoe ik eruit zie dan op de reis … de kappersafspraak is gemaakt) en ik merk ook dat er weer meer behoeftes worden gecreëerd (ik wil een activitytracker/sporthorloge) terwijl ik op de reis contenter was met wat ik had. Ik ga dat allemaal wat relativeren, maar ik vind het wel frappant.
Ondertussen zijn de kinderen naar school en is Bjeurn terug aan het werk. Ik schonk mezelf nog een maandje rust, om iedereen op gang te zetten en pas mee op de trein te springen eens hij wat vlot bolt.
We zijn tot de conclusie gekomen dat er niet veel veranderd is, als je na meer dan een jaar terugkomt. De kinderen en hun vrienden dat klikt als weleer evenals wij en onze vrienden en ons dorp voelt nog oud en vertrouwd. Niets is veranderd … buiten op het werk … pas nu valt het op hoe dynamisch een werkomgeving is.
Er zijn trouwens 2 mooie artikels van ons verschenen in het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws. Fotograaf Lukas (HLN) was trouwens zo lief om ons de foto’s ook te bezorgen … waarvan 1 in deze blogpost.
We leven om te … HEBBEN ?
Een tijd geleden kochten we turnpantoffels voor Liv, er was een korting van 50% waarop ze nog €3,5 kosten en we kregen er zelf nog een zwemzakje bij. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ons huis ligt vol met zwemzakjes die we krijgen bij sportkampen/winkels/school…. We krijgen ze aan een hoger tempo dan dat we ze verslijten. Wij bedankten dus vriendelijk voor het zwemzakje en zeiden dat we dat niet nodig hadden, waarop een enorm verbaasde verkoopster ons toch nog probeerde te overtuigen om het handige, mooie zakje toch aan te nemen. Wat we trouwens niet deden, want we waren voor onze reis al bezig met minimalisme, en op de reis is onze overtuiging dat we bewust en respectvol met onze grondstoffen moeten omgaan enkel toegenomen.
Maar gisteren stuurde Torfs me (ongevraagd trouwens, maar ongewenste nieuwsbrieven zijn een andere frustratie) bovenstaande reclame toe. Met als quote
We leven om te chillen, te werken, te ontdekken, te versieren, te pronken … of gewoon om te hebben.
Meent ge dat nu, Torfs? We leven om te hebben???? Ik leef om te lachen, te zorgen, te genieten, te beleven, te bewegen, lief te hebben en waarschijnlijk nog voor veel meer, maar zeker niet om te HEBBEN!!!
Beste Torfs, ik vrees dat ik mij absoluut niet in uw waarden kan vinden!!!
Uitstap naar den Boekenberg
Na 14 maand in het buitenland, besloten we dat het dringend tijd is om ons eigen land eens wat beter te leren kennen.
Vandaag was het met zijn 27°C perfect zwemweer … en daarvoor waren we op de ideale plaats.
Met het openbaar vervoer trokken we richting Antwerpen, en we stapten van de tram aan het “Te Boelaerpark”, waar we onze lunch aten in een park met een hele leuke speeltuin en met picknickbanken, altijd een meerwaarde zo’n picknickbanken.
Daarna wandelden we verder naar de zwemvijver Boekenberg. Dit is een ecologische zwemvijver, dus door planten gezuiverd en zonder chemicaliën. Echt de moeite, ik was danig onder de indruk van hoe schoon dat was, en ik kon amper geloven dat het ook nog eens gratis was.
De vijver bestaat uit een groot zwemgedeelte … let wel, dit is een ZWEMgedeelte, oh wee als je het waagt om op de houten rand te zitten, de redders fluiten je onmiddellijk terug. En er is ook een kleiner kinderbad, dat heeft trouwens geen groen water, maar wel een groene bodem.
Op drukke dagen (zoals ook vandaag), wordt het blokzwemmen ingezet. Er mogen immers maximum 150 mensen tegelijk in de zwemvijver, en eens die capaciteit bereikt is mag er nog maximum een kwartier gezwommen worden, waarna iedereen het zwembad moet verlaten, om zo toegang te geven aan anderen. Ook bij ons werd de maximum capaciteit bereikt, maar dat blokzwemmen is wel echt een goed systeem, 20 minuten nadat het blokzwemmen werd ingezet, waren er weer 70 plaatsen vrij.
Ik moet wel zeggen dat het water koud was om in te springen, maar eens we aan het zwemmen waren viel het weer mee, toch waren we altijd blij als we konden opdrogen en opwarmen op de ligweide.
We zijn niet meer op reis, maar op uitstap. Een ijsje van de ijskraam is terug gepermitteerd, op voorwaarde natuurlijk dat het past bij je zonnebril … ijsjes eten doen wij in stijl.
