Eilandenarchipel van Turku
Afstand 49km – Hoogtemeters 265 – Bestemming Likholm (Finland – Turku eilandenarchipel) – Overnachting wildkamperen aan strandje van een klein eiland
We reden de eilandenarchipel rond Turku op en namen hiervoor 2 ferries. De komende dagen wordt dit dagelijks ritueel, want we trekken naar de eilandenarchipel van Åland (spreek uit als Oland). Tof … want het is wel impressionant om de vlakke zee te zien met daarin talloze eilanden, van piepklein tot klein. Liv droomde al luidop van immigreren, ze zag het al helemaal zitten om met haar bootje (iedereen die we spreken heeft minimum één zomerhuis en boot) naar een onbewoond eiland te varen.
Rustig is het hier ook … ik denk niet dat het hier ooit echt overspoeld wordt door toeristen. Het leek de moment om een eland te zien, maar we zagen vooral hazen … ik zag die beesten nooit zoveel als hier in Finland.
Onze slaapplek heeft het weer allemaal … idyllisch, afgelegen (op een klein eiland dat je niet met de auto kan bereiken), met strand, steiger, speeltuin, tafel en een toilet (inclusief nest met 4 eieren erin) … weer alles wat we nodig hebben. Zoveel mooie plekjes in Finland, je moet ze enkel weten te vinden (en daar zijn wij goed in).
Vandaag was het nog zwemweer is daar profiteren we maar van. Liv verkondigde vandaag dat ze maar 1 principe heeft “Als ik MAG zwemmen dan ZAL ik zwemmen !”.
Hier rondreizen geeft een enorm gevoel van vrijheid, door de rust, de faciliteiten die je overal vindt, door het recht op wildkamperen, en door het “alleen op de wereld gevoel”.
Finland … we like !!!
Wei met koeien en faciliteiten
Afstand 48km – Hoogtemeters 259 – Bestemming Pargas (Finland) – Overnachting op een wei met koeien en faciliteiten
We stonden op en voor het eerst sinds lang hadden we het gevoel dat het zomer was. Gelukkig was het maar een korte rit, want wij wilden weer zwemmen.
Van Aurélie en Lionel kregen we de coördinaten van een toffe wildkampeerplek aan een meer, met toilet en picknickbank … we mochten enkel geen schrik hebben van koeien.
De plek bleek dus midden in een wei te liggen … vreemde combinatie wel, een koeienwei met faciliteiten.
Even was er een teleurstelling toen bleek dat we nergens in het water konden … gelukkig zijn we in Finland en vonden we wat verder toch een steiger.
We sprongen er allemaal in … de enige al wat grappiger dan de andere, maar niemand elegant.
Het meer bleek de zee te zijn maar vermits de Oostzee zo weinig gezouten is was het nog altijd verfrissend en waren we na het zwemmen veel minder zouterig dan ervoor.
De koeien speelden eerst onverschillig tot ze ineens wat teveel interesse in ons kregen en maar niet wilden weggaan … maar toen er eentje aan onze Belgische vlag begon te knabbelen was het voor ons genoeg geweest. Bjeurn liet leiderschap zien en stuurde de koeien weg waarop hij onze tent begon te omheinen met wasdraad.
Benieuwd wat de nacht brengt.
Graag meer dagen als deze
Afstand 59km – Hoogtemeters 522 – Bestemming Paimio (Finland) – Overnachting wildkamperen aan strandje met zwemvijver Hiekkahelmi
Hoewel we meer dan 500 hoogtemeters overwonnen ging het fietsen zalig. Goede banen met hier en daar zalige brede en afgescheiden fietspaden waar je aan volle snelheid bergaf konden gaan zonder te moeten remmen … Finland is fietsparadijs.
Maar Finland is meer dan alleen fietsparadijs, ook zwemparadijs en wildkampeerparadijs … en dikwijls, zoals nu, een combinatie van beide.
