Fietsen naar Amsterdam – dag1
Route: Van Goghroute (Eppegem tot in Antwerpen), knooppunten Antwerpen tot in Oost-Malle
Afstand: 93,4 km
Pech: Vanaf de eerste kilometer had ik remproblemen en na 20 km werd de rem finaal overgetrokken.
Naar jaarlijkse gewoonte vertrokken we op fietsvakantie met de mama en de zus.
Wegens blijde zwangerschap van de zus is het een iets meer luxevakantie geworden dan normaal.
We hebben immers een volgwagen en moeten dus niet al onze bagage op de fiets meenemen.
Dit was de eerste dag van onze vakantie … maar eerst brachten we de kinders naar t school. De kinders hadden nog maar net hun papa terug en dan vertrok de mama al. Liv zei diepbedroefd “Ik kan niet geloven dat ons gezinnetje nu al terug uit elkaar is!”. Ik voelde me al bijna schuldig (maar ik weet dat kadotjes veel trauma’s zullen verjagen).
De eerste rit ging tot Antwerpen bij de zus. Daar werden we serieus verwend.
De hele dag heb ik ruzie gemaakt met Bjeurn zijn fietscomputer die ik mocht gebruiken. Ik hoop dat ik het ding vanaf morgen wat beter kan gebruiken want vandaag boterde het niet zo.
En daarna reden we verder tot de eindstop in Oost-Malle … waar we ook weer verwend werden (met een West-Malle).
En daar werd ook mijn rem vakkundig hersteld door de stiefpapa (en kreeg ik er een initiatie remmen herstellen gratis en voor niets bovenop).
Schol … op een goei trip naar Eindhoven morgen.
Alleenstaande mama voor 1 week
Een hele week alleenstaande mama, geen sinecure. En het is nog niet erg genoeg dat de man er niet is, maar ook de schoonmama die normaalgezien de kinderen van ’t school afhaalt was een hele week weg.
Wat zijn de impressies dan
- Dankbaar dat ik hulp kreeg van mijn mama-ke, die de kinderen van ’t school haalde en lekker eten maakte. Een niet te onderschatten luxe, wonen in hetzelfde dorp.
- En als ik kookte, deed ik dat minder uitgebreid als normaal (we gingen zelfs eens naar ’t frietkot)
- De kinderen misten de papa wel … toen ik zei dat ze verwend waren met zoveel speelgoed zei Liv verontwaardigd droevig *Verwend, verwend?! … met onze papa in Amerika?!”
- Om beurten sliepen de kindjes in mijn bed, normaalgezien zouden we vanacht met 3 slapen … maar dat plannetje is mislukt … het was daar al iets te plezant bij die 2 charels.
- Vaak moest ik op 2 plaatsen tegelijk zijn.
Op de skate en op de voetbal, op het schoolfeest en op het voetbaltornooi, op de scouts waar Liv mama/papavergadering had en bij Vic waar ik op moest letten terwijl Liv op de scouts was.
Gelukkig bestaan er creatieve oplossingen … carpoolen, met vriendjes meerijden naar het voetbaltornooi, en het broertje dat ook mee naar de scouts mocht.
Het kwam dan wel allemaal in orde, maar creatieve oplossingen vragen ook wel veel energie. - Iets dat ik normaalgezien nooit doe werd deze week ingevoerd. De avond voordien de tafel al dekken en de lunchpakketen al maken. Daar win je dus effectief veel tijd mee.
- Ik merkte dat ik ’s avonds pas later in mijn zetel plofte dan normaal, en dat ik meer moe was.
- De kinderen keken minder tv , en speelden minder op de iPad dan ze gewend zijn. Zou dat komen doordat ze uiteindelijk toch meer aandacht krijgen? (ah ja … want ze moeten mijn aandacht niet delen met de papa)
- Ik deed precies niets anders dan de kat eten geven, brood zetten, afwasmachien uittasten, tafel dekken, tafel afruimen. Eens naar ’t toilet gaan in de hoop dat de tafel afgeruimd is als je terugkomt, dat pakt niet (zelfs niet op moederdag)
- Moederdag is trouwens ook wel relaxer als de papa er ook is … eigenlijk word ik dan vooral door hem verwend ipv door de kinderen.
- Ik ben een hele week niet gaan lopen. Als je alleen bent moet je al zeer creatief zijn om de tijd te vinden op nog te sporten. Ik dacht … laat ik mezelf gewoon eens enkele weken rust gunnen. En zo liep ik een week niet … en de week voordien ook al niet … en volgende week ook niet (maar dan staat er iets anders leuks op het programma … dan ga ik namelijk naar jaarlijkse gewoonte met mijn mama en zus op fietsvakantie … dit jaar wordt het Amsterdam … met een omweg, want Amsterdam vonden we toch iets te dichtbij).
- En zo kunnen de kinderen volgende week de verloren tijd met hun papa dubbel en dik inhalen, en de overdosis mama verwerken.
Alleenstaande mama … een week was voldoende … mijn respect voor de mama’s die dat constant doen.
Project kleerkast – Opvouwen als een echte Konmari
Het laatste gedeelte van mijn project kleerkast was het optimaal benutten van de kastruimte. Want waar ik vroeger mijn kast veel te klein vond (waarop Bjeurn dan luid op protesteerde, want mijn kast is een pak groter als de zijne, en dat terwijl mijn kleren kleiner zijn) vind ik nu dat ik het maar moet kunnen doen met de huidige kleerkast (mits de kartonnen dozen en wissel van zomer- en winterkast mogen blijven)
Dus ging ik opplooien à la Marie Kondo.
Ja … ik heb het boek ook in mijn bezit en ik ben volledig in de ban. Ik ben al door het kledinggedeelte, maar van zodra ik het volledig uit heb volgt een heuse boekbespreking, want Marie is al helemaal mijn vriendin.
En niet alleen de mijne, zo blijkt.
Moest ik mijn kleerkast opnieuw kunnen inrichten … ik koos voor voornamelijk schuiven … wat goed uitkomt want ooit (fase 104 in de verbouwings/verfraaiingswerken) komen er inbouwkasten (alhoewel ik wel gehecht raak aan mijn kleerkast … die samen met het huis kwam … hoe minimalistisch)
Elke avond vouwde ik een schap, van de oude vertrouwde manier (die ik ook niet volledig onder de knie had) tot zijn zijn Konmaries. Dit naar voorbeeld van de talloze youtube-filmpkes … waaronder enkele gelinkt hieronder.
En het volgende viel me op
- je vouwt wel meer, maar je hebt niet meer kreukels (feitelijk had ik met de oude vertrouwde manier ook al veel kreukels).
- Vouwen à la Marie Kondo is niet behoorlijk moeilijk , je moet gewoon checken dat het verticaal blijft staan (al moet ik mijn kleren nog wat leren kennen, in welke positie voelen ze zich het best)
- je wint gigantisch veel plek (dit had ik dus niet verwacht)
- Ik verhuisde sommige zaken van kapstok naar schabben (ah ja … want daar had ik ineens veel plaats vrij).
En jeansrokjes voelen zich blijkbaar perfect als ze opgeplooid zijn (bij de konmari-methode doen we alsof kleren gevoelens hebben). - De kapstokken zijn nog steeds overbevolkt. Tja .. ik gun nu elke kledingstuk zijn eigen kapstok.
