Boerderijweekend

Vorig weekend was héél dubbel. Super, om alle redenen die je hieronder leest, maar ook triest, omdat onze gedachten ook waren bij onze vrienden die er normaalgezien ook zouden bijzijn.

Net zoals vorig jaar, planden we dit jaar een fietsweekend. Eenvoudig concept, twee dagen fietsen (goed voor een kleine 100km) en één overnachting.
Dit jaar wou Liv graag eens naar een boerderij en  gelukkig hebben we vrienden met een melkveehouderij, bij wie we onze tent mochten neerplanten op een wei.

Heerlijk was het, Liv ontdekte het boerenmeisje (haar woorden) in zichzelf, Vic interesseerde zich vooral in de tractoren, er werd leuk gespeeld met de 3 jongens daar (en met hun speelgoed).
Het leven van een kind is toch soms ongecompliceerd, direct dikke vriendschap zonder maar de minste behoefte te hebben om elkaars naam te leren (zo werd Liv het meisje genoemd en zo kwam Liv op een bepaalde moment naar mij met de mededeling “Zeg, diene jonge daar die mijn beste vriend is, die kent Vic zijn naam niet eens” )
We lieten de kalfjes aan onze vinger zuigen, aanschouwden het melkproces, stelden krachtvoer samen voor de koeien, moesten lachen toen een ondeugend koebeest ineens aan mijn elleboog begon te likken,  en genoten van de ongedwongen sfeer en gastvrijheid daar.

We leerden van alles bij, bv. dat een koe 2 keer per dag wordt gemolken en dat ze per keer 20 liter melk kan geven … ze drinkt dan ook 100-150 liter water per dag, bv. dat een koe enkel onderaan tanden heeft. En ook het verschil tussen stro en hooi is ons nu duidelijk.

Ik moet er geen tekening bij maken (de foto’s zeggen genoeg), dat de kinderen zondag niet graag terug huiswaarts vertrokken.

Thuis aangekomen, had Liv een -gelukkig kortstondige- koeienfase en moesten we een wei voor haar afbakenen. Deze zullen we ondertussen al wel weer mogen afbreken, maar de nostalgie voor de koeien … die zal nog wel even blijven (en niet enkel bij de kinders)