Bijgeslapen
Afstand 56km – Hoogtemeters 436 – Bestemming Firenze (Italië) – Overnachting Camping Firenze
Na meer dan klokje rond te slapen was ik weer helemaal ok, nog 1 dag fietsen en dan 2 rustdagen in Firenze … goede vooruitzichten dus.
De Eurovelo bleek een teleurstelling … laten we zeggen dat er nog wat werk aan is … bergen die niet nodig blijken en paden die zo weinig gebruikt worden dat ze helemaal overwoekerd zijn met planten en overhangende bomen. Dit is niet enkel moeilijk fietsen maar er is ook de onzekerheid, gaat het pad straks niet ergens gewoon stoppen. Wij speelden op veilig en kozen de baan.
Firenze is een stad die mee mag op het lijstje ban steden waar je aangenaam kan binnenfietsen.
De camping stelt niet veel voor … geen picknickbanken, geen speeltuin of andere dingen die ons een meerwaarde bieden. Tevens is het een van de duurste camlings van deze reis, zo zien we maar weer dat prijs en kwaliteit niet altijd samenhangen. Maar de buren maken veel goed, we ontmoetten Maria, Morten en Max, een tof Deens gezin. Zij reizen halftijds terwijl ze werken aan hun youtubekanaal.
’s avons gingen we naar de pizzeria, we vonden dat we dat verdiend hadden. Daar leerden we weer een leuk Italiaans gezin kennen, zo blijkt maar weer dat ook Noord-Italianen tof zijn, zelfs als we incognito zijn (zonder onze speciale fietsen)
En op Pasen … ging het licht even uit
Afstand 52km – Hoogtemeters 363 – Bestemming Penna (Italië) – Overnachting wildkamperen in een bosje met afgehakte stammen die we als tafel en stoel konden gebruiken
Dit was het mooiste moment van de dag … de paasklokken brachten 2 reusachtige eieren, zo is dat in Italië … geen paaseieren zoals bij ons maar gigantische kindersurprises.
Toen we echter 12 km op de route zaten (een vermoeiende weg met grote stenen … denken ze nu echt dat fietsers daar graag op rijden?) was ineens mijn pijp uit, en vanaf dan ging het echt . niet . meer. Bjeurn had het ook lastig maar toch was hij ook zeer streng (vonden Liv en ik … Liv was immers ook moe van het zwemmen ’s morgens en van de speeltuin in de middag).
Als het aan mij lag waren we gewoon ergens gestopt en hadden we onze tent ergens neergezwierd achter een struik, maar Bjeurn vond dat we de planning moesten volgen en minimum 50km moesten afleggen … wat een verschrikkelijk vermoeiende verderzetting van de tocht betekende.
Maar gelukkis is Bjeurn ook rechtvaardig, eens de tent rechtstond (16u30) kroop ik in bed en werd ik enkel nog wakker om iets mee te eten, en daarna weer verder te gaan slapen. Op sommige dagen kan enkel slaap je redden.
De laatste 15 dagen hebben we maar 1 rustdag gehad en voor de rest serieus gefietst. Ik veronderstel dat dat, in combinatie met het ambitieuse blitsbezoek Assisi mij de das heeft omgedaan.
No miracles but pretty close
Afstand 48km – Hoogtemeters 145m – Bestemming Montagnano (Italië) – Overnachting bij Philippe en Lara
Na alle geklaag en gezaag van gisteren (ik was moe en had het koud), had vandaag alleen maar leuks in petto voor ons
❤ Een mooie rit, voornamelijk verkeersvrij, vrijwel vlak en zo groen
❤ We zijn op de Eurovelo7 route beland en daar zullen we nog een hele tijd op blijven, een garantie voor nog veel schoons op komst.
❤ Een pastoor opende het park van de parachie voor ons, zodat we er konden lunchen. Er was een leuke speeltuin, een tafel met bank, elektriciteit, een afdak en een toilet
❤ Lieve berichtjes na mijn geklaag van gisteren
❤ Mijn mama die tevergeefs heeft gezocht naar nieuwe konijntjes voor Vic en Liv, maar dan voor 2 beertjes heeft gezorgd. De kinderen zijn al dol over hun LAT-knuffels.