(Remember … kleren hebben gevoelens … en als jij een golfje of blazer zou zijn, dan zou je toch ook vinden dat je je eigen kapstok verdient) - Ik hoop trouwens dat het probleem van het overbevolkte hangrek zichzelf oplost na enkele maanden project kleerkast.
- Slipjes zijn vouwbaar, en ze blijven zelfs staan als je het goed doet (vroeger deed ik niet aan slips vouwen)
- De kast oogt ordelijker
- en de inhoud overzichtelijker
Dit is voorlopig het laatste deel van project kleerkast … alhoewel ik vind dat ik binnen 3 maand nog eens een update moet geven.
- Gaat er nog steeds meer mijn kast uit dan in?
- Vouw ik nog steeds mijn kleren op als de echte Marie Kondo, misschien heb ik ook mijn huisgenoten al bekeerd? Liv is nu al overtuigd, en Bjeurn krijg ik misschien wel zo ver om zelf de make-over te doen … maar eerst kijkt hij toch nog even de kat uit de boom bij mij
Maar hier alvast een eerste selectie uit de talloze Youtube-filmpjes , voor degenen die ook niet kunnen wachten om eraan te beginnen.
Ondergoed plooien met de ‘Marie Kondo’
Broeken plooien
T-shirts vouwen
Project kleerkast – De klereninventaris
Ik werd al een tijdje niet meer gelukkig meer van mijn kleerkast.
Ze zat zo vol dat ik de deuren nog amper dicht kreeg. Het was serieus proppen om alles erin te krijgen en het overzicht was ik al helemaal kwijt.
Ik wist wel dat er veel kleren in hingen, maar had ik precies nooit iets om aan te doen, of kreeg ik het niet gecombineerd.
En zo koos ik telkens weer voor dezelfde veilige vertrouwde outfits.
Ik droomde van zo’n systeem uit de film Clueless (1995), waar het hoofdpersonage Cher bij een kledingstuk telkens de mogelijke outfitcombinaties kon tevoorschijn toveren.
Dat moet 20 jaar later wel al mogelijk zijn bedacht ik … en ik schuimde het internet en de Android App shop af naar mogelijke programma’s om de kleerkast te inventariseren.
En ja … ze bestaan … maar ze waren telkens niet volledig naar mijn goesting, te beperkt en te omslachtig. Trouwens heb ik het toch liever in eigen beheer.
En zo startte ik mijn project kleerkast, en creëerde ik mijn eigen kledinginventarissysteem, met behulp van google docs (maar kan evengoed met excel) en flickr.
In dit inventarissysteem staan alle kledingsstukken, sportkleding, schoenen, juwelen, riemen, zonnebrillen, handtassen … die ik bezit opgelijst.
En voor elk stuk zijn er zoals je ziet een aantal velden in te vullen.
- ID – dit is de unieke nummer van het kledingstuk, hier zit ook een link achter, de link van de flickr-foto van het bewuste kledingstuk
- OF – hierachter zit een link met alle combinaties met dit kledingstuk die ik al gedragen heb
- LK – dat dag dat ik het kledingstuk de laatste keer droeg (deze is eigenlijk vooral om te kijken welke kleren ik dit jaar nog niet gedragen heb, maar het is ook een hulpmiddel om achteraf mijn outfitfoto’s gemakkelijk te kunnen voorzien van de juiste tags)
- Categorie en subcategorie – zodat ik de aantallen goed kan bijhouden
- Omschrijving – liefst met wat specifieke woorden zodat ik een kledingstuk gemakkelijk via de zoekfunctie kan terugvinden in mijn lijst
- Merk
- Maat
- Kleur – kan van pas komen als ik combinaties zoek
- Prijs – aankoopprijs
- Winkel
- Koopdatum
- Opmerking
- 2-mei – Dit is de huidige waarde die het kledingstuk vandaag (op 2 mei) nog heeft. Ik schrijf mijn kleren af op 5 jaar, dus elke maand verliest het kledingstuk 1/60e van zijn aankoopwaarde.
- Weg datum – Als ik een kledingstuk wegdoe schrap ik het niet uit mijn lijst, ik vul gewoon de datum in dat ik het weg deed.
- Status – hierin noteer ik wat ik misschien wil wegdoen, wat ik moet (laten) herstellen, wat ik snel eens wil aandoen
Sinds januari komen alle nieuwe stukken in deze lijst. Voor de kleding die ik al had deed ik het retro-actief, ik nam een foto en deed een gok naar de aankoopprijs en aankoopdatum.
Laat je wel niet misleiden door de nummering, ik heb geen 1400 stuks in mijn kast … ik startte bij 1000 !!!
Natuurlijk is het wel wat werk om het op te stellen (maar je kan het zien als één grote opruimactie, elk kledingstuk ging bewust door mijn handen en van veel kleding heb ik ook besloten om ze niet op te nemen in de lijst en direct weg te doen)
En er kruipt natuurlijk ook wat werk in om het te onderhouden (alhoewel ik vind dat dat best nog wel meevalt). Het trekken van de outfitfoto’s en deze corect taggen, de datum noteren dat ik iets draag, mijn nieuwe kleding mee opnemen in de lijst.
Wat is het resultaat?
-
- Ik weet dingen zoals
- 561 stuks heb ik momenteel. 44 accessoires, 90 bovenstukken, 21 broeken, 8 handtassen, 9 jassen, 34 jurken, 133 (goedkope) juwelen, 9 stuks nachtkleding, 23 stuks ondergoed (oude slips en sokken heb ik niet geïnventariseerd), 31 rokken, 42 paar schoenen, 3 shorts, 65 stuks sportkleding, 49 truien en vestjes.
- 36% van mijn spullen zijn ouder dan 5 jaar.
- Sinds januari heb ik al 56% gedragen, wat ik toch al mooi vind vermits ik pas sinds gisteren mijn zomerkleren voor mijn winterkleren inwisselde.
- Ik weet hoeveel ik maandelijks aan kleding besteed. Dat bedrag moet naar beneden !!!
Maar dat bedrag gaat ook wel naar beneden want ik heb niet veel nieuws meer nodig, er is nog zoveel dat ik eerst nog eens moet dragen. - Vermits ik voor mijn huisgenoten ook min of meer een inventarislijst bijhoud (niet zo in detail als de mijne), weet ik ook wie welk aandeel heeft in het kledingbudget.
Vic is met 11% het slechts bedeeld, maar dat is vooral omdat hij goed voorzien wordt van kleding door zijn 2 grote neven. - Na zwart en diverse kleuren, is blauw (exclusief jeans) de meest voorkomende kleur in mijn kleerkast. Dat was verrassend, ik was me hier niet van bewust.
- Er gaan nog steeds veel meer spullen mijn kleerkast uit, dan dat er bij komen. En dat zal nog wel even zo blijven.
Dat ligt aan het feit dat ik tijdens dit project elke keer minimum 1 nieuw stuk moet uitpikken. Bij sommige spullen besef ik zo dat ik echt geen goesting heb om deze nog te dragen … en dat maakt het gemakkelijker om ze weg te doen. - H&M en decathlon zijn goed vertegenwoordigd in mijn kleerkast, gevolgd door zelfgemaakte kleding, gekregen spullen (ik ben ervan verschoten hoeveel in mijn kleerkast gekregen is), en tweedehands spullen.
