De marathon van Parijs … mijn ervaring

Hopelijk heb ik jullie niet te lang in spanning gelaten en hebben jullie op de facebookpagina of instagram al gezien dat we de marathon van Parijs hebben gefinished in een fantastische eindtijd van 3u25 (Bjeurn) en 3u42 (ik).
Nadien was er minder tijd en goesting om te bloggen … verder citytrippen, pintjes drinken, hamburgers eten, de stijfheid eruit wandelen en slapen beheersten de volgende dagen. Maar ziehier … het verslag is er.

Voor de marathon

Zoals ik verleden keer al vertelde mocht ik niet in een sneller startvak starten, ik moest me houden aan de tijd waarmee ik me inschreef namelijk 4u. Bjeurn slaagde er wel in om een toelating te krijgen voor een nieuw startvak, namelijk dat van 3u30.
Plan B dan maar, stiekem in het startvak van 3u30 glippen. Wonderwel lukte dat vrij goed, ondanks de 2 controles die ik subliem nonchalant doorwandelde.
Omdat ik eerder thuishoorde in het vak van 3u45 en in de weg ging lopen door die snelle lopers van 3u30 besloot ik helemaal op ’t einde van het startvak te starten. Niet nodig bleek achteraf, want ik heb het gevoel gehad dat ik héél de wedstrijd moest inhalen … ik vermoed dat iedereen een sneller startvak aangeeft als hij werkelijk loopt. En dat ga ik direct aanpassen in mijn marathontips

Een uur op voorhand stonden we al in ons startvak. Te vroeg, maar ik had niet verwacht dat alles zo vlot ging gaan, het afzetten van onze rugzak aan de finish, wandelen naar de start. Ik moet zeggen dat ik me had verwacht aan een beklemmende drukte zoals bij de 10 miles en de 20 km van Brussel, maar niets was minder waar. Alles verliep super vlot.
Wat wel wou zeggen dat we een uur kou moesten lijden in het startvak. Volgende keer neem ik bovenop een slechte trui en plastiek zak om in het startvak aan te doen, ook een slechte broek mee.

Wel was er weinig sanitair, de laatste sanitaire stop deed ik 30 minuten voor de start en daarvoor moest ik wel 30 minuten aanschuiven. 2,5 uur voor de start was ik trouwens gestopt met drinken en dat zorgde ervoor dat ik onderweg geen last had van een volle blaas (samen met te warm weer en filelopen mijn grootste angst)

Omdat er deze keer geen supporters waren leerde ik de bezienswaardigheden van de route uit mijn hoofd en schreef de kilometers waar we ze tegen zouden komen op mijn hand. Zo had ik toch weer lichtpuntjes die mijn marathon moesten breken (en dat werkte).
Er waren trouwens ook deelnemers die voor wat aangename afleiding zorgden.

Tijdens de marathon

De angst voor filelopen was onterecht, ik heb misschien wat tijd door het slalommen verloren, maar dat gaat eerder om seconden. Ongelooflijk dat een wedstrijd waar 50 000 lopers aan deelnemen zo vlot gaat.

De volgende angst was het warme weer, ik kan daar immers helemaal niet goed tegen (wat de reden is dat ik mijn marathons in voorjaar en najaar kies). Tijdens de marathon was het echter weer 19°C en volle zon. Gelukkig echter was het startuur 9u, dus dan was het nog niet zo warm. En voor de rest brachten het flesje water dat ik elke 5km volledig over mij goot en mijn klak voldoende verfrissing.

Het marathonplan was finishen binnen de 4u. Uit de ervaring met duurlopen op marathontempo had ik beslist dat ik tussen 5:15 min/km en 5:27 min/km zou lopen … afhankelijk van de vorm van de dag.
Ik merkte al snel dat de vorm van de dag goed zat, en ik zag geleidelijk aan mijn gemiddelde snelheid stijgen tot 5:15 min/km.
Verschillende fases tijdens een marathon, dat heb ik weer niet ervaren. Ik liep comfortabel en ik genoot, en dat bleef zo gedurende de hele marathon. Mijn hartslag daalde zelfs en ik liep met negatieve split (wat positief is, dat wil zeggen dat je de tweede helft sneller loopt als de eerste, en dat is meestal het teken dat je comfortabel gelopen hebt)
Bjeurn zegt dat ik er nog niet alles heb uitgehaald, ik antwoord dat dat gewoon is omdat ik gemaakt ben om marathons te lopen … trouwens, je moet altijd plaats laten voor verbetering.

