Lopen is ook glimpen opvangen in het dagelijkse leven van anderen.

Zo zag ik vandaag deze poes, die trots was op haar muis die ze had gevangen (maar daarna haar interesse verloor en afgeleid werd door een vreemde snuitster met een halfrood hoofd die met haar gsm naar haar richtte)
gevangen
prooi

En daarna betrapte ik een sluikstorter … die me verzekerde dat het enkel tuinafval was, dat hij had gedumpt. Deze moraalridder vindt dat dat er nog net doorkan, tuinafval dumpen in een bos.

De training verloopt volgens schema. Bibi is echter wel moe en zal content zijn als de wedstrijd achter de rug is.
De schouder is nog niet volledig in orde, na de val, maar zal geen belemmering vormen volgende week.

Bjeurn echter, sukkelt van de ene in de andere blessure.
Van een supertijd ambiëren
… ging het naar “ik zal wel meelopen met u”
… naar “ik zal hopelijk kunnen meelopen met u, en anders kom ik wel supporteren”

Dat vinden we dus NIET leuk.

Soit, ik ga nog met mijn benen omhoog liggen (en op tijd in bed kruipen)