Wildkamperen is hier toegelaten … een zaligheid. Zo beslisten we naar een strand aan een klein meertje te fietsen, in de hoop dat we konden kamperen en zwemmen (dat hadden de kinders wel verdiend). Maar wat we aantroffen had ik nooit durven dromen. Een schoon meertje, met pontons en al, speeltuin, sanitair en een vuurput met veel hout.
Deze keer zwom iedereen, alhoewel het ‘slechts’ 21°C was deed het toch deugd. En de kinders die kwamen er alleen uit om te eten en speelden aan de waterkant (Vic) of in het water (Liv) tot ze naar bed moesten.
Graag meer dagen als deze.
Na regen komt een prachtige kampeerplek
Afstand 55km – Hoogtemeters 502 – Bestemming Matilda (Finland) – overnachting shelterkampeerplek in Teijo national park
Weer een dag met regen waarop we de zon niet gezien hebben, maar gelukkig minder extreem als gisteren. Liv zei me op de fiets “Als dat hier het normale weer is, dan wil ik liever ergens anders gaan fietsen”. Maar gelukkig staan er vanaf morgen 3 droge zonnige dagen op de planning.
De rit van vandaag was het trouwens helemaal waard. We vonden een shelterkampeerplaats met vuurput en heel veel hout op de meest idyllische plek, ik moest bijna wenen toen we er aankwamen, zo schoon.
Wel niet evident om er te geraken.
De kletsnatte tent kreeg de tijd om minder nat te worden, door de buien heen en wij aten wraps en sloten af met marshmallows.
Tijdens de elandenjacht zagen we natuurlijk geen elanden maar waren we wel onder de indruk van de omgeving … bos en afgeronde toegankelijke rotsen met zacht mos erop. “Mama, als we gaan hiken? Doen we dat dan in Finland?”, fluisterde Liv me toe.
Liv viel vandaag ook in een zwart gat … 1000 pagina’s van de spannende boekenreeks van Percy Jackson zijn uitgelezen. Wij zijn stiekem content, nu heeft ze weer wat aandacht voor ons. Ook Vic las vandaag samen met ons zijn boek (Avonturen van Pinkeltje) uit, voor hem is het nog wat meer een opgave en hij was wel trots. Merci Elke en Monik.
En wat gebeurde er om 22u20? De zon kwam erdoor !!!
De dappere duo’s zullen nog wat dapperder moeten worden
Afstand geen 20km – Hoogtemeters 150 ofzo – Bestemming Tammisaari (Finland) -Overnachting een cabine in camping Ormnas
Wat doe je als er de hele dag regen voorspeld is?
Langer slapen, want je wil natuurlijk niet uit je bed.
Vertrekken, want het lijkt maar niet te zullen stoppen. In je sandalen, wat dat is nig altijd het best bij regenweer.
Doorzetten, want wat moet je anders?
Inkopen doen, want in de winkel kan je schuilen.
Eten, onder het afdak van de Lidl, en niet meer willen vertrekken omdat het nog harder begint te regenen.
Een camping in de buurt zoeken en daar aankomen als verzopen kiekens en een cabine huren.
In plaats van te fietsen deden we maar een wiskundemarathon, we zitten op schema en normaalgezien eindigt ons schooljaar ook op 31 juni.
De vrouw van de camping vertelde ons trouwens dat dit normaal weer is voor juni. De dappere duo’s zullen nog wat dapperder moeten worden !!!