- Ik slaag erin om betere combinaties te maken, waarschijnlijk omdat ik ook terug meer overzicht heb.
Ik slaagde er eindelijk in om die leren rok te combineren (zonder er als een meesteres uit te zien) , en droeg deze bijgevolg voor de eerste keer. Het lukte me zelfs om gouden oorbellen te dragen op een manier waar ik me goed bij voelde.
Voor al lang afgeschreven zaken hervond ik de oude liefde … de jeansbroek met gele accenten (die al enkele keren nipt de dans van opruimwoede ontsnapte) , de enkelbotjes die nog uit het het pré-kind tijdperk komen en die ik feitelijk nooit mooi vond … en nu wel.
Bij anderen dingen komt de liefde niet terug, dat besef ik dan na een dag dragen. Meestal is dat omdat er ook effectief iets mis mee is … ze verdikken, of de pasvorm is niet goed.
En sommige dingen zijn gewoon versleten … jammer, maar die moeten eruit. - Mijn wishlist is nu zeer specifiek … dus niet meer in het wilde weg gaan shoppen, maar op zoek naar dat ene perfecte stuk dat meerwaarde biedt aan mijn kleerkast.
- De outfitfoto’s zijn een investering naar de toekomst, vanaf volgend jaar pluk ik daar de vruchten van en kies ik uit de combinaties die ik in het verleden maakte. Gemakkelijk … dan kan ik gewoon foto’s bekijken ipv opnieuw te moeten passen. (Net Cher uit Clueless ;-) )
- Het resultaat is dus dat ik meer plezier haal uit mijn kleerkast.
Ik besef dat ik veel leuke spullen heb, ik krijg meer complimentjes en ik geniet van het combineren.
- Ik weet dingen zoals
Project kleerkast
De fascinatie voor minimalisme startte eigenlijk vooral door mijn overvolle kleerkast waar ik me meer en meer in ergerde. Telkens als ik (of mijn kleerkast) verhuis merk ik op dat ik toch wel overdreven veel kleren heb. Zo ook de laatste keer, toen we onze slaapkamer een verdiep hoger verhuisden.
Zo heb ik een kleerkast voor mij alleen … waarmee ik niet toekom, daarom staan er dozen naast met sportkleding (2 dozen), werkkleding, winterspullen, kousenbroeken.
De juwelen staan in/op een ander kastje.
Dan is er nog de valies … waar mijn zomer/winterkleding in zitten, tesamen met onze skikledij.
Het schoenenrek … in de berging, waar ik de eigenares ben van 5 schabben
En er zijn ook enkele jassen die beneden aan de (volle) kapstok hangen.
Om het uit te drukken in cijfers … ik heb nu (na al héél wat weggedaan te hebben)
42 paar schoenen, 21 broeken, 31 rokken, 8 handtassen, 9 jassen, 34 jurken, 46 paar oorbellen, 42 paar schoenen (sloefen, werkschoenen, moonboots inbegrepen), 49 truien en vestjes, 90 bovenstukken (T-shirts met lange/korte mouwen, bloezen, ….) en nog veel meer andere zaken.
Maar ik moet bekennen, wat me het meest ergerde waren niet “al die kleren”, want ik vind mooie kleren op zich wel leuk en ik vind het leuk om een keuze te hebben. Als ik een kak-dag heb, troost ik mezelf altijd met het feit dat ik tenminste nog schoon kleren aanheb.
Maar … ik wil wel terug overzicht … ik wil mooie combinaties kunnen maken … ik wil alles dragen en niet 80% van de tijd 20% van mijn kleren … ik wil eruit wat ik niet meer draag, om zo meer te kunnen genieten van de kleding waar ik echt van hou.
De dingen met een slechte pasvorm, de kleren waarin ik dik lijk, waarvan de maat of verhoudingen niet volledig kloppen, wat versleten is of wat ik echt niet gecombineerd krijg … ze moeten er allemaal uit.
Tijd voor actie dus … het project kleerkast ging van start.
- Ik startte met inventariseren (daarmee dat ik hier perfect kon zeggen hoeveel van alles ik bezit … meten is weten). Mijn inventarisatiesysteem en wat ik er allemaal uit geleerd heb is een blogpost op zich waard … indien interesse … geef maar een gil (of laat het weten in de commentaren)
- Tijdens het inventariseren deed ik alles dat ik niet meer wou dragen weg
- De dingen die stuk waren gaf ik 2 keuzes … herstellen of wegdoen !!!
Zo kwam mijn stikmachien toch eens van pas, zo kocht ik ook eens een onderrok om te dragen onder die rok die altijd aan mijn benen plakte (nu niet meer).
Ik ging ook met mijn schoenen naar de schoenmaker om de afgesleten hakken te laten herstellen (en ik verschoot dat het maar €8 kostte) - En zo deed ik ook weer een deel weg .. de dingen waar ik geen tijd of geld meer wou in investeren
- Voor wat in mijn kleerkast blijft, gelden ook regels … het is namelijk de bedoeling dat ik uiteindelijk alles gedragen heb, dat kan dus enkel door telkens nieuwe dingen te dragen.
Elke keer ik een nieuwe outfit kies, stel ik die samen met één of meerdere nieuwe stuks (die ik vind in mijn fameuze inventaris).
Dit doe ik al sinds project kleerkast van start ging (januari), het vraagt wat voorbereiding … maar geeft ook veel voldoening.
Ik grijp ’s morgens niet meer vlugvlug naar een jeansbroek en gemakkelijke pul, maar mijn outfits zijn doordacht samengesteld … de juwelen, schoenen, …. over alles is (even) nagedacht.
En dat resultaat merk ik ook, ik ben zelf contenter van het resultaat en ik krijg opvallend meer complimentjes. - Bij sommige kledingstukken die ik al lang niet meer heb aangedaan herwin ik de oude liefde. Bij andere snap ik waarom ik ze al in tijden niet meer gedragen heb.
- En zo gaan die kledingstukken tijdens het project ook weer weg.
Je ziet het dus … gaandeweg blijven er dus continu dingen verdwijnen uit mijn kleerkast.
Het nadeel is dat ik mijn favoriete kledingstukken met deze regel veel minder mag dragen, het voordeel van mijn project is dus dat er meer variatie zit in mijn outfits en dat ik ook minder behoefte heb om te gaan shoppen (want er zijn al zoveel kleren die ik nog moet gedragen krijgen).
Natuurlijk ben ik niet volledig gestopt met shoppen … maar ik probeer het wel bewuster te doen.
Zo ontdekte ik dat ik in de kringwinkel ook wel dingen naar mijn goesting vind.
Zo merkte ik dat ik winkels toch wel best vermijd (want ze maken me hebberig)
Zo neem ik me voor om wat meer aan fair-trade en slow fashion te doen … zodat H&M niet meer het meest vertegenwoordigd is in mijn kleerkast
Zo stel ik mezelf telkens de vraag als ik iets koop …
- bij wat ga ik het aandoen?
- heb ik dit wel echt nodig? (en neen … eigenlijk heb ik niets van kleding echt nodig … misschien moet ik zeggen … “biedt dit meerwaarde”)
- is het kwaliteit? (zal het lang mooi blijven)
- wil ik het voor 10 jaar in mijn leven?
