Vanmorgen was Manus er niet meer. Ik veronderstel dat hij ’s nachts vertrok nadat we de fietsen binnen plaatsten en de deur achter ons dicht trokken en hem buiten sloten.
Bjeurn en ik waren opgelucht, beter zo … anders zouden we hem moeten achterlaten, of zo snel fietsen dat hij ons niet zou kunnen volgen.
Maar de reactie van Liv was echt triest, zo droevig. Niet boos, maar echt oprecht verdrietig … met tranen en al, echt om compassie mee te hebben.
Gelukkig was de verdere dag wel weer leuk … warm met veel strand en speeltuinen en weinig kilometers.
Ook de albergue is dik ok. Midden in het centrum van Vila do Condo en met een leuk dakterras. Waar wij een lekker biertje kunnen drinken, van zodra de kinderen in hun bed liggen.
Denk dat het best zo was dat Manus vertrok. Volgens dat ik gezien heb had hij een halsband aan, dus was er ergens wel een baasje die misschien ook treurde om zijn hond. Trouwens zou hij eigenlijk wel een last geweest zijn, o.a. eten, verblijf in logementen, eventueel zelfs inentingen als jullie buiten de Europese Unie zouden komen. Jammer, maar vermoedelijk wel de beste oplossing voor iedereen.
Zeker … hij had inderdaad een halsband … daarmee dat we het al vreemd vonden dat hij ins zo ver volgde (zonder dat we hem eten gaven). Zelfs Liv beseft (gelukkig) dat het zo beter is
och… extra knuffels voor Liv dan maar!
In vila do conde is een prachtig kantklosmuseum gevestigd.
Ik geniet nog steeds van jullie reisverslag.