2011 was stom, 2012 was tof en 2013 …. ook.
Net zoals in 2012 gebeurde er niets spectaculairs, en dat is echt goed, vermits de 5 jaar daarvoor vol verandering zaten.

De verbouwingen gaan nog altijd verder, alles met ne keer, fase per fase. Stilvallen doen we zeker niet. Dit jaar schilderden we ons hek, werd de gang en den boven helemaal afgekapt en terug bepleisterd, schilderden en behangden we de kinderkamers, richtten we onze berging in, kwam er een deur aan onze WC en startten we met inrichting (kochten we stoelen en een tafel en startten we aan de verlichting). Kortom huis wordt thuis.

Met de kinderen wordt het zoals elk jaar weer leuker en leuker.
Liv zit ondertussen in het eerste leerjaar, schrijft ons soms  briefjes vol spellingsfouten, gaat graag naar de scouts, is in de ban van het inline-skaten en volgt nog steeds zwemles in de eerste groep.
Vic gaat eindelijk graag naar school, en doet (meestal) geen kindjes meer pijn. Hij praat veel beter dan een jaar terug (zijn achterstand is helemaal bijgebeend) en is ook opengebloeid en ontzettend schattig. Op woensdag mag hij gaan kleuterturnen maar jammer genoeg lukt het me niet om hem warm te maken om met zijn zus te gaan inline skaten. Over voetbal hoor ik hem (helaas) wel soms praten.

In 2013 zoals voorgenomen ook nog enkele mini-tripjes. Landal, Citytrip naar Berlijn, fietsweekend naar Parijs, oudscoutsweekend, uitwaaien in Blankenberge, boerderijfietsweekend, oudjaar in centerparks en een weekje in de jeugdherberg (maar ik weet niet of ik dat moet meetellen).
Leuk dus … voor 2014 ben ik trouwens al volop aan het plannen.

Op sportief vlak  was het anders dan ik hoopte … de frustraties overheersten maar gaven me ook iets in de plaats
Een blessure zorgde er immers voor dat ik 8 maand niet kon lopen, gelukkig ziet het er nu goed uit. Ik zal afklokken op een dikke 450km dit jaar en dat is gezien de situatie zeker niet slecht.
Die blessure zorgde ervoor dat ik gigantisch veel buikspieroefeningen deed en ook ettelijke uurtjes hoelahoepend doorbracht.
Ik waagde me ook aan zwemmen, maar dat is gewoon echt mijn sport niet.
Fietsen deed ik dan wel weer voor 2923km. Meer dan vorig jaar, maar veel minder woon-werk kilometers. Jammer weliswaar, maar dat zal waarschijnlijk zo blijven want ik heb eindelijk een ritme gevonden (het draait allemaal om de balans) waar ik me goed bij voel en met het fietsen naar het werk verlies ik die kostbare tijd, die me extra gemoedsrust oplevert.
Wat echter het allerleukst was op sportief vlak, is dat ik net zoals mijn dochter ben beginnen inline skaten.
Met enkele andere skate mama’s maakte ik me ook lid, en het bevalt me echt wel. Onze leraar is geweldig, skaten is tof en de vriendinnen kreeg ik er gratis bij. Het leuke ook aan skaten is dat je ook veel techniek leert (draaien, stoppen, slalom, …. ), het houdt dus meer in dan enkel conditie. Het stomme is dat je hard kan vallen.
Dit jaar was goed voor 20h en 105km, volgend jaar gegarandeerd meer, want ook nu ik terug kan lopen ben ik van plan te blijven skaten.

Lezen deed ik blijkbaar minder dan vorig jaar. 19 boeken werden het.
Ik lachte met ‘Alleen maar nette mensen’ van Robert Vuijsje en huilde bij ‘Sarah’s key’ van Tationa De Rosnay.
Als chicklit las is ‘Remember me’ van Sophie Kinsella (deed me wat denken aan de 50 tinten-reeks, maar dan zonder de sex).
‘The Hunger Games’ reeks van Suzanne Collins kon me ook bekoren, al moet ik toegeven dat ik van ontzettend enthousiast (bij het eerste boek) naar teleurgesteld (bij het derde boek)  evolueerde.
Ik las 2 loopboeken ‘Born to run’ van Christopher McDougall en ‘What I talk about when I talk about running’ van Haruki Murakami, maar in beide vond ik niet wat ik zocht.
De topper dit jaar was ‘Life of Pi’ van Yann Martel (ik was er feitelijk van overtuigd dat ik op de blog een stukje aan dit boek had gewijd, maar blijkbaar blogde ik dit jaar ook niet zoveel)

Het stikken stond ook op een laag pitje, ik deed wel wat (al dan niet geblogd, maar ik blogde zoals ik al eerder zei, ook niet zoveel) maar niet bijzonder veel.
De naailes rondde ik af na 3 jaar met een mislukt kleedje (zeker niet geblogd) en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad, maar toch wou ik dat ik terug eens wat meer achter mijn machien kroop.

Gezond eten, dat was een voornemen voor 2013. Wel sinds kort ben ik terug aan de weekmenu’s en lukt het me terug om (een beetje) uitgebreider te koken. Een interesse is gewekt en dat zal een vervolg kennen in 2014.

Een leven vol muziek. Eveneens een voornemen voor 2013. Dit jaar stond Werchter Classic op ’t programma en werd ik fan van den Bruce, ook ‘De nieuwe snaar’ zagen we en wederom werd ik fan. Tijdens deze kerstperiode kwam er een Sonos bij in ons gezin, en ik ben van plan om hem optimaal te gebruiken.

Conclusie
2013 was een goed jaar, ik ben er zelfs in geslaagd om de winter in te gaan zonder een halve depressie te krijgen.
2013 was voor mij het jaar dat de balans gevonden werd. Het jaar dat ik op de vraag ‘Hoe gaat het?’ , niet standaard antwoord met ‘drukdrukdruk’, het feit dat ik 4/5e ging werken helpt natuurlijk ook (hoewel die woensdag altijd goed vol zit)

En wat zijn de voornemens voor 2014 ???
Sowieso verder doen hoe ik bezig ben. 2014 wordt voor mij het jaar van de liefde en wil ik wat meer in de vriendschap investeren.
(en misschien terug eens wat meer bloggen)