Aangekomen in Ierland
Afstand 52km – Hoogtemeters 294 – Bestemming Blackrock (Ierland) – Overnachting op de wei van de vriendelijke Paddy
We werden wakker met het kletteren van de regen en draaiden ons nog eens om voor een extra uur slaap. Jammer genoeg regende het dan nog steeds en zou het volgens de voorspellingen pas in de namiddag ophouden. Liv vroeg zelfs of ze vandaag ook een off-day mocht hebben (maar dat mocht ze niet … ik las net de uitspraak van Dirk De Wachter die zei dat je niet mag verwachten dat het leven één groot feest is … wel we mogen ook niet verwachten dat onze reis is één grote vakantie is)
Maar het eerste deel van de dag was wel hard … de kinderen hadden het koud en eten deden we uit noodzaak onder een grote brug waar we toch al uit de regen en de wind stonden.
In de namiddag gingen we onderweg met onze laatste ponden een warme chocomelk drinken en toen we buitenkwamen was er geen regen meer.
Even laten reden we dan Ierland binnen, te merken aan het gebruik van de kilometer ipv de mijl en een Lidl waar we terug in euro konden betalen …. enkel het links rijden dat blijft nog.
We zitten niet in een toeristisch gebied en dat vertaalt zich in … geen campings. En vermits wildkamperen hier ook niet toegelaten is besloten we gewoon aan te bellen met de vraag of we onze tent ergens mochten opzetten. En dat ging gemakkelijker als gedacht … nog vokr we uitgesproken waren stonden we al binnen bij de vriendelijke gepensioneerde leraar Gaelic “Paddy”, die tevens heel wat land bezat.
En zo staat onze tent nu in zijn wei tussen de strobalen … beter dan een speeltuin.
Zelfs de zon was nog even van de partij
Klein detail … de verkeersborden staan aangegeven in 2 talen, Engels en Gaelic. Vanaf hun 5 jaar leren alle Ieren het Gaelic en toch leeft deze taal niet. “We houden niet van het Gaelic”, vertelde Paddy, “Het is te moeilijk en het wordt misschien al te vroeg aangeleerd, de leerlingen hebben er een hekel aan”. En hij voegde eraan toe “Wat jammer is, want we houden ook niet van Engels, of van de Engelsen, wegens de onderdrukking in het verleden”
Profiteren van de condities
Afstand 61km – Hoogtemeters 575 – Bestemming Rostrevor – Overnachting camping Kilbroney
Dublin is ons nieuwe tussendoel, en daar zullen we beslissen of we daar al de ferry naar Frankrijk nemen, of dat we nog in Ierland verder fietsen tot Rosslare of Cork. De weersvoorspellingen indachtig neigen we naar een overtocht in Dublin. De volgende dagen wordt weer immers veel regen voorspeld en wij snakken naar wat zon en warmte.
Deze dag bracht braambessen en mistig bewolkt, doch relatief warm weer.
Eten deden we op een zeer schone locatie (Tolleymore Forest) … met camping … de verleiding om er gewoon te blijven slapen was groot. De 3 charels op de foto waren onze nieuwe vrienden (en ook een beetje van Liv en Vic) en ze waren vooral geïnteresseerd in nederlandstalige vloekwoorden.
Ik kan er al heel de dag niet van over hoe groot Liv al is, ze draagt al mijn slippers mee en ze is ineens zo groot geworden.
Liv had vandaag trouwens haar “off day”, zich constant pijn doen, de bergen beu, haar botsbal kwijt, … Maar iedereen heeft eens recht op een mindere dag.
Het is trouwens weer jongensduo en meisjesduo vandaag … leuk … dat wisselen van quality-time per kind.
De route was weer dik ok … bergen, schapen, koeien, water, zee … helaas ook wat mist, wat onze verzichten verstoorde en plaatselijk een aanval van midges.