Oeps … vaderdag gemist
Afstand 58km – Hoogtemeters 470 – Bestemming Snappertuna (Finland) – Overnachting wildkamperen in een bos
Dit zijn Lilli & Waskev, een sympathiek Zweedssprekend Fins koppel dat we ontmoetten aan een veel te dure winkel (€6,4 voor 8 rollen toiletpapier en €15 voor 3 broodjes … alstemblieft). Altijd leuk om een praatje te slagen en wat vragen te kunnen stellen. Zo vertelden ze ons dat wildkamperen hier toegelaten is (maar ik las tussen de regels door dat dat niet altijd op prijs gesteld wordt in het meer bewoonde zuiden van Finland). Zo kwamen we ook te weten dat er 2 weken geleden beren in het dorpje gesignaleerd waren. En zo weten we nu ook dat er 2 officiële talen zijn (Zweeds en Fins) maar geen taalgrens. In de regio die wij aandoen wordt er voornamelijk Zweeds gesproken. Ook vonden zij het een goed idee om naar Åland te trekken in plaats van naar het Noorden dat saaier zou zijn.
En tijdens een regenbui kwamen we Aurélie en Lionel uit Toulouse tegen. Interessant voor bikepackers … niet met Ortliebzakken maar met Crossozakken (een Poolse en goedkopere variant). Zij fietsen voor 8 maand rond in Europa met een bugdet van €40 per dag waar ze bijlange niet aan komen. Iedereen heeft zijn verhaal en dit koppel is vooral geïnteresseerd in planten, met name de zeldzame orchideeën in Saaremaa (wij zagen daar natuurlijk alleen maar pissebloemen maar blijkbaar biedt het eiland meer). Voorts waren ze serieus op hun hoede voor teken, ze waren ingeënt tegen hersenvliesontsteking waarmee de teken je blijkbaar ook kunnen besmetten en hun tent was ingespoten met een tekenafschrikkend middel. Zalig zijn de onwetenden … wij waren dat liever gebleven.
Verder vertelden ze ons dat ze hun tent dikwijls plaatsten aan stijgers bij meren. Meestal is het gras daar kort en netjes onderhouden door de eigenaars, en heb je het recht om daar ook te staan.
Klein raadsel … waarom zijn de verkeersborden hier zo lelijk geel?
Na een schone rit vol bossen, de typische afgeplatte rotsen vol mos is ook onze wildkampeerplek is dik ok … in een bos naast een grote rots.
Die we natuurlijk ook beklommen tijdens onze elandenjacht. We spotten jammer genoeg enkel maar een hert (zie je … we zijn verwend … de kinderen komen tegenwoordig zelfs de tent niet meer uit voor een reetje).
Op elanden wordt hier zo hard gejaagd dat de populatie na de jacht met een derde is afgenomen. Mannetjes boven 6 jaar vindt je enkel nog in nationale parken want het gewei is een jachttrofee. Onze kampeerplek is vlak naast een oefenplek om te schieten en de roos is geplaatst op een elandvorm … dat vinden wij dan toch maar triest.
Door al dat reizen verliezen we een beetje de grip op de tijd. Zo vergaten we vandaag vaderdag … dat moeten de kinderen morgen maar goedmaken.
Helsinki fietsparadijs
Afstand 56km – Hoogtemeters 308 – Bestemming Kirkkonummi (Finland) – Overnachting wildkamperen op een grasweide
Onze fietsroute richting Åland liep dwars door centrum Helsinki. De stad steeg hierdoor meteen enkele plaatsen in mijn citytripranglijst … ten eerste is Helsinki super fietsvriendelijk en ten tweede kwamen we ook langs hele schone plekjes … bv het Suvilahti skatepark.
Liv zei (toen we op een gigantisch breed fietspad reden) “Ik voel me precies een auto, en dat is leuk, dan voel ik me ook belangrijk.” En ze heeft daar een punt, daar gaat het wat om .. dat fietsers zich ook welkom voelen.
De rest van de dag was gewoon super mooi en perfect ingericht om te fietsen dankzij (of desondanks?) het feit dat het hier vrij dicht bevolkt lijkt. Er zijn 5,5 miljoen inwoners en die wonen precies allemaal hier, of dan toch alle Finnen met een boot want ik denk dat ik nog nooit zoveel boten zag als hier.
