Herfst in het land
Afstand 48km – Hoogtemeters 496 – Bestemming Santa Cruz – Overnachting Warm Showers bij Morten en Mafalda
Het weer is omgeslagen. We werden nog wakker in een tent die helemaal droog was en slaagden er nog in om ze droog weg te bergen, maar in de voormiddag begon het te regenen om niet meer te stoppen. Ook de voorspellingen voor de komende 10 dagen zijn maar somber. De herfst lijkt begonnen. Maar dappere duo’s moeten daar tegen kunnen natuurlijk.
We gaan wel proberen om terug wat meer warm showers te doen. Zodat we soms eens binnen kunnen slapen en ook zodat we eens contacten kunnen leggen. Want tot nu toe hebben we nog niet veel kunnen socializen met de Portugezen zelf.
Vanavond was alvast een mooie start. We mochten blijven overnachten bij Morten en Mafalda, een Deens-Portugees koppel, met (zeer belangrijk) hun 2 lieve pitbulls Emma en Atilla. En daar belandden we aan een volle tafel met nog wat vrienden, Deense stoofpot en zelfgemaakte cake.
Het was een heel plezante avond bij geweldige mensen die al heel wat meer van de wereld hadden gezien dan wij (Noorderlicht bijvoorbeeld, en groenland, …). Weer heel inspirerend.
Sublieme schiereilanden
Afstand 22km – Hoogtemeters 227 – Bestemming Peniche- Overnachting campismo municipal
In 2 slaapzakken en een liner had ik het vanacht heerlijk warm. We overwegen echter tot de aankoop van nieuwe slaapzakken om de winter door te komen. Elke nacht kou lijden ziet niemand zitten, zo stoer zijn we niet.
Ook Vic werd vannacht wakker omdat hij het te koud had, of dit echt waar was tracht ik te betwijfelen … we waren gisteren immers aan het zeggen dat als iemand het echt te koud had, we in het slechtste geval onze slaapzakken aan elkaar konden ritsen en dat er dan wel een kind bij kon. Ik vermoed dat dat voor Vic een zeer aantrekkelijk voorstel leek. Jammer voor hem gaven we enkel een extra binnenslaapzak om in te kruipen.
Na de lagoons was het vandaag de dag van de schiereilanden. Lunchen deden we op de kliffen van het prachtige schiereiland Baleal. Vreemd ook om op een baan te rijden met strand en zee zowel links als rechts van de weg.
Kamperen doen we op het schiereiland Peniche, dat een walhalla der surfers en duikers lijkt.
De camping koste €5,15 waarmee we het record van de goedkoopste camping gebroken hebben. Zoals veel merken we dat prijs en kwaliteit niet altijd met elkaar in verhouding staat, wij vinden dit immers een leuke en goede camping.
Onze buren zijn allen surfers (uit Rusland, Australië, Bulgarije, … ) die reeds voor lange tijd van huis zijn en hier verblijven of rondtrekken. Grappig om surfers in een tent te zien, ik dacht dat ze vooral in een busje rondtrokken.
We merken dat het goed doet om nog eens contact te hebben met anderen. Meestal zijn we praktisch alleen op de campings en ook met de Portugezen lijkt het moeilijker om contact te leggen. Het is ook leuk om iemand op de achgergrond op zijn ukulele te horen spelen terwijl wij al in onze tent liggen.
Zwerfkatten en honden zijn hier ook in overvloed. Plezant, maar daarnet zat er al een poesje in onze tent en dat vond ik net iets minder lief.
Vanaf morgen wordt er regen voorspeld … hopelijk valt het allemaal wat mee. Maar deze avond was het al bewolkt en ik moet zeggen .. het was lang geleden dat het nog zo aangenaam van temperatuur was ’s avonds … meestal wordt het zeer koud van zodra de zon ondergaat.
Nog een lagoon
Afstand 32km – Hoogtemeters 408 – Bestemming Obidos – Overnachting wildkamperen
We werden vanmorgen wakker door de koude die langs de grond in onze slaapzak kroop. Enfin … Bjeurn en ik werden zo wakker … de kinderen hebben het gelukkig nog steeds warm ’s nachts en overdag. Maar een isolatiematje zullen we sowieso voor iedereen aankopen.