Deze keer was de camping wel een schot in de roos … en bijna 3 keer zo goedkoop als deze van gisteren, het is ons al meermaals opgevallen dat ons waardeoordeel en de campingprijs totaal geen correlatie vertonen.
Deze camping is gezapig (met veel tenten) in een mooi park en er is zelfs een leuke speeltuin. Eten deden we dan ook ’s avonds in een speeltuin, ik denk dat de kinderen hier toch niet veel tekort komen.
Blogtroubles
Afstand 37km – Hoogtemeters 273 – Bestemming Killyleagh – camping Delamont
Een kort verslag want we hebben de hele avond gespendeerd om de blog die gecrasht was terug online te krijgen … met succes gelukkig.
De rit was glooiend en wederom mooi … kort ook, en dat komt omdat hier bijna geen campings zijn om uit te kiezen. De camping van vandaag is met zijn £39 met stip de duurste tot nu toe … en veel speciaals krijgen we er niet voor, zelfs geen speeltuintje. Enkel bordjesbordjes die melden dat je niet met de bal mag spelen, dat je niet rond het sanitair mag fietsen, ….
Als protest speelden we wel met de bal en fietsen we morgen als afscheid eens rond de sanitaire blok.
We lazen ook de laatste zinnen uit het tweede Harry Potterboek. We zijn nog helemal in de ban, maar wegens “te eng” sluiten we deze serie voorlopig -met spijt in het hart- af.
En we verwelkomen “Sjakkie in de chocoladefabriek”
Geschiedenisles in Belfast
Een must-do als je naar Belfast gaat, is het rondrijden op de fiets in de stad door de protestantse en katholieke wijken. Waar de binnenstad ons zeer vredig voorkwam, werd de sfeer daar ineens grimmiger en voelden we hoe “de troubles” nog leven.
In de protestantse wijken vonden we veel “murals” en hingen de Britse vlaggen aan veel huizen buiten … vrij intimiderend.
Maar toen we naar de katholieke wijk fietsten merkten we dat je er zelfs niet zomaar binnen geraakte … enkele toegangspoorten waren al afgesloten, “Road Closed”
We fietsten langs de Peace Wall tot we een doorgang vonden naar het katholieke gedeelte.
De naam Peace Wall klinkt mooi, maar eigenlijk is het een muur van ruim zeven meter hoog en opgetrokken uit baksteen, ijzer en staal, met bovenop scherpe punten en prikkeldraad. Hij is niet alleen bedoeld om de republikeinse katholieken en de Britsgezinde protestanten te beletten van de ene kant naar de andere kant te gaan, maar ook om te voorkomen dat ze elkaar met straatstenen, spijkers en molotovcocktails bekogelen. Zulke muren worden ‘vredeslijnen’ genoemd, om ze niet aan te duiden als de muren van de schande.
In de katholieke wijk hing dan de Ierse vlag en waren er ook de “murals” maar wat daar ook opviel was dat er ontzettend veel hekwerk, tralies en poorten waren aan de huizen en openbare gebouwen … een illustratie van de angst in het leven van een minderheid en ook een teken dat dit alles toch nog enorm leeft… zeer aangrijpend.
Ik was achteraf verrast hoeveel Liv ervan had begrepen. De samenvatting die ze gaf was verrassend correct … dit kon tellen als geschiedenisles.
Gelukkig was het niet alleen zo’n zware kost vandaag … er was weer zon en we waren beter voorbereid op de fonteinen aan de Albert Memorial Klok en we hadden deze keer de kinders hun zwemgerief mee.
En verder bezochten we de Titanic-site en het stadhuis van Belfast.
Op schoolvlak zitten we op schema … vandaag werkten we de eerste thema’s (van de tien) af … applaus!!!
En desondanks dat het een rustdag was fietsten we 35km. Het is grappig dat we ondertussen al herkend worden in Belfast, we rijden nu al de derde dag door de stad en we horen constant kinderen roepen dat die speciale fietsen van gisteren er weer zijn.