Misschien wat laat op het jaar, maar de Boekenberg vinden wij een ongelooflijke aanrader, hier komen we graag nog eens terug.
Maar hebben jullie eigenlijk nog tips voor toffe uitstappen in ons Belgenland? En graag ook tips voor bij kouder weer, want hoe ik ook hoop op een nazomer, ooit komt de winter eraan.
Een week terug thuis
Zo vertrokken we uit Denemarken, terug naar België met zijn mooie weer. De tent lieten we festivalgewijs achter in een container van de camping (ze was weer net iets te nat geworden) en mijn teva’s die mijn voeten altijd zwart kleurden liet ik ook met plezier daar.
In de auto vroeg ik nog “Zijn we klaar voor het echte leven?”, waarop Vic aanvulde “waarin je keiveel moetjes hebt”. Het deed een beetje vies “Back to life, back to reality”.
Maar onze thuiskomst was alvast zeer schoon, met familie, met stoofvlees en frietjes van de frituur en nog een verrassingselement aan ons huis met vrienden en spandoeken.
Het was ook zeer leuk om thuis te komen in een huis dat nog blonk van een grondige schoonmaak, met bedden die vers opgedekt waren en een welkomspakket met de basisbenodigdheden.
De volgende ochtend kwamen we tot de conclusie dat mijn mama niet enkel naar huis gereden was met onze bagage nog in de auto, maar ook met mijn handtas en gsm nog in. Geen geld voor de bakker dus, gelukkig vonden we ergens in huis nog een spaarpot van de kinderen met voldoende geld voor een brood. Het duurde tot de middag eer we onze tanden konden poetsen (want onze bagage was er niet) en tot de volgende dag dat we eens onze andere kleren terug konden aandoen (want die zaten zeer ver weggestoken). Een beetje chaos, zo thuiskomen in een huis waar de hele inboedel ergens in een doos steekt.
De volgende dagen liepen we rond als een kieken zonder kop, Bjeurn vindt het leven thuis vermoeiender dan onderweg.
We hielden ons bezig met dozen uitpakken en alles terug op zijn plek zetten. Ik was dus al helemaal vergeten hoe mijn keuken was ingericht, ik was wel content om de dunschiller terug te vinden.
En als je zo begint uit te pakken, besef je toch maar eens weer hoeveel spullen je hebt, en hoeveel spullen je daarvan eigenlijk niet (meer) nodig hebt. De freecycle sites worden bijgevolg gespamd en ik drijf de (schoon)zussen tot waanzin.
En dan moesten we ook kleerkasten uitmesten, er paste nog minder dan ik had gehoopt. Vic heeft al een chance veel grotere neven, en zijn kleerkast is alweer aangevuld. Met Liv moesten we gaan winkelen want zij had echt bijna niets meer.
En ook ne cruciale, proberen onze auto terug aan de praat te krijgen. Tegen alle verwachtingen in startte hij direct en dankzij een vriend was hij heel snel terug gekeurd en operationeel.
De todo-lijst en agenda, die we op reis niet moesten gebruiken, slipten direct vol. Onze kinderen waren deze dagen echter wat eenzaam, eindelijk terug thuis, maar veel vriendjes hebben ze nog niet gezien, de meesten zijn op reis en zitten op kampen. En ook wij waren zo druk bezig dat we niet veel tijd hadden om hun te entertainen.
Maar we genieten ondertussen ook … van een groot en zacht bed (ik was al vergeten hoe zalig dat slaapt), van gewone handdoeken, en van een gewone fiets. Ik kon trouwens in het begin niet meer fietsen, als je een jaar fiets met een zware fiets met een breed en log stuur, dan voelt zo een vinnige damesfiets zeer onstabiel. Gelukkig went dat weer allemaal snel.
Na 5 dagen kropen we terug een tent in, we waren immers uitgenodigd op een hippiefeestje. Dat was tevens de eerste keer in 14 maand dat ik terug met de auto reed. Blijkbaar verleer je fietsen sneller dan autorijden, want mijn eerste keer in de auto ging een pak vlotter dan de eerste keer terug op de fiets. De meest gestelde vraag die we krijgen, is of Bjeurn zijn baard en haar nu worden afgeknipt. Wel … die baard was er al voor we vertrokken dus ik vermoed van niet, maar nu dat hippiefeestje achter de rug is kan Bjeurn zijn haar er inderdaad af. Ik ben even benieuwd als jullie of dat zal gebeuren, hij heeft alvast nog geen afspraak bij de kapper (=ik) gemaakt.
