De loner
Afstand 73km – Hoogtemeters 303 – overnachting camping Heider Bergsee te Brühl
“Wat doe je zo ’s avonds” vroeg Bjeurn, wel ten eerste doe ik alles op het gemak, zo maakte ik gisteren mijn eten, dronk ik een koffie of 2, typte ik mijn verslag, maakte ik water warm om me te wassen en terug wat op te warmen (want ik was helemaal doorweekt door de regen) en dan kroop ik in mijn slaapzak en las ik een doktersromanneke helemaal uit. Zalig … ik heb daar ontzettend van genoten, en terwijl was ik heel dankbaar voor mijn geweldige slaapplaats. Een tent opzetten in lang nat gras en daar de hele avond in vertoeven dat leek me nu niet zo aanlokkelijk.
Hoewel ik snel in slaap viel heb ik niet heel goed geslapen, ik was immers in waakstand.
Zo stond ik ook al om iets voor 7 op, ontbijtte en was ik om iets na 8 al terug op trot.
De rit van vandaag was zalig …. vol welverdiende bergaffen. Eerst was er de Vennbahn (knap, spijtig dat ik er maar 20km langs moest),en dan passeerde ik langs de Eifel, ik waande me bij momenten in de bossen van Noorwegen, ik spotte trouwens weer een reetje, jeuj. De Eifel is echt wel héél knap, ik snap nu waarom iedereen daar zo lyrisch over is, tijd om daar eens een wandeltrip te doen.
Ik zag trouwens een tof kapelleke in een rotswand, wie oh wie zorgt voor het brandend houden van die kaarsjes vraag ik me af.
Ik kwam onderweg trouwens nog veel schuilhutten tegen, allemaal met een kruisje (zonder Jezus eraan) in.
De rest van de route was landelijk en ook ferm. Al twijfelde ik over sommige wegen of het wel de bedoeling was dat hier gefietst werd. Lange grassen fietsen immers niet zo goed, zeker niet met een fiets die eigenlijk te groot is en ambetante pedalen heeft (langs ene kant klikpedalen)
Ik had 2 opties, direct doorfietsen naar Keulen of nog een camping onderweg zoeken. Vermits ik wel van afwisseling houd werd het een luie dag en een extra camping op 20km van Keulen. Een toffe camping feitelijk (en ik heb een hekel aan de meeste campings), in een natuuurgebied, met meer en strand, zalige douches, picknickbanken en een bar.
Ik heb trouwens weer een super associale dag, ik heb enkel nog maar goededag gezegd aan de passanten , mijn camping geregeld, een pintje besteld en gebeld met het thuisfront. Ik vind dat wel plezant, zo wat de loner uithangen. Al zal ik wel heel blij zijn om morgen Vic, Liv en Bjeurn weer in mijn armen te sluiten, althans totdat die 2 charels elkaar weer in de haren vliegen.
Het weer dat je verdient
80km – 1101 hoogtemeters – overnachting in een schuilhut nabij de Vennbahn
Als er 2 zekerheden zijn in mijn leven is het dat ik altijd kan slapen en dat ik altijd kan eten. Vreemd feitelijk dat ik goed sliep want ik was helemaal niet op mijn gemak ’s avonds. De avond met de voyageurs was wel gezellig met BBQ, karaoke op Franse liedjes die ik niet kende en hele leuke kinderen, maar er was ook een jongeman die constant aan het flirten was en die me zei dat ik de Rolls Royce onder de wagens was (ik ben liever een fiets eigenlijk) en die me steeds vroeg om te dansen (wat ik natuurlijk niet deed). Maar toen ik al naar de tent was gegaan begon er dus een hele luide ruzie en er werd met vanalles gesmeten … echt vies, ik was content dat ik op tijd naar bed was gegaan. Maar ik had schrik dat die jongeman ineens aan mijn tent zou staan … een irreële angst misschien maar in het donker lijken de dingen altijd erger dan overdag.
De volgende morgen heb ik niemand meer gezien en ik was daar precies toch blij om.
Om 7u30 stond ik op en om 9u15 was ik klaar voor vertrek, ik had nu toch gedacht dat ik op mijn eentje sneller zou zijn.
Het eerste deel van de route was schoon, langs de Ourthe en de Amblève, maar de klim die ik nog zou moeten doen was als het zwaard van Damocles in mijn gedachten.
Ik kocht alvast een blikje cola onderweg allereerst voor wat cafeïne want de koffies die ik zette waren te klein om mijn cafeïneverslaving te stillen en dat resulteert in hoofdpijn (nu weet ik dat mijn koffies zo klein waren omdat mijn gas bijna op was) en om al wat suikers binnen te krijgen.
Het volgende deel van de route was feitelijk echt zwaar, de eerste helling was behoorlijk steil en de tweede was minder steil maar die reed ik op een oude spoorweglijn (de ravel 44a) die ik zowel bejubeld als verketterd heb.
Enerzijds was het super schoon anderzijds was ze totaal (nog) niet geschikt voor fietsers.
Ik heb een paar keer mijn fiets serieus omhoog moeten duwen waar er een grote baan moest overgestoken worden.
Mijn garmins spanden trouwens samen tegen mij, terwijl ik aan het afzien was op de bergen begon mijn stappenteller te vibreren omdat ik moest bewegen en ging de fietscomputer in auto pause omdat ik niet snel genoeg reed, motiverend … zo’n slimme elektronica.
Onderweg kwam ik allemaal borden tegen naar plaatsen met leuke herinneringen aan de scoutskampen van weleer Robertville, Awaye, Trois Ponts, ook naar de Ninglinspoo trouwens.
Eens in de Hoge Venen beland zag ik trouwens ook een ree (of was het een edelhert) en een vos (de laatste als roadkill jammer genoeg)
Ik krijg veel complimenten omdat ik dit allen doen, maar ik doe het feitelijk niet helemaal alleen, Bjeurn herinnerde me er daarnet nog eens aan dat hoogtemeters niet zo erg zijn zo lang het maar niet te steil is (en inderdaad … ik merkte vandaag weer maar eens dat dat volledig klopte … deel 1 was veel zwaarder terwijl ik in deel 2 veel meer hoogtemeters deed). En hij herinnert me er ook soms aan dat ik moet eten (dat is normaal altijd zijn taak, zorgen dat ik me niet leeg rijd). Voor ik vertrok zei Bjeurn trouwens dat hij me wel komt oppikken moest het niet meer lukken, ik vind dat heel geruststellend.
Ik was zooooo content toen ik na kilometer 75 eindelijk aankwam op de Vennbahn want vanaf dan waren de zwaarste klimmen achter de rug. Het plan was om daar langs de kant een wildkampeerplekje te zoeken, jammer genoeg begon het toen ook te regenen om niet op te houden. Onder een afdak kwam ik een ouderen man tegen die me vertelde dat er onderweg nog wat overdekte banken waren en dat er in het volgende dorp ook hotels, … waren. En die hotels klonken zeer aanlokkelijk (en dat moet kunnen ook) want een tent in de regen opzetten is niet heel leuk.
Maar dan vond ik een gigantisch toffe schuilhut op de OpenStreetMap kaarten van mijn fietscomputer en voila … nu zit ik hier … droog en overdekt te koken en sebiet leg ik mijn matje en ga ik hier overnachten. Wat een luxe, want ik denk niet dat het vandaag nog stopt met regenen. Het enige nadeel is dat de internetverbinding hier nogal slecht is, maar voorts heb ik alles wat ik wil, zelfs 2 warme pintjes die ik even in de regen heb gelegd om af te koelen.
Misschien kreeg ik deze avond niet het weer dat ik verdiende, maar ik kreeg wel de schuilhut die ik verdiende.