❤ Lara en Philippe die we vandaag tegenkwamen op de fiets, zij moesten naar een feest maar ze stelden voor dat we onze tent in hun tuin zetten.
❤ In plaats van in de tent mochten we in de guesthouse slapen
❤ Er is zelfs een hond … maar die hield jammer genoeg het meest van Bjeurn
❤ Er is een zwembad … en hierbij werd het zwembadseizoen geopend
❤ We kregen pasta en heerlijke pastasaus die we enkel maar moesten opwarmen
❤ Regen … maar wij zitten binnen
❤ Nooit meer jaloers op campers, want zonder onze fiets hadden we dit nooit beleefd.
Zalig Pasen xxx
Geen mirakels vandaag
Afstand 61km – Hoogtemeters 538 – Bestemming Passignano sul Trasimeno (Italië) – Overnachting camping La Spiaggia
Op de agenda nog een kort bezoek aan de Sint-Fransiscusbasiliek. Knap … eens een ‘andere’ kerk, gezellig zelfs volgens de kinderen. Maar de kinders vonden vooral alle paters, nonnekes en bedevaarders die er rondliepen boeiend.
Tot het laatste moment heb ik op een mirakel gehoopt (dat we Vic zijn knuffels terugvonden), maar helaas.
Voorts
- 3 gebroken spaken
- een route die ons via de autostrade leidde, en die we dus moesten herplannen (en die dus langer werd)
- Ik die in een kauwgum ging zitten waardoor mijn rokje en zadel smerig zijn
- Afzien bij het bergop fietsen, terwijl een voetganger me inhaalt en mijn garmin zich op pause zet omdat ik zo traag vooruit ga
- een camping die pas morgen open ging en ons verder stuurde
- campingburen die vinden dat we te dicht tegen hun staan (terwijl wij helemaal naar de andere kant van ons perceel staan)
- Wind … waardoor koken moeilijk was … het eten dat bijgevolg niet zo smaakte.
- Vic die door een speelkameraadje in het water geduwd is
- veel regen die morgen voorspeld is
Is het dan niet meer leuk?
Jawel, maar soms, als ik het koud heb en het is donker en we zitten buiten nog wat te eten of iets anders te doen, dan ben ik jaloers op die mensen die zich installeren in hun lekkere warme camper en een flesje wijn open trekken.
Blitsbezoek aan Assisi
Afstand 52km – Hoogtemeters 398 – Bestemming Assisi (Italië) – Overnachting camping Fontemaggio
“Ik hoop echt dat dit het waard is”, vloekte ik toen we na een vlakke rit Assisi binnenfietsten. Assisi ligt op een heuvel, en is eigenlijk vanaf beneden ook al schoon. Om Assisi binnen te rijden is het enkele kilometers stijgen aan 10% helling, ik word al terug moe als ik eraan denk.
Morgen geen rustdag, dus bezochten we Assisi by night (te voet) om toch al een impressie te krijgen, en ja Assisi was de klim waard. Een pittoresk en verzorgd stadje met mooie zichten, zowel boven het zicht op de burcht (Rocca Maggiore) als het zicht op het dal. Knap stadje, niet over te slaan bij een roadtrip Italië.
Slechts 1 ding overschaduwde deze dag … en dat is dat Vic bij ons Assisibezoek zijn 3 knuffeltjes verloren is. En dat is een groot drama voor iemand die amper speelgoed heeft, we deden zelfs heel onze wandeling Assisi tevergeefs opnieuw. Als ik Vic dan tussendoor hoorde snikken dan brak mijn hart, zeker als hij zei “Wat als een kindje ze gevonden heeft en die vindt die daarna stom en smijt mij knuffeltjes in de vuilbak?”
Hij komt er wel overheen, 2 van de knuffels zijn snel te vervangen, maar de populairste is dit konijntje. Ooit brachten de paasklokken Liv en Vic zo eentje .. Liv een wit en Vic een grijs. Omdat ze zo klein waren zijn ze bijzonder geschikt als trekkersknuffels en zijn ze al elke fietsvakantie met ons mee gereisd. En dat creëert een band, de kinderen waren er bijzonder aan gehecht. Liv is de hare een tijdje geleden verloren en ze heeft er nog steeds verdriet van. En nu is vic zijn konijn ook weg, en hij was er nog harder aan gehecht. Moest iemand weten waar je deze konijntjes kan kopen (ze worden verkocht in een mandje en het is nu de moment want het is een paaskonijn) … laat zeker achter in de commentaren. De kinderen zullen u dankbaar zijn.
