Parijs Marathon – week 12/18 – Halfweg
Ik verschoot er zelf van, maar ik was weer toe aan nieuwe loopschoenen. Elke 1000km worden loopschoenen best vervangen (en als blessuregevoelig meisje volg ik dit consequent op). Mijn vorige loopschoenen was ik bijlange nog niet beu gezien, en ze waren al aan vervanging toe.
Daarmee dat ik besloot eens voor een (zeer) flashy paar te gaan, onder het moto … “ze zijn waarschijnlijk toch al versleten eer ik ze beu ben”.
Dit zijn de Asics Gel Nimbus 16, de opvolger van deze.
En ondertussen zitten we halfweg, halfweg in de reeks van 6 zware trainingsweken (met duurlopen van +20km). Daarna kan het rusten beginnen … ik kijk er al naar uit.
Alhoewel ik moet zeggen dat mijn energielevel tegenwoordig terug vrij hoog staat. De winterdip waar ik elk jaar behoorlijk veel last van heb, lijkt voorbij.
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 55 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,2 kg
Rusthartslag: niet gemeten
Training 1: 8.45 km – 43m:26s – 5:08 min/km
Terwijl onze Vic voetbaltraining had, ging ik lopen. Soms vraag ik me af wanneer hij zich zal beginnen schamen voor zijn mama die hem in looptenu komt brengen en halen (hopelijk pas op de leeftijd dat hij oud genoeg is om alleen te gaan)
Training 2: 15.79 km – 1h:37m:53s – 6:12 min/km
Het was al lang geleden dat ik nog eens interval deed (alhoewel de bergloop verleden week door de sneeuw ook wel pittig was). Dit keer interval volgens mijn schema. 6 sessies van 5 minuten.
Training 4: 25.00 km – 2h:15m:45s – 5:26 min/km
Voor de duurloop probeer ik toch altijd wat variatie in te bouwen. Dit keer plande ik weer een route met de fietsknooppunten, maar met eindpunt op een 6-tal kilometer van me thuis. Dat gaf de vrijheid me eens wat nieuwe knooppunten te leren kennen. Eens aangekomen kwam Bjeurn met de auto tot daar, zodat hij de toer in omgekeerde richting tot thuis kon lopen en ik tot thuis kon rijden. Dat is handig aan hetzelfde schema volgen.
Deze duurloop deed ik op (gewenst) marathontempo. Ik zou de marathon graag tegen 11km/u lopen en dit was al een testje. De eerste 20km gingen super vlot, de laatste 5 een pak minder. ‘ is natuurlijk altijd waar je op ingesteld bent.
Normaal loop ik met een podcast, deze keer was mijn hoofd te vol met gedachten. Een discussie over de verjaardagskado voor het verjaardagsfeestje van Vic zat immers te levendig in mijn gedachten.
Geen podcast dus deze keer, maar wel de muziek van Roosbeef. Ik ben zwaar fan !!!!
Blessuregewijs: momenteel zit ik in de zetel met een icepack op mijn rechterscheen.
Wat is je ultieme ontspanning #boostyourpositivity
Alweer de laatste uitdaging @boostyourpositivity van Activia.
“Wat is je ultieme ontspanning?”, vroeg Oontje.
Moeilijke vraag, ik ben immers niet de meest relaxe persoon. Maar ik kan wel zeggen waar ik gelukkig van word.
Ik zorg dat ik altijd iets heb om naar uit te kijken.
Nu zijn dit onder andere
- de marathon van Parijs met Bjeurn (en bijhorende citytrip)
- de fietsreis naar Amsterdam met mijn zus en mama
- mijn eerste rommelmarkt met mijn vriendin (ik ben mede dankzij appelstien me wat aan het verdiepen in minimalisme, ik zou er veel over kunnen vertellen, maar dat kan ik best maar eens allemaal bundelen. Ik zie het alvast zeker niet extreem)
- mijn eerste swap-date onder collega’s (voor de 2 laatste ben ik al lustig aan het verzamelen)
Beter een opgeruimde mama dan een opgeruimd huis
Een opgeruimd huis, staat voor een opgeruimde mama
Tja, … ik kan me nog altijd niet zo goed ontspannen als ik achter sta met de was en het huis een stal is.
Ondertussen ben ik bezig met enkele projectjes.
- Het eerste is ‘geef alles zijn eigen vaste plaats’ en ik moet zeggen dat dat een zichtbaar positief effect heeft op de orde in het huis.
- Het tweede is een opruimactie van de kasten, schuiven, …. (met drastische reductiemaatregelen)
… en het lijkt te helpen.
Lopen
Altijd zo moeilijk om te vertrekken, maar zo content als ik onderweg ben. En zo ontspannen als ik terug thuis ben.
Mijn 9 essentiële shortcuts #boostyourpositivity
Met een weekje vertraging blog ik ook mee met de derde uitdaging van @boostyourpositivity van Activia.
“Wat zijn jouw shortcuts?”, was Lilith haar vraag. Hoe zorg je ervoor dat alles blijft bollen.
Wel, dit zijn de mijne!!!
Deze foto is een inkijk in het boek “Survival, elke dag” van Bear Grylls . Ik vond het wel toepasselijk
Minder werken
Sinds een tijd ben ik op woensdag thuis, en dat bevalt me.