Zie hier een typisch beeld van de Portugese kust … rotsen, zandstrand (links beneden) en houten wandelpaden.
Van de ene lagoon fietsten we vandaag naar de volgende lagoon, die nog veel dieper het land in ging. Zot … je bent zo dicht bij de overkant maar toch is het meer dan 20km rond de lagoon rijden om de andere kant te bereiken.
Wel weer prachtig … zo heb je het strand aan de binnenzee, in de zomer waarschijnlijk super toeristisch … maar nu idyllisch.
En rondom de lagoon, meer het binnenland in, zagen we weer wat meer natuur en voelden we ons op een bepaald moment nog eens helemaal alleen op de wereld.
Maar het mulle zand maakte het niet altijd even gemakkelijk fietsen … ik heb serieus gevloekt.
Geen camping in de buurt, maar een wildkampeerplek vlak aan het water is ook wel eens tof.
Kamperen aan de lagoon
Afstand 43km – Hoogtemeters 433 – Bestemming Sao Martinho do Porto – camping Baia Azul
Heuvels in zicht … dat betekent wat harder trappen maar ook mooie uitzichten.
Aan praia do norte in Nazaré is in 2012 het record golfsurfen gevestigd … op een golf van 30 meter. We moeten bekennen dat we wat teleurgesteld waren toen we daar aankwamen en de oceaan er super rustig uitzag. Maar dat was misschien omdat wij zelf op een grote hoogte stonden. Alleszins was het uitzicht mooi en de zee zeer blauw (en waren er veel golfsurfers op deze legendarische plek)
Onze bestemming San Martinho do Porto ligt in een grote lagoon, ingesloten door 2 kliffen, met een groot zandstrand, ideaal als je een kalmere zee verkiest. (voor kinderen lijkt de zee aan de Portugese kusten immers vrij wild)
Ondertussen zitten we weer op camping. Bjeurn zijn aaibaarheidsfactor lijkt weer veel te groot want hij heeft weer een nieuwe vriend. Dit keer een Duitser die al 18 jaar op deze camping woont (en zijn mobilhome staat hier volgens mij ook al 18 jaar stil). Deze man roept ons constant om vanalles te vertellen (dat we niet verstaan). We voelen ons genoodzaakt om zijn woonst voorbij te sluipen of een omweg te maken.
In een dorp heb je dorpsfiguren, maar soms is een camping een klein dorp.
Korte dagen
Afstand 42km – Hoogtemeters 206 – Bestemming San Pedro de Moel – Overnachting camping
De dagen zijn korter, de fietsdagen bijgevolg ook en misschien merken jullie ook dat er veel minder hoogtemeters zijn dan een tijdje terug. Het is zeer ontspannend tegenwoordig en dat is goed zo … we zakken op het gemak af naar Spanje waar we zullen overwinteren. Geen haast dus … zolang we maar blijven verder gaan, want we merken dat we nogal snel rusteloos worden (Bjeurn en de kinders, ik word dan weer rusteloos van hun rusteloosheid).
In Portugal merken we op dat de kustlijn zeer verzorgd is. In Figueira da Foz bijvoorbeeld was een impressionant zandstrand met houten paadjes, picknickbanken, speeltuinen,… de fietspaden zijn aan de kust dik in orde en er is ongelooflijk veel zandstrand (met wel zeer wilde golven). Maar de dorpjes liggen er nu verlaten bij, het lijkt of Portugal niet echt een overwinterland is, benieuwd of het in Spanje anders zal zijn.
Ik ben wel fan van Portugal met zijn vele vogels, prachtige stranden (zeker de afgelegen exemplaren), mooie huisjes, dennenbossen en de stad Porto natuurlijk. Ik zou hier wel niet graag in de zomer op reis gaan … veel te heet voor mij.
Portugal is ook goed voor de portemonnee … we zakten met ons gemiddeld dagbudget tot onder de €70 per dag. Campings kosten rond de €12 (laag seizoen) en eten is ook zeer goedkoop.
Dit was deze middag onze lunchplek… we wisten wel niet of het eb of vloed was. We gokten op eb, maar waren mis en moesten reppen dat we op tijd gedaan hadden met eten.
Een beetje zoals ’s avonds … dan moeten we ons ook wat haasten, zodat we niet in het pikkedonker nog moeten beginnen koken.
