Voor Liv werd het een onaangename dag, samen met Bjeurn trok ze naar het ziekenhuis voor de ruggenmergpunctie en de hersendrukmeting.

Liv is eigenlijk echt wel een super flinke, ze wist wat haar te wachten stond maar onderging het als een modelpatient, vrolijk en relax, en het lachgas deed de rest (ze onderging de punctie al gniffelend onder invloed van het lachgas). Een drukmeting van de hersenen is blijkbaar het aansluiten van een buisje aan de rug en kijken ze dan hoe hoog de ruggenvloeistof komt. Misschien goed dat ik er niet bij was want dat klinkt nogal eng.

Maar in elk geval … de resultaten zijn goed, geen infecties gevonden. Enkel borrelia (Lyme) moet nog onderzocht worden maar moest dat positief zijn dan is dat gemakkelijk op te lossen onderweg met pillen. Ze vinden Lyme hier blijkbaar ook niet zo eng, als wij in België. Hier dragen de teken wel gevaarlijkere ziektes mee (die bv. hersenvliesontsteking kunnen veroorzaken)

Vic besliste gisteren dat hij niet meer mee wou naar het ziekenhuis (we laten hem altij kiezen), hij was de kaartspelen en het vele wachten in het ziekenhuis beu. Ik denk dat dat een goede keuze van hem was. Hij verdiende immers ook wel eens wat extra aandacht, ik denk dat hij nog het hardst heeft geleden onder de hele toestand. 

En zo gingen wij naar Vinterviken (we kozen uit enkele ideetjes die Heidi ons has bezorgd … merci daarvoor). Een ideale locatie voor amusement op een mooie dag. Hier staat het dynamietlaboratorium van Nobel (dat nu een brasserie is), maar wij spendeerden onze tijd vooral in de speeltuin, al geocachend, al zwemmend en al (voor)lezend.

Ook verwenden we ons op kersen, stokbrood met chocolade tussen en kaneelbroodjes. Vic zei verbaasd “Ik had nooit verwacht dat jij brood met chocolade ertussen zou eten”. Haha … heb ik mijn ware aard 8 jaar verborgen kunnen houden.

Uiteindelijk bleek dit allemaal een storm in een glas water … hadden we niet naar het ziekenhuis gegaan, dan had het resultaat hetzelfde geweest. Maar toch ben ik ervan overtuigd dat het de beste beslissing was om toch te gaan. 

Op dit moment waren we trouwens blij dat onze reis doorheen Europa is, waar je nooit “in the middle of nowhere” zit en waar goede ziekenhuizen zijn. 

Iedereen alvast bedankt voor het meeleven en de goede raad. En ne speciale merci aan de vake (ook voor het ijsje trouwens).
Wij zijn klaar om opnieuw te fietsen en weer verder te trekken, de benen kriebelen al.

De dag van de waarheid was aangebroken (dachten we) … Is Liv nu in orde? Mogen de dappere duo’s verder reizen, of moeten ze terugkeren naar België?

Liv was alvast in haar nopjes met het kleedje dat ze kreeg om onder de MRI te gaan liggen. Die MRI vond ze achterafgezien toch niet zo boeiend … maar ze deed het flink  … er moest maar 1 foto opnieuw gemaakt worden omdat ze teveel bewoog.

Om onze zinnen te verzetten terwijl we op de uitslag wachtten bezochten we het Moderna Museet  .. waar Picasso, Magritte en nog veel andere bekende kunstenaars present waren. Een aanrader … maar we konden toch moeilijk de verschillende gedachten uit ons hoofd bannen. 

Zelfs geocachen was niet zo plezant als normaal.
Uiteindelijk kregen we het verlossende nieuws dat de MRI normaal was, maar vermits Liv haar zicht blijkbaar nog niet volledig in orde is willen ze morgen nog een beenmergpunctie doen en de druk op de hersenen meten. En als dat allemaal ok is kunnen we donderdag eindelijk Stockholm verlaten !!!!

