Loire-route: Jour 5 (Chantillon-sur-Loire – Gien)
Afstand: 18km
Camping: camping touristique de Gien (€27)
Een rustig dagje mag ook eens. We fietsten nog geen 20km tot Gien om daar in een kindvriendelijke camping halt te houden.
De camping is net zoals de vorige een aanrader.
Zicht op de Loire, morgen gaan we zelfs eens pootje baden in de livier (dixit Vic), meer, zee … of hoe de kinders de Loire ook noemen.
Een speeltuin en een aangenaam zwembad(je) maakt het dan weer af voor de kinderen. (meer…)
Loire-route : Jour 4 (Saint-Satur – Chantillon-sur-Loire)
Afstand: 43km (4 door Vic)
Overnachting: camping “Les combles écluses” (€13)
Een topdagje, alhoewel Liv het al behoorlijk heet vond bij 26°C (en ze beseft niet dat het ergste nog moet komen, ze voorspellen geleidelijk aan tot 34 °C gevolgd door hevig onweer … maar dat zijn zorgen voor later).
De dag was goed gevuld, ontbijten aan de Loire, vertrekken, lunchen in een speeltuin, gaan zwemmen, verder fietsen tot de camping, tent opzetten (ouders), spelen in de speeltuin (kinders), pizza afhalen en opeten in een speeltuin.
De afstand was weer behoorlijk lang. We verschieten echter van Liv, sinds ze zich erbij neergelegd heeft dat ze veel moet fietsen gaat het echt wel heel vlot. Gezwind doet ze de bergjes en ze lijkt helemaal niet moe na een tocht.
Impressies
Middageten in een speeltuin. Gebakken appel wordt gesmaakt
Hindernis, waar we op stootten bij een alternatieve route … niet goed voor onze fietsen.
Het gezelschap
Zo zien wolkenfabrieken er dus uit
De camping is het goedkoopst tot nu toe maar ook het tofst tot nu toe.
De Loire is hier super schoon en de camping is aan de Loire gelegen op een pittoresk terrein (met speeltuin en speelzaal, dus iedereen content)
Stadsbezoekje (op zoek naar eten)
Zonsondergang op de camping
Loire-route: Jour 3 (la Charité sur Loire – Saint Satur )
Afstand: 29km (waarvan 5 door Vic) + avondritje 9km
Camping: les ports de Sancerre (€27,40)
Vandaag was van weer de overgangsdag. Alles is aan het drogen en hoewel ik nog de hele dag een trui droeg is ineens het vakantiegevoel helemaal present.
Een fietsafstand van 30 km bleek perfect. De route is heel wat minder touristisch dan de noordzeeroute van vorig jaar, meer plek op de campings, minder fietsers maar meer trekkers.
Gelukkig is de route grotendeels autovrij, want Franse chauffeurs rijden eerder snel op de smalle straatjes en rijden je liever van de baan dan achter je te blijven rijden op een smalle bergop. En voor wie niet wijkt bestaat nog altijd de claxon.
Plaatslijk biertje
Chillen aan de Loire
Voor de eerste keer zelf gekookt … en smaken dat dat deed. (Liv: “Hé, maken jullie eten op het koffiemachien?”)
Avondtochtje …. zonsondergang spotten
Avondtochtje …. bergop naar de top van de berg … en daarna helemaal tot de camping bollen.
Ons plekje. Heerlijke camping aan de Loire (door Liv zee genoemd)
Alhoewel we ezeltjes het schattigst vinden hebben deze pony’s ons hart verroverd.
Vic fietste zelf 5km, mits wat tranen, overredingskracht en veel aanmoediging en bemoedering van Liv.
Onze luxe … de koffiezet 2.0
De Loire-route: Jour 2 (Nevers – La charité sur Loire)
Afstand: 46km
Overnachting: Camping la saulaie (€18,6)
Vandaag was een moeilijke dag. Het duurde even voor we goed en wel op de route zaten (met veel teruggedraai en uiteindelijk een boze Liv tot gevolg), de eerste valpartij (Liv), heel veel regen en een afstand die eigenlijk te ver was (nieuw record voor Liv weliswaar). En regen, nog maar eens, de dag werd echt gedomineerd door regen.
De eerste dag is ook altijd er opnieuw wat inkomen. “In welke zak steekt weer de ….?” Is de meest gestelde vraag.
Ondanks dat de afstand net iets te lang was voor Liv vond ik niet dat ze echt moe was. (In tegenstelling tot Vic die wat ziek lijkt)
Ons voornemen om meer te koken is weer bij een voornemen gebleven. Op zondag is er geen winkel open dus werd het weer restaurant (kwam gezien de aanhoudende regen goed uit)
Op deze natte dag kropen we met zijn allen vroeg in bed … om verschrikt wakker te worden (ik althans) door het 14 juillet vuurwerk dat precies van naast onze tent werd afgeschoten.
