25 nieuwe loopuitdagingen
25 nieuwe sportieve loopuitdagingen … héél 2013 om ze tot een goed einde te brengen, met terugwerkende kracht, en deze keer mag combineren.
Voor de inspiratie spiekte ik ook eens bij Kaat, Peter en Runnerjules (maar dat leek een beetje te hoog gegrepen) die zichzelf ook uitdagen.
“Laat jezelf ergens droppen”, deze beëindigde ik niet in mijn vorige challenge en draag ik verder over naar deze editie, want desondanks vind ik het nog steeds een héél leuke uitdaging.
1000 km lopen is terug een doel, maar ik ga me ook op de snelheid concentreren … de 10km en Coopertest moeten sneller.
De kwart triatlon die ik in 2013 wou doen, laat ik toch maar optioneel. Het moet leuk blijven en misschien zijn te ambitieuze plannen niet goed voor mijn innerlijke rust, die ik toch ook in 2013 nastreef.
25 uitdagingen opgelijst
- Loop eens op blote voeten (aan het strand ofzo)
- Loop eens met de muziek van een ander
- Loop eens zonder muziek
- Loop eens vergezeld van een kindje (op fiets of step)
- Combineer 2 (of meer) verschillende sporttrainingen
- Doe eens aan trail-running (of iets wat daarop lijkt)
- Loop nog eens een wedstrijd met een kindje in de loopbuggy
- Loop een wedstrijd (die je nog nooit eerder liep)
- Loop eens met een andere partner
- Loop eens met een andere ‘groep’
- Loop eens van ’t werk naar huis (of omgekeerd)
- Laat je eens droppen
- Loop eens een volledige reeks interval (deze uit het programma van Evy Gruyaert 5->10km)
- Loop eens 10km in 52min of minder
- Verbeter je Coopertijd
- Verbreek je afstandsrecord (halve marathon)
- Loop eens een duurloop in de hartslagzone waar je moet zitten
- Loop eens op een andere locatie (binnenland)
- Loop eens op een andere locatie (buitenland)
- Loop eens op nog een andere locatie (buitenland)
- Loop eens in de sneeuw
- Loop eens als het vriest
- Loop eens in de regen
- Lees nog eens een boek over lopen
- Loop 1000 km in 2013
‘k voel me zo gelukkig in de eerste sneeuw
Je hebt 2 soorten mensen, degene die een hekel hebben aan sneeuw, en degene die sneeuw geweldig vinden.
Ik hoor gelukkig bij de tweede soort.
Vanaf het moment dat het begint te sneeuwen voel ik sneeuwkriebels, dan heb ik zin om mijn moonboots aan te trekken en te gaan sleeën.
’s nachts slaap ik dan met het gordijn open om elke keer dat ik wakker word (meermaals in een nacht) te kunnen kijken of het nog aan het sneeuwen is.
Ik hoor velen zeggen “sneeuw is tof, zolang je er niet door moet”. Inderdaad, in ons Belgenland kan je best wel lang onderweg zijn bij sneeuwval … en de reistijd laat zich ook zeer moeilijk voorspellen.
Soms rijdt het tegen alle verwachtingen in vlot, en andere keren is het bij 1 cm sneeuwval totale chaos.
Maar toch … zelfs die chaos heeft wat. Héél het land, vast, ergens onderweg, hopeloos te laat komend, en een intens gevoel van onderlinge solidariteit.
(of beter nog … je beslist om een dagje extra verlof te nemen, want daar ga je ‘echt’ NIET door)
Vandaag is er een dagje verlof (geen sneeuwverlof, maar -’t-is-maar-een-halve-dag-school-verlof).
Die dag begon zo ….
(gelukkig waren de bewoners van de huizen op weg naar ’t school zo sympathiek om hun stoep niet te vegen)
En in de namiddag volgt er waarschijnlijk nog een uitgebreide sleetocht en maken we een sneeuwman
Sneeuw zalig toch !!!