Die beenmergpunctie, daar ben ik wel niet zo scheutig op. De dokter vertelde dat het niet pijnlijk maar wel onaangenaam is, en zo vertelden we het ook aan Liv, die het tot nu toe nog ziet zitten. Ik ben enerzijds opgelucht dat Liv Bjeurn heeft uitgekozen om haar te vergezellen (Liv kiest en Vic krijgt den overschot), maar anderzijds zou ik wel weer haar polleke willen vasthouden. 

Maar we hebben er in elk geval vertrouwen in dat ook deze resultaten goed zullen zijn, ze denken aan een tekenbeet, maar wij zijn er vrij zeker van dat Liv geen tekenbeet gehad heeft want wij checken dat regelmatig. Gevaarlijke beestjes die teken, zeker in het Noorden, de Russische teken zijn trouwens nog gevaarlijker !!!

Ondertussen wordt het echt tijd om te vertrekken, wij zijn niet gemaakt om lang op 1 plek te zijn en Bjeurn ergert zich meer en meer aan de camping. Dat de camping tot leven komt als wij in ons bed kruipen, dat de mensen altijd over onze haringen struikelen en de koorden van de tent dan loskomen, dat er amper tenten zijn en alleen maar campers en caravans, dat we niet echt volk ontmoeten waar we aansluiting bij vinden en dat de buren er niets van zeggen als hun kind op onze fietsen komt zitten.

Vandaag troostten we onszelf trouwens met hamburgers van Max (Zweedse keten) waar je via een scherm op het gemak je keuze kan maken en betalen (geen stress aan den toog meer) en waar je keuze tussen 5 vegetarische hamburgers hebt. Dat is wat beter als een burgerking waar ze niet eens 1 vegetarisch alternatief hebben.

Geen zekerheden in het leven, dat hebben we vandaag wel gemerkt.

De MRI die vandaag zou doorgaan is verplaatst … eerst naar woensdag maar met wat aandringen naar dinsdag. Daarvoor hebben we wel de hele dag gehypothekeerd en zijn we de hele dag op de camping gebleven, klaar om te vertrekken naar het ziekenhuis en gekluisterd aan de telefoon. Maar morgenvroeg is het dus zover … de MRI. We zijn er vrij gerust in, want de laatste 3 dagen gaat het steeds beter met Liv haar ogen, vandaag geen enkele keer scheel gekeken. De dokter vertelde me dat Liv 40-45 minuten zal moeten stilliggen onder de scanner, ze gaan haar niet in slaap doen want, zei hij, Liv is toch al 9 en “not the complaining type”. Liv zit het wel zitten, bovenstaand berichtje schreef ze naar haar nicht.

Ondertussen hebben onze fietsen een onderhoud gekregen, is er veel schoolwerk gedaan, is onze bagage nog eens kritisch bekeken en geminimaliseerd. Vooral speelgoed, te kleine kleren en papier zijn weggedaan. Ik was trots op Vic toen hij kwam zeggen “Mama, ik zie 2 meisjes spelen, ik ga die dat speelgoed geven waar wij niet mee spelen, dan heeft tenminste iemand er iets aan”

Voorts hebben we ook gehoord dat Liv haar klas volgend jaar door elkaar geschud wordt, met als resultaat dat ze niet bij haar 4 beste vriendinnen zal zitten … groot verdriet en veel tranen tot gevolg (en ik moest me inhouden om niet mee te doen).

En uiteindelijke hebben we zowat beslist om de fietsroute toch nog eens om te gooien en niet naar Bergen in Noorwegen te fietsen. Het moet prachtig zijn en we hebben er hartzeer van, maar misschien met de fiets en tent net iets te ambitieus voor ons. We kunnen ons daar immers verwachten aan sneeuw (op hoogte) en gemiddeld 21 regendagen per maand en een gemiddelde temperatuur van 16 °C. 

