Onze stumperd is ziek. Om twee uur belden ze van de creche om te zeggen dat LIv koorts had. ’s avonds had ze dan ook nog diaree en heeft ze overgegeven. Tenerife-doembeelden duiken terug op in mijn hoofd. Als ‘t morgen niet beter is, hop weer maar eens naar de dokter. Wij hebben nog nooit zoveel dokters, apothekers en ziekenhuizen bezocht als de laatste 9 maand.

Gisteren had Liv een slechte nacht. Om halftien begon ze hardverscheurend te huilen. Toen ik haar maar niet getroost kreeg bedacht ik gewoon samen met haar in bed te kruipen (het grote bed wel te verstaan). En inderdaad, mademoiselle haar huilbui was over. Jammer genoeg was hare slaap ook over. Heel de tijd zat ze aan mijn haar te trekken en mij te krabbelen. Het leek voor mij (en blijkbaar heeft ze Bjeurn ook danig gepest), alsof Liv de hele nacht was wakker geweest. De snodaard.