(Maar weet je wat ik wel haat …. de dooi die erop volgt … de vuile, natte overblijfselen als herinnering aan een periode die zo mooi was)
Soms is stikken meer dan een leuke hobby
Soms is stikken meer dan een leuke hobby … en is het gewoon echt handig dat je patronen kan aanpassen een een stikmachien hanteren … in dit geval bijvoorbeeld.
Liv past praktisch in geen enkele broek in de winkel, want winkelbroeken zijn gemaakt voor bonenstaakjes met stekkebeentjes, niet voor ronde, gezonde, olijke meisjes met nog een goei babybuiksken.
Als Liv broeken probeert zijn deze dus meestal te smal en zoniet is een zichtbare bilspleet gegarandeerd.
Het broekentrauma ging zelfs zo ver dat ik Liv enkel nog maar kleedjes en rokjes aandeed. Wat zijzelf dan weer niet kon appreciëren vermits er in de turnles van ’t school -vermoed ik- soms een opmerking op kwam.
De Jacob wat aanpassen dus.
Jacoba 1.0:
In oefenstof, nl. de resten die ik overhield na het inkorten van Liv haar gordijnen.
Ik nam gewoon het grootste patroon over maar met een kortere lengte. In plaats van een tailleband gebruikte ik een roze boordband.
Resultaat: Zeker draagbaar en beter dan de rest dat in de kast hangt, maar iets te wijd naar mijn goesting, en het spaarpotprobleem is ook nog niet volledig opgelost. Het is ook vrij duidelijk dat het achterstuk van de broek nog wat mag omhooggetrokken worden.
Jacoba 2.0:
In oefenstof, nl. de resten die ik overhield na het inkorten van Vic zijn gordijnen.
Deze keer nam ik een 134 over in de breedte met lengte 122, maar ik lette er wel op de de onderbreedte van de pijpen dezelfde was als die dat bij de maat 122 hoorde.
De achterkant trok ik 3cm hoger en de tailleband maakte ik iets breder dan aangegeven in het patroon.
Resultaat: Beter, maar niet voldoende. Ik heb de indruk dat er vanachter nog wat mag opgetrokken worden maar dat voor het fenomeen “babybuik” het voorpand iets naar omlaag mag.
Voor Jacoba 3.0 beloofde ik Liv dat zij een stofje mag kiezen, dat wordt dus paars of roze.
Het model ga ik vanachter nog 2cm optrekken en vooraan 2cm verlagen en dan hoop ik echt dat we er met versie 3.0 wel zijn. Zoniet, is versie 4.0 en 5.0 ook nog een mogelijkheid, maar daarna zijn Liv haar vingertjes op en zal ze gedoemd blijven tot rokskes en kleedjes.
PS. Tips (hoe jij het zou doen, of waar ik het kind wel goei broeken kan kopen) zijn steeds welkom
Bah, beh
Bah, het nieuwe jaar is nu echt weer bezig.
De kinderen terug naar ’t school, Bjeurn terug aan ’t werk, ik nog steeds aan ’t werk (maar da’s toch vermoeiender als de rest van de familie ook terug in zijn dagelijkse sleur zit), de randactiviteiten die terug opstarten, geen inspiratie voor den blog, goei voornemens die niet zo evident blijken en niet direct iets om naar uit te kijken.
Gelukkig … heb ik nog … schoon haar
(misschien blog ik volgende keer eens over de wonderkapster)
Uitdaging 19: Lees eens een boek over lopen
Ik zoek al enige tijd naar een leuk loopboek dat me kan inspireren en motiveren. Even dacht ik dat “What I Talk About When I Talk About Running – Haruki Murakami” het zou worden, het werd me immers door verschillende mensen aangeraden.
Toch was ook dit niet het boek dat ik zoek.
De schrijver (die blijkbaar ook enkele mooie romans schreef) staat duidelijk enkele trappen hoger op de sportladder dan mezelf. Ik heb het gevoel als hij zou horen wat mijn sportieve ambities en besognes zijn, dat hij me vierkant zou uitlachen. En dat is natuurlijk niet echt inspirerend.