De dag vroeg om comfortfood, en zo probeerden we de Zweedse specialiteit kladdkaka en konden we bevestigen dat het vele beter smaakt dan het klinkt.

Allé … uiteindelijk geraakten we dan toch in het vasamuseum. Een hit voor de kinders en ook bij ons in de smaak gevallen, héél tastbaar, mooi gebracht en het geeft een goed beeld over het leven toen (een zwaar leven). 

We kozen ook de geschikte moment uit, want het was echt verschrikkelijk weer toen we binnen waren.

Zoals het kleine jongens betaamd was het voor Vic best plezant die regen … een waardig alternatief voor zwemmen.

Voorts verkenden we eens een ander gedeelte van de stad … binnenkort worden we nog kenners.

We maken deel uit van de mallemolen in de ziekenhuizen. Waar gisteren werd besloten dat Liv moest worden opgenomen en er dat er een MRI in het weekend zou gedaan worden, vond de nieuwe dokter vandaag dat Liv geen dringend geval was. Dus ze werd ontslagen uit het ziekenhuis en maandag worden we terug verwacht voor de MRI.

Enerzijds is dat heel geruststellend nieuws, dat Liv geen urgent geval is. Het nadeel is wel dat we langer vastzitten in Stockholm  … maar ik geef toe … er zijn minder leuke plaatsen om te stranden.

Liv was teleurgesteld om het ziekenhuis te moeten verlaten, het zalige bed en de verpampering liet ze haar welgevallen. Maar de rest van ons was wel content. 

Vic kreeg de katheder (vliegtuigje) mee, Liv mocht het verbandje meenemen en beide kregen ze een stuiterbal. Weer wat rommel erbij en twee kinders in hun nopjes.

Uit iets slechts komt dikwijls iets goed … ook nu. We spraken af met Heidi die zaterdag net aankwam in Stockholm nadat ze in het Noorden midzomer had gevierd. Heidi is Zwedenkenner en ze leidde ons rond aan het stadhuis en ze bracht ons naar een geweldig viewpoint (Skinnarviksberget) waar ze ons verraste op een fika. Super leuk.

Ook ’s avonds stond er een hartverwarmende ontmoeting op het programma. Via een vriendin in Elewijt waren we in contact gebracht met Anders en Ewy, normaalgezien zouden we zaterdag hij hen blijven overnachten, nadat we Stockholm hadden verlaten, maar dat ging dus niet door. Anders belde ons echter op en stelde voor om ons te komen halen en terugbrengen naar de camping zodat we bij hem konden komen eten. Is dat nu niet ongelooflijk lief, zoiets doen voor mensen die je niet eens kent?

In elk geval, wij hadden een heel toffe avond in leuk gezelschap, waarin we cullinair verwend werden en genoten van het prachtige uitzicht op het meer.

Op de rit terug zagen we meer herten en reeën dan ooit, blijkbaar associëren deze dieren auto’s niet met gevaar (omdat ze ook de mensen hierin niet ruiken). Het is dus gemakkelijker om wild te spotten met de auto dan met de fiets. Tijd om de fietsen te verkopen en een campervan aan te schaffen.

We hadden ons midzomer wel anders voorgesteld. Liv heeft sinds 3 dagen een oog dat wegdraait, waardoor ze scheel en dubbel ziet.

Gisteren spendeerden we de halve dag in het ziekenhuis en vandaag zetten we de saga voort. 3 ziekenhuizen bezochten we, telkens met het openbaar vervoer naar het andere deel van de stad (het grappige is dat we zelfs nu nog steeds niet snappen hoe onze openbaar vervoerkaart werkt).
Liv blijkt een flinke patient, toen haar werd uitgelegd dat ze een katheder gingen steken zei ze “Oh, ik heb geen schrik van naalden.”, en dat bewees ze even later ook.

