Vic is VIER !!!
Vic is VIER … en vermits het al véél te lang geleden is dat ik nog over mijn favoriete zoon iets schreef houd ik jullie met dit lijstje up-to-date
- ’t is ne pestkop, maar de juf garandeerde me dat hij in de klas toch niet meer krabt en bijt … want hij heeft een verleden en toen ik mijn zoontje overlaatst in de nabewaking kwam afhalen, liep er een ander jongetje naar me toe met de woorden “dat is een stout kindje *wijst naar Vic*, die doet iedereen pijn”.
- Sinds kort hoort onze Vic weer perfect, en gaat zijn spreken er beduidend op vooruit en de frustraties die zich uiten in bijten, krabben en duwen evolueren blijkbaar ook omgekeerd evenredig daarmee. Oef dus.
- Er is echter een nieuwe zeer populaire (en efficiënte) manier van pesten die hij ontdekt heeft … de zus constant nazeggen. Zeer ergerlijk (… maar soms ook wel grappig)
- Mijn kwelleke … zo noem ik hem soms, want ondanks dat pesten heeft hij toch zo’n klein hartje. Echt ne knuffelman … en ik hoop zo dat dat nog even blijft
- “Nog ne kus en ne knuffel”, dat zegt hij als we hem aan de schoolpoort afzetten of in bed steken
- Over het bed gesproken, zeer regelmatig kruipt hij er bij ons bij
- ’t is ne grote … tenminste dat zegt men mij toch constant … toch blijkt hij niet de grootste van zijn klas te zijn (maar den derde grootste ofzo)
- Hij praat nog jong … volgens de juf … en daarin moeten we haar bijtreden. Toch maak ik me daar geen zorgen in, ik ben zelfs ook niet het grootste taalvaardig wonder (ik hoop dat Vic wel wat minder -dt fouten zal schrijven dan zijn mama)
- Puzzelen, dat doet hij graag, in tegenstelling tot de grote zus, die daar echt het geduld niet voor heeft, kan hij zich echt verdiepen ‘in een goede puzzel’. 48 stukjes … dat is geen uitdaging meer, maar samen is altijd leuker dan alleen
- Mauro, dat is de beste vriend. En daar zien we weer een verschil tussen broer en zus. Waar Liv een allemansvriend is, heeft Vic zijn duidelijke voorkeuren. Niet alleen in vriendjes, maar ook in knuffels, speelgoed (duplo, clickx), waar hij zich aan hecht en héél het huis mee rondzeult. Het is meermaals gebeurd dat Vic met héél zijn hebben en houden (boormachine, dino’s, knuffels, …. bij ons in bed kruipt)
- Fietsen zonder zijwieltjes, kan Vic al een hele tijd, toch prefereert hij zijn loopfiets nog steeds. Deze zomer mag daar mijn part verandering in komen
- Wat wil Vic eten voor zijn verjaardag? “Iets ongezond”
- Vic heeft samen met de mama, ne winterdip gehad … dagelijks gaf hij de opmerking “waarom is het al donker?”
- Naar ’t school gaan doet Vic niet graag, alhoewel ik de indruk heb dat het tegenwoordig wat aan het keren is. Ik geef hem tot volgend jaar, Liv ging immers ook niet graag naar’t school in de eerste kleuterklas en een jaar nadien was het dolle pret.
- Zwemmen is volgens mij één van zijn grote talenten (net zoals fietsen en zindelijkheid). Jammer genoeg kan hij nog wel niet zwemmen. Maar zelfs in baksteenslag geraakt Vic waar hij moet zijn. Zo springt dat ventje zonder aarzelen in ’t diepe … van op de startblok!!!
Zo zwemt hij gerust een breedte (in een kruising van crawl, schoolslag en op zijn hondjes) met zich gewoon soms aan de kant vast te pakken als ’t niet meer gaat.
Zeer gevaarlijk is dat … want bandjes dat wil hij niet meer dragen, want dan kan hij niet duiken en onder water zwemmen.
Die jongen moet dringend leren zwemmen !!!! (hij zit wel in de zwemles, maar dat gaat eigenlijk te traag voor hem, misschien toch ook maar eens privé-les overwegen)
De week in losse flodders
- Verstoppen is IN ten huize Annelyse. Ik kan geen kamer binnenkomen of ik hoor kinderen wegduikelen. En als ik dan binnenkom is het héél moeilijk om te doen of ik de verstopte kinderen niet zie en om het gegniffel te negeren.
Liv denkt volgens mij, dat ik haar niet zie zolang ze niet beweegt, ze staat immers dikwijls stokstijf, goed in ’t zicht.
Vic gelooft nog steeds in het volgende …. *doet zijn ogen toe* en zegt “je kan me toch niet ziehien”
Verder moet ik echt mijn best doen om niet achter deuren, onder donsdekens en onder badkamermeubels te kijken - Voor Liv ben ik “de liefste mama van de wereldbol voor altijd”, Voor Vic ben ik “de liefste wereldbol voor altijd”
- Toch hebben mijn kinders ook wat streken, als ik iets zeg wat hun niet aanstaat onderbreken ze met een *verveelde* “blablablabla”
- Liv kan zwemmen, de privé-juf gaf de aanzet, maar de afwerking deed juf mama
- Juf mama, die trouwens ook soms “tante Lies” wordt genoemd door haar kinders
- Ik heb terug de geneugten van het fietsen naar ’t werk ontdekt. Puur genieten van de me-time, die 40 minuutjes fietsen geven me echt puur ontspanning, héél anders als bij het lopen.
- Lopen staat trouwens even on-hold, de blessure (slijmbeursontsteking? in de heup), blijkt toch iets erger en hardnekkiger dan ik initieel dacht
- En dat terwijl de inschrijving voor de 10 miles en 20km van Brussel in orde en betaald is.
- 2 voornemens zitten in de pijplijn … stoppen met nagelbijten (weeral) en opstaan als de wekker gaat (snoozen is zo verleidelijk)
- Ik broste voor ’t eerst een naailes omdat ik geen goesting had
- ik las bij YSABje dat iedereen per dag recht heeft op 3 dagen zelfmedelijden … een quote om te onthouden … maar ik vrees echter dat mijn 3 dagen ook reeds opgebruikt zijn. Hopelijk zet er maandag een betere week in.
Tell me why … I don’t like Wednesday
Een schets waarom ik niet van woesdag hou, de woensdag die beschreven is, is degene van vorige week … je weet wel … toen het nog sneeuwde.
