Afstand 44 km – Hoogtemeters 536 – Bestemming Torremolinos (Spanje) – Overnachting camping Torremolinos

In ons hoofd hebben we meestal wel een plan … maar op reizen zoals deze, waar we de overnachtingen niet op voorhand vastleggen durft het plan in ons hoofd wel eens afwijken van de werkelijkheid.
Ons plan was een rustige dag, waar we profiteren van het mooie weer (want vanaf overmorgen wordt het een pak minder mooi). 

Na een dag, waarin we al laat vertrokken (want de Duitse buurman boodt ons nog een warme chocomelk aan, en we zeggen altijd ‘ja’), met een lange lunch aan het strand, gesprekken met nieuwsgierige passanten en nog een flinke pauze aan een strandspeeltuin meldden we ons om 16u aan bij de camping.  Groot was onze verbazing dat we niet welkom waren … enkel caravans en mobilhomes mochten er staan. Tenten mochten enkel staan als je ook een caravan had.
Zielig doen in ons beste Spaans … de niños ter sprake brengen en zeggen dat 20 km tot de volgende camping ver is met de bicycletta’s hielp niet  … geen uitzondering voor ons.

Naar goede gewoonte was Liv teleurgesteld (ik ook hoor) en begon Vic te jubelen “Jeuj, weer een nieuw avontuur, daar gaan we niet van sterven!!!”

En inderdaad … eens de knop gedraaid was viel het allemaal wel mee. We fietsten 22km en kwamen nog voor het donker terecht op de volgende camping, die ook gezellig vlak aan de A-7 ligt.
We moeten wel wat op onze tellen passen want we hadden al ruzie met onze buurvrouw toen we verkeerdelijk aannamen dat we haar wasdraad, op de scheiding van onze percelen, wel even mochten gebruiken om onze slaapzakken even op te hangen. Dat mocht dus niet!!!

Random snippets 

• We hebben er de gewoonte van gemaakt om iedereen die vraagt of hij een foto van ons en onze fietsen mag trekken, ook te vragen of hij een foto met ons toestel wil trekken. Misschien komt er ooit wel eens een pareltje uit … deze alvast niet 
• WCpapier moet ook gekocht worden … vandaag was de minimumverpakking weer per 12 rollen !!! Onze fietszakken zitten bijgevolg weer vol met rollen WCpapier.
• Vandaag zagen we niet enkel Afrika  (spreekt nog steeds tot de verbeelding), maar ook de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada … wat we ook ongelooflijk cool vinden  (de jongens willen al gaan skiën)

• Precies echt… de olifanten

Afstand 33km – Hoogtemeters 181 – Bestemming Marbella (Spanje) – Overnachting Camping Marbella Playa

Ik zou kunnen vertellen over onze uitgebreide lunch op het strand … waar we het zelfs te warm hadden op een bepaald moment, of over ons vierkantje op het strand.

Maar ondanks dat strand matcht het gewoon totaal niet tussen ons en de Costa del sol. We worden telkens weer gedwongen om op die ellendige A-7 te rijden, alles is volgebouwd en wildkamperen lijkt niet direct een optie. 

Bjeurn droomt al luidop van de alternatieven.

Wel leuk … Liv had daarnet op de camping enkele vriendinnekes… met Google translate trekken ze behoorlijk hun plan.

Afstand 41km – Hoogtemeters 191 – Bestemming Estepona (Spanje) – Overnachting camping Parque tropical 

We waren Sotogrande nog niet uit of we werden ingehaald door een auto waaruit klonk “Goed bezig Belgen, komen jullie bij ons een pintje drinken?”. Natuurlijk gingen we op de uitnodiging in want wij hebben geleerd dat de mooiste dingen je overkomen als je “ja” zegt.

En zo kwamen we terecht bij Ed en Filip, 2 vrienden die in de prachtige vakantiewoning van Filip verbleven. Zeer schoon, met een zwembad en een adembenemende tuin die recht in de zee uitkwam. Tof, tof … enkel de dolfijnen ontbraken (soms kan je blijkbaar wel 100 dolfijnen zien).
We zetten ons in de zon buiten op het terras en gelukkig mochten we ook een koffie drinken in plaats van een pintje … zo’n plezante momenten zijn om te koesteren.