Héél de wedstrijd was ik bezig met mijn snelheid, maar niet met mijn eindtijd. Tegen het einde toe dacht ik dat het wel mogelijk moest zijn om 3u45 te halen, maar mijn verbazing was toch wel groot en aangenaam toen ik afklokte op 3u42. Totaal onverwacht en echt super.
En wat het allemaal nog toffer maakte, was dat Bjeurn afklokte op 3u25 (waar zijn doel 3u30 was)

Wij finishten beide trouwens nog vrij helder, wat niet bij iedereen het geval is. Gisteren bij het bekijken van onze aankomstfilmkes zagen we iemand zwalpen naar de eindmeet, om op 5 meter voor de finish zwaar op zijn gezicht te gaan. Waarop een andere loper (zo sympathiek) hem opraapte om hem te ondersteunen tot aan de finishlijn (waar hij direct door de hulpverleners werd geholpen). Lijkt alvast niet gezond, ik kan me trouwens niet inbeelden dat ik zelf zo diep zou kunnen/willen gaan.

De marathon van Parijs

Nen aanrader, echt.
De organisatie is super … ondanks de 50 000 lopers heb je nooit een beklemmend gevoel.
Het parcours is toch wel echt de moeite (er staan zelfs borden aan de kant voor de lopers om te zeggen, wat je waar zit) … en je zit gewoon in centrum Parijs.
En aan de bevoorradingen worden flesjes water uitgedeeld (wat veel aangenamer drinkt als bekertjes). Dat er geen sportdrank was (buiten op 1 post waar je een half bekertje isostar kreeg) stoorde mij niet zo. Ik dronk enkel water en nam elke 5km vlak voor de bevoorrading een gelleke. Daarmee kom je toe.
Aan elke bevoorrading werd er ook fruit uitgedeeld, maar ik heb me bij het water gehouden.

vergelijking met de vorige marathon in Amsterdam

Deze marathon verbrak ik mijn vorige eindtijd (die ik ook al héél mooi vond) met 25 minuten.
Ik was natuurlijk al langer intensief aan het trainen, maar nu waren ook alle startcondities perfect.
Fit en gezond (vorige keer was ik toch wel wat ziek, ik had zelfs geen stem de dag van de wedstrijd), uitgerust (de weken voordien had ik goed geslapen en zelfs de nacht voordien heb ik heerlijk geslapen zonder wakker te liggen … dat was vorige marathon ook wat anders) en net als vorige keer geen last van pijntjes en blessures.

Ondanks mijn significant betere eindtijd ben ik deze marathon toch minder diep gegaan, ik heb tijdens de marathon meer genoten, mijn maag was minder geblokkeerd en ik was achteraf beduidend minder stijf (ik kan zelfs een trap afgaan op een normale manier)

Hoewel de marathon van Amsterdam ook de moeite is (zeker een goede organisatie), verkies ik toch Parijs en wel om volgende redenen.
In Parijs doet 3 keer zoveel volk mee dan in Amsterdam, maar alles verloopt er veel relaxer.
Het parcours van Parijs is veel toffer.
Parijs geeft water in flesjes en dat drinkt gewoon veel gemakkelijker, waardoor de bevoorradingsposten ook minder chaotisch zijn. Ik had trouwens ook de indruk dat de bevoorradingsposten langer waren in Parijs. In Amsterdam was het chaos aan de bevoorradingen en dat was in Parijs niet het geval.

En nu?

Mijn marathondoel is gehaald, ruim binnen de 4u gefinished en opgenomen in de lijsten van runnersworld (blijkbaar bestaat er een lijst van runnersworld met alle lopers die een marathon binnen de 3u (mannen) / 4u (vrouwen) hebben afgelegd … geen idee waar je die lijsten kan vinden, maar ik sta er toch maar in)

Ik vreesde dus het zwarte gat … maar ondertussen heeft Bjeurn al aangegeven dat hij volgend voorjaar nog wel eens een marathon met mij wil lopen. En zo’n marathonweekend met Bjeurn, dat was toch wel héél tof.
En in de tussentijd ga ik me wat toeleggen om mijn 10km tijd te verbeteren en met wat trailexperimentjes.

Ik ben trouwens ook blij dat ik terug kan eten wat ik wil. Alhoewel ik me wel goed voel bij de gezonde levensstijl (zolang ik maar niets moet bannen of geen koolhydraten moet tellen)