Mijn woensdag van vandaag was minstens even hektisch, ik stond wat vroeger op, want ik ga terug met de fiets en deze keer stond ik in de winkel met Liv, die over héél de winkel op stelten zette omdat “ze NOOIT NIKS krijgt van mij, en anderen krijgen ALTIJD ALLES van hun mama”
6u50: ik spring uit mijn bed … de wekker staat feitelijk al een uurtje op snooze, maar sinds deze winter geraak ik er echt niet meer zo vroeg als normaal uit. Ik heb een winterdip, en ne serieuze, hij was even weg, maar nu helemaal terug.
Douchen, boekentassen klaarmaken (oef ’t is woensdag, dus geen bokes smeren, wel appels schillen … mijn dochter vermaant me dat de schil er deze keer ook af moet … vorige keer had ik me er te gemakkelijk van afgemaakt), havermout eten en nog even genieten van mijn kinders (soms is dat genieten ’s morgens, tegen ’t eind van de week, als iedereen al wat moe is, wat minder)
8u10: Op ’t werk (met de wagen, binnenkort zal ik me toch eens moeten herpakken)
15u30: een uurtje vroeger stoppen (dat moeten we dat weer ergens zien in te halen), want Vic moet naar de oorarts
15u45: nog even de spar binnenstappen … ons fruit is bijna op
16u30: Vic is opgehaald en samen zitten we in de wachtzaal van de oorarts. Naar goede gewoonte loopt haar planning weer meer dan een half uur uit, leuk is wel dat ik in de wachtzaal mijn middelbare school vriendinneke tegenkom
17u45: Liv ophalen bij de koeka
18u: Soms blijf ik naïef, ik dacht dat ik Liv nog eten ging kunnen geven voordat ze naar de turnles trok. Ik ben al tevreden dat we nog tijd hebben om haar turn-outfit aan te doen.
18u10: Liv afdroppen op de turnles, ’t is niet ver, maar 400m, maar eer de kinders weer hun jassen, schoenen … aanhebben, en tot daar gestapt zijn (verdomde sneeuw, anders was de fiets toch sneller gegaan)
18u20: Terug thuis, starten aan het eten en samen met Vic al een hapje eten
18u50: Het eten onderbreken (Vic zijn maal dan, dat van mij is natuurlijk al lang verorberd) om Liv af te halen
19u10 Terug thuis met Liv, nu kan zij ook eten
19u30: In bad, in bad
19u45: Afdrogen, haar kammen, haar drogen, pyjama aan, tanden poetsen
19u55: Bjeurn is thuisgekomen en hij mag de kinders in bed steken en het verhaaltje voorlezen, ik spring in mijn loopkleren
20u05: Naar de loopclub, via de korte weg, want ik ben aan de late kant, tijdens het lopen merk ik dat ik lichtelijk geblesseerd ben. Zo zien we maar weer dat alles tegelijk willen (zware intervaltraining, records op langere afstand, wedstrijden lopen, crawl leren zwemmen) zich wreekt.
21u25: Terug thuis, 10km op de teller
21u30: Terug achter de computer een collect&go doen
22u00: Liv hare zwemzak alvast klaarleggen, ’t kind gaat sinds dit jaar zwemmen met ’t school en ik heb een panische angst om die zwemzak eens te vergeten.
22u15: In bad, welverdiend … met een boek …. Dromend van mijn 4/5e die vanaf mei ingaat !!!!
CittA Antwerp Urban Trail
Natuurlijk deed ik ook mee aan de Antwerp Urban trail, met speciaal parcours door parels in de binnenstad, ik was wel eens benieuwd en het paste perfect in het trainingsschema in opbouw naar de Antwerp 10 miles en de 20km van Brussel.
Even was het nog spannend om opvang voor onze kindjes te vinden, maar gelukkig heb ik nog een héél lief nichtje, dat ook nog zo dapper is om op mijn 2 charels te willen letten.
En zo konden Bjeurn en ik naar Antwerpen trekken om daar met een deel van onze familieloopclub (en aanhangsels) deel te nemen.
Om 9u30 werd het startschot gegeven, toen stonden wij echter nog in de rij om onze bagage af te geven. Geen drama, wij startten helemaal op het einde en tegen dat het onze beurt was om over de start te lopen, was het al bijna 10u.
Handig zo’n gespreide start, zo kan je tenminste eens naar ’t toilet gaan voor de wedstrijd, zonder lange wachtrij.
Zo’n loop ’s morgens heeft trouwens ook mijn voorkeur, tegen de middag heb je je sport gedaan en is de hele namiddag vrij (voor de was, de plas en de strijk)
Eigenlijk was het niet zo verstandig om helemaal op ’t einde pas te starten. Tegenwoordig haal ik toch wel een mooie gemiddelde snelheid en héél de wedstrijd hebben we volk moeten inhalen. Ik vermoed dat we zo ongewild in de hoogste concentratie lopers beland zijn en dan sta je dus ineens stil aan de trap in de trapstraat … en wel meer dan 5 minuten (zie maar op het blokdiagram aan kilometer 7). Jammer als je net een minuutje tervoren dacht … YES, ik ga hier weer een persoonlijk record breken. Tegen ’t einde in de Vlaaikensgang (kilometer 11) was het weer van dat … meer dan 2 minuten vertraging … op wandeltempo door de smalle gang, terwijl we een groep Amerikaanse senioren toeristen kruisten.
Maar tja … van een wedstrijd als deze kan je moeilijk verwachten dat je PR’s breekt, je mag al content zijn als je niet tegen een paaltje loopt of over een slechtzittende kassei struikelt.
Uiteindelijk finishte ik op 1u5min27sec (althans volgens mijn tijdsregistratie), een zeer behoorlijke tijd, zeker als ik bedenk dat daar minimum 7 minuten wachttijd tussenzitten, en natuurlijk ben ik ook content dat ik Bart De Wever niet moest laten voorgaan, volgende keer klop ik echter ook Francesca Vanthielen.
In elk geval ’t was de moeite (alhoewel ik toch weer te hard van stapel ben gelopen, want een kleine blessure, vermoedelijk een slijmbeursontsteking aan mijn heup, volgende week wat kalm aan doen).
Volgend jaar weer? Misschien, mogelijks, maar zeker geen must … Been There, Done That, Have a T-shirt.
Een bedenking die ik me toch maak, is dat de loop wel duur was, deels door onnodige extra’s als een zoveelste lelijk loopT-shirt en een ontbijt nadien. En eigenlijk kan een simpele stratenloop mij dikwijls evenveel bekoren.
