Afstand 69km – Hoogtemeters 237 – Bestemming Blommen (Zweden) – Overnachting camping Rosendal






We merken dat we terug zuidelijker aan het gaan zijn, de avonden en nachten worden warmer (jeuj), maar ook de omgeving wordt toeristischer (ook meer fietsers), stranden zijn voorzien van pictogrammen “verboden kamperen”, terrein wordt vertrouwder en het ongerepte is wat weg. We krijgen het gevoel dat we steeds dichter bij huis komen. 

Gisteren hebben we echter onze planning nog eens gemaakt en we beseften dat we ruim op schema zitten en dat we de keuze hadden tussen kalm aan doen of er een extra stuk aan te breien. Het werd het tweede, we zullen er in Denemarken ook een deel westkust van jutland erbij nemen. Die nieuwe plannen geven toch wel weer nieuwe energie.

Onderweg kwamen we een sympathiek Zwitsers koppel tegen (weer Zwitsers, we hebben de indruk dat ze ook graag biketouren, en ook dat ze sympathiek zijn).

Marcus en Helen vergezelden ons voor 10 kilometer, zij maken een fietstoer via Zweden en Denemarken. We merken dat we meer fietsers deze landen combineren, logisch ook, want er zijn goede ferryverbindingen. Ik merkte op dat Helen en Marcus weinig bagage meehadden, enkel achterzakken en daarop nog een grotere zak, want het is opvallend dat vele fietsers toch heel veel mee sleuren (wij ook hoor, maar wij hebben wel het excuus dat onze wanten en wintergerief ook nog allemaal in onze zakken zitten). In elk geval hoop ik volgende reis ook veel lichter te pakken. Grappig detail, Marcus en Helen beweerden alles mee te hebben wat ze nodig hadden, zelfs teveel want hun zwemgerief hadden ze nog niet gebruikt. Maar dat ligt aan hen, onze kinderen zijn vandaag echter wel in de zee gesprongen.

     

Nog 2 zaken die we in Zweden leerden kennen en die je hier zeer veel ziet. De M-verkeersborden, die aangeven waar de straat wat breder is en 2 voertuigen elkaar kunnen kruisen en de langlaufers op wieltjes.

De camping is wat een vergane glorie camping zoals we dat noemen. De speeltuin ligt onder de omgevallen boom, evenals een houten huisje. Maar de douches waren wel zalig en we moesten hier geen € 0,5 per 3 min insteken.

De avond spendeerden we met het zoeken naar Vic die een nieuwe vriend gemaakt had en daarna spoorloos verdwenen was. Ik begon al net iedereen op de camping aan te spreken en zijn foto te tonen toen hij, een pak na bedtijd, kwam aangewandeld. Hij had met zijn nieuwe vriend en zijn gezin de camping verlaten en was met hen naar het strand gegaan. Soms kunnen mijn kinderen me toch verbazen, want dat is nu iets dat ik nooit verwacht had dat hij zou doen. Ik verwacht ook niet dat andere ouders gewoon een wildvreemd kind meenemen weg uit de camping, maar tja … op andere ouders heb ik geen vat. 

  

Soit, uiteindelijk kon ik wel begrijpen wat er gebeurd was, de andere ouders zagen er geen graten in om hem mee te nemen en Vic had niet verwacht dat ze de camping gingen verlaten en kon er niets zeggen door de taalbarière. 

Een klein drama nu en dan kan misschien eens geen kwaad, zowel Vic als wij zijn eens goed geschrokken en ik denk dat we er allemaal uit geleerd hebben.