Dag 1 naar Keulen
Afstand 108km – Hoogtemeters 643 – Overnachting Camping fraiture
Mobiel op de telefoon een verslag schrijven, niet gemakkelijk … ik hoop dat alles een beetje deftig verschijnt.
Vic vroeg me vanmorgen meteen of ik toch niet thuis ging blijven want hij zou me missen. Ik ben zo content dat ze nog op de leeftijd zijn dat ze me missen.
Ik was nog maar 2 minuten vertrokken of ik had ik al smeer op mijn handen, Vic zijn ketting lag eraf (ik reed eerst de kinders mee naar school) … dat begon dus al goed.
De route was redelijk geslaagd, de LF2 tot Leuven, dan de fietssnelweg Leuven Tienen, daarna nog ravel 127 (een oude spoorweg) en daarna begonnen de heuvels.
Al moet ik zeggen dat de baan niet altijd even comfortabel reed (kasseien, holle wegen, …)
En die fietssnelweg was volgens mij bijlange nog niet af. Ik zie op onderstaande foto nog geen speedpedelec rijden.
Maar er waren ook zeer aangename wegen.
Eten deed ik in Racour, het begin van Wallonië en het was ook sinds dan dat ik me echt op reis voelde. Leuven en omstreken voelde misschien nog te bekend.
Ik had me trouwens voorgenomen dat ik elke 20-25 km iets zou eten, Bjeurn is normaal degene die merkt dat ik honger heb voordat het kwaad geschied is … ik ben immers nogal gevoelig aan energiedips, zelfs op mijn traject van het werk naar huis rijd ik me dikwijls volledig leeg. Mijn plan is niet volledig gelukt waardoor ik op 2km van de camping nog efkes moest gaan zitten voor mijn 2 laatste sandwiches (ik heb er 10 op) maar enfin, het voornemen moet ik bebouden.
Tot in Huy viel de route relatief mee, maar daar moest ik uit de Maasvallei geraken, ik weet waarom ze dat de muur van Huy noemen, 19% is veel, zeker met een te grote fiets met ambetante pedalen (Bjeurn heeft langs 1 kant klikpedalen en langs de ander kant gewone pedalen). Dat was zweten en 1 keer afstappen.
Mijn garmin liet me ook in de steek, ik geloof dat hij wel 9 keer gecrashed is.
Uiteindelijk ben ik tot een camping gereden, waar ik mijn ienimienietentje voor t eerst opzette, content dat ik maar alleen ben want volgens mij zijn onze matjes te groot om er 2 in de tent te krijgen, nu weet ik waarom veel matjes zo smal zijn aan de voeten.
Op de camping werd ik uitgenodigd op een BBQ, en vermits men me geleerd heeft nooit neen te zeggen ben ik hier met plezier op ingegaan.
De mensen hier op de camping zijn “voyageurs” in het Nederlands woonwagenbewoners. Zij legden me het uit als zigeuners die niet stelen, ze zijn trouwens ook niet Roma maar gewoon Belgen.
Zo zijn ze met enkele gezinnen die samen rondtrekken, wel steeds in dezelfde regio want de kinderen gaan naar school … al gingen ze vandaag niet want de auto is stuk.
Enfin, het was een gezellige avond maar nu lig ik in mijn tent en er is serieuze ruzie onder de voyageurs ontstaan, en ik durf niet naar het toilet tot het terug kalm is.
Altijd een avontuur fietstrekken, elke dag is een verrassing en zeker vandaag.
Enfin … einde verslag en rust op de camping, zelfs bij de koeien.
Update: ik durfde gaan plassen en ik zag glimwormpjes, dat is al super lang geleden dat ik die nog eens zag.
De paklijst voor Keulen
Ik heb er veel genoegen in gehad om mijn paklijst voor Keulen op punt te stellen, mijn doel was om zo weinig mogelijk mee te nemen en met 5 fietstassen toe te komen (stuurtas, 2 tassen op het voorwiel en 2 tassen op het achterwiel), jammer genoeg ben ik in dit opzet niet geslaagd en heb ik nog een extra tas op mijn 2 achterste fietstassen moeten plaatsen. Hoofdzakelijk door het picknickdeken dat ik persé wou meenemen, het extra water (want ik heb maar 1 drinkbushouder op de fiets) en de tent die ook niet de meest compacte is, maar ook niet de meest dure. Enfin … het zou misschien wel net gelukt zijn in het eerste opzet, maar reizen met overvolle fietstassen is ook niet zo ideaal, want als je dan eens naar de winkel gaat is het echt zoeken naar plaats om die inkopen op te bergen.
Iets wat ik ook standaard doe is het wegen van al mijn spullen, ik vind het altijd plezant om te weten met hoeveel gewicht ik op trot ben.
Fiets: 19,8km
Stuurtas: 1,8kg
Voortassen: 6,6km (eten en kookgerief)
Achtertassen: 10,8kg (kleding, ontspanning, fietsherstelgerief, tent en slaapgerief)
Fietszak bovenop: 4kg (extra waterfles 1,5l, picknickdeken, jas en vestje)
Al ben ik ook altijd wat teleurgesteld omdat het gewicht 23,2kg aan bagage zo veel lijkt … ik zal nog wat moeten oefenen vooralleer ik een echte lightpacker ben.
Enfin … hieronder staat mijn complete paklijst, misschien is iemand er iets mee en anders ik wel als deze trip voor herhaling vatbaar is.
Fiets
- Fietsoplader voor elektronica – Busch&Müller USB-work – ik verwacht niet mijn gsm hiermee te kunnen opladen, maar wel mijn fietscomputer
- Helm – Nutcase
- Extra Fietsslot – fietsslot
- Drinkbus
- Multitool – Leatherman
- Multifietstool – Multitool Tom18
- 1 extra binnenband 28”
- Plakset voor binnenbanden
- Engelse sleutel
- Lepeltjes
- Fietspomp
- Duct tape
- Tie-wraps
- Fietszakken
- Fietstassen voorwiel – Ortlieb Sport-roller classic
- Fietstassen achter – Ortlieb Backroller classic
- Fietszak bovenop achtertassen – Ortlieb Rack-Pack 31L (medium)
- 1 stuurtas – Ortlieb Ultimate 6Pro
Kookgerief
- Compact kooktoestel + campinggaz* – Brander Campinggaz
- Aansteker
- Gamel* – kookset 1persoon 1 l1ter
- Zakmes (inclusief pincet, schaartje en kurkentrekker)
- Spork
- Koffiezet 1 persoon met tasje
- Picknickdeken – plaid
- Sponsje
- Handdoek
- Enkele zip-lock zakjes voor etensresten
Voeding
- 2 vriesdroogmaaltijden* – vriesdroogmaaltijd
- Fles water 1,5l
- Gemalen koffie
- Lunchpakket dag 1: sandwiches met spek met eieren
- Ontbijt: melkbrikjes (200ml) + muesli
- Eten voor tijdens de volgende dagen: soldatenkoeken/ hardgekookte eieren/ blikje sardines en makreel/ yoghurt/ fruit/ gedroogde vijgen/ Aïki noodles/ wraps/ confituur/ ….