In elk geval, deze klasseer ik onder uitdaging “Loop eens een wedstrijd die je nog nooit eerder liep”
en ondertussen kan ik er nog andere afkruisen ook nl “Loop eens van het werk naar huis”
Dit wou ik al lang doen, en eindelijk kwam het ervan (dankzij een collega die me ’s morgens wou komen oppikken), een leuke ervaring (12km 1u06min), jammer genoeg is toen mijn heupblessure begonnen.
Ik vrees dat ik ineens weer teveel ineens wil. Mijn crawl verbeteren, sneller en meer lopen.
En ook nog “Loop eens op een andere locatie in het buitenland”
Het buitenland werd Nederland, nl. Amsterdam, waar ik voor een opleiding zat. Zalig vind ik het om op een werkreisje vroeger op te staan, te gaan lopen en de buurt wat te verkennen. Terwijl mijn collega’s enkel het hotel mogen aanschouwen.’t was trouwens de moeite, ik belandde in een wijk met allemaal woonhuisjes op het water, dat had ik eigenlijk nog nooit gezien
En ook las ik nog eens een boek over lopen “Born to Run: A Hidden Tribe, Superathletes, and the Greatest Race the World Has Never Seen” door Christopher McDougall
Het boek was zeer zeker interessant, en ik heb zin gekregen om eens vibrams uit te testen of alvast mijn eerste uitdaging eens tot een goed einde te brengen. Toch zou ik zo graag eens een boek lezen wat mij als loper boeit, motiveert en inspireert. Ik ben geen ultraloper en al zeker geen goede loper, maar wel een hele enthousiaste. Misschien ben ik wel de gemiddelde loper … hoe is het dan in godsnaam mogelijk dat ik blijkbaar toch niets vindt dat mij op het lijf geschreven is.
25 uitdagingen opgelijst (12/25 voltooid)
- Loop eens op blote voeten (aan het strand ofzo)
- Loop eens met de muziek van een ander
Loop eens zonder muziek- Loop eens vergezeld van een kindje (op fiets of step)
- Combineer 2 (of meer) verschillende sporttrainingen
- Doe eens aan trail-running (of iets wat daarop lijkt)
- Loop nog eens een wedstrijd met een kindje in de loopbuggy
Loop een wedstrijd (die je nog nooit eerder liep)- Loop eens met een andere partner
Loop eens met een andere ‘groep’Loop eens van ‘t werk naar huis (of omgekeerd)Laat je eens droppen- Loop eens een volledige reeks interval (deze uit het programma van Evy Gruyaert 5->10km)
Loop eens 10km in 52min of minder- Verbeter je Coopertijd
- Verbreek je afstandsrecord (halve marathon)
- Loop eens een duurloop in de hartslagzone waar je moet zitten
Loop eens op een andere locatie (binnenland)Loop eens op een andere locatie (buitenland)Loop eens op nog een andere locatie (buitenland)Loop eens in de sneeuwLoop eens als het vriest- Loop eens in de regen
Lees nog eens een boek over lopen- Loop 1000 km in 2013
Vrouwenzaken
Je hebt 2 soorten vrouwen, zij die zich schminken en zij die dat niet doen.
Ik zit daar ergens tussenin.
In de kast staat wel wat make-up, niet overdreven veel en ’t meeste stokoud.
Op ’t werk mag ik strikt gezien geen make-up dragen maar mijn leuze is sowieso “Ik heb dat niet nodig” *roloog*
Het gebruik beperkt zich tot mijn -weinig wereldschokkende- uitgaansleven, en dan smeer en teken ik wat op goed geluk, hoe ik denk dat het moet.
Maar sinds gisteren komt daar verandering in. Ik nam immers deel aan een Jafra-avond (lees tupperwareavond met schmink ipv met pottekes) en het was “leerrijk”.
Zo spendeerden we 4 uur aan het schminken van onszelf (om daarna schoon geschminkt naar huis te gaan en te merken dat er niemand meer op was om me te bewonderen).
Vanaf nu ken ik het hele stappenplan voor een geslaagde look, ik kan oogschaduw aanbrengen in 3 tinten* (nu weet ik ook dat er een reden is dat die meestal met meer in een doosje zitten, niet omdat je dan wat keuze hebt, maar omdat je die samen moet gebruiken), ik weet dat ik mijn mascaraborsteltje niet heen en weer mag pompen in het busje, ik kan blush gebruiken en mijn jukbeenderen schoon laten uitkomen.
Vanaf nu gaat alles anders zijn *kleine knipoog*
Neen, misschien zal ik me nooit dagelijks schminken (alhoewel de goesting er wel is), maar het was wel een aanrader.
Ik hoor immers veel dames zeggen dat ze niet weten hoe zich te schminken wel dit is de manier om alvast een cursus voor dummy’s te volgen … volledig gratis (als je je niet laat verleiden tot de aankoop van één of ander pakket) *fail*
Dit weekend maakte ik ook nog een pulleke (zo’n heerlijk met een leuk kraagske voor op winterse dagen) en bracht ik ook nog een loopuitdaging tot een goed einde, maar over deze 2 dingen later meer, want … vrijdag had ik een dropping … zaterdag was het vrouwenavond … dat is wat veel sociaal contact voor mij op één weekend.
Je hebt geen idee hoe hard ik snak naar mijne zetel, mijn dekentje en mijnen boek.
* hier een variant van de uitleg en zelfs met 4 kleuren
Steel eens het succesrecept van een ander
Ooit zei iemand hier in de comentaren iets in den trant van “ik zou nooit bij u willen komen eten”.
Niet zo sympathiek, maar wel begrijpelijk … voor een culinair orgasme moet je zeker niet bij mij zijn, en voor een lekkere maaltijd moet je al wat chance hebben.
Helaas voor man en kinders, ben voornamelijk ik de kok van dienst in het huishouden.
Toch … scoorde ik met dit receptje, doorgespeeld gekregen van een loopvriendin. Gemakkelijk, snel (tenminste als je de kinders niet laat helpen) en smakelijk.