Ook hier dus “drasche national” … maar het vuurwerk gaat wel door.
Morgen voorspellen ze een overgangsdag met de dagen nadien stralend weer.
Dit zal wel leuk zijn. De omgeving is echter prachtig maar bij mooi weer komt dat toch altijd beter tot zijn recht.
Enkele impressie
Schommelen op camping1
Een brug inclusief kanaal over de Loire. Liv was behoorlijk bang van die wilde Loire. En het was inderdaad behoorlijk impressionant. Moest het mooi weer geweest zijn hadden we zeer pittoresk kunnen picknicken aan de overkant.
Pause
Liv is het beu
De camping met zicht op Loire, met een plekje tussen de trekkers.
Zicht op de stad. Alles is hier tot nu toe zeer charmant.
Loire-route: Jour 1 (Elewijt -Nevers)
Kilometers: 15 lopend, 600 auto, 3 fiets
Camping: camping De Nevers – €25
Voorafgaand aan vakantie heb ik altijd vakantiestress. Todo-lijsten met dingen die af moeten, was die erdoor moet en een huis dat opgeruimd moet zijn (kwestie van aangenaam terug thuis te komen). Deze verhinderde me om mijn duurloop nog af te werken.
Zodus startte ik mijn vakantie om 5u45 en een duurloop van 15km, alvorens te vertrekken.
In de auto zitten doen de kinderen blijkbaar niet graag. Gelukkig dat we niet naar Spanje reden, of ligt het aan de DVDcollectie die niet verniewd is?
Iedereen was content dat we uiteindelijk op de camping aankwamen. Wij trekken morgen al fietsend verder en de auto mag hier 2 weken bekomen.
De camping ligt zeer pittoresk aan de blauwe draad van deze vakantie “La Loire”.
De Neverse feesten (cfr Gentse feesten) brachten iedereen direct in vakantiestemming en in vakantieritme (laat in bed).
Mental note: leatherman bevat geen kurkentrekker, maar stop doorduwen (good old times) werkt beter als de truk met de schoen.
Amsterdam Marathon: De inspanningstest #2
Vooraleer vollembak aan de marathontraining te beginnen stond er een inspanningstest en cardiologisch onderzoek op het programma. Dit om velerlei redenen.
Allereerst wou ik natuurlijk weten of ik wel gezond genoeg ben om mijn ambitie waar te maken. Daarnaast wil ik ook efficiënter trainen en op hartslag trainen.
Ik heb wel een hartslagmeter, maar ik werd altijd half depressief bij het zien van mijn hoge hartslagwaarden. Trainen op hartslag heeft trouwens ook niet veel zin als je niet weet wat je maximale hartslag en je rusthartslag is.
Eerst liet ik een cardiologisch onderzoek uitvoeren, het electrocardiogram in rust was gelukkig meteen in orde. Mijn rusthartslag bleek 51 te zijn, een pak lager dan dat ik me herinner van vroeger.
De test in beweging werd gecombineerd met de inspanningstest (lactaattest).
Vooraleer de inspanningstest aan te vatten moest ik eerst een gesprek voeren met Rudi, de testafnemer, en op de weegschaal gaan staan en onder de meetlat kruipen. De opmerking dat ik toch wat moest afvallen en dat het vetgehalte te hoog was werd voor het eerst vermeld (maar niet voor het laatst). Ik ben nochtans eerder slank, maar voelde me wel het dikkertje onder de marathonlopers.
Daarna volgde de opmerking (weer niet voor het laatst) dat ik toch wel wat meer moet beginnen trainen. Ik was natuurlijk wel van plan om mijn trainingsintensiteit op te drijven, maar ik vond toch dat ik al goed bezig was met mijn 30 km/week. Na deze opmerking voelde ik me niet enkel het dikkertje, maar ook het kneusje onder de marathonlopers (zeker nadat Rudi zei dat veel mensen niet beseffen dat ze een marathon serieus moeten nemen, en ik hem ervan verdacht om mij bij die sommige mensen te rekenen)
De inspanningstest deed ik op de loopband. Je kan dat ook op de fiets maar daar liggen de hartslagzones anders, dus als je traint voor een marathon moet je de inspanningstest zeker niet op de fiets doen.
Ik werd aan allerlei sensors gehangen voor het electrocardiogram, kreeg een masker om mijn zuurstofopname te meten en dan begon de test.