Allé, waarschijnlijk zou hij met wel niet echt ‘uitlachen’, maar ik denk ook niet dat hij het zou begrijpen …. dat ik zoveel voldoening krijg van zo’n kleine prestaties, lage sportfrequenties, gezapige snelheden, en dat lopen toch zo belangrijk voor me is.
Net zoals ik me niet kan inleven in de ambitie om de marathon uit te lopen in 3u, een ultraloop te doen of constant 60 ,70km per week of meer te lopen. Ik zou super gelukkig zijn als ik ooit een marathon zou kunnen uitlopen, de tijd is zelfs niet belangrijk. Een ultraloop, daar denk ik zelfs niet eens aan en 30km lopen per week … dat doe ik al amper en dat vind ik al zeer ferm.
Verder op zoek dus, naar een stimulerend boek voor een gezapige loper als mezelf.
Maar hierbij kan ik toch mijn 19e loopuitdaging doorstrepen. Nu moet ik me enkel nog eens ergens laten droppen. Waarom deze als laatste is overgebleven is me een raadsel, deze is zeker niet de ambetantste of stomste van de uitdagingenreeks, misschien gewoon de minst evidente.
De 20 uitdagingen op een rij !!!
- Laat je eens ergens droppen (en loop naar huis)
Loop eens bij wijze van transport (in plaats van de auto of de fiets te nemen)Doe het eens elders (op vakantie, op trip, alleszins op verplaatsing en niet thuis)Jog eens met een andere partnerGa alleen lopenRen met een groepDoe iets nuttigs onderweg (een brief posten, …. )Duik in de kaarten (al dan niet digitaal) en bereid een nieuwe route voorImproviseer en sla wat weggetjes in die je niet kent (en zorg dat je tijd hebt)Ga lopen om je slecht humeur te verjagenNeem geen muziek meeProbeer een sessie intervalGa ook eens als het vriestLoop een keer door de regenNeem deel aan een loopwedstrijdVertrek als je helemaal geen goesting hebt (en voel het verschil als je terugkomt)Lees een boek over lopenSta vroeger op om te gaan lopenBeloon jezelf met een loopkado (zoals in nieuwe schoenen / sporttracker / loopkleding / …. )Train binnen op de loopband
Op naar de top
Op 2 januari is Bjeurn jarig en dan sluiten we de feestperiode traditiegetrouw af met kreeft.
Omdat mijn man een héél moeilijk persoon is om kado’s voor te kopen (te eerste is hij al veel minder materialistisch dan mezelf, ten tweede ook zeer kieskeurig), plande ik een avondje uit.
Dit keer geen restaurantbezoek -het is even genoeg geweest- maar kwam ik op het lumineuze idee om te gaan muurklimmen.
Uiteindelijk bleek het idee niet zo lumineus vermits Bjeurn het al meteen raadde nadat ik alvast verklapte dat hij sportieve kledij moest meenemen (mijn man is ook ergerlijk goed in het raden van kado’s en ontmaskeren van verrassingen).
Onze kinderen lieten we achter bij een betaalde babysit (een primeur, maar voor herhaling vatbaar … Vic was wel een beetje in de war want “waar was die baby dan?”) en wij reden naar de klimax.
In eerste instantie dacht ik dat deze uitstap vooral een plezier voor Bjeurn zou zijn.
Vroeger kende ik amper vrees, maar angst komt met de jaren, en soms ben ik teleurgesteld in mezelf als deze me overvalt.
Zo voelde ik ook de eerste klim (van het meest gemakkelijke en lage parcours) een vorm van hoogtevrees.
Maar ik moet zeggen dat we een zeer goeie begeleider hadden die me 2 waardevolle tips gaf.