Uitrusten in Belfast
Rustdag in Belfast
Op een rustdag slapen we uit, werken we wat voor school, laten we onze spullen drogen, doet Bjeurn het onderhoud aan de fietsen (en dat is zeker nodig … de fietsen zien af … we zitten trouwens al aan platte band n°3, waarvan al 2 bij de bob-aanhangwagen), lakken we onze nageltjes, draaien we een wasmachien, doen we langere termijnplanning van de route …
Met als gevolg dat het al drie uur was toen we vertrokken voor een citytrip naar Belfast … te weinig tijd … daarmee boekten we een nacht extra op deze niet zo gezellige camping met super faciliteiten (goede douches, broodrooster en waterkoker, wasmachien, gratis wifi en heel veel punten waar we elektriciteit kunnen aftappen). En tegelijk profiteren we ervan het wat op het gemak te kunnen doen.
We wandelden vandaag al door Belfast en konden al een eerste impressie opdoen.
We voelen ons alvast heel welkom in deze stad … overal wuifden mensen vriendelijk naar ons en de automobilisten gaven ons dikwijls voorrang … in de UK rijden ze over het algemeen wel vrij galant maar zo’n hoffelijkheid zagen we nog niet eerder.
Wat nog opvalt is de herinnering aan de Titanic, die hier in Belfast gebouwd werd. Deze wordt zeer levendig gehouden, met een ultramodern museum en ook de 2 blikvangers van scheepskranen Samson en Goliath.
Dan is er nog de Albert Memorial Clock in Big Ben stijl die net als de toren van Pisa scheef staat, maar nog belangrijker voor de kinders …. de fontijnen aan het plein van deze klok …een feest op een zonnige dag als deze.
En, het eerste dat we gisteren zagen toen we Belfast binnenreden, de vis met geglazuurde tegeltjes.
En verder veel graffiti, muurschilderingen en snickelways… hopelijk morgen meer van dat
Noord-Ierland
Afstand 29km – Hoogtemeters 117 – Bestemming Belfast (Noord-Ierland) – Overnachting Camping Dundonald Touring Caravan Park
Schotland zit erop, met de ferry trokken we naar Belfast, waar we de laatste plek op de eerder ongezellige camping konden bemachtigen.
Na 4 dagen wildkamperen is de setting een achteruitgang, maar de douches en het wasmachine maken zoveel goed. En voor de kinderen waren het de Nederlandse speelkameraden die deze dag al geweldig maakten. Dat vierden we met lokaal bier, chips en cola.
Van zodra we in Noord-Ierland aankwamen was het ook eindelijk droog … en dat was maar goed ook, konden we ons gerief dat geleidelijk aan natter en natter werd eindelijk eens laten opdrogen.
Morgen wordt er een mooie dag (de mooiste voor de volgende 10 dagen) met voorspellingen 21°C en een zonneke … en dan gaan wij citytrippen in Belfast.
Tips zijn welkom !!!
Scotland … save the best for last
Afstand 66km – Hoogtemeters 910 – Bestemming Auchencrosh (Schotland) – Overnachting wildkamperen
Neen, geen stralende zon vandaag, maar een pak minder regen dan de voorbije dagen en tussen de buien héél soms zelf een straaltje zon. We konden tijdens de middagbreak de tent zelfs uithalen om de tent wat te laten drogen … en dat voelt aan als een wereld van verschil.
Als we een pond moesten vragen aan iedereen die een foto trekt van onze fiets, dan konden we al eens heel deftig gaan eten, of op hotel slapen misschien. Deze leuke mannen waren wel heel enthousiast om met ons op de foto te mogen. Schotten zijn trouwens super sympathieke mensen en ze spreken zo’n heerlijk Engels.
De rit was schoon … desondanks of net dankzij zijn 910 hoogtemeters (ons record tot nu toe) … bergen, ’t heeft toch wel iets.