Voor de test startte prikten ze eens bloed voor de lactaatbepaling en meteen daarna moest ik 3 minuten lopen aan 7km per uur. Elke 3 minuten werd de loopband 1,5 km/u sneller gezet en werd het lactaatgehalte bepaald. Ik hoopte dat ik de 13km/u ging uitdoen, maar verbaasde mezelf (maar niet de Rudi) dat ik het tot 14,5 km/u kon uithouden. Daarna werd de band nog even trager gezet om het herstel te meten.
Direct na de test werden de resultaten besproken.
De conclusie
- mijn vetpercentage (en dus gewicht) moet naar beneden
- de resulaten bij lage inspanning zijn zeer goed (lage lactaat, wat goed is)
- bij de hogere inspanningen zou mijn lactaat hoger moeten geraken (lactaat is dus niet persé iets slecht), dit kan ik bereiken door sneller en gevarieerder te lopen bij trainingen.
- het herstel van de hartslag zou sneller mogen
- ik zal meer, langer en gevarieerde moeten trainen
- en nu ken ik ondertussen ook eindelijk mijn hartslagzones.
Op het einde kreeg ik nog een prognose van mijn mogelijke eindtijd voor de marathon, 3:50 tot 4:00 zou volgens hem mogelijk zijn (volgens mij echter niet).
Direct daarna zei de afnemer dat ik me daar niet mocht op baseren, er kan immers zoveel fout gaan (slechte voorbereiding, vermoeid beginnen, slechte voeding op voorhand, niet genoeg eten tijdens de wedstrijd)
Bij je eerste marathon mag je niet gaan voor een eindtijd zei hij me, de eerste marathon is om ervaring op te doen. (dus, laat ik het doel ‘onder de 4u’ maar voor de marathon van Parijs reserveren)
Wat kost dat grapje?
Wel, bij Medical Sportlab betaalde ik
- €53 voor de cardiologische test + marathonattest (kan je terugtrekken van de mutualiteit)
- €120 voor de inspanningstest
- €60 voor de uitleg + trainingsschema
En wat ga je ermee doen?
Mijn hartslagzones in endomondo en mijn garmin zijn alvast opnieuw ingegeven. En ondertussen is ook het trainingsadvies ingepast in mijn schema.
Ik ben echt content dat ik deze test laten doen heb (gelukkig maar, want het is tenslotte niet goedkoop). Er is “licht in de duisternis” gekomen. Ik weet eindelijk hoe ik moet trainen, en waarnaar ik moet mikken, en ik begrijp ineens die saaie hoofdstukken in de loopboeken beter.
De hartslagmeter is ondertussen terug boven gehaald en ik heb er ondertussen zelfs al mee getraind.
Ik moet zeggen dat ik tijdens mijn lange duurloop (15km nog maar) op een bepaald moment dacht dat ik ging moeten stappen als ik in mijn hartslagzone wou blijven, maar kom, het is de bedoeling dat het tempo naar omhoog gaat, dus erger zal het hopelijk niet worden.
#dagen tot Amsterdam Marathon: 103
Trainingsweek: 4e/18
Aantal getrainde kilometers: 96km/639km
Gewicht: – 1 kg
Soep en quiche
De soep is een specialleke, zo speciaal dat ik thuis de enige was die ze mocht. Maar ik denk dat ik er wel mijn zusje mee kan plezieren, want zij stuurde me dit recept door
Ijskoude komkommersoep
- 1 komkommer
- 1 sjalot
- 2 el yoghurt
- 1/2 l groentebouillon
- bieslook
- munt
- Verhit wat boter in een pan en fruit het sjalotje
- Voeg de grofgesneden komkommer er aan toe en laat 5 minuten op een laag vuur sudderen
- Doe er de groentebouillon bij en meng tot het kookpunt
- Kruidt met zout en peper en laat op een laag vuur doorkoken
- Neem de pan van het vuur en voeg er de fijngesneden munt en bieslook aan toe.
- Mix de soep, doe er de yoghurt bij en laat afkoelen.
- Serveer ijskoud met een blaadje munt
De quiche daarentegen werd -wonderwel- wel door iedereen gesmaakt. Dit recept vond ik in de libelle toen ik op een vrijdagavond hongerig bij de kapper zat. Een smartphone is toch een gerief, nu moet je tenminste niet meer stiekem pagina’s uit de boekjes scheuren.