Liv en ik verblijven vannacht in een splinternieuw ziekenhuis. Liv is content dat ze eens niet in de tent moet slapen, maar in een bed mag liggen, en wat voor een bed … een volautomatisch. Ik heb nog even geprobeerd om haar te laten wisselen met mijn bijslaapbed, maar dat pakte niet. Het kind kent al goed haar rechten, zo zei ze daarnet ook al grappend: “Ik ben de zieke, dus als ik het wil kan ik jullie uit de kamer laten zetten”

Vic heeft het nog het moeilijkst met de hele situatie, hij wil zijn zus niet achterlaten, hij voelt zich wat nutteloos en misschien ook wat benadeeld in aandacht.

De mallemolen van onderzoeken is begonnen, maar we konden geen slechtere moment kiezen, vandaag en morgen is het een feestdag (midzomer dat hier zo belangrijk is als Kerstmis). We hopen dus dat de onderzoeken morgen kunnen verder gaan want als we pech hebben moeten we wachten tot maandag. Allemaal duimen dus dat het hier goed vooruit gaat en dat we snel terug op onze fiets zitten.

Een rustige dag … jullie kunnen wel eens zonder verslag zekerst.

* zoals destijds op scoutskamp “Vandaag geen kreet !!!”

Pffff … we trokken zoveel foto’s vandaag dat ik meer werk heb gehad aan het deleten van slechte en dubbels dan ik van plan ben om nog in dit verslag te steken.

De eerste dag Stockholm zit erop en de stad viel bij ons allen in de smaak. 

Ik was goed voorbereid en las alle blogs en internetartikels met tips die ik maar kon vinden. Ik wou enkel dat iemand hierin ook had gewaarschuwd dat de wissel van de wacht aan het Royal Palace niet echt de moeite is en wel 30 minuten duurt. Probleem was, dat het zo druk was dat we niet meer weg geraakten en daar moesten blijven staan met 2 verveelde kinderen (en een verveelde moeder maar die heeft zich min of meer gedragen).

Maar voor de rest was Stockholm al super, althans wat we al gedaan hebben, ik denk dat we een dag extra zullen blijven voor al de rest op mijn lijst af te kunnen vinken.

We bezochten Gambla Stan, de oude stad. 

en Skansen … een soort bokrijk, een heel dorpje van 1910, met nog een dierentuin aan met dieren die je hier in Zweden vindt. 

Het plezante is dat je binnen kan komen in de huisjes, de school, … en dat er mensen in de klederdracht van toen uitleg geven over het leven toen. Zo kregen we zelfgemaakt brood met boter aangeboden, was er een man die houten beeldjes maakte, een Saamivrouw die wat uitleg gaf over de Saami en de rendieren, … leerrijk en heel tof dus.

Ook zagen we rendieren (gaan we niet zien want die zitten boven de artic circle en daar zullen we niet komen) en elanden (die hopen we nog wel in het wild tegen te komen).

Ook nog beren, lynxen en wolven trouwens … maar die willen we in het wild niet persé tegenkomen.

Het Nordic Museet probeerden we nog gratis binnen te raken, woensdag na 17u zou het gratis zijn (zo’n dingen weten wij) … maar dat geldt jammer genoeg niet in het hoogseizoen. We mochten wel eens binnengluren en langs binnen is het gebouw even schoon als langs buiten.

Vandaag is het trouwens 21 juni … en ooit hebben we gezegd dat het doel was om op de noordpoolcirkel te staan om te ervaren hoe het voelt dat het niet donker wordt, en we worden hier nog regelmatig aan herinnerd. Wel … we staan niet op de noordpoolcirkel, en terwijl ik dit typ (het is al bijna 12u) is het al behoorlijk donker. Maar toen we deze reis aanvatten zeiden we tegen elkaar “Dit jaar zijn we flexibel en onze plannen moeten kunnen wijzigen … it’s not about the destination, it’s the journey!!!!“. 

Dus ook zonder de noorpoolcirkel is deze reis voor ons al een groot succes !!!!

Een gelukkige midzomernacht voor jullie allen toegewenst. 