En niet enkel mij, héél het gezin profiteert er mee van.
Er wordt die dag een deel van het huishouden gedaan en de namiddag staat in het teken van de kinderen. Dan is het onze “quality time”.
Liv’s juf vertelde me dat Liv op woensdag in het kringgesprek altijd zegt dat ze blij is … want haar mama komt haar halen, ’s middags krijgt ze een eitje en in de namiddag mag ze knutselen met de mama.
Als ik zoiets hoor besef ik dat die woensdag om te koesteren is.
Vroeger opstaan
De dagen dat ik werk sta ik op om 5u50. Sinds 2 maanden ga ik ook terug met de auto werken en dat biedt me de mogelijkheid om om 6u45 op het werk te zijn. Hierdoor kan ik dan ook op tijd weg en is er ’s avonds tijd om te koken, mee huiswerk te maken en naar de hobbies te rijden.
Ik heb het geluk dat ik een flexibele werkgever heb die dat toelaat. Mijn man heeft het geluk dat hij een nog flexibelere werkomstandigheden heeft. Hij heeft buiten glijdende werkuren ook nog de mogelijkheid om regelmatig thuis te werken … een luxe.
Voor dichtbij kiezen
Ik kocht een renault wagen omdat er een plaatselijke renault garage op wandelafstand is. Toen ik nieuw werk zocht, was een voorwaarde dat het binnen de 30 min moest bereikbaar zijn.
Mijn tandarts, dokter, loopclub, … bevinden zich in mijn dorp.
Als ik moet kiezen tussen “goed, in mijn dorp” of “beter, maar verder weg”, dan kies ik voor dat eerste.
Online shoppen
En dan bedoel ik niet enkel de wekelijkse collect&go, maar ook kadotjes, boekentassen, electronica, vuilbakken, verlichting, boeken, kleding, sportschoenen/kleding/voeding worden online aangekocht.
Zowat alles dus !!!
Poetshulp
Ik zou niet meer zonder kunnen. In de ideale wereld wordt hier elke week 4u gepoetst … in de realiteit is dit slechts 1 keer om de 2 weken (maar dat maakt het betaalbaar denk ik dan maar)
De was en de plas
Tegenwoordig probeer ik van zodra ik een vol machien heb, dit ook te laten draaien. Dit om te vermijden dat het héle weekend in functie van de was en de plooi staat.
Mijn atelier is naast naaikamer ook plooi en strijkkamer geworden.
Daar plooi, strijk ik mijn was en stop ik deze direct in de juiste mand (we hebben alle 4 een wasmand met onze naam op geschreven).
Er staat ook een kledingrek waar de hemden op de kleerhanger kunnen drogen. Zo probeer ik ook mijn strijk te beperken.
Een goede oplossing voor mij. Het strijkijzer en de was zijn weg uit mijn living … en mijn atelier is geen eenzaam kamertje, maar een plaats waar ik graag ben (met positieve vibes).
Draaiboek
Voor verjaardagsfeestjes, reizen, … maak ik telkens een draaiboek (met boodschappenlijsten, tijdsindeling, inpaklijsten, todo-lijsten). Dat kan ik dan het jaar erop hergebruiken (en doorgeven aan vrienden)
Kado’s
Mijn man is nen brouwer … handig als je naar een feestje moet gaan en je zoekt een geschikt kado. Een “Minnares” blijkt een gegeerd kado.
Voor verjaardagsfeestjes, babybezoekjes hebben we altijd een voorraad in de kadotjeskast.
Efficiënt timemanagement
Ik kijk geen tv en heb een flexibele hobby die relatief weinig tijd in beslag neemt (hardlopen -> voor de lezers die hier toevallig beland zijn)
Dat zijn de voornaamste denk ik, de uitdaging van deze week gaat over “mijn ontspanning”. Leuk onderwerp om over te bloggen … ik doe mee.
Parijs Marathon – week 11/18 – Alternatief
Zoals je zal zien ben ik deze week niet aan mijn kilometers gekomen … volledig te wijten aan een deugddoende skivakantie.
Toch is een skivakantie geen excuus om niet te lopen. Ter plaatse ging ik één keer lopen en de dag na aankomst stond een duurloop van 26km op de planning.
Ik moet zeggen, ik was niet van plan om op mijn skivakantie te gaan joggen, bijna had ik mijn loopgerief niet meegenomen.
Tot ik een filmke zag van een loopvriend, waar hij door de sneeuw liep. Het was zo aanstekelijk dat ik prompt van gedacht veranderde en mijn loopkleding in mijn valies gooide (die ik nochtans zo minimalistisch trachtte in te pakken … als gevolg moest ik mijn loopschoenen aan voor onderweg … geen zicht, maar ik zette me erover)
Als antwoord op het filmpje van de loopvriend, maakte ik mijn eigen filmpje … om jullie goesting te doen krijgen in een alternatieve training, wat trailachtig maar dan in de sneeuw.
Let ook op de wolk (die je ook op de foto ziet) … door temperatuursinversie (warmer boven dan beneden) vormde zich een wolk die 2 dagen in het dal bleef hangen, en tijdens mijn loop kwam hij naar boven … zeer bevreemdend.