Quiche met spinazie, tomaatjes en pijnboompitten
- 1 rol kant en klaar bladerdeeg
- 100g spekjes
- 4 handen verse spinazie
- 250g kerstomaatjes
- 2 el pijnboompitten
- 200 ml room
- 4 eieren
- boter
- peper en zout
- taartvorm diam. 24cm
- Verwarm de oven voor op 180°, vet de taartvorm in met boter, leg het deeg in de vorm, prik met een vorm gaatjes in de bodem
- Spoel de spinazie en zwier hem droog
- rooster de pijnboompitten in een pan zonder vetstof, en laat afkoelen
- Klop de eieren los met de room en kruidt met peper en zout
- Doe de spinazie op de taartbodem en overgiet met het eimengsel
- leg de kerstomaatjes erop en bestrooi met de spekreepjes
- Bak 25 a 30 min in de oven tot het ei voldoende gestold is
- Werk de quiche af met de geroosterde pijnboompitten en serveer
Amsterdam Marathon: I’m in #1
Het is zover … ik ga ervoor … mijn ultieme uitdaging … mijn eerste marathon.
Ik schreef me al een tijdje geleden (samen met Bjeurn) in, voor de marathon van Parijs 2015. Maar nu besloot ik toch Amsterdam op 19 oktober er nog voor te nemen.
Alle parameters zitten immers goed, mijn conditie is op zijn hoogtepunt, ik loop 20km zonder probleem en aan een mooi tempo, de goesting is er helemaal en ook zeer belangrijk … ik heb geen pijntjes (goed nieuws voor een blessuregevoelig persoon als mezelf). Het is dus de ideale moment om verder te trainen.
Natuurlijk heb ik wel mijn angsten
- geraak ik wel aan de start (ik ben zo blessuregevoelig)
- zal ik me wel kunnen blijven motiveren om zoveel te trainen (gaat het niet te saai zijn)
- ga ik het wel kunnen
- kan ik de man met de hamer wel de baas (ik heb immers echt angst dat ik bij na een kilometer of 35 gewoon uit de wedstrijd stap)
- stel dat ik de marathon uitloop, ga ik me dan nog kunnen opladen voor Parijs
Maar langs de andere kant troost ik mezelf met het feit dat als anderen het kunnen, dat dat voor mij ook wel mogelijk zal zijn.
Trouwens … wie niet waagt …
In elk geval ben ik van plan om elke week een kleine update te geven en wat meer te vertellen in verband met mijn loopschema, mijn motivaties (dat zal nodig zijn), mijn streeftijd, wat ik nu eindelijk heb gekocht als drinkriem (nog niets voorlopig), waarom ik net deze marathons koos, de uitslag van mijn conditietest en cardiologisch onderzoek (dat ik morgen ga laten uitvoeren), ….)
Indien jullie nog goede tips voor me hebben, laat maar komen !!!
#dagen tot Amsterdam Marathon: 110
Trainingsweek: 3e/18
Aantal getrainde kilometers: 64km/639km
TW classic
Net zoals volgend jaar trokken we weer naar TWclassic. Wel in lichtelijk ander gezelschap, waar het vorig jaar een groepsgebeuren was, was het dit jaar eerder een date tussen Bjeurn en mij, ook leuk natuurlijk.
Waar het vorig jaar heerlijk festivalweer was, werd er dit jaar regen van ’t begin tot het einde voorspeld. En inderdaad, vanaf 14u begon het te miezeren en kleurde de hemel grijs (een teken dat het niet direct zal stoppen). Gelukkig zit buienradar er soms naast en kwam de verwachtte wolkbreuk er niet.
Een festival daar horen de typische festivalzaken bij
- T-shirts van groepen
- Pintjes per 2 bestellen
- mannen die pissen aan de lavabo’s waar je verondersteld wordt je handen te wassen (dat ben ik precies ontgroeid)
- coke die wordt gesnoven tussen de massa op het scherm van een smartphone (dat was nieuw voor mij)
- hoe later op de dag, hoe zatter de mensen (wat niet leuk is als er bier op je gemorst wordt, maar wel leuk als iemand erop staat om zijn schone giro-pet te ruilen met jouw gratis gekregen KBC-wielerklakje … dat je toch dubbel hebt)
- hoe korter voor de hoofdact en hoe dichter tegen het podium, hoe onsympathieker het publiek
- in deze moderne tijden een nieuwe tendens, mensen die een héél optreden lang filmen en maar foto’s blijven trekken met hun smartphone. Een foto’ke hier en daar, ik pleit schuldig, maar een héél optreden aan een stuk, dat wordt irritant (zeker als de duister is geklommen)
Dit jaar leek het of alle groepen maar een onbeduidend voorprogramma waren van de headliner “The Rolling Stones” en dat werd pijnlijk duidelijk gemaakt.
Er bestaat namelijk zoiets als een ‘golden circle ticket’, waar je €150 voor betaald ipv €90. Met dat ticket krijg je toegang tot de ruimte vlak voor het podium. Jammer genoeg waren de eigenaars van deze tickets blijkbaar allemaal grote Stones fans. Tijdens de optredens van de andere groepen stond deze zone vlak voor het podium pijnlijk leeg.