Wild glamping
Afstand 58km – Hoogtemeters 275 – Bestemming Praia do Osso da Balleia – Overnachting wildkamperen
Elke dag is anders, vandaag ruilden we de stranden en vissersdorpjes in voor rijstvelden, ooievaars (jaja … inderdaad ze zitten hier) , overstekende rivierkreeften en een vervallen klooster. De dennenbossen en eucalyptusbomen waren echter nog een constante.
Het schoon weer is terug … we verwachten enkele droge dagen op rij en aangename temperaturen tussen 18 en 20°C. Zalig !!!
De sfeer zit er ook weer helemaal in. Na een lange stop in Porto was het vreemd om terug te vertrekken maar we zijn het weer helemaal gewoon en beseffen weer waarom we het zo leuk vinden om rond te trekken.
Omdat we graag verrast worden door elke dag iets nieuws. Vandaag proefden we bijvoorbeeld dat dennenhars niet lekker is.
Vermits er geen camping in de buurt was, werd het nog eens wildkamperen. We vonden op de fietsgps een afgelegen strand, maar wat we op de gps niet konden zien, was dat dit strand toch nog wel veel bezocht werd door de locals … zeker op een zondag. Uiteindelijk vonden we een ideaal plekje, uit het zicht (en uuit het gsmbereik) maar met alle faciliteiten … waterkraan, zeer lange picknicktafel en vuilbak … een beetje “wild glamping”
We keken naar de zonsondergang op het strand en aten daarna bij het licht van de volle maan.
En kropen naar goede gewoonte weer snel onze tent in.
Coffee with a view
Afstand 35km -Hoogtemeters 253 – Bestemming Figueira da Foz – Overnachting campismo municipal da Figueira da Foz
Eindelijk weer eens een warme nacht, niet omdat ik eindelijk de manier heb gevonden om me warm te houden, maar gewoon omdat de nachten weer warmer worden.
Het was weer een heerlijke dag, door de dennenbossen, langs water op goede en minder goede wegen, maar wel rustige wegen.
Lunchen deden we aan het strand
Plezant !!!!
Ook waren er terug wat hellingen. 14% … Yess, we can!!!!
Hellingen zijn niet mijn favoriete onderdeel … maar het uitzicht loont meestal … ook nu.
De camping is helemaal super. We hebben alles wat we nodig hebben, inclusief sanitaire blok in aanbouw waar we ons helemaal droog hebben geïnstalleerd. En dat was nodig want een half uur nadat onze tent stond begin het te regenen en stopte het niet meer.
Zalig … lege campings, we doen alsof we thuis zijn en richten ze helemaal naar behoeven in.
Dierendag
Afstand 52 – Hoogtemeters 71 – Bestemming Tocha (Portugal) – Overnachting Parque de campismo Praia da Tocha
BBrrrr…. weer een koude nacht achter de rug. Nu was het echter enkel ik die koud had, er moet altijd iemand de zwakste schakel zijn en op vlak van nachtelijke kou ben ik dat.
Ook merken we dat de tent ’s morgens zeer nat is … allemaal door condens … misschien was een tent met geïntegreerd grondzeil niet zo heel slim. Het feit dat de dingen niet goed meer drogen (korte dagen, minder zon, weinig wind) maakt het er niet gemakkelijker op. we hebben besloten om altijd wat vroeger te stoppen met fietsen zodat de tent nog even de kans kan krijgen om te drogen. We zijn immers niet zo gehaast meer.
Vandaag was ook de dag van een nieuwe val. Ik weet niet meer juist hoe het gebeurde, Bjeurn riep me nog dat er een put was in de weg en ik kon hem niet meer ontwijken. Vic had al een chance niets voor, bij mij was het ook enkel wat bloed en ook de fiets was niet beschadigd. Het eerste dat Vic vroeg nadat we de grond op smakten was trouwens “Mag ik een kauwgom?”
Bij de lunch hadden de kinderen weer een nieuwe vriend … Jip … wat fotogenieker dan onze vorige hond, maar niet zo tof als Manus. We hechten ons niet meer aan hondjes na het hartverscheurend afscheid van Manus.