Lasagne met zalm en spinazie
- Lasagneblaadjes (500 g is al teveel)
- Gerookte zalm (+- 300g)
- Diepvriesspinazie met room (1350 g)
- mozarella (250g)
- Kruiden zijn niet nodig, want door de gerookte zalm is dit al zout genoeg
- Leg een laag lasagneblaadjes
- smeer hierover spinazie
- en leg dan een laag zalm
- terug lasagneblaadjes
- terug spinazie
- terug zalm
- terug lasagneblaadjes
- wederom spinazie
- en hierover nog mozarella
- 25 min op 200°C in de oven
Voila … dit mag geklasseerd worden onder snelle kost en behoort nu tot de roterende recepten. Uw succesrecept is ook altijd welkom in de recepten (als het eenvoudig en snel is weliswaar)
Bedankt loopmaatje
Annelyse is nog altijd in de wolken
Gisteren, de eerste dag die naar lente proefde, was het onze winterjoggingwedstrijd van de loopclub. Eerst hielp ik nog even mee bij de inschrijvingen van de 5km, en daarna zou ik zelf de 10km meelopen.
Ik moet zeggen, net zoals Ruth (die ik niet herkende, maar die ik zeker over de streep heb zien komen), de organisatie was picobello. Aan de inschrijvingen waren genoeg speldjes voor de bostnummers, geen lange wachtrijen, genoeg kleingeld om terug te geven (altijd een opluchting als je de betalingen moet ontvangen). En het parcours was mooi en goed aangegeven.
De eerste loop was een kinderloop … en zoals het een goede moeder betaamt heb ik ook mijn kinderen verplicht om deze mee te lopen. De dag voordien kochten we bij decathlon (de ikea der sportwinkels: schoon en vrij degelijk gerief aan democratische prijzen, waar je gegarandeerd met veel meer thuiskomt dan waarvoor je gekomen was, leuk maar nooit origineel) een marginale training en sportschoenen.
En dat hielp voor de motivatie. Liv liep met gemak onder begeleiding van haar koeka een kilometer op de finse piste. Vic had wat meer aanmoediging nodig, maar samen met de papa lukte die kilometer nog behoorlijk vlot.
Zoals je ziet waren ze zelf ook behoorlijk in hun nopjes.
Toen ze me aan de start van de 10km vroegen naar mijn streeftijd, moest ik even nadenken, ik had me immers op voorhand geen doel gesteld. “Tussen 50 en 55 min” zei ik … “maar met alles onder het uur ben ik ook tevreden”.
Vermits het parcours zich er niet echt toe leende om bij elkaar te blijven en een praatje te slaan, besloot ik gewoon er alleen voor te gaan. Soms hoorde ik de endomondovrouw in mijn zak iets zeggen, maar nooit kon ik echt verstaan aan welk tempo ik liep. Het was dus een grote verrassing toen ik 49min zag staan toen ik de eindstreep naderde. En die 49 gaf me terug een energieboost voor nog een sprintje, want zou het niet schoon zijn als ik onder die 50min bleef.
En zo klokte ik af op 49min43sec en heb ik een nieuw persoonlijk record voor de 10km (zeer onverwachts ook, want ik mijn uitdagingen voor 2013 had ik mezelf het doel van 52min gesteld)
Ik ben hier ook serieus blij mee. Jaren heb ik immers een 10km/u gelopen en al die jaren heb ik niet begrepen hoe anderen 12km/u konden halen. Nu weet ik het wel … oefenen, oefenen en nog eens oefenen (en stiekem hoop ik dat ook mijn nieuwe gezonde levensstijl hier wat aan bijdraagt)
Ik ben dus al volop plannen aan het maken om eens een intervaltrainingsschema op te stellen en blijven te werken aan mijn snelheid.
Update: Oh ja, en dan vergat ik nog te vertellen dat ik de leukste supporters ooit had … man en 2 kinders die ik zelf nog kon horen roepen als ik aan de andere kant van de vijver was. Mijn kinders zijn altijd nogal luid, maar nu was het wel echt eens plezant om luide kinders te hebben. Bedankt lieverds
Wat is dat nu met die weight watchers?
Waarom doe jij aan “weight watchers”, jij hebt dat toch niet nodig? is een vraag die me regelmatig gesteld wordt.
Zeer ergerlijk voor mij, maar ik begrijp deze vraag wel. Ik weet immers ook dat ik geen overgewicht heb.
Maar awel, ik wou terug in die jeansbroek kunnen, die ik droeg voordat er sprake was van een Vicje. ’t waren slechts 3 kilo’s die eraf moesten, en daarna was ik terug als weleer.
En ja, ik weet het, die 3 kilo’s waren niet storend, en ik had best gewoon een nieuwe broek kunnen kopen, maar ik vind dat ik het recht heb om terug te willen zijn hoe ik ooit was.
En er was meer, ik zit al een hele tijd in een serieuze winterdip en mijn levensstijl was nu ook niet super gezond (op vlak van voedsel dan, want ik loop nog steeds ongeveer 25km per week).
Veel bokes met speculoospasta ’s morgens (en in ’t weekend koffiekieken), een dessertje ’s middags, een koekske tussendoor en een pak chips in de zetel met een pintje. En ik probeerde wel wat gezonder te doen, in de hoop wat meer energie te krijgen en wat minder kilo’s, maar op eigen wilskracht ging dat precies toch niet.
En zo kwam ik -ik weet al niet meer wat de aanleiding was- op de weight watchers, en voor ik het wist had ik me ingetekend op een 3 maanden plan … online … niet met deelname aan de bijeenkomsten enzo.
Ik was nog niet meteen super overtuigd dat dit mijn ding ging zijn … punten tellen, eten wegen enzo … maar blijkbaar (en neen, dit is geen gesponsorde post) past het wel bij mij.
Dagelijks geef ik dus in, via internet of de iPad, wat ik eet. In eerste fase kreeg ik 26 punten per dag, met nog eens 49 per week die ik naar eigen goeddunken mocht verdelen.
Maar 26 punten da’s dus echt niet véél, een zwaar biertje is al 7 punten, en ne koffiekoek is er wel 9 !!! Groenten en fruit zijn echter gratis. En met sporten kan je zelfs punten winnen (een uur lopen is 9 punten waard).
Zondigen mag … zo at ik op een dag 74 punten (en dan heb ik feitelijk nog niet zo héél zot gedaan) … maaar toch ging ik niet over mijn weektotaal, mits wat bijsporten en gebruik van de 49 punten weekextra.
Soit, de eerste week was een beetje wennen, en voelde ik me feitelijk ook een beetje belachelijk thuis (gelukkig verschiet Bjeurn van niets meer), maar ondertussen zijn nieuwe eetgewoontes aangekweekt, zijn alle kilo’s eraf en ben ik op het punt gekomen waar ik al 32 punten mag eten. Nu gaat het enkel om wat stabiliseren en de nieuwe goede gewoontes aanhouden.
