De laatste dagen bestaan vooral uit leuke activiteiten zoals restaurantbezoekjes, cinema, speeltuinen en zwembaden. (ik zal content zijn als ’t weer avond is en ik me in mijn pyama onder het dekentje in mijn luie zetel kan vleien)

Maar in elk geval … de laatste dagen waren de moeite.

La Boya … voor wie van de Marokaanse keuken houdt … tapas, couscous of tagine in een leuk kader (dat we er onze halve vriendenkring tegenkwamen op onze romantische avond namen we er maar bij en zelfs dat de wijn pas kwam als ’t eten al op was kon ons niet storen)

Sensunik … héél tof met een groep mensen met kinderen. De kinderen worden boven geanimeerd in het kinderparadijs en ze eten daar ook een kindvriendelijke menu en de ouders kunnen beneden lekker tafelen. Want lekker was het, en Livke … die vond het ook geweldig, haar hebben we van de hele avond amper gezien.

De helaasheid der dingen … nen aanrader, beste film van de afgelopen tijd voor mij. Dit is trouwens de eerste keer dat ik de film beter vindt dan het boek (dit kan ook wel liggen aan het feit dat ik het boek helemaal niet graag gelezen heb).

Speeltuin … Het Tivolipark is toch wel met stip de leukste speeltuin in Mechelen. Liv had het daar geweldig naar haar zin.
Kom mama, zegt ze dan, en Vic en ik moeten achter haar aandrentelen in de trein, het vliegtuig en de piratenboot. Liv kan ook een bullebak zijn, merkte ik. Ze deed het meisje Kyra, dat met haar wou spelen, huilen. Daarna echter werd ze vriendin van een jongen die zich niet zo snel liet doen (en die zo slim was om haar een koek aan te bieden in ruil voor speelgoed)

Subtropisch zwembad in Lier … daar gaan we sebiet plonzen met ome Wout en tante Sas. ’t zal Vic zijn eerste keer zijn … en dat is toch altijd een beetje spannend.