- Plastiek zakjes voor afval
Slaapgerief
- Tent – Quickhiker Ultralight 2 personen
- Slaapzak – Dons comforttemperatuur 0°C
- Liner (binnenslaapzak voor de hygiëne) – Sea To Summit Thermolite Reactor Extreme
- Opblaasbaar hoofdkussen – Decathlon kussen
- Matteke – Exped Airmat Lite 5M
- Zaklamp* – trekkinglamp-clic-40-lumen
Toiletgerief
- WCpapier
- Kleine flesjes en doosjes voor shampoo, deo, tandpasta, maïzena … – Travel bottles
- Shampoo (de shampoo doet ook dienst als zeep en ev. als wasmiddel moest het nodig zijn, voor deze reis ga ik niet low poo vermits ik geen zin heb om een blok zeep en azijn mee te nemen en vermits ik te lui was om uit te zoeken welke commerciële shampoo’s low poo zijn. Ik heb gewoon gekozen voor een shampoo zonder siliconen zodat ik eens thuis terug van low poo kan doen)
- Maizena + borstel (ik zweer bij maïzena als droogshampoo)
- Tandenborstel
- Tandpasta
- Nivea
- Deo (zelfgemaakt)
- Compacte haarborstel
- Haarrekker + haarspeld
- Washandje
- Handdoek – Microvezel handdoek
- Vochtige doekjes (komt altijd van pas op een fietsreis, wist je trouwens dat er niets zo goed is om kettingsmeer van je handen te krijgen als vochtige doekjes)
EHBO
- Dafalgan
- Pleisters
- Compressen die niet in de wonde plakken
- Ontsmettingsmiddel
- Rekverbandje
Stuurtas
- Zonnecrème
- Geld + bankkaarten
- Identiteitskaart
- Schriftje om in te schrijven
- Balpen en potlood
- Zonnebril
- Jeugdherbergenpas
- Europese ziekteverzekeringskaart (niet op tijd aangekomen, dus niet mee)
- Gele klevers mutualiteit
- Kaartje met de volledige route + hoogteprofiel (om te tonen aan nieuwsgierigen)
Elektronica
- GSM + lader
- Fietscomputer + lader (Open Street Map kaarten via velomap.org ingeladen) – Garmin Edge Touring Plus
- Oplaadstekker met meerdere USPpoorten
- 2 microUSBkabels
- 1 miniUSB kabels
- 1 Powerbank
- Zonnepanelen – Anker – PowerPort 21W 2-Port USB (bij slecht weer zou ik deze hebben ingeruild tegen een extra powerbank)
- Hoofdtelefoon
- Tripod – Gorillapod magnetic met daarop de gsmhouder van onze oude selfiestick gedraaid
Ontspanning
- Ereader vol chicklit – Kobo Aura
- Harmonica + partituren
- Kaars
Kleding
- Fietsrokje
- Slipjes
- BH
- Jeansbroek
- 3 t-shirts
- Merino t-shirt lange mouwen* – Decathlon maar uit het gamma
- Pulleke
- Regenjas* – Decathlon Forclaz 900 hardshell (uit het gamma)
- Slippers
- Sportschoenen
- 3 paar sokken
- Compressiezak – Compressiehoes 15 l (vooral om mijn kleren droog te houden bij slecht weer)
Varia
- 6 Wasspelden
- Veiligheidsspelden
- Enkele elastiekjes
- Stukje touw (dat ik rond mijn arm draag)
- Gelukspopjes (altijd leuk om te geven als aandenken aan mensen die je onderweg ontmoet)
Reclame-alert: Veel van mijn spullen zijn van Decathlon, sommige dingen zijn (ooit) gekregen … voor onze Tour d’Europe hebben we immers wat materiaal gekregen en onlangs kreeg ik 2 vriesdroogmaaltijden en een kooksetje op de decathlon trekking days. De spullen met een * gemarkeerd zijn gekregen en al de rest heb ik zelf gekocht.
De links zijn GEEN affiliate links, dus ik verdien niets extra als je erop klikt of via deze link besteld (dat zou ik trouwens ook niet doen want ik heb meestal gelinkt naar de leverancierswebsite en daar zijn de meeste spullen ook duurder)
Annelyse gaat solo
Woensdag is het eindelijk zover, dan vertrek ik op mijn eerste solofietstocht !!! Het plan is om van Elewijt (thuis) tot Keulen te fietsen, waar ik opgewacht wordt door man en kinderen om nog even te citytrippen en te overnachten op een camping alvorens we samen met de auto terug naar huis rijden.
Ik krijg de meest uiteenlopende reacties op mijn plan, van “Waarom zou je dat nu willen?” (omdat ik van uitdagingen hou), “wat als het regent?” (we zijn niet van suiker), “heb je geen schrik zo alleen als vrouw?” (ik ben niet van het schrikachtige type) tot “Wauw, daar zou ik goud voor geven om dat te kunnen doen!”.
Maar enfin … even duiden wat me drijft en hoe ik het ga doen.
Solo
Toen we verleden jaar op onze Tour d’Europe waren zagen we vele solitaire fietsers en dat waren zowel mannen als vrouwen. Ik vond dat wel stoer en ik heb me dikwijls afgevraagd, zou ik dat wel kunnen en zou ik dat ook plezant vinden?
Binnenkort weet ik daarop dus het antwoord.
Ik vind het sowieso spannend, want alleen is toch anders dan met twee en er zijn veel vragen die door mijn hoofd spoken.
Wat als ik een kettingbreuk krijg? Ik heb dat wel al eens hersteld maar toen stond Bjeurn me bij met raad. Ga ik wel goed kunnen slapen als ik zou wildkamperen? Normaalgezien vertrouw ik op Bjeurn om me te beschermen, maar deze zal nu dus niet naast mij liggen. Ga ik het wel plezant vinden om alleen te fietsen en te kamperen? Of is dat zoals koken voor 1 persoon … eigenlijk niet de moeite.
Enfin, ik heb al wel goesting om even de loner uit te hangen, met niemand rekening te moeten houden en te eten wat ik wil.
Keulen
Voor de keuze Keulen zijn 3 redenen.
Ten eerste ben ik er nog nooit geweest, op culinair vlak ben ik niet zo experimenteel, maar als ik reis kies ik liever voor plekken die me nog niet bekend zijn. Ten tweede lag het in de straal van 3 à 4 dagen fietsen vanaf thuis. En ten derde is er een goede treinverbinding tussen Brussel en Keulen. Al komen Bjeurn en de kinderen me uiteindelijk ophalen vermits die treinverbindingen vooral goed zijn voor mensen zonder fiets. In de internationale treinen is een fiets niet toegelaten en in de thalys zou ik mijn fiets moeten inpakken en de wielen demonteren, maar dat is dan weer een pak moeilijker dan je fiets gewoon het treinstel binnenrollen, dus dat zag ik niet echt zitten. Ik had uiteindelijk wel kunnen uitpluizen hoe ik via de regionale treinen thuis zou geraken, maar het is natuurlijk nog plezanter om er nog een nacht Keulen samen met Bjeurn en de kinderen aan te plakken.
Eten en Slapen
Slaapplaatsen heb ik niet voorzien, ik heb wel een nieuwe tent gekocht. Ik zie wel wat me overkomt, campings, wildkamperen, logeren bij locals die ik onderweg tegenkom, gebruik maken van Warm Showers (een sociaal netwerk voor fietsers), …. Het zijn allemaal mogelijkheden.
Kookgerief neem ik ook sowieso mee en het is de bedoeling om dat te gebruiken, al neem ik ook mijn bankkaart mee … alles kan en alles mag, zo hoort dat op een fietsreis en zeker op een solofietsreis.
De Route
Ik had mijn route al volledig uitgestippeld, ik zou tot in Nijmegen fietsen en dan inpikken op de Eurovelo 15 tot in Keulen. Ik fiets immers graag in Nederland, alleen al voor de fietsvoorzieningen is dat al een zalig land. Maar ineens kreeg ik in mijn hoofd dat ik via de Hoge Venen wou rijden en ook nog een stuk van de Vennbahn wou meepikken, de route werd dus volledig omgegooid, zo staan er nu 285 km en 1900 hoogtemeters op het programma.