Zoals te verwachten ben ik niet vermagerd op skivakantie (alhoewel mijn collega beweert dat je sowieso afvalt op een skivakantie … ik zal te weinig dansen op de après-ski waarschijnlijk).
Niets aan te doen, niet opgeven en blijven mijn best doen (en geloven in mijn moto … wat er snel bijkomt, gaat er ook snel terug af)
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 34 km
Gewicht (gemiddelde van week): 60 kg
Rusthartslag: niet gemeten
Training 1: 5.78 km – 44m:17s – 7:39 min/km
Gaan lopen ’s morgens op skivakantie. Pittig, vooral het eerste gedeelte dat constant omhoog ging. De terugweg was aangenamer.
Heerlijk was het, vanaf nu is dit een verplicht nummer tijdens skivakantie (je bent er immers niet geweest als je er niet gelopen hebt)
Training 2: 28.34 km – 3h:05m:19s – 6:32 min/km
Duurloop met Bjeurn. Het ging verbazend vlot, zo na een week skiën.
Onderweg zouden we gezworen hebben dat we Marleen Renders tegenkwamen, met een loopbuggy met een baby in, een meisje op een step en een jongen die mee liep. Maar wat googelen leerde ons dat ze in Zonhoven woont. Het lijkt dus onwaarschijnlijk dat ze Kampenhout uitkiest om te gaan lopen (en met kinderen waarvan er maar één van haar kan zijn). Maar het was een waardige dubbelganger.
Nadat ik het verleden week te warm had, ben ik overgeschakeld van winteroutfit naar lenteoutfit (4/5e tight en T-shirt met korte mouwen en een pulleke), en het was aangenaam zo … stralend zonneke … niet te koud en niet te warm … ideaal loopweer.
Blessuregewijs: zo goed als ok
Parijs Marathon – week 10/18 – Volhardend
Een minder uitgebreid weekverslag als normaalgezien.
Omdat bloggen vanaf de gsm niet zo evident is.
Deze week liep ik slechts 3 keer, geen slechte zaak met mijn allereerste spierverrekking die ik opliep tijdens de lang duurloop.
Deze week ook geen grafiek, maar de grafiek van vorige week is wel bijgewerkt.
Deze week eveneens geen foto, ’t is mageren Hans vandaag, enkel het hoogstnoodzakelijke.
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 47 km
Gewicht (gemiddelde van week): 57.7 kg
Rusthartslag: niet gemeten
Training 1: 6 km
toertje ‘s avonds, op te gemak, door ‘t dorp
Training 2: 14 km
Wat toerekes met de heidejoggers. Niet te lang want Bjeurn stond me thuis op te wachten in looptenue … ambetant soms, twee lopers in huis
Training 3: 27 km
De lente is begonnen. Voor ’t eerst dit jaar had ik het te warm in lange broek. Eigenlijk ging de duurloop helemaal niet goed.
Mijn hartslag was hoger dan normaal en ik kreeg hem maar niet goed (als ik de meting moet geloven).
Mijn haar jeukte in mijn gezicht en bij het hermaken van mijn staart sprong mijn rekker stuk (zeer irritant, op de marathon is een speld of haarlint geen overbodige luxe)
Ook deden na verloop van tijd mijn voeten pijn. Ik wijd het aan slechte sokken en gezwollen voeten.
Ik snapte ineens waarom het zo belangrijk is dat je op voorhand je looptenue test tijdens de duurlopen. Ik weet al welke sokken ik zeker niet draag bij de marathon!!!
En na 13 km deed mijn linkeronderbeen vlak aan de voet ineens pijn.
Achteraf gezien waarschijnlijk een spierverrekking. Toch liep ik nog 14km door … niet wetend of dit ongelooflijk stom was of niet (maar ja … ik zat 13km ver van huis)
Op de moment zelf deed het veel zeer, maar nu 2 dagen later is het zo goed als verdwenen. Eind goed al goed dus.
Trouwens in het hoofd zat het wel goed … en dat is nog altijd het voornaamste.
Blessuregewijs: ondanks kortstondige spierverrekking nog steeds alles ok.
Mug Cake versie2
Het leuke aan een blog zijn toch de reacties. Ik maak een mug cake, deel het recept. En enkele dagen nadien staan er nieuwe toffe tips voor ontbijten en mug cakes in de commentaren.
Ik testte deze keer het recept uit dat Tom in de commentaren achterliet.
- 3 el havermout
- 3/4 appel in kleine stukjes gesneden
- 1 ei
- honing
- rozijnen
- kaneel
- Doe de appel, rozijnen, havermout, ei in een tas.
- Voeg naargelang de goesting honing bij (om te zoeten) en kaneel
- Meng goed
- Verwarm ongeveer 3 minuten in de microgolfoven
Het resultaat was heerlijk, zoniet nog beter dan het vorige recept. Zo’n lekker smeuïg appelgebakje. Je zou voor minder gaan sporten (want dit is mijn sportontbijt)
Alleen jammer dat mijn kinderen altijd net wakker worden als ik die mug cake wil beginnen opeten.
Parijs Marathon – week 9/18 – Met goesting
Dit was de laatste rustige week uit de marathontraining, vanaf morgen zitten we in het zware gedeelte, 6 weken waarin ik 48 tot 64 km per week zal moeten lopen.