Net toen we een plek wilden te zoeken om onze tent neer te zetten kwamen we aan een koeienwei uit. Als we afwijken van de national cycling route en een route uitstippelen via de garmin, gpsies, of google maps dan durven er wel eens verrassingen op onze weg te komen. Nu is een wei geen probleem, in Schotland lopen wel veel paden via weiden maar deze weg liep van wei naar wei naar wei.
Gemakkelijk rijdt dat ten eerste al niet, en verder had ik al een schrik gepakt nadat ineens een troep koeien (en stieren?) wild op ons afgestormd kwam net nadat we het hek achter ons sloten.
En tenslotte waren er nog hindernissen zoals beekjes in het midden van de wei waar je met een fiets zoals de onze niet zo gemakkelijk over geraakt.
Maar wel wonderschoon.
Uiteindelijk vonden we, veel later dan gedacht, een plekje voor de tent… maar wat voor één!!!!
In een afgelegen wei (met reetjes), zonder passage, met zicht op de zee en op het mysterieuze eiland (Ailsa Craig) dat als een reusachtig ei uit het water steekt.
Room with a view
Dit kan tellen als laatste nacht in Schotland …. wij komen sowieso terug want Schotland vraagt naar meer en heeft ons nog veel te bieden (maar dan misschien nog wat noordelijker)
Hoe de kinderen omgaan met de regen?
Afstand 58km – Hoogtemeters 415 Bestemming Ayr (Schotland) – Overnachting wildkamperen
Kennen jullie het spreekwoord “Na regen komt nog meer regen”? Wij wel … dit was de derde dag in de gietende regen, niets droogt nog en de tent wordt natter en natter en natter. We doen niet meer de moeite om ’s morgens droge kleren aan te doen, want binnen de kortste keren zijn die toch ook weer nat.
Jullie kunnen mijn geklaag hier wel lezen, maar waarschijnlijk vragen julie je vooral af hoe het nu gaat met die arme kindertjes van ons … die we meegesleurd hebben in dit avontuur.
Wel … de regen schijnt hun goed te doen. Ze zijn flinker dan ooit, maken de laatste dagen nog amper ruzie (wat handig is als je de hele avond opgesloten zit in een kleine tent) en ook tijdens het fietsen loopt alles vlot. Vic is deze week mijn companion en hij trapt flinker dan anders en hij vroeg me daarnet zelfs of we maaltafels konden oefenen (dit doen we één keer per dag maar meestal is dat dik tegen de goesting). Koud hebben de kinderen niet echt. Voor deze reis hebben we geïnvesteerd in een Vaude regenbroek voor hen en dat is echt goed gerief … de laatste dagen dragen ze deze continu en hun broeken eronder blijven droog.
En zo zien we met verbazing dat regen hen niet echt lijkt te deren … speeltuinen blijken even leuk als het regent of als ze half blank staan. En dat is toch wel een opluchting voor ons.
(Alhoewel Liv daarnet wel zei dat ze verlangde naar Ierland want ze wou naar een land waar het goed weer was)
Ondertussen hebben we een wildkampeerplek gevonden, het had heel wat voeten in de aarde deze keer. De eerste kanshebber was te druk (maar bij een speeltuin), de tweede te oneffen van ondergrond (voor de kinderen allemaal geen probleem “Zijn we trekkers of niet, mama?” klinkt het dan) en uiteindelijk zijn we beland op een effen grasplein met zicht op de zee en de zwanen die erop zwemmen en als we goed kijken ook op een Schots eilandje (dat schijnbaar wel zon heeft).
Een mooie afsluiter van deze natte dag
Mistroostig
Afstand 62km – Hoogtemeters onbekend wegens garmincrash – Bestemming Johnstone – Overnachting wildkamperen aan het Castle Semple Loch
Bon … al een chance regende het tenminste ’s morgens niet toen we de tent inpakten … maar er zijn leukere dingen dan ’s morgens terug in je natte schoenen kruipen.
