Afstand 36km – Hoogtemeters 398 – Bestemming Cascais – Overnachting camping Orbitur- Parque de campismo do guincho
Vandaag gaat het al heel wat beter met me … het dipje is weeral over … bedankt voor de lieve commentaren. Gisteren kregen we nog een mailtje van de Ierse familie die we op de camino hadden ontmoet. ze vertelden dat ze de laatste dag tot 1u30 ’s na hts hadden gestapt en ze toonden ook een foto van hun laatste oovernachtingsplek… in het portaal vn één of ander openbaar gebouw. Zo’n “die hards” zijn we niet, maar aan zo’n verhalen kan ik me wel optrekken. Als zij “dat” kunnen, dan kan ik “wat wij doen” ook.
Vandaag was het echt vreemd weer … de ene moment stralende zon. En een minuut later stortregen. ’s morgens waren we super blij dat alles kon drogen (zie foto) maar een minuut na deze foto regende alles weer nat. En zo was het de hele dag door … als we onze jas aanhadden was het warm en als we hem uitdeden begon het te regenen. Maar gelukkig is het warm en natte voeten (check) zijn dan minder erg.
Onze buurman (aan wie we gisteren toestemming vroegen om te wildkamperen naast zijn huis) bracht ons vanmorgen een zak vol clementines. Daar kan ik nu echt gelukkig van worden, zo’n lief gebaar.
De rit naar de camping was kort, een 15km waarin we het meest westelijke punt van Europa voorbij reden (schoon trouwens). We kwamen bijgevolg al voor de middag aan op de camping en besloten nog een fietstochtje te maken.
Dat tochtje leidde via de kust naar Cascais. Ik weet niet of de zee extra wild was, maar wij waren alleszins weer onder de indruk van de grote golven. We stopten ook bij Boca do inferno (the hell’s mouth) een rotsformatie waar je de golven kan in zien beuken, maar we waren eigenlijk meer onder de indruk van een veel minder toeristisch en meer impressionant plekje.
In dezelfde straat van Boca do inferno (100 meter weg van het centrum) is een trapje naar beneden waar je ineens tussen de rotsen staat en de golven meters hoog ziet beuken … zeer knap !!!
Voor het avondmaal trakteerden we onszelf op sushi (dat iedereen raar maar waar lustte) … het mag ook eens feest zijn zonder reden !!! Het was trouwens ook leuk om nog eens aan een tafel te eten (alhoewel we buiten een picknickbank hebben staan aan de tent … jammer genoeg in de regen)
Ondertussen liggen we in de tent en horen we het lawaai van de oceaan, terwijl we er toch bijna op een kilometer af liggen . . Zeer rustgevend.
We zijn weeral blij jullie te volgen,wij al dagen binnen.Storm en regen,ben het al lang moe,liever fietsen hoor..
Geniet jullie maar goed.dikke kus allen van Nk Fr en T M
Wat een hart leven. Ik verschiet er van dag nog niemans ziek is geworden, je heb toch wel al veel regen gehad. Hier heeft het ook hard gestormt.
Gr nonkel Frans en Tante Maria
Wij verschieten er eigenlijk ook van. We waren vandaag nog aan het zeggen dat het vreemd is dat er zelfs nog niemand diarree heeft gehad ofzo. Dan kan het zo erg nog niet gesteld zijn met de hygiëne :-)
Voila, weer een topic bereikt: het meest westelijk puntje van Europa. Is ook speciaal dat eigenlijk weinigen gedaan hebben. Trouwens de sushi ziet er goed uit. Hopelijk heeft het wijntje ook gesmaakt. Dat jullie niet ziek worden ligt vermoedelijk ook in de een goede voorbereiding. Goede tocht voor vandaag.
Toch knap hoor, dat jullie zo volhardend zijn om elke dag – weer of geen weer, slechte of goeie dag – terug die fiets op te kruipen (en niet zoals ik denk ik wel eens zou willen: in de tent te blijven :)) Hou jullie heel goed!