Een minder uitgebreid weekverslag als normaalgezien.
Omdat bloggen vanaf de gsm niet zo evident is.

Deze week liep ik slechts 3 keer, geen slechte zaak met mijn allereerste spierverrekking die ik opliep tijdens de lang duurloop.

Deze week ook geen grafiek, maar de grafiek van vorige week is wel bijgewerkt.

Deze week eveneens geen foto, ’t is mageren Hans vandaag, enkel het hoogstnoodzakelijke.

De cijfers
Aantal kilometers gelopen: 47 km
Gewicht (gemiddelde van week): 57.7 kg
Rusthartslag: niet gemeten

Training 1: 6 km
toertje ‘s avonds, op te gemak, door ‘t dorp

Training 2: 14 km
Wat toerekes met de heidejoggers. Niet te lang want Bjeurn stond me thuis op te wachten in looptenue … ambetant soms, twee lopers in huis

Training 3: 27 km
De lente is begonnen. Voor ’t eerst dit jaar had ik het te warm in lange broek. Eigenlijk ging de duurloop helemaal niet goed.

Mijn hartslag was hoger dan normaal en ik kreeg hem maar niet goed (als ik de meting moet geloven).

Mijn haar jeukte in mijn gezicht en bij het hermaken van mijn staart sprong mijn rekker stuk (zeer irritant, op de marathon is een speld of haarlint geen overbodige luxe)

Ook deden na verloop van tijd mijn voeten pijn. Ik wijd het aan slechte sokken en gezwollen voeten.
Ik snapte ineens waarom het zo belangrijk is dat je op voorhand je looptenue test tijdens de duurlopen. Ik weet al welke sokken ik zeker niet draag bij de marathon!!!

En na 13 km deed mijn linkeronderbeen vlak aan de voet ineens pijn.
Achteraf gezien waarschijnlijk een spierverrekking. Toch liep ik nog 14km door … niet wetend of dit ongelooflijk stom was of niet (maar ja … ik zat 13km ver van huis)
Op de moment zelf deed het veel zeer, maar nu 2 dagen later is het zo goed als verdwenen. Eind goed al goed dus.

Trouwens in het hoofd zat het wel goed … en dat is nog altijd het voornaamste.

Blessuregewijs: ondanks kortstondige spierverrekking nog steeds alles ok.