PR op de halve marathon van Eindhoven

Ik moet zeggen dat ik er op voorhand niet veel zin in had, in de halve marathon van Eindhoven.
Ik begreep zelfs niet zo goed meer waarom ik me had ingeschreven. Ik had destijds een leuk weekendje Eindhoven in gedachten maar uiteindelijk werd het toch maar een daguitstap.

Bovendien had ik een schoon schema opgesteld dat mij naar een PR moest leiden, maar de eerste weken van het schema had ik een loopdip en de andere weken liep ik maar wat op het gevoel.
Niks mis mee en voldoende trainingskilometers, maar niet zo goed voor mijn zelfvertrouwen.

Tenslotte had ik de 2 weken voor de wedstrijd nog een geblokkeerde nek en voelde ik me niet zo fit. 
Allemaal redenen waarom ik feitelijk niet zoveel goesting had in de wedstrijd.

Zelfs de morgen van de wedstrijd had ik er de pest in.
Ik zou al bijna 3u onderweg zijn met het openbaar vervoer, inclusief 2 overstappen. En goedkoop is het openbaar vervoer ook niet (€27 enkele rit).
Op de koop toe miste ik mijn aansluiting in Roosendaal, vermits de Nederlandse treinen niet wachten op de treinen uit België.

Eens van de trein ging het  gelukkig beter.
De organisatie van de marathon was onberispelijk, ik had er maar 20 minuten voor nodig om vanaf het treinstation mijn startnummer te gaan ophalen en te wandelen naar het DLL gebouw waar ik bij de VIP’s mocht aansluiten.
Dat ik VIP was heeft trouwens niets te maken met mijn blog, maar alles met het feit dat ik terug naar huis ging carpoolen met een dorpsgenoot die voor DLL werkt en de moeite heeft gedaan om me daar ook binnen te krijgen. 

Ik mocht dan wel een VIP zijn, maar het lopen moest ik nog altijd zelf doen.
Ik startte in een ambitieus startvak, maar had op voorhand helemaal geen idee welke tijd ik nastreefde. Dat moest ook niet, want door mijn jarenlange loopervaring kan ik na de eerste kilometers wel al goed inschatten hoe de form van de dag is en wat ik kan blijven volhouden.

Ik merkte al snel dat het wel goed zat en dat een PR mogelijk zou zijn, doch geen spectaculaire dingen moesten verwacht worden.
En ondanks het feit dat ik onderweg zelfs steken had liep ik de halve marathon in 1:46:53. Met deze tijd verbeterde ik mijn PR met 6 seconden.

Het vorige record liep ik een keer tijdens een training voor de marathon van Parijs.
Alleen ging het toen comfortabeler, toen liep ik toen 25 km en had ik het gevoel dat ik zo een marathon zou kunnen uitlopen.
Deze keer had ik dat niet … maar PR blijft PR ;-)

De marathon van Eindhoven staat trouwens bekend als snel parcours en dat hebben mijn vrienden en ik in de praktijk gebracht. 
Zo liepen 2 vrienden van mijn de ongelooflijk ferme marathontijd van 2u44 en 2u47, en mijn vriendin in 1u51.

Snel parcours is niet gelijk aan mooi parcours, voor de schoonheid moet je deze (halve) marathon niet lopen.
Maar wel voor de supporters, een snelle tijd, de goede bevoorrading, de goede organisatie, leuke laatste finishkilometers en een blik op de man met de hamer.

Tenslotte maakten de goede douche, het lekkere eten, de frisse pintjes in de VIP en de gezellige autorit terug mijn dag helemaal goed. Eindhoven is voor mij niet voor herhaling vatbaar, want ik vind het toch ver en vooral omslachtig om daar te geraken, maar ik ben wel zeer content dat ik heb meegedaan.