Ik heb me in elk geval herpakt en ga deze met goesting tegemoet.
Deze week liep ik mijn duurloop op woensdag en vandaag (zondag) de heidejoggerswedstrijd.
Ik had ambitieuze doelen voor deze thuiswedstrijd, mijn 10K record verbreken (46min27s) en/of als derde vrouw eindigen.
Geen van beide lukte, ik finishte op 47min31s en ik weet nog niet officieel de hoeveelste vrouw ik was, maar ik gok 6e ofzo.
Toch ben ik zeer content … dat PR breek ik nog wel eens, en als derde vrouw eindigen doe ik wel eens op een kleineren loop waar minder snelle vrouwen aan deelnemen ;-)
Mijn gewicht blijft nog steeds constant in plaats van te willen zakken …
2 kg minder staat voor 7 minuten sneller, waardoor ik dit keer zonder extra training binnen de 4u zou kunnen finishen. Vermits dat afvallen niet zo goed blijkt te lukken, zal ik misschien toch een tandje bij moeten steken.
Of moet ik mijn derde marathon beginnen plannen als ik niet slaag in mijn doel van <4u (ik moet zeggen dat dat laatste me niet zo aanspreekt op deze moment)
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 40 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,4 kg
Rusthartslag: niet gemeten
Training 1: 5.89 km – 35m:06s – 5:58 min/km
toertje ‘s avonds, op te gemak, door ‘t dorp
Training 2: 16.76 km – 1h:52m:27s – 6:43 min/km
duurloop op mijn vrije woensdag. Gelukkig lag alles er nog bevroren bij, hierdoor was het niet te drassing … en schoon.
Training 3: 5.83 km – 30m:26s – 5:13 min/km
Lopen op vrijdagavond is toch altijd hard, zeker als je al in slaap bent gevallen in de zetel en daarna nog moet vertrekken.
Training 4: 10.02 km – 47m:31s – 4:45 min/km
De wedstrijd van de heidejoggers. Schoon weer, een 7°C met zonneke en gelukkig was het niet meer zo drassig als vorige week.
Nog eens alles gegeven, en alles eruit gehaald wat er in zat. Misschien moet ik eens wat meer wedstrijdjes lopen.
Blessuregewijs: helemaal ok
Een brief aan mijn 16-jarige zelf #boostyourpositivity
Mijn mama mag me verbeteren als fout ben, maar ik denk dat ik 15 was toen deze foto getrokken werd. Ik meen me te herinneren dat dit onze eerste gezinsfoto was na het overlijden van onze papa.
Annelies,
Jij zal jezelf lang zien als iemand die voor haar 30 zeker geen kinderen wil, misschien wel nooit!
Je bent immers niet direct de kinderliefhebber, niet het meisje dat graag gaat babysitten, de charme daarvan begrijp je niet.
Wel, bijna 20 jaar later ben je nog steeds niet de grote kindervriend. Maar heb je wel 2 eigen exemplaren rondlopen. Je mama had gelijk “Je eigen kinderen zijn anders, die zijn wel tof, en dat geldt trouwens ook voor petekindjes”
Je laat je soms wat teveel imponeren, door mensen die slimmer zijn en door mensen met veel mooie woorden en zelfverheerlijking.
Laat je niets wijsmaken, neem niet alles voor waar aan wat ze zeggen en stop met te twijfelen aan jezelf en te denken dat de anderen beter zijn.
Loze woorden zijn immers gemakkelijk gezegd.
In het (werk)leven is er trouwens ook meer nodig dan enkel slim zijn. Met mensen kunnen omgaan, kunnen werken, anderen helpen, positief zijn, structuur bieden, kunnen motiveren, …. dat zijn kwaliteiten die zoniet belangrijker zijn en geapprecieerd worden door je naasten.
Je denkt dat je later een carrièrevrouw wordt.
Maar gaandeweg zal je ontdekken dat er nog zoveel meer in het leven is, een carrière zal niet meer het hoogste doel zijn. Een job die je meestal graag doet, en probeert goed te doen, leuke collega’s en een baas die je appreciëren, … dat is misschien belangrijker dan een grootse carrière.
Je hebt schrik van ouder worden, 30 lijkt je al gigantisch oud
Wel, die schrik om ouder te worden, dat heb je op je 34 nog steeds. Maar als ik je kan troosten, tot nu toe is het steeds onterecht gebleken. Het wordt nog steeds beter en als we de onderzoeken mogen geloven blijft het geluksgevoel nog een hele tijd stijgen.
Verveling, dat is ook iets dat uit je leven zal verdwijnen.
Niet abnormaal, ouder worden geeft ook meer vrijheid.
Je hebt meer vrijheid in de keuze van de mensen waarmee je omgaat (nu ben je voor het grootste deel aangewezen op de mensen van de klas en de scouts), je hebt meer keuzes in wat je doet, in welke vrije tijdsbesteding die je doet en je krijgt meer de kans om je eigen persoonlijkheid te ontplooien.
Het geld dat je verdient geeft je daarbij een pak mogelijkheden, geld mag geen doel zijn op zich maar maakt het allemaal wel gemakkelijker.