Vrij atypisch ook, want onze ervaring is dat de meeste Belgen niet zo sociaal zijn. We hebben het al opgegeven om enthousiast te zwaaien vanop onze fiets (met Belgische vlag) naar de wagens met Belgische nummerplaten … want de kans dat er terug gezwaaid wordt is praktisch nihil. Zeer vreemd. Wat niet wil zeggen dat er geen uitzonderingen zijn natuurlijk, zo was er bijvoorbeeld een heel tof koppel dat we eerst tegenkwamen in Alvor en daarna nog eens in Faro.

We zijn ook duidelijk aangekomen aan de Costa del Sol … de sfeer straalt gewoon vakantie uit.

En zoals we al vreesden is de route hoogst onaangenaam. Er zijn bijna geen alternatieven voor de A-7, een weg met 2 baanvakken en middenberm waar er tot 80 km/u wordt gereden en die wat aanvoelt als een autosnelweg, gelukkig zijn ze er wel fietsers gewoon. 
We twijfelden eraan om via het binnenland naar Malaga te trekken, maar dan zitten we op hoogtes tot 1000m en vriestemperaturen, en zo dapper zijn we net niet.

De camping waar we nu zitten is voor ons perfect (ondanks de steentjes op de kampeerplaatsen), de dame aan de receptie boodt ons direct een tafel en 4 stoelen aan (ze weten hier wat een trekker nodig heeft) en het zwembad is open en verwarmd.

Ok … misschien niet zo gezellig … maar wel warm!!!

Afstand 18km – Hoogtemeters 487 – Bestemming Sotogrande (Spanje) – Overnachting via via in het gastenverblijf van Ron en Monique en familie

Vrijdag de 13e … wel daar hebben we helemaal niets van gemerkt.

We hadden wel 2 keer kettingbreuk maar voor de rest was deze dag perfect. 
Wij konden immers via via  genieten van de gastvrijheid van Ron en Monique en hun gezin en het is altijd heel leuk om nieuwe mensen te leren kennen en om nog eens in een echt bed te slapen. 

Ron en Monique wonen helemaal boven op een steile berg, op het einde moest ik noodgedwongen afstappen en mijn fiets verder duwen… maar de beloning was navenant. Wat een mooi zicht over de rest van het dorp (met zijn 7 golfterreinen waarvan 3 in de top 10 van Europa), over de zee en over de rots van Gibraltar in de verte. 

Het toppunt van de dag was voor de kinders hoogstwaarschijnlijk het zwembad, eindelijk een zwembad dat nog open is, jubelde Liv. Ik moet toegeven dat ik begrijp waarom de campings hun zwembaden sluiten, bitter koud was het, ik ben er enkel onder sociale dwang ingesprongen, en het voelde eerder als het dompelbad van een sauna. Maar een vrouw mag zich niet laten kennen.

Liv die geen koude kent, haalde haar hartje op en zwom zelfs 10 lengtes.
‘S avonds werden we nog uitgenodigd om iets te gaan eten met Ron, Monique en Wendoline, hun toffe dochter … restaurants zijn altijd beter als je de locals volgt.

Het werd een toffe avond met natuurlijk de obligatoire selfie nadien… foto’s moeten niet altijd van goede kwaliteit zijn om mooie herinneringen terug op te roepen.

Afstand 36km – Hoogtemeters 344 – Bestemming Tarifa (Spanje) – Overnachting Camping Rio Jara 

Vanmorgen bij het opbreken van de tent op ons idyllisch verlaten plekje hadden we een leuke ontmoeting, er kwam een passant, een lightweight fietstrekker die even dacht dat wij Friedl en Andrew waren. Jullie kennen deze mensen waarschijnlijk niet maar ik heb hun boek. De vriendelijke fietser vertelde daarop dat hij in het boek stond … en daar stonden we oog in oog met David Piper (waar ik ook nog nooit van gehoord had). 

In elk geval was het tof om nog eens een sympathieke fietstrekker tegen te komen … want je ziet ze eigenlijk toch niet zoveel.