Xxx

Afstand 15km – Hoogtemeters 118 – Bestemming Stockholm – Overnachting camping Bredang

Het was weer een ferrydag, elke keer ben ik (gelukkig) weer vergeten hoe ellendig ik een ferry vind, want het is super gemakkelijk, je rijdt je fiets erin, parkeert hem tussen de auto’s en je kan boven gaan chillen. 

Mijn plan was … de kinderen laten verder werken aan hun schoolwerk (het laatste thema wiskunde en dan zit hun schooljaar er officieel op, maar we gaan niet volledig stoppen, lezen en verslagen schrijven gaan we verderzetten), en zelf de nieuwe versie van “Getting things done” doorploeteren … zodat ik weer een georganiseerde supervrouw ben als we terug thuiskomen en weer de stress van alledag zullen ervaren (wat is het leven toch eenvoudig onderweg).

Maar wat ik telkens vergeet is dat ik gegarandeerd hoofdpijn heb na een uurtje op de boot (zeeziek naar ’t schijnt). En deze keer was er ook weer entertainment voorzien op de boot. Eerst een spel bingo, dan een Zweedse schlagerzanger en toen ze begonnen dansen (het programma werd gesmaakt door de opvarenden) stond mijn hoofd echt op ontploffen en verhuisden we naar ergens op de gang.
De gang was beter, het entertainment werd hier verzorgd door de dronken mensen. Op de boot kan je namelijk taxfree drank kopen, aan een zeer schappelijke prijs (Bjeurn koos 6 pintjes en betaalde dezelfde prijs als ik voor mijn 3 tabletten chocolade), en daar profiteren de mensen dus graag van … met beschamende toestanden als gevolg. De kinderen waren serieus onder de indruk als er 3 dronkenmannen bij ons kwamen zitten en een gesprek begonnen, en ze waren zeker gechockeerd toen er een man viel en niet meer op eigen houtje recht geraakte. 

Maar gelukkig was er nog kinderanimatie, een fidget spinner die de kinderen gisteren vonden en een boek kaarten. We speelden eens iets anders dan Wippen en Uno en zochten de spelregels van Stronten en Zwarte Pieten op. De speelkaarten vlogen net niet in de lucht … maar op vlak van omgaan met winst en verlies heeft iemand nog veel te leren.

Alhoewel ik dus niet van ferries houd, meen ik wel dat dit de schoonste manier is om Stockholm binnen te komen. “Wauw”, echt wauw !!!

En zo zijn we in Zweden beland … een land met Zweedse kronen, maar de wisselkoers staat vrij gunstig (gedeeld door 10 en dan naar boven afronden) en in een andere tijdszone (terug die van België … dus voor jullie is het gevolg dat het verslag van de dag een uurtje later zal verschijnen).

De camping is weer dik ok, alhoewel dit toch vooral een campercamping is zijn er alle voorzieningen die we nodig hebben. Het is trouwens ook wel eens leuk om alle verschillende campervans en consoorten te bestuderen. We zagen een gigantisch lange en grote bus, met oprijschans voor de quad  … en we weten niet of we het cool moeten vinden of gewoon ontzettend decadent (beide wel), we zagen een Chinees koppel die helemaal met hun Chinese campervan tot hier reisden (spreken geen Engels jammer genoeg), we zagen een coole jeep met tent bovenop, …..
We ontmoetten ook de sympathieke Duitse Sonja, die in haar volkwagen caddy een boxensysteem (merk Van Essa) had geplaatst, zodat ze hem als campervan kon gebruiken. Zij is net begonnen aan haar Sabatical … om jaloers op te zijn want bij ons is het grootste deel gepasseerd.

Het weer is op zijn minst wisselvallig te noemen. We hadden het warm en stopten voor een ijsje, en toen we buiten kwamen regende het. En zo is het al de hele dag … stralende zon en blauwe hemel afgewisseld met zwarte wolken, regen en veel wind.