Want ik heb echt wel nieuwe gewoontes aangekweekt, veel minder brood en veel meer fruit en groentes (en dat merk ik vooral aan onze hoeveelheid compost).
Ontbijt: magere yoghurt of magere platte kaas met een banaan of ander fruitje en ev. een boterhammeke met speculoospasta.
Recentelijk heb ik ook havermout ontdekt, vroeger lustte ik dit niet, maar vermits ik nu weet hoe gezond dit is, gaf ik het een nieuwe kans. En inderdaad, met havermout kom ik tot aan de lunchpause om 12u30 toe zonder hongertje. En raar maar waar, na enkele keren proberen lust ik het super graag. Ik zal de stelling moeten bijtreden dat je iets eerst 10 keer moet proeven om het te leren graag te eten.
Middagmaal: 2 dikke snede’s zelfgemaakt brood met kaas, soep en 2 stukken fruit
Tussendoor: Fruit, rijstkoeken, maiswafels, fruit, rozijntjes
Avondeten: Soep (zonder brood erbij) en een gewoon avondmaal, maar ik eet wel wat meer kip ipv gehakt, schep wat minder patatten en wat meer groenten.
’s avonds: Theetijd
Honger heb ik nog niet gehad, ik denk dan eerder “snoep gezond, snoep een appel” waarop ik meestal beslis dat ik toch geen honger meer heb.
Wat niet wil zeggen dat ik nooit meer snoep hoor … Maar minder frequent en ik geef het dan wel eerlijk in. Om dan te merken dat snoepen in beperkte mate echt wel mag. ’t is alleen dat -in beperkte mate- dat niet echt in mijn aard ligt.
In Berlijn heb ik geen punten geteld, met als gevolg dat er wat gewicht bij was.
Maar mijn stelling “Wat er snel bij is, gaat er ook snel weer af.” bleek te kloppen.
En is het omdat de winter tegen zijn einde komt, en de dagen lengen, of door mijn gezondere levensstijl, ik laat het in het midden, maar de winter dip lijkt ook voorbij.
De uitdagingen
Met het lopen gaat nog steeds alles super, ik zal het een beetje combineren (want anders wordt het hier een echte loopblog)
Dit jaar liep ik al 201km (tot nu toe een gemiddelde van 28km/week) , goed op schema dus.
Van de uitdagingen kan ik ondertussen de volgende schrappen.
Loop eens zonder muziek
Sinds mijn oortjes van mijn gsm tussen de autodeur zijn geplet en mijn iPod Shuffel een toertje mee heeft gedraaid in het wasmachien heb ik gewoon geen mogelijkheid meer om muziek op te zetten.
Ik loop dus tegenwoordig altijd zonder muziek, en raar maar waar, ik vind het eigenlijk helemaal niet erg.
Ik klasseerde mezelf altijd onder het soort mens dat niet kan lopen zonder muziek, maar niets blijkt minder waar. Als ik muziek meeheb, ben ik trouwens altijd bezig met het zappen tussen de verschillende liedjes in plaats van er gewoon van te genieten.
Laat je eens droppen
De uitdaging die ik vorig jaar niet verwezenlijkt kreeg zorgde nu voor het meeste voldoening.
Toen mijn zus op zondagavond moest afgezet worden aan het station, liet ik me daar ook droppen.
En toen stond ik daar 20u50 op een zondagavond aan het station van Mechelen.
Ik moet zeggen, in de autorit dacht ik de hele tijd (pfff, moet ik dat nog helemaal teruglopen? Op zondagavond zit ik liever in mijn zetel), maar tijdens het lopen ging het echt super.
Soms kan ik echt een kleine runners high krijgen met eens iets nieuws te doen, zo ook nu.
Loop eens 10km in 52minuten of minder
Was het de schrik onderweg, of het feit dat ik gewoon snel in mijn zetel wou kruipen, ik weet het niet, maar toen ik van Mechelen station naar huis liep, ging het wel best vlot, en tegen ’t einde merkte ik dat een recordtijd er nog wel inzat.
Nog een extra omwegske gelopen en op ’t einde alles gegeven. Ik moet zeggen dat het op ’t einde echt wel afzien was, maar met het leuke resultaat van 51min42sec.
Loop eens op een andere locatie (buitenland)
De eerste buitenlandlocaties zijn gelopen (zie Berlijn)
Loop eens op een andere locatie (binnenland)
Dewi telt niet meer als een ‘andere looppartner’, vorig jaar maakten we al eens kennis voor een blind-loop-date. Zaterdag breidden we er een vervolg aan in kader van “nieuwjaarsloop” (kwestie van het kind ne naam te geven). Toch, achteraf dronken we een glaasje cava.
De mannen en de kinderen mochten deze keer ook kennismaken. We dropten hen in het zwembad op het sportdomein Breeven van Bornem, terwijl wij een uurtje gingen lopen.
T was weer tof en zal wederom herhaald worden … volgende keer gecombineerd met bierproeverij … laten we het de brouwersloop noemen.
25 uitdagingen opgelijst (8/25 voltooid)
- Loop eens op blote voeten (aan het strand ofzo)
- Loop eens met de muziek van een ander
Loop eens zonder muziek- Loop eens vergezeld van een kindje (op fiets of step)
- Combineer 2 (of meer) verschillende sporttrainingen
- Doe eens aan trail-running (of iets wat daarop lijkt)
- Loop nog eens een wedstrijd met een kindje in de loopbuggy
- Loop een wedstrijd (die je nog nooit eerder liep)
- Loop eens met een andere partner
Loop eens met een andere ‘groep’- Loop eens van ‘t werk naar huis (of omgekeerd)
Laat je eens droppen- Loop eens een volledige reeks interval (deze uit het programma van Evy Gruyaert 5->10km)
Loop eens 10km in 52min of minder- Verbeter je Coopertijd
- Verbreek je afstandsrecord (halve marathon)
- Loop eens een duurloop in de hartslagzone waar je moet zitten
Loop eens op een andere locatie (binnenland)Loop eens op een andere locatie (buitenland)- Loop eens op nog een andere locatie (buitenland)
Loop eens in de sneeuwLoop eens als het vriest- Loop eens in de regen
- Lees nog eens een boek over lopen
- Loop 1000 km in 2013
Het Barbiekleed
Iets wat er is ingedrild bij de naailes is dat je een patroon altijd moet nameten en aanpassen. En bij dit patroon (Bleuet van Deer and Doe) is dit gegarandeerd nodig, tenzij je Barbie bent*.