De dag werd nog mistroostiger … het begon weer non-stop te regenen en ook de regio is niet echt opbeurend. De regio tussen Edinburgh en Glasgow wordt de central belt genoemd en hier woont tevens 90% van de Schotten, dus geen pittoreske verzichten . Glasgow reden we enkel door langs de buitenwijken, vele Schotten die we tegen kwamen raadden ons de stad immers zelf af, maar tegelijk dringt ook de tijd … we vorderen iets trager dan we zelf gepland hadden door de UK.
Ondertussen zijn we het stedelijk gebied uit en wordt het terug wat landelijk.
Oze wildkampeerplek is de moeite … aan een meer en tussen deze knappe banken jammer genoeg kunnen we er in de regen niet zo van genieten, ik hoop morgen wel mijn ontbijt hierop te kunnen eten.
Morgen zijn we er weer … met meer regen!!!
Uitgeregend
Afstand 55km – Hoogtemeters 470 – Bestemming Caldercruix (Schotland) – Overnachting wildcamperen
Brrr … dit was een dag waarvan je op voorhand weet dat die er ook zullen bij zijn, maar waar je liever niet teveel op voorhand aan denkt.
Net na de middag begon het te regenen en daar het stopte sindsdien niet mee. Pause nemen om een koek of fruit te eten deden we onder een brug en op den duur waren iedereen zijn voeten doorweekt en en zijn lichaam verkleumd.
Een camping is er niet … de route tussen Edinburgh en Glasgow is immers niet zo toeristisch (en ik snap ook waarom … zo bijzonder was de rit van vandaag niet) dus wildcamperen maar.
Een idyllisch plekje zoals verleden keer zat er niet in, we hadden keuze tussen naast de fietsweg verscholen tussen enkele bomen aan de kant of in een park verderop. We kozen het eerste.
Al ons gerief was zo nat dat we niet goed wisten hoe we alles moesten aanpakken, als iedereen met zijn natte spullen zou binnenkomen en we alle fietszkken zouden binnenzetten, dan zou de tent snel een grote vijver zijn. Uiteindelijk besloten we enkel het hoogstnoodzakelijke binnen te nemen en de rest op de fietsen te laten hangen (en hopelijk hangt het er morgen ook nog op … we denken echter van wel, wie komt er nu buiten met zo’n pokkenweer)
Uiteindelijk kookte Bjeurn nog buiten in de regen terwijl de kinderen voor school werkten en aten we in de tent (ons geintegreerd grondzeil en het feit dat we de compartimenten er kunnen uithalen is nu wel handig)
Na wat gezelschapspellen regende het nog steeds (als we het weerbericht moeten geloven tot 8u morgenvroeg) … daarna zou het weer “windy” zijn. Geen vallende sterren kijken dus vanacht.
En we verwachten nog zeker 2 dagen hetzelfde weer als dit … benieuwd wat dat zal geven.
We voelen ons on elk geval meer dan ooit “de dappere duo’s”
Showery Edinburgh
Citytrippen in de regen … en we moeten eraan wennen want ze voorspellen meer van dat de komende dagen.
Omdat de tandenfee vanacht gekomen is voor Vic en ze zowel een pond voor Vic als voor zijn zus meebracht bezochten we ook de plaatselijke Poundland, waar Vic “uiteindelijk” … na zeeeeeeer lang beraad …. legermannekes koos en Liv ballonnen kocht (met als doel daar zand in te stoppen en een kneedbaar gezichtje te maken). Wij hebben tevergeefs voor de frisbee gepleit.
Op aanraden van Jeroen (mijn ex-collega bij wie we logeerden in Worthing) gingen we ook naar het National Museum of Scotland (gratis inkom *trekkersstijl*). Dit was echt een enorme aanrader …ik laat de foto’s hierboven voor zich spreken.