Je bent al enkele keren met je kop tegen de muur gelopen
wees gerust, je zal nog veel stomme dingen doen. Het is echter niet nodig om hier spijt van te hebben, want zolang je hieruit blijft leren, word je er een beter en wijzer mens van.
Wist je trouwens dat de volwassenen ook niet alle wijsheid in pacht hebben en dat ik zelfs op mijn 34 nog constant evalueer en evolueer. Laten we hopen dat we dat nog héél ons leven willen blijven doen.
Je voelt je soms anders
Misschien zijn de mensen ondanks hun vele gelijkenissen allemaal wel anders. Jij voelt je soms een buitenstaander en ook nu voel ik me soms nog een beetje een ‘loner’. Het verschil is, dat ik daar geen problemen meer mee heb.
Ik veronderstel dat we hoe langer hoe meer op onze mama beginnen lijken.
Wat je wel best zo snel mogelijk kan beseffen
koppigheid is geen mooie capaciteit. Koppigheid en boosheid vreten enkel je energie weg. Leer loslaten, vergeven en zelfs vergeten … dat is misschien zelfs de sleutel van geluk.
En steek geen energie meer in vriendschappen die niet meer wederzijds zijn … dat hoort bij het leven, laat het los!!!
Ten slotte wil ik je nog wat wijze raad meegeven, beide uit de mond van je kleine zusje. Gek hé, dat je dat kleine zusje meer en meer als een evenwaardige vriendin zal beschouwen.
Als je de anderen wil begrijpen, besef dan eerst “Niet iedereen is zoals jij, en denkt zoals jij”
Investeer in ervaringen en niet in bezittingen.
Ik zou zeggen, schrijf je me terug? Misschien als je 34 bent, een brief naar je 45-jarige zelf?
Deze brief kadert in het #boostyourpositivity project van Activia.
Mijn favoriete quote #boostyourpositivity
“Just Do It”, is voor mij één van de beste slogans ever. Simpel maar zo krachtig en zo waar dat ik het jammer vind dat ik hem zelf niet heb uitgevonden.
“Just Do It” dat is een beetje mijn moto.
- Angst om die presentatie te geven?
Niet teveel bij nadenken, het ‘moet’ toch gebeuren, je kan er niet onderuit … JUST DO IT !!! - Zou ik die marathon nu lopen of niet? Ga ik het wel kunnen, is het niet te ambitieus, kan ik wel zoveel tijd vrijmaken voor de training?
Je zal wel zien, schrijf je in en ga er gewoon voor … JUST DO IT. - Ik heb geen zin om die kamer te schilderen / dat slechte nieuws te brengen / ….
Doe het gewoon, dan ben je daar ook weer vanaf … JUST DO IT.
Geweldig toch … zo’n “no nonsense quote”. Niet teveel piekeren, twijfelen, treuzelen … gewoon doen. Heerlijk vind ik deze.
De volgende leerde ik hier kennen, en werd een beetje mijn moto.
Let wel, dit is een beetje nen ingewikkelde. Je moet hem niet lezen als “done” is “better than perfect” maar wel als
“done”
is better than
“perfect”
Zoals in … eis niet altijd de perfectie, want als je dat doet, krijg je op den duur niets gedaan.
Soms moet je je erbij neerleggen dat perfectie niet altijd nodig is, het streven naar perfectie is nefast voor de productiviteit.
Als ik altijd zou streven naar de perfectie
- kreeg ik amper iets gepubliceerd op mijn blog (en als er dan toch iets online komen zou waarschijnlijk niemand het lezen, want als je niet regelmatig genoeg schrijft hou je geen lezers over)
- zou ik enkel loopwedstrijden meelopen als ik wist dat ik een mooie tijd zou lopen. Ik zou alvast een paar keer de 20km van Brussel geskipt hebben (toen ik zwanger was, toen ik de blaasontsteking had, toen mijn schoonvader net overleden was en wij allemaal nogal ondersteboven waren, toen ik twijfelde omdat ik sukkelde met shin splints)
- dan had ik de marathon niet gelopen omdat ik me te ziek voelde
- dan was ik niet zwanger geworden midden in de verbouwing
- dan hadden we na 3 jaar nog steeds peertjes hangen in de living omdat we ons volledige goesting niet vinden
- dan zou ik op mijn werk allemaal zeer uitgebreide en onbeëindigde projecten hebben (waar ik moedeloos van zou worden)
- Zou ik nooit een fotoalbum maken omdat ik eerst al mijn foto’s wil uitmesten (ook die van vorige jaren), en back-uppen. Daarna zou ik twijfelen over de layout, eindeloos twijfelen wat de mooiste foto’s zijn en welke quotes of tekstjes ik erbij wil zetten. En ook zou ik me afvragen of ik niet beter eerst zou beginnen aan een album van de kinderen. En dan zou ik geen goesting meer hebben … ik doe het later wel eens … nadat de albums van de kinderen gemaakt heb. (Dit is uit mijn leven gegrepen … nog een werkpuntje)
En op ’t einde van de rit heb je niets gedaan.
“Done is better than perfect” … prent ik mezelf dus dikwijls in.
Let wel, dit is enkel een quote voor perfectionisten.
Niet voor nonchalante zielen die daarmee hun nonchalantie willen goedpraten … dat is gewoon irritant.