- voel ik me goed bij deze aankoop?
En ja … voor mij is het nu al een geslaagd project … ik merk het in het dagelijkse leven, in mijn kleerkast en in mijn portemonnee.
Random Snippets #6
- Vorige week was het mijn verjaardag en het was een goede dag (ondanks het feit dat ik moest werken … en ondanks het feit dat ik aan de slechte kant van de 30-er jaren ben beland) inclusief heerlijk weer.
’s morgens werd ik verrast met een huis vol levensgrote marathonfoto’s van mezelf (en als je goed kijkt zie je dat dat allemaal A4’s aan elkaar geplakt zijn … nachtwerk dus voor Bjeurn) … super … en ’s avonds werd ik mee uitgenomen op een date. - Uit de dozen vol spullen die ik niet meer nodig heb selecteerde ik de leukste en nam ik deel aan mijn eerste swap-avond. Dit houdt in dat je spullen die je niet meer nodig hebt ruilt tegen spullen van anderen. Het was … eens iets anders … maar ik ben er nog niet volledig uit of het voor herhaling vatbaar is.
- Ik plantte mijn vensterbankplanten … al enkele jaren op rij kies ik voor witte begonia’s. Nu hoop ik dat ik ze dit jaar niet laat verdorsten. Want het zijn ijzersterke planten, maar ze moeten wel altijd genoeg water krijgen … vorig jaar was het er rap mee gedaan.
- Het cache-seizoen is mooi ingezet. We maakten een fietstocht van 17 km (onze Vic begint dat flink te doen) en planden 3 caches.
Op de eerste moesten we wat zoeken … waarschijnlijk omdat hij vlak aan een dode duif lag die we probeerden te negeren. Voor de tweede hadden we een schup nodig die we kregen van de vader van de cachelegger. En voor de derde moesten we goed kunnen mountainbiken en bomen van de weg sleuren om er te geraken (wie ziet de cache trouwens?) - Vandaag werd ik 2 keer “herkend”. Eerst zei een kennis me aan de schoolpoort dat ze mijn blog ontdekt had, daarna sprak de dame in de cafetaria van het zwembad me aan dat ze mijn blog had gelezen, waarop ze me prompt wat marathonvragen stelde.
Ik loop niet te koop met mijn blog in het dagelijkse leven … maar ik vind het wel héél leuk als mensen die meelezen zich bekend maken :-)
Snippets zijn korte stukjes, snippers.
De Random Snippets zijn een verzameling van nutteloze weetjes en gedachtekronkels die ik nog even levend wil houden voordat ze samen met de rest verzinken in de vergeetput der vergankelijkheid
Sportbulletin – Antwerp 10 miles
Deze dag stond in het teken van de 10 miles.
In de ochtend supporterden we voor de vrienden heidejoggers die de marathon liepen. Met vijf waren ze, da’s dus al eens de moeite om vroeg voor uit uw bed te komen.
De marathon was héél wat kleinschaliger dan een Parijs, maar voor de supporters was dat eigenlijk wel héél plezant. De lopers waren sneller gepasseerd (want maar 1 wave), en vermits ze niet me zoveel waren kon je een groot deel persoonlijk aanspreken (wat tegenwoordig nog leuker is, nu de naam ook op de loopnummer vermeld is).
Na 2 keer supporteren herkende je trouwens al véél van de lopers (vooral de vrouwen, want ik supporter vooral vrouw) … en zij ons ook … zo was er een zekere Marie die zei “Hé, dat heb je daarnet ook naar me geroepen”.
De heidejoggerlopers deden het trouwens ook super goed, tof om te zien als supporter, dat de lopers nog kunnen genieten.
Naar voorbeeld van wat we in Parijs zagen trokken wij er ook met de step op uit … altijd tof … wij hebben trouwens vrij grote steps waar we met zijn 2 (ouder en kind) op kunnen. Alhoewel dat met mij iets vlotter gaat dan met Bjeurn.
Naar de 10 miles had ik eigenlijk niet zo toegeleefd en dat merkte ik aan de voorbereiding die op niets trok.
- Mijn geluksoorbellen niet aan (maar al een chance brachtten die dat ik van Gerhilde kreeg blijkbaar ook geluk)
- De dag voordien geen pasta gegeten
- Niet volledig uitgerust
- De gellekes die ik had klaargelegd vergeten mee te nemen
- De haarrekkertjes die zich niet meer in mijn zak bleken te bevinden, waardoor ik met losse haren moest lopen (irritant)
- Gedehydrateerd aan de start (ondanks de goede raad die ik altijd aan anderen geef)
Maar gelukkig had ik een geheim wapen … “Bjeurn”
Bjeurn leende bij een collega een haarlint.
En mijn dorst leste hij door aan het startvak een aquarius uit de kant te pakken (vele lopers dumpen hun drank in het startvak). Dat zijn dus blijkbaar de truken -van de onvoorbereide loper- die ik nog niet kende. We kregen wel rare blikken, maar de dorst was toch gelest. Want al dorstig starten is helemaal niet goed.
Verder haasde Bjeurn me het hele parcours, hij pepte me op, toonde me waar ik best kon lopen en en waarschuwde me voor dorpels. Heerlijk vind ik het als er zo voor me gezorgd wordt.
Niet dat ik er zo van genoten heb, ik durf zelfs beweren dat ik zwaarder afgezien heb dan tijdens de laatste marathon. Het doel was immers om een PR te lopen, nl. 1u20.
En ondanks dat ik aan kilometer 6 zeker was dat het niet zou lukken, vond ik mijn tweede adem en gingen we ervoor.
Het was niet gemakkelijk … maar uiteindelijk finishten we samen in 1u18.
Dees pakken ze ons weer niet meer af.
Random Snippets #5
- Om de één of andere reden wil Vic in de auto altijd het nieuws horen. Gelukkig kwam het nooit uit, want ik weet niet of ik het nieuws wel geschikt vind voor kinderoortjes. Maar op een bepaalde moment begon het radionieuws en zei ik met een bang hart “het nieuws is begonnen”. Bleek … de ontsnapping van de zebra’s in Vilvoorde … het nieuws van het moment. Oef!!!
- Tijdens onze citytrip in Parijs is het advies van tripadvisor me tegen gevallen. Ofwel bestond het etablissement niet meer, ofwel was het niet de moeite.
Maar de tip van mama van vijf stelde me niet teleur.
We wandelden na onze marathon onze stijve spieren los naar la recyclerie. En dat was qua etablissement het hoogtepunt. Wij hadden de chance dat we op een zonnige dag met terrasjesweer langskwamen. Den buiten was immers nog meer de moeite als den binnen. Een verborgen tuin langs een in onbruik geraakte spoorweg, met geitjes, tuintjes, zithoekjes, een wilgentunnel en meer groen dan je in Parijs gewend bent … en frisse pinten.
- Onze vierkante tuin in eindelijk in gebruik. Jammer genoeg hebben we er een kippengaas moeten rond plaatsen om de kat er buiten te houden. Voordien prikte ik altijd satéstokjes in de grond om de kat af te schrikken, maar ik heb me er zelf iets teveel zeer aan gedaan om deze truk dit jaar nog te willen herhalen.