Het podium was ook voorzien van een catwalk. Deze catwalk was echter enkel en alleen voor de Stones voorzien en bij de andere groepen waren hier enkele meters planken uitgehaald (teveel om over te springen), zodat de catwalk niet kon worden gebruikt.
Het pijnlijkste was niet de afwezigheid van de catwalk, maar het ‘ostentatieve’ verbod om de catwalk te betreden.
Tegenover de Stones moet iedereen misschien zijn plaats kennen, maar toch, ik zou het als een belediging opvatten in hun plaats. Arno leek alvast niet goed gezind, misschien had dat er iets mee te maken.
Soms zie je een groep optreden en word je meteen fan. Met Admiral Freebee had ik dat al eerder op een Werchter-editie ervaren en Arno vind ik ook al enige tijd een schatje.
Seesick Steve kon ik best appreciëren, ik ga zijn muziek thuis niet spelen, maar hij was behoorlijk entertainend.
Bij triggerfinger sloeg de vonk niet over, en Simple Minds bleek echt mijn ding niet te zijn.
Maar The Rolling Stones … ik was meteen verkocht. Mick Jagger zijn charisma spatte van het podium, ik was meteen een beetje verliefd op deze 70-jarige viriele man, en ook de rest van de band stal direct mijn hart.
De Rolling Stones hebben er dus een fan bij, ik ben vereerd dat ik deze sympathieke, flamboyante, innemende band nog heb mogen zien.
Na het optreden van de Rolling Stones, wilden we echt wel naar huis. Na 12u rechtstaan (we hebben echt wel de die-hards uitgehangen) deden de knieën pijn en waren we al behoorlijk moe. Jammer genoeg dacht iedereen op dat moment hetzelfde. De terugweg was dus echt een hel. Het duurde 1,5u om eindelijk uit de mensenmassa te geraken en vrij te kunnen bewegen. Daarna mochten we nog 20 km fietsen door de regen (deed wel deugd om de knieën nog eens te roteren, maar dat was wel het enige voordeel).
Lessons learned, volgende keer zorgen dat we nog bonnekes hebben om na het laatste optreden op ons gemak op de wei nog 2 pintjes te drinken, om zo de massa te vermijden.
Review weehoo en follow me
Wat is de beste optie, een weehoo of de follow me? Hieronder een vergelijking van de beide systemen
De weehoo
De foto die je hier ziet is de weehoo, een aanhangligfietsje dat je op een koppelstuk aan je zadelpen klemt.
Voor ik onder mijn voeten krijg, dat ik in het midden van de straat fiets. Dit is wel degelijk een fietspad, op de deltawerken in Nederland (natuurlijk).
Deze weehoo hebben we nieuw aangekocht en wordt veel gebruikt dus we kennen het goed in al zijn voor- en nadelen *.
Prijs: €349 + €29,9 voor extra koppelstuk voor bevestiging op 2e fiets (dit is een richtprijs, gevonden op de eerste webshop die ik op het internet vond)
Leeftijd: 2-9 jaar
Monteren en demonteren: De weehoo alleen monteren op de fiets is niet gemakkelijk, toch wel mogelijk. Als de kinderen zelf kunnen instappen en zichzelf inklikken is het zeer gemakkelijk. Zoniet is het toch wat gesukkel om alleen het kind in het stoeltje te plaatsen en vast te gespen (maar weer, niet onmogelijk)
Ruimte: De weehoo kan uit elkaar gehaald worden (wat bijvoorbeeld gemakkelijk is voor een transport in de auto). Bij dagelijks gebruik is dit nu echter niet de bedoeling en neemt deze toch behoorlijk wat plaats in om weg te zetten
Combinaties: De weehoo kan gecombineerd worden met achterfietstassen (zolang deze maar niet te hoog gepakt zijn), met iets op het bagagerek (een tweede kinderstoeltje echter) kan dit niet gecombineerd worden. Wat soms wel jammer is natuurlijk
Het fietsen en manoeuvreren: Fietsen met een weehoo is vanzelfsprekend zwaarder als zonder weehoo, zeker wanneer het terrein niet vlak is. Mijn ervaring is dat de kinderen in het stoeltje amper meetrappen. Ik wijd het aan het ontbreken van versnellingen. Dikwijls moeten ze te snel trappen, andere keren is het te zwaar. Hoe dan ook, de weehoo lijkt niet te motiveren tot kinderparticipatie.
De draaias ligt aan het zadel. Dit maakt het nemen van scherpe bochten (af slalommen tussen paaltjes) zeer moeilijk. Een beetje ervaring en voorzichtigheid in het begin is aangewezen.