Ten eerste, moet je kracht zetten met je benen in plaats van je op te trekken aan je armen, dus eerst je voeten verplaatsen en dan pas met je armen hoger reiken (en inderdaad, ’t is een andere manier van klimmen, maar echt wel veel gemakkelijker en minder vermoeiend voor de armen).
Ten tweede antwoordde hij me op mijn vraag of het verschil in gewicht tussen Bjeurn en mij niet gevaarlijk was als ik hem beveiligde, “Dan vlieg je in ’t ergste geval 2 meter naar boven, da’s toch leuk … vliegen”
De tweede klim bereikte ik tegen mijn verwachting in de top … meer dan 15meter … en was ik behoorlijk in mijn nopjes met mezelf. Bjeurn deed het natuurlijk ook weer geweldig, maar ik had niet anders verwacht.
De avond eindigde op café, al mijmerend dat klimmen toch echt tof is, en eigenlijk nog zeer democratisch van prijs (zeker als je het vergelijkt met een uurtje BBB, contra, pilates, … of een anders genoemde groepssessie waar je ook wat moet huppelen op muziek), dat het jammer is dat de klimzaal toch wel wat ver is, dat een initiatiecursus toch wel leuk zou zijn.
Geslaagd dus !!!
Het rapport van 2012
2012 ging mijn jaar worden … een jaar van rust, geluk in de kleine dingen en zeker geen grote gebeurtenissen.
Want na de verbouwingen en verhuis die nog nipt in 2011 plaatsvond, was ik daar wel aan toe.
En inderdaad… geen baby’s, geen zwangerschappen, geen nieuw huis, geen nieuwe werkgevers, … 2012 gebeurde er inderdaad niets spectaculairs.
Maar ‘niets spectaculairs’ wil zeker niet zeggen dat 2012 niet goed was … integendeel zelfs.
De verbouwingen gaan traag maar zeker verder. Dit jaar schilderden we den beneden en plaatsten we hier en daar al plinten, legden we gras in onze tuin en plantten we klimop (die maar deels pakte), werd het hekwerk van de tuin terug geplaatst, werden er boven gordijnen gehangen, isoleerden we de kelder….
Als ik mezelf een jaar terug plaats merk ik ook dat de kinderen enorm geëvolueerd zijn.
Minder kuren, meer zelfstandigheid (soms kunnen ze zelfs al eens alleen spelen zonder entertainment van een volwassene), verstaanbaar en ontzettend grappig.
Mijn kinders zijn immers altijd nogal ‘druk’ een ‘aanwezig’ geweest, maar ik merk dat het de goede kant uitgaat.
Ook deden we buiten ons jaarlijks verlof ook nog enkele weekendjes. Zo was er centerparcs, een oudscoutsweekend, een fietsweekend, een weekend aan zee, een citytrip Amsterdam, een citytrip Gent en een weekend naar de Moeren. Ik verschiet ervan als ik dit nalees, het zal precies moeilijk zijn om dat volgend jaar te evenaren.
Op sportief vlak ben ik semi-content.
Ik liep 1058 km en fietstte 2589km. Mijn loopdoel van 1000km haalde ik met glans, maar ik hoopte toch om wat meer te fietsen, het woon-werkverkeer was minder dan vooropgesteld. Wat dan weer inhoudt dat er volgend jaar ruimte is voor verbetering.
Dit jaar was er ook tijd om te lezen. 32 boeken – al dan niet digitaal- passeerden de revue.
Ik ontspande me met de reeksen van Karin Slaughter en 50 tinten.
En las eens wat meer van eigen bodem. Elsschot, Brusselmans, Hemmerechts, Lanoye, Beerten, … konden me bekoren.
David Allen veranderde mijn leven met zijn ‘Getting Things Done’ … en neen, het is geen fase … dit is een blijver.
In goodreads gaf ik volgende boeken (die ik in het Nederlands las) 5 sterren. Room – Emma Donoghue, The Boy in the Striped Pyjamas – Johan Boyne en De eenzaamheid van de priemgetallen – Paolo Giordano.
