Héhé, lange stilte in Liv-land. Dat wil echter niet zeggen dat wij ook stilgezeten hebben.

Wat er ook gebeurt, het leven gaat door, zo ook onze verhuis tegen ‘t eind van de maand.

En zo … werken we de laatste weken elke avond en héél ‘t weekend om onze loft op tijd klaar te krijgen.

Liv is de laatste weken dan ook veel opgevangen door vrienden en familie. De mamie, de moeke, tante Iris, tante Annick, de meetje, tante Sas, Evelien en Karim … allemaal hard bedankt voor het babysitten. Ome Tom, Marjan, mama, Cel, Marc … hard bedankt voor mee te helpen met de werken

Liv blijkt uit onze uithuizigheid niet veel te lijden. Liefde krijgt ze genoeg… ‘t zijn wij die ‘t er lastig mee hebben

…als we verhuisd zijn … dan gaan we ‘t er echt van nemen en ons Livke super hard verwennen!!!

Sinds ‘t weekend is ons Livke haar kamer (bijna) volledig af. Schoon geschilderd, laminaat gelegd. Wij hadden dan ook een geweldig idee. Liv kon op haar nieuw kamertje slapen terwijl wij verder werkten in de loft.

Waar we echter geen rekening mee gehouden hadden is dat Liv het helemaal niet OK vond om in een vreemde kamer te slapen. Hardverscheurend heeft ze gehuild, met toon die we nog niet kenden.

Na een tijdje hebben we ‘t dus maar opgegeven. ‘t arme kind. We voelden ons echt wat schuldig