Stabiliteit: de stabiliteit valt goed mee. In het begin is het natuurlijk wel even wennen. Zolang de kinderen niet wiebelen (of tijdens het fietsen bloemen willen plukken) is zelfs fietsen met 1 hand goed mogelijk.
Gewicht: op de site staat 12kg, ons exemplaar weegt in werkelijkheid 15,5kg
Veiligheid: De weehoo heeft een goede gordel en gespen aan de pedalen. Het voordeel daarvan is dat slapen in de weehoo geen probleem is. De pedalen-gesp wordt bij ons enkel gebruikt als de kinderen effectief moe zijn en willen slapen
Voordelen: gemakkelijk te installeren op een andere fiets (mits kleine aankoop van een koppelstuk), kinderen zitten goed vast en kunnen slapen onderweg
Nadelen: neemt veel plaats in, duur
Conclusie: De weehoo lijkt door zijn hoge prijs, en de ruimte die hij inneemt, eerder een luxeproduct. De doelgroep lijkt me vooral de fietsers die regelmatig langere ritten met de kinderen doen. Wij hebben ook een fietskar, die daarvoor ook kan dienen, maar uit de fietskar zijn de kinderen echter uitgegroeid, terwijl de weehoo in principe kan gebruikt worden tot de kinderen zelf het hele stuk fietsen.
De follow-me
Van de follow-me heb ik geen foto’s, maar dit vind je online wel. Dit is een systeem om een kinderfiets aan te klikken. Dit systeem zit vast bevestigd op de ouderfiets.
Prijs: €265 (per volwassenefiets) + €24 (voor extra koppelstuk voor op een kinderfiets
Leeftijd: 2-9 jaar (voor fietsen van 12-20″)
Monteren en demonteren: ik vermoed dat dit ongeveer gelijk is als bij de weehoo
Ruimte: dit neemt niet veel plaats is. De volwassenenfiets is natuurlijk wel een stuk zwaarder met het opzetstuk van 4kg
Combinaties: De follow-me kan gecombineerd worden met achterfietstassen en in tegenstelling tot de weehoo met een tweede kinderstoeltje echter.
Het fietsen en manoeuvreren: Fietsen met follow-me is vergelijkbaar als met de weehoo. Misschien zijn de kinderen meer geneigd om mee te fietsen, maar dat durf ik niet garanderen. Het nemen van scherpe bochten is gemakkelijker als met de weehoo, vermits de follow-me gewoon volgt.
Stabiliteit: de stabiliteit is ok, net zoals de weehoo
Gewicht: 4 kg voor het adaptorstuk, en dan natuurlijk nog de kinderfiets.
Veiligheid: Het is belangrijk dat de kinderen goed blijven zitten, niet wiebelen en niet vallen. Bij extreem wiebelen kan het fietsje zelfs loskomen.
Voordelen: kinderen kunnen zelf fietsen als ze willen, neemt weinig plek in, gemakkelijk uit te breiden naar verschillende kinderfietsen
Nadelen: niet gemakkelijk om te zetten op de andere ouderfiets, voor lange ritten minder geschikt omdat de kindjes echt actief moeten rechtzitten op de fiets, voor iets oudere kindjes (die al flink kunnen blijven zitten)
Conclusie: De follow-me lijkt me eerder geschikt voor kinderen die wel graag willen fietsen, maar de afstand nog niet helemaal kunnen afleggen. Of bij gevaarlijke punten, om de kinderen even aan te koppelen.
Wat is de beste keuze dus, tussen beide systemen? Ik denk dat dat vooral afhangt van wat je ermee wil gaan doen.
* update: dit hadden wij. De weehoo zijn we ondertussen ontgroeid. Nu rijden me rond met 2 pino hase fietsen, die nog leuker zijn.
Presentjestijd
Ik heb een hekel aan die verplichte juffenkado’tjes, tegen elkaar op, om ter ’t duurst, origineelst, grootst, …
Maar de juffen verdienen wel een bedankje natuurlijk, want ook dit jaar was ’t weer dik in orde.
Niet duur, niet origineel (want krak hetzelfde als het jaar voordien, zelfgemaakte koekjes in zelfgemaakte zakje … maar vermits de juffen niet dezelfde zijn, maakt dat ook weer niets uit).
Maar wel met liefde gemaakt … en met héél groot aandeel van de kinderen.
De juf van Liv had trouwens op het oudercontact een héle toffe afsluiter voor mij.