Meestal is Bjeurn bij ons de routeplanner, maar nu was dat gedeelte van de voorbereiding dus ook voor mij, ik liet GPSies, waar Bjeurn altijd zijn routes in maakt, voor wat het was en ik maakte mijn route via afstandmeten.nl, dat ik iets gebruiksvriendelijker vind.
Ik ben héél benieuwd hoe ik de route ga ervaren, vermits ik voornamelijk via fietsroutes en knooppunten fiets veronderstel ik dat dat de route wel ok zal zijn, maar ik vrees wel de hoogtemeters wat en ik vraag me ook of ik gemakkelijk een plek zal vinden om te wildkamperen.
Mijn fiets
Hoewel ik zo goed als dagelijks fiets heb ik geen geschikte fiets om deze tocht aan te vangen. Ik heb mijn oude fiets met spijt doorgegeven aan Liv en ik rijd nu op een zware stadsfiets met 6 versnellingen en alles op de naaf (grootste miskoop ooit), met die fiets geraak ik sowieso de bergen niet op en als ik platte band zou hebben krijg ik niet eens mijn achterwiel eruit vermits alles op de naaf zit. Het was voor mij geen optie om hiermee tot aan het hoogste punt in België te rijden, dus heb ik Bjeurn zijn fiets geclaimd. Deze is feitelijk wel te groot voor mij, maar hij fietst wel een pak beter dan de mijne, merkte ik toen ik tijdens een proefrit naar het werk alle elektrische fietsen voorbij stak. Dat gebeurt me normaalgezien nooit.
Enfin, mijn fiets is dus gekozen en ondertussen heb ik ook beslist dat ik een nieuwe fiets verdien !!!
Maar ondertussen heb ik mijn fietszakken al mooi afgesteld op Bjeurn zijn fiets en dat komt volledig goed.
Voila, spannende vooruitzichten en ik zie er enorm naar uit !!!
Random Snippets #23
- Ik heb Netflix lang afgehouden, maar tegenwoordig kijken de kinderen graag eens naar een film op een weekendavond. Vermits het aanbod films op Telenet is zeer beperkt en duur is redeneerden we dat het voordeliger was om met 3 andere gezinnen een Netflixabonnement te delen. Ondertussen blijkt waar ik al voor vreesde, dat ik een enorme bingewatcher ben, zo passeerden de volledige series van Girlboss (niet bijzonder), The End of The f***ing world (een kei goed verhaal destructieve getroubleerde jongeren) en You Me Her (ongeloofwaardig verhaal over een polyamoureus trio), ook op vrt.nu is er héél wat te zien, zo was er “Big Little Lies” (aanrader, maar jammer genoeg niet meer te bekijken) en ben ik nu enorm verknocht aan “The Handmaid’s Tale” (een distopisch verhaal over draagmoederslavernij in een onvruchtbare toekomst)
Je zou je afvragen waarom we nog kabeltv betalen, ik zou dat eens moeten vragen aan mijn huisgenoten, in tussentijd ben ik blij dat ik ook Grey’s Anatomy nog kan volgen. - Na lang twijfelen heb ik me dan toch ingeschreven voor de marathon van Eindhoven. Ik heb lang getwijfeld, want ik zou graag mijn record eens wat scherper zetten en ik vrees dat het er tegen dan echt niet zal in zitten. Ik kreeg veel de opmerking “Awel dan loop je nu gewoon die marathon en geniet daarvan en dan loop je erna nog wel eens dat record”. Ik vond die opmerking niet helemaal terecht want een marathon loop je niet zomaar eens tussendoor om te genieten, dat doe je met een 10km loop, maar een marathon lopen is mentaal toch wel zwaar en 2 marathons op een jaar vind ik feitelijk te veel. Ik had er bij het inschrijven trouwens ook geen rekening mee gehouden dat het trainingsschema start in juli en volop bezig is in augustus en dat ik eigenlijk niet graag loop als het warm is. Maar enfin … we zullen zien, ik ga de marathon van Eindhoven lopen om te genieten … en ik begin er alvast aan met een beginnende scheenbeenvliesontsteking en een gigantische loopdip omwille van het warme weer
- 2 babies zijn afgelopen maand geboren bij mijn zus en broer, waarvan ééntje mijn metekind. Ik heb echter nog geen van beide babies al kunnen vasthouden omdat ik al bijna een maand verkouden ben en schrik heb om hen aan te steken.
- We hebben een héél tof oudscoutsweekend achter de rug, op een super locatie (ter Berg in Merelbeke) en met activiteit “raften op de leien van Gent”. Ik moet er waarschijnlijk niet bijvertellen dat dat raften niet héél spectaculair was, feitelijk kwam het er gewoon op neer dat we in 2 rubberbootjes rondvaarden in de Gentse binnenstad. Zoiets moet je boeiend maken, dachten mijn medematrozen waarschijnlijk. Het begon met 10 punten voor elke toeristenboot waar we tegen konden botsen en het eindigde met iemand die het ventiel had gevonden om de lucht uit het bootje te laten ontsnappen. Ik was echt content dat onze tocht geen 5 minuten langer duurde.
- De dag dat ik dit typ is het vaderdag, een dag om te koesteren, niets is immers zo schattig als kinderen die staan te popelen om ontbijt op bed te brengen en om hun kado te kunnen afgeven. Voor moeder- en vaderdag bestellen we trouwens altijd ook een dag zonder ruzie, een moeilijke opdracht voor kinderen die niet anders doen dan elkaar in de haren vliegen, elke dag geef ik ze wel een contactverbod waar ze zich dat weer niet aan houden. Het zou zoveel gemakkelijker zijn als ze elkaar zouden negeren in plaats van elkaar af te motten. Maar enfin … vandaag klikt het wonderwel tussen mijn kinderen. Koesteren dat unicum !!!
- Vic heeft ontdekt dat als je zingt of praat vlak voor de ventilator, dat je dan een grappig stemmeke krijgt … dit was dan ook zijn voormiddagactiviteit.
- Op het moment dat ik dit typ houdt de man met zijn brouwersploeg een café voor ons huis, waar ze hun minnaresbier schenken … ik verwacht me aan een leuke namiddag.
Snippets zijn korte stukjes, snippers.
De Random Snippets zijn een verzameling van nutteloze weetjes en gedachtekronkels die ik nog even levend wil houden voordat ze samen met de rest verzinken in de vergeetput der vergankelijkheid.
10 000 stappen per dag
Operatie terug in de broek
Een nieuw project op tijd en stond, dat is wat ik nodig heb !!! “Operatie terug in de broek” is tot nu toe nog niet zo succesvol geweest, hoewel ik al enkele veranderingen in mijn eetpatroon heb gebracht, elke middag eet ik een slaatje, ik eet meer fruit en we eten ook beduidend meer soep thuis, dat is al goed dus. Maar dit is ook een periode waarin de feesten en etentjes elkaar opvolgen, feestjes en etentjes zijn bij regel niet gezond en ik ben jammer genoeg ook geen gematigd persoon.
Ik heb me echter voorgenomen om te stoppen met mezelf van alles te verbieden zoals snoep, alcohol, ongezond eten …. dat werkt toch niet !!!
In plaats daarvan ga ik eens eerder werken met verplichtingen en voornemens, misschien ben ik wel beter in het “doen” als in het “niet doen”!!!
Zo zijn er dus de gezonde gewoontjes zoals voldoende water drinken (check), meer groenten (check) en zo is er deze maand ook een ander projectje bijgekomen.
Ik geloof niet dat bewegen doet afvallen, elk pondje gaat door het mondje en zelfs in intensieve marathontraining ging het afvallen niet vanzelf en moest ik serieus op mijn eten letten om op marathongewicht te komen, maar ik geloof wel dat letten op je eten gecombineerd met meer bewegen het ideale is.