Norcia-Spoleto ex-ferrovia
Afstand 51km – Hoogtemeters 477 – Bestemming Spoleto (Italië) – Overnachting wildkamperen in de kant aan de fietsroute naar Assisi
Bjeurn verheugd zich al weken op de ex-ferrovia tussen Norcia en Spoleto. Dit is een oude spoorlijn die is omgevormd tot een fietsroute langs kloven, over bruggen, door tunnels en wordt gepromoot als een knap staaltje ingenieurskunst en als de mooiste fietsroute in heel Italië.
Normaalgezien zouden we deze vandaag rijden, maar zoals te verwachten is deze als gevolg van de recente aardbeving gesloten. Het is te begrijpen dat er nu andere prioriteiten zijn dan deze fietsroute te heropenen, wij zetten hem alvast weer op de bucketlist voor binnen enkele jaren als hij opnieuw in gebruik is en volledig afgewerkt.
Mooi was de route sowieso … wat meer klimwerk wel.
Wij zijn trouwens sinds vandaag assortie … buffs werden in 2 geknipt en gedeeld. Het is immers al zo warm dat we iets nodig hebben tijdens het fietsen om te voorkomen dat het zweet in onze ogen loopt en onze ogen beginnen te pikken (althans toch bij Bjeurn en mij, die net iets meer afzien tijdens het fietsen … de kinders vinden zo’n band gewoon cool).
Na het fietsen was het chill, het is precies de eerste keer dat het zo lang warm blijft. Liv leest en Vic luistert naar luisterverhalen op de iPod …. soms zijn ze zo zoet …. een verademing tussen al de ruzies door.
“Oh ik ben zo verwend, ik heb vandaag een bandana en een kilometerteller gekregen !!!”
Aldus Vic die volledig in zijn nopjes was met de buff en een kilometerteller die verplaatst werd zodat Vic hem nu in het oog kan houden. Heerlijk een kind dat al een heel jaar geen verjaardags- en kerstkado’s heeft gekregen en nu van zichzelf vindt dat hij verwend is.
Met een dubbel gevoel in Norcia
We hadden er nood aan … een rustdag, maar toen we een overnachting in Norcia vastlegden hadden we er geen idee van dat we zouden terecht komen in een dorp dat in oktober nog aan het epicentrum van een zware aardbeving lag. Vandaag merkten we maar weer dat de schade zeer groot is, en dat ze zelfs aan opnieuw opbouwen niet toe zijn.
We voelen ons enerzijds ramptoerist … maar anderzijds is het misschien goed dat we hier zijn, als steun, om aan te geven dat ze niet volledig van de kaart geveegd zijn? Ik weet het niet, feit is wel dat de mensen lief zijn en dat we al aangesproken werden in de winkel ‘of wij de fietsers waren’.
De binnenstad van het ommuurde Norcia is zo goed als volledig werfzone, de toegangspoorten zijn gesloten of staan in de stellingen en ook volledige straten zijn afgezet, wegens instabiele muren. En van de Sint Benedictusbasiliek staat alleen de voorgevel er nog.
Confronterend … we vertoeven nu al enkele dagen in dit getroffen gebied en steeds maar weer verschieten we van de impact.
Langs de andere kant blijft Norcia magnifiek … die ligging … ik weet niet of ik eerder zo’n mooie omgeving zag. Norcia ligt midden in de Apennijnen, in een mooi dal midden in de bergen. Moeilijk om te beschrijven hoe rustig, ruim en mooi het hier is, geen drukke steenweg, geen luchthaven … enkel bergen met nog gedeeltelijk besneeuwde toppen, veel groen en in dat dal dan veel groen en een ommuurde stad. We hebben vandaag echt een paar keer tegen elkaar gezegd “Maar kijk nu eens hoe mooi dit hier is.”
De specialiteiten zijn varkens- en wilde zwijnenvlees en zwarte truffel. Wij proefden beiden en verschoten ervan dat zelfs de kinders de truffel konden apprecieren.