Lievelingsfoto van mezelf #boostyourpositivity
Ik dacht … laat ik ook eens meedoen aan project #boostyourpositivity dat Oon en Lilith mee organiseren.
Dan kom ik er nog eens toe om te bloggen over niet minder loopgerelateerde zaken. Want dat bloggen … ik ben het precies verleerd.
En dan net … als ik er vol goede moed aan wil beginnen, merk ik dat mijn blog plat ligt. Paniek, want ik slaag er al maanden niet meer in om een backup te nemen.
Gelukkig kwam alles snel goed (buiten het feit dat ik de instapress plugin heb moeten verwijderen)
Op instagram poste ik al deze lievelingsfoto van mezelf.
Ooit werd deze getrokken voor een artikel in jobat, door een professionele fotografe. Waarschijnlijk is dit de meest kwalitatieve foto die ooit van mij getrokken is.
En ik vind hem nog steeds mooi. Ik herken mezelf er nog steeds in, en dat lopen doe ik zelfs nog liever dan toen.
Maar het wordt misschien wel eens tijd voor een nieuwe lievelingsfoto, want deze werd reeds 8 jaar geleden getrokken.
Het zou deze kunnen zijn, na een geslaagde 10 miles met een onverwacht PR … duidelijk niet getrokken door een professionele fotograaf, maar wel recenter.
Deze week te verwachten op instagram en de blog
en misschien ook nog een brief aan mijn 16-jarige ik.
Al weet ik niet of mijn 16-jarige ik erg geïnteresseerd zou zijn in de raad van een bijna 35 jarige.
Parijs Marathon – week 8/18 – Vol vertrouwen
Samen met de gezondheid kwam deze week ook weer de goesting terug.
Ook wat aangemoedigd door het enthousiasme van Bjeurn. Hij overtroeft me dezer dagen in alles.
Loopt tegenwoordig bijna pijnvrij (wat super is natuurlijk), is al 5kg afgevallen (ik 400g) en een tweede inspanningstest (wegens abrupt afbreken van de eerste wegens misverstand) toont dat hij in een maand al enorm veel geëvolueerd is.
Dat houdt alvast me alert.
Het is dus terug met een pak meer goesting dat ik loop. En ik kijk nu uit naar volgende zondag … dan is het in Hofstade de loopwedstrijd van de heidejoggers … de winterjogging in het bloso-domein van Hofstade. Ik nodig jullie alvast uit om mee te doen (en zeg me dan ook eens gedag … ik ben te vinden aan de nummeruitreiking van de voorinschrijvingen).
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 45 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,3 kg
Rusthartslag: niet gemeten
Training 1: 5.95 km – 37m:03s – 6:13 min/km
toertje ’s avonds, op te gemak, door ’t dorp
Training 2: 12.38 km – 1h:22m:06s – 6:38 min/km
Lopen met de heidejoggers
Training 3: 6.23 km – 32m:26s – 5:12 min/km
Ik wou eerst vrijdag gaan lopen, maar blijkbaar ben ik de enige die graag op een vrijdag loopt. En alleen kon ik me echt niet motiveren. Het werd dus zaterdag terwijl de dochter aan het skaten was. Lopen op een zaterdag is eigenlijk ook plezanter. Klaarlichte dag … waardoor je een pittoresk parcours kan uitkiezen. In het gezelschap van Friedl Lesage en Tania Van der Sanden op de podcast. Tof
Training 4: 20.69 km – 2h:16m:16s – 6:35 min/km
Nat en koud, zelfs het domein van Hofstade lag er drassig bij (en dan moet het al lelijk doen). Onderweg (tijdens het ‘vruchteloos’ proberen ontwijken van de modderplassen) kreeg ik alsmaar meer zin om eens te gaan trailrunnen en me het allemaal niet aan te trekken. Ik denk dat dat mijn nieuwe uitdaging zal worden na de marathon.
Het gezelschap was dik ok … dankzij mijn mama die de kinderen mee op sleeptouw nam, kon ik nog eens samen met Bjeurn lopen.
Blessuregewijs: alles ok, maar toch latent … rechterscheen en rechterheup
Parijs Marathon – week 7/18 – het beu zijnde
Ik ben het wat beu … ik ben moe, minder gefocust, ik was weer ziek (en ik heb het gevoel dat ik tegenwoordig constant ziek ben, en ook moe trouwens).
Ook heb ik het gevoel het lopen meer een opdracht lijkt. Waar ik soms met plezier vroeg opstond om het lopen ingepland te krijgen, valt dit nu zwaarder.
Toen ik vandaag moest vertrekken voor een duurloop van 19km was het echt niet met volle goesting.
“Ik kan niet geloven dat ik echt 19km ga gaan lopen”, schoot meermaals door mijn hoofd.
De te korte nacht, Westmalle van de avond voordien (meer dan 1), zullen er natuurlijk ook wel voor iets tussen hebben gezeten.
Maar kom … ik ging toch … en uiteindelijk viel het wel mee. Friedl Lessage, Xavier De Rijcke, Dirk De Wachter op radio en podcast hielden me gezelschap en fluisterden interessantigheden in mijn oor.
“Na deze marathon doe ik een paar weken niets”, zei ik tegen Bjeurn.