10 000 stappen per dag … en dat 30 dagen lang
En zo tracht ik nu op 30 dagen op rij aan 10 000 stappen te komen. Ik heb een zittend beroep (en een stappenteller die strenger is dan mijn vorige) dus het is niet gemakkelijk om aan 10 000 stappen te komen op dagen waarop ik niet loop, creativiteit is dus de boodschap. Zo leg ik afstanden onder 2km waarvoor ik anders de fiets zou nemen nu soms te voet af, zo wandel ik soms een eindje onder mijn middagpauze en de avondwandelingen zijn ook terug geïntroduceerd. Het moeilijkste zijn feitelijk de dagen met een volle agenda, dan moet je echt zien dat je gedurende de dag al voldoende beweegt, zo had ik overlaatst een etentje op restaurant na een werkdag, veel vrije tijd blijft er dan niet over. Op die dag heb ik echt overdag al bewust wat meer gestapt en ben ik ’s avonds te voet naar het restaurant gewandeld.
De dag dat ik besliste om dit projectje te doen ben ik trouwens ook creatief moeten zijn, ik zat immers om 23u30 in de zetel en ik wou feitelijk net gaan slapen toen ik me bedacht dat het wel zonde was dat ik al een reeks van enkele dagen aan 10 000 stappen had neergezet en dat ik vandaag maar aan 5000 stappen was gekomen. En ineens besliste ik om nog niet in mijn bed te kruipen en vlug even een wandeling van 5000 stappen te maken, maar 5000 stappen zet je niet zomaar op een half uurtje en toen ik nog 9 minuten had voor 3000 stappen draaide ik mijn stappenteller een uurtje terug om zo toch nog mijn statistieken in orde te krijgen. Freak, ik weet het, maar de cijfers moeten kloppen. Onderweg kwam ik trouwens ook nog Bjeurn tegen die naar huis fietste … shit, het was niet de bedoeling dat mijn man getuige zou zijn van deze nachtwandeling, niemand feitelijk … zijn reactie was echter een niet-verbaasde “Ah, nog voor je stappen aan het gaan?”
Ondertussen zit ik al aan 16 dagen op rij en mijn kinderen vervloeken het project al, want zij worden dikwijls gedwongen om met mij een wandeling te maken, kwestie van ze eens uit de zetel te krijgen waar Liv het liefst in hangt met een boek en Vic op de tablet filmpjes van Enzo Knol ligt te bekijken.
Zo moesten we zaterdag het meetpunt van de Curieuzeneuzen gaan terugbrengen en ik had het lumineuze idee om een deel per fiets te doen, de fietsen dan ergens te parkeren en dan te voet verder te gaan. Ik had immers onlangs bij het lopen een leuk weggetje gevonden dat ik met hen wou delen. Vic had er al meteen geen goesting in en dat werd er niet beter op toen we aan het bewuste weggetje kwamen, het stond immers volledig onder water en we waren feitelijk al te ver gevorderd om terug te keren. Eigenlijk had ik het moeten weten, het weggetje was immers onderdeel van het Vriezenbroek en ‘een broek’ is blijkbaar een laag stuk land dat regelmatig overstroomt.
En zo moesten we waden door plassen van wel 25cm diep op sommige plaatsen, mijn ballerina’s waren daar niet de meest geschikte schoenen voor en Bjeurn zijn sportschoenen trouwens ook niet. De kinderen hadden meer chance met hun stapsandalen en Liv was helemaal in haar nopjes, maar Vic kon er de humor helemaal niet van inzien.
En zo vind ik mijn project geweldig en hoop ik op nog meer leuke momenten en verrassende plekjes, mijn kinderen worden echter al zenuwachtig als ze me op mijn stappenteller zien kijken.
Mijn stappenteller heeft me trouwens vandaag goed liggen gehad, ik zat tegen de middag aan een dikke 3000 stappen en ineens herstartte hij en had ik nog maar 2000 stappen, hopelijk lapt hij me dat soort zaken niet al te veel meer!!!
Waarom je moet overwegen om je in te enten tegen tekenencefalitis
Toen we verleden jaar in Scandinavië waren, merkten we dat ze daar niet veel schrik hadden voor de Lyme die je kan krijgen door een tekenbeet. Iemand die we ontmoetten zei ons dat het ergste wat kon gebeuren was, dat je verlammingsverschijnselen kreeg, maar dat deze verlamming ook weer verdween na een antibioticakuur.
Er was een andere reden waarom de teken daar meer gevreesd werden, en dat was omwille van het gevaar voor besmetting met tekenencefalitis (Tick-borne encephalitis’ of TBE). In Centraal en Noord-Europa, nl. Oostenrijk, Zwitserland, Zuid-Duitsland, Hongarije, Tsjechië, Slowakije, Polen, ex-Joegoslavië, ex-USSR, Bulgarije, Roemenië, Scandinavië, Baltische landen enz., zijn er immers veel teken besmet met dit virus dat hersen(vlies)ontsteking kan veroorzaken.
In tegenstelling tot Lyme, dat pas wordt overgedragen als de teek 12-24u op een lichaam zit, kan de tekenencefalitis meteen worden overgedragen, op tijd en stond controleren is dus geen oplossing want eens de teek zich heeft vastgeprikt is het te laat, maar gelukkig is er wel een vaccin en vaccineren wordt dan ook aangeraden als je in deze gebieden de natuur in trekt.
Jammer genoeg is dit vaccin ook relatief duur, nl. €39,73 per inspuiting. Reken maar uit als je weet dat de basisvaccinatie bestaat uit 3 inspuitingen die je op een tijdsspanne van een jaar krijgt. Na deze basisvaccinatie volgt er na 3 jaar nog een herhalingsinenting en nadien wordt dit elke 5-10 jaar herhaald (onderzoek heeft nog niet uitgewezen wat de ideale herhalingsfrequentie is).
De prijs van het vaccin deed me twijfelen of wij ons zouden laten inenten voor onze reis naar Slovenië, voor ons gezin zou dit immers bijna op €500 komen. Maar hoe meer ik me informeerde en hoe meer ik er met andere mensen over praatte, des te meer ik ervan overtuigd was dat we dit toch maar moesten doen.
Sommige lezers herinneren zich wel dat toen we verleden jaar in Zweden waren dat we een medisch probleem hadden met Liv die ineens scheel keek, achteraf was dat een storm in een glas water maar toen dachten de dokters meteen aan een tekenbeet.
Die onzekerheid wil ik nu niet meer, ik wil me niet meer elke keer als we op reis gaan, moeten afvragen of het niet verstandiger zou zijn om het vaccin te zetten , ik wil me geen zorgen maken elke keer ik op reis door hoog gras loop en ik wil me ook niet bij elke tekenbeet moeten afvragen of het een besmet exemplaar was.
Overgaan tot inenten dan maar … de spuiten zitten momenteel in onze frigo en onze afspraak bij de dokter is gepland. Het zal ook iets minder duur zijn als we initieel dachten omdat de CM tot €25 per jaar terugbetaalt bij reisvaccins voor jongeren (hiermee krijgen we dan al €100 terug) en ook de dokteres deed ons geld besparen, ze vertelde ons dat een jongerenspuit (die ongeveer even duur is als een volwassenenspuit) eigenlijk gewoon de helft vloeistof bevat van de volwassenenspuit. Ze stelde dus voor om 3 volwassenenspuiten te bestellen, waarvan er dan eentje verdeeld wordt onder de kinderen. Hoera voor een praktische dokteres die ons €120 laat uitsparen !!! En ook hoera voor een zomer zonder zorgen, alvast toch op gebied van teken !!!