- Over tuinen gesproken … ik ben gek van koriander, maar het is me nog nooit gelukt om een bruikbare plant te kunnen opkweken, dat schiet direct in bloei en de blaadjes zijn niet zoals de korianderplant die ik in de winkel koop. Zijn er tips?
- Onze munt doet het echter wel goed … dat is toch leuk aan de lente … verse munttjee
- Ik ben op zoek naar een simpele geslepen lange spiegel (zo ene waar je je hele outfit in kan bekijken). Tips waar ik deze kan vinden? Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
- De ideale pasfrequentie bij het lopen is 180 passen per minuut. Misschien jammer dat ik dat weet, want toen ik te weten kwam dat de ideale trapfrequentie met de fiets tussen de 90 en 100 keer per minuut is heb ik ongelooflijk veel zitten tellen. Tot ik er zelf ambetant van werd
- Ik bestelde vandaag bij collect&go 18kg appels, ipv 18 appels. Het voordeel is dat zo’n vergissing snel opvalt.
- We hebben een discussie “mag je lasagne maken met bechamelsaus in zakjes?”. Ik begrijp degenen die voluit “neen” antwoorden perfect. Toch vind ik die zakjes zo’n gerief.
- deze zondag ging ik zwemmen met de dochter. Zwemmen dat ligt gevoelig bij mij, want na jaren zwemles kan het kind nog niet zwemmen. Tot ik merkte dat ze zonder verpinken 6 lengtes schoolslag zwemt. Het is me een raadsel waarom ze in ’t zwembad altijd baksteenslag verkiest.
Maar we hebben nen deal. Op zondag gaan we zwemmen, een half uur les en een half uur vrij spel. En als ze goed hun best gedaan hebben volgt er zelf nog een bezoekje aan de cafetaria. - Als mannen hun zwembroek vergeten kunnen ze in ’t zwembad een zwembroek komen. Ik weet toevallig hoe die zwembroeken eruit zien … en er is verdacht veel volk dat die zwembroek draagt.
- Vic: “Mama … wat is mijn sterrenbeeld? ”
Ik: “Een ram”
Vic: “Wat is een ram?”
Ik: “Het mannetje van een schaap”
Vic: “Ah … een geit dus! “
Snippets zijn korte stukjes, snippers.
De Random Snippets zijn een verzameling van nutteloze weetjes en gedachtekronkels die ik nog even levend wil houden voordat ze samen met de rest verzinken in de vergeetput der vergankelijkheid.
Gefascineerd door het minimalisme
De aandachtige lezer heeft het woord minimalisme hier al zien passeren … ik ben heden ten dage inderdaad serieus in de ban van “minimalisme“.
Niet het extreme soort minimalisme, waar mensen een spullenlijst opmaken van al hun bezittingen en dan aan 150 stuks komen … maar wel in een meer gematigdere vorm.
De interesse kwam vooral uit ergernis in mijn huidige levensstijl.
Ik heb gigantisch veel spullen in huis, zoveel dat ik niet meer juist weet wat ik exact heb of waar het zich bevindt.
Een berging vol conserven.
Bij sommige is de consummatiedrempel te groot, weet ik niet goed waarvoor ik ze zou gebruiken …. om ze dan maar gewoon niet te gebruiken.
Andere koop ik in de winkel telkens opnieuw omdat ik niet meer van buiten weet of ik ze nu nog in voorraad heb of niet (passata is daarvan een goed voorbeeld)
En zo stapelen de conserven zich op. En hoe meer ik heb, hoe minder overzichtelijk het wordt en hoe minder ik ze schijn te gebruiken.
Een frigo vol met eten, zo volgepropt dat ik gewoon geen overzicht meer heb over de inhoud.
Waardoor ik in de winkel uit zekerheid maar voldoende nieuw eten koop.
En uiteindelijk zit er zoveel eten in de frigo dat we het niet tijdig op krijgen alvorens het vervalt.
Zo staan er bijvoorbeeld 5 soorten mayonaise in onze frigo … terwijl we dat bijna nooit eten !!!
Ik heb een kast vol kleren, waar ik nog niet de helft effectief van draag.
De kinderen hebben een kamer vol speelgoed, waar ze niet mee spelen (maar net zoals ik met schoenen, willen ze telkens meer)
Paraplu’s , da’s nog zo iets, we hebben overal paraplu’s rondslingeren, in de berging, in Bjeurn zijn auto, aan de kapstok.
En enkele van die paraplu’s zijn stuk … elke keer grijpen we ernaar, om bij het openen te beseffen dat deze eigenlijk stuk was.
Mij een raadsel waarom we deze niet gewoon weg doen.
Tijdschriften … dat is ook weer iets dat ik regelmatig koop.
Omdat ze ook vrij veel geld kosten kan ik ze moeilijk wegsmijten … zeker de interieurboekjes en “runners world” niet. Maar waar blijf je ze steken?
En zo kan ik nog wel wat dingen opnoemen waar we teveel van hebben namelijk alle soorten zakken, kookboeken waar ik niet uit kook, fluohesjes, CD’s waar ik niet meer naar luister en DVD’s waar ik niet (meer) naar kijk, mappen vol documenten die tot jaren terug gaan, pennenzakken, fleece dekentjes, knutselgerief, kuisproducten …
En het is zo gemakkelijk om spullen in je huis te krijgen … maar oh zo moeilijk om ze weer buiten te krijgen !!!
Waar wil ik naartoe?
Niet naar een spullenlijst van 150 spullen in mijn leven, maar wel naar overzicht, meer orde, een vaste plaats voor alles, bewuster koopgedrag en indien mogelijk duurzaam / 2e hands, mijn huidige “just in case-mentaliteit” omzetten naar een “just in time-mentaliteit”.
Zo hoop ik me binnenkort enkel te omringen met spullen die ik echt koester, gebruik en waar ik echt gelukkig van word, en volgens mij kan ik er dan ook meer van genieten.
Hoe ga ik dat aanpakken?
Wel … er zal wel wat energie inkruipen … enerzijds zijn hier in de loop der jaren al héél wat spullen opgestapeld, die ik moet uitsorteren en waarvan ik moet beslissen of ik ze ga gebruiken of wegdoen.
Anderzijds moet ik een manier vinden om de spullen die hier binnenkomen te beheersen, en dat is ook een uitdaging.
Kermissen, feesten, verjaardagen, beurzen, … ze genereren allemaal spullen.
En ook zijn er nog altijd spullen die ik wil en waarvan ik me moet afvragen “Wil ik ze wel echt?”
Een uitdaging dus … zeker voor mij, want in sé ben ik eerder een hamsteraar dan een minimalist. Ik ben trouwens ook een materialist … ik hou van spullen.
Bjeurn, is eerder van het minimalistische soort … maar hij heeft het dan weer moeilijk met het loslaten van spullen (en dat kan ik dan weer gemakkelijker).
Dit wordt een groot project, waarover bijzonder veel over te vertellen valt. Die dingen ga ik dan ook bundelen onder de tag “minimalisme“.
Te verwachten is alvast “project kleerkast”, want dit grote pijnpunt pakte ik als eerste aan.
In elk geval ben ik bijzonder gemotiveerd en merk ik dat ik ondertussen al echt een klik gemaakt heb … Ik merk trouwens al een significante verbetering in de orde in ons huishouden.