Jullie zijn allemaal bedankt voor de vragen, ik heb er massaal veel gekregen. Ik ga er iets mee doen, maar nog niet direct. Ik wil wel al één misverstand uit de wereld zetten, onze fietsen zijn niet perte totale. Wij hadden op het einde wat problemen, maar dat gaat gewoon over niet standaard onderdelen die moeten vervangen worden en dat is niet abnormaal na bijna 15 000km. Wij vinden onze fietsen nog steeds ‘de ideale tandem’, we worden nog steeds gelukkig als we ze zien en we gaan ze blijven gebruiken.
Legoland Billund
Als afsluiter van onze reis besloten we voor legoland in Denemarken te kiezen. Een goed idee zo bleek, de kinderen keken de laatste weken helemaal uit naar legoland in plaats van zich al te focussen op thuis.
Voor ons verblijf hebben we even moeten rondzoeken, het legohotel was boven ons budget, de airBNB’s lagen op 30km van het park, en uiteindelijk kozen we voor een gecombineerd pakket, 3 nachten kamperen op de Lego Holiday village camping en 2 dagen toegang tot het park.
We hadden liever een cottage of één van de huisjes gekozen, maar die waren jammer genoeg niet (meer?) beschikbaar in pakketformaat.
Ik voelde me wel wat schuldig tegenover mijn mama die ons kwam ophalen, toen bleek dat het ook nog eens schijtweer zou zijn. Mijn mama had wel een tent mee die wel waterdicht was, maar ze verkoos, desondanks het weer, toch bij mij en de kinderen te slapen (Bjeurn kreeg het privilege van me-time im een droge tent). Mijn schuldgevoel bleek trouwens niet nodig, de dappere duo’s hebben ook een dappere mama/oma.
Ik was aangenaam verrast door de camping (en ik ben een moeilijke op dat vlak). Een mooi park, alles proper, een grote eetzaal met tv en pooltafel (waar Vic en zijn nieuwe vrienden 1 keer geld instaken, waarna ze alle gaten blokkeerden om te kunnen blijven spelen), een keuken, picknicktafels buiten en ook een gezellig plekje (we stonden wel toevallig op de foute plek die gezelliger bleek dan onze feitelijke plaats)
Het is ook tof dat je op de camping helemaal in het legothema blijft, en dat je op een korte wandelafstand van het park zit.
Ook voor legoland ben ik lovend. We spendeerden er 2 dagen, we vonden het park net te groot voor 1 dag maar misschien weer net te klein voor 2 dagen. Maar 2 dagen uitrekken gaf ons wel de kans om alles ontspannen te doen, alhoewel Vic de eerste dag niet uit zijn extase leek te geraken.
Een grappig detail is dat er aan de wachtrijen ook lego staat waar de kinderen mee kunnen spelen, maar veel plezier hebben we er niet aan gehad want er moest amper aangeschoven worden. Zelfs de tweede dag die een zaterdag was, was het wel drukker maar moesten we nooit lang aanschuiven, heerlijk. Vanaf half augustus gaan de Denen weer naar de school, misschien is dat de reden … dat in combinatie met het slechte weer.
Legoland is geen gewoon attractiepark … je kijkt er je ogen uit, tof voor kinderen en nostalgische ouders.
De attracties zijn misschien iets minder eng en meer voor jongere kinderen (zoals de mijne nog) er was bijvoorbeeld geen ‘overkop’, toch heb ik (samen met mijn mama) veel gegild en heb ik mijn ogen veel dichtgeknepen (de foto’s gaven dat geheim prijs). De kinders zijn echter onbevreesd en wilden ofwel alleen in het karreke, oftewel naast de koeka (zo wordt mijn mama genoemd).
Ik vond het trouwens ook originele attracties, een boottocht met waterpistolen waar je anderen kan natspuiten maar ook zelf kan natgemaakt worden (voor deze pasten we, maar Vic die vanaf de kant boten bespoot werd wel enorm nat), een roetsbaan waar je ineens een verdiep naar benden valt, een robot waarbij je zelf je ride kan programmeren (de pilotenschool)
Mini-land bleek ook ferm, zie bijvoorbeeld eens Nyhavn uit Kopenhagen, misschien herken je het in ons verslag van de citytrip.
Tip, als je naar legoland gaat neem dan een legomannetje mee. Aan de kassa’s van de winkels staan ook popjes waarmee je onderdelen kan ruilen, zodat je naar huis gaat met een ander popje, wij vonden dat alvast tof.
Legoland was plezant … maar nu wil Liv terug naar haar echte vrienden !!!
Aan mijn lezers
Bedankt … voor al jullie lieve berichtjes, op de blog, op instagram, op facebook, via het contactformulier, mail, whatsapp, …
Ik wist dat jullie met veel waren maar als ik zo al die persoonlijke berichtjes krijg dan is dat toch wel oveweldigend. Jullie zijn de beste !!!