Elke woensdag, hangt Liv zichzelf op “blij” (een dagelijkse traditie in de klas). En dan verklaart Liv “Mijn mama komt me straks van ’t school halen, dan gaan we eitjes eten, en vandaag gaan we -wat dan ook op het programma staat- knutselen.
Ik weet niet of de juf beseft, hoeveel plezier ze me met dat verhaaltje doet … want zo’n verhalen maken mijn 4/5e helemaal de moeite waard.
En wie zegt dat enkel de juffen een presentje verdienen? 7 scoutsleiders durven het aan om mijn dochter binnenkort 5 dagen in het scoutsleven in te wijden.
Lopen met een drinkriem, en gsm-riem, …. of een combinatie?
Maandagmorgend liep ik dus 21,5km … en ik heb ervan genoten.
Bjeurn was echter (en terecht) een beetje boos omdat ik de frankfles die ik mee had al na 2 kilometer, aan het huis van mijn peter, achtergelaten had omdat ik daar niet comfortabel mee liep.
En inderdaad, vanaf de moment dat je meer dan 10 kilometer loopt, zou je onderweg toch moeten drinken.
Een optie is
- lussen lopen (maar dat zie ik niet zo goed zitten)
- op voorhand ergens drank klaarzetten (ook geen optie)
- met een rugzak met camelbag lopen (lijkt me ook niet zo leuk, maar is wel het overwegen waard)
- een drinkriem aanschaffen
Momenteel lijkt de drinkriem me de beste optie, alhoewel ik wel schrik heb dat dat niet comfortabel gaat lopen, dat dat naar boven gaat kruipen, dat het gaat schudden ….
Volgende issue, ik loop graag met mijn gsm (S4 … een groot exemplaar dus).
Niet alleen voor endomondo, maar ook om wat muziek of een podcast te beluisteren. In de winter krijg ik mijn gsm gemakkelijk in mijn zakken gestoken, maar hoe doe je dat in de zomer?
Opties zijn
- zo’n band aan de bovenarm (maar dat lijkt me niet zo comfortabel)
- een gsmzakje voor rond mijn middel (waar mijn gsm inpast en gemakkelijk in en uit geraakt)
- een combizakje, drank en gsm
Hoe doen andere lopers dat dan, vraag ik me af?
Wat zijn jullie ervaringen?
Pinksterweekend
Het pinksterweekend is één van mijn favoriete verlengde weekends, dan kan je me niet moeilijk tot een weekendje weg overtuigen.
In het pinksterweekend is het in ons dorp … KERMIS.
Niet dat ik zo zot ben van kermis, maar vermits ons huis zo goed als omsloten is door de kermis, is het toch een hele belevenis.
Ondertussen beginnen we de mensen van de foor zo wat te kennen, en dat heeft zijn voordelen, merkte ik.
Terwijl ik mijn gras maaide en Bjeurn nog wat parket legde, mochten mijn kinders meer dan een uur gratis op de kindermolen. Kinderen euforisch, ik had nen babysit en de molen had lokaas voor de andere kindjes. Win, win, win situatie.
Ook kregen we een hoop vuilzakken (die de eendjeskraam had gekregen van de gemeente, maar waar ze niets mee konden doen).
En de kinderen kregen wat speelgoed van de schietkraam omdat de verpakking waterschade had.
Met zo’n voordelen in natura, neem je het nachtlawaai (waar we geen last van hebben want goei slapers) en de parkeerproblemen er graag bij.
De hagel zorgde eveneens voor wat animo, jammer genoeg ook voor 2 gebluste auto’s (neen, niet gedekt door een verzekering) en de constatatie dat we nog een terugslagklep in de riolering moeten steken. Want we hebben gezien wat er kan gebeuren als je deze niet hebt, water met hagelbollen die uit de WC en de douche op ’t eerste verdiep vliegen.
Zondagavond is het naar jaarlijkse traditie optreden van Silicon Carne, een super covergroepje (en voor mij dan zeker den drummer en de zangeres), die spelen op ne camion voor het halve dorp op een veel te klein pleintje. Heerlijk
Maandag was het de 40e editie van de Elewijtsen halve. Dit is de loop, die me heeft aangezet tot lopen. Ooit zat ik te supporteren en besloot ik … volgend jaar doe ik mee. Het jaar nadien liep ik niet mee, wegens geblesseerd, maar met het lopen ben ik niet meer gestopt.
De laatste jaren zit ik echter liever terug aan de kant te supporteren met een pintje.
Om dat zonder wroeging te kunnen doen, loop ik meestal de dag voordien of in de voormiddag.
Dit keer stond ik maandag vroeg op en mijn eigen halve marathon te lopen. Om 6u30 stond ik op en ontbeet ik , en om 7u vertrok ik.