De route was mooi … natuurgebied, vogels, water, dennenbossen, …
We kwamen onderweg ook zalige wildkampeerplekjes tegen, maar voor €10 genieten we ook graag voor de luxe van een camping … een afdakje, een warme douche, een sanitair gebouw waar we de handdoeken te drogen kunnen hangen, picknicktafels, …
en het gezelschap van zwerfkatten (die je herkent aan het feit dat ze brood lusten) met hun kroost pasgeboren jongen.
Toen we vanavond gingen wandelen kwamen we trouwens ook een vos tegen. Eindelijk eens een levende vos gezien in plaats van een platgereden exemplaar.
Flamingo’s spotten in Portugal
Afstand 53 km – Hoogtemeters 70 – Bestemming Sao Jacinto (Portugal) – overnachting campismo municipale Sao Jacinto
Brrrr we hebben een koude nacht achter de rug. En we … dat zijn Bjeurn en ik. Liv en Vic (die blijkbaar zelfs zijn rits van zijn slaapzak niet dicht kreeg) hadden het beiden lekker warm … dat is toch al een geruststelling.
Op zee zie je vissers en golfsurfers….. verbazend hoe moedig die laatsten zijn, tof voor ons want surfers zijn altijd leuk om te zien.
Maar vissers zijn ook tof … zeker als ze je meenemen in de boot en een krabbeke bij het afscheid geven.
Opvallend trouwens hoe proper en mooi geschilderd de bootjes erbij liggen.
We hoorden al veel negatieve verhalen over fietsen in Portugal, dat het niet veilig is en dat de automobilisten rijden als zotten. Wel … wij hebben al heel leuke wegen genomen … eerst de camino en nu kiezen we voor ecovia’s. Niet de snelste wegen, maar wel de mooiste. Wel hebben we de indruk dat er geen overkoepelend beleid is en dat elke gemeente op zichzelf werkt, wat dan wel weer jammer is, want er is hier heel veel schoons, maar het is moeilijk om er een overzicht over te krijgen.
Bij het rijden door een natuurgebied rond Bunheiro werden we aangenaam verrast door flamingo’s … toch speciaal om deze in het wild te zien.
Net zoals gisteren belandden we weer op een camping … met speeltuin … goedgekeurd door de kinderen dus.
We zijn, naast enkele permanente bewoners zowat alleen … en dat is ook wel eens een tof gevoel … de camping voor onszelf te hebben. Alleen lastig dat de dagen zo kort zijn, zo moeten we om 15u30 zeker stoppen met fietsen om het koken en eten rond te krijgen vooralleer het zo donker is dat we niets meer kunnen zien.
Goed … wij zijn klaar voor een hopelijk warme nacht. De binnenslaapzakken zijn in gebruik genomen en we hebben ook een laagje extra aan. Slaapwel.
On the road again
Afstand 41km – Hoogtemeters 85 – Bestemming Esmoriz – Overnachting Parque de Campismo de Esmoriz
Wat een vreemde dag. Allereerst werden we wakker met het nieuws dat Trump tot president van Amerika verkozen was … iets dat we zelf niet verwacht hadden, hoe moesten we dat nu weer uitleggen aan de kinderen.
Vervolgens hadden de kinders een skypesessie met de klas, de eerste. Het was leuk om de klasgenoten eens opnieuw te zien, de nieuwe klasgenoten en de juffen natuurlijk.
En daarna reden we Porto, waar we 12 dagen verbleven, weer uit.
Het was wennen, we waren precies niet meer zo behendig op onze fiets, het is ineens ook een heel pak kouder en over alles wat we doen moeten we weer nadenken. En zo is Vic ook zijn fietshelm aan de speeltuin vergeten … gelukkig zorgde dat deze keer maar voor 6 extra kilometers.
We beslisten om via de kust naar Lissabon te rijden en te stoppen met de camino die landinwaarts gaat. Blijkbaar een goede beslissing, niet enkel omdat dat vlakker is, maar ook omdat het in het binnenland al behoorlijk koud kan zijn ’s nachts (zoals in 1°C).
Een toffe route …. dit toffe kerkje staat bijvoorbeeld op Praja da Pedra Distinguida.
En ’s avonds belandden we op een camping vlak aan zee, waar we buiten 1 mobilhome alleen lijken te zijn. Het seizoen is voorbij … maar de campings blijven gelukkig veelal open.