Sportbulletin
Zondag … is de dag waarop ik terugkijk op de sportieve prestaties van de week. Ondanks dat er nog geen grote sportieve plannen zijn, ga ik door met het wekelijkse sportieve verslag.
Ik had op voorhand niet verwacht dat ik de week na de marathon al 25 km in totaal ging lopen. Maar woensdag wou ik eens testen hoe de benen voelden (slecht … geen pijntjes maar de benen voelden zeer zwaar … ze protesteerden en ik was content dat ik maar 5km moest afleggen en op een moment wou ik gewoon rechtsomkeer maken)
Op vrijdag wou mijn schoonzusje eens samen lopen, wat altijd leuk is.
En op zondag praatte ik nog eens al lopend bij met mijn loopvriendin die ondertussen al zoveel meer dan een loopvriendin is.
Fietsen deed ik ondertussen ook al .. gezapig weliswaar.
De marathon schijnt dus goed verteerd. Geen pijntjes, geen extreme stijfheid.
Klaar voor een persoonlijk record op de 10 miles ???
En indien dit niet het geval is vind ik wel een externe factor waar ik het op kan steken !!!
De cijfers
Apr 19, 2015 – 14.27 km – 1h:34m:00s – 9.1 km/h – 6:35 min/km
Apr 17, 2015 – 5.83 km – 43m:40s – 8.0 km/h – 7:29 min/km
Apr 15, 2015 – 5.35 km – 34m:45s – 9.2 km/h – 6:30 min/km
Quorn op Afrikaanse wijze met mango-kokossaus en koriander
Als de man het eten uitgebreid complimenteert, dan moet het wel goed zijn, en dan mag het gedeeld worden.
Vandaag had ik verlof en deed ik het iets uitgebreider … ik koos een Somalisch gerechtje uit een bundel die hier rondslingerde en paste het recept iets aan.
Quorn in plaats van kip, omdat ik de kip blijkbaar was vergeten kopen.
Quinoa in plaats van rijst, omdat de dochter niet bijster zot is van rijst en het hele gerecht al vrij experimenteel was voor kieskeurige kindermondjes.
Kip in Mango-kokossaus met koriander
- 450 g kipfilet in blokjes (of quorn dus)
- 2 mango’s, in stukjes gesneden
- 1 rode paprika, gesneden
- 1 groene paprika, gesneden
- 1 rode ui, gesnipperd
- 2 teentjes knoflook, fijngehakt
- 1 blik kokosmelk
- 1/2 tl komijn
- 1tl currypoeder
- Quinoa
- Optioneel zoete aardappel
- Olie
- Zout
- Limoensap
- Verse koriander, fijngehakt
- Maak de quinoa klaar (optioneel kan er zoete aardappel tussen, door al een 10-tal minuten toe te voegen aan het kokende water alvorens de quinoa wordt bijgevoegd)
- Verhit de kokosmelk in een klein pannetje
- Voeg de currypoeder en komijn toe
- Voeg de mango’s toe
- Zet het vuur laag en laat rustig sudderen, tot het een zachte saus is
- Fruit in een beetje olie in een koekenpan de ui aan
- Voeg de knoflook en peper toe en bak 2 minuten
- Voeg de kipfilet toe en bak rondom aan
- Voeg de paprika’s toe en laat 15 minuten bakken
- Voed zout toe naar smaak
- Serveer de quinoa, kipfilet met daar overheen de mangosaus
- Strooi er versnipperde koriander over en voeg wat limoensap naar smaak toe
Random Snippets #4
- Dan hebben de kinderen eindelijk een eigen speelkamer … en dan spelen ze nog in hun slaapkamer. Als ik vraag waarom dan krijg ik het antwoord “Daar is teveel rommel”.
- Bjeurn stuurde op het eind van zijn werkdag deze foto
… met de bijhorende tekst “file” - Ik blokkeerde de zender “Disney Channel” op onze tv … zo’n afgrijselijke post. Tot nu toe hebben de kinderen er nog niets over gezegd en gevraagd. Ik hoop dat ze me zullen geloven als ik beweer dat ik niet weet hoe het komt dat ze die post niet meer kunnen bekijken.
–> update: ik heb blijkbaar de verkeerde post geblokkeerd, de afgrijselijke post is den 31 – nickelodeon. Die moet ik dan binnenkort eens stiekem blokkeren. Ik heb zo het voorgevoel dat dat sneller gemerkt zal worden. - Ergerlijk … als je je serieus moet haasten om op tijd weg te zijn, wat schijnt te lukken … om dan op de laaste moment je autosleutels niet te vinden.
- Als Bjeurn in het buitenland is wordt hij regelmatig aangesproken door mannen met een baard, met de mededeling “nice beard”. In den aard van de Belgen liggen zo’n opmerkingen niet, maar in Parijs was ik er getuige van dat Bjeurn werd aangesproken. En blijkbaar gebeurt dat in Amerika nog veel frequenter.
- Ik ben een enorme fan van collect&go, maar toch heb ik de indruk dat er regelmatig producten verdwijnen uit mijn lijstjes. Ineens staat mijn shampoo of de melk er niet meer in. Wat lastig is, want ik maak geen oplijsting over mijn wekelijkse inkopen … het lijstje in collect&go is mijn kapstok.
- Ik maakte voor t eerst cannelloni (die ene keer dat ik de cannelloni ’s voorkookte en daarna tevergeefs probeerde op te vullen buiten beschouwing gelaten).
Heel lekker daar niet van … maar ik heb me toch voorgenomen om het niet meer te maken. Zo’n gepruts om het op te vullen en op het eind van de rit snap ik de meerwaarde van cannelloni ten opzichte van lasagne niet. - Witte vloeren … geven veel werk … ze zijn misschien even vuil maar dat vuil zie je wel veel sneller liggen. Nieuwe regel … geen schoenen boven. Nu nog een mooi schoenenbank voor in de gang vinden.
- Het OCMW vraagt €1/u extra voor een poetshulp. Poetsvrouw 1 euro duurder wegens ziekteverzuim. Geen last van, dit jaar is er nog maar 2 keer een poetshulp gekomen. De andere keren waren ze altijd ziek. We hebben meer last met onze witte vloeren.
- Onze piano is afgehaald …. en ik heb het er toch een beetje moeilijk mee. Maar wat ik wel héél sympathiek vond is dat de nieuwe eigenaar een fotoke stuurde van de piano in zijn nieuwe huis.
- Wij hebben een lade waar we al ons klein geld in droppen. Overlaatst sorteerden we met de hele familie alle munten. En dan las ik deze post van Gerhilde … leuk idee, wij doen mee.
Snippets zijn korte stukjes, snippers.
De Random Snippets zijn een verzameling van nutteloze weetjes en gedachtekronkels die ik nog even levend wil houden voordat ze samen met de rest verzinken in de vergeetput der vergankelijkheid.
De marathon van Parijs … mijn ervaring
Hopelijk heb ik jullie niet te lang in spanning gelaten en hebben jullie op de facebookpagina of instagram al gezien dat we de marathon van Parijs hebben gefinished in een fantastische eindtijd van 3u25 (Bjeurn) en 3u42 (ik).