Vic: “Kijk, die toren staat scheef, precies de toren van Ibiza”
Norcia
Afstand 35km – Hoogtemeters 505 – Bestemming Norcia (Italië) – Overnachting AirBNB
En wij dachten dat we goed gingen slapen … wat we niet verwacht hadden, was dat het vannacht ging vriezen. En dat het koud was, dat was niet het grootste probleem, maar als de temperaturen zwaar zakken (wat het geval was) kan er veel condens zijn. Onze slaapzakken werden dus nat, klammig en koud … hoogst onaangenaam.
De rit was kort en mooi … eerst bergop (stijging rond 6%, nog net goed te doen) tot 1200 meter hoogte en dan 15km geleidelijk naar beneden tot in Norcia. Soms zijn bergpassen door gebergten (nu Apennijnen, maar we fietsten ook al de Pyreneeën) veel aangenamer dan zogezegd minder bergachtig gebied.
Alhoewel de jongens nog steeds sneller fietsen … als we aankomen staat Vic klaar met zijn chronometer “Mama, we zijn al 5minuten en 30 seconden op jullie aan het wachten”
Het weer was zeer mooi, wat de kans gaf om ’s middags de tent en de slaapzakken allemaal te drogen. Schoon weer is toch wel gemakkelijk, alles droogt vanzelf en de zonnepanelen voorzien ons van meer dan voldoende stroom.
Onderweg schrok ik weer, met bijhorend gegil, van een slang op de straat. Waarop Liv “Ik had ze wel gezien, maar ik dacht, ik ga het niet tegen mama zeggen anders schrikt ze weer zo”. Blijkbaar ben ik, in ons gezin, de enige die een slang maar eng vindt.
Op weg naar Norcia zagen we weer veel schade. Huizen ingestort, een kerktoren die naast de kerk lag, de muur van het kerkhof dat in puin lag, mensen die wonen in een caravan in hun tuin. En de buitenwijk van Norcia zelf is precies oorlogsgebied, zelfs vrij recente gebouwen liggen in puin, en er wordt volop gewerkt aan nieuwe ‘voorlopige’ huisvesting.
Blijkbaar gaat dit niet over 1 aardbeving, maar er zijn er echt vele in deze regio. Je had de aardbeving van augustus 2016 en dan die van oktober 2016 (waar Norcia epicentrum was) en dan weer januari 2017. En in een bergdorpje wonen lijkt dan wel idyllisch … maar het maakt je ook wel ontzettend kwetsbaar omdat er zo weinig toegangswegen zijn. Wij merkten nu ook dat er verschillende wegen nog steeds afgesloten zijn, wegens tunnels bruggen die onstabiel geworden zijn.
We leven mee met deze Italianen die hierdoor getroffen werden, onze airBNBhost verontschuldigde zich bijna voor de staat van het stadje. Terwijl wij dit gewoon zo jammer vinden voor hen.
De impact van een aardbeving
Afstand 39km – Hoogtemeters 696 – Bestemming Cittareale (Italië) – Overnachting Op de wei van de boer
Bjeurn en ik hebben beiden niet goed geslapen. We wisten dat we in aardbevingsgebied zaten en het enige plekje dat we vonden voor onze tent lag vlak aan een steile bergwand. De hele nacht hebben we liggen hopen dat de aarde niet zou beginnen beven. Hadden we gisteren geweten wat we vandaag aan het eind van de dag weten, dan hadden we onze tent wel op het kerkplein gezet, zoals enkele dorpsbewoners voorstelden.
Het tastbare besef dat we echt in aardbevingsgebied zaten kwam immers niet veel later. Toen de straat naar Norcia, die we wilden nemen, afgesloten bleek en de toegang door militairen versperd werd. Blijkbaar zijn sommige wegen en bruggen door de aardbeving van vorig jaar augustus zo vernield dat de toegang al 8 maand versperd is. We werden verzocht om de omleiding te volgen via Cittareale (waardoor het 70km was tot Norcia in plaats van 17km). Niet evident voor ons, en een probleem omdat we net een overnachting geboekt hadden in Norcia.
Problemen zijn er om op te lossen, zo planden we de nieuwe route in en kwamen we overeen met de begripvolle host van airBNB dat we ons verblijf met een dag mochten verplaatsen.