Links
Wat kun je doen … als het eigenlijk te warm is om te lopen?
Hoe content ik ook ben met het mooie weer, lopen in warm weer vind ik vreselijk, er is een reden voor dat juli en augustus standaard mijn slechtste loopmaanden zijn. Ik heb nu al medelijden met die lopers die in de hitte de 20km door Brussel zullen lopen en ik ben al een hele week blij dat ik me niet heb ingeschreven voor deze editie.
Maar wat kun je doen om het lopen in de hitte een beetje draaglijker te maken en verantwoord te houden?
- Loop met een pet zodat de zon niet rechtstreeks op je hoofd schijnt, en als het mogelijk is kan je starten met een pet die je net onder de kraan gehouden hebt zodat ze ook nog voor verfrissing zorgt.
- Smeer je in met zonnecreme, maar let wel op aan je voorhoofd, lopen met zonnecreme en zweet in je ogen dat is niet zo aangenaam.
- Kleed je luchtig, niks onder de knie en een luchtig bloesje in lichte kleuren zodat de zon weerkaatst wordt.
- Drink voldoende, niet enkel op de loopdagen maar ook op de dagen waarom je niet loopt, zodat je altijd goed gehydrateerd start.
- Neem water mee voor onderweg, en genoeg, zelfs op een wedstrijd waar enkele drankbevoorradingen zijn is het nog steeds slim om je eigen water mee te hebben.
- Zorg voor verkoeling, het kan ongelooflijk veel deugd doen om wat water over je hoofd of in je nek te gieten. Tijdens de marathon van Parijs (waar het maar 19°C was) nam ik elke 5km een bekertje om uit te drinken en eentje om over mijn hoofd te gieten en echt waar, dat was mijn redding.
- Pas je loopmoment aan, loop ’s morgens vroeg of ’s avonds laat als het wat frisser is.
- Pas je looproute aan, loop in het bos in plaats van op hele geasfalteerde wegen zonder schaduw.
- Loop je een wedstrijd … laat dan je doelen varen, ga niet voor een toptijd, echt niet, daar zijn andere momenten voor.
- Vraag jezelf af of je die wedstrijd echt wil lopen in deze condities, overweeg misschien om gewoon vroeg op te staan en thuis je eigen wedstrijd te lopen op een moment dat de temperaturen nog draaglijk zijn en pas voor de echte race.
Je moet jezelf daar een beetje in kennen, maar voor een 20km van Brussel op een dag dat ze 29°C voorspellen, daar zou ik voor passen !!!
Maar natuurlijk veel succes aan de lopers die de 20km van Brussel wel zullen lopen, en veel loopgenot voor de andere lopers tijdens deze warme dagen !!!
Grotbiken in Valkenburg
Mijn verjaardagskado’s blijven altijd in thema fietsen, vorige keer was het railbiken en voor deze verjaardag gingen we grotbiken. Valt het op dat Bjeurn, die mijn verrassingen plant ook graag fietst?
Hiervoor trokken we naar Valkenburg, waar de Sibbergroeve ligt met het grootste ondergrondse gangenstelsel van Europa, zo’n 70 kilometer aan gangen. In deze grot wordt nog steeds mergelsteen ontgonnen en deze dure kalksteen wordt voornamelijk gebruikt voor renovaties van oude gebouwen.
Maar je kan dus ook fietsen in dat ondergrondse donkere gangenstelsel, en zo deden wij met de kinderen een gegidste toer. Een toffe ervaring, Vic mocht met zijn 1m40 maar net meedoen, maar het was er niet aan te merken dat hij een kantje-boordje was, hij kon even goed mee als de rest. De gangen zijn grotendeels onverlicht en pikdonker, héél goed konden we dus niet zien. Maar het was niet enkel het beperkte zicht dat het avontuurlijk maakte, er waren ook zeer smalle stukken waar we te voet moesten verder gaan en héél lage gedeeltes, waar zelfs Vic zich moest bukken, ik heb met mijn helm regelmatig het plafond geraakt, gelukkig is mergel nogal een zachte steen. Uiteindelijk legden we 8km af in de grot en kwamen we enthousiast terug boven. Vic vertelde wel dat hij het een beetje eng vond, de gids had namelijk een verhaal verteld over 2 jongens die stiekem in de grotten waren gaan dolen, verdwaalden in de grotten en daar na 2 dagen in de donkere gangen overleden zijn.
In de namiddag stond er een klautertocht op het programma in een andere grot, de fluweelengrot, deze bestaat uit uitgegraven gangen onder een oude kasteelruïne op een heuveltop in Valkenburg.
Het hoogtepunt was eveneens het dieptepunt, een afdaling van 30m in de oude waterput van het voormalige kasteel. Toen Vic deze zag sloeg de angst hem om het hart en hij wou dit absoluut niet meedoen. Wel knap van hem (en ook wel van de gids) dat hij zich enkele minuten later toch ook naar beneden liet zakken … en vooral grappig dat hij na 5 meter de gids toeriep dat het sneller moest gaan.
In de grotten was het een 12 tal graden, en ’s middags was het buiten niet veel warmer, maar we hadden de chance dat het ineens héél schoon geworden was tijdens onze namiddagactiviteit.
Toen we de grot buiten kwamen was het het ideale weer voor een verkenning van Valkenburg (een kei tof en mooi stadje), een korte wandeling (veel groen ook rond Valkenburg) en natuurlijk een terraske en een ijsje.
Om de dag helemaal compleet te maken aten we ’s avonds voor het eerst met het hele gezin in de Snax, dat is onze Elewijtse hamburgerzaak volledig in Route66 stijl.
Dit was de eerste keer dat we onze kinderen hierheen durfden brengen want hoewel kinderen er welkom zijn, voldoen de onze meestal niet aan de voorwaarden die er achter de ‘maar’ komen (zie affiche). Gelukkig voor ons, deden ze dat vandaag wel en we denken dat we nog wel eens mogen terugkomen. Tof, want de hamburgers smaakten … alle 62 hamburgers kunnen trouwens met veggieburger besteld worden.
Enfin, mijn 38e verjaardag was weer een goede editie … en weet je wat het leukste is. Liv is de volgende die verjaart en vermits we gezinsactiviteiten geven kan ik van haar kado ook weer meegenieten. Alvast iets om naar uit te kijken !!!
De links
Wij boekten het combi-arrangement via ASP adventure
De wandeling (3,7km) die we deden was deze
Ben je in Elewijt en heb je zin in een hamburger, dan kan je in de Snax terecht
Wil je meer weten over mijn vorige verjaardagsactiviteit, railbiken
Melkkefir
Moest ik ooit te horen krijgen dat ik nooit yoghurt meer kon eten, ik zou daar zeer slecht van zijn, ik eet dagelijks mijn portie.
Wij maken regelmatig zelf onze yoghurt maar enkele maanden geleden kreeg ik van lieve lezers kefirbloemekes en sindsdien zit ik ook aan de kefir, dit gaat hier over de melkkefir trouwens, niet over de waterkefir (daar vul ik misschien wel eens een volgende blogpost mee)
Kefir is gemakkelijker om te maken dan yoghurt, maar wel meer uitgesproken van smaak, het is namelijk héél zuur, zo zuur dat ik de enige ben thuis die ervan drinkt.
Maar dat zure went, en het is het helemaal waard, want kefir heeft veel gezondheidsvoordelen (die yoghurt niet heeft) doordat het natuurlijk probiotica bevat dat goede effecten heeft op spijsvertering, …
Het toffe aan de kefir is dat je start met enkele kefirbloemekes, die je koopt of die je van iemand krijgt, en dat die bloemekes daarna blijven vermeerderen, elke keer dat je kweekt heb je 10% bloemekes extra, ik heb er ondertussen al veel weggegeven aan vrienden … schoon toch, het is feitelijk ook een vriendschapsgoedje.