Ik nam het maatje over dat overeenkwam met mijn borstomtrek (hiervan start je het best, want een borstpartij pas je liever niet aan).
Vervolgens verbreedde ik de taille een serieus stuk en maakte ik het patroon een pak smaller aan de heupen.
De naailesjuf zag het in t begin helemaal niet rooskleurig in, ze is niet zo’n fan van dit soort patronen, maar ze weet eigenlijk met alles raad (chance dat ik haar heb).
Eigenlijk vind ik dat patronen dikwijls teveel kosten, zeker als ze van geen kanten kloppen en uiteindelijk maar één keer gebruikt worden (wat wel meestal het geval is). Het volgende kleed komt uit burda of knipmode (en dan waarschijnlijk burda, want toen ik door de laatste jaren bladerde, merkte ik dat burda tegenwoordig vele leukere en specialere modellekes heeft dan de knip).
Gelukkig deelden we dit patroon met drie. Zo gaat het meestal feitelijk, ik ben te lui om naar een modelleke te zoeken dat me aanstaat en sluit me dan maar aan bij iemand anders van de naailes. Wel grappig, want meestal is het resultaat ook helemaal anders naar gelang de stof die gekozen wordt.
Ondanks het feit dat ik content ben van de afwerking en het uiteindelijke model ben ik niet echt in de wolken met mijn stoffenkeuze, de kleur flatteert me niet echt vrees ik en misschien vind ik het ook wel wat saai.
Toch, het model, afwerking en kwaliteit is het beter als deze van de laatste kleedjes die ik in de winkel kocht, en ik ben er zeker van dat het niet gaat krimpen (want dat overkomt me ook regelmatig vermits ik de neiging heb om alles in de droogkast te steken). Soms denk ik dat ik beter mijn kleren zelf zou maken (tot ik besef hoeveel werk dat is … dan besef ik hoe belachelijk dat idee is)
Dit kleedje maakte ik in een stretch jeans stofke, en eigenlijk is een stijf stofke met een beetje stretch wel ideaal. Door de stijfheid behoudt het zijn vorm en de stretch geeft toch wat extra bewegingsvrijheid aan de armen (wat bij dit model geen overbodige luxe is)
Toch, vriendin 1 maakte het kleedje in tricot en dat was ook wel super tof, vriendin 2 maakte een constrasterende strik en (ronde) kraag en daardoor komt die strik er ook weer héél schoon uit. Zo zien we weer … de mogelijkheden zijn legio.
Zakken zaten niet in het patroon, maar steekzakken zijn niet moeilijk …. als je weet hoe het moet natuurlijk, en daarvoor heb ik mijn naailesjuf.
*lees … dikke borsten, brede heupen en wespentaille
Berlijn
5 dagen trokken we naar Berlijn … Bjeurn en mezelf.
De eerste keer dat ik zolang zonder mijn kinderen was, en raar maar waar (alhoewel volgens mijn verwachtingen) … ik heb ze niet gemist (waarschijnlijk omdat ik wist dat ze in goei handen waren).
Ik verdenk* ze er trouwens van dat ze ons ook niet zo hard gemist hebben (alhoewel, we wel nooit meer zonder hen op reis mogen gaan … aldus Liv en Vic).
Toch hebben ook de kinders spannende avonturen meegemaakt, Liv bv. maakte van zeer dichtbij en niet op zo’n aangename manier kennis met de loopband en boekentassen zijn tot op heden spoorloos (doch vervangen door een schoon My Little pony exemplaar, wat dan weer een hééééél leuk gevolg is)
Als leidraad voor onze citytrip gebruikten we het boekje 100% Berlijn en de app “Berlin City Guide van Tripadvisor“.
Op citytrip zonder advies uit een boekje of van een app, dat doe ik niet meer. Al teveel ‘op de wilden boef’ ergens binnengestapt en teleurgesteld geweest dat ik toch niet dat charmante plekje vond.
Hieronder nog mijn toppers
BEZIENSWAARDIGHEDEN
Reichstag
Dit was één van mijn absolute favoriete bezienswaardigheden.
Een ferm staaltje integratie van moderne architectuur en bewaren van originele aspecten.
Een aanrader bij de aanvang van je citytrip, je krijgt een goed beeld op de stad en de geschiedenis van het gebouw (en Berlijn) via de geleide (met een oortje, in het Nederlands) rondleiding door de glazen dakkoepel.
Wel niet gaan als het te hard gesneeuwd heeft want dan zie je niets meer door de koepel (bij ons was ’t al op ’t randje, soms moesten we bukken voor een sneeuwvrij plekje te vinden om door te kijken)
De vele gezichten
We hebben veel gewandeld … eerst 2 dagen Oost Berlijn en daarna het centrum en West Berlijn. Zoveel gewandeld dat we allebei een blessure hebben opgelopen en helemaal geradbraakt terugkwamen.
Berlijn heeft verschillende gezichten, van historisch (de Dom, BrandenburgerTor, ….) , tot ultramodern (Sony center, Fernsehturm, …) en niet te vergeten de kolossale, uniforme, rechtlijnige sovjetsfeer (Frankfurter allee, Karl Marx Allee en de rest van OostBerlijn) en de stad ademt gewoon nog zijn geschiedenis uit, alles is nog zo aanwezig.
Pergamonmuseum
Ik ben niet zo’n museumganger, maar dit was toch wel impressionant.
Stukken Pergamon-altaar, een gedeelte Ishtar-Poort van Babylon, …. zijn daar immers opnieuw opgebouwd, binnen in een museum. Groots.
Topography of Terror
Een tentoonstelling over de nasi-misdaden. Zeer aangrijpend en wat mij betreft een must, want dit mag nooit worden vergeten. Wel genoeg tijd voor uitrekken
Checkpoint Charlie
En dan vooral voor het openluchtmuseum ernaast, omdat die muur ineens wat tastbaarder lijkt.
LOPEN
Tiergarten
In Tiergarten zijn er 2 looptoeren aangegeven, 5 of 8km. De looppaden zijn goed, breed, behoorlijk goed aangegeven, met zachte ondergrond. Behoorlijk perfect dus, het enige dat jammer is, is dat je wel regelmatig een drukke baan moet oversteken.
Het buitengewone zicht op Holocaust Monument, Brandenburger Tor en Siegessäule maakt dan weer veel goed.