Wat we daarna allemaal zagen was zo onwerkelijk dat we ons schaamden dat we bij de versperring van de weg vooral aan ons eigen ongemak hadden gedacht.
Overal zagen we dorpen in puin, ingestortte huizen, nooddorpen met containers en tenten, straten waar containers waren geplaatst om vallende rotsblokken te kunnen opvangen, verschillende wegen die afgesloten zijn. Hulpdiensten zoals carabinieri, brandweer, leger reden constant over en weer, we zagen ze verlaten dorpen bewaken en ze waren ook volop aanwezig in de nooddorpen, …
We wisten wel dat er in augustus een aardbeving was geweest in Italië, maar dat dit, 8 maand later, nog steeds de impact is, is moeilijk te vatten. Ook de kinderen waren zwaar onder de indruk van dit alles.
Gelukkig waren er ook luchtigere momenten … lunch aan de rivier … besneeuwde bergtoppen en een leuke kennismaking met motards, die direct wisten wat wij nodig hadden “water” en een café gespecialiseerd met hetgene waar we van houden, “lokaal bier”.
Slapen doen we vanavond op een veld met toestemming van de eigenaar. In tegenstelling tot het bergdorp van gisteren, dat claustrofobisch was doordat het zich in een kloof bevond, is hier veel open ruimte. Geen bergwanden die we deze nacht moeten vrezen.
In de bergen
Afstand 56km – Hoogtemeters 776 – Bestemming Acquasanta terme (Italië) – Overnachting wildkamperen op het enige vlakke stukje grond net aan de straat
Zot dat die sneeuw op de bergen er nog ligt … het was immers behoorlijk warm vandaag, en gelukkig nog niet al te steil bergop … dat houden we voor morgen.
Onderweg stopte Enzo en gezelschap, Enzo is de voorzitter van de fietsersbond (Fiab) en hij wou graag met ons op de foto (en wij met hem natuurlijk).
Liv en ik grappen altijd dat het €1 kost voor een foto van ons of onze fietsen, we zeggen dan tegen elkaar dat we zo onze reis helemaal zouden kunnen financieren. Er worden immers constant foto’s van ons getrokken. Soms vragen de mensen het eerst, soms trekken ze gewoon een foto, dikwijls doen ze het achter het stuur van de auto, soms doen ze het stiekem, ….
Zo was er aan het rood licht een brommerrijder die zijn gsm nam en een selfie nam met ons op de achtergrond, en zo vroeg gisteren nog een fietser of we wilden stoppen zodat hij met ons een selfie kon nemen.
Er zijn ook minder leuke aspecten aan … de man die zijn wagen parkeert op het fietspad van een drukke baan om een foto van ons te nemen … dat wij gedwongen werden om de straat op te gaan fietsen kon hem niet schelen. Of de man die foto’s van ons nam, dan onze facebook vroeg zodat hij ze kon delen. En als ik dan achteraf vroeg of ik de originele foto’s (zonder het lelijke watermerk) kon krijgen, doodleuk antwoordde dat €50 kostte omdat hij een fotograaf was. (Maar uiteindelijk kregen we ze dan toch gratis)
Maar vandaag was het ook grappig… een man stopte zijn auto om een foto met ons te nemen en nadat we even gepraat hadden gaf hij Vic €5. Natuurlijk hebben we de rest van de dag zitten lachen en grappen dat ons tarief is opgeslagen vanaf vandaag, in Noord Italië kost het €5 voor een foto.
Met die €5 hebben we natuurlijk iets leuks gedaan … een lekker ijsje gekocht en opgegeten op en terrasje.
Een slaapplek vinden was niet gemakkelijk, meer dan een uur zochten we en uiteindelijk was het al na 18u, we zetten ons uiteindelijk op het enige vlakke stukje grond dat we vonden, vlak naast de baan.
Terwijl Bjeurn de 2 gebroken spaken hersteld wordt Vic precies wat emotioneel en geeft Bjeurn een knuffel en zegt “Papa, jij bent echt onze held, jij plakt onze banden als we platte band hebben en je vervangt onze spaken als ze stuk zijn. Zonder jou waren we niets”.