Voorts reden we idyllisch; voornamelijk verkeersvrij, langs strandjes, afgeronde rotsen, vrouwelijke vissers, speeltuinen en havens. Finland blijkt niet vlak zoals we initieel dachten, er zijn veel korte pittige hellingen. Maar het water maakt veel goed, we zijn hier nog maar 4 dagen en op 3 ervan zijn de kinderen het water ingedoken.
De Finnen staan bekend als nors, daar hebben wij hier echter nog niets van gemerkt. We worden regelmatig aangesproken, zelfs als we citytrippen (dus zonder onze fietsen) werd ons gevraagd of we hulp nodig hadden met de weg. Voorts worden we veel aangesproken op onze reis en onze fietsen, wij hebben de indruk dat hier graag gefietst wordt … bakfietsen maken hun opmars en ook ons vindt men interessant.
Het is vandaag 10 juni en de dagen lengen zienderogen. Hoewel het nog geen midzomernacht is en we ook niet boven de noordpoolcirkel zitten wordt het hier nog amper donker. Even illustreren eerste licht 2u20, zonsopgang 3u59, zonsondergang 22u44, laatste licht 0u24. De tijd van zonsopgang en zonsondergang wil dus niet alles zeggen. Het nadeel aan het lange licht is dat je niet geneigd bent om je bed in te kruipen en ook dat (bv. op de camping) mensen minder geneigd zijn om stil te zijn en dat er na middernacht nog behoorlijk wat lawaai kan zijn.
Deze nacht doen we van wildkamperen, vermits het niet zo desolaat was als we dachten is het plekje ook geen topper, maar uiteindelijk wel best ok. Misschien zijn wij te verwend aan het worden.
We like Helsinki better in the sun
Daag Ramon en Franzista, de camping was leuker met jullie erbij !!!
Ik was onder de indruk van het materiaal van deze Zwitsers, ze hadden niet veel mee (20kg/pers) maar wel van het eerste tot het laatste kwaliteitsgerief en nieuw.
Alhoewel ze ook vertrokken zijn voor een jaar hebben ze elk slechts 2 voorzakken, 2 achterzakken, een kleine stuurtas en nog een tent. Bij de meeste fietsers die we tegenkomen verschieten we ervan hoeveel ze mee hebben. Ook wij hebben teveel mee trouwens.
Helsinki beviel ons beter dan gisteren, kindvriendelijk en veel park en speeltuin.
Met als hoogtepunten voor ons het Sibeliusmonument en de Temppeliaukiokerk.
Vannacht bleven we gelukkig allemaal droog maar we hebben hier toch maar een nieuw slaapmatje gekocht in plaats van te wachten tot we nog eens een Decathlon tegenkomen (in Finland zit decathlon nog niet). Ik ben nu content op weer op een Exped (Lite 5M) matje te mogen slapen, alhoewel ik moet bekennen dat de decathlonmatjes waar de rest van het gezin op ligt ook comfortabel zijn.
Citytrippen in de regen is altijd een beetje zielig
Rond 5u ’s morgens begon het te regenen en het stopte niet meer sindsdien. Misschien daardoor dat Helsinki citytrip niet volledig overtuigde.
Wel moesten we heel hard lachen met deze Chinese man die met Bjeurn op de foto wou omdat Bjeurn er zo mannelijk uitzag. Bjeurn stelde zich voor en vertelde dat zijn naam ‘beer’ betekent, waarop er zeker een band werd geschept, want de man zijn naam betekende ‘hond’.
De kinderen waren wel fan van het (gratis) Helsinki city museum. Dat merkte ik ook aan de foto’s die ze op hun instagram (enkel voor familie) plaatsten.
Tentjes in de regen … dat ziet er altijd zo triest uit. Soms is het dat echter niet, maar nu wel. Onze tent staat in een plas en het grondzeil is echt volledig nat. Op zich is dat niet echt een probleem omdat we hoog op ons opblaasbaar matje liggen. Maar nu hebben we net de pech dat we merkten dat ons nieuw gekocht matje al lek is. Op hoop van zege dus dat iedereen deze nacht droog blijft.
