Een hele tijd geleden zette ik mijn zinnen op de gladiator run (10km lopen met 25 hindernissen onderweg), ik ben immers niet vies van een uitdaging, en al zeker niet van een sportieve.
Jammer genoeg kon ik niemand motiveren om mee te doen, met een groep is immers altijd leuker. Maar …. ik ben een grote meid en besloot dat ik het ook wel alleen aankon.

Tot op de dag zelf zag ik het allemaal goed zitten, maar de dag van de waarheid werd ik toch wel wat zenuwachtig … en toen ik aanschouwde hoe modderig het parcours erbij lag, dan zekerst. 10km lopen is op zich al niet niks, 10km in de modder lopen is al helemaal vermoeiend om van die hindernissen maar te zwijgen.

Gelukkig was er genoeg vreemd en verkleed volk aan de start om me af te leiden.
Als je een goed ideetje wil krijgen van de sfeer en hindernissen is dit filmpje wel een leuke samenvatting.

Eenmaal bezig had ik direct het gevoel … dit komt hier wel goed.

De hindernissen … door koeienstront lopen, onder/over balken, in putten springen, onder netten en hekken klauteren, tot aan poephoogte in water ploeteren, in- en uit containers klimmen, op een stelling klimmen, door autobanden kruipen, onder prikkeldraad kruipen, een helling opklimmen/afglijden … vielen allemaal wel , tenminste … de eerste ronde.
De tweede ronde ging het allemaal wat minder gezwind, maar dat was niet enkel bij mij het geval.

Toen ik aan de finish aankwam was ik vuil van kop tot teen (en er waren geen douches, want een gladiator gaat vuil naar huis) en waren mijn kleren echt voor de vuilbak. Door het lopen met natte schoenen had ik 2 blaren, maar verbazingwekkend was ik eigenlijk niet stijf … de zin op hun site “Waarschuw je baas dat je er maandag niet zal zijn maar er dinsdag als een herborene zal staan” had me immers wel wat schrik aangejaagd.
Toch ben ik wel content dat ik ongehavend uit de strijd gekomen ben, want op het moment dat iemand over mijn arm viel op een modderige helling, en toen ik met mijn voet onder een container gleed … schoot wel door mijn hoofd dat zo’n avonturen wel mijn 1000km project in gevaar brengen.

Mijn eindtijd was 1u50min, niet slecht als je ziet dat ik 58e van de 186 vrouwen was (en hier vind je mijn fotokes -> tenminste als je racenummer 2023 invult)

Algemene conclusie: Tof, eens iets anders, wel wat ruig maar toch te doen.
Voor herhaling vatbaar? Misschien, maar niet persé.  Het was allemaal wel tof en anders, maar eigenlijk heb ik dat niet nodig. Ik kan evengoed genieten van een simpel stratenloopje, een iets avontuurlijkere wandeling of een prachtig georganiseerde wedstrijd zoals de Bike&Run, die ik in 2013 graag nog eens zou meedoen.