Als kind gooide hij de dekens van zich af om zich te harden tegen de koude. Hij had een droom. Het verre Noorden ontdekken.

Nadat hij zijn bachelor in de geneeskunde haalt trekt hij de wijde wereld in. Zijn droom als gids. Twee jaar later beëindigd hij de langste en zwaarste sledehondenrace met zijn zestien dappere honden.

Dit jaar wil hij niet alleen deelnemen aan de Iditarod maar ook de Yukon Quest beëindigen, de twee bekendste sledehondenwedstrijden in één winter. Niet alleen voor zichzelf maar ook voor mensen met MS. Ondertussen zet hij zijn geneeskundestudies verder.

Je vindt Sam met zijn neus in de boeken, bengelend aan een vlieger op zee, lopend in het bos of op een slee met zijn honden into the wild.

Omdat ik het zelf niet mooier kan zeggen heb ik deze intro op Sam zijn gloednieuwe blog gepikt.
Sam is mijn neef en behoorlijk avontuurlijk. Verleden jaar de Iditarod beëindigd, als enige met AL zijn sledehonden. Dit typeert Sam ook, want hoe volhardend hij ook kan zijn. In de omgang is hij ne schat (net zoals héél zijn familie trouwens). Dit jaar gaat hij voor meer, hij gaat niet enkel voor de Iditarod maar ook voor de nog zwaardere Yukon Quest.

Dat dit niet van de poes is (misschien een bizar uitdrukking voor een hondenrace) spreekt voor zich. -40°C, snijdende wind, de zorg voor al de honden die ook niet te onderschatten is, weinig slaap, ….

Sam heeft een gloednieuwe blog waarin hij dit avontuur zal beschrijven.
Sam draagt zijn tochten ook op aan de mensen met MS, zoals zijn mama. In zijn blog zal hij de parallellen doortrekken tussen dit gewild avontuur. De uitdaging met de natuur aangaan en je overgeven aan haar grillen en onvoorspelbaarheden en anderzijds dezelfde elementen ongewild opgedrongen krijgen, voor altijd.

Nen aanrader http://www.samdeltour.be/blog

PS. Maandag 31 augustus wordt op één het verhaal van Sam zijn eerste Iditarod getoond. Een voorproefje vind je al hier