Ook door Jeroen wisten wat deze gold postbox betekent … hij is ter ere van een gouden medaillewinnaar bij de Olympische spelen van 2012 in Londen … deze is voor Chris Hoy, maar er zijn er meer dan 100 in heel UK. Sommigen mensen hebben blijkbaar als doel om met alle postbussen op de foto te gaan … hierbij staat onze teller op 1.
En de kinderen wilden op de foto met Bobby, beroemd omdat hij 14 jaar bij het graf van zijn baas op de begraafplaats Greyfriars bleef waken … een populair verhaal in Schotland.
En verder probeerden we naar Arthur’s Seat in Holyrood park te gaan … hadden we ons daar even aan mispakt. Een te zware beklimming om na 17u nog aan te vangen … jammer.
Op zijn trekkers aten we ons avondmaal onder een boom in het park, schuilend voor de regen, ons eten beschermend voor de meeuwen.
En straks gaan Bjeurn en ik uit, een pintje drinken in de warme tv-kamer van de camping terwijl we onze gsm’s opladen en de route verder plannen.
En deze wou jullie ook nog eens gedag zeggen.
Citytrippen in Edinburgh
Eindelijk nog eens een rustdag … twee zelfs, want morgen hebben we er ook nog eentje te goed. We hadden er allemaal behoefte aan (en mijn knie trouwens ook)
We keken uit naar Edinburgh … het hoogste punt dat we in schotland zullen aandoen (de Highlands prijken echter zeer hoog op de bucketlist … maar misschien niet met de fiets) en Edinburgh staat ook bekend als een zeer toffe stad … met als kers op de taart … festiviteiten gedurende héél augustus, dat komt weer mooi uit.
Na een eerste dag citytrippen kunnen we al zeggen dat Edinburgh inderdaad fantastisch is. Vanuit het stadspark heb je een zicht op het hoger op de rotsen gelegen oude stadsgedeelte … magnifiek.
We wandelden door de Royal Mile
En bezichtigden het kasteel tot waar we moesten betalen (zoals het trekkers betaamd)
Maar we gingen we nog eens eten … boven de grassmarket in “the castle arms”… de haggis is goedgekeurd.
We kwamen in een doedelzakwinkel en ik kon maar net verhinderen dat er een doedelzak gekocht werd.
En ook de petjes waren populair bij iedereen … gelukkig hebben we geen plek meer op de fiets.
We sloten af op een dakterras met schoon zicht, speeltuigen en een golfterreintje, typisch Schotland.
Geweldige dag … morgen meer van dat.
Stormweer
Afstand 41km – Hoogtemeters 516 – Bestemming Edinburgh – Overnachting camping Morton Hall
De eerste nacht wildcamperen was een succes. Onze fietsen stonden er nog, geen boer die ons van zijn land kwam jagen en geen schapen die aan onze spankoorden knabbelden als we wakker werden.
En we konden onze afwas (zonder detergent) in de beek doen.
Er werd “windy” weer voorspeld en dat hebben we gemerkt. Bij het fietsen was dat eerst rugwind … echt heerlijk om de bergen op geblazen te worden, en de afdalingen waren zelfs nog toffer. De wegen in schotland zijn tot nu toe in betere staat dan die in Engeland, beter wegdek, minder verkeer en meer verzicht waardoor je veiliger kan rijden. Misschien geen toeval dat we hier opmerkelijk meer fietsers tegenkomen dan in Engeland.
Rond de middag hebben wel een spectaculair chanceke gehad. Ineens vloog op een drukke baan het wiel van de Bob (het aanhangwagentje) los.
Gelukkig raakte het wiel de -ons passerende- auto niet, want hij schoot net voor de wagen de straat over om veilig aan de overkant op het voetpad te blijven liggen. En Bjeurn ging gelukkig niet al te snel, waardoor hij snel en veilig tot stilstand kon komen. Tot onze grote verbazing was er eigenlijk geen schade aan het materiaal. We zijn wel zeer hard verschoten echter .