De bloemekes blijven ook super lang goed, blijkbaar kan je ze levenslang bijhouden, de persoon van wie ik ze kreeg had ze al 20 jaar in zijn bezit.
Maar hoe begin je daar nu aan?
Wel hieronder de cyclus
Je start je kweeksel met kefirbloemekes die je even hebt afgespoeld onder de kraan met koud water (enfin, als je de kefirbloemekes 1 keer per week goed afspoelt dan is dat ok, dat steekt zo nauw niet).
Let wel … geen metalen zeef gebruiken, daar kan de kefir niet tegen.
Je legt de boemekes in een potje, keramisch, van glas, uit plastiek … het maakt niet uit zolang het maar geen metaal is.
Je vult het potje met melk tot de kefirbloemekes net onder het melkoppervlak staan. De melk is bij voorkeur volle melk, maar een vriendin van me werkt met halfvolle melk en dat schijnt ook te werken.
Hoe meer melk je toevoegd, hoe lopender het eindresultaat zal zijn.
Zet het daarna 24u tot 48u op een donkere plaats op kamertemperatuur (bij mij is dat in de kast). Hoe langer je het mengsel in de kast zet, hoe zuurder het goedje wordt.
Na het verblijf in de kast is het mengsel veel vaster geworden, via een zeef (geen metaal) worden de kefir en de kefirkorrels gescheiden.
Voila, een kommeke kefir en kefirkorrels waarmee je verder kan kweken (ga terug naar stap 1)
En de kefir eet/drink je zoals je het zelf graag hebt. Ik ben tegenwoordig fan van frambozen erbij (nog wel even laten ontdooien)
Hoe kefir bewaren?
Stel, dat is hetgene dat mij dikwijls overkomt, je bent het kefirmengsel enkele dagen in de kast vergeten en je ziet direct dat het goedje niet meer eetbaar is. Gewoon het mengsel door de zeef gieten en met koud water spoelen tot je enkel de kefirkorrels overhoudt. De kefirkorrels zien er misschien ook wat slecht uit, maar ze herstellen rap eens je terug melk toevoegt en weer van voorafaan begint.
Tot 3 a 4 weken kan je de kefir met veel melk (dubbele hoeveelheid of zelfs meer) in de frigo bewaren. De kefir zal door de koude en door de overmaat aan melk nog wel werken, maar veel trager. Na 4 weken scheidt je de korrels weer van de kefir die waarschijnlijk niet consummeerbaar is, en start je gewoon weer de cyclus op.
Als je de kefir langer niet wil gebruiken kan je deze invriezen. Spoel de bloemekes goed af en wrijf ze dan voorzichtig droog met een handdoek of keukenrol, en vries ze daarna in. Tot 1,5 jaar zouden de bloemekes goedblijven.
Nadien kan je ze opnieuw activeren met verse melk, de eerste porties zullen nog niet voor consumptie zijn, maar na een tijd is de kefir weer net als vanouds.
Nog meer interessante links
Miniweekend op paalkamping
Het was de bedoeling dat we het vorige verlengd weekend op staptrip gingen met Lobke, Jelle, Tess en Alix maar een werkdag van Bjeurn, een voetbaltornooi en een lentefeest hebben dat plan geboycot. In plaats van het weekend te verzetten (naar wanneer? … die agenda slipt maar vol met andere -meestal leuke- dingen) besloten we een avondje langs te komen tussen werkdag en lentefeest in op de paalkamping waar Lobke en co zouden verblijven.
Het is tegen mijn principes,* Idealiter probeer ik niet terug te gaan naar het bekende maar kies ik liever voor iets nieuws (behalve bij eten) maar het was geen straf om nog eens terug te gaan naar paalkamping De Steenberg in het Meerdaelwoud, ’t is namelijk een pareltje.
Als ik dacht om vlug eens alles in een rugzak te steken voor een nachtje, dan viel dat wel tegen. Een tent, 4 slaapzakken en matjes, eet- en kookgerief, zaklamp, 3 flessen wijn, enkele liters water …. nemen al snel veel plaats in. Uiteindelijk moesten we elk een rugzak dragen … voor de volle 1,5km wel maar, maar toch. En zo werd ik er weer mee geconfronteerd dat hiken toch iets totaal anders is dan fietstrekken, het gewicht beperken is zoveel belangrijker voor stappers … je zou bijna begrijpen waarom die stappers van de lelijke afritsbroeken dragen in plaats van een zware jeansbroek.
Op een paalkamping mag je volgens de regel maximum met 3 tenten staan, maar tegen het eind van de avond stonden er meer dan 10, wat nog niets was in vergelijking met de dag voordien, want toen waren het er volgens de verhalen wel 20 !!!
Maar als we dan allemaal rond het kampvuur zaten en iedereen samen met ons broodjes op een stok maakte (mijn recept verdubbelen was misschien overdreven … maar nu konden we wel delen) dan ben ik ervan overtuigd dat deze regel wel eens mag verbroken worden.
Speelgoed was er niet, maar een boom om in te klimmen, schommels in de boom, vuur, een wei met zeer lang gras en voor Liv het boek Lampje van Annet Schaap … was meer dan voldoende ter entertainment.
’s Nachts had ik het weer koud, ik had nochtans geluk want de nacht voordien was het naar het schijnt nog een pak kouder, maar op dat moment besliste ik dat ik een nieuwe slaapzak zou kopen, zo’n donzen exemplaar met een comforttemperatuur van 0°C.
De ochtend verliep nog zeer gezapig met kinderen die sliepen tot bijna 9u, dat had ik niet verwacht want Liv begon om 6u45 haar droom al aan mij te vertellen en Vic vroeg om 7u of hij mocht opstaan om het kampvuur weer aan te steken.
En hoewel dit maar een zeer kort tripje was, geniet ik er al weer dagen van na, hoeraaa voor paalkampings !!! Vic heeft trouwens ook nog een mooi aandenken aan onze overnachting, een schone uitslag waarschijnlijk veroorzaakt door processierupsen.
Voordat jullie ernaar vragen, ziehier het recept van onze broodjes op een stok
*Idealen zijn zoveel sympathieker dan principes !!!
Over reclame enzo
Citytrippen in Mons
Nu algemeen gekend is dat we liever niet meer aan fysieke kado’s doen wordt het plezant, voor zijn verjaardag kreeg Bjeurn van zijn zussen een kadobon voor een charmeverblijf en … en nu komt het beste … onze kinderen werden dat weekend door hen opgevangen.
We kozen voor een weekend in de regio Mons, in Henegouwen zijn we immers nog niet veel geweest en onze citytrip in Luik was zo plezant dat we ook de andere Waalse steden eens willen bezoeken, een work in progress !!!
Mons is een super gemakkelijke stad om met de auto te bezoeken, met veel gratis parkings nabij het centrum. Je mag wel niet zo loemp doen als wij … zo content zijn dat er net iemand wegrijdt, langs achter de parkeerplaats inrijden terwijl hij langs voren zijn plek verlaat en zo niet merken dat je je op een gehandicaptenplaats hebt geplaceerd. Deze flater wordt als “loempekosten” opgenomen in mijn budgetfile. Enfin, we hebben het niet aan ons hart laten komen toen we de boete onder onze ruitenwisser opmerkten, ik probeerde de filosofie te implementeren “Maak je er niet druk in als je er toch niets aan kan veranderen” en wonderwel lukte dat deze keer. Maar enfin, gratis parkeren dus in Mons.