Over de eerste 300m van de dag deden we een uur … fiets per fiets over het slijkerige, steile rotspad en daarna nog eens de bob. Wat een hel … dit was misschien het moeilijkste dat we deze reis al deden. Liv wou een foto trekken om onze woorden met bewijsmateriaal te staven, maar ze gleed uit en daarna was de goesting over. Bjeurn is trouwens ook eens goed (maar zacht) gevallen in de modder.
De bovenstaande foto toont helemaal niet de moeilijkheidsgraad van deze verplaatsing, maar misschien overtuigt onze lichaamstaal.

Boven aan de berg werden we beloond … arends vlogen rond de bergtop en kwamen op een bepaald moment super dicht bij.

 … weeral overtuigt de foto niet … maar dit is wel een vrije arend !!!

En dan kwamen we aan in Tarifa … 

We aten tussen de busjes met zicht op de (volgens ons beginnende) kitesurfers … die je weer niet op de foto ziet, maar ik zweer je dat er enkele waren. 

Aan Tarifa beach waren er meer … veel meer. Liv en Vic waren behoorlijk onder de indruk … vooral als ze jumps deden.
Ik was meer onder de indruk van het feit dat je aan de overkant gewoon Afrika kon zien liggen … een ander werelddeel begot … op 14 km van ons (dichter zullen we deze reis niet geraken)

Waarschijnlijk dacht je … dit kan ik ook al weer niet zien, maar op de foto hierboven is het wel zichtbaar als je wat door de mist heen kijkt.
Tarifa is volgens mij niet het mooiste kuststadje … maar door de kitesurfers en de sfeer die zij meebrengen, door het feit dat je Afrika kan zien en door de arends die we zagen werd het voor ons allen wel een succesnummer.

Afstand 35km – Hoogtemeters 385 – Bestemming omgeving Bolonia (Spanje) – Overnachting wildkamperen op een berg

Het plan was om vandaag veel kilometers te doen zodat we morgen snel in Tarifa konden aankomen. 

Maar eerst bezochten we kaap Trafalgar, en dat was een magnifieke plek. Niets deed denken aan de historische zeeslag van 1805, waar de Britten Napoléon versloegen, maar de plek op zich is sowieso al wonderbaarlijk mooi.

Fietsen tot aan de vuurtoren ging niet want op een bepaald moment stonden de duinen op de asfaltweg … met als resultaat dat het heel rustig was daar.

Op de route naar Tarifa waren er 2 pittige bergen, maar halverwege de eerste hield de geasfalteerde weg op, om over te gaan in een pad met veel rotsen en modder. We besloten dan maar onze tent te placeren en het moeilijke werk voor morgen te houden.

Na ons kwam er nog een andere fietsertrekker langs, serieus aan het zwoegen en terwijl Bjeurn hem mee naar boven duwde zei hij dat wij met onze fietsen nooit zouden boven geraken  … tja hij kan natuurlijk niet weten dat wij “de dappere duo’s ” zijn!!!!

’s avonds genoten we van onze berg helemaal voor onszelf … in de toestand dat het pad hier is verwachten we geen passage en we zijn ver uit het zicht van de bewoning en de wegen. 

We durfden zelfs een vuur maken … tot grote vreugde van de 2 kinders.
Wildkamperen is de max!!!

Afstand 36km – Hoogtemeters 207 – Bestemming Canos de Meca (Spanje) – Overnachting camping Pinar San Jose

Wederom een mooie dag … net zoals thuis zijn sommige dagen leuker dan andere en dit was een goeike.

Eerst was er wat pret met de bidsprinkhaan, als het aan de kinderen hadden gelegen hadden ze hem meegenomen aan een koortje als leiband.
Voorts wat leuke ontmoetingen.

De Duitser die onze fietsen bewondert is de eigenaar van de truck en hij is onderweg aar Afrika waar hij gaat rondreizen.

De 2 Duitsers waarmee Bjeurn aan het praten is wonen nu in Spanje maar hebben al ongelooflijk veel gereisd met hun (toenmalig?) gezin. Werken … zaak verkopen en rondreizen of voor enkele jaren elders vestigen, zo deed één van de mannen het. Ze verwenden ons met bier en nuga, wij gaven een lat Belgische chocolade in ruil.