Nadien was er minder tijd en goesting om te bloggen … verder citytrippen, pintjes drinken, hamburgers eten, de stijfheid eruit wandelen en slapen beheersten de volgende dagen. Maar ziehier … het verslag is er.
Voor de marathon
Zoals ik verleden keer al vertelde mocht ik niet in een sneller startvak starten, ik moest me houden aan de tijd waarmee ik me inschreef namelijk 4u. Bjeurn slaagde er wel in om een toelating te krijgen voor een nieuw startvak, namelijk dat van 3u30.
Plan B dan maar, stiekem in het startvak van 3u30 glippen. Wonderwel lukte dat vrij goed, ondanks de 2 controles die ik subliem nonchalant doorwandelde.
Omdat ik eerder thuishoorde in het vak van 3u45 en in de weg ging lopen door die snelle lopers van 3u30 besloot ik helemaal op ’t einde van het startvak te starten. Niet nodig bleek achteraf, want ik heb het gevoel gehad dat ik héél de wedstrijd moest inhalen … ik vermoed dat iedereen een sneller startvak aangeeft als hij werkelijk loopt. En dat ga ik direct aanpassen in mijn marathontips
Een uur op voorhand stonden we al in ons startvak. Te vroeg, maar ik had niet verwacht dat alles zo vlot ging gaan, het afzetten van onze rugzak aan de finish, wandelen naar de start. Ik moet zeggen dat ik me had verwacht aan een beklemmende drukte zoals bij de 10 miles en de 20 km van Brussel, maar niets was minder waar. Alles verliep super vlot.
Wat wel wou zeggen dat we een uur kou moesten lijden in het startvak. Volgende keer neem ik bovenop een slechte trui en plastiek zak om in het startvak aan te doen, ook een slechte broek mee.
Wel was er weinig sanitair, de laatste sanitaire stop deed ik 30 minuten voor de start en daarvoor moest ik wel 30 minuten aanschuiven. 2,5 uur voor de start was ik trouwens gestopt met drinken en dat zorgde ervoor dat ik onderweg geen last had van een volle blaas (samen met te warm weer en filelopen mijn grootste angst)
Omdat er deze keer geen supporters waren leerde ik de bezienswaardigheden van de route uit mijn hoofd en schreef de kilometers waar we ze tegen zouden komen op mijn hand. Zo had ik toch weer lichtpuntjes die mijn marathon moesten breken (en dat werkte).
Er waren trouwens ook deelnemers die voor wat aangename afleiding zorgden.
Tijdens de marathon
De angst voor filelopen was onterecht, ik heb misschien wat tijd door het slalommen verloren, maar dat gaat eerder om seconden. Ongelooflijk dat een wedstrijd waar 50 000 lopers aan deelnemen zo vlot gaat.
De volgende angst was het warme weer, ik kan daar immers helemaal niet goed tegen (wat de reden is dat ik mijn marathons in voorjaar en najaar kies). Tijdens de marathon was het echter weer 19°C en volle zon. Gelukkig echter was het startuur 9u, dus dan was het nog niet zo warm. En voor de rest brachten het flesje water dat ik elke 5km volledig over mij goot en mijn klak voldoende verfrissing.
Het marathonplan was finishen binnen de 4u. Uit de ervaring met duurlopen op marathontempo had ik beslist dat ik tussen 5:15 min/km en 5:27 min/km zou lopen … afhankelijk van de vorm van de dag.
Ik merkte al snel dat de vorm van de dag goed zat, en ik zag geleidelijk aan mijn gemiddelde snelheid stijgen tot 5:15 min/km.
Verschillende fases tijdens een marathon, dat heb ik weer niet ervaren. Ik liep comfortabel en ik genoot, en dat bleef zo gedurende de hele marathon. Mijn hartslag daalde zelfs en ik liep met negatieve split (wat positief is, dat wil zeggen dat je de tweede helft sneller loopt als de eerste, en dat is meestal het teken dat je comfortabel gelopen hebt)
Bjeurn zegt dat ik er nog niet alles heb uitgehaald, ik antwoord dat dat gewoon is omdat ik gemaakt ben om marathons te lopen … trouwens, je moet altijd plaats laten voor verbetering.
Héél de wedstrijd was ik bezig met mijn snelheid, maar niet met mijn eindtijd. Tegen het einde toe dacht ik dat het wel mogelijk moest zijn om 3u45 te halen, maar mijn verbazing was toch wel groot en aangenaam toen ik afklokte op 3u42. Totaal onverwacht en echt super.
En wat het allemaal nog toffer maakte, was dat Bjeurn afklokte op 3u25 (waar zijn doel 3u30 was)
Wij finishten beide trouwens nog vrij helder, wat niet bij iedereen het geval is. Gisteren bij het bekijken van onze aankomstfilmkes zagen we iemand zwalpen naar de eindmeet, om op 5 meter voor de finish zwaar op zijn gezicht te gaan. Waarop een andere loper (zo sympathiek) hem opraapte om hem te ondersteunen tot aan de finishlijn (waar hij direct door de hulpverleners werd geholpen). Lijkt alvast niet gezond, ik kan me trouwens niet inbeelden dat ik zelf zo diep zou kunnen/willen gaan.
De marathon van Parijs
Nen aanrader, echt.
De organisatie is super … ondanks de 50 000 lopers heb je nooit een beklemmend gevoel.
Het parcours is toch wel echt de moeite (er staan zelfs borden aan de kant voor de lopers om te zeggen, wat je waar zit) … en je zit gewoon in centrum Parijs.
En aan de bevoorradingen worden flesjes water uitgedeeld (wat veel aangenamer drinkt als bekertjes). Dat er geen sportdrank was (buiten op 1 post waar je een half bekertje isostar kreeg) stoorde mij niet zo. Ik dronk enkel water en nam elke 5km vlak voor de bevoorrading een gelleke. Daarmee kom je toe.
Aan elke bevoorrading werd er ook fruit uitgedeeld, maar ik heb me bij het water gehouden.
vergelijking met de vorige marathon in Amsterdam
Deze marathon verbrak ik mijn vorige eindtijd (die ik ook al héél mooi vond) met 25 minuten.
Ik was natuurlijk al langer intensief aan het trainen, maar nu waren ook alle startcondities perfect.
Fit en gezond (vorige keer was ik toch wel wat ziek, ik had zelfs geen stem de dag van de wedstrijd), uitgerust (de weken voordien had ik goed geslapen en zelfs de nacht voordien heb ik heerlijk geslapen zonder wakker te liggen … dat was vorige marathon ook wat anders) en net als vorige keer geen last van pijntjes en blessures.
Ondanks mijn significant betere eindtijd ben ik deze marathon toch minder diep gegaan, ik heb tijdens de marathon meer genoten, mijn maag was minder geblokkeerd en ik was achteraf beduidend minder stijf (ik kan zelfs een trap afgaan op een normale manier)
Hoewel de marathon van Amsterdam ook de moeite is (zeker een goede organisatie), verkies ik toch Parijs en wel om volgende redenen.
In Parijs doet 3 keer zoveel volk mee dan in Amsterdam, maar alles verloopt er veel relaxer.
Het parcours van Parijs is veel toffer.
Parijs geeft water in flesjes en dat drinkt gewoon veel gemakkelijker, waardoor de bevoorradingsposten ook minder chaotisch zijn. Ik had trouwens ook de indruk dat de bevoorradingsposten langer waren in Parijs. In Amsterdam was het chaos aan de bevoorradingen en dat was in Parijs niet het geval.
