Weer één van die dagen … dat niets lukt en dat alles dubbel zo lang duurt als gepland.

  • ’s morgens kwam ik met mijn hakken op de werf aan (ik ben het beu om dagelijks mijn lompen aan te doen) om daar te merken dat ik mijn weg tussen bergen los zand en graafmachines moest banen. Hilariteit alom.
  • Na een uurtje merk ik dat ik mijn pulleke binnenstebuiten aanheb. (Maar da’s wel het voordeel van met mannen werken … die hebben daar allemaal geen oog voor.)
  • Na mijn dagelijkse portie fileleed vlug mijn loopgerief bijeengeschaard en nog een kwartier zitten zoeken naar mijne polar. Aaarch!
  • In de photoshoples lukte het van geen kanten, we hebben nochtans iets leuks geleerd/gedaan maar ik heb geen bevredigend resultaat (gelukkig dat het nu twee weken geen les is, dan kan ik misschien nog wat oefenen)
  • Na de les gingen de zus en ik direct lopen, maar kom ik toch wel tot de conclusie dat ik mijn schoenen vergeten ben… grrrr … terug dus
  • Bij de zus aangekomen vindt zij haar schoenen niet, en eenmaal op weg zien we dat het licht in haar auto nog brandt… weer terug, sleutel gaan halen
  • Als we dan eindelijk aan ’t lopen zijn … beginnen we onszelf wat te bestoefen …. 30 minuutjes lopen vinden we belachelijk, wij gaan vanaf nu minimaal voor 45 minuten en het nieuwe doel is minimum 60km per maand lopen. (Na 30 minuten was ik bekaf en voelde ik me helemaal niet zo’n held meer).

Soit, toch weer gaan werken, gaan photoshoppen en bijna 8km gelopen …. nu even ontstressen.