Zoals meestal gaan wij enkel voor de gratis activiteiten, we gingen een planneke halen bij de toeristische dienst en besloten de aangeduide stadswandeling te lopen.
En inderdaad, Mons is een toffe stad …met het mooie stadhuis (niet vergeten het aapje te aaien met je linkerhand als je wat meer voorspoed wil in het leven), met flamboyante trouwers en knappe binnentuin, met het impressionante kunstwerk van Arne Quinze dat gebouwd werd ter ere van Mons culturele hoofdstad 2015, maar al instortte voordat 2015 inging (en nadien weer wederopgebouwd werd) maar het absolute hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) was het belfort. Dit Belfort staat op een heuvel gebouwd en als je daar boven bent sta je helemaal in het groen en het schoon uitzicht krijg je er nog eens bovenop. Dat is het leuke aan de Waalse steden, ze zijn groen of misschien lijken ze alleen maar groener omdat ze altijd wel een schoon uitzicht hebben om al dat groen te aanschouwen.
Voorts profiteerden we van het zonnige weekend op gezellige terraskes en op het bierfestival dat daar toevallig ook plaatsvond.
Héél charmant was ons hotel misschien niet, maar het personeel was dat zeker wel, iedereen deed ofwel zijn best om Nederlands te spreken en als dat niet goed genoeg naar hun goesting lukte excuseerden ze zich hier uitgebreid voor. Sympathieke mensen in Henegouwen, tot ze in hun auto kruipen toch … want zelfs op het voetpad voelden we ons niet veilig nadat ik daar bijna werd aangereden.
De volgende dag maakten we een wandeling in het natuurgebied Des Hauts-Pays, niet spectaculair maar wel zooo schoon.
… ik waande me met momenten niet meer in België, wat feitelijk aan mij ligt, want ik heb altijd de neiging om te denken dat Vlaanderen representatief voor België is, nl. plat, overbevolkt en volgebouwd. Afsluiten deden we in een bruine kroeg (ik hou zo van bruine kroegen) met nieuwsgierige tooghangers, een caféhond en gratis vleesjes.
Het was weer een schoon weekend … Wallonië smaakt naar meer !!!
“Minder” is minstens even belangrijk als “duurzaam”
Duurzaam, energiezuinig, hernieuwbaar, bio, … het leeft !!!
Hernieuwbare energie
Het is niet zo moeilijk om een energieleverancier te vinden die werkt met 100% hernieuwbare energie, ik denk bijvoorbeeld aan Ecopower die zijn elektriciteit haalt uit Belgische zon, wind en waterkracht. Maar 100% hernieuwbaar is niet hetzelfde als geen impact op het milieu, alle energie die verbruikt wordt heeft immers zijn impact … windmolens moeten immers ook gebouwd worden, ……
Laten we eerst starten met het besparen van energie en daarnaast ook kiezen voor groene energie.
De auto
Om de luchtkwaliteit te verbeteren is er in Antwerpen en Brussel een lage emissiezone, zodat de oude vervuilende dieselwagens niet meer binnen mogen. Er rijden echter bijna 500 000 salariswagens rond in België en dit is nog steeds in stijgende lijn. Bij deze salariswagens maakt het financieel geen enkel verschil of je nu 500 of 5000 kilometer rijdt per maand, een logisch gevolg is dat er met salariswagens ook meer gereden wordt dan met eigen wagens.
Er wordt wel duurzamer gereden (duurzamer want het zijn nieuwere en dikwijls zuinigere wagens, alhoewel het merendeel van de salariswagens nog steeds dieselwagens zijn), maar er wordt ook steeds meer gereden. Zouden we naast de zuinigere wagens te promoten, ook niet eens proberen om de auto wat minder te gebruiken?
Kleding
Ik kocht ooit een T-shirt in biokatoen (geproduceerd via biolandbouw, zonder gebruik van pesticiden, ….) van een merk dat ecologie als zijn missie beschouwde. Jammer genoeg merkte ik na de eerste keer wassen dat er gaatjes in de stof zaten. Een fenomeen dat de meesten wel kennen, T-shirts die al snel gaatjes hebben ter hoogte van de navel. Dikwijls wordt dit fenomeen gewijd aan de riem of aan de sluiting van de jeansbroek, maar wat velen niet weten is dat dit fenomeen zich voordoet bij kleding die gemaakt is uit enkel geweven of gebreide stoffen, stoffen die met 2 of 3 draden gemaakt worden zijn kwalitatief veel beter.
Ik vind het dan ook jammer dat er gefocust wordt op het biokatoen, maar dat het bio-effect teniet gedaan wordt door het feit dat je het T-shirt maar enkele keren kan dragen.
Moeten we naast ecologische kleding er ook niet naar streven om minder kleding te kopen, maar dan wel kwalitatievere stuks en liefst nog eens slow fashion (kleding die binnen 5 jaar niet gedemodeerd is).
Plastic
Deze maand is het Mei-plasticvrij, en ik las een artikel met tips, waaronder enkele goede en gemakkelijk implementeerbare. Eén van die tips was, om een vulpen of potlood te gebruiken in plaats van plastic. Ik vind dat hier niet zo goed uitkomt wat er misschien wel mee bedoeld wordt. Ik moet bekennen dat mijn huis vol ligt met stylo’s en dat ik me niet kan herinneren wanneer ik er echt eens eentje volledig leeggeschreven heb, de meeste van die stylo’s heb ik gratis gekregen en staan vol met reclame.
Ik zou bij deze tip zeggen “Zeg neen tegen freebees”. Freebees zijn de gratis stylo’s, lanyards, USBsticks, kalenders, zadelhoesjes, sleutelhangers, … die we regelmatig gratis ergens bij krijgen. Maar is het niet beter om ons eerst eens af te vragen of we die stylo / … wel echt nodig hebben en of we van plan zijn om deze dan ook te gebruiken tot het eind van zijn levensduur, want het heeft weinig zin om een freebee aan te nemen als je weet dat hij toch maar in je huis zal liggen slingeren tot je hem uiteindelijk in de vuilbak gooit.
Kadootjes
Kadootjes zijn ook nog iets waar volgens mijn nog veel in gesnoeid kan worden. Ik heb het al jaren moeilijk met kermissen, waar mijn kinderen gaan vissen en een plastieken speelgoedje kiezen, dat dan meestal de zelfde dag nog stuk is. Feitelijk vind ik dat héél decadent.
In dezelfde categorie vallen dikwijls de verjaardagsfeestjeskadootjes die in veel gevallen ook van plastiek zijn en waar in veel gevallen nadien niet meer mee gespeeld wordt. En dan zijn er ook nog de verjaardagsfeestjeskadotjes die door het feestvarken worden gegeven aan de gasten om hen te bedanken voor hun komst, die meestal bestaan uit een plastiek zakje, met balonnen, snoepgoed en nog een plastieken prul.
Misschien moeten we eens minderen met al die kadootjes, die we niet geven omdat ze een meerwaarde hebben maar omdat we vinden dat het zo hoort. Zo zijn wij hier thuis gestart met ervaringen te geven op de verjaardagen en op de uitnodigingen voor de verjaardagsfeestjes vermelden we nu specifiek dat we geen kadootjes willen. En geloof het of niet, de kinderen kiezen hier zelf bewust mee voor.
Minder, bewuster en kwalitatiever
Enfin … de clou van mijn relaas is dat duurzaamheid natuurlijk een goede zaak is en het is geweldig dat dit echt begint te leven, maar naast duurzaamheid zijn er nog andere peilers namelijk “MINDER”, “BEWUSTER” en “KWALITATIEVER” en die peilers zijn minstens even belangrijk.