En dan telde ik de talloze naaiboeken die dit jaar werden geschreven er nog niet bij !!!
Het stikken was een blijver, dit jaar kwam er een overlock in mijn bezit en de naailes zette ik -ondanks zware twijfel- gelukkig verder. Ik maakte vooral rokjes, 4 Jacob-broeken (deze wint voor mij de prijs van beste patroon voor 2012) en ik probeer wat aan recyclage of refashion van materialen en oude kleren te doen.
En wat zijn de voornemens voor 2013 ???
Verder doen hoe ik bezig ben want 2012 was tof.
Maar in 2013 ga wil ik ook gezonder eten, stoppen met nagelbijten (ne klassieker), wil ik meer muziek in mijn leven … en hééél veel ontspanning en liefde !!!
001-LIV
Mevrouw LIDD stuurde me dit specialleke door. Een zwarte mini met LIV-nummerplaat. Volgens mij ook een gekochte nummerplaat, die 001 lijkt me iets te toevallig.
En daarmee begin ik me ook vragen te stellen naar de bestuurster van deze wagen, waarschijnlijk een flamboyante, stijlvolle, vrolijke dame … net zoals het een Liv betaamt.
VIC – LIV 13-3
Online shoppen
Ik kreeg de vraag of ik iets wou schrijven over een online fietsshop en na een bezoekje hier op bikester.be zag ik dat het goed was.
Ik fiets graag, wij kopen veel online en ik kwam in mijn administratie zelfs al een factuur van deze webshop tegen (nieuwe banden voor Vic zijn fietske … want onze Vic reed de 2e keer nadat hij zonder zijwieltjes kon rijden al klapband). Dit om deze reclaam toch nog iets of wat te verantwoorden (wat eigenlijk helemaal niet nodig is)
De reden voor het online shoppen spreekt voor zich. Deels omdat je online de dingen dikwijls goedkoper vindt (als je goed zoekt natuurlijk, en toevallig is mijn man daar expert in), deels omdat je in webwinkels dikwijls een zeer grote keuze hebt, maar ook vooral omdat het zo gemakkelijk en snel is (en omdat ik niet graag ga winkelen).
Hoewel we al een hele tijd online winkelen is de frequentie van de geleverde pakjes tegenwoordig toch wel zeer hoog.
Een man die dikwijls thuis werkt en een postpunt in de plaatselijke ‘Spar’ maken dit ook héél gemakkelijk.
Ik sta regelmatig in de winkel om mijn pakketjes af te halen. Ik vrees echter wel niet dat ze daar tevreden zijn met de stijgende frequentie, want veel opslagruimte is daar niet, en ik merk altijd een zekere opluchting als ik een groot pakket kom ophalen.
Ik sta tegenwoordig ook regelmatig in de winkel om pakketjes terug te sturen. Het feit dat dit meestal kosteloos kan (en dit ook op Bikester) heeft voor mij een barrière weggenomen, en een goede webwinkel biedt dit mijn inziens aan.
Zo kocht ik onlangs voor honderden euro’s kleding, om even later ‘kosteloos’ voor honderden euro’s terug te sturen.
En zo kocht ik een schoon handtaske, dat ik bij nader inzien -in ’t echt- toch niet zo schoon vond, en 2 dagen later was het terug bij de verzender.
En zo zal ik volgende keer mijn fietshelm waarschijnlijk wel bij Bikester kopen, want ik peins dat ik mijn goesting (voor zover een fietshelm uw goesting kan zijn) daar wel vind en dan kan ik tenminste gemakkelijk terugsturen als hij -zoals mijn huidige- eigenlijk niet goed op mijn hoofd past.
En om op Ilse haar vraag te antwoorden … wij hebben als ouders allebei een helm, maar we dragen deze eigenlijk enkel als we sportief gaan fietsen of voor woon-werkverkeer, maar niet voor de fietstochtjes met de kinders (die dan weer wel een helm dragen)
Ne gelukkige kerst
Geluk zit in de kleine dingen
Aftellen naar Kerst
Wij (de kinders en mezelf) tellen af naar kerst.