Berlijnse muur
De tweede keer kozen we voor de Bernauer Straße, hier staat nog een behoorlijk stuk Berlijnse muur, met gedenktekens. We liepen ook wat door de parkjes in deze straat (Park am Nordbahnhof, Mauerpark), zeer de moeite (een second nadat deze foto getrokken is, ben ik trouwens super hard over een ijsplek gevallen, gelukkig was Bjeurn zo verstandig om daar geen foto’s van te trekken … de muur achter mij is niet de Berlijnse muur trouwens)
HORECA
Ik zou veel kunnen aanraden, hieronder een strenge selectie
Yumcha heroes
Een chinees restaurant, maar niet te vergelijken met de afhaalchinees hier om de hoek, geen vettige grote porties. Het eten hier was echt overheerlijk en de prijs zeer schappelijk.
Cookies Cream
Om hier te geraken moet je langs een dienstingang tussen 2 winkels passeren langs de afvalcontainers. Je denkt dat je verkeerd bent tot er een grote luster oplicht aan de ingang. Boven een donkere club ligt het restaurant. Industrieel, in stijl niet te vergelijken met de donkere club eronder, vegetarisch en echt overheerlijk. Vriendelijke bediening door hipsters. Wel wat duurder, maar het was het waard. Reserveren is wel nodig.
Cafe Tasso
In Oost Berlijn in de statische frankfurter allee. Ik had niet verwacht dat ik hier lekker zou kunnen lunchen in een boekenwinkeltje tussen het antieken meubilair. Zeer charmant en zeer smakelijk.
Wohnzimmer
Eén van de cafés waar je nog mag roken. Voor ons was er geen plek meer, maar het zag er hier wel zeer gezellig uit in de oude zeteltjes en bankjes.
Hops & Barley
Deze was speciaal voor Bjeurn, dat is immers een amateur brouwer. In dit brouwerscafé stonden de brouwketels te pronken, de uitbating was vrij alternatief en de klanten feitelijk ook (denk aan honden, metal en tatoes), toch was de sfeer zeer relax en aangenaam. En als belangrijkste … het bier was héél lekker en behoorlijk hoppig (het heeft zijn naam dus niet gestolen)
Brauhaus Lemke
Zelfde verhaal als het vorige, als je van goed bier houdt, kan je hier -onder de spoorweg- komen eten. De brouwketels staan in het restaurant. Het eten is eerder doorsnee brasserie-eten, lekker maar niet spectaculair
Ost-west-café
Dit kwamen we tegen tijdens het joggen en ik had echt spijt dat ik hier niets kon gaan drinken. Een café met geschiedenis.
Sorgenfrei
Een charmant jaren 50, 60 cafeetje dat tevens een winkeltje is met meubeltjes en prullaria. Zeer charmant, een aanrader. De snacks zijnzeer eenvoudig (toast Hawai, ….) maar soms moet dat niet meer zijn.
SHOPPEN
Ik was ervan versteld hoe weinig we geshopt hebben (dat heb je misschien als je met een man op stap bent). Toch sleurde ik Bjeurn een stoffenwinkeltje binnen.
Frau Tulpe
Soms heb ik het gevoel dat internet de wereld héél klein maakt, dat was hier althans het geval … leuk winkeltje, maar de meeste stofkes kende ik al … daarvoor moet je dus niet persé in Berlijn zijn.
Maria Lichtmis
Maria Lichtmis is sinds een viertal jaar de dag dat wij volk uitnodigen en pannenkoeken bakken. T eerste jaar dat we dit in een weekend mogen vieren, en daarmee maakten we er een hele daguitstap van.
‘S voormiddags prepareerde ik met de kinders het deeg, dit keer met 250g zelfrijzende bloem, halve liter melk, zakje vanillesuiker en 3 eieren. toch slaag ik er nog steeds niet in om dit zonder klonters te krijgen. Maar dat gaf niet, want Liv zag dat ik mijn best deed.
Omdat het weekend is maakten we ook eens uitgebreider tijd om Liv haar haar eens te vlechten.
En om de dag nog een beetje gezond te houden maakten we een weight watchers receptje, hamrolletjes met spinazie
-
Ingrediënten
– 1 kg spinazie (vers)
– 2 sjalotten
– 1 koffielepel olie
– Peper en zout
– Nootmuskaat
– 4 plakken magere gekookte ham
– 4 zongedroogde tomaten, zonder olie
– 100 ml room, 5% vetgehalte
– 50 light gruyère
– Aardappelpuree
Instructies
Maak de spinazie schoon. Pel de sjalotten en snipper ze fijn. Fruit ze in de olie, doe er de spinazie bij en laat slinken. Giet af en kruid met peper, zout en nootmuskaat.
Verdeel de spinazie over de ham. Snijd de zongedroogde tomaten in fijne reepjes en strooi ze over de spinazie. Rol de ham op en leg de rolletjes in een ovenschaal.
Schenk de room over de hamrolletjes en strooi er de geraspte kaas over. Zet 8 min onder de ovengrill tot de kaas gesmolten is.
Serveer met de aardappelpuree
Hup, de pret kan beginnen … Op weg naar het speelgoedmuseum, waar we Noor, Tijs en Lili zouden treffen …. Als ze ons herkennen !!!
Speelgoedmuseum bracht wat nostalgie naar de goede oude tijd … het was nog steeds hetzelfde als de laatste keer dat ik het bezocht 20 jaar geleden.
Nog even een momentje van stress toen we naar huis gingen, Vic die gewoon recht op t straat rende … Gelukkig is Bjeurn nogal snel van reflex en had onze kleine een dikke jas met kap. Zo leerde ik weer dat ik nooit mijn kinderen kan vertrouwen, zelfs al weten ze de regels maar al te goed.
Gelukkig zijn er nog pannenkoeken en zelf gebrouwen bier !!!
Dit alles goed voor 65 ww-punten, mijn record tot nu toe (en ik vertrek sebiet nog naar een feestje)
10 keer klein geluk op zijn twitters met #
*Mijn jeansbroek past terug #weightwatchers
*De kinders vonden mijn savooi niet lekker, maar héél lekker #savooi #zottekes
*Ik zwom vandaag 12 lengtes crawl (terwijl ik vroeger bijna verzoop bij een halve) #triatlon #ooit?