Terwijl dat waarschijnlijk niet waar is, want ik heb al half toegezegd om de ’10 miles’ en de ’20 km van Brussel’ te lopen voor het goede doel.
Ik had me trouwens ook voorgenomen om eens te starten met trailruns, na deze marathon.
Trouwens, als ik de marathon niet binnen de 4u uitloop, zal er nog wel eentje ‘moeten’ volgen.
Maar geen paniek, dit is waarschijnlijk een momentopname. Voor de volgende duurloop zoeken we ons een babysit en lopen Bjeurn en ik nog eens samen, dat maakt het ook weer wat leuker.
Over Bjeurn gesproken, deze liep deze week al 2 keer pijnvrij en is bijgevolg héél wat enthousiaster dan ik dezer dagen.
De cijfers zijn deze week niet denderend. Te weinig kilometers gelopen wegens ziekte en onverklaarbaar niet gezakt in gewicht, terwijl ik toch vrij sober geleefd heb en zelfs ziek was.
Mijn enige zware zonde (buiten de Westmalle) was een pak chips, maar dat is de schuld van de babysit!
Ik dacht ik zal eens attent zijn en zorg voor iets lekkers.
Mispoes “Wie chips koopt voor een ander, eet hem zelf op!”
De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 25 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,1 kg
Rusthartslag: niet gemeten
Training 1: 5.76 km – 31m:51s – 5:32 min/km
Training 2: 19.01 km – 2:02m:57s – 6:28 min/km
Telkens hetzelfde toertje lopen is niet aan mij besteed. Daarmee startte ik eens een dorp verder en stippelde een toer van 19km uit via de fietsknooppunten. Voor herhaling vatbaar dit concept.
Blessuregewijs: alles ok … maar op te letten voor rechterscheen en rechterheup
Parijs Marathon – week 6/18 – moe maar voorbeeldig
Moe …. was ik deze week. Het is immers al van voor de feestdagen druk op het werk en dat laat zich voelen. Normaalgezien komt hier nu wel een einde aan, ik heb zelfs vrijdag een eerste dagje verlof kunnen nemen om te gaan soldenshoppen.
Toch was ik voorbeeldig. Ik werkte al mijn trainingen mooi af en ook op gebied van voeding ben ik gezond bezig. Het valt niet zo op, op de grafiek, maar het gewicht gaat stilaan naar beneden, 0,5 kg per week (ideaal tempo volgens mijn diëtiste). Ik beloonde me daarom vandaag met koeken, truffels, chocolade en bier. Onder het moto “Wat er snel bijkomt zal er ook wel snel weer afgaan”
Mijn rusthartslag was significant lager als normaal. Dit is gebaseerd op slechts 1 meting, dus hopelijk is dit iets eenmaligs.
Bij de man gaat het iets minder vlot, ik weet niet waaraan het ligt … de overschakeling van fietsen naar lopen, of omdat hij gewoon niet gemaakt is om te lopen?
In elk geval moet hij altijd lopen met één of ander (al dan niet wederkerend) pijntje.
Vingers kruisen dus.
De cijfertjes
Aantal kilometers gelopen: 37 km
Gewicht (gemiddelde van week): 58,0 kg
Rusthartslag: 51
Training 1: 5.76 km – 31m:10s – 5:25 min/km
Toertje door ’t dorp, ’s avonds, alleen
Training 2: 11.41 km – 1h:11m:19s – 6:15 min/km
Met de heidejoggers, ’t was niet met volle goesting, ik had al geen zin om te vertrekken, maar dat gebeurt wel meer. Meestal echter is de goesting er wel eens ik vertrokken ben, maar nu merkte ik gewoon dat ik moe was.
Training 3: 14.71 km – 1h:38m:48s – 6:43 min/km
Een duurloop op zaterdag, dat is niet van mijn gewoontes. Deze duurloop ging ook niet zoals ik gewoon ben. Ik was wat opgejaagd omdat ik in de voormiddag nog in de bank moest zijn en daarna op tijd thuis zijn omdat er volk kwam eten. Het lukte me bijgevolg niet om in mijn hartslagzone te lopen.
Training 4: 5.00 km – 27m:16s – 5:27 min/km
Ik heb getwijfeld of ik mijn vierde training van de week nog wel zou doen. De goesting was klein, dit was eerder een dag om binnen te blijven in trainingsbroek en hoody. Daarmee sloot ik een compromis … 5km binnen op de loopband. vermits ik mijn tempoduurtraining nog niet gedaan had combineerde ik deze nu. Ik liep aan 10km/u met 1km aan 12 km/u en 1 km aan 14km/u. Pittig.
Blessuregewijs: alles ok
Wat kost joggen nu echt?
Ik las hier een review over de aflevering van de rekenkamer (KRO) “Wat kost joggen?”
In deze aflevering werd er wat de draak gestoken met de kost van het hardlopen. Zo werd een beginnende loper voor €635 aan hardloopkledij aangesmeerd. En was de algemene conclusie dat hardlopen per jaar €425 kost (1 paar schoenen, kledij, trainen met app voor 5km, deelname aan 1 hardloopwedstrijd)
Wat overdreven leek me, dus maakte ik zelf de som en nam ik mijn vorige loopjaar als referentie. Een loopjaar waarin ik 1700km aflegde en een marathon liep.