Ten eerste met behulp van de adventkalender van Lego Friends die Marie ons toestuurde. De Lego’s blijken wel echt onze friends te zijn, want op regelmatige basis krijgen wij een presentje. En het slaat aan .. misschien zelfs nog meer bij Vic (dat wel een prutserke kan zijn) dan bij Liv (die wat onstuimiger en ongeduldiger is).
Al 13 dagen mogen we elke dag een vakje openen, waar we telkens een deeltje terugvinden (een vrouwke, een sneeuwman, een sneeuwscooter, …..). Leuk .. al wacht ik vol ongeduld op de kerstboom (dat pas achter deurtje n° 22 zit als ik me goed herinner, want ja, ik heb al gespiekt)
Ondertussen hebben de kinders net als vorig jaar hun eigen mini-kerstboom mogen uitkiezen en versieren. De grote(re) komt vrijdag.
Wij gaan in elk geval niet voor de prijs van de mooiste … maar we hebben wel contente kinders.
1 000 km in 2012 – Mission Accomplished
Vandaag in de vrieskou liep ik mijn 1000ste km van 2012, en daarbij kon ik direct uitdaging 18 afstrepen “Loop eens als het vriest”.
Dat ik keelpijn en nekpijn had bij het opstaan, dat het bitter koud was, het kon me niet deren. Ik moest en zou vandaag aan die 1000km komen.
In het begin liep het echter niet zo vlot, ik had ferme steken de eerste 3km, gelukkig ging het daarna een pak beter, al een chance want mijn toer bleek 15km in plaats van de vooropgestelde 10.
Hoewel het vroor was het niet echt koud … ik had een laagje extra aan (maar handschoenen waren misschien toch wel geen overbodige luxe geweest). De temperatuur zegt immers niet alles, onlangs liepen we bij positieve temperaturen maar met veel wind in de smeltende sneeuw en dat was wel wat meer afzien. Maar bijna alle weer is loopweer (tenminste alles onder 22°C)
Maar die 1 000 km … ik moet zeggen … het doet me wel iets.
Nog nooit liep ik zoveel en 1 000, dat klinkt toch net alsof ik een echte loper ben !!!
Hoewel ik niet echt het gevoel had dat ik overdreven veel gelopen heb dit jaar, de goesting is er meestal wel geweest (voornamelijk dankzij mijn heidejoggers).
En 20km per week is ook niet zooo overdreven, zeker niet op ’t einde toen ik voor minder dan 10km mijn deur niet meer uitkwam.
Toch is 20km per week dan weer wel veel, omdat elke week die je niet loopt (ziekte, vakantie, druk, …. ) ook weer moet inhalen.
Maar soit, het is me gelukt !!!!! Jiehaaaa !!!!!
Vanaf nu is ’t niet meer van ‘de moetes’, maar vrijdag ben ik zonder twijfel weer present.
De 20 uitdagingen op een rij !!!
- Laat je eens ergens droppen (en loop naar huis)
Loop eens bij wijze van transport (in plaats van de auto of de fiets te nemen)Doe het eens elders (op vakantie, op trip, alleszins op verplaatsing en niet thuis)Jog eens met een andere partnerGa alleen lopenRen met een groepDoe iets nuttigs onderweg (een brief posten, …. )Duik in de kaarten (al dan niet digitaal) en bereid een nieuwe route voorImproviseer en sla wat weggetjes in die je niet kent (en zorg dat je tijd hebt)Ga lopen om je slecht humeur te verjagenNeem geen muziek meeProbeer een sessie intervalGa ook eens als het vriestLoop een keer door de regenNeem deel aan een loopwedstrijdVertrek als je helemaal geen goesting hebt (en voel het verschil als je terugkomt)- Lees een boek over lopen
Sta vroeger op om te gaan lopenBeloon jezelf met een loopkado (zoals in nieuwe schoenen / sporttracker / loopkleding / …. )Train binnen op de loopband
Uit de boekskes
Het mandje krokantje uit “zo geknipt” trok direct mijn aandacht. Net wat ik nodig had en feitelijk ideaal om eens als kadotje te geven (ik zeg dat wel altijd, maar feitelijk doe ik dat amper, zelfgemaakte kadootjes geven.)