*Mijn condens droogkast is geleverd … niet meer drogen met open raam dus … hopelijk ook wat elektriciteit sparen en goei water voor in mijn strijkijzer op de koop toe #ikkannietzonder
*Ik bestelde me een gadget … Nexus7 … op aanraden van Lien #metfancyhoesje
*Uitkijken naar een citytrip Berlijn #zonderkinders
*Plannen van een trip naar Parijs …. met de fiets #bijna400km
*Morgen Maria Lichtmis, vrienden uitnodigen en pannenkoeken bakken naar jaarlijkse traditie #loveit #tradities
*Had gelijk vandaag #vasten #meerdan40dagen
*Geniet nog de laatste dagen van de meest fantastische collega #pensioen #65 #tevroeg #veeltevroeg
Livkes and Annelyse’s Day of Fun!*
Nog geen anderhalf jaar later was het weer zover … een nieuwe set buisjes. Woensdag gingen we op controle en vrijdag mochten we opnieuw naar de dagkliniek voor een nieuwe set buisjes.
Ikzelf had nog een klein trauma aan Liv haar hysterische ontwaken van de vorige keer, maar Liv daarentegen had er geweldig veel zin in. Geef dat kind dokters, specialisten, ziekenhuizen en ’t is content.
En Vic natuurlijk jaloers, ah … wat dacht je anders. cfr. Vic: “In een ziekenhuis zijn 2 bedjes, ik wil niet naar ’t school, ik wil ook geopereerd worden”.
En effectief … het was ook een geweldige dag voor mademoiselleke Liv.
Allereerst kreeg ze een kadotje … want dat hoort erbij, bij een operatie. Dat werden de parels van Jip en Janneke die al langer Liv’s ogen uitstaken in de kadotjeskast.
De dag begon met wachten (2uur !!!) alvorens ze eraan begonnen. Liv maakte een ketting (en deelde héél mooi haar parels met haar kamergenootje … ’t is toch echt nen deler)
Dan eindelijk was het zover. Deze foto werd getrokken net voor de operatie … ons madammeke had er echt wel zin in.
Deze keer vroeg ik aan de verpleegsters om het kalmerende drankje voor de operatie niet te geven.
(vermits ze daar blijkbaar ook agressief van wakker worden bij het ontwaken uit de narcose … ik meende het, van dat klein trauma)
… Liv maakte de afvoer naar de operatiekamer dus zeer bewust mee.
Na de operatie lag ze nog vredig te slapen (vorige keer had ze haar katheder al uitgetrokken en was ze al zo hevig als een wild beest). Het ontwaken ging zeer geleidelijk en rustig , en ze besefte direct alles.
En als summum kwamen er ook nog cliniclowns ons bezoeken. De eerlijkheid gebiedt me wel om te zeggen dat eigenlijk enkel dat mama en oma van onze kamergenoot ermee konden lachen. Liv had honger en was niet meer echt genietbaar, ik ben niet zo’n clownliefhebber en het andere kindje was nog in een diepe slaap.
Na véél gezaag over eten, en een ‘neen, nog niet’ van de verpleegster, besloot ik eens de rebel uit te hangen en bood Liv een yoghurt aan, waarop onze klager mij aankeek alsof ik een misdaad beging DAT MAG WEL NIET HOOR MAMA.
Soit, na een puddingske (dat natuurlijk ook veel lekkerder is dan een yoghurtje) mochten we naar huis om wat te slapen en héél veel tv te kijken.
Echt …. een heerlijke dag. Liv kijkt al uit naar haar derde set buisjes.
* naar “Joey and Janice’s Day of Fun! (Friends)”
25 uitdagingen: Retroactief
Loop eens met een andere groep
Dit was echt een leuke en een spin-off van “loop eens met een andere partner”.
Tom, waarmee ik nog in het middelbaar zat stelde zich hiervoor kandidaat. Van ’t één kwam ’t ander en na verschillende emails, doodles volgde er een kleine reünie met geïntegreerde loop en pizza.
Tof en zeker voor herhaling vatbaar, want mijn middelbare schoolvriendjes (en aanhangsels) zijn super (en dat besef ik nu meer dan toen).
“Loop eens in de sneeuw” gecombineerd met “Loop eens als het vriest”
Een dik jaar geleden zou ik gezegd hebben dat je niet kon lopen in de sneeuw, dat sneeuw een gegronde reden voor een kleine pause was.
Inmiddels denk ik helemaal anders, ik ben altijd al een enthousiast loper geweest, maar het laatste jaar is er toch wel iets veranderd. Mede dankzij de heidejoggers en het endomondoteam.
Trouwens -nog even reclame- op 3 maart organiseren de heidejoggers hun winterjogging in het BLOSOdomein van Hofstade. U bent allen welkom om deel te nemen aan de kinderloop, 5km of 10km. Ikzelf zal u met vriendelijke lach begroeten aan de inschrijvingen. Maar we wijken af van het onderwerp …. de sneeuw dus.
Woensdag, loopdag, lag er dus nog een héél pak sneeuw op de voetpaden, zelfs de straten op het parcours waren niet sneeuwvrij.
Ik verwachtte al halvelings als enige van de loopclub op afspraak te zijn, maar ik onderschatte het ik-laat-me-niet-kennen-effect en we stonden er met vijf.
In elk geval, het was -6°C maar na een kilometer had ik het toch weer warm (en voelde ik me zelfs wat overdressed), er deden zich geen valpartijen voor en lopen op de sneeuw is toch wel een pak vermoeiender dan gewoon op verharde ondergrond. Ik deed 8,6km , maar het voelde aan als 10 ;-)
25 uitdagingen opgelijst (3/25 voltooid)
- Loop eens op blote voeten (aan het strand ofzo)
- Loop eens met de muziek van een ander
- Loop eens zonder muziek
- Loop eens vergezeld van een kindje (op fiets of step)
- Combineer 2 (of meer) verschillende sporttrainingen
- Doe eens aan trail-running (of iets wat daarop lijkt)
- Loop nog eens een wedstrijd met een kindje in de loopbuggy
- Loop een wedstrijd (die je nog nooit eerder liep)
- Loop eens met een andere partner
Loop eens met een andere ‘groep’- Loop eens van ’t werk naar huis (of omgekeerd)
- Laat je eens droppen
- Loop eens een volledige reeks interval (deze uit het programma van Evy Gruyaert 5->10km)
- Loop eens 10km in 52min of minder
- Verbeter je Coopertijd
- Verbreek je afstandsrecord (halve marathon)
- Loop eens een duurloop in de hartslagzone waar je moet zitten
- Loop eens op een andere locatie (binnenland)
- Loop eens op een andere locatie (buitenland)
- Loop eens op nog een andere locatie (buitenland)
Loop eens in de sneeuwLoop eens als het vriest- Loop eens in de regen
- Lees nog eens een boek over lopen
- Loop 1000 km in 2013