Toen nam ik deel aan 4 wedstrijden, de jogging van mijn loopclub, de 10 miles, de 20km van Brussel en de marathon van Amsterdam.
Ik gebruikte volgende loopaccesoires. Mijn garmin loophorloge met hartslagmeter (eigenlijk al afgeschreven, want ouder dan 4 jaar, maar het ding doet nog steeds perfect wat het moet doen en kan net evenveel dan de huidige generatie loophorloges), een armband om mijn gsm in te steken (dat ik nooit gebruik wegens irriterend), een drinkbelt (super ding), endomondo premium (dat misschien niet voldoende meerwaarde biedt voor mijn gebruik) en spibelt (een super handig heupzakje om gsm ed …. in te steken). Deze dingen schrijf ik allemaal af op 4 jaar, tegen dan is er waarschijnlijk een deel aan vervanging toe.
Het lidgeld van mijn loopclub komt op €30, maar in de prijs zit wel verzekering en een loopjasje. Goede deal dus.
Om 4 keer per week te lopen heb ik ook 4 sets kleding nodig. 4 sportBH’s, 4 lange broeken, 4 korte broeken, 4 T-shirts met lange mouwen, 4 T-shirt met korte mouwen, 4 paar sokken, 3 pullekes en 1 regenjasje nodig. Hier heb ik een benaderende prijs op gezet en ook afgeschreven op 4 jaar (ik koop elk jaar immers wel eens iets nieuws).
Deftige loopschoenen is het enige dat je nu eens ‘echt’ nodig hebt om te lopen. Ik betaal deze gemiddeld €140 per paar en vervang ze elke 1000 km.
Voor de marathon liet ik me medisch ook controleren.
Voor de cardiologische test betaalde ik ongeveer €20 (een deel werd immers terugbetaald door de ziekenkas), deze is een jaar geldig.
Voor de lactaattest betaalde ik €180. Achteraf gezien was dit teveel, ondertussen heb ik een goedkoper adresje. Maar de inspanningstest moet ook niet elk jaar herhaald worden. Hartslagzone’s hebben niet de neiging om veel te veranderen.
Aan sportvoeding, gellekes en energiedrank, betaalde ik ook een behoorlijk bedrag. Dit is iets dat ik de jaren voordien nooit gebruikte, enkel in de voorbereiding naar de marathon. Maar dit is wel geen overbodige luxe bij langere duurlopen.
Wat ik niet telde was vervoer. Bij het lopen start ik immers meestal vanaf thuis, of ik neem de fiets tot het startpunt.
Ook het marathonweekend telde ik niet mee … dat was immers ook een plezierreisje.
En zo komen we tot een totaal bedrag van €758 per jaar, €0,45 per kilometer of €4,2 per uur.
Frappant ook.
Als ik de rekensom loslaat op het jaar 2012, waarin ik ‘slechts’ 1050km liep, nog veel minder loopaccessoires had, geen medische testen liet doen, geen sportvoeding kocht.
Dan kom ik uit op een bedrag van €492, wat een pak minder is.
Maar de kilometerkost komt op €0,47 en de uurkost op €4,5, wat dan weer vrij gelijkaardig is.
Ik moet toegeven, het was even slikken. Ik had niet gedacht dat ik op zo’n groot bedrag zou uitkomen.
Toch blijf ik ervan overtuigd dat lopen één van de goedkoopste sporten blijft.
Alhoewel dat ik de aflevering van de rekenkamer moet gelijk geven dat de wedstrijden te duur zijn. Dit is ook één van de redenen dat ik pas voor vele urban trails en grootschalige loopwedstrijden. Geef mij maar een gezellige, kleinschaligere en veel goedkopere stratenloop.
Mug Cake
Ik was direct enthousiast toen ik een boekje over ‘mug cakes’ tegen kwam. Ik hield me in en schafte het met niet aan, maar ik zocht direct het fenomeen op.
Heel simpel…. de ingrediënten worden gemengd in een tas, waarop deze in de microgolf wordt verwarmd tot een smeuïg cake-je.
De enige regel is dat je de tas maar tot de helft mag vullen, want mug cakes hebben de neiging om nogal te rijzen (zeker de versies op basis van zelfrijzende bloem)
1001 recepten en waarschijnlijk nog meer staan op het internet, maar ik interesseerde me vooral in een ‘gezonde’ ontbijtversie. Een minder calorierijke variant die toch zorgt voor een stevig ontbijt waar ik even mee verder kan.
Mug Cake voor ontbijt
- 3 el havermout
- 1 banaan
- 1 ei
- honing
- chocoladestukjes (zwart)
- Doe de banaan met havermout, het ei in een tas.
- Voeg naargelang de goesting honing bij (om te zoeten) en chocoladestukjes
- Meng goed
- Verwarm ongeveer 2 minuten in de microgolfoven
Ik was van plan om dit alleen op te eten, alvorens ik ging lopen. Jammer genoeg werden de kinderen wakker en moest ik delen.
Tot mijn verbazing waren ook zij enthousiast (havermout is hun ding normaal gezien immer niet).
Dit was het eerste, maar vele experimenten zullen volgen. Dit is een waardig ontbijt (maar ook een gevaarlijke snack)