Bij ons wordt dit gebruikt voor het dagelijkse brood en niet als bootje voor de popkes (maar ’t zou een waardig alternatief zijn)
Voorts maakte ik een stola uit “Stof voor durf-het-zelvers”. Nu nog wachten op een koppel dat in de winter wil trouwen (want het is wel zeer feestelijk).
Hierbij leerde ik echt dat werken met nepbond dikke miserie is. Op den duur lag héél het huis vol met haartjes en kroop het zelf tot in mijn mond … vies !!!
Met de overschot maakte ik nog een héél zacht sjaaltje.
Ik hoop me ooit nog eens te wagen aan een popken van tante Hilde. En eigenlijk hoop ik dat jullie allemaal even stoppen met boeken schrijven, zodat ik tijd heb om me er eens op mijn gemak aan te zetten alvorens de nieuwe lichting komt.
Schoolgaande jeuk
Mijn grootste vrees werd werkelijkheid … schoolgaande jeuk … en de vieze beesten kozen niet de kleine Vic-e-man, maar ons Liv-kind met de prachtige dikke lokken die tot haar middel reiken. Ik verdenk de Sint ervan een katalysator te zijn voor het verspreiden van die vieze beestjes.
In elk geval stond ons weekend in het teken van luizen … 2 bussen luizenshampoo gingen erdoor … 2 sessies waren er nodig om Liv te bevrijden van die vieze beestjes … sessies van 2 uren … en meer dan 2 wasmachienes waren er nodig om lakens, jassen, sjaals, handdoeken, badjassen, … te wassen
Bij de rest van het huishouden werden geen beestjes gespot, maar er werd wel duchtig gekrabd … massahysterie heet dat !!!
De sint
- Ik: “Ik ga tegen de Sint zeggen dat jij niet flink eet hé”
Liv: “Dan zeg ik wel dat jij liegt”
Ik: “de Sint weet wel alles hé”
Liv: “Niemand weet alles !” - Bjeurn: “Gaan we bij de Sint op de schoot zitten?”
Liv: “Neen, ik zal wel een andere keer op zijn schoot gaan zitten” - Liv: “Mamaaa, spoelt dat van de Sint eens door, ik wil ‘My Little Pony’ zien”
Voila, bovenstaande uitspraken tonen al aan dat mijn kinderen niet echt zwaar onder de indruk zijn van de Sint (Vic wel iets meer, maar ook hij spoelt de Sint op ’t tv liever door, dan ernaar te kijken). Ik verwachtte eigenlijk dat Liv dit jaar zou doorhebben dat de Sint niet echt bestaat (want zo nuchter is ze wel), maar ik denk dat ze gewoon te weinig interesse heeft in die man, om zich met zo’n triviale dingen bezig te houden.
Een verlanglijstje hadden ze wel. Liv iets van “My little Pony” en Vic “Een robot die kan stappen”. Zo gevraagd, zo gedaan!!! (leve Amazon.de, alhoewel de kinderplaneet ook een webshop met scherpe prijzen blijkt te hebben, en gratis verzending vanaf €100 … interessant voor volgend jaar … niet dat mijn kinderen zo’n dure kado’s krijgen, maar Bjeurn heeft ook nog 2 petekindjes)
En naar jaarlijkse traditie … ziehier de foto’s
Toen het nog leuk was
Liv, teleurgesteld toen bleek dat de Sint haar een kadotje gaf dat ze al had (waarmee haar statement bewezen is dat “niemand alles weet”)
En ik, ook braaf geweest dit jaar
