De marathontraining zat deze week op zijn toppunt. 64km schreef het trainingsprogramma me voor en 64 km op de kop liep ik.
Op ’t eind met lood in mijn schoenen (figuurlijk maar het het leek ook letterlijk).
Vrijdag deed ik na ’t werk flink mijn loopkleren aan … om ze de hele avond aan te houden, soms eens te zuchten/kreunen en uiteindelijk maar niet te vertrekken.
En zo moest ik dat vandaag inhalen … de dag na een feestje. Ik had denk ik nog minder goesting dan vrijdag. Maar het viel dan weer veel beter mee, het was zelfs plezant.
Er werd deze week wat afgepland om tijd te vinden om te kunnen gaan lopen. Dat zal ik dus niet missen eens dit alles voorbij is. 2 marathonlopers in 1 huishouden is misschien een beetje teveel van het goede.
Maar je leest het … ondertussen is ook Bjeurn terug aan het lopen. De blessure bleek minder erg als gevreesd, dus dat is goed nieuws.
Vermits het vanaf nu enkel nog maar afbouwen is tot aan de marathon durf ik voorzichtig fluisteren “Parijs … we komen eraan !!!!! ”
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 64 km
Gewicht (gemiddelde van week): 57,3 kg
Rusthartslag: 54
Training 1: 8.31 km – 45m:03s – 5:25 min/km
Het voelde als lente … lopen in een T-shirt, zonder fluo hesje, want het blijft al veel langer klaar. Deed deugd.
Training 2: 16.55 km – 1h:30m:50s – 5:29 min/km
Deze intervaltraining beschouwde ik als de zwaarste training van allemaal. Wist ik veel dat de duurloop van 32km zo ging tegenvallen.
Training 3: 32.01 km – 3h:23m:45s – 6:22 min/km
Het was een héél geregel om deze loop in te plannen. Andere mama’s die kind1 van en naar verjaardagsfeestjes brachten, schoonmama’s die met kind2 naar de voetbal gingen.
Deze toer deed ik met Bjeurn en het ging super tot aan kilometer 20. Dan kwam een stuk op de dijk met wind tegen, en vanaf dan was ’t om zeep … afzien tot het eind. Ik moet zeggen, tegen ’t einde kwam ik er terug wat door dus daar ga ik me bij de marathon aan optrekken, dat een dip ook weer weg kan gaan (na 12km ofzo ;-) )
Training 4: 7.54 km – 50m:25s – 6:41 min/km
Ik bracht Liv naar de scouts in looptenu om erna een toertje te gaan doen … gigantisch hard tegen mijn zin. Gelukkig was ik niet de enige loopmama daar. Ik smeekte een andere mama of ik met haar mocht gaan lopen, en ik had er behoorlijk wat overredingskracht voor nodig.
Het probleem is dat ik niet zo populair ben als looppartner. De mensen denken blijkbaar denkt dat ik altijd aan een super snel tempo loop en dat ze niet zullen kunnen volgen.
Wat dus onterecht is … mijn loopsnelheid varieert tussen 8,5 km/u tot 13 km/u. En ik kan van de 2 uitersten genieten (van het eerste tijdens het lopen en van het tweede vooral erna)
Dit was heerlijk, tetteren en op ’t gemak wat loslopen.
Blessuregewijs: rechterscheen is gevoelig
Allez-y, om het eens in de taal van Voltaire te zeggen.
ik wou er ook ne franse quote tussengooien, maar ik kan al niet zonder -dt fouten schrijven, dus ik heb het maar gelaten
Het ging gisteren ook niet goed bij me, heb me ook moeten opladen,…..ben blij dat ik dit nog lees :-) :-). En ik pas ook met plezier mijn tempo aan om eens gezellig te tetteren,…:-). Je bent er bijna!!!
Iedereen heeft wel eens een moeilijke dag hé. Was dat niet zo dan zou iedereen waarschijnlijk lopen.
’t komt dichterbij hé! ik krijg hier ein-de-lijk weer eens de goesting, de moed, én de kans om te gaan lopen (qua tijdsplanning), mede geïnspireerd door uw blogjes, hoera!
hoera … en met de dagen die lengen wordt het des te leuk
Jouw loopblogjes zijn echt motiverend en demotiverend tegelijk. Zolang ik vooral de tekst lees dat eerste, als ik teveel naar de cijfertjes kijk dat tweede :) Want echt jong, 64km in één week, dat haal ik nog niet eens in een maand!
Wel jammer dat je moeilijk looppartners kan vinden. Al snap ik het ook wel, want ik denk dat ik ook zo zou reageren. Gisteren hebben Johan en ik een uur samengelopen, maar doordat het regelmatig bergop ging (+/- 170hm) was het voor hem echt wel een traag tempo. Ik heb denk ik 5x gezegd “loop maar door hoor”, “ik vind het niet erg als ge uw eigen tempo loopt”, “ga maar, ik kom wel achter”, terwijl hij maar bleef herhalen dat hij het ook gewoon leuk vond om eens samen te lopen! Dat hij mij op den duur niet heeft achtergelaten omwille van mijn gezaag, ’t is eigenlijk bewonderenswaardig ;)
haha, die laatste zin :-)
niet naar de cijfertjes kijken. 64 km is trouwens echt wel veel … content dat dat achter de rug is.
Trouwens ik heb nog nooit zo snel gelopen als tegenwoordig, vroeger liep ik altijd ronde de 10km/u wat ik héél goed vond. Trouwens of je een loper bent, dat hangt niet af van het aantal kilometers.
Dat je een loper bent dat voel je … ik wist het sedert mijn start (en toen liep ik 200 km per jaar ofzo :-) )