Dan kijkt hij naar mij, geeft me een knuffel en zegt “Mama, ik ben er zeker van dat we jou ook nodig hebben, ik weet alleen niet voor wat.”
Vaarwel kust
Afstand 59km – Hoogtemeters 286 – Bestemming Tortoreto (Italië) – Overnachting wildkamperen met medeweten van de buurman op een wei met zicht op heuvels, zee en besneeuwde bergen
Vaarwel Adriatische zee … vanaf nu trekken we het binnenland van Italië in, het is mooi geweest maar na een tijdje kust zijn we altijd blij als we het binnenland weer infietsen. Het was een easy rit … tot we ook effectief de kust verlieten. Even waren we het venijn ban de Apennijn vergeten, maar het kwam snel terug.
Langs de andere kant is het hier zo prachtig … dat ik me afvraag wat we toch zoeken aan de zee … de bergen zijn toch veel schoner.
Vandaag kwamen we trouwens nog eens Belgen tegen, Lydia en Jaques. Zij vertelden dat ze gisteren tot bij het hotel gereden waren dat enkele maanden geleden is weggevaagd door de sneeuwlawine … het moet vrij confronterend geweest zijn. De wagens lagen nog op hun dak en koffiehulzen, kussens, … lagen overal verspreid. De kracht van de natuur … dat is iets waar we al veel over gepraat hebben tijdens deze reis. We zitten nu trouwens ook nabij aardbevingsgebied … onbewust zijn we dan wel blij dat we in een tent slapen.
Onze overnachtingsplek vandaag is weer ideaal. Met zicht op de zee, groene heuvels en de besneeuwde bergtoppen van de Gran Sasso. En met toestemming van de buurman … ook altijd een geruststelling.
Vanaf morgen wordt het klimmen, we gaan tot 1500m hoogte, dat is het hoogste punt van deze reis. Ik heb al wat schrik voor de moeilijkheidsgraad en de kou.
Ik veronderstel ook dat internet geen evidentie zal zijn (en waarschijnlijk nergens in het binnenland) dus geen zorgen als we enkele dagen van de radar verdwijnen.
In ’t kort
Afstand 58km – Hoogtemeters 303 – Bestemming Pescara (Italië) – Overnachting AirBNB
Niet alles fietste even mooi als dit … maar het was wel ok.
Vissershuisjes of trabocchi
Pescara zet in op fietsers, met fietslanen en een mooie fietsers- en voetgangersbrug die jammer genoeg net iets te steil was.
De wordpress-app waar ik dit mee typ heeft een update gehad die met al lijn instellingen gerommeld heeft .. en waardoor foto’s ondersteboven komen te staan. In elk geval … zo ziet het eruit (maar dan ondersteboven) als er fietstrekkers een nacht op airBNB zitten.
Code oranje voor slangen
Afstand 73 km – Hoogtemeters 306 – Bestemming Vasto (Italië) – Overnachting wildkamperen op een wei aan een prachtige kustlijn
Gelukkig waren we al aan het ontbijten toen de boer van het veld (waar we net niet op stonden … we hadden ons in de berm geplant) aan het werk ging. We kregen een vriendelijke goedemorgen en hij vond wat we deden wel heel tof. Wij waren vooral blij dat hij niet boos was dat we aan zijn veld stonden.
De rit was niet bijzonder mooi, veel drukke wegen, maar het fietste wel vlot. Goed, want we hadden een pact gesloten dat we de 130 km tot Pescara (waar we op een warm showers hoopten) in 2 dagen zouden afleggen. We staan immers wat achter op planning.
Onze Warm Showers aanvraag is ondertussen geweigerd (als gezin is het niet gemakkelijk om aanvaard te worden), maar een AirBNB is wel geboekt. En we fietsten vandaag 73km, dus morgen is het nog maar 57km. Jeuj …. de druk is er al wat af.
Toen we hier mooi tussen het riet fietsten, riep Bjeurn ineens “slang!!!”.
Was er weer zo’n zwart serpent vlak op onze weg. Bjeurn kon ze nog ontwijken en ik blijkbaar ook (volgens Liv … ik was zo geschrokken dat ik dat al niet meer wist). Super eng was dat … zo een zwarte grote slang die ineens zo dicht bij is, en zich nog opricht. Liv en ik hebben de boel bijeen gegild en ik ben echt zo content dat we niet gevallen zijn in een poging het beest te ontwijken. Ik heb nu een klein slangentrauma (we zagen ook nog een dode slang op het fietspad) … wie kan mag me geruststellen !!!