En nu?
Mijn marathondoel is gehaald, ruim binnen de 4u gefinished en opgenomen in de lijsten van runnersworld (blijkbaar bestaat er een lijst van runnersworld met alle lopers die een marathon binnen de 3u (mannen) / 4u (vrouwen) hebben afgelegd … geen idee waar je die lijsten kan vinden, maar ik sta er toch maar in)
Ik vreesde dus het zwarte gat … maar ondertussen heeft Bjeurn al aangegeven dat hij volgend voorjaar nog wel eens een marathon met mij wil lopen. En zo’n marathonweekend met Bjeurn, dat was toch wel héél tof.
En in de tussentijd ga ik me wat toeleggen om mijn 10km tijd te verbeteren en met wat trailexperimentjes.
Ik ben trouwens ook blij dat ik terug kan eten wat ik wil. Alhoewel ik me wel goed voel bij de gezonde levensstijl (zolang ik maar niets moet bannen of geen koolhydraten moet tellen)
Wat doe je in de 2 dagen voor de marathon?
Je doet een testloop, dat zou goed zijn voor het vertrouwen, jammer genoeg was ik al moe na 2km.
Je bent dankbaar voor de lieve attenties en succes berichtjes van familie en vrienden.
Je gaat op stap met de mascottes en je huurt een fiets om Parijs te verkennen (en de benen te sparen). Je neemt je voor om volgende keer je step mee te nemen, want dat is blijkbaar de trend in Parijs.
Je vergeet niet romantisch te doen
Je verkent de start en finish en maakt al eens een schone finishfoto
Je eet, eet, eet en eet. Constant en overal.
Je zoekt en vindt de blauwe lijn (dit is de ideale lijn die je moet volgen als je geen meter teveel wil lopen, deze wordt op het wegdek gespoten)
Je doet je best om marathonlopers te spotten, die zien er trouwens zo uit.
Je haalt je startnummer af, en maakt selfies bij je naam.
Je gaat naar de expo met gigantisch veel stands aan loopgerief. En komt tot de conclusie dat de gemiddelde loper een smakeloos persoon is met een voorliefde voor fluo.
Je laat een pace-bandje drukken, ideaal voor als de loopgps begint te flippen (wat gebeurde bij ons testloopje).
Je probeert je startvak om te wisselen voor een sneller, wat enkel mag als je een officiële eindtijd van een halve marathon kan voorleggen. Bjeurn kon dit, ik niet (want endomondo is geen afdoende bewijs). Jammer … want toen we ons een jaar geleden inschreven moesten we geen bewijs leveren.
Lessons learned … wees ambitieus bij je inschrijving, een startvak afzakken mag altijd.
Maar ik laat het niet aan mijn hart komen, als ik kan inhalen is het misschien goed voor de moraal.
Je checkt 10 keer per dag de weersvoorspelling (die te mooi is naar mijn goesting)
Je hoopt dat je kan slapen.
Ban de koolhydraat !!!
Zoals ik al eerder vertelde, ben ik in een koolhydratenvrije periode in aanloop naar de marathon. De Scandinavische voorbereiding, zoals ze dat noemen.
In ’t kort komt het erop neer dat de koolhydraten voor 4 dagen zoveel mogelijk worden gebannen, om de dagen daarop efficiënt en veel koolhydraten te kunnen opnemen (die onder de vorm van glycogeen brandstof voor je de wedstrijd leveren). Hoe meer brandstof, hoe minder kans om tijdens de marathon een (altijd onaangename) ontmoeting met de “man met de hamer” tegen te komen.
Waarin zitten koolhydraten?
Aardappels, brood, pasta, rijst, fruit, alles zoet (chocolade, honing, suiker, frisdrank, cake, …..)
Wat kan je dan wel eten?
Yoghurt, noten, vlees, vette vis, groentes (advocado), kaas, eieren
Wat zijn de addertjes onder het gras?
Slecht herstel, verminderde weerstand tegen ziektes en infecties, gevoel van zwakte, lusteloosheid en gebrek aan zelfvertrouwen, maag- en darmklachten, concentratievermogen neemt af, slecht humeur.
Waarom doe ik het dan toch?
Awel … dat vraag ik me ook af, langs één kant vind ik het behoorlijk tricky en riskant. Stel dat ik teveel verzwak en ziek word. Trouwens, vorige keer deed ik het volgens de normale taperingmethode (3 laatste dagen koolhydraten stapelen zonder eerst koolhydraten te bannen) en dat werkte ook goed, ik kwam toen ook de man met de hamer niet tegen.
Wel, de reden dat ik dit doe is eigenlijk vooral omdat het ‘nog’ efficiënter zou werken en deze keer ga ik toch voor een snellere tijd.
En misschien ga ik ook gewoon met de verkeerde mensen om, of gaat Bjeurn met de verkeerde mensen om. Bjeurn is immers degene die met dit lumineuze idee kwam, nadat hij gecarpoold had met 2 andere goede marathonlopers.
Hoe valt het mee?
Voor mijn plezier zou ik dit nooit doen. Ik hou van koolhydraten, dat heb ik na dag 3 toch wel al gemerkt.
Vooral bij het ontbijt heb ik het zwaar … dan lachen mijn havermout en bananen naar mij terwijl ik een omelet eet, of tonijn met ei en koude groentjes, of een yoghurtje met noten.
Ook tussendoortjes zijn moeilijk … normaalgezien eet ik al een appel, wat gedroogd fruit, granola in griekse yoghurt met honing, een cracker. Nu is dat een yoghurtje met honing (en dat laatste is al feitelijk een zonde).
Ook valt het op dat het eten ontzettend veel voorbereiding vraagt. Ontbijt moet voorbereid worden, lunch voor ’t werk moet ik ook de avond voordien voorbereiden. Dan is het toch gemakkelijker als je gewoon een boterham kan beleggen en een appel meenemen.
Wat ook significant is, is dat ik minder verzadigingsgevoel ervaar. Na een koolhydraat-arme maaltijd heb ik nooit een verzadigd gevoel. Ik weet de hele dag niet of ik nu honger heb of niet … bevreemdend.
Van de neveneffecten heb ik niet al te veel last, mijn collega’s en huisgenoten hebben nog niet geklaagd over mijn humeur, concentreren gaat nog goed. Ik voel me alleen wat vermoeider en slapper (met de trap naar boven lijkt ineens zo’n opgave) … maar ik moet wel zeggen dat Bjeurn wel meer fysieke ongemakken en lichtheid in het hoofd ervaart.
Ik ben alvast niet van plan om te gaan joggen tijdens mijn koolhydratenstop … ik heb schrik dat mijn spieren dan gebruikt worden als brandstof.
Normaalgezien moet ik nog 1 dag zo verder, maar ik denk dat ik fruit alvast opnieuw ga opnemen in de menu. Ik heb toch teveel schrik dat dit eerder gevaarlijk is als gezond.
En daarna mag ik beginnen koolhydraten stapelen …. klinkt nu alvast heerlijk … alhoewel ik me toch ook herinnerde van de vorige keer dat dat ook serieus proppen was, waardoor na een tijdje het leuke er ook af was.