Gelukkig hebben we nog buitenkeukens … met links van ons de Duitser die naar de Noordkaap fietst en soms 200km per dag rijdt, en rechts van ons het Zwitserse smartphone- en internetloze koppel (die ons net een bar Zwitserse chocolade gaven omdat ze onze computer gisteren even mochten gebruiken … we like)
Morgen een nieuwe dag … en wie weet kan Helsinki ons dan meer bekoren.
Hoofdstuk Scandinavië
Afstand 19km – Hoogtemeters 70 – Bestemming Helsinki (Finland) – Camping Rastila
Het einde van hoofdstuk Baltische staten … het maakte me wat droef. We wisten op voorhand niet wat me mochten verwachten maar het bleek alleen maar goed te zijn. De afsluiter gisteren was een absoluut hoogtepunt en ook de tijd met Risto, de atypische Est (hij kent nog minder dan wij van vogels en houdt niet van bossen … en in Estland hebben ze er veel), was geweldig.
Maar niet getreurd … want hoofdstuk Scandinavië begon al zeer veelbelovend.
Aan de ferry kwamen we Edi tegen, een Zwitser die lang geleden emigreerde naar Canada en hij is nu op de mooiste fietsqueeste die ik ooit hoorde. In 1966 trok hij met een vriend door Finland, Zweden en Noorwegen en werkte daar enkele weken op boerderijen waar hij ook veel foto’s maakte van de gastgezinnen.
Nu is Edi op weg naar hen, met een fotoalbum van de foto’s die hij toen maakte, om daar af te geven. 50 jaar later zal zeker de oudere generatie niet meer leven, maar hij hoopt nog enkele familieleden daar aan te treffen. Misschien de kleintjes die toen 4 jaar waren, zij zullen het zich niet meer herinneren maar ze krijgen dan wel een schoon album uit hun jeugd. Ik hoop echt dat Edi zijn queeste mooi eindigt.
Wij hebben ondertussen zeer veel zin om naar Canada op reis te gaan, Edi die in een nationaal park woont heeft alvast zijn huis ter beschikking gesteld en wij zien het al zitten om met hem te gaan hiken.
De aankomst in Finland was alvast prachtig … zelfs de kinderen waren enorm onder de indruk en de weemoed naar de Baltische staten maakte plaats voor een nieuw verlangen.
De campsite ligt dicht aan het strand (aan de rivier), en het was ‘het’ moment om deze uit te testen want vanaf morgen gaan we terug over op koud en regen.
Maar gelukkig hebben campings hier faciliteiten die ze in enkel in Noordelijke landen schijnen aan te bieden. Overdekte banken en buitenkeukens (inclusief elektrische vuren, stopcontacten en water), binnenwaslijnen in een droge warme ruimte, een tv-kamer. Dingen die een enorme meerwaarde zijn voor trekkers.
Over trekkers gesproken, die zijn hier ook. Er is een Duitser die tot 200km per dag fietst en richting Noordkaap gaat, en tegenover ons is er een tof Zwitsers koppel dat voor een jaar rond zal fietsen, zonder eigen smartphone en internet. Zij zijn nog maar net 2 (harde) maanden (met veel sneeuw en koud weer) weg dus het lijkt voor hen nog of er nooit een eind aan zal komen. Zalig.
Grappig detail, het Zwitserse koppel had al gehoord over ons, zij waren Nicole en Jeanine ook tegengekomen.
Maar iedereen vraagt zich natuurlijk af of de alcohol hier echt zo duur is … wel, het goedkoopste bier in de lidl vonden we aan €1,53 voor 0,5l met 4,5%.
It must be magic … Rummu Karjäär
Een Est die we onderweg tegenkwamen vertelde ons over een plek die we zeker moesten bezoeken, niet vermeld in de reisgidsen maar wonderlijk … de onderwatergevangenis Rummu Karjäär. Na wat surfen en enkele youtubevideo’s later (waaronder deze die echt een mooie impressie geeft) … wisten we dat we dit echt wel wilden bezoeken, jammer genoeg werden we in Tallinn verwacht en zouden we ervoor 20km moeten terugrijden.