Ook kwamen we deze tegen, een mercedescamper van 52 jaar die zelfs de Andes al heeft doorgetrokken. De campertruck is van een Duits koppel, dat hun zaak verkocht toen de kinderen het huis uitgingen en voor jaren begon te reizen door Noord en Zuid Amerika. Nu wonen ze in Santa Klara in Portugal (blijkbaar een hippie-dorpje).

Liv is trouwens heel goed in het verkrijgen van een rondleiding.

Ook de rit was de moeite

Alsook de bestemming … alhoewel ik al in het vorige dorpje wou stoppen, Vejer de la Frontera is immers zo’n gezellig surfdorpje waar een aangename sfeer hangt, met surfers in het water, de busjes op de parking en anderen in de bar. Jammer genoeg ook een gesloten camping. Maar niet getreurd … naar ’t schijnt is Tarifa ook zo en daar passeren we overmorgen.

Dit is een typisch huiselijk tafereeltje, Bjeurn kookt, Liv leest op de ereader en Vic speelt een spelletje op de gsm.

Afstand 49km – Hoogtemeters 191 – Bestemming Chiclana De La Frontera (Spanje) – Overnachting op de gesloten camping La Rana Verde

Op de planning stond Cádiz, de oudste stad van Europa. Nog in het donker stonden we op (7u45 is echter niet zo vroeg  .. enkel wat onhandig omdat je weinig ziet) om de ferry van 10u te kunnen nemen. Aan de ferry aangekomen schudde de kapitein al direct van “neen” achter het glas van zijn stuurcabine en de ticketverkoppster vertelde ons dat we enkel meemaakten als we onze fiets in twee deelden (wat natuurlijk niet gaat), dit was bijgevolg de eerste ferry die ons weigerde. 
Veel meer uitleg gaven ze niet,  we moesten de brug maar nemen.

Jammer genoeg vertelden ze er niet bij dat de 3 bruggen die Cádiz met het vasteland verbinden enkel geschikt zijn voor auto’s en niet toegankelijk zijn voor fietsers. Teleurstelling dus toen we daar aankwamen en we voelden ons als fietser weer wat stiefmoederlijk behandeld. De laatste brug is immers pas sinds 2015 operationeel … vreemd dat ze zelfs in deze tijden niet aan fietsers denken.

Cádiz is dus geschrapt… we willen het zelfs niet meer zien !!!

Vermits er geen (open) campings in de buurt waren, en omdat we het graag doen, wilden we nog eens wildkamperen. Jammer genoeg wordt het moeilijker en moeilijker om geschikte plekjes te vinden. Uiteindelijk belandden we op een gesloten camping waar we ons dan maar installeerden. Met de conciërge maakte we de afspraak dat we hem €10 zouden geven … mooie deal voor elk van ons.

Afstand 36km – Hoogtemeters 134 – Bestemming El Puerto de S. Maria (Spanje) – Overnachting camping Playa las Dunas

Wat hebben we slecht geslapen, de jagers bleven maar schieten, tot na 23u. Soms verder weg en soms angstaanjagend dichtbij. En ’s morgens begonnen ze ook weer voor zonsopgang. 

We waren zo blij dat we konden vertrekken dat we zelfs het ontbijt skipten. Wat we niet konden skippen was de tent drogen … echt waar, wat is condens/dauw een miserie. Tegenwoordig is onze tent ’s morgens zowel buiten als binnen nat … we spenderen bijgevolg zeker 20 minuten aan het droogwrijven (in de mate je dat kan) van de tent, we halen er zo liters water af. In de zomer heb je ook wel condens, maar dan zijn de dagen langer en de zon heviger en dan droogt de tent toch beter uit zichzelf. Vermits de nachten tegenwoordig zo koud zijn hebben we nog een bijkomend fenomeen, ’s morgens worden we wakker in een slaapzak die langs buiten nat is, door onze adem die hierop condenseert door de koude. We zullen toch blij zijn als deze onaangename neveneffecten van de winter voorbij zijn.