Prachtig afscheid
Vandaag was de laatste dag met onze familie in Porto … maar het was wel een prachtige dag … vol verwennerijen.
Voor ieder wat wils … de kinderen mochten trapleuningglijden aan de Mercado do Balhão, wat onderkomen maar wel met heerlijk oldschool tegelreclame
en met deze geweldige orgelman.
Een koffie in café Majestic … zoals het echte dames betaamd.
De lokale specialiteit eens proeven, “francesinha”, boterhammen met worst, steak en allerhande vlees tussen, ei en kaas op en dan gedrenkt in een pikante saus waardoor alles helemaal zompig is. Je moet ervoor zijn … vettig is het alvast … we waren blij dat we maar 1 portie voor ons zes bestelden.
’s avonds aten we samen met iedereen, de mamie, Annick, vake en koeka in het restaurant van Casa de musica, wat mij betreft een dikke aanrader, al was het al alleen voor het prachtige interieur en het mooie dakterras.
Een mooi afscheid … van onze familie en van het oh zo toffe Porto.
Vanaf morgen zal het serieus terug aanpassen zijn … gedaan met de luxe, terug op de fiets en slapen in de tent.
Spannend … het lijkt immers al lang geleden …. van toen er nog warm weer en zomeruur was.
Genieten van ons bezoek in Porto
Zo plezant om nog eens wat familie terug te zien.
We leerden de mamie dat je de voeten niet mag vergeten mee te trekken op de foto.
En namen een oud trammeke door Porto binnenstad … maar in de tram was al zoveel antieks te zien dat we vergaten naar buiten te kijken.
We bewonderden de Douro en zijn brug van Belgische makelij.
en proefden porto in een porthuis.
Een klassieker met mamie… de boottocht !!!
Deze brug is trouwens van Gustave Eiffel… ze staat wat verloren tussen andere bruggen en is wat in onbruik geraakt … we horen dat er nieuwe plannen mee zijn maar iedereeen vertelt ons een ander plan …. verplaatsen, stoomtreintjes op laten rijden, fietsersbrug van maken …. we zullen het wel zien wanneer we ooit eens terugkomen.
De kerk Igrea do Carmo is niet enkel langs buiten impressionant. Ik was zeer onder de indruk van de nissen, gruwelijk maar wel heel mooi. (Neen geen zonnebloem daarboven maar een aureool.)
We werden getrakteerd op een heel lekker in zeer speciaal ijsje in de vorm van een bloem bij Amorino.
gingen weer op restaurant (Tascö)
en sliepen in een heerlijk hotelbed.
- Wat zal dat afkikken overmorgen als we weer alleen in onze tent liggen. Maar eerst nog een dagje profiteren.
Porto marathon
De marathon van Porto lieten we aan ons voorbij gaan … maar we gingen wel supporteren voor 2 (voormalig) dorpsgenoten.
De marathon van Porto is niet te vergelijken met een loopevenement in Antwerpen of Brussel … we stonden op het meest ideale plekje aan een mistige Douro maar er waren amper andere supporters.
Tijdens het aanmoedigen voelden we ons bijna verstoorders van de rust. Dat hield ons echter niet tegen om luid voor alle Rui, José, Luis, Ana, Nuno, João’s te roepen … en het allerluidst voor Wouter en Karen die er een prachttijd neerzetten.
In de namiddag kwam ons langverwachtte bezoek … de mamie en tante Annick.
Eerst gingen we onze zonden opbiechten in de Sé cathedraal (de mamie vertelde ons hoe dat moest en wat je al dan niet mocht zeggen) en natuurlijk poseerden we daarna aan de schandpaal.
Daarna werd het Porto by night … altijd de moeite.
En ook den diner bij restaurant éleBê was een aanrader.
Citytripping on a budget … geocaching
Ons budget wordt nauwlettend in het oog gehouden, we kunnen niet in elke stad die we aandoen de museums afschuimen, de torens op gaan voor het mooiste uitzicht op de stad en de plaatselijke zoo bezoeken.
Maar er zijn andere manieren om een extra dimensie aan een gewone stadswandeling te geven en op plekjes te komen die je anders misschien niet zou ontdekken. En … die de kinderen het leuk vinden.
Geocaching doet het altijd goed !!!
We houden ons nuttig bezig
Het is niet enkel citytrippen en luieren dat we hier doen.
