Amsterdam Marathon: Voor de start #15

Hij zit erop, mijn eerste marathon. Vanaf nu mag ik mezelf een marathonloopster noemen !!!
Ik dacht eens even vlug een verslag te typen, maar ‘eens vlug’ bestaat feitelijk niet, en ik besef ook dat ik meer te vertellen heb dan ik dacht.
Ik begin dus met dit … de dagen en momenten voor de marathon, en beloof vandaag nog het verslag van de marathon (die ik uitliep, dat kan ik al zeggen)

De dagen voordien

De marathon was zondag, maar wij waren al vanaf vrijdag in Amsterdam. Samen met man, kinderen en een bevriend gezin waarvan de man ook ging lopen.
We hadden het alvast getroffen met het hotel. Het Meininger hotel is goedkoop (een veredelde jeugdherberg), maar mooi en proper en ook was er een gezellige bar, waar je zelf kon koken, waar de kinderen lawaai mochten maken, waar je afhaalmaaltijden mocht eten ….. .
Bovendien lag het hotel  net aan het treinstation en op dezelfde metrolijn als het Olympisch stadium (waar de marathon startte en eindigde). Nen aanrader dus.

Vrijdag was ook de dag dat mijn verkoudheid ineens terug een opstoot kreeg en mijn stem verdween (ondertussen zijn we dag 4 en de stem is nog steeds niet terug). Waar het voordien mentaal zo goed zat, kreeg het zelfvertrouwen hierdoor toch wel een stevige knauw. Ik was immers al 3 weken afwisselend ziek, het begon met een oorontsteking, daarna een goei verkoudheid die bijna genezen was en nu ineens terug opkwam.

De dag voordien trokken we al eens tot het olympisch stadium waar we onze nummer afhaalden en de expo eens bezochten. Voor de kinderen was er een schminkstand, je kon ook nog een leuke foto laten trekken en dan was er ook nog een walhalla aan sportkledij.

De namiddag was voor de kinderen en we trokken naar de Artis Zoo (waar je met je Planckendaelabonnement gratis binnen mag). Artis was de moeite, zeer de moeite. Een aangename stadzoo, en ik had de indruk dat je zeer dicht bij de dieren stond.

Poseren met de superheld

 Maar ook wij zijn superhelden

 Tot enkele weken geleden dacht ik dat ‘dit’ taperen was

Ook aan de kinderen werd gedacht, zijn zijn nu geschminkt in superturtles.

 Zeeleeuwen, of zeehonden, het verschil tussen die 2 vergeet ik steeds weer.

Deze kameleon (denk ik) zagen we in een lokaal waar we mochten doorwandelen en die echt vol zat met allerhande aapjes, reptielen, vleerhonden, ….

De giraf was ook een hit, zeker toen hij met zijn lange zwarte tong de blaadjes uit de handen van de kinderen trok.

De chimpansee’s hadden een koker boven het wandelpad om van hun buitenverblijf naar hun kot te gaan.
Dit was echter niet zonder gevaar, want één van die apen vond het leuk om vanuit de koker naar beneden te plassen
(en ik verdenk hem ervan dat hij dat express deed).
Nu stond er al een geluk niemand onder, maar ik vermoed dat hij toch wel dikwijls prijs heeft

Ik had een beetje schrik dat alle pastarestaurants vol zouden zitten met lopers, maar eten vinden bleek toch nog gemakkelijk. ’s middags aten we versgemaakte pasta in de pasta factory en ’s avonds haalden we bij Julia’s een meeneempasta die we dan in het hotel opaten. Het hele weekend draaide trouwens ook een beetje op koolhydraten tellen en constant eten. Ik was alvast goed voorbereid met voorafgewogen zakjes. Maar het koolhydraten stapelen was toch iets minder leuk dan ik initieel gedacht had … proppen is immers nooit leuk.

Zelfgemaakte pasta

Goed voorbereid

En ook goed genoteerd … 600 gram koolhydraten zullen het zijn !!!

Wat wel grappig was, was dat je de lopers trouwens gemakkelijk kon herkennen aan de sportschoenen. Ook ik zette eens mijn trots opzij en trok met sportschoenen door Amsterdam, alles voor het comfort, maar ook als gevoel van geheime verbondenheid met de collega lopers.

De nacht voordien

Nu ben ik altijd zo’n goede slaper, dit keer koste het me toch wel een dik uur om in slaap te vallen, waarop ik om 2u terug wakker werd en pas na 3u de slaap terug kon vatten. Typisch aan een slapeloze nacht is ook dat je natuurlijk zeer goed aan het slapen bent als de wekker gaat.

De ochtend

Om half zeven, 3 uur voor de wedstrijd begon ik aan een stevig ontbijt. Muesli, beetje platte kaas, banaan, piccolo met confituur en koffie (ook zeer belangrijk). Uit schrik om tijdens de wedstrijd te moeten plassen stopte ik 2 uur voor de wedstrijd met drinken.
Dan had ik ook nog wat werk met het noteren van de bevoorradingsposten op mijn hand. En ook de kilometers waar de supporters gingen staan schreef ik erbij.
En dan nog mijn quote natuurlijk, een tip die ik van Kim kreeg. Ik koos voor onderstaande, om me eraan te herinneren dat het zwaarste werk al gedaan was en dit enkel de kroon op mijn maandenlange voorbereiding was.

Ik las nog even alle aanmoedigingen van vrienden en familie (bedankt daarvoor, betekende veel voor me). En die van mijn mama (die ook al een marathon op haar palmares heeft staan) was toch wel mijn favoriet: “Succes voor morgen en denk eraan dat het zwaarste werk al gedaan is. Morgen is het alleen nog een beetje lopen”

Op weg naar het stadium

Een dik anderhalf uur op voorhand vertrokken we dan naar het stadium. De sfeer in de metro was speciaal, allemaal lopers, de ene in zichzelf en gefocust, de ander naar iedereen zenuwachtig lachend in de hoop toch maar zijn verhaal kwijt te kunnen en gerustgesteld te worden.
Helaas, ik was niet in staat om ook maar iemand gerust te stellen (en ik was trouwens nog stemloos).