Onze wildkampeerplek is magnifiek. Zicht op een prachtige en rustige kustlijn … er is zelfs een strandje aan. Ik denk dat je in Italie gewoon moet weten waar je moet zijn voor een tof strand.
We zijn wel niet alleen … we kwamen hier net een man tegen die wilde asperges aan het plukken. Toen ik hem vroeg of er niet veel slangen waren, zei hij van “Ja, en ook wilde zwijnen, je zal ze vannacht wel horen aan je tent”. Gelukkig weet ik indertussen dat die dieren, ook al zijn ze enorm groot, meer schrik hebben van ons.
Maar echt … die slangen … ik ben niet meer op mijn gemak.
Bizar wildkamperen
Afstand 69km – Hoogtemeters 233 – Bestemming Lesina – Overnachting wildkamperen naast een verlaten straat aan een afgesloten brug
Het werd vlakker vandaag …. en we hadden wind in de rug … enkel dat deel waar het pad ineens ophield, en we terug moesten viel wat tegen (maar meestal zijn de plekjes waar je rechtsomkeer moet maken wel de mooiste)
Eten deden we aan het strand … ik heb het de kinderen nog niet durven zeggen, maar ze moeten ervan profiteren want binnenkort trekken we het binnenland in.
En we reden de Gargano uit, het werd vlakker en vlakker en we kwamen in landbouwgebied terecht. Zo’n landbouwgebied waar iedereen druk aan het werk was … niet handig voor het vinden van een kampeerplek.
Onderweg kwamen we ook nog deze grote zwarte slang tegen, die juist een muis aan het opeten was, we vermoeden een aspisadder. Dit is de grootste slang die ik in het wild al tegenkwam … ik was bijgevolg ook niet scheutig om dichterbij te komen. Liv wel natuurlijk, die sprong al direct van de fiets.
Een plek voor onze tent vonden we uiteindelijk op een bizarre plek. Onze geplande route was immers versperd, maar wij konden er nog net langs. En een afgesloten weg is ideaal om een afgelegen plek te vinden (hoe later het wordt, hoe minder kieskeurig we zijn). We reden de brug (we vermoeden dat deze afgekeurd was) over en plaatsten onze tent dan gewoon aan de kant van de weg in de berm.
Bizar plekje, maar rustig. Ik denk dat we goed gaan slapen. Ik ben wel (voor een keer) blij dat we een tent met geintegreerd grondzeil hebben vermits we de slang nog geen kilometer van hier spotten.
Opgepast voor de koeien
Afstand 52 km – Hoogtemeters 700 – Bestemming Peschici (Italië) – Overnachting wildkamperen in een bos
Nog steeds fietsen we in de Gargano, langs mooie kustlijnen en toffe strandjes. De ene gesloten camping naast de andere, alles gaat hier pas in mei of zelfs juni open, jammer eigenlijk want volgens ons is het hier ook wel tof om te gaan wandelen en dat kan je nu ook al.
Er zijn 5 regendagen voorspeld en dit was de eerste. Het viel gelukkig nogal mee, als het al regende was het enkel lichte regen, de rest van de dag was er enkel wat dreiging en zelfs nu en dan wat zon.
We hoorden dat er in Malta een gekende krijtrotsformatie in de zee is verdwenen … niet meer getreurd, wij vonden er een andere.
Onderweg kwamen we ook nog koeien op de straat tegen … of het de gewoonste zaak van de wereld was sloften ze verder.
En we konden ook weer een hond adopteren als we wilden.
Wie wil mag Liv haar rebus trachten op te lossen … mij lukte het bijna.
Of je kan Vic zijn fotografisch talent bewonderen. Grappig dat kinderen soms andere dingen interessant vinden dan wij … een vlieg bijvoorbeeld. Maar de foto vind ik wel geslaagd.
Dit is onze slaapplaats, weer een goeike. Bjeurn en ik heb en weer tevergeefs proberen wild te spotten, maar we hoorden enkel een uil.