Ik liep langs overvoede koeien, de inspiraties van Rubens, de rommelmarkt, de Zenne, de put van Weerde, het blosodomein (ik besloot ook dat er echt wel een extra brug over de E19 mag komen) en 21,5 km kwam ik terug thuis.
Net op tijd om te kijken naar de processie, te gaan zwemmen in een zwemvijver (enkel Liv krijg je zo gek om ik de regen het water in te duiken), een dutje te doen, en te gaan supporteren voor de jogging (waar Liv succesvol 1km liep)
Tenslotte eindigde dit geweldig verlengd weekend met deze Undulatus Aspreatus (vermoed ik althans) en weeral regen.
Heerlijk verlengd weekend met zeer bevreemdend weer … dat zou de samenvatting kunnen zijn !!!!
Rond de biesbosch met de fiets – Dag 4 – 11km
- Afstand: 11 km
- Overnachting: Terug thuis
- Opmerkelijk: Geen bevers gevonden, ondanks dat we een expert meegenomen hadden. Wel een ree gezien, maar dat beverspotten houden we nog tegoed.
De laatste fietskilometers. Niet veel vandaag … we beloofden de kinderen voorzichtig dat we nog een boottochtje zouden proberen te maken. Héél gevaarlijk … vermits we de dag voordien al een strandje (dat we uiteindelijk niet vonden) beloofd hadden
Maar kijk, dat bootje huren ging verbazend vlot, we moesten nog niet eens een pas achterlaten en na een kleine minuut uitleg mocht ik al de haven uit manoeuvreren.
Ik neem aan dat het niet aan mij vaarstijl was dat de eerste (en gelukkig enige) zeezieke al snel volgde.
Onderweg kwamen we dan dit charmante reetje tegen.
Werd er nog aan kinderslingeren gedaan
en uiteindelijk vonden we toch nog ons strand (met een hond … de ideale combinatie voor de dochter)
De jongens hadden genoeg aan zand (en wij ook)
Om samen te vatten met Liv haar woorden “het is was een superleuke vakantie, spijtig dat ze zo kort was”.
Gelukkig hebben we in de grote vakantie nog nieuwe mooie momenten in ’t verschiet. En is er ook de geruststelling dat deze jaarlijkse traditie zal blijven bestaan (het zal echter wel moeilijk zijn om deze trip te overtreffen)
Voor 2 gelukzakken echter duurde de reis nog wat langer. Van zodra in bed met de ogen toe, zaten ze precies terug in de boot.
Rond de biesbosch met de fiets – Dag 3 – 33km
- Afstand: 33 km
- Overnachting: Camping de Geitenbrij – Hank
- Avondmaal: Zelf klaargemaakt en zelf gekocht, aperitiefkes en (wegwerp)BBQ
- Opmerkelijk: In Nederland is er nooit veel keuze in kindermenu’s op restaurant. Frietjes met fricandel, met fishtics, of met kippennuggets. Jammer genoeg voor Vic … die altijd naar een spaghetti verlangt. Tot grote ergernis van mezelf, die toch liever iets gezonder op de menu ziet.
- Wat hebben we geleerd vandaag? Geen strand beloven als je niet 100% zeker bent dat je er één tegenkomt. Een muts in heerlijk bij koude nachten.
Zo ziet dat eruit, een bende trekkers. We hadden veel bekijks, vooral door de twee kleinsten die er achteraan hingen
De zoon heeft tochwel 5 minuten gefietst …
De camping had 300 geiten, 80 schapen – 2 haflinger paarden – 3 pony’s en kleinvee. Gelukkig wel geen haan in de nabijheid van onze tent.
In elk geval, voor de kinderen waren al die dieren wel een hele beleving. Zo mochten we het geitenmelken bijwonen (eigenlijk hetzelfde als bij de koeien) en mochten we de pasgeborene geitjes zien. De kinders voelden zich al snel thuis en gidsten ons enthousiast door de boerderij.
Ons slaapplekje was zeer leuk, eerst moesten we een drukke plek met tientallen caravans door, maar we kregen een afgescheiden plekje tussen de velden met dartele schaapjes (wist je trouwens dat lammetjes ongelooflijk dartel zijn? En dat ze met hun staartje kwispelen als ze bij de mama drinken?)
Voor onze (enige) buren vreesde ik even het ergste. Ze zaten al van voor onze aankomst aan de halve liters bier, en werden zo beschonken dat de boerin ze bijna van haar erf gooide. Gelukkig escaleerde het allemaal niet en kropen ze dan ook weer even snel hun bed in. (om elke paar uur nog eens op te staan om een halve liter binnen te gieten)
Morgen verslag van dag 4 … het hoogtepunt van een geweldig reisje.