Afstand 34km – Hoogtemeters 543 – Bestemming Mucifal – Overnachting wildkamperen

Een sombere dag, niet alleen het weer (regen) maar ook in mijn hoofd. Het was niet meteen de regen die me tegenstak, maar soms ben ik die hellingen allemaal zo beu. En op regendagen met tegenwind steken die stijle stukskes wat harder tegen. Vreemd eigenlijk want we hebben deze reis al zwaardere dagen gehad.
In elk geval …. hebben we een goed team. Hoe moeilijker het is, hoe flinker de kinderen zijn. De kinderen hebben precies ook niet veel last van het natte weer … leve de regenbroeken die hen al zoveel droog en warm hebben gehouden!!!

Vermits ik het vandaag niet zo zag zitten om van strand naar strand te rijden (lees naar beneden te rijden voor het strand en weer naar boven om verder te gaan) vonden we een alternatieve en kortere weg wat meer via het binnenland.

Middageten deden we in een buskotje (leve de buskotjes trouwens), maar in de namiddag warmden we ons wel op met koffie en gebak in een caféke (leve de goedkope horeca hier)

De perfecte wildkampeerplek vonden we niet. We zouden ons zogezegd in een natuurpark bevinden, maar daar valt niet veel van te merken. Uiteindelijk besloten we toestemming te vragen aan de bewoners van een huis, om ons in het bos naast hun te zetten. Als je niet stiekem kan wildkamperen kan je maar beter de buren informeren, dus in ons beste Portugees, aangevuld met gebarentaal slaagden we erin om onze bedoelingen duidelijk te maken, en vonden we een plekje voor de nacht.

Wildkamperen kan ik echt zo gezellig vinden … zeker bij regenweer. Een simpele maaltijd, extra vroeg de tent in kruipen, wat lezen, luisteren naar luisterverhalen, het verslag typen, …. allemaal in onze warme slaapzak. Soms heeft een mens niet veel nodig om gelukkig te zijn.