Na 2 dagen waarin we amper winkels tegenkwamen was het een onaangename verrassing toen bleek dat Driekoningen hier een officiële feestdag is. Gelukkig vonden we nog een kleine buurtwinkel die wel open was (anders moesten we verplicht op restaurant … dat was eigenlijk ook zo erg niet geweest)

Verder was de dag vooral nuttig … we kwamen vroeg aan op de camping waar we alles konden laten drogen, onszelf wassen, de vuile kleding in het wasmachien en droogkast steken, de elektronica opladen en last but not least … homeschooling.
Van de Spaanse campings heb ik de neiging om wat slechtgezind te worden. €26 waar niet eens wc-papier, speeltuin, WIFI, picknicktafel, … inbegrepen is. Enkel een onvriendelijke dame aan het onthaal die eens diep zucht als we een plekje in de zon vragen.

We beloonden onszelf na deze dag met een sherry, we zitten hier immers in de sherry driehoek.  Ik moet zeggen dat ik vroeger niets van sherry moest weten, maar nu ik in de regio zit kan ik het wel appreciëren.

Afstand 47km – Hoogtemeters 19 – Bestemming Sanlúcar de Barrameda (Spanje) – Overnachting wildkamperen in Doñana natuurpark tussen de jagers en muggen

De rit was prachtig, nog steeds desolaat maar toen we bij het enige huis in omstreken aanklopten voor water, bleek dat we in een café waren aangekomen (waar we gelukkig ook brood konden kopen). Het is al lang geleden dat we zo weinig huizen en bewoning tegenkwamen.

Heerlijk is dat … jammer genoeg zitten we binnenkort aan de Costa del sol waar het weer drukker zal zijn. En durven we het binnenland niet teveel in (omdat het daar te koud is)

Onderweg zagen we wel veel vee en veel vogels … troepen flamingo’s, zwervende groepen van honderden vogels, …
De dag was dus heerlijk.

Minder goed gekozen is onze overnachtingsplaats, we zitten nog steeds op een gebied zonder campings dus het was sowieso wildkamperen … we hebben onze tent in het Doñana natuurpark gezet maar het zit hier vol met jagers (we vermoeden dat ze op vogels schieten).

Op een bepaald moment vloog de hagel tot op Bjeurn zijn schoot … dat was wel schrikken. Volledig op ons gemak zijn we dus niet.

En de prijs voor lomperik van de dag … gaat naar ….

… Vic !!!

Afstand 44km – Hoogtemeters 41 – Bestemming La Puebla del Río (Spanje) – Overnachting wildkamperen tussen de rijstvelden 

Onze voormiddag was niet gemakkelijk … het afscheid van de familie was zwaar en er kwamen enkele traantjes bij te pas. Liv zei trouwens -voor de eerste keer deze reis- dat ze naar huis wou.

We lieten nog een foto trekken aan het schone Plaza de España en verlieten dan Sevilla  (wat een toffe stad).

Gelukkig was het prachtig weer en konden we lunchen in een speeltuin, zodat het humeur van onze droevige kinders al een pak beter werd.

In de namiddag belandden we echt op een zeer desolaat stuk tussen de rijstvelden. Weer eens een ander zicht en heel tof door de vogels die in groepen van honderden rondzwermen en razendsnel figuren vormen tijdens hun vlucht…

De tent opzetten deden we gewoon op de (onverharde) weg tussen de velden. Hoewel we hier onverscholen staan in een open en vlak landschap zijn we nog geen mens tegengekomen, het verschil met gisteren kon niet groter zijn. En dat vinden we net tof … de variatie.

Toen iedereen zijn ding deed … Vic spelen, Liv huiswerk, ik foto’s trekken passeerde er trouwens ineens zo een gigantische zwerm vogels op enkele meters van ons (op instagram staat er een filmpje van). Wauw!!!!

Ondertussen is het donker, hebben we net een verhaaltje over het Hindoeïsme voorgelezen en liggen we in bed. Bij ons is het stil maar de omgeving komt tot leven. We horen verschillende soorten vogels en andere dieren, die we niet kunnen thuisbrengen. Zo voelen we ons wel heel dicht bij de natuur. 

En zo werd het weer een prachtige dag, we missen de familie nog steeds maar het hebben weer zin in ons vervolg.