Rummu Karjaar is een domein met een oude steengroeve en voormalige gevangenis. In 1990 stopte men men de steengroeve en vulde deze zich op met grondwater waardoor de gebouwen en machines onder glashelder water kwamen te staan. In 2012 sloot ook de gevangenis. Sindsdien is de plek een favoriete plek van de locals om te zwemmen (en van de vervallen gebouwen in het water te springen), te duiken, te schaatsen, …
Gelukkig wou Risto, onze gastheer, Rummu ook nog eens bezoeken, hij was er ooit al geweest (en zelfs bovenop het gebouw in het water gestaan) maar dat was al weer lang geleden, en Risto wist niet of het nu nog toegankelijk was. Ik moet er geen tekening bij maken dat het niet zo veilig is om op vervallen gebouwen te klimmen en dan te springen in water dat nog vol puin, machinerie, …. ligt.
Wat volgde was, wat men urban exploring noemt. Eerst baanden we ins een weg door een gat in de prikkeldraad (wat niet zonder kleerscheuren lukte … tsss Bjeurn) en dan beklommen we een uitkijktoren van de gevangenis. Uiteindelijk slaagden we erin om via een gat in de muur de steengroeve te bereiken.
Magisch … echt een unieke wonderlijke plek.
Heerlijke dag … het zal moeilijk zijn om dit te overtreffen en iets even avontuurlijlk en magnifiek te vinden als Risto ons in België komt bezoeken. Plekken in België even magisch als deze mogen altijd vermeld worden in de commentaren. Dit smaakt naar meer.
At the end … it’s all about the people
De citytrip Tallin stond vandaag op het programma, in de regen gelijk het merendeel van onze citytrips, het toffe is dat we op citytrips meestal binnen slapen en dat de regen dan niet zoveel deert.
Toen we door Tallinn liepen luisterden we even bij een lokale gids en we hoorden haar vertellen over het monument van de onafhankelijkheid dat betaald werd met donaties van het volk. Op het einde vroeg ze “Do you like it?”, waarop een subtiel gemompel uit de groep kwam en zij zei “We neither”
Maar Tallinn was plezant, een verzorgde kleine stad met pastelkleurige huizen, waar vooral de Old Town de toeristische trekpleister is, met veel schoons en plezants te zien.
Zoals dingen gelijk een koe op een bank … altijd een hit bij kinders
Sint Catherines passage, waar kunstenaars hun atelier hebben.
kraampjes aan de stadsmuren waar je zeker een gepaste kersttrui kan vinden
wat kunst …
veel schoon huisjes
pakhuizen
zelfs wat jugendstil
en, tot groot jolijt van de kinderen, musjes met duivenstreken.
We hebben nog even getwijfeld om ook een bezoek aan Sint Petersburg te brengen gedurende deze reis. Dit gaat niet door maar door de Russische optredens (die zeer de moeite waren) aan het stadhuis is het alsof we dat ook gehad hebben.
Maar alles kan nog zo tof zijn … uiteindelijk draait het allemaal om de mensen. We genoten ervan om in Tallinn af te spreken met onze dorpsgenoten Mit en François die ons op koffie en gebak trakteerden. We zijn tegenwoordig zoveel met ons vieren, dat het echt plezant is om eens een andere conversatie te hebben. En de kinderen waren content dat ze ook eens in het Nederlands hun verhaal kwijt konden.
En dan is er nog Risto, plezant gezelschap en een geweldige gastheer. Er zijn slechts 1,3 miljoen Esten, dus we hadden al chance dat we er eentje tegenkwamen, en het is wel duidelijk dat we er ne goeie hebben getroffen.