We doen ook enkele nuttige zaken.
- Fietsen op onderhoud doen bij een fietsenmaker (na 5000 kilometer is onderhoud zeer zeker nodig). Ook tof is dat de fietsenmaker onze fietsen meteen ook gewassen heeft.
- Schoolwerk. We hebben trouwens de tweede helft van de boeken aangekregen en die wegen zeer veel. De schriften die ingevuld zijn smijten we weg en we gaan zelfs zo ver dat we de afgewerkte hoofdstukken uit de andere schriften knippen. Er was ook de onaangename verrassing dat het wiskundeschrift geen 10 thema’s heeft zoals ik dacht, maar 13!!!! Ons schoolschema werd dus wat aangepast … maar we hebben er vertrouwen in dat het allemaal wel goed komt. Als alles volgens planB verloopt begint bij ons ook op 1 juli de grote vakantie.
- De fietszakken uitmesten en uitsorteren wat we denken niet (meer) nodig te hebben. Dit is iets dat ik trouwens echt zeer plezant vind. We merkten dat de fietszakken veel voller zaten dan bij het vertrek. Ik hoop dat we nu zullen zien dat we weer lichter en minder volumineus zijn. De overbodige zaken gaan mee naar huis met onze bezoekers.
- Organiseren van onze fietszakken. In ortliebzakken zit er slechts 1 ingewerkt zakje, geen wonder dat het er soms een chaos in is. Ik zocht een soort van packing cubes om wat te kunnen organiseren. En trouwens ook om de kinderen hun bezittingen (die steeds toenemen en zich overal verspreiden) wat de baas te kunnen. Ondertussen vond ik de perfecte Zip-Lock zakjes …. waterdicht, kwalitatief, doorschijnend en goedkoop. Ik wist niet dat plastieke zakjes mij zo content zouden kunnen maken.
- Onze fietszakken terug labelen. Met schilderstape hadden we de fietszakken geïdentificeerd. Zo hebben we onder andere de badkamer, keuken, relax, school, garage….. maar ook staat erop op welke plek en op welke fiets elke zak moet hangen, want dat is allemaal niet eender (en we kennen het nog steeds niet van buiten). Wat trouwens wel grappig is … de meeste mensen die we ontmoeten vragen of de kinderen niet naar school moeten. Daarop wijzen wij al standaard naar de schoolzak … “De school, die hebben we mee”
- De route verder uitstippelen. Het hoofdstuk “camino” is ten einde, beslisten we vandaag … vanaf nu plannen we terug onze eigen routes. Caminoboekjes en Sint Jacobsschelpen mogen dus ook mee naar huis. Verder zijn we onze geplande route grondig aan het wijzigen … er zijn geen zekerheden meer … de mogelijkheden zijn legio.
- Onderhoud aan de tent. Een heel deel naden van onze tent zijn al gelost … Bjeurn is deze aan het herstellen, zodat onze tent terug wat meer waterdicht is. Een werk van lange adem, maar wel nodig. Lekkende naden bovenaan en een waterdicht geïntegreerd grondzeil resulteert immers soms in behoorlijke plassen. Gelukkig liggen we hoog op onze opblaasbare matjes.
- Wassen. We zijn zeer content met het wasmachien in ons appartement … zo hebben we nu de tijd om de slaapzakken eens te wassen en te laten drogen. Ik moet wel zeggen dat ze na 4 maand intensief gebruik eigenlijk niet echt stonken. Misschien moet ik mijn mening over onze Deuter Exosphere 2 toch herzien want dit is een absoluut pluspunt.
- Inkopen doen. Sommige dingen verslijten en onze kinderen blijven maar groeien. Zo zijn Liv haar sandalen stuk (jammer genoeg is het nog wel warm, maar worden er niet veel sandalen meer verkocht), en zo is mijn wielrennersbroekje versleten waardoor de pijpen naar boven kruipen en ik elektrische schokjes krijg van mijn zadel … hoogst irritant.
- Mondharmonica oefenen. Ik heb al jaren een boon voor dat instrument en zeg nu zelf … welk instrument leent zich nu meer voor een trekkersreis dan een mondharmonica. In tijden van YouTube is het ook gemakkelijk aangeleerd. Enfin, gemakkelijk is eigenlijk niet echt … maar plezant zeker.