Afstand 53km – Hoogtemeters 130 – Bestemming El Rocio (Spanje) – Overnachting camping La Aldea

We deden het rustig aan deze morgen … met ontbijt aan een kampvuur geprepareerd door de kinders. 

En dan naar de winkel waar Liv en Vic onder de indruk waren van de loterijshow op tv, die gezongen wordt door kinderen.

In de namiddag verlieten we de prachtige camino verde om het nationale natuurpark “la Doñana” in te rijden.

En daar reden we verloren!!! Niet echt verloren natuurlijk, want met een GPS is het zo goed als onmogelijk om verloren te rijden. Maar als je een weg hebt uitgestippeld … die er niet blijkt te zijn, en als de andere optie mul zand blijkt … dan blijft er niet veel anders over dan de hoofdweg (ook gravel) te blijven volgen.

Ondertussen werd het alsmaar later en ik zag ons al genoodzaakt tot wildkamperen, zonder water want dat was op, in een park waar lynxen en Iberische wolven leven … en daar leek me niets charmant aan.

We zagen sporen (wij vermoeden van een lynx … want je moet altijd het spannendste denken). Maar het gevaarlijkste dat we zagen was een paard, een roofvogel en een loslopende hond.

Uiteindelijk tekende de parkwachter de weg op de grond … de kinderen waren enorm onder de indruk van deze oldschool lifehack, en wij waren blij dat we na een tiental kilometers omweg langs vermoeiende gravelweg toch nog in de bewoonde wereld zouden geraken.

Uiteindelijk geraakten we er, na nog enkele kilometers tuinbouwbedrijf vol seizoensarbeiders, waar ik een hongerdip kreeg en moest gaan zitten en eten tot ik weer verder kon. Beginnersfouten … niet genoeg eten en drinken.
Onze bestemming was El Rocio … een stadje dat eigenlijk maar 1 keer per jaar leeft, als met Pinksteren de grootste bedevaart van Andalousie hier aankomt. Het ziet er alvast wel knap uit … maar de verkenning zal voor morgen zijn. 

We kookten nog een eenvoudige maaltijd met fancy voorgerecht, de lokale specialiteit “Pata negra”. Het lekkerste dat Bjeurn al heeft gegeten op deze reis.
Update: geen lynx sporen blijkbaar, die zien er (logischerwijs natuurlijk) uit als kattesporen met de gekende kussentjes. Dit waren ofwel honden- of wezelsporen.