Kijk eens wie hier terug op de proppen komt
Afstand 54km – Hoogtemeters 139 – Bestemming Tallinn (Estland) – Overnachting bij Risto
Onze laatste rit in Estonia (klint zoveel mooier dan Estland) was wat atypisch. We vonden eindelijk kliffen die de naam klif waard waren, de vorige kliffen die we zagen waren slechts 1m30 hoog.
Vreemd dat dit onze laatste Baltische rit was … daarmee nog een foto van iets typisch kenmerkends van hier … de houten kunstwerken.
En kijk eens wie hier terug op de proppen komt … Risto de Est. We vinden het echt ongelooflijk waartoe een korte ontmoeting onderweg en een gesprek van 5 minuten kan leiden. Risto nodigde ons uit om in Tallinn bij hem te verblijven … en zo zullen we voor 3 nachten bij hem logeren, en hebben we niet enkel een slaapplaats maar ook de inside informatie en een mooie nieuwe vriendschap.
We aten een gigantische Amerikaanse pizza en namen de overschot mee in de doggy box.
… die niemand wou dragen, zo maakte Vic zijn statement !!!
Grappig detail … toen we in het restaurant zaten hoorden we ineens Clouseau de Engelse versie van “Daar gaat ze” zingen. Ik dacht altijd dat hun Engelse album een flop was, maar in Estland wordt het dus nog gedraaid.
Hoe zitten KINGtrekkers aan een kampvuur?
Afstand 55km – Hoogtemeters 90 – Bestemming Leetse (Estland) – Overnachting prachtige RKM campsite aan de zee en in het bos
Weer een leuke rit … de Baltische omgeving is monotoom prachtig en rustgevend.
Bjeurn begint de bergen al wat te missen, maar ik geniet van de schone vlakke ritten alhoewel niets kan typen aan een mooi berglandschap.
Onderweg kwamen we deze 2 enthousiaste Franse dames tegen, Nicole en Jeanine. Het was weer even geleden dat we trekkers tegenkwamen en zo’n hartelijke ontmoeting is altijd tof.
Slapen doen we weer op een toffe plek met zeezicht … de zeewind is ideaal tegen de muggen en ook voor een goede ventilatie in de tent (we hopen altijd op een droge tent zonder dauw en condens … maar dat gebeurt niet zoveel).
Dit is de laatste nacht dat we kamperen in Estland … morgen bereiken we Tallinn. Weeral vonden we een prachtige RMK campsite. Estland is gewoon al echt de max om te gaan wildkamperen (als je het nog zo mag noemen), vanwege de vele RMK kampeerplekken met geweldige faciliteiten en op de meest schone plekken.
En moest je je afvragen hoe KINGtrekkers aan een kampvuur zitten? Zo dus!
Zolang we ons kunnen warmen aan het koffiepotke
Afstand 51km – Hoogtemeters 99 – Bestemming Nõva (Estland) – Overnachting RMK kampeerterrein nabij zee en water
Koud met een stevige en ijzige tegenwind (die alle verse bloesems meteen van de bomen waaide) … zelfs de kinderen wilden onderweg stoppen om hun sandalen te wisselen tegen gesloten schoenen en even later om handschoenen, wanten en bivakmuts aan te doen. Toch kunnen we dit beter plaatsen dan enkele dagen terug, er wordt eindelijk wat beterschap voorspeld … nog enkele dagen geduld.
Ondanks het ijzige weer kwamen we op het kampeerterrein een hiker tegen … hij vertelde ons dat je om de elanden te zien best vroeg (5u) kon zijn of in de herfst kon terugkomen want dan zijn ze bronstig en trekken ze zich van de mensen niet veel aan. Hij zei ook dat het muggenseizoen weldra zou beginnen … doeme toch … wij dachten dat dit al bezig was.
De zee was wild vandaag … er waren zelfs golven te bespeuren !!!
Maar we hebben het koffiepotke en een vuur om ons aan te warmen en onze trekkerKING heeft zelfs een zelfgebouwde stoel om op te zitten.