De blog bestaat al bijna 10 jaar en zal ook na de reis nog blijven bestaan, maar van zodra we thuis zijn niet meer in “dagboekformat” (zeker niet meer dagelijks en ook geen opsomming meer van alles wat we doen). Een verslag legoland hebben jullie nog wel tegoed, morgen en ik veronderstel dat er nog wel iets betreffende de thuiskomst komt ook.
Ik heb nog wel één verzoek voor jullie … een belangrijk voor mij.
Ik wil namelijk nog iets samenvattends doen rond deze reis … ik ben er nog niet uit in welke vorm, maar ik zou het tof vinden moesten jullie je opmerkingen, bedenkingen en vooral vragen betreffende onze reis met mij delen.
Hoe vinden wij onze schone plekskes, hoe kan iemand die normaal elke dag haar haar wast meer dan een week wildkamperen zonder vettig haar te krijgen, miste je geen me-time, hoe maak je broodjes op een stok …. ????
Ik zou het heel tof vinden moesten jullie je vragen … hoe simpel/voor de hand liggend/moeilijk/subjectief/persoonlijk/…. ook, met mij willen delen. Oftewel via de commentaren hieronder, oftewel via mail naar annelyse@annelyse.be, oftewel via het contactformulier.
Geen probleem als het anoniem is, maar laat die vragen maar komen, want wat voor mij/ons evident is, is dat voor de rest natuurlijk niet altijd.
Nen dikke merci bij voorbaat xxx
It’s not about the destination
Afstand 41,2 – Hoogtemeters 120 – Bestemming Legoland Billund (Denemarkem) – overnachting camping legoland holiday village
It’s not about the destination, it’s about the journey !!! Dat was ons moto gedurende deze reis, een mooie reis waarin routes regelmatig veranderden, plannen met het grootste gemak werden omgegooid en de bestemming van “thuis” naar “legoland” werd verplaatst omdat we langer in Scandinavië wilden vertoeven.
Maar vandaag, na 414 dagen en 14786 km werd de bestemming bereikt.
Ik moet zeggen dat ik gemengde gevoelens heb en vandaag tijdens het fietsen had ik een serieuze knoop in mijn maag.
Enerzijds ben ik blij om thuis te komen en familie en vrienden weer eens te zien, terug comfort te hebben en veeeeeel kleren en schoenen ter mijn beschikking.
Anderzijds … verlang ik terug naar de tijd toen het pas begon, toen we nog euforisch waren en het leek of er nooit een einde aan zou komen.
Gelukkig zijn er nog 2 enthousiastelingen … Liv en Vic. Die zien het helemaal zitten om morgen en overmorgen nog 2 natte dagen te spenderen in legoland.
Deze 2 dagen legoland spenderen we trouwens met de koeka, die met de auto tot hier is komen rijden. Zij zal ervoor zorgen dat we zondag Elewijt terug binnenkomen en niet besluiten nog wat verder te fietsen.
Bezoek
Afstand 25km – Hoogtemeters 57 – Bestemming Tistrup (Denemarken) – Overnachting weer een shelter
Alhoewel we mochten uitslapen, deden we het niet. We werden uit de shelter gebakken, er waren 2 shelterd en we hadden blijkbaar de verkeerde gekozen … degene waar de zon opkwam, de andere stond mooi in de schaduw. Beginnersfouten, en dat op dag 413 !!!
Na een indianendans rond de totempaal zwaaiden we af, hop naar de laatste shelter van de reis.
Met onze laatste 20 Deense kroon kochten we nog wat rommel op de plaatselijke rommelmarkt. Iedereen content, Liv met een ring en Vic met iets dat ongetwijfeld iedereen (buiten mezelf) kent, een soort magnetisch ei waar een soort slangachtig ding uitspringt.
Op de shelter aangekomen maakten we ook nog eens werk van ons afsluitingslied, zoals dat hoort !!!!
De dag eindigde, zoals de beste dagen, met een onverwachte wending. Een mailtje van Sara (die de blog al een tijdje volgt en nu ook in Denemarken zit), een uitnodiging en een BBQ met bezoek. Het is leuk om ook eens een plekje te hebben waar we volk kunnen ontvangen, al waren we wel content dat de dochters Ronja en Inga ook scoutsmeisjes waren en er niets mee inzaten dat het toilet zich in het naburig bosje bevond.
Van de kinderen hadden we geen last … die zaten op het dak van de shelter. We hebben wel 2 keer de EHBO moeten boven halen, maar dat had gelukkig niets met dat dak te maken.
En de volwassenen hadden alvast 1 ding gemeen, mannelijke brouwers met een vrouw die zich het bier ook laat welgevallen.
Dat moet dus wel goed geweest zijn :-)