We probeerden nog tevergeefs een warm shower verblijf vast te leggen, maar wegens het slechte internet is dit niet gelukt … en de jeugdherberg waar we naar belden kostte £360 pond per nacht (en dat was dan weer boven ons budget) … camping dan maar weer.
Ondertussen waaide het zo hard dat je al gerust van storm kon spreken … heel onaangenaam. Enkele tenten hangen half uit elkaar, de onze (een Carl Denig, waar we niet bijzonder hard van onder de indruk zijn) houdt het tot nu toe nog. De fietsen hebben neergelegd uit schrik dat ze omvallen (ondanks hun zeer stabiele staander) en verder vliegt het eten uit ons bord en waaien zelfs de volle colablikjes van de tafel.
Misschien vinden ze dit in Schotland normaal, maar zo’n weer hebben we in België nog nooit meegemaakt.
Into the wild (wildcamperen)
Afstand 66km – Hoogtemeters 679 – Bestemming omgeving Innerleithen – Overnachting wildcamperen
Schotland is de max … zo weids en prachtig. De rit van vandaag langs de rivier de Tweed is mischien wel de schoonste tot nu toe.
Puur genieten, maar ook wel vermoeiend …alhoewel de heuvels niet al te stijl waren (niet moeten afstappen vandaag), hebben we toch wel de nodige hoogtemeters gedaan.
Op het programma stond vandaag wildcamperen en daar was iedereen zeer enthousiast over, spannend … het is immers de eerste keer dat we dit doen.
Het plekje zoeken ging echter gemakkelijker als we dachten. We plaatsten de tent aan aan een bergflank naast een riviertje (Glentress water). Wat de kinderen geweldig vonden, zij gingen direct met de voeten in het water en begonnen dammen te bouwen.
Afsluiten van de dag gebeurde met een kampvuur.
Welcome to Scotland
Afstand 62km – Hoogtemeters 494 – Bestemming Ednam (Schotland) – Overnachting Houndridge Farmhouse
Waar Vic gisteren nog schrik had van het Harry Potter verhaal werden er vanmorgen weer rollenspellen gespeeld over knuffels die studeerden aan Zweinstein en die Smekkies in alle smaken aten. Nog een tweede kans geven misschien … onze Harry.
We sloten Engeland af met het schoonste stukje van de Oostkust.
En vanmiddag reden we eindelijk het lang verwachtte Schotland binnen … en alsof het zo moest zijn begon het ineens te regenen en waren we in een mum van tijd doorweekt.
Op onze camping aangekomen merkten we dat dit weer een caravan camping was. Gelukkig waren de eigenaars inschikkelijk en mochten we toch een nachtje blijven, want fietsers wegsturen dat vonden ze toch wat zielig.
We raakten aan de praat en toen we vertelden dat we van België kwamen was het ijs helemaal gebroken, hun schoonzoon Bram was immers ook van België afkomstig.
Jacky voerde ons met de auto naar de winkel voor inkopen en we kregen een prachtig plekje op de camping, die we helemaal voor ons alleen hadden.
Het eindigde super … een geweldig terein met schoon uitzicht en een kampvuur met Bram, die zijn voorraad Duvel trippel hop met ons deelde.
Bram is een globetrotter en heeft al zowat overal gezeten, maar maakt nu houten meubels van palletten waar we danig van onder de indruk waren. Ik geloof dat Bjeurn ook al droomt van de togen die Bram bouwt (binnenkort te bezichtigen op hoplerwood.com)
Wat we opmerken is dat hoe noordelijker (of misschien hoe minder toeristisch) we trekken, hoe meer leuke ontmoetingen we hebben